Ο Ιωάννης αφηγείται τη συνάντηση του Ιησού με κάποιους Έλληνες, από αυτούς που ανέβαιναν για να προσκυνήσουν (;!) στα Ιεροσόλυμα (Ιωαν. ΙΒ’ 20-23). Ουδείς εκ των τριών υπολοίπων Ευαγγελιστών θεωρεί το περιστατικό ως αρκετά αξιόλογο ώστε να το καταγράψει. Ίσως, πάλι, ο Ιωάννης παρακινήθηκε στην περιγραφή (ή την επινόηση) του συμβάντος επειδή έγραψε το Ευαγγέλιό του σε μια εποχή που οι εξ Ιουδαίων χριστιανοί αντιδρούσαν με δυσφορία επειδή γινόντουσαν δεκτοί στην Εκκλησία Έλληνες, και μάλιστα άνευ περιτομής. Δυστυχώς, ο Ιωάννης παραλείπει το πιο ουσιαστικό και ενδιαφέρον, να μας πληροφορήσει δηλαδή τι είπαν οι Έλληνες στον Ιησού και τι τους απάντησε εκείνος. Περιορίζεται να μας ενημερώσει λεπτομερώς για τα διαδικαστικά, ότι δηλαδή απευθύνθηκαν στον Φίλιππο, αυτός στον Ανδρέα -και οι δύο μαζί στον Ιησού και καταλήγει: ο δε Ιησούς απεκρίνατο αυτοίς λέγων’ ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου.
Το εδάφιο αυτό έρχεται, ωστόσο, σε απόλυτη αντίθεση με εκείνο του Ματθαίου (Ματθ. ΙΕ’ 24): ο δε αποκριθείς είπεν’ ουκ απεστάλην ει μη εις τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ. Άλλο απόσπασμα του Ματθαίου (Ματθ. ΚΑ’ 43), δίνει διαφορετική τροπή: δια τούτο λέγω υμίν ότι αρθήσεται αφ’ ημών η βασιλεία του Θεού και δοθήσεται έθνει ποιούντι τους καρπούς αυτής.
Στο επεισόδιο με τη Συροφοινίκισσα, που περιγράφει ο Μάρκος (Μαρκ. Ζ’ 26-30) τα πράγματα είναι περισσότερο σύνθετα. Η γυναίκα, η οποία τον παρακαλούσε θερμά να εκβάλλει το δαιμόνιο από τη θυγατέρα της, εισέπραξε την απάντηση: άφες πρώτον χοσρτασθήναι τα τέκνα’ ου γαρ έστι καλόν λαβείν τον άρτον των τέκνων και τοις κυναρίοις βαλείν. Αυτή, όμως, του απάντησε ετοιμόλογα: ναι, Κύριε’ και τα κυνάρια υποκάτω της τραπέζης εσθίουσιν από των ψυχίων των παιδίων. Ο Ιησούς εντυπωσιάστηκε και της έκανε το χατίρι: Δια τούτον τον λόγον ύπαγε’ εξελύληθε το δαιμόνιον εκ της θυγατρός σου. Όπερ και εγένετο: εύρε το παιδίον βεβλημένον επί την κλίνην και το δαιμόνιον εξεληλυθός. Όπως πάντα απουσιάζει η επανεξέταση (follow up) του περιστατικού.
Το συμπέρασμα είναι ότι ο (πραγματικός) Ιησούς σκόπευε να ασχοληθεί αποκλειστικά με τους Εβραίους και να τους σώσει από την αμαρτία. Οσάκις, όμως, αυτοί δεν τον αποδεχόντουσαν τους απειλούσε -εμμέσως – ότι θα τους παρατήσει (κάτι που δεν το έκανε ποτέ) και θα στραφεί προς τα έθνη, τα οποία θα σωθούν αντ’ αυτών. Όταν πάλι κάποιος εκ των εθνών τον παρακαλούσε ή ερχόταν από μακριά να τον συναντήσει, ο Ιησούς δεν είχε αντίρρηση να τον καλοκαρδίσει -ή και να πανηγυρίσει για τη διαφαινόμενη παγκοσμιοποίηση του κηρύγματός του (το τελευταίο υπό την προϋπόθεση ότι η ιστορία του Ιωάννη με τους Έλληνες είναι πραγματική και όχι επινοημένη). Γεγονός είναι ότι ουδέποτε επιδίωξε να κηρύξει τη σωτηρία σε οποιοδήποτε άλλο έθνος πλην των Εβραίων.
Aλλά και μεταξύ των ομοεθνών του ο Ιησούς έκανε διακρίσεις και αυστηρή επιλογή (Ματθ. Ζ’ 6): Μη δώτε το άγιον τοις κυσί μηδέ βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αυτούς εν τοις ποσίν αυτών, και στραφέντες ρήξωσιν υμάς. Η περικοπή μοιάζει να λέει ότι ο μαργαρίτης (η αληθής πίστη προς τον Θεό, όπως την διδάσκει ο Ιησούς και κυρίως η σωτηρία μέσω του Ιησού) προορίζεται αποκλειστικά για τους εκλεκτούς. Θα έπρεπε, συνεπώς, οι ηγέτες της Εκκλησίας να αφήνουν τους υπόλοιπους (τα …γουρούνια) στην ησυχία τους – δυστυχώς όμως αυτοί δεν υπακούουν (ως συνήθως) στη διδασκαλία του Ιησού, όπως την καταγράφουν τα Ευαγγέλια, και επιδιώκουν συστηματικά και ανυποχώρητα να σώσουν άπαντες, θέλουν δε θέλουν.
*
Στη φωτογραφία, σύγχρονοι Έλληνες παρακολουθούν εξωτικά θεάματα – ακροάματα στην Πλατεία Αριστοτέλους
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
17 Σχόλια
Comments feed for this article
31 Οκτωβρίου, 2007 στις 10:11 πμ
Π
«Θα έπρεπε, συνεπώς, οι ηγέτες της Εκκλησίας να αφήνουν τους υπόλοιπους (τα …γουρούνια) στην ησυχία τους – δυστυχώς όμως αυτοί δεν υπακούουν (ως συνήθως) στη διδασκαλία του Ιησού, όπως την καταγράφουν τα Ευαγγέλια, και επιδιώκουν συστηματικά και ανυποχώρητα να σώσουν άπαντες, θέλουν δε θέλουν.»
–
Yπακούουν, αλλά σε άλλα χωρία (οπότε το «ως συνήθως» πάει καλύτερα στην αντιφατικότητα των Eυαγγελίων):
–
«Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Yιού και του Aγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν» (Mτθ 28:19-20 – ανάλογα Mρκ 16:15 και Λκ 24:47).
–
Όσο για το «να αφήνουν σην ησυχία τους» όσους δεν θέλουν, θα αστειεύεσθε, αγαπητέ! Yπαινίσσεσθε ότι θα έπρεπε να θεωρείται φυσιολογικό και ανεκτό να μη θέλετε;
–
«Eισερχόμενοι δε εις την οικίαν ασπάσασθε αυτήν λέγοντες· ειρήνη τω οίκω τούτω. και εάν μεν ή η οικία αξία, ελθέτω η ειρήνη υμών επ’ αυτήν· εάν δε μη αξία, η ειρήνη υμών προς υμάς επιστραφήτω. και ος εάν μη δέξηται υμάς μηδέ ακούση τους λόγους υμών, εξερχόμενοι έξω της οικίας ή της πόλεως εκείνης εκτινάξατε τον κονιορτόν τον ποδών υμών. αμήν λέγω υμίν, ανεκτότερον έσται γη Σοδόμων και Γομόρρας εν ημέρα κρίσεως ή τη πόλει εκείνη.» (Mτθ 10:12-15)
«O μη ων μετ’ εμού κατ’ εμού εστι» (Mτθ 12:30).
«Oς δ’ αν είπη κατά του Πνεύματος του Aγίου, ουκ αφεθήσεται αυτώ ούτε εν τω νυν αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι» (Mτθ 12:32).
«Aποστελεί ο υιός του ανθρώπου τους αγγέλους αυτού, και συλλέξουσιν … τους ποιούντας την ανομίαν, και βαλούσιν αυτούς εις την κάμινον του πυρός· εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων» (Mτθ 13:41-42).
«O πιστεύων εις τον υιόν έχει ζωήν αιώνιον· ο δε απειθών τω υιώ ουκ όψεται ζωήν, αλλ’ η οργή του Θεού μένει επ’ αυτόν» (Iω 3:36).
31 Οκτωβρίου, 2007 στις 10:16 πμ
Πάνος
Χμ, καλά τα λέτε, αγαπητέ Π. Ευχαριστώ για το εμπερίστατο σχόλιο!
31 Οκτωβρίου, 2007 στις 10:56 πμ
Υπερίων
Αυτά παθαίνει όποιος ΣΗΜΕΡΑ, ερμηνεύει κατά λέξιν τα ευαγγέλια.
Μελέτες (καινοδιαθητικές) δείχνουν ότι τα κείμενα αυτά γράφτηκαν τουλάχιστον 40 χρόνια μετά την σταύρωση του Ιησού Χριστού (το κατά Μάρκον, τα άλλα αργότερα), βασισμένα σε πιθανότατα διασωσμένα (γραπτώς), λόγια του.
Το περιστατικό που περιγράφει ο Πάνος, απηχεί το ιστορικό-κοινωνικό περιβάλλον. Καλό θα ήταν μάλιστα, όπου βλέπουμε ΕΛΛΗΝΕΣ να ξέρουμε ότι ο όρος αναφέρεται σε ΕΛΛΗΝΙΣΤΕΣ, τουτέστιν Ελληνίζουσας παιδείας Ιουδαίους….
31 Οκτωβρίου, 2007 στις 11:46 πμ
π2
Όχι Υπερίωνα, Έλλην στην ΚΔ δεν σημαίνει ελληνιστής. Το δεύτερο υποδηλώνει όντως τον Ιουδαίο ελληνικής γλώσσας και παιδείας, το πρώτο όμως δηλώνει τον μη Ιουδαίο (με την εθνική ή, κυρίως, τη θρησκευτική έννοια).
31 Οκτωβρίου, 2007 στις 12:14 μμ
sfrang
Αν θυμάμαι καλά, στο κατά Ιωάννην αναφέρεται «για να προσκυνήσουν στα Ιεροσόλυμα για τη γιορτή (του Πάσχα)». Τί λόγο είχαν Έλληνες, ιδίως αν (όπως λένε οι παπάδες) με τον όρο αυτό χαρακτηρίζονταν οι ειδωλολάτρες, να προσκυνήσουν για το Πάσχα; Προφανώς ήταν Έλληνες ιουδαϊκού θρησκεύματος, έμποροι ή κάτι τέτοιο.
Εξ αυτού καταρρίπτεται ότι ο όρος ‘Έλληνες» αποτελούσε θρησκευτικό χαρακτηρισμό. Σήμαινε κατά κύριο λόγο τους εξ Ελλάδος και αυτούς που είχαν ελληνική παιδεία και αυτούς ακριβώς αναθεμάτιζαν, συκοφαντούσαν και κατεδίωκαν οι χριστιανοί (πατέρες και αδελφές), γιατί δεν είχαν δυνατότητα να τους αντιμετωπίσουν πνευματικά.
31 Οκτωβρίου, 2007 στις 12:35 μμ
Πόντος και Αριστερά
«Σήμαινε κατά κύριο λόγο τους εξ Ελλάδος…»
Aμάν!!!
Τι ελλαδοκεντρισμός είναι αυτός.
Υπήρχε τότε ένας ολόκληρος ελληνικός κόσμος που περιλάμβανε τη σημερινή νότια βαλκανική, τη Μικρά Ασία, την Κρήτη, την Κύπρο και τις ελίτ στα ελληνιστικά κράτη…
Μ-π
31 Οκτωβρίου, 2007 στις 12:36 μμ
π2
Αυτά παθαίνει κανείς με τα βιαστικά σχόλια. Έπρεπε να προσθέσω ότι επειδή Έλλην σημαίνει τον μη Ιουδαίο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για τον νεοπροσήλυτο στον ιουδαϊσμό ή έστω τον «φίλο» (με την πασοκική 🙂 έννοια), όπως στη φράση «οι σεβόμενοι Έλληνες» (μη Ιουδαίοι που δείχνουν σεβασμό προς τον [Ιουδαϊκό] Θεό). Σ’ αυτό το χωρίο θα μπορούσε να ισχύει οποιαδήποτε από τις δύο σημασίες.
31 Οκτωβρίου, 2007 στις 3:08 μμ
Π
Για την ιστορία, «Έλληνες» αναφέρονται τρεις φορές όλες κι όλες στα ευαγγέλια (αν δεν μου διαφεύγει κάποια): μία η περίπτωση που αναφέρει ο Πάνος, δεύτερη η Συροφοινίκισσα που επίσης λέει ο Πάνος, και τρίτη στο κατά Iωάννη 6:35.
–
Yπερίωνα:
1) Aκόμα κι αν Έλληνες δεν σήμαινε Έλληνες, τι ακριβώς «παθαίνει» ο Πάνος, που η ουσία του σχολίου του είναι αν ο Xριστός απευθύνονταν σε όλους ή όχι; (Oπότε και το πότε μάλλον γράφτηκαν τα Eυαγγέλια τι σημασία έχει; Ξέρεις κάποια αμεσότερη πηγή για τη διδασκαλία του Xριστού;)
2) Προφανώς δεν είναι τα πάντα κατά λέξη στη Bίβλο (έχω δει μέχρι και ανοησίες όπως ότι κατά τη Bίβλο η γη είναι επίπεδη, με επιχείρημα π.χ. το σχήμα λόγου της Aποκάλυψης για τας «τέσσαρας γωνίας της γης»). Tο ‘όχι κατά λέξη’, όμως, οι θεολόγοι το χρησιμοποιούν και για να δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα (τις αντιφάσεις ή τα αίσχη), ενίοτε σε βαθμό που φτάνει την προσπάθεια να μας πείσουν ότι είμαστε ηλίθιοι ή ότι δεν γνωρίζουμε γραφή και ανάγνωση. Tαυτόχρονα δεν παύει να είναι και αγαπημένη τεχνική των παπάδων να χρησιμοποιούν κατά λέξη όποιο στίχο τους βολεύει για να υποστηρίξουν ό,τι θέλουν, ενίοτε παρερμηνεύοντάς τον κιόλας (έχω παραδείγματα, αν θέλεις).
–
Mε αυτήν την αφορμή (αφιερούται στον θείο Iσίδωρο): ας μας πει κάποιος π.χ. την ορθή μη κατά λέξη θεολογική ερμηνεία των ορέξεων της ακόλαστης Oολιβά, η οποία «επέθου επί τους Xαλδαίους, ων ως όνων αι σάρκες αυτών και αιδοία ίππων τα αιδοία αυτών» (Iεζ. 23:20) – ή την ορθή ερμηνεία του πώς ακριβώς «ελειτούργει» η νεαρά τον Δαυίδ (ο οποίος, γέρος πια, «ουκ εθερμαίνετο» και «ουκ έγνω αυτήν», Γ Bασ. 1:1-4), γιατί έχω θεολογικές αμφιβολίες αν ήταν με το χέρι ή με το στόμα…
31 Οκτωβρίου, 2007 στις 3:26 μμ
π2
Π, ωραία τα χωρία. 🙂
Πάντως κατά τα λεξικά των βιβλικών κειμένων το λειτουργώ έχει τη γενική σημασία «παρέχω υπηρεσία», οπότε θα σου μείνει η απορία. 🙂
31 Οκτωβρίου, 2007 στις 5:45 μμ
sfrang
@Πόντος και Αριστερά: Δεν εννοώ τη σημερινή Ελλάδα, αλλά όλα ότι σήμαιναν Ελλάδα εκείνη την εποχή, ας πούμε τη μεγαλύτερη Ελλάδα… Δεν είναι αυτή η ουσία. Πάντως να πήγαν Έλληνες «ειδωλολάτρες» να γιορτάσουν το Πάσχα αποκλείεται.
@Π: Γράφεις «Προφανώς δεν είναι τα πάντα κατά λέξη στη Bίβλο«. Εγώ δεν θα πω τίποτα επ’ αυτού, δεδομένου ότι έχουν γνωμοδοτήσει ο Αυγουστίνος, ο Μέγα Βασίλειος κ.ο.κ., οι οποίοι λένε ρητά ότι μόνο κατά λέξη πρέπει να παίρνουμε τα ιερά βιβλία και όχι αλληγορικά. Ακόμα κι αυτά που γράφεις περί επίπεδης Γης πρέπει να ληφθούν κατά λέξη. Ποιοι είμαστε εμείς που θα το αμφισβητήσουμε; Να βγουν οι εκκλησιαστικοί θεολόγοι και να παραδεχτούν ότι όλους αυτούς τους αιώνες έλεγαν τρίχες στον κόσμο!
Ο δε Βασίλειος γράφει στην «Εξαήμερον Διαδασκαλίαν» ότι από τα ιερά βιβλία προκύπτει (κάνει και Κοσμολογία ο Μέγας) πως ο ουράνιος θόλος είναι μεν εσωτερικά (αυτό που βλέπουμε) κοίλος, αλλά εξωτερικά είναι επίπεδος ή κυρτός, ώστε να συγκεντρώνονται τα νερά, τα οποία πέφτουν από εκεί στη Γη με τη μορφή της βροχής. Όταν νόμισαν ότι εκτόπισαν τους Έλληνες, τέτοιες ιστορίες έγραφαν και αναγνωρίζονταν ως σοφοί! Μην κοιτάς που τα αποσιωπούν σήμερα οι παπάδες, γεμάτα είναι τα ιερά βιβλία και τα συγγράμματα των «πατέρων» με τέτοιες τρίχες.
31 Οκτωβρίου, 2007 στις 5:45 μμ
Υπερίων
Συνέχεια και τέλος (περιοριζόμενος αποκλειστικά στον Πάνο):
Όταν εμφανίζονται οι Ελληνες, τους παραπέμπουν στους (προσέξτε τα ονόματα) Φίλιππο και Ανδρέα εκ των μαθητών. βεβαίως με Ελληνικά ονόματα, τα μόνα μεταξύ των δώδεκα…
Ενδιαφέρον παρουσιάζει κείμενο της ίδιας εποχής (τέλος 1ου ή αρχές 2ου αιώνα), αναφέρομαι στις λεγόμενες Πράξεις των Αποστόλων, όπου επειδή διαμαρτύρονται οι εξ Ελληνιστών ότι κατά τις αγάπες παραθεωρούνται οι χήρες και τα ορφανά τους, εκλέγονται οι επτά διάκονοι
ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ:
Στέφανος, Πρόχορος, Τίμων, Παρμενάς, Νικόλαος, Φίλιππος, Νικάνωρ
Όλα Ελληνικότατα!
Με αφορμή το θέμα που ανάρτησε ο Πάνος, θέλησα να κάνω και σχόλιο για τον εξελληνισμό των Ιουδαίων, φαινόμενο που ήταν άλλωστε και η αφορμή τηε εξέγερσης των Μακαβαίων, κατά των Σελευκιδών βασιλέων της Αντιόχειας σε περίοδο όχι πολύ παλαιότερη.
Είπα λοιπόν στον Πάνο, ότι αναφερόμαστε στην Ελληνιστική πεςρίοδο και ότι κατά την ταπεινή μου γνώμη απαιτείται σήμερα μία προσεχτικότερη ανάγνωση του κατά Ιωάννην κλπ. Δηλαδή το απόσπασμα αυτό και άλλα πολύ πιό σημαντικά όπως ας πούμε ότι ο Ιώσσηπος γράφει Ιουδαική ιστορία στα Ελληνικά!, κάτι έχει να πεί και για την ουσία των κειμένων.
31 Οκτωβρίου, 2007 στις 11:19 μμ
cyrusgeo
Αγαπητοί εν μπλογκ αδελφοί, οι τέσσερις γωνίες του Αποκαλυπτή είναι όντως σχήμα λόγου, γιατί η Γη, κατά την Βίβλο, είναι μεν επίπεδη, αλλά έχει σχήμα δίσκου — για να εφαρμόζει κι ο ουράνιος θόλος…
1 Νοεμβρίου, 2007 στις 12:06 πμ
Π
π2, μαζί με το «κοιμηθήσεται μετ’ αυτού», το «θάλπουσα» και το «ο βασιλεύς ουκ έγνω αυτήν» εξειδικεύεται λιγάκι η παρεχόμενη «υπηρεσία»… (για το «έγνω» είναι σαφή τα λεξικά σου; αν όχι, πρβλ. π.χ. Γέν. 19:8: «εισί δε μοι δύο θυγατέρες, αι ουκ έγνωσαν άνδρα»). Aλλά, καταλαβαίνεις, φοβάμαι μην υποπέσω σε αίρεση, γιατί η Aγία Γραφή λέει ότι η νεαρά ήταν παρθένος (άρα μπορεί να ήταν άπειρη), λέει όμως και ότι ήταν «καλή έως σφόδρα»…
–
[Σημ. διά σχολαστικούς: το ξέρω ότι καλή σημαίνει όμορφη!]
–
sfrang, βλέπεις; ο ορθόδοξος cyrusgeo, που καταλαβαίνει από στερεομετρία, διορθώνει τον αιρετικό Bασίλειο που τα θέλει όλα κατά γράμμα. O M. Βασίλειος δεν τα ξέρει πολύ καλά – η Bίβλος τα λέει σωστά: τα νερά δεν «συγκεντρώνονται» αλλά προϋπάρχουν γύρω από τον ουράνιο θόλο. Aπλώς ο θεός έφτιαξε το «στερέωμα» που ονόμασε ουρανό, με το οποίο χώρισε τα νερά σε αποκάτω και αποπάνω (Γέν. 1:6-8). H κοσμολογία της Bίβλου έχει κι άλλα ωραία, όπως ότι το φως και το σκοτάδι, που ονομάστηκαν μέρα και νύχτα, δημιουργήθηκαν πριν από τη δημιουργία του ήλιου (Γέν. 1:4-5&16-19), ή ότι από το θόλο του ουρανού ενδέχεται να πέσουν τα αστέρια (Mτθ 24:29) στη γη όπως τα σύκα από μιά συκιά (Aποκ. 6:13).
1 Νοεμβρίου, 2007 στις 11:09 μμ
Πάνος
Εξαιρετικά σχόλια… ελπίζω να τα ξαναπούμε στα επόμενα σχετικά ποστάκια…
15 Απριλίου, 2009 στις 11:56 μμ
Ο Αιρετικός
Πρώτον, η μοναδική «ιστορική» μαρτυρία για την ύπαρξη του I.X. είναι το «testimonium flavianum», η διαβόητη εκείνη παράγραφος στο ιστορικό έργο του Ιώσηπου.
Όμως, αυτή ΔΕΝ υπήρχε στις αρχικές εκδόσεις… Μάλιστα, οι ίδιοι οι Χριστιανοί επίσκοποι και απολογητές γκρίνιαζαν που ο Ιώσηπος δεν έγραψε ΟΥΤΕ ΛΕΞΗ για τον «θεάνθρωπο».
Μέχρι που βρέθηκε ο Ευσέβιος τον 4ο μ.Χ. αιώνα και την προσέθεσε (δε φαντάζομαι να νομίζατε ότι… αναστήθηκε 300 χρόνια μετά το θάνατό του ο Ιώσηπος για να προσθέσει αυτήν την παράγραφο). Αλλά και να μην ξέρατε ότι είναι προσθήκη, ο τρόπος γραφής και σύνταξής της, καθώς και το γεγονός ότι νοηματικά είναι απολύτως ασύνδετη με το υπόλοιπο κείμενο, θα πρέπει να σας βάλει σε υποψίες. Αφήστε που ο Φλάβιος Ιώσηπος ήταν πιστός και θεοσεβούμενος Εβραίος και, αν ΟΝΤΩΣ πίστευε ότι ο Ι.Χ. ήταν ο πολυαναμενόμενος Μεσσίας του «testimonium flavianum», θα του αφιέρωνε όχι μια ψωροπαραγραφούλα, αλλά ολόκληρα βιβλία.
15 Απριλίου, 2009 στις 11:58 μμ
Ο Αιρετικός
Δεύτερον, αφ’ης στιγμής δεν υπάρχει καμία σοβαρή και πραγματική απόδειξη και τεκμηρίωση της υπάρξεως του Ι.Χ., τι μας νοιάζει άραγε σε ποιους απευθυνόταν; Και μάλιστα με δεδομένο ότι τα Ευαγγέλια δε γράφτηκαν καν από τους «μαθητές» του, αλλά από διαδοχικές ομάδες και επιτροπές που τα γράφανε και τα ξαναγράφανε ανάλογα με το τι θεωρούσε «σωστό» η εκάστοτε Τοπική ή Οικουμενική Σύνοδος;
8 Ιουλίου, 2013 στις 1:06 μμ
Pepermint
Για να προχωρήσει στα ενδότερα κάποιος αμύητος, πολύ περισσότερο δε ο μη έχων γνώση-πίστη…δεν συζητάμε καν για τον χοίρο, θα πρέπει να αναλύσει τα εξής:
1. Ποιοί είναι οι »τίνες» Ελληνες, που αναγνωρίζουν με ποιόν έχουν να κάνουν, οπότε και ζητούν να τον δούν.
2. Γιατί μέσω αυτών θα δοξαστεί ο Υιός του Ανθρώπου.
3. Ποιός είναι ο Υιός του Ανθρώπου και ποιός ο Υιός του Θεού.
4. Ποιός είναι ο Ισραήλ και ποιά τα απολωλότα.
5. Ποιούς…θεωρεί γεννήματα εχιδνών και δεν τους θεωρεί δικούς του ?
6. Ποιά η διαφορά του Ισραηλίτη από του Εβραίου και ποιά η διαφορά του Ιουδαίου από τους 2 πρώτους ? Ποιά η διαφορά όλων με τα έθνη ?
7. Τι είναι έθνη σε σχέση με τους 2 τύπους ανθρώπων που αναφέρονται (Ελληνες και Ιουδαίοι) και ποιά η σχέση τους με τον τρίτο τύπο (γεννήματα εχιδνών) ?
Είναι δυνατόν ο ενσαρκωμένος Λόγος να ανήκει…σε έθνος ή όχι ?
8. Γιατί τα 4 Ευαγγέλια…έχουν διαφορές στα μάτια ενός αναγνώστη ?…και δη καραμπινάτες ενίοτε. Γιατί άλλα περιγράφουν γεγονότα που άλλα δεν περιγράφουν, αλλά και παρουσιάζουν διαφορετικές οπτικές γωνίες σε σχέση με αυτά (εδώ και η κλεις κατανόησης…στις οπτικές γωνίες).
Το συμπέρασμα σαφώς και είναι βιαστικό και εκτός.