Intercity Ι

Έτσι ειμ’ εγώ, ταξιδεύω από μέρος σε μέρος, δε μένω πουθενά πολύ καιρό. Τελευταία δούλευα στα Πυρηναία, στα σύνορα με τη Γαλλία, χιόνια – you know. Σερβιτόρα είμαι, σερβιτόρα… Μια εδώ, μια εκεί… δε μου αρέσει να μένω στο ίδιο μέρος… Σε όλη την Ευρώπη έχω πάει, αλλά από Ασία μονάχα στην Ταϋλάνδη. Εκεί το έκανα το τατουάζ, χαχαχα…

I know, μιλάω δυνατά και γελάω ακόμα πιο δυνατά… οι άνθρωποι με κοιτάνε περίεργα… Αλλά, πολύ σοβαροί δεν είναι; Να αυτές οι κυρίες πίσω, πολύ σοβαρές… δε γελάνε ποτέ; Μπα, εσύ δεν είσαι σοβαρός, είσαι ΟΚ, χαχαχα…

Κάνει κρύο, κι εγώ είμαι μ’ αυτό το μπλουζάκι… ευτυχώς έχω το σάλι… σε πειράζει να βάλω τις κάλτσες μου; Γράθιας… Στην Ιμπίθα, έκανε ζέστη… you know, από την Ιμπίθα είμαι, εκεί είναι το σπίτι μου, η μαμά μου… πήγα και τους είδα… και τηλεφώνησε η φίλη μου από Σαλόνικα, μαζί δουλεύαμε στα Πυρηναία, you know – και μου λέει γιατί δεν έρχεσαι τώρα που δεν έχει δουλειά να περάσουμε μαζί καμιά δεκαριά μέρες; Θα γυρίσουμε σε διάφορα μέρη… όχι δεν τα ξέρω, δεν έχω ιδέα που θα πάμε, χαχαχα…

Αχ, γιατί να απαγορεύεται το τσιγάρο σ’ αυτό το τραίνο, χαχαχα… καπνίζω πολύ… αυτά είναι ρουμάνικα τσιγάρα, μου τα έδωσε ένας φίλος από Ρουμανία και θυμήθηκα, η φίλη μου κάνει συλλογή από πακέτα, θα της το πάω… Αλλά πρέπει κάποτε να το κόψω, είναι όμως δύσκολο, you know… Πρέπει να σταματήσω να πίνω κιόλας, με είδες πριν, έπινα μπύρα… Είμαι πια είκοσι οχτώ, δεν είμαι κοριτσάκι, you know…

Όχι, σπάνια κλαίω… είμαι γελαστό παιδί, δε σκέφτομαι και πολύ… Για μένα έχει σημασία η ελευθερία και η ανεξαρτησία, όπως σ’ όλες τις κοπέλες, you know, όχι ρομάντζα και λουλούδια και αηδίες… Μόνο μια φορά I was in love, πάνε τέσσερα χρόνια… αλλά αυτό κρατάει λίγο καιρό, έτσι δεν είναι;

Αχ, ωραία η μπύρα, thanks… αλλά κάποτε πρέπει να σταματήσω να πίνω… θέλω να κάνω κι ένα παιδί, in the future… με περιμένουν, μου είπε η Μάρθα, θα κάνουμε πάρτυ απόψε, you know, αλλά δεν ξέρω αν θα με κρατάνε τα πόδια μου γιατί το πρωί ταξίδεψα με τραίνο ως τη Μπαρθελόνα, μετά πήρα το αεροπλάνο για Ατένα και μετά τραίνο για Σαλόνικα… αλλά είμαι συνηθισμένη στα ταξίδια, you know…

Λες να προλάβω να καπνίσω το τσιγάρο στη Λαρίσα; Να πάω εκεί, ανάμεσα στα βαγόνια; Λες να με πετάξουν από το τραίνο; Θα τους πω πορφαβόρ, σπανιόλα λόκα είμαι, χαχαχα… Άσε, θα περιμένω τη Λαρίσα… Να πιούμε μια μπύρα ακόμα, τι λες;

*

(H φωτογραφία είναι του Κώστα Βαρδίκου)