Στο Ιρκούτσκ στη Σιβηρία, είχα γνωρίσει κάποτε έναν Ρωμιό φούρναρη που δούλευε μερόνυχτα, σκυλίσια, ζύμωνε τη νύχτα, φούρνιζε τα ξημερώματα και πουλούσε τη μέρα το ψωμί. Ζούσε σαν ασκητής και σαν αγριάνθρωπος. Δεν γλεντούσε, δεν γελούσε, δεν παντρεύτηκε, δεν έκανε παιδιά, δεν είχε καιρό. Μα κάπου κάπου, απότομα, τον έπιαναν τα μεράκια. Βαριέστησε ξαφνικά, βαριέστησε να φουρνίζει, να ξεφουρνίζει και να πουλάει. Σφαλνούσε το φούρνο και κολνούσε απάνω στην πόρτα ένα χαρτί με μεγάλα κόκκινα γράμματα: «Χαζάιν Πιρούιτ». Αυτό σημαίνει ο νοικοκύρης διασκεδάζει. Έβανε τα κλειδιά στην τσέπη και το έριχνε έξω. Πήγαινε και έβρισκε κάτι ρεμπέτες φίλους του, έτρωγε, έπινε μαζί τους, έκανε χωρατάδες, χόρευε, πήγαινε με γυναίκες, έβανε τα βιολιά να του παίζουν. Γλεντούσε δέκα δεκαπέντε μέρες και νύχτες. Περνούσαν τα μεράκια του, αλάφρωνε. Έσκιζε τότε την ταμπέλα, άνοιγε πάλι τον φούρνο και ξαναριχνόταν στη σκυλίσια ζωή.
*
Παίδες και κόρες,
μετά από τόσο ζύμωμα, φούρνισμα και ξεφούρνισμα ποστ
(αυτό εδώ είναι το υπ’ αριθμ. 1004 αυτού του ιστολογίου)
ήρθε η ώρα να γράψει ο καλυβοκύρης στην πόρτα της καλύβας
με μεγάλα κόκκινα γράμματα
Χαζάιν Πιρούιτ
.
και να λείψει για κάμποσον καιρό!
*
Η ιστορία είναι του Νίκου Καζαντζάκη.
67 Σχόλια
Comments feed for this article
28 Ιανουαρίου, 2008 στις 11:40 πμ
π2
Καλή ξεκούραση και καλή διασκέδαση!
28 Ιανουαρίου, 2008 στις 11:48 πμ
Σπύρος Ντόβας
καλό αντάμωμα
28 Ιανουαρίου, 2008 στις 11:56 πμ
Πόντος και Αριστερά
Θέλουμε να ελπίζουμε, άπαντες οι τρεις, ότι δεν συνεργήσαμε στην κούρασή σου.
Καλή ξεκούραση και καλή διασκέδαση!
Μ-π
——————————
Υ.Γ.
Οι Ρωμιοί φουρνάρηδες στο Ιρκούτσκ ήταν κυρίως Σανταίοι
28 Ιανουαρίου, 2008 στις 12:01 μμ
Νίκος Σαραντάκος
Καλή ξεκούραση και εμείς εδώ είμαστε και σε περιμένουμε!
28 Ιανουαρίου, 2008 στις 12:04 μμ
Πάνος
Παίδες,
θα τα ξαναπούμε, εν καιρώ!
*
Πόντιοι και Αριστεροί (άπαντες οