Άτιμες τιμές

Μαΐου 7, 2007 στις 10:27 μμ

Στη θέση σου, δεν θα ξαναπατούσα στη Μπουγατσαδούπολη… 🙂

Νοσφεράτος

Ξερεις καποια στιγμη ,σε ενα απο τα γνωστα καφε »πολυτελείας» στην Αριστοτέλους , συνεβη (το ειδα ) η εξής σκηνη…. Μια κυρια σε διπλανό τραπεζι βγαζει εντρομη απο το στομα της μια τεραστια κατσαριδα…που εισχωρησε εκεί, μαζί με το καφε της
…ειχε παθει σοκ!!!
… Η αποζημιωση; Τα γκαρσόνια της αντικατεστησαν τον καφέ!

Μαΐου 7, 2007 στις 10:40 μμ

peopleatrisk,blogspot.cpm

εχεις πολυ δίκιο, αλλά ολοι ειμαστε έτοιμοι για τη βλακεία….

Μαΐου 7, 2007 στις 10:41 μμ

peopleatrisk.blogspot.com

πανέτοιμοι για τη βλακεία….

Μαΐου 7, 2007 στις 10:41 μμ

Μαΐου 7, 2007 στις 11:15 μμ

Παίδες, δεν έχετε πάρει είδηση ότι οι τιμές στην Ελλάδα δεν ακολουθούν κάποια τιμολόγιση, αλλά έχουν ενσωματωμένη απίστευτη αυθαιρεσία και ακολουθούν τη λογική «τόσα χρειάζομαι, τόσα ζητάω».

Π.χ οι τιμές στα οπωροκυπευτικά και γενικά στα αγροτικά προιόντα. Καμία σχέση με το κοστολόγιο παραγωγής.
Μπορεί η τελική τιμή να είναι 5-10 φορές πάνω απο την τιμή παραγωγού. Γι’ αυτό οι αγρότες έχουν καταστραφεί για τα καλά.

Με το σιτάρι να έχει 15 λεπτά το κιλό, ένα ψωμί 350 γραμμαρίων έχει ένα ευρώ. Τι είπατε; Φυσικά οι αγρότες θα έπρεπε να τα σπάσουν όλα. Τους εκβιάζουν με την αλητία ότι «αν δε μου πουλήσεις 15 λεπτά θα εισάγω και φθηνοτερα»

Και ο ελεύθερος ανταγωνισμός είναι μεγάλο παραμύθι. Π.χ. παίρνουν τις ντομάτες 30 λεπτά στο δημοπρατήριο της Κρήτης. Στ’ αρχίδια τους η τιμή αγοράς. Αποφασίζουν να πουλήσουν και πουλάνε 2 ευρώ. Κάποιοι καλοί θα πουλήσουν 1.5 και οι ψυχοπονιάριδες λίγο φτηνότερα. Ετσι σε κλέβουν και ο «φτηνός» και ο ακριβός.

Φτάσαμε στο σημείο ενώ ένα (όχι ακριβό) κρασί καμπερνέ να έχει πάνω απο 10 ευρώ, οι παραγωγοί να πουλάνε 31 λεπτά το κιλό. Προσέξτε, στα 31 λεπτά είναι ενσωματομένο το κόστος καλιέργειας (λιπάσματα, μεροκάματα κλπ.) Ως ιδιοκτήτης τέτοιου αμπελώνα, σας λέω ότι δεν αφήνει καθόλου κέρδος. Φέρνουν κάθε χρόνο με πλοία, μεγάλες ποσότητες μούστου σε παγοκολόνες απο την Κίνα(!!!) και φυσικά κανένας δε μας πληροφορεί σε πια κρασία μπαίνει. Παίρνεις (αφελή) Νεμέας και έχει και μια καλή δόση κινέζικου. Ετσι τσάκισαν τις τιμές στο κρασί.

Αρα, το μεγάλο ερώτημα είναι: TOYΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΕΝΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ ΠΟΥ Θ’ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΜΑΖΕΥΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ, ΤΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ;

bioannis

Εισοδηματίες θα τους κάνουμε… να μαζεύουν νοίκια στις πόλεις… σκοτώσανε 60-70 στρέμματα στο χωριό πήρανε πολυκατοικίες και μαζεύουν νοίκια. Έχουν και οι αγρότες τα στραβά τους!! Χάσανε την κουλτούρα τους, το δέσιμό του με τη γή, τις κοινωνικές τους ευαισθησίες, την πατροπαράδοτη φιλοξενία τους, το κυμπαριλίκι και το φιλότιμο, ήρθαν άγνωστοι μέσα στους αγνώστους και αμέσως διεκδίκησαν θέση ανάμεσα στους νεόπλουτους.

Βέβαια, για να εξηγούμαστε και μην παρεξηγούμαστε, το πρόβλημα δεν είναι οι αγρότες, το πρόβλημα είναι ΚΑΙ οι αγρότες. Χάθηκαν τα προϊόντα ποιότητας ?? με ονομασία προέλευσης ?? κ.λ.π. Αγρότες του καφενείου και κτηνοτρόφοι στα σκυλάδικα (για να μην πω στον τουρισμό…). Που να το ξέρει ο άλλος τον μούστο από την Κίνα ??? Τι τους κάνανε τους συναιτερισμούς ??? Το οτι η ελληνική επαρχία είναι άδεια από έλληνες, και υποκριτικά ζητάμε θέσεις εργασίας … δεν λέει κάτι ?? Εμείς μάλάκες είμαστε που τράχαμε για μεροκάματο στη Βέροια, στην Κατερίνη, την Έδεσσα ???

Γιατί η πρώτη και τελευταία λύση για τους αγρότες είναι … περισσότερη γή, περισσότερο νερό, περισσότερα λιπάσματα…???

Η λύση έχει μια κατεύθυνση, κοινωνική αλληλεγγύη από όλες, προς όλες τις κοινωνικές ομάδες. Όλοι έχουμε ευθύνη !!! Το τι τρώω, τι γάλα καταναλώνω, τι πίνω, δεν είναι μόνο διατροφική ανάγκη, είναι και ο κρίκος που συνδέει με τους άλλους.

Πριν 4-5 μήνες βρέθηκα στη κεντρική πλατεία της Βενετίας (Σαν Μάρκο) με την γυναίκα μου και μια φίλη μας: 1 καπουτσίνο, μια σοκολατίνα, ένας φυσικός χυμός πορτοκάλι και «πρώτο τραπέζι πίστα» ….. 11,28 ευρώ … και πήρα ρέστα από 20ρικο 8,72 ευρώ (μάλιστα, και τα 2 λεπτά…).

Τι να πεί ο καραμήτρος, που πριν 2-3 χρόνια σαλάγαγε τα πρόβατα στη ρεματιά και ξαφνικά την είδε «τουριστικαί επιχειρήσεις»…. που σου αφήνει καπουτσίνο με σαντυγί και κανέλλα, ένα απολυθωμένο μπισκοτάκι … χωρίς νερό … και όταν του ζητάς τα ρέστα σωστά…. είναι έτοιμος για τσαμπουκά ??? Τι θα κάνουμε ρε παίδες με αυτή την «τεράστια αυλή των θαυμάτων» που πολλοί αποκαλούν Ελλάδα ???

Μαΐου 8, 2007 στις 12:12 πμ

dirtyjazz

σύντροφε το banner υπέρ του αβερελ νταλτον είναι έτοιμο και ελέυθερο προς αναδημοσίευση
http://dirtyjazz.wordpress.com

Μαΐου 8, 2007 στις 12:23 πμ

JustAnotherGoneOff

Καλά, ακόμη τόσο φτηνά είναι στη Βενετία; Μέχρι πριν δύο χρόνια πήγαινα συχνά στην Ιταλία και ο πιο ακριβός καφές που ήπια ήταν 3,5 € στον Άγιο Μάρκο της Βενετίας. Ο δεύτερος ακριβότερος με 2,5 € στην Τεργέστη. Και φυσικά, για τους εσπρέσσο που πίνεις στα όρθια υπάρχουν μαγαζιά που τον πουλάνε με 70 λεπτά. Πόσο κάνει εδώ ο σκέτος εσπρέσσο;

Αλλά, υπάρχουν όμως και κάποιοι αντίλογοι. Τα υπερβολικά υψηλά ενοίκια που ζητάνε από τους καταστηματάρχες -αλλά και η κατάληψη φυσικά του πεζοδρόμιου κοστολογείται από τον Δήμο- σε συνδυασμό με την αγαπημένη συνήθεια του νεοέλληνα να απλώνει την αρίδα του για ώώώώώρες μέχρι να ξεκουνηθεί, έχουν άμεσο αντίκρυσμα στην άνοδο των τιμών.

Στην Ιταλία διαπίστωσα πως ο κόσμος πολύ δύσκολα καθόταν πάνω από μια ώρα σε ένα τραπέζι και σε εδώ μας φαίνεται αφύσικο να καθόμαστε τόσο λίγο. Και ο Ιταλοί κάθονται περισσότερη ώρα μόνο για ποτό, θεωρούν τον καφέ περισσότερο ως ένα διάλειμμα για ξεκούραση και τόνωση.

Μαΐου 8, 2007 στις 12:56 πμ

Dralion

Αγαπητε Σχολιαστη δε ειναι ετσι ακριβως τα πραγματα. Υπαρχει ο παραγωγος / αγροτης. Ο οποιος διαθετει την γη, τα φυτωρια και τα λιπασματα. Μετα υπαρχει ο εμπορας (χονδρο- και λιανο-). Ο οποιος πληρωνει ενα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ποσον για τα γεωργικα προιοντα. Ενα ποσον που ξεκιναει απο το μαζεμα του καρπού, συνεχιζεται στην συσκευασία (εχεις δει ποτε σου καταναλωτη να ψωνιζει το γεωργικο προιον οπως αυτο βγαινει απ’ το μποστανι; ), στα μεταφορικα, στο μαρκετινγκ, στην προωθηση του προιοντος (50 μαρκες ελαιολαδου, 200 μαρκες κρασιου), τελος στα νοικια των μαγαζιων, τους μισθους των πωλητων και δεν συμμαζευεται.

Στο καθε σημειο υπαρχει η αναλογη φυρα του προιοντος. Πολλα κιλα αγοραζεις απο τον γεωργο, λιγα πουλας στον καταναλωτη.

Ολα αυτα τα εξοδα, ολα αυτα τα ρισκα (!) ειναι απαραιτητα στην αγορα. Εκτος αν θελεις τους καταναλωτες να πηγαινουν μονοι τους στο μποστανι και να κοβουν ντοματες καθε φορα που χρειαζονται σαλατα. Μεσα στον ακρατο λαικισμο και την κουλτουρα οτι «οι κακοι μεσαζοντες ρουφανε το αιμα του αγροτη», εχουμε ξεχασει, οτι ο εμπορας κανει μια απραιτητη δουλεια.
Παρεπιπτοντως μια δουλεια (και μια επενδυση) που ΜΠΟΡΟΥΝ να αναλαβουν οι ιδιοι οι αγροτες οτι ωρα θελουν. Αλλα ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ.
Πες μου εσυ σε παρακαλω, αφου ο εμπορας ρουφαει το αιμα των αγαθων μεροκαματιαρηδων, γιατι δεν γινομαστε ολοι μεσαζοντες γεωργικων προιοντων; Ευκολα και σιγουρα λεφτα εις βαρος των αλλων, ετσι δεν λεει το τροπαρι;

Ειναι πολυ πιο βολικο να λαικιζουμε και να διαμαρτυρομαστε για την διαφορα τιμης στο προιον, απο το να αναγνωρισουμε, πως δουλευει η αγορα.

Υ.Γ. προφανως υπαρχουν και απατεωνες εμποροι. Ακριβως στο ιδιο ποσοστο με τους απατεωνες αγροτες και τους απατεωνες ταξιτζηδες.

Μαΐου 8, 2007 στις 1:00 πμ

Kounoupi

Κανένα έλεος για τους αγρότες, είναι άξιοι της μοίρας τους.
Το λέω με πολλή σοβαρότητα, έχοντας δει φρικαλέα παραδείγματα από την οικονομική αλυσίδα: Βρυξέλες -> Αθήνα -> Θεσσαλικός Κάμπος -> Σκυλάδικο. Νομίζω ότι η Νέα Αγροτική Πολιτική συνίσταται στο να περιορίσουμε το βαμβάκι και τον καπνό, και να παράγουμε αντ’ αυτών σπασμένα πιάτα.

«…σπίτι-δουλειά, σπίτι-δουλειά, αυτή είν’ η αγροτιά…»

Μαΐου 8, 2007 στις 1:00 πμ

Sadmanivo

Το «φραπές σκέτος, σε πλαστικό, κακοχτυπημένος» 2 ευρίδια τί σου λέει; Ωραιόκαστρο, αναψυκτήριο στην είσοδο του χωριού, πριν μια εβδομάδα.
Οικονομικά μιλώντας, εδώ στην Ελλάδα ο κανιβαλισμός πάει σύννεφο. Γιατί άλλωστε τη λέμε Ελλαδιστάν, Μπανανία του Περικλή κλπ;

Μαΐου 8, 2007 στις 1:11 πμ

Kounoupi

Και κάτι ακόμα: σε ποια άλλη (σοβαρή) χώρα του κόσμου μετράνε τη γη με το στρέμμα; Ή μάλλον, με το «στρεμματάκι», αυτή είναι η μονάδα που χρησιμοποιούμε εδώ («έχω 30 στρεμματάκια στο χωριό»). Τόσο κατακερματισμένος αγροτικός κλήρος, ώστε να χρησιμοποιούν το «στρεμματάκι» για να τον μετρήσουν, δεν υπάρχει πουθενά αλλού. Οι αγρότες της Γερμανίας και της Αμερικής είναι φεουδάρχες, γαιοκτήμονες σε σχέση με τους δικούς μας. Πώς να βγάλει τα λεφτά του το τρακτέρ όταν δουλεύει στα 40 και στα 50 στρεμματάκια; Πώς να χρησιμοποιήσεις δορυφορικά συστήματα υψηλής τεχνολογίας για μείωση του κόστους παραγωγής; Αναγκάζεσαι μετά να πουλάς ακριβά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Τα ‘πα και ηρέμησα.

Μαΐου 8, 2007 στις 2:15 πμ

bioannis

Just…. ο καφές στην Ιταλία είναι στη διατίμηση. Εθνικό βίτσιο … σταθερά 70 λεπτά στον πάγκο βέβαια όρθιος. Δεν θες ούτε ένα λεπτό για να πάρεις εκείνες τις 2-3 γουλιές αυτού του υπέροχου πράγματος που λέγεται καφές. Ξαναπίνεις φραπέ μετά ?? αφού ένα λόγος (σοβαρός) για να πάω Ιταλία, είναι να πάω για να πιω καφέ σε Ιταλικό μπαρ.
Τόσο έχει ακόμη ο καφές (καθιστός) στην πιάτσα σαν Μαρκο… 2,80 ο espresso 3,50 ο καπουτσίνο. Να φανταστείς το πιό ακριβό ήταν ο χυμός πορτοκάλι 4,75 … έχω ακόμη την απόδειξη…. σκεφτόμουν επιχείρηματα στους πιασοκώληδες της Αριστοτέλους… τρία πουλάκια κάθονταν και έπιναν εσπρέσσο…

Μαΐου 8, 2007 στις 10:50 πμ

Μαΐου 8, 2007 στις 11:42 πμ

Αγαπητε Dralion, δυστυχώς τα πράγματα είναι κάπως έτσι.

Ο έμπορος και πριν το 2000 είχε τα έξοδά του, αυτό δεν εμπόδιζε τις τιμές να είναι λογικές. Οπως έχω ξαναγράψει, ένας παραγωγός μήλων για παράδειγμα, πουλάει στην καλύτερη περίπτωση 30 λεπτά. Απο αυτά το καθαρό κέρδος δεν είναι πάνω απο 7-10 λεπτά. Μπορείς να μου εξηγήσεις με ποιο μηχανισμό το μήλο πουλιέται 1.5 και 2 ευρώ ακόμα και την περίοδο που είναι φρέσκο και δεν έχει επιβαρυνθεί με έξοδα αποθήκευσης; Και γιατί ακόμα και ο φόρος που εισπράτει το κράτος (15 λεπτά) είναι μεγαλύτερος απο το κέρδος του παραγωγού; O μηχανισμός είναι απλός. Ασε αυτό τον ηλίθιο να φυτοζωεί και πάρε όσα μπορείς απο τους άλλους αφελείς στις πόλεις, οι οποίοι για να πάρουν τόσο υπερτιμημένα τα προιόντα θα κόψουν απο αλλού γιατί «τα κουκιά είναι μετρημένα».

Οταν το 1998 το σταφύλι καμπερνέ πουλιόταν στον έμπορο 220 δρχ. (65 λεπτά), μπορούσε να επιβιώσει. Τώρα το 2007, που πουλιέται 32 λεπτά (109 δρχ.) ενώ το τελικό προιόν δεν επηρρεάζεται, τι πρέπει να κάνει;

Oσο για το ότι είναι «μια δουλεια (και μια επενδυση) που ΜΠΟΡΟΥΝ να αναλαβουν οι ιδιοι οι αγροτες οτι ωρα θελουν. Αλλα ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ.
Πες μου εσυ σε παρακαλω, αφου ο εμπορας ρουφαει το αιμα των αγαθων μεροκαματιαρηδων, γιατι δεν γινομαστε ολοι μεσαζοντες γεωργικων προιοντων; Ευκολα και σιγουρα λεφτα εις βαρος των αλλων, ετσι δεν λεει το τροπαρι;» το μόνο που έχω να προτείνω είναι να το ψάξεις περισσότερο. H συζήτηση πράγματι δεν προσφέρεται για λαικισμούς.

Εντυπωσιάστηκα απο τα σχόλια που αντιμετωπίζουν τους αγρότες με ελαφρώς απαξιωτικό τρόπο. Ανθρωποι που τόσα χρόνια, τάιζαν τις πόλεις, σπούδαζαν τα παιδιά τους, εξισορροπούσαν λίγο την κατάσταση με τις τερατουπόλεις, τώρα καταστρέφονται.

Bioannis, τα νόστιμα προιόντα, προυποθέτουν ευχαριστημένο παραγωγό. Για παράδειγμα στην Ελλάδα, είχαμε την ευλογία να τρώμε νόστιμες πατάτες απο το Νευροκόπι. Με την ελλεινή πολιτική τιμών των τελευταίων χρόνων τους καταστρέψαμε. Φάε τωρα πανάκριβα την Αιγυπτιακή, που δεν τρώγεται.

bioannis

Εντάξει Σχολιαστή… αυτό που λέω είναι οτι φταίνε ΚΑΙ οι αγρότες. Με αυτούς αισθάνομαι περισσότερη στυγγένεια … και γι’ αυτό πασχίζω να συνενοηθώ μαζί τους…

αν θέλουν καπελοσυμπαραστάτες (ΕΕ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο) έχουν το ΚΚΕ… αλλά όπως ξέρεις εμείς, από ΚΚΕ, δεν θα πάρουμε. Η ασυδοσία των εμπόρων συνδέεται με τον ωχαδερφισμό των αγροτών. Αν ήξερα στον πάγκο του μανάβη της λαϊκής ποιές είναι από το Νευροκόπι (ξέρω… παράδειγμα φέρνω) και ποιές από τη Αίγυπτο… πιθανόν (το ζήτημα είναι και οικονομικό) να αγόραζα, που και πού έστω, αυτές από το Νευροκόπι.
Τόσο δύσκολο είναι να συνεργαστούν οι αγρότες και να υπερασπιστούν τη δουλειά τους, όχι όμως μόνο σε μια κατεύθυνση… παραπάνω τιμές, παραπάνω επιδοτήσεις, παραπάνω στρέμματα, παραπάνω νερό … γενικώς παραπάνω…

και που να δείς με τι θα γίνει με την νέα ΚΑΠ, όταν οι επιδοτήσεις θα έχουν εξεφανιστεί… προβλέπω η ελληνική επαρχία να γεμίσει μετανάστες (δεν είναι κατα ανάγκη κακό αυτό) και τα εγκαταλελειμμένα χωριά να γεμίσουν με νέους κατοίκους…. και όπως θα ξέρεις, μια παλιά παλαιοχριστιανική ρήση λέει … η γή ανήκει σε αυτούς που τη δουλεύουν….

Μαΐου 8, 2007 στις 12:32 μμ

m13

παιδιά, μόνο εγώ πίνω καφεδάκι και σοκολατίτσα σπίτι μου;
και μόνο εγώ πηγαίνω σε μέρη που ΔΕΝ πληρώνεις 23 ευρώ 3 άτομα αλλά 10;

Ρε συ Πάνο, πού πήγες για καφεδιά;
Και πρίν 2 εβδομάδες να φανταστείτε πληροφορήθηκα ότι η Θεσ/νίκη είναι πιο φτηνή από την Αθήνα!

Μαΐου 8, 2007 στις 12:42 μμ

j95

προφανως υπαρχουν και απατεωνες εμποροι. Ακριβως στο ιδιο ποσοστο με τους απατεωνες αγροτες και τους απατεωνες ταξιτζηδες.

90%?

Μαΐου 8, 2007 στις 1:01 μμ

Dralion

Αγαπητε Σχολιαστη, πραγματι στην κουβεντα δεν χωρανε λαικισμοι. Δυστυχως πολλοι (οχι εσυ φυσικα) επιμενουν να λαικιζουν μ’ αυτο το ζητημα.

Δεν απαξιω επ’ ουδενι τους αγροτες. Δουλευουν κι αυτοι σκληρα οπως οι περισσοτεροι απο μας. Εκεινο που θελησα να δειξω ειναι, οτι και οι εμποροι (που κατηγορουνται απο τους λαικιστες) εχουν εξοδα, ρισκα και ανταγωνισμο. Δεν ειναι «οι εκμεταλλευτες με το πουρο» οπως θελουν να τους παρουσιαζουν.

Γραφεις για την εκρηξη τιμων απο το 2000 και μετα. Γιατι, ο εμπορος δεν εχει να την αντιμετωπισει; Ποσο νομιζεις αυξηθηκε το κοστος για να τυποποιηθει το οποιοδηποτε προιον; Ας θυμηθουμε, οτι με εξαιρεση τον παγκο της λαικης, παντου, ολα τα προιοντα ειναι τυποποιημενα. Για να μην μιλησω για αλλες αυξησεις (νοικι μαγαζιων, προσωπικο κ.α.).

Συγκρινεις την τιμη που παιρνει ο παραγωγος με την τελικη τιμη. Νομιζω οτι δεν σημαινει τιποτα. Ο παραγωγος δινει την «πρωτη υλη», αλλα αυτο δεν σημαινει αυτοματα οτι του αναλογει και το μεγαλυτερο ποσοστο στην τελικη τιμη. Αν ο εμπορος προσθετει μεγαλυτερη αξια στο προιον, τοτε αναλογικα θα πρεπει να να παρει τα περισσοτερα. Οπως παντα, αυτα ρυθμιζονται απο την αγορα – παντου υπαρχει ανταγωνισμος.
Μην ξεχνας, οτι εμπορος μπορει να γινει ο καθενας. Αγροτης οχι (προσπαθησες τελευταια ν’ αγορασεις χωραφι καλλιεργησιμο; ).

Δεν ξερω αν σε παρηγορει, αλλα στα ρουχα εχουμε ακομα μεγαλυτερη δυσαναλογια αναμεσα στην τιμη της πρωτης υλης και στην τελικη τιμη για τον καταναλωτη.
Το στριγκακι που πληρωνει η γκομενα 40 ευρω, εχει πληρωθει στον παραγωγο σαν πρωτη υλη περιπου 0,05 ευρω. Εκει να δεις υπεραξια.

Θα μου πεις οτι οι πατατες ειναι ειδος πρωτης αναγκης, ενω το στριγκακι οχι. Εγω θα συμφωνησω μαζι σου. Δεν ξερω ομως αν συμφωνησει και η γκομενα 🙂

Παντα φιλικα, νασαι καλα.

Υ.Γ. Πανο συγνωμη για την καταχρηση του χωρου και την (ελαφρια) αλλαγη θεματος. Για να σε καλοπιασω, σου δινω μια δημιουργικη συμβουλη: απο σημερα να ερχεσαι στην Γερμανια οποτε θελεις να πιεις καφε. Ειναι παμφθηνος. Και ωραιες παραλιες διαθετουμε (αμα λαχει).

Μαΐου 8, 2007 στις 1:07 μμ

inconue

@ m13
‘Οχι μόνο εσύ!!

Η απάντηση σε όσους ζητάνε όσα τους λείπουν : ετοιμάζουμε στο σπίτι μας, περιποίηση για την καλή παρέα και για τον εαυτούλη μας και όλα καλά! Μας αρέσει και μάς, αρέσει και στην παρέα.
Και πράγματι υπάρχουν μέρη φτηνά και καλά, και κυρίως με συμπαθείς φυσιογνωμίες γύρω ! Αρκεί να τα ξέρεις (ή να βγαίνεις με κάποιον που τα ξέρει)!

Εξαιρούνται γιατροί, βενζινάδικα, απορρυπαντικά και 2-3 άλλου τύπου κονδύλια, μακρυά από εμάς!

Μαΐου 8, 2007 στις 1:43 μμ

Μαΐου 8, 2007 στις 1:49 μμ

Γειά σε όλους!

inconue,

καλώς όρισες.

m13,

όπου και να καθίσεις στο κέντρο και στην παραλία της Θεσ/νίκης, αυτές είναι οι τιμές – ίσως και παραπάνω. Δεν ξέρω τι γίνεται στα φοιτητικά στέκια, αλλά δε μας παίρνει πλέον (ηλικιακά). Όσο για το γιατί, απαντώ με ένα στοίχο του Τσιτσάνη: σερσέ λα φάμ! Αι γυναίκαι ΔΕΝ τον κόβουν (τον «καφέ») με τίποτα! 🙂

και ‘γω κάπου εκεί, στο 90%, το κόβω…

(εμείς, γιατί είμαστε πάντα στο 10%, γμτ;) 🙂

bioannis

Ρε Πάνο δεν φτιάχνουμε ένα δικό μας καφέ, όπως το θέλουμε στους Ν. Επιβάτες ??? Για δουλειά μιλάω, σοβαρά!

Μαΐου 8, 2007 στις 1:53 μμ

Μαΐου 8, 2007 στις 2:47 μμ

Φτάνουν 3.000 ευρώ το μήνα για πάγια έξοδα – χώρια το στήσιμο;

Βιογιάννη μου, το ξέρεις το ανέκδοτο: ιδέες* υπάρχουν, λεφτά δεν υπάρχουν…

—-
* άλλη είναι η σωστή λέξη – και δεν είμαστε και στην Άρτα!

Νεφελόεσσα

Εμείς που τα δίνουμε: 1) έχουμε το προνόμιο να ζούμε στην υπέροχη αυτή χώρα όπου ο καφές που σερβίρεται είναι μοναδικού είδους και έχει υποστεί ιδιαίτερη επεξεργασία, ώστε δικαιολογεί την τιμή του, και 2) θα δίναμε άλλα τόσα προκειμένου να αράζουμε στα αυτά μέρη κα να αναλύουμε το κοινωνικό γίγνεσθαι θαυμάζοντας τη φύση γύρω μας

Μαΐου 8, 2007 στις 2:49 μμ

nik-athenian

Ως καταναλωτές δεν είμαστε σε θέση τις περισσότερες φορές να ξέρουμε πως διαμορφώνεται το κοστολόγιο ενός προϊόντος.
Εκείνο που κάνουμε όμως είναι να συγκρίνουμε πόσο αγοράζουμε εμείς και πόσο αγοράζει ο διπλανός μας το ίδιο προϊόν ή υπηρεσία.
Όταν λοιπόν βλέπουμε ότι τα καφέ της Αριστοτέλους, ο ΟΤΕ, Ο Βασιλόπουλος, η Σιτροέν, ο Χ επιπλάς κλπ. πουλάνε με Α Ευρώ, ενώ ο Γερμανός ή ο Βρετανός πουλάνε Α/1,5 ε τότε καλοδεχούμενος είναι ο Γερμανός και ο Βρετανός και ας πρόσεχαν οι δικοί μας όταν είχαν όλο τον καιρό.
Τα ίδια βέβαια ισχύουν και για το ιδιο το κράτος. Με τα λεφτά που πληρώνουμε για φόρους δεν απολαμβάνουμε ούτε τις μισές παροχές και ποιότητα από αυτές που έχει ο Γερμανός ή ο Βρετανός στους τομείς Υγείας, Παιδείας κ.λπ.
Γιατί λοιπόν να συμπαρασταθώ στην αριστερή αντίληψη που θέλει να φωνάζει υπέρ του κράτους επιχειρηματία και εναντίον των ξένων επιχειρηματιών που εγκαθίστανται στην Ελλάδα;

Μαΐου 8, 2007 στις 2:59 μμ

underinformation

ο πασοκοεγκσυγχρονισμος και η νεοδημοκρατικη νεοφιλελευθερια εχουν βαλει τις βασεις για τις ατιμες τιμες.
Αλλα τωρα ανακαλυψατε το προφανες.
Εδω εχουμε πει την δραχμη δραχμουλα ….

