Πριν λίγες μέρες (Ιούνιος 2014) ένα πούλμαν γεμάτο κόσμο από τη Νότια Πελοπόννησο κινείται στην ενδοχώρα της γειτονικής Βουλγαρίας. Ξαφνικά ένας αξιοσέβαστος επιβάτης, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, βγάζει ένα χαρτί από την τσέπη του, παίρνει το μικρόφωνο και αρχίζει να απαγγέλλει τους κλασσικούς πλέον προβληματισμούς του θείου Ισίδωρου για το τάνγκα, εν μέσω γενικής ιλαρότητος και ευθυμίας.
Ποιεί ο θείος Ισίδωρος, στη Νέα Χελιδόνα
ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΣ
Ειναι φορες που σκεφτικος καθομαι στην παραγκα
κι ο νους τρεχει ολοταχως σ’ οσες φορανε τάγκα
πως γινεται τον κωλο τους να ντυνουν μ’ εναν σπαγκο,
πως δεν τις κοβει το σκοινι σαν καθονται στον παγκο
ή ακομα και σε καναπε αν ειναι καθισμενη
καποια κυρια, το σκοινι στον κωλο της δεν μπαινει?
Μυστηρια πραγματαδεν ξερω τι να πω
εδω η χλαμυδα εμενανε μου μπηκε στον πωπο
Σ΄αυτο μου το ερωτημα, σ’ αυτην την απορια
θαθελα να μου ελυνε εδω καποια κυρια.
*
Repost. Μια αξιόλογη συμβολή των καλυβίστας στο φιλοσοφικό λόγο. Πρώτη ανάρτηση, 25 Ιουνίου 2007. Αν υπάρξουν νέα σχόλια, παρακαλώ να είναι σε (προσεγμένες) ρίμες.
80 Σχόλια
Comments feed for this article
25 Ιουνίου, 2007 στις 11:53 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Αυτα τα ερωτηματα μας αφορουνε ολους,
το κατα ποσον τα σκοινια των γυναικων τους κωλους
μπορουν να ενδυουν ευπρεπως. Μηπως αντι σχοινια,
θα ητο προτιμοτερο να βαζουν πετονιά?
κι ακομα περισσοτερη θα τους προσδωσει χαρη
αν κρεμαγαν στην πετονια ενα μεγαλο ψαρι?
πχ, ενα λουτσο ζωντανο, η μια συναγριδα,
ο οφθαλμος του αρρενος να γινεται γαριδα
Βεβαιως προκυπτει προβλημα αν παει να καθησει
καποια κυρια στον καναπε, ο λουτσος να γλυστρησει,
να θαλαμωσει εις τον πρωκτο της κορης, να φρακαρει,
και οταν ξανασηκωθει ναχει χαθει το ψαρι.
κι οπως υπαρχει ελειψη ηδη στην αγορα
ψαρι θα τρωμε μοναχα τον χρονο μια φορα!
26 Ιουνίου, 2007 στις 12:06 πμ
Πάνος
Νομίζω αυτά τα θέματα είναι σημαντικά
κι ο θείος μας Ισίδωρος τα θέτει ανοιχτά.
Είν’ ίδιον του ποιητού εκεί που συλλογάται
και σ’ άλλους κόσμους μακρινούς ο νους περιπλανάται
ξάφνου εμπρός του ζωντανός να έρχετ’ ένας κώλος
και ένδυσή του ένας μικρός σπάγγος, όλος και όλος.
Εγείρονται ερωτήματα, τίθενται απορίαι
πως το βολεύουν το σκοινί στον κώλον αι κυρίαι;
Τέτοια και άλλα θέματα, εν μέσω του καυσώνος
νομίζω είναι δροσερά κι ωφέλιμα συγχρόνως.
26 Ιουνίου, 2007 στις 12:34 πμ
Πάνος
…και του ψαριού η έλλειψις είν’ θέμα σοβαρόν
αν κάθε που κυκλοφορεί χώνεται εις τον πρωκτόν!
Μα ο τρόπος να φανούν ιχθείς στην αγορά σαν πρώτα
είν’ αι γυναίκες να φορούν την κλασσικήν κυλότα
ήτις εκτείνεται επαρκώς επί της περιοχής
κι από της διεισδύσεως κωλύει τους ιχθείς.
Εις παλαιότερους καιρούς υπήρχεν αφθονία
ιχθύων – δε φορούσανε το τάνγκα με μανία!
Η εποχή που έψαχνες τον κώλον στο βρακί
πλέον παρήλθε δια παντός και ανεπιστρεπτί.
Οποία κατολίσθησις, ευτελισμός συμβόλων…
τώρα αναζητάς βρακί να βρείς μέσα στον κώλον!
26 Ιουνίου, 2007 στις 12:39 πμ
Νοσφεράτος
Αυτή η Παρατήρηση του Ισίδωρα η Θεία
Θέτει νεα ερωτήματα για την Επιθυμία
Που μέχρι τώρα στο ΙΘΙ όλοι τα προσπερνούμε
Και λέγοντας τα Ασήμαντα ,του κώλου τα θεωρούμε
Θέλω να πω ,τι άραγε είναι η επιθυμία ;
Παρά να ψάξεις για να βρεις κρυμμένη ουτοπία ;
Τί τάχα , τώρα απέμεινε για να επιθυμήσεις ,
Με κωλομερια φανερά ,σου μένει να απηύδησεις ….
Όμως να που επιθυμείς , όχι πια κωλαράκι
Μα ετούτο το μυστήριο μικρουλι κορδονάκι
Σ αυτό το μάτι στεκεται , γ ι αυτό αναρωτιέσαι
Ποιος τάχα ναναι ο ρόλος του κι έτσι το φχαριστιεσαι
Σκεφτείτε τι θα κάναμε χωρίς το κορδονάκι
Αν θαμενε ολόγυμνο αυτό το κωλαρακι
Μήπως δεν θα βαριόμασταν ; θα νιώθαμε ακηδία ;
Χωρίς κορδόνια θα τανε κι οι κώλοι μια ανία ….
26 Ιουνίου, 2007 στις 12:42 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Πλην ομως δεν ευθυνεται μονομερώς το ταγκα
το ψαρι απο την αγορα που χαθηκε για παντα
ευθυνονται κι αρρενες που μεσα στην χλαμυδα,
ως ολοι μας γνωριζουμε, εχουν μια παλαμίδα.
26 Ιουνίου, 2007 στις 12:52 πμ
Πάνος
Η παλαμίδα είν’ ιχθύς με σεβαστάς διαστάσεις
– αν είσαι κόρη να τη φας, ώσπου να τη χορτάσεις
μα τελευταία χάθηκεν από την αγορά
(ο Νοσφεράτος θα μας πει πως φταίει η δεξιά)
οι κοπελιές αδημονούν και έχουν πάθει σοκ
(ο Νοσφεράτος: για να ‘ρθει, ψηφίστε το πασόκ!)
και είπε μια στην κόρη της, τη μοσχαναθρεμένη:
κώλο δεν έβρεξες – ψάρι δεν τρως, καημένη…
κι αυτή βγήκε στην αμμουδιά, με τάνγκα και ελπίδες
πως θα ψαρέψει ζουμερές, μεγάλες παλαμίδες…
(συνεχίζεται, αναλόγως των εξελίξεων εις την ιχθυόσκαλα)
26 Ιουνίου, 2007 στις 1:04 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Θα μας ακουσουν και θα ’ρθει και το Λιμεναρχειο
και θα μας παει αυτοφορο εις το Πρωκτοδικειο
26 Ιουνίου, 2007 στις 1:09 πμ
Νοσφεράτος
Να όμως που ,όπως το αυγό εκείνου του Κωλόμπου,
Δενουν στα κωλομερια τους , κορδόνι μετα
κόμπου
Τα θηλυκά ,κι αποπλανούν, έτσι τα βλέμματα μας
Και είναι τα σχοινάκια αυτά κάτι σαν φυλαχτά μας
Κ αι μας και κόμπον εχουσι κι είναι σαν Κολομπίνες
Μοιάζουν, τα θηλεα αυτά, να είναι Κοκουμπίνες
26 Ιουνίου, 2007 στις 1:14 πμ
nefelikas
Στρινγκ ονομάζουν το μαγιό και την κυλότα εκείνη
όπου ο σπάγκος συγκρατεί απόλυτη αισχύνη
Δεν είναι μόνον μια κλωστή που κρύβει κωλαράκια
Είν’ ένα καραβόσχοινο που δένει τα ναυτάκια
Και τους ψαράδες που ριξαν σήμερα παραγάδι
κι απ’ το πρωί ορέγονται το γυναικείο χάδι
Η θέα κωλομάγουλων τους άντρες τους ανάβει
απόδειξη πως το μουνί σέρνει πάντα καράβι
26 Ιουνίου, 2007 στις 1:16 πμ
Νοσφεράτος
Γιατί ανακατεύετε τους κωλους με ιχθύες
Αναρωτιούνται όλες, της Ψαραγοράς, οι Θείες ,
τι σχέση έχουν οι πρωκτοί με τούτα τα μπαρμπούνια
Μας Φαίνεται , εσείς του ΙΘΙ , είστε μουρλοί ως τα μπούνια.
26 Ιουνίου, 2007 στις 1:20 πμ
Πάνος
Οι Πρωκτοδίκες σαν ιδούν το θέμα εμβριθώς
θα πουν’ το προσεγγίζουμε επιστημονικώς
μα αν τους αναγκάσουνε εις το Λιμεναρχείον
σφαλιάρες ν’ ανταλλάσουνε ο Νόσφυ με τον θείον;
26 Ιουνίου, 2007 στις 1:20 πμ
Νοσφεράτος
Κουραδοκόφτης λεγεται , στα αρχαια, το στριγκάκι
κι ειναι αρχαιο ευρημα το θειο κορδονάκι ..
26 Ιουνίου, 2007 στις 2:02 πμ
Νοσφεράτος
Ο Μίτος της Αριαδνης (η Ιστορία πέρα από τον Μύθο )
Πριν μπει μες τον Λαβύρινθο της Κρήτης ο Θησέας
-που ητο αρχαίος ηρωας ,όπως και ο Περσεας
Λένε πως ήταν σκεπτικός τον έτρωγε σαράκι
Και λένε πως σκεφτότανε σπαρταριστά(του Ακη )
Τα κωλομερια γκόμενας που είχε στην Αθήνα
Με την οποία –λεγουσι –περνούσε πολύ Φίνα
Μα τώρα την παράτησε και ήτανε με άλλη
Κι ο διχασμός τον τρέλαινε , τουφερνε παραζάλη
Η Αριαδνη δίπλα του ήτανε γκομενακι
Πανέμορφη και λυγερή φορούσε και στριγκακι
Τον φρόντιζε πάρα πολύ κι όλο ρωτούσε ‘’τι έχεις
Θησεα μου πανέμορφε ,γιατί δεν με προσέχεις;
Εκείνος όμως ,γύρναγε αλλού ένοχο βλέμμα
Δεν ήθελε ξανά ν αρχίσει σχέση μένα ψέμα
Κι ύστερα είπε δήθεν πως φοβάται μη χαθεί
Μέσα εις τον Λαβύρινθο , αποπροσανατολισθεί
Σαν έλαβε το μήνυμα , η Αριαδνη είπε
Ω ηρωα μου δυνατέ ,θαλάσσιε μου Ίππε
Που θα χωθείς μες τις στοές τον ταύρο να σκοτώσεις
Κι όλους τους νέους και τις νιες , για πάντα να τους σώσεις
Δέξου για δώρο ακριβό, ετούτο το κορδόνι
-ετσι κι αλλιώς στον κωλο μου μπαίνει και με πληγώνει –
Είναι λεπτό είναι μακρύ και φτάνει χίλια μέτρα
Αρκεί για να ξετυλιχθεί στη , Λαβυρίνθου, πέτρα
Μη με ρωτάς πώς μπόρεσα να τοχω για στριγκακι
Μια μάγισσα με μοίρανε ,μου το κανε δωράκι…
Έτσι λοιπόν ο ηρωας με δώρο αυτόν τον μίτο
Μπήκε μες τον Λαβύρινθο και έχτισε τον Μύθο
…….
26 Ιουνίου, 2007 στις 12:48 μμ
Νοσφεράτος
Ο Ψαλιδοχέρης
Μου ηρθε τώρα να σας πω μιαν παλιά Ιστορία
Που από καιρό ακούγεται, σε μια παραλία
Πού κάποτε ετρόμαξε τους στριγκ φορωντες κώλους
Και την επαναλαμβάνουνε να ναι γνωστή σε ολους
Μια φορά και έναν καιρό σ’ αυτήν την αμμουδιά
Που οι κώλοι κορδονώντουσαν με στριγκ και τσικουδιά
Πλάκωσε ενας πανικός ,πλάκωσε μια αντάρα
Και τσίριζαν και έσκουζαν κι η Σάρα και η Μαρα
Ήταν που εμφανίστηκε τότες ένας μουρλός
Που από την όψη φαίνονταν πως ήταν κουζουλός
Θεόγυμνος , και βρωμερός με έξω τα αρχιδια
Και αντίς για χέρια έβγαζε απ΄ τον κορμό Ψαλίδια
Και ειχεν όψη φοβερή έτοιμη για χουνέρι
Και είπε πως τον λέγανε Τζωνη Ψαλιδοχέρη
Κι ανέμιζε τα τρομερά τα Χραπα Χρουπ ! Ψαλίδια
Κι όλοι οι κωλοι έτρεχαν για τα γκρεμοτσακιδια
Στριγκακι όταν έβλεπε το έκοβε με βια
Αχ! Λεγαν όλοι, πουναι να φανεί η Αστυνομία
Σ’ένα πανέρι το βαζε με άλλα κορδονακια
Λένε πως τάχει για φετίχ του κώλου τα σχοινάκια
Κι ανέμιζε τα τρομερά τα Χραπα Χρουπ ! Ψαλιδια
Κι ολοι οι κωλοι έτρεχαν για τα γκρεμοτσακιδια
Μα λεν πως ηρθε μια στιγμή να τον περιμαζέψει
Και τον αντιμετώπισε , να πιει τουδωσε Πεψι
Ο Μάγος ο πολιτικός που λεν Καρατζαφερη
Που χέρι –χέρι Πήγαινε με τον Ψαλιδοχερη
26 Ιουνίου, 2007 στις 12:50 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Για δωστε ολοι προσοχη σ΄αυτη τη ντιρεκτίβα!
Το προεδρειο του ΙΘΙ και ολη η κολεκτίβα
τον Νefelika χαιρετα και τον καλωσοριζει
(πουθε ερχεται δεν τον ρωτα, ποιος ειναι δεν γνωριζει)
και τον καλουμε ναρθει εδω να παρει τ’αρματα του
τα βολια, ταις μπαλασκες του και τα ποιηματα του
να στρατευτει εις τον καλον της ποιησης αγωνα
της αμυλας της ευγενους στη Νεα Χελιδονα
στην τεχνη και στην ποιησην αν θελει να θητευσει
και εις τον ΚΗΠΟΝ του ΙΘΙ κι αυτος να μαθητευσει!
Παραυτα να παρουσιαστει εις το Χελιδονειον
κι υστερα να ’ρθει να με βρει εις το Επικουρείον
κι οπως σε καθε ΙΘΙστρια και καθε ΙΘΙστη
στο πνευμα το Επικουρειο κι αυτος θα εθιστει
ΥΓ Πανο για δωσε εντολη σε καποιον Kalibista
του φιλου του Νefelika να γραψει εις την λίστα
διοτι περι Βυρωνος πολυ ωραια τυρβαζει
και ευθυς ενθουσιαζεται το Μπλογκ του οποιος διαβαζει!
26 Ιουνίου, 2007 στις 1:03 μμ
Νοσφεράτος
Απο την συλλογή : Κανει Ζέστη ,ζέστη ουφ…!
Το Συμπαν και το Στριγκ ( Δύστυχο)
Το Σύμπαν, οταν εκρχθηκε με τρομερο Μπίγκ -Μπίγκ
Λένε πως πρωτοφόρεσε , στον Κώλο , ενα Στρίγκ ….
26 Ιουνίου, 2007 στις 1:35 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Ομως το ξανασκεφτηκα, ψες βραδυ, στην παράγκα
Δεν ειναι μον’ τα θυληκα οπου φορουνε τάγκα
θυμηθηκα τον στρατηγο, αυτον τον Ντιγκιντάγκα
που ολοκληρο το στρατευμα τον περναγε για μαγκα
αλλα αυτος συνηθιζε να βγαζει το κορδονι
που εφερε εις την στολη, να το φοραει για ζωνη
κι επειτα το περναγε μεσα στον πισινο του
και υστερα ολοκληρωνε ουτως το ντυσιμο του:
Φοραγε επανω τη στολη με τα πολλα γαλονια
και των φανταρων ολονων διαταζε τα κανονια
να μπουνε αμεσως στη σειρα να τα επιθεωρησει
αν ειναι ετοιμοπόλεμα, διοτι υπηρχε κριση
με τους εχθρους, και ο στρατος ειναι επιφυλακη
και οποιος δεν τον υπακουγε ετρωγε φυλακη.
26 Ιουνίου, 2007 στις 4:15 μμ
isisveiled
Κι αν έχουν ρίμα οι στρινγκιές απάντηση δεν δίνουν
στον κώλο όσο κι αν μπαίνουνε το νου δεν απαλύνουν.
Πετάει η ερώτηση ακόμα στον αέρα
να μην την σκέφτομαι ποτέ δεν έχει ούτε μέρα.
Σκέφτομαι ξανασκέφτομαι κι έχω την απορία
που χουν οι προλαλήσαντες σαν σε τρελλή πορεία.
Πείτε μου τελικά αρμόδιοι, γιατί έξω ζέστη κάνει,
αν να φορέσω πρέπει στρινγκ,
αυτή η πολυλογία σας πάει να με πεθάνει!
🙂
26 Ιουνίου, 2007 στις 6:01 μμ
Πάνος
Εμείς προσμένουμε εδώ γυναίκα να φανεί
και να μας ξεδιαλύνει: ζορίζει το σκοινί;
Ιδού, η Ίσις φάνηκε, μ’ αντί να απαντήσει
την ίδιαν ερώτηση βρήκε να ερωτήσει!
Αυτός που ενδιαφέρεται και έχει απορίαν
περί των Μαθηματικών ή δια την Ιστορίαν
τρέχει να βρει καθηγητήν, να τον διαφωτίσει
και δε ρωτά περαστικούς, καθήμενος στη βρύση,
ανέτως στο μεσόκωλον αν μπαίνει η εφαπτομένη
λωρίς υφάσματος στενή, με τέχνη υφασμένη.
Όθεν, και αποφεύγοντες και την πολυλογίαν
μαζί με σε προσμένωμεν, Ίσις, καμιάν κυρίαν
που εις του στρινγκ τα βάσανα νάναι καλά μπασμένη.
(Φόρα το εσύ – ‘δώ το φορά σύμπας* η οικουμένη!)
___
* νεολογισμός, κατά Μπόστ.
26 Ιουνίου, 2007 στις 6:42 μμ
skoupitsa
Αδίκως εις το ποστ αυτό το πλήθος αναμένει
να έρθει κάποια που στα στριγκ θα είναι εθισμένη
Διότι οι στοχασμοί εδώ είναι περιωπείς
ακόμη και όταν στρέφονται πέριξ της οπής.
Τα δε στριγκάτα θηλυκά δεν το φιλοσοφούνε
θέλουν να βγουν στη θάλασσα τον ήλιο να χαρούνε.
Κι αφού λοιπόν στο ποστ αυτό θήλυ δεν θα βρεθεί
γιατί να μη ρωτήσουμε του Σούμο έναν παλαιστή;
26 Ιουνίου, 2007 στις 6:53 μμ
Πάνος
Σκουπίτσα, η ιδέα σου είναι σατανική
– κρίμα που δε γνωρίζουμε την Ιαπωνική! 😦
26 Ιουνίου, 2007 στις 7:00 μμ
kolopedo
Εκεί που εγώ καθόμουνα πάνω εις τον ποπό μου
ανοίγω τα ιστολόγια και τι να δω; αιδώς μου!
Ερώτηση ερώτηση κι απάντηση καμία
μα ούτε μία δε βρέθηκε, δε βρέθηκα κυρία;
Ο ποπός βρακί δε θέλει τα βρακιά είναι παρελθόν
το σκοινί είναι το μέλλον το σκοινί και το παρόν
26 Ιουνίου, 2007 στις 8:14 μμ
parafonos
Καλησπέρα σας
Ελπίζω να μην ενοχλώ
Είδα στρινγκ και μπήκα…
26 Ιουνίου, 2007 στις 8:26 μμ
silia
Η …… ΑΠΑΝΤΗΣΗ
———————————
Το θέμα ειναι ιατρικό , σκεφτέιτε το λιγάκι
φαγούρα εχει ο κωλος μας και θελει το στριγκάκι .
Τα φάρμακα ειναι ακριβά , φυγόπονα τ’ αντράκια
γι αυτο κι εμεις τον ….ξύνουμε , με φίνα κορδονακια .
Ευπειθεστάτη η αιτούσα
Silia
Tο τελευταιο , οπως θα αντιληφθηκατε πολυ καλα ολοι , αποτελει αιτηση εγγραφης ως μελους στην καλλιτεχνικη λιστα της Χελιδονας .
……..μπα ….μαλλον με εχει πειράξει ο καύσωνας…..
26 Ιουνίου, 2007 στις 9:03 μμ
Πάνος
Είναι κι αυτή μια άποψη, αγαπητή μας silia
(σε μία άποψη σωστή στηρίζονται βασίλεια!)
Την αίτηση συμμετετοχής γοργά πρωτοκολλούμε
και εις τον θείο Ισίδωρο* θερμά συνηγορούμε!
—-
*έχει τον τελευταίο λόγο, ως πρόεδρος του ΙΘΙ, τμήμα του οποίου είναι η «Χελιδόνα»
#######
kolopedo,
ο στίχος σου ο τρίτος στη σειρά
τυγχάνει στίχος περιωπής
– τα λέει μια χαρά!
########
parafonos,
επιτυχής εικονογράφηση σημαίνει
να βλέπει ο άλλος και να μπαίνει… 🙂
26 Ιουνίου, 2007 στις 9:50 μμ
Νοσφεράτος
βλεπω πως ξανοιχτήκαμε στα θεματα του κώλου
απός στριγκός ξεκινησε, κατεληξε περι όλου
και εγινε συζητησις πολύ περι-οπής
για το σχοινί που εκαλυπτε ,σχισμαδα της οπής
Της χελιδονος η οπτική ειναι πολυεδρική,
Ως και για κώλου θεματα , και μενει σφαιρική
ακόμα κι οταν ερευνά τα δυο τα κωλομερια
το θετει αμεροληπτα κι οχι με μονομέρεια …
26 Ιουνίου, 2007 στις 11:46 μμ
nik-athenian
ΥΓΙΕΙΝΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
Το σκοινί πολεμάει τη φαγούρα
όταν εκεί ανάμεσα υπάρχει και σαβούρα.
Όπως το οδοντόνημα τροφές απομακρύνει
έτσι και το σπαγγάκι μας
σεξοϋπόλειμμα κανένα δεν αφήνει.
Αυτό σημαίνει βέβαια πως θέλει προσοχή
γιατί απαιτείται κίνηση μέσα σε εσοχή.
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
Τόβαλαν πρώτοι οι άντρες
εφτά χιλιάδες χρόνια πριν
αλλά το άλλαξαν με χάντρες
όταν απ τη θερμότητα έφτασαν στο αμήν.
Όλα τούτα έγιναν κάτω απ’ τη Σαχάρα
αλλά τα ξανασκέφτηκε ο Ιάπων Ιτσιχάρα.
Το θέμα τώρα ήτανε μάλλον αισθητικό
γιατί αλλιώς γραμμές εφαίνονταν
κάτω απ’ της πάλης τα μαγιό.
Δεν είπαμε και για τις Βραζιλιάνες
που πριν πενήντα χρόνια
μες του καρναβαλιού τις πλάνες
τόφεραν πάλι στα σαλόνια.
27 Ιουνίου, 2007 στις 12:12 πμ
nefelikas
Ω στρινγκ, πατέντα ξακουστή
του Ισιδώρου πάθος
αν η κυλότα τραβηχτεί
είναι μεγάλο λάθος
Ο πόνος είν’ αβάσταχτος
η ηδονή μεγάλη
Ο σπάγκος παίζει άταχτος
και βάναυσα προσβάλλει
Άμα σφηνώσει στα βαθιά
το πονηρό στρινγκάκι
δε βγαίνει πια απ’ τη φωλιά
χωρίς το δαχτυλάκι
Υ.Γ.
Σερβίρετε σούπα στο ίδρυμα;
27 Ιουνίου, 2007 στις 12:41 πμ
o -kairos
Οι μεταξυ μας διαφορες πανε κατα διαβολου
μπρος στο κοινο ιδανικο του θεσπεσίου κωλου.
Να ναι καλα ο Ισιδωρος και κεινο το κορδονι
που ανοιγει του παραδεισου το μαγικο πορτονι.
27 Ιουνίου, 2007 στις 2:15 πμ
Πάνος
Οι μεταξύ μας διαφορές, Καιρέ, είναι του κώλου
όταν εμπρός μας ίσταται η θέασις του όλου
εις δύο ημίσεα λαμπρά, εντέχνως τονισμένα
και με το τάνγκα ευπρεπώς, το άμα, ενδεδυμένα.
Και σεις οι άλλοι σχολιασταί μη με παρεξηγείτε
με τους Σκωτσέζους πάλευα’ και έτσι εξηγείται
των στίχων μου η χαμηλή στιχουργική ποιότης
– στίχους αψόγους θέλετε να γράψει ένας πότης;
Αφήνω την καληνυχτιά, στο στρώμα μου να πέσω
μα ήθελα αποχωρών, ερώτημα να θέσω:
είναι εν τέλει ο ιχθύς, αυτός που κινδυνεύει
η μήπως ο Ισίδωρος σα χάνους μας δουλεύει;
Μα αν αλήθεια κίνδυνος υπάρχει των ιχθύων
όλοι μας να συνδράμωμεν αναφανδόν τον θείον!
27 Ιουνίου, 2007 στις 1:12 μμ
araxtos
Είχα και γω λεβέντη μου μεγάλη απορία
σκοινάκι φόραγε λεπτό στον κώλο μια κυρία
μα σκύβει και σηκώνεται και το σκοινάκι χάνω
κι όπως κοιτάζω, φαίνεται, πως μοιάζω με το χάνο
-Σαν τι κοιτάς ρε πονηρέ τον κώλο μια κυρίας?
δεν πας να μπεις στη θάλασσα στο δροσερό νερό?
-Κυρία μου τον κώλο σας ουδόλως το κοιτάζω
μα το σκοινάκι χάθηκε και ψάχνω να το βρω
Και κει που έψαχνα λοιπόν στην άμμο το σκοινάκι
δεν γνώριζα πως είχε μπει μέσα στο κωλαράκι
και άλλος κώλος μούρχεται ολίγον πεταχτός
κι αυτός σκοινάκι φόραγε μα ήτανε σφιχτός
Τότε μόνο κατάλαβα πως στους σφιχτούς τους κώλους
μπαίνουν και βγαίνουν τα σκοινιά με άνεση μεγάλη
αυτά που έμαθα εγώ να πω πρέπει σε όλους
αυτή η γνώση μη χαθεί, να τηνε μάθουν κι άλλοι
araxtos & κώλοι
27 Ιουνίου, 2007 στις 3:01 μμ
σχολιαστης
Αν κάνετε μια βόλτα
σε κάποιο γυμναστήριο
θα δείτε και μουστακαλίδες να φορούν
το σπάγκο το μυστήριο.
27 Ιουνίου, 2007 στις 5:55 μμ
Βλαδίμηρος
Υπέροχες & απολαυστικές εμπνεύσεις!!!!
—–
Το κλασικό δημώδες «Την κόκκινη σου βράκα – που κάνει ντΡιγκι-ντΡάγκα» πλεόν θα τραγουδιέται ως:
Το κόκκινό σου tanga
που κάνει ντρίγκι-ντράγκα
(κάνει και καλύτερη ρίμα)
και ποιος θα σου το πλύνει
το tanga σου στη λίμνη
και ποιος θα το απλώσει
στον ήλιο να στεγνώσει
και ποιος θα βάλει σίδερο
να σου το σιδερώσει…
τώρα η κατάληξη -ώσει μπορεί να δώσει πολλές ιδέες για …εκσυγχρονιστικές παραλλαγές
27 Ιουνίου, 2007 στις 6:45 μμ
dee
epigen h kalogria na valei to strigaki
k’en taxei allaksokolise ap’to monastiraki
el’adelfi ston topo sou ke vgale to strigaki
euthis tis anefwnis’ena kalogeraki
——————————————
epiasan zestes adelfe kai eime anameni
to monastiri kegetai ,pesta stin igoumeni
se oles tis kalogries na dwsei ena srigaki
kai perna apo ti moni,giati exoume partaki
27 Ιουνίου, 2007 στις 7:00 μμ
dee
sxwra me kirie kriste
ti lew stous kirious?
pou akoustike kalwgria
pou ekolase agious!
27 Ιουνίου, 2007 στις 7:10 μμ
dee
sorru gia ta polla ta post
to site mou tsekarw
na rheite apo ti moni
gia na sas etratarw
( ke deuteron ,anakalypsa kai mia poiitiki fleva
pou den iksera, mesa mou)
27 Ιουνίου, 2007 στις 7:35 μμ
Πάνος
Πως η λαγνεία ενός τρελού γινότανε μανία
κορδόνι σαν αντίκρυζε, κάτω στην παραλία:
http://kourouna.blogspot.com/2007/06/blog-post_27.html
*
Dee,
welcome aboard
be aware of the cord!
28 Ιουνίου, 2007 στις 1:52 πμ
nefelikas
Και σε μορφή ιαπωνικού χαϊκού:
Σαν άνθος κερασιάς
το σφιχτό κωλαράκι
τρελαίνει τους κηφήνες
Τεντωμένο κορδόνι
πώς κατευθύνεις
τη ματιά μας στο στόχο;
Αλμυρό στρινγκάκι
καλοκαιρινή φαγούρα
άσε μας να σε ξύσουμε
28 Ιουνίου, 2007 στις 11:04 πμ
kolopedo
Έχετε ξεφύγει μιλάμε!
28 Ιουνίου, 2007 στις 12:27 μμ
m13
είστε τελείως ηλίθιοι, μα πιο πολύ κλασμένοι
καθώς δεν έχει το μυαλό σας λογική περπατημένη
αφού τον κώλο ο σπάγκος και να ντύσει,
η δύναμη της συνήθειας την όποια ενόχληση θα σβήσει….
χεχε
29 Ιουνίου, 2007 στις 2:51 πμ
S.A.Mathens
Ω ΚΩΛΕ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ
ΟΜΟΡΦΕ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΑΓΙΝΕΥΕΙΣ
ΜΑΣ ΤΡΕΛΑΙΝΕΙΣ
ΜΑΣ ΠΡΟΚΑΛΕΙΣ
ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΣΥ ΠΕΙΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΣΑΛΙΜΙΑ ΣΟΥ
ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΡΤΙΠΙΑ ΣΟΥ
ΝΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΣΕ ΑΓΓΙΖΟΥΜΕ
ΜΕ ΟΠΟΙΑ ΡΟΥΧΑ ΚΑΙ ΕΑΝ ΕΧΕΙΣ
ΔΙΑΛΕΞΕΙ ΝΑ ΝΤΥΘΕΙΣ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ…
29 Ιουνίου, 2007 στις 7:29 μμ
tantalos
Sta xena edo pou vriskome
sas leo den me melei
kordoni string ki an valoune
ston kolo tou Kateli.
Ma pou tha paei-erhome
syntoma stin patrida
strings gia na doun ta matia mou
kai na ginoun garida
30 Ιουνίου, 2007 στις 1:34 πμ
underinformation
ρε θειε ο δικος σου πωποπος δεν ειναι κωλος?
8 Ιουλίου, 2007 στις 11:16 πμ
tzonakos
Χρήσιμη θα ναι τότενες η καθεμιά γυναίκα
αφου θα ντύνεται λιτά, χοντρή ειναι ειτε στέκα.
Οταν θα πάς για ψάρεμα στην πέρα παραλία,
κι η πετονιά σου τέλειωσε και εχεις αψαρία,
δανείζεσαι απο το μαγιό, παράμαλο να κάνεις,
ψαράκια πιάνεις με αυτό στην άκρια του μώλου
μόνο που θα την πιάσουνε απ την αστυνομία
γιατι έμεινε γυμνή, ντροπή σ αυτη την κοινωνία.
20 Ιουλίου, 2007 στις 6:16 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Προς Αθήναιον επιστολη
* * *
Πες μου διατι αγριεψες, Ω! Αθήναιε ανδρα,
και μου κουνας το δαχτυλο πανω σε μια μαντρα
ανεβασμενος, κι από κει σκληρα αγκιτατορευεις
εναντια στην ποιηση, αντι να μαγειρευεις;
Εσας τους δειπνοσοφιστας νεοφιλευθερους
τι μυγα σας ετσιμπισε καταμεσης του θερους;
Μηπως σε κοβει Αθήναιε του τανγκα το κορδονι,
ή το κανουργιο Timperlant το ποδι σου πληγωνει;
Μην η σαμπανια ειν’ γαλλικη και ο χαβιαρης μαυρος,
μηπως των φιλελευθερων εψοφισεν ο ταυρος;
24 Αυγούστου, 2007 στις 9:04 πμ
Το χελιδονάκι « Η καλύβα ψηλά στο βουνό
[…] Πως γίνεται τον κώλο τους να ντύνουν μ’ ένα σπάγγο; https://panosz.wordpress.com/2007/06/30/isidoros-15/ […]
17 Οκτωβρίου, 2007 στις 1:56 μμ
speaker
Του Θείου μας το ποίημα ετούτo το θυμάμαι
Τότε δεν το σχολίασα, βρε Πάνο, και λυπάμαι.
Για λίγη ώρα μοναχά το είχες αναρτήσει
Και έτσι δεν επρόλαβα να δώσω εγώ τη λύση.
Το θέμα, Θείε Ισίδωρε, έτσι όπως το θέτεις
Μοιάζει με γόρδιο δεσμό. Μαχαίρι αν διαθέτεις
Κόψε το σπάγκο απαλά, το τάγκα να γλιστρήσει..
Το τι εστί Ανατολή να μάθουνε στη Δύση!
17 Οκτωβρίου, 2007 στις 5:52 μμ
Πάνος
Έστειλε ο μικροποντικός* σχόλιο δίχως ρίμα
κι ο/η elias έγραψε κι αυτός έν’ από κείνα.
Μα είπαμε, στο ποστ αυτό μονάχα με στιχάκια
γράφουμε τις απόψεις μας για κώλους και στριγκάκια.
————
* micromouse
17 Οκτωβρίου, 2007 στις 7:24 μμ
speaker
Τι έπαθες βρε ξάδερφε και δεν μ’αναγνωρίζεις;
Το after shave μου, είχες πει, αμέσως πως μυρίζεις!
:))))))))))
17 Οκτωβρίου, 2007 στις 8:28 μμ
nik-athenian
Το άφτερσέηβ σου εμπιστεύτηκα
και στο ηχείο σου με πήγε
ροκιά ν’ ακούσω εκεί ορέχτηκα
μα ο Εβραίος σου έλεγε φύγε.
ηχείο= speaker
17 Οκτωβρίου, 2007 στις 8:46 μμ
Πάνος
Οι ποιηταί έχουν καημόν
και τόριξαν στον σουρρεαλισμόν;
17 Οκτωβρίου, 2007 στις 9:30 μμ
speaker
χαχαχαχαχάααααα
nik, σουρρεαλιστικότατο!
17 Οκτωβρίου, 2007 στις 10:39 μμ
Αθήναιος
Είδατε speaker μου τί θαύματα κάνει η εμβριθής μελέτη του Ξαίξσπηρ; Αχ πόσο με πληγώνετε. Αχ!
17 Οκτωβρίου, 2007 στις 10:51 μμ
Νοσφεράτος
Ασπρος Ξαισπηρ, Ξαισπηρος , Απ’ τον ηλιο Ξασισπηροτερος (Κρυαδες …Κρυαδες … τι να κανω , αφου δεν ειμαι ετυμολογος , (οχι!:ετοιμολογος… ) Φτου …δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω ..
18 Οκτωβρίου, 2007 στις 12:13 μμ
speaker
Θά’ταν καλύτερα, θαρρώ, συνέχεια να μη δώσεις
Αφού μια ρίμα δεν μπορείς, Αθήναιε, να σταυρώσεις!
🙂
18 Οκτωβρίου, 2007 στις 5:58 μμ
Αθήναιος
Εγώ δεν μπορώ να σταυρώσω ρίμα; r u talking to me? Θα σας δείξω εγώ.
Θείε Ισίδωρε, μόλις διάβασα το από 20 Ιουλίου πόνημά σας. Έξοχο!
18 Οκτωβρίου, 2007 στις 7:06 μμ
Πάνος
Αθήναιε ζούμε
να ριμάρεις να σε δούμε! (δις)
13 Ιανουαρίου, 2009 στις 11:58 μμ
Πάνος
Απόψε είχαμε σύναξη θεατρικής ομάδας
και έκαστος ηθοποιός ποίημα εις ριμάδας
ή στίχους αριμάριστους όφειλε να προσάγει
– τέχνη που στα ενδότερα του ρόλου τον εισάγει*.
Ορέα τα ποιήματα που ακούστηκαν αυτόθι
καθότι κάθε ηθοποιός την ποίηση τη νοιώθει.
Μα λίγους στίχους διαλεχτούς διάλεξα απ’ το έπος
αυτό – και τους απάγγειλα’ θα θαύμαζε κι ο ζέπος!
Όλοι γουστάρανε το στρινγκ, ομού και τους ιχθείς
κι από τα γέλια έγινε το έλα μου να δεις!
Και τότε σκέψη τολμηρή μου έκοψε τα γόνα
– τάχα μια μέρα στη σκηνή να δω τη χελιδόνα!
Μήπως δεν έχει έρωτες, πείσματα και μεράκια
δεν έχει δόξες, λυρισμό και φίνα κωλαράκια;
Έχει πλοκή, έχει σασπένς – και θα σας πω και τούτο
έχει το ανεπανάληπτο, το φλογερόν φλαούτο!
Νάχαμε λέει τις μουσικές του μερακλή τ’ Αργύρη
να γίνει σ’ όλα τα χωριά χορός και πανηγύρι!
Καλά θα ήταν’ μα όπως λέει λόγος πολλώ χρονώνε
το μισιακό το γάιδαρο, οι λύκοι τονε τρώνε!
—
* έτσι υποστηρίζει η σκηνοθέτης μας – για να το λέει κάτι θα ξέρει! Εγώ είμαι από χωριό…
14 Ιανουαρίου, 2009 στις 1:03 μμ
Μαρία
Είπες πως θα αποσυρθείς, το ‘μαθε ο κόσμος όλος
μα φαίνεται, Πανούλη μου, σα να σε τρώει ο κώλος.
14 Ιανουαρίου, 2009 στις 1:29 μμ
Πάνος
Νομίζω ήμουνα σαφής: στα σχόλια παρών!
Σ’ άλλους οι κώλοι ξύνονται συνέχεια και τους τρων… 😉
14 Ιανουαρίου, 2009 στις 2:12 μμ
Kits
Απαραίτητη βιβλιογραφία:
Ηλίας Πετρόπουλος -ο κουραδοκόφτης, εκδόσεις Νεφέλη/2002
14 Ιανουαρίου, 2009 στις 2:22 μμ
Πάνος
Το έχω χρησιμοποιήσει σε ποστ για τον …Βελουχιώτη 😉
16 Δεκεμβρίου, 2009 στις 6:47 μμ
Belbo
Μεγάλα ερωτήματα που βασανίζουν τον άνθρωπο από το βάθος των αιώνων 🙂
17 Δεκεμβρίου, 2009 στις 7:20 πμ
Μούτρο
Απ’ όλα τα εσώρουχα το στινγκ σου μου αρέσει,
γιατί μοιράζει την πορδή και το σκατό στη μέση…
17 Δεκεμβρίου, 2009 στις 8:12 πμ
Πάνος
.
.
.
Μετά από τόσα ποιηματα
για το σκοινί- κορδόνι
ένα ερώτημα δεινό
τα μπλογκ αναστατώνει:
Την ώρα που ασκούμεθα
στη θέαση του όλου
ο κώλος είναι η ποίηση
ή η ποίηση του κώλου;
17 Δεκεμβρίου, 2009 στις 9:20 πμ
ambrosiac
Του θειου τα πονηματα δεν ταχα τοτε δει
μα τωρα σαγηνευτηκα απο κωλον ευειδη
Τον Καλυβαρχη επαινω για τ’ ομορφο του βημα
Αγωνος αμιλλα ευγενης, ποιος θα κοψει το νημα 😛
15 Μαρτίου, 2011 στις 6:36 μμ
kazana Dina
Εκτος που πιθανα `κοφτει`τις κυριες που το φορουν, φαινεται πως `κοφτει `και τον θειο Ισιδωρο αλλα και πλειστους οσους αρσενικους που γραφουν εδω και επεστρατευσαν μεχρις και τον Η.Πετροπουλο! Ευγε για την `συμπονετικη σας -οχι καρδια αλλα ματια παιδουδια μ!
15 Μαρτίου, 2011 στις 8:10 μμ
sissa ben dahir
Αν και πέρασαν 3.5 χρόνια, το ποστ του θείου παραμένει πάντα επίκαιρο αλλά και προφητικό. Το θυμήθηκα τώρα που μαθαίνουμε ότι υπάρχει μεγάλη έλλειψη υφασμάτων στη Βραζιλία.
Θέλετε να πιστέψουμε ότι οι μεγάλες ιδέες φυτρώνουν σ΄όλο τον κόσμο, θέλετε να πιστέψουμε ότι κι εκεί διαβάζουν θείο ισίδωρο, πάντως το αποτέλεσμα είναι ότι παντού ντύνονται με μονοψήφιο αριθμό νημάτων.
http://prezi.com/xrg0ya08krog/brazilian-textile-crisis-please-help/
15 Μαρτίου, 2011 στις 8:36 μμ
sissa ben dahir
.
.
.
Δεν πρόσεξα στα σχόλια
ρίμα πως απαιτούσες
γι αυτό καλά θα έκανες
πάραυτα αν το πετούσες
15 Μαρτίου, 2011 στις 10:58 μμ
pap
Μεγάλη αναστάτωση δημιούργησε ο κώλος
μα αν δεν ήταν όμορφος πιος θα νοιαζόταν όμως;
15 Μαρτίου, 2011 στις 11:32 μμ
Πάνος
.
.
.
Και όμως, pap αγαπητέ, υπάρχουν τόσοι κώλοι
και σμιλεμένοι κι άσχημοι, μα χρήσιμοι είναι όλοι
γιατί, δεν είναι μυστικό, καθένας μας το ξέρει
τον κώλο αξιοποιεί εκείνη που τον φέρει.
16 Μαρτίου, 2011 στις 11:31 πμ
kazana Dina
Το κορδονι απ το στριγκακι ,το αντρικο μυαλο εχει για στοχο!
16 Μαρτίου, 2011 στις 1:45 μμ
Πάνος
.
.
.
Όχι μοναχα το ανδρικό,
ω ανεψιές και θείες:
μη ξεχνατε τις λεσβίες!
3 Αυγούστου, 2013 στις 2:31 μμ
Ο θείος Ισίδωρος συμμετέχει στο Παγκόσμιο Συνέδριο Φιλοσοφίας | Η καλύβα ψηλά στο βουνό
[…] δημοσίευση: https://panosz.wordpress.com/2007/10/17/string/ […]
24 Ιουνίου, 2014 στις 11:05 πμ
titina
Αριστοφάνειοι οπαδοί
Λασκαράτου απογόνοι
Τι έμπνευσις μοναδική
για έν τόσο δα κορδόνι!
Εκπόνημα μοναδικόν
Τον θαυμασμόν εγείρει!
Ακόμα κι ο Απόλλωνας φαίνεται να ενδίδει
και να ξυπνά και να γελά, να χαίρει που επιτέλους
χωρίς αιδώ, χωρίς ντροπή εκφράζεται ελευθέρως.
Τόσους αιώνας πέρασε που πλείστοι ρασοφόροι
όλα τα στρινγ τα «έκοψαν» κι επέβαλαν ρασοφόρι.
Μα ήρθε η ώρα κι η στιγμή που η σκλαβιά αποτινάχθη
κι η ελευθερία πάραυτα εις κώλους εδραιάσθη.
«Λιανούς, χοντρούς ποιος νοιάζεται», η ομήγυρις απεφάνθη.
Όλοι χαρά προσφέρουσι
Το πνεύμα εξυψώνουν
Τας διαθέσεις φτιάχνουσι
Τα νεύρα χαλαρώνουν.
Τώρα εάν συνδυασθούν με ιχθύ σε παραλία
μα και σε σπίτι και σε βουνό
Οποία ευδαιμονία!
Τα Ωμέγα 3 λιπαρά κάνουν καλό σε όλους,
το κυκλοφορικό τονούν
το πνεύμα χαλαρώνουν.
Κάθε δυστυχία γύρω μας
Ένα κορδόνι λύνει!
Με πετονιά ή με ύφασμα
Φετίχ πρέπει να γίνει!
Ολίγη τρέλα χρειάζεται
αλλιώς δύσκολα βγαίνει
Ο θείος ο Ισίδωρος
Επίτιμος της σάτιρας να γένει.
24 Ιουνίου, 2014 στις 2:03 μμ
Πάνος
.
.
.
.
Και να που μέσω του φ/μπ που ‘ναι λαοφιλές
μαθαίνει για τον σπάγκο δεξιός και φιλελές
– ου μην αλλά κι αριστερός τους στίχους φέρνει τούμπα
δεν αποκλείω δηλαδή ούτε και τον Κουτσούμπα!
Οι συριζαίοι βέβαια τσιμπάνε με το πρώτο
γιατί το ψάρι παίζει εδώ και όχι το καρότο.
Γεια σου θείε Ισίδωρε, χρόνια πολλά να ζήσεις
χαρούμενα γενέθλια* – και να τα κατοστήσεις!
—
* σε λίγες μέρες. Αν δεν κάνω λάθος στο μέτρημα ο θείος Ισίδωρος κλείνει τα 83.
25 Ιουνίου, 2014 στις 6:21 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
Τι θυμησες μου εφερε ετουτο το ποστακι
η γυμνια σεξουαλικη με κεινο το στριγκακι
ομως νιος σαν ημουνα ειχε μια καρδουλα
το κατω το εσωρουχο σε μια φοιτητριουλα
μου κολλαγε ωρε παιδια στο κτιριο του Γκινη
ελα οποτε θελεις για καφε (και οτι θες να γινει)
Ιουλιος ητανε θαρρω σε θερινη εξεταστικη
με κολλητο συμφοιτητη για απο κοινου διαβαστικη
Πρωι πρωι (στις 12 ) για αλλους μεσημερι
συναντηση για διαβασμα στης Ακροπολης τα μερη
πρωι την ειδα και αποφασισα να παμε για «καφε»
Ιουλιανου σχεδον Φυλης, ζεστη ρε αδελφε
Καρπουζι με εκερασε, αρχισαν τα φιλια
μα το κατω της εσωρουχο δεν εβγαζε παιδια
Τρεις ωρες επερασανε διπλη φωτια με καιει
δεν θελω, ασε με, μη, μη εκει, να λεει
Και νασου η μηχανικη : βαθμοι ελευθεριας
στο πλαϊ αν μετατοπιστει διεισδυση ευκαιριας
αν το κατω μερος συρρικνωθει σαν στρογγυλλο κορδονι
η φυσις μου θα φχαριστηθει που τοοοσο μεγαλωνει
Να μην τα πολυλογω το προβλημα ελυθη
με επιμονη και υπομονη ο ποθος μου εσβυσθη
Ηταν πλεον απογευμα και παω στον συμφοιτητη
Καλως τονε κι ας αργησε, μεθαυριο ειν’ η εξεταστικη
συγνωμην εμπλεξα, το και το, φταιει η Λιλικα
που μ΄επρηξε ρε αδελφε για τοσο λιγο γλυκα.
Κατσε ρε εραστη της συμφορας να σου πω τα sos
μεταφραση απ’ τα αγγλικα, ειχε κανει ο μικρος θεος
Δεν θυμαμαι και πολλα πανε τοοοοσα χρονια
αν περασα το μαθημα, μα ηταν ζεστα τα βραδια
της νιοτης μας και χωρις στριγκ δουλευε η φαντασια 🙂
βρισκαμε την κερκοπορτα, γινοταν ….συνουσια.
21 Οκτωβρίου, 2015 στις 12:35 μμ
Βασίλης Τ
Περιδιαβαίνοντας την blogοσφαιρα (αραιά πλέον) έπεσα πάνω το ερώτημα του θείου Ισίδωρου και είπα να θέσω και εγώ τους προβληματισμούς μου, ζήτώντας πάντα την κατανόηση σας – είναι η πρώτη φορά που προσπαθώ κάτι τέτοιο.
Ο κώλος ο θεσπέσιος, ο λατρευτός, το ποιήμα!
είναι αυτός που με ενέπνευσε να γράψω αυτή τη ρίμα
το κορδονάκι το λεπτό που χάνεται στα βάθη
εγείρει των αρσενικών τ’ αστείρευτα τα πάθη
Πως είναι δυνατόν, το τοσοδούλι νήμα
να μας θολώνει απίστευτα, να χάνουμε το βήμα;
και βέβαια το αρχικό ερώτημα, αλλού αποσκοπεί
των γυναικών την όμορφη οπή, το σκοινάκι ενοχλεί;
Απάντηση δεν λάβαμε καμία από κυρία
ενώ παράλληλα οργίαζε ανδρών η φαντασία..
υμνώντας των θυλικών καπούλια σφριγηλά
επιχειρηματολογούσαμε, σχοινί ή πετονιά;
21 Οκτωβρίου, 2015 στις 12:38 μμ
Πάνος
.
.
.
.
Βασίλη καλωσόρισες, θέτοντας ερωτήσεις
σε θέματα που μάταια ζητάμε απαντήσεις… 😉
21 Οκτωβρίου, 2015 στις 5:37 μμ
Santiliana
Ας δουμε και μια Βερσιον
Απο την Αργεντινα
Μαμπο Μπατσατα παιζοντας
Την ερημη μας μοιρα.