Tα φορτωσες τα πραματα
μες τ΄αγρια χαραματα
πανω σ΄ένα καμιονι.
Ξημερωμα παρασκευη
αρπαξες την οικοσκευη
κι εφυγες σαν κλεφτρονι

Τα γυαλικα, τα ασημικά
κι όλα τα Kόστα-Μπόντα,
το σκρίνιο, το πολύφωτο,
τη σκουπα, τη Τζοκόντα,
τα σηκωσες σε μια νυχτιά
κι εφυγες με τη νυχτικιά

Μα πηρες και το συνθετο
και το εδικο μου επιθετο
που΄ναι βαρυ κι ασηκωτο
για τους δικους σου ώμους
κι οση αγαπη σουδωσα
τη σκορπισες στους δρομους.

Ερμος, μονάχος και βαρυς
κοιτω τον αδειο τοιχο,
που ητανε πριν το συνθετο
και τωρα θελει βάψιμοooooό,
μα τον θεο παρακαλω μό-
νο να σεεεεεεεεεέ πετυχω!

Ποίηση του θείου Ισίδωρου, οφκόρς! Το έστειλε στα σχόλια αυτού του ποστ:

http://tamystikatoukolpou.blogspot.com/2006/10/blog-post_31.html