Μαΐου 8, 2007 στις 3:01 μμ

Μαΐου 8, 2007 στις 3:05 μμ

Νεφελόεσσα,

καλώς ήρθες. Εννοείς τον καφέ στα Ψηλαλώνια, στα Ζαρουχλέικα και αλλαχού – ή ανεφέρεσαι σε άλλη πόλη / χωριό;

νικ,

οι ξένοι επιχειρηματίες που είναι εγκατεστημένοι εδώ, πουλάνε φτηνότερα; Ένα παράδειγμα;

(Όχι το γάλα που ΘΑ έρθει, από αυτά που ήδη κυκλοφορούν)

Το γεγονός ότι το κράτος- επιχειρηματίας είναι για τα μπάζα, ΔΕΝ δικαιώνει την αφόρητη αισχροκέρδεια των ιδιωτών – νομίζω.

Η αριστερή αντίληψη δεν είναι κατά της επιχειρηματικότητας – είναι κατά της ασυδοσίας. Κάτι σαν υγιής καπιταλισμός, ένα πράγμα… 🙂

Μαΐου 8, 2007 στις 3:17 μμ

underinformation,

καλώς ήρθες στην καλύβα. Τις βάσεις για τις άτιμες τιμές τις έβαλαν οι ιδρυτές του κράτους μας – δηλ. οι κλέφτες (κλέφτες) και οι αρματωλοί (αμαρτωλοί), μαζί με τους κοτζαμπάσηδες (πολιτικούς) και τους παπάδες (παπάδες). Έκτοτε, πάει σκοινί-κορδόνι! 🙂

Μαΐου 8, 2007 στις 3:21 μμ

Και για να μην κολήσουμε στους αγρότες, σε ποιά λογική υπακούει ο διπλασιασμός της τιμής των σπιτιών σε μια εφταετία. Μόνο στη λογική της αχαλίνωτης κερδοσκοπίας. Ποιος απο τους εργαζόμενους διπλασίασε τα εισοδήματά του το αντίστοιχο διάστημα.

Ενας βασικός λόγος που διπλασιάστηκαν οι τιμές στα ακίνητα, είναι ότι οι τράπεζες χορηγούν με μεγάλη ευκολία δάνεια. Ετσι ακολουθήθηκε η πολιτική, «λεφτά θα βρεί όποιος ενδιαφέρεται» ας του τα φάμε. Και χρεώνεται ο κάθε έρμος για 30 και 40 χρόνια, για να πληρώσει ένα προιόν που θα έπρεπε να του παρέχεται αρκετά φτηνότερα. Και επειδή όσο πιο πολλά χρήματα βγάζουν, τόσο περισσότερα θέλουν, οι περισσότερες κατασκευές είναι φτηνοκατασκευές. Είναι σαν ένα γέρικο άλογο σε κάποιο Αστεριχ, που μόλις έπιασε βροχή ξέβαψε. Στο χώρο της κατασκευής (που παρακολουθώ λόγω επαγγέλματος) τα πράγματα έχουν ξεφύγει.

Bioannis, σκέψου το επόμενο σενάριο. Νέος αγρότης θέλει να βάλει μηλιές. Καλείται να αποφασίσει τι θα βάλει. Κάποια αποο τις παλιές νόστιμες ποικιλίες με μικρότερη απόδοση, η κάποια απο τις σύγχρονες και άνοστες αλλά με μεγάλη απόδοση ανα δένδρο. Θα προτιμήσει σίγουρα την παραγωγική και άνοστη γιατί δεν υπάρχει μηχανισμός ώστε τα νόστιμα μήλα με τη χαμηλότερη απόδοση να πιάσουν καλύτερη τιμή. Γι’ αυτό τρώς φυρίκια με 2 έως 3 ευρώ το κιλό, τα οποία είναι άνοστα και γεμάτα νερό λόγω των νιτρικών. Που είναι αυτό το θεσπαίσιο άρωμα των παλιότερων ποικιλιών. Αυτό όμως παρεμβαίνει βάναυσα στην ποιότητα ζωής μας. Είναι πολύ σοβαρό οικολογικό πρόβλημα.
Αντιμετώπισε τους αγρότες με το μαλακό. Δεν είναι διανοούμενοι, τα γράμματά τους είναι λίγα. Οι περισσότεροι συνεταιρισμοί, διοικήθηκαν απο ανθρώπους που διέγνωσαν μια ευκαιρία για να φάνε.

Πάνο, αν ανοίξετε το καφέ, μπαίνω μέτοχος με 10%.

Υ.Γ. Πάω να βγάλω τη σημαία στο μπαλκόνι γιατί συμφώνησα σε κάτι με τον J. Αλλά για να μη με χαρακτηρίσει «εθνίκι», θα βάλω τη σημαία του Παναθηναικού. 🙂

Μαΐου 8, 2007 στις 3:37 μμ

Υπάρχει ομάδα με το όνομα «Παναθηναϊκός»; 😦

nik-athenian

Το «Ξένος» δεν δείχνει κατ’ ανάγκην υπηκοότητα αλλά ένταξη στους ανταγωνιστικούς κανόνες.
Για ανταλλακτικά Σιτροέν δοκίμασε την άλλη φορά που θα χρειαστείς να παραγγείλεις κατευθείαν από τη Βρετανική 1st Choice Spares ή την επίσης Βρετανική Parts Gateway.
Για έπιπλα θα έχεις ασφαλώς μπει στο ΙΚΕΑ.
Για ηλεκτρονικά φωτογραφικά επισκέψου το Pixmania.
Αντί για Βασιλόπουλο μπες στον «Ξένο» Σκλαβενίτη ή Λίντλ.
Αντί για ΟΤΕ κάνε μια αίτηση στους ανταγωνιστές του.
Δεν εννοώ βέβαια ότι κάθε ¨ελληνας επιχειρηματίας είναι αισχροκερδής και κάθε «Ξένος» είναι έντιμος και ανταγωνιστικός. Τα Σταρμπακς όταν ήρθαν στην Ελλάδα δεν υιοθέτησαν την πολιτική που έχουν στις ΗΠΑ και με το φραντσάϊζινγκ που έδωσαν μάλλον αρπαχτή κάνουν.

Όσο για την αριστερή αντίληψη περί διατήρησης του μονοπωλίου του κράτους σε ένα σωρό τομείς, είμαι της γνώμης ότι κάθε άλλο παρά την ασυδοσία πολεμά.
Μπορεί να μην είναι ασυδοσία τιμών κατ’ ανάγκην (όπως είναι στον ΟΤΕ)αλλά συχνά είναι τέλεια περιφρόνηση, εκμετάλλευση και λήστευση των πολιτών-πελατών από τους υπαλήλους των υπηρεσιών.(Σε πολλά Νοσοκομεία, πολλά σχολεία και ΑΕΙ, Πολεοδομία) Ίσως έπρεπε να μην την χαρακτηρίσω αμιγώς αριστερή γιατί και οι Νεοδημοκράτες και οι Πασόκοι συνδικαλιστές ουσιαστικά υπέρ του μονοπωλίου του κράτους είναι.

Μαΐου 8, 2007 στις 3:45 μμ

Μαΐου 8, 2007 στις 4:46 μμ

νικ,

εγκατέλειψα τη σιτροέν, απηυδισμένος από την αξιοπιστία των μοντέλων της. Ανταλλακτικά Τογιότα, που να ψωνίσω;

Τα ΙΚΕΑ δεν είναι φτηνά – είναι φτηνιάρικα. Δηλαδή, πανάκριβα.

Το Λιντλ θυμίζει τα «καταστήματα Ε» του Μακχήθ, από την «Όπερα της Πεντάρας»

Για τον ΟΤΕ, έχεις απόλυτο δίκιο!

Είμαι ΚΑΤΑ του κρατικού μονοπωλίου, γενικώς – πρόσφατα γράφτηκαν πολλά στην καλύβα για το θέμα των μη κρατικών ΑΕΙ. Επαναλαμβάνω, όμως, ότι τα χάλια του κρατικού τομέα ΔΕΝ είναι άλλοθι για την αισχροκέρδεια του ιδιωτικού.

Dralion

Ταχει γραψει και ο Μανδραβελης πριν πολυ καιρο – αλλα επειδη ηταν παντα και δικη μου αποψη, θα την επαναλαβω: τι σημαινει τελικα ο ορος «αισχροκερδεια»;
Ο εμπορος ειναι εμπορος για να εχει κερδος. Αυτο ισχυει εδω και 5000 χρονια περιπου.
Αν ο εμπορος παρανομησει καπου, τοτε να τον πιασει ο νομος και να τον τιμωρησει σκληρα – οπως τον καθε παρανομο αλλωστε. Αλλα οσο ο εμπορος δουλευει συμφωνα με τον νομο, ποιο ειναι το «αισχος» στην «αισχροκερδεια», εξηγηστε μου.

Να δωσω ενα παραδειγματακι: το μπουκαλακι το εμφιαλωμενο νερο πουλιεται 0,50 ευρω. Η τιμη ειναι φιξαρισμενη απο το κρατος και θεωρειται φιλολαικη, καλη για την φτωχολογια. Στην πραγματικοτητα προκειται για χοντρο λαϊκισμο και δημοκοπια.
Το εμφιαλωμενο νερτο κοστιζει 5000 φορες παραπανω απο το νερο της βρυσης (οχι, δεν εκανα λαθος στα μηδενικα – οποιος θελει ας μετρησει).
Οσοι ειναι φτωχοι, αγοραζουν ενα παγουρι (με μονωση για να κραταει το νερο δροσερο) εναντι 2 ευρω και το γεμιζουν απο την βρυση.
Οι λεφταδες πληρωνουν 5000 φορες παραπανω για το ιδιο προιον. Αν και οχι ακριβως ιδιο, η ποιοτητα του εμφιαλωμενου ειναι σαφως και κατα πολυ χειροτερη απο της βρυσης.

Μια απελευθερωση της τιμης του εμφιαλωμενου θα εφερνε την αγορα του νερου στα σωστα πλαισια. Αλλα ξεχασα – θεωρειται νεοταξ να αφηνεις την αγορα ελευθερη.

Υ.Γ. Κανεις δεν υποχρεωνει κανεναν να παιρνει δανειο απο τις τραπεζες. Οσο αγραμματος και να ειναι ο αγροτης (εργατης, μεροκαματιαρης και λοιπα λαικα στρωματα), δεν του κοβει οτι αυτα που δενειζεται καποτε θα πρεπει να τα επιστρεψει;

Υ.Υ.Γ. Για τον Σχολιαστη: εις τας Ευρωπας ο καταναλωτης εχει αρχισει να στρεφεται στα «ακριβοτερα» γεωργικα προιοντα. Ναι μεν παιζει ρολο η τιμη, αλλα οχι τον πρωτιστο. Η γευση, η μυρωδια, η ποιοτητα εχουν πλεον μεγαλυτερη βαρυτητα.

Μαΐου 8, 2007 στις 6:51 μμ

Μαΐου 8, 2007 στις 7:41 μμ

Μα Dralion, ο «νόμος» είναι ο μεγαλύτερος απατεώνας. Οταν επιτρέπει στο κράτος, να παίρνει με το 9% ποσό μεγαλύτερο απο το κέρδος του παραγωγού, σου φαίνεται φυσιολογικό; Αυτή η συμπαιγνία κράτους και μεσαζόντων, συντήνει σε μια μόνιμη και παράλογη ανακατανομή εισοδήματος. Είναι ελεύθερη αγορά αυτό, ή ζούγκλα;

Kαι αυτό που προσπαθούν εις τας ευρώπας, γεύση, μυρωδιά ποιότητα, τα είχαμε σε πολύ χαμηλώτερες τιμές δεκαετίες ολόκληρες. Με αυτά μεγαλώσαμε.

Καταγράψαμε και οι δυο τις απόψεις μας, αυτό ήταν και το ζητούμενο.

indictos

Συμφωνώ ότι ο καφές και η Μπύρα στην Ελλάδα είναι πανάκριβα (τα ποτά όχι) από την άλλη δεν έχω ιδέα αν στο εξωτερικό έχεις τους ίδιους συνεταίρους που έχεις εδώ (ενοίκιο, «αέρας», ΙΚΑ, ΤΕΒΕ, Δήμο, ΚΕΔ, ΑΕΠΙ, Απόλλων, κλπ).
Ένα παράδειγμα μόνο, το 2002 με την έλευση του ευρώ μας επισκέφτηκαν στο μπαρ όλες οι υπηρεσίες λέγοντας μας πως αν κάνουμε την περίφημη στρογγυλοποίηση θα μα κόψουν τον κώλο, οκ το είπαν λίγο πιο ευγενικά (λίγο όμως). Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να πουλάμε τα είδη των 1000 δραχμών 2,94 ευρώ και όχι 3.00. Είπαμε ΟΚ.
Την επόμενη ημέρα 2/1/2002 ο Δήμος Θες/νίκης ανέβασε το ενοίκιο από 10ευρώ (3.400δρχ)/μ2 στα 50 ευρώ17.000+/μ2 για τα τραπεζάκια έξω.
Περαστικά μας.

Μαΐου 8, 2007 στις 8:37 μμ

Μαΐου 8, 2007 στις 8:43 μμ

Αν ήσουν ισπανία,Ανδαλουσία,φάτσα κάρτα στον ωκεανό θα πλήρωνες 7 ευρώ .
Θα βάλω λινκ γιατί δεν αντέχω να σας βλεπω να πεινετε καφέ μες την μπίχλα και να τον πληρώνετε όσο ένα γευμα.
http://www.aytorota.es/web/index.php?ts=2&cod=482

Κυριακή

Μερίδιο ευθύνης έχουμε και εμείς.Διάβαζα ότι,όταν στην Γερμανία ανέβασαν τις τιμές με την έλευση του ευρώ,οι Γερμανοί έκαναν μποικοτάζ και μια χαρά συμμορφώθηκαν οι καταστηματάρχες!!Εμείς,όχι μόνο δεν κάνουμε τίποτε αλλά ενισχύουμε περισσότερο αυτά τα μαγαζιά!Ας μην πατούσαμε στην πλατεία Αριστοτέλους(ένας ελληνικός καφές 4,50 ευρώ) και θα βλέπατε πως θα έπεφταν οι τιμές.
Indictos,τα τραπεζάκια έξω ανεβάζουν τις τιμές στα ύψη;Οι τιμές είναι ίδιες παντού,εκτός από καφενεία.

Μαΐου 8, 2007 στις 8:44 μμ

Μαΐου 8, 2007 στις 10:01 μμ

indictos

@ Κυριακή «Οι τιμές είναι ίδιες παντού, εκτός από καφενεία.» Sorry αλλά πέριξ της Ροτόντας ας πούμε, το φραπέ έχει 1.50 η Μπύρα 2.00 και το ποτό 5.00 ευρώ και μιλάμε για μπαρ.
@ μαραμένα σύκα στην Ισπανία όμως τα μπαρ δεν έχουν όχι απλά DJ αλλά ούτε καν μουσική και όλα τα παρελκόμενα (φιστίκια , πατατάκια, μπισκοτάκια, νερά) τα πληρώνεις, ενώ εδώ πάει στο κόστος του ποτού.

Μαΐου 8, 2007 στις 10:08 μμ

Μαΐου 8, 2007 στις 10:27 μμ

indictos,

τα πατατάκια είναι που κάνουν τη διαφορά; 🙂

Άσε που για μένα το ΜΕΓΑΛΟ μείον στα μπαρ είναι η μουσική που ακούγεται, με DJ ή άνευ… 🙂

(και πάει στο διάβολο η μουσική… την ένταση, που τη βάζεις;)

Νεφελόεσσα

καλώς σας ήβρα 🙂
αναφέρομαι σε όλα τα μέρη της Ελλάδας τύπου Αριστοτέλους, Κολωνακίου ή Αγ. Νικολάου (τα Ζαρουχλέικα τα αφήνω απέξω, είναι σα να μου λες να πάω για κεφέ στο Κορδελιό).

Αν και μου έρχεται να πω ότι κάνουμε τη σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου όμως η (φτηνή) κατανάλωση αφορά τον ντόπιο καφέ (και στην Ελλάδα ο «ελληνικός» δεν είναι ακριβός), ενώ σε κάθε περίπτωση ο καφές δεν είναι αφορμή για κοινωνική συνεύρεση όπως στην Ελλάδα.

Μαΐου 8, 2007 στις 10:43 μμ

Μαΐου 8, 2007 στις 11:50 μμ

Και ένα τελευταίο παράδειγμα, για να πειστούν οι άπιστοι Θωμάδες, ότι έχει στηθεί μια απίστευτη αρπαχτή διαρκείας.

Εχετε υπόψη σας τα καρπούζια. (Αμαλιάδας, διαλιέχτε, με το μαχαίρι).

Από αρχαιοτάτων χρόνων στην αρχή της σαιζόν ήταν ακριβά (πχ. 80 δραχμές), και όσο έμπαινε το καλοκαίρι, φτάναμε τελικά στην τιμή των 10-20 δραχμών το κιλό (3-6 λεπτά). Το προηγούμενο καλοκαίρι, στα πλαίσια της ελεύθερης οικονομίας, η τιμή μπαστακόθηκε στα 25 με 30 λεπτά, και δεν κατέβηκε καθόλου. Ταυτόχρονα οι παραγωγοί, πήραν να μην πώ τι. Μεγάλη μαγκιά αυτή, να κονομάμε αέρα πατέρα, θεωρόντας τον καταναλωτή ηλίθιο και τον αγρότη φουκαρά, που πρέπει να του δώσουμε ένα κομμάτι ψωμί (διότι ως γνωστόν τα πολλά λεφτά χαλάνε τον άνθρωπο). Και το έρμο το καρπουζάκι δεν έχει και καμιά σοβαρή φίρα.

Πάνο, τα είπα και αμαρτίαν ουκ έχω. Η κοροιδία ξεχυλίζει σαν ολόκληρο ποτάμι. Και μου αρέσει που ξεπατώνεται με αυτό τον τρόπο η αργοτική οικονομία, λές και είμαστε βιομηχανική χώρα. Εδώ ούτε μανταλάκια δεν παράγουμε. Αλλά θα δεις ότι κάποια στιγμή θα βρεί πλήρη εφαρμογή το άσμα «σού χει λάχει, σού χει λάχει, να σε κυνηγούν οι βλάχοι). 🙂

Και αν επέμεινα λίγο στα αγροτικά θέματα σε σχέση με την ακρίβεια, είναι γιατί τουλάχιστον στα blog περνάνε στο ντούκου.

indictos

OK παραιτούμαι (κυριολεκτικώς) ψάχνω για δουλειά. (μεσάζων στα καρπούζια ίσως;)

Μαΐου 9, 2007 στις 9:47 πμ

Dralion

indictos, μαζι σου. Θα γινουμε μεσαζοντες και θα τρελαθουμε στο ευκολο χρημα.
Το οποιο θα ξοδευουμε πινοντας καφε με θεα τον Ατλαντικο 🙂

Μαΐου 9, 2007 στις 10:26 πμ

Μαΐου 9, 2007 στις 10:30 πμ

Το θέμα είναι να είσαι καρπουζοεισπράκτωρας και όχι καρπαζοεισπράκτορας.

🙂

Πόντος και Αριστερά

Πάντως για να υπάρχει αυτή η κατάσταση, σημαίνει κοινώς ότι τους παίρνει να την διαμορφώνουν.

Αντί να ζητάμε ευαισθητοποίηση από τους επιχειρηματίες-εμπόρους («ο θάνατός σου ζωή μου»), ας ζητήσουμε ευθύνες από το άθλιο κράτος -που τόσα χρόνια δεν έχει μπορέσει να διαμορφώσει μηχανισμούς ελέγχου της κερδοσκοπίας, δηλαδή να παίξει το, σοσιαλδημοκρατικό ή ριζοσπαστικοφιλελεύθερο, ρόλο του ως κράτος ρυθμιστής κάποιων σχέσεων- καθώς και από τους καταναλωτές…

μ-π

Μαΐου 9, 2007 στις 10:39 πμ

Πόντος και Αριστερά

Ο σχολιαστής είπε:
«Και μου αρέσει που ξεπατώνεται με αυτό τον τρόπο η αγροτική οικονομία, λές και είμαστε βιομηχανική χώρα.»

Όταν η Hellas, μετά από παρέμβαση του Μουσολίνι, το ’30 έκλεινε βιαστικά όλες τις εκκρεμότητες με την Τουρκία (που ως κράτος ιδρύθηκε το ’23) με κύριο θύμα

-τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής, γιατί δέχτηκε την εξίσωση και την ανταλλαγή των (υπερδεκαπλάσιων) περιουσιών τους μ’ αυτές των μουσουλμάνων της Ελλάδας, και

-το μέλλον των ελληνοτουρκικών σχέσων, γιατί δεν ξεκαθάρισε -από ανοησία και ανικανότητα και μόνο- το ζήτημα της ιδιοκτησίας όλων των νησιών και βραχονησίδων του Αιγαίου,

το κύριο επιχείρημα του «εθνάρχη» ήταν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, γιατί οι δύο χώρες θα βαδίσουν φιλικά χέρι-χέρι, εφόσον οι οικονομίες τους είναι συμπληρωματικές: η Ελλάδα θα εφωδιάζει στο μέλλον την Τουρκία με βιομηχανικά προϊόντα και η Τουρκία την Ελλάδα με αγροτικά!!!!!!

μ-π

Μαΐου 9, 2007 στις 1:57 μμ

bioannis

Μου θυμίζει το ανέκδοτο στις εξετάσεις ζωολογίας … με τον Ελάφαντα και το φίδι… Ο ελέφαντας έχει μια προβοσκίδα … που μοιάζει με φίδι. Το φίδι είναι ερπετό, χωρίς πόδια….

Μαΐου 9, 2007 στις 2:27 μμ

maria

stin larissa 3,20 o rimadokafes!!
pedia eiste treloi pou akoma pinete!!

stin Grand place stis Brixelles maximum 2-2,50… ki i thea den sigrinete me tin plateia taxidromeiou…
ti na pw…

Μαΐου 9, 2007 στις 2:50 μμ

nik-athenian

Bio, είσαι φοβερός. Οι συνειρμοί σου δυνατοί!

Μαΐου 9, 2007 στις 4:52 μμ

Μαΐου 9, 2007 στις 6:31 μμ

Πόντος αριστερά,μάλλον τον εαυτό μας πρέπει να μαζέψουμε,το κράτος σαν θεσμός ούτως η άλλως είναι άθλιο από την ημέρα της δημιουργίας του.
Εγώ βλέπω ότι κανένας δεν στερείται τίποτα και ας του κοστίζει η ανάγκη ,να καταθέσει ολόκληρη την ζωή του στο ενεχυροδανειστήριο.
Τσατίζομαι αφάνταστα όταν στην κυριολεξία ισχύει η φράση ΒΡΑΚΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ Ο ΚΩΛΟΣ ΜΑΣ,ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΘΕΛΕΙ Ο ΠΟΥ…ΟΣ ΜΑΣ.
Και το χειρότερο είναι ότι δεν κάνουμε τίποτα γιάυτό αλλά αντίθετα διαιωνίζουμε την κατάσταση..
Πόσα δάνεια χρωστάει ο καθένας?
Πόσα κινητά έχει η κάθε οικογένεια?
Πόσα αυτοκίνητα?
Πόσα ρούχα μάρκας έχει μέσα η ντουλάπα μας?
Πόσους καφέδες στην τιμή των 3 ευρώ ρουφάμε καθημερινά?
Πόσα φροντιστήρια πληρώνουμε για τα βλαστάρια που έχει ο καθένας?
Πόσους αλήτες πάμε και ψηφίζουμε ανελειπώς?
Πόσους κηφήνες συντηρούμε επί δεκαετίες(πολιτικοί,δημόσιοι υπάληλοι που δεν χρειάζοντε,κολλητούς,κουμπαρους,χρηματιστηριακές,κομματάρχες,
παρατρεχάμενους,βολεψάκιδες,κόλακες και σόγια)?
Αυτά και χειρότερα θα μας συμβούν.
Όλη η ζωή μας υποθήκη.
Εγώ non ci sto.

bioannis

Μαραμένα σύκα … anch’ io non ci sto… pero, basta cosi ???

Μαΐου 9, 2007 στις 6:38 μμ

bioannis

Θα είχε ενδιαφέρον πάντως να προσεγγίσει κανείς το ζήτημα ψυχοκοινωνιολογικά … που πάει να πεί τι παθαίνουν οι άνθρωποι όταν εγκαταλείπουν το χωριό και πάνε στις μεγαλουπόλεις ?? Χάνουν κάποια «ταυτότητα» και αναζητούν κάποια άλλη ?? Τις αξίες που κουβαλάνε τι τις κάνουν ?? Γιατί ο πλούτος γι’ αυτούς έχει μια μυστηριώδη όσο και τόσο καταστρεπτική έλξη ?? Νούσυ, τι λες ?? Άκη, είσαι στα πέριξ ?? Η διαφυγή από «το με βλέπουν όλοι» στο «δεν με ξέρει κανένας» τι επιπτώσεις μπορεί να έχει στη καθημερινή ζωή των εσωτερικών μεταναστών ???

Μαΐου 9, 2007 στις 6:44 μμ

Μαΐου 9, 2007 στις 6:51 μμ

Μαραμένα σύκα, έχει εδραιωθεί στην Ελλάδα η κοινωνία των 2/3. Σιγά σιγά έρχεται η σειρά του μικροαστού, να γίνει φουκαράς.

Αυτό που θα μπορούσε να γίνει είναι ισχυρές ενώσεις καταναλωτών που να ασκούν «τρομοκρατία» στους φαταούλες. Αν όμως δεις ποιοί προεδρεύουν στις καταναλωτικές οργανώσεις, σε πιάνει θλίψη.

Πόντε, ο Βενιζέλος έκανε πρόβλεψη μακράς διαρκείας. 🙂

https://panosz.wordpress.com/2007/02/03

Ρίξτε και μια ματιά στο πόνημά μου με τίτλο «ο καφές της ντροπής» για να παρηγορηθήτε, ότι ακόμα στην Ελλάδα θέλουμε προσπάθεια για να φτάσουνε σε τέτοια ύψη εκμετάλευσης.

🙂

Μαΐου 9, 2007 στις 7:58 μμ

Μαΐου 9, 2007 στις 7:59 μμ

bioannis,δεν φτάνει αλλά εγώ έχω κάνει τις επιλογές μου,δεν έχω αυτοκίνητο,δεν έχω μηχανάκι,δεν έχω εξοχικό,δεν έχω δάνεια,δεν έχω ακριβά ρούχα,παράγω σχεδόν ότι τρώω.
Και σε πληροφορώ ότι δεν χρειάζεται να εγκαταλείψει το χωριό του για να ζουρλαθεί.
Και αυτό το καταλαβαίνεις από τον τρόπο ζωής που έχουν.Ακριβά αυτοκίνητα,σπίτια τύπου βίλα στο Άσπεν,ρούχα απαραιτήτως φίρμας και γενικά επίδειξη πλούτου.
Όποιος μοιάζει να έχει περισσότερα λεφτά είναι ο πρώτος της Βλαχιάς.
όταν τα παιδιά τους φτάσουν σε ηλικία να πάνε λύκειο,κλείνουν τα σπίτια τους και φεύγουν οικογενειακώς για τη πόλη να πάνε σχολείο όλοι μαζί γιατί έτσι τα παιδιά τους θα μάθουν καλά γράμματα και θα περάσουν πανελλαδικές.
Παρατάνε τα χωράια τους και πάνε εργάτες στην βιομηχανία ζάχαρης η την ΣΕΚΑΠ(με μέσον πάντα) για 600 ευρώ το μήνα.
Στο ενδιάμεσο,όσα χωράφια δεν έχουν πουλήσει τα βγάζουν στπ σφυρί για να κάνουν το σπιτάκι βίλα.
Οι περισσότεροι είναι μόνιμα σταθμευμένοι στην υποδοχή γραφείων βουλευτών και κομματαρχών για μια θέση στο δημόσιο για τον/την κανακάρη τους.
και άλλα πολλά ακόμα που τώρα παραπάει να γράψω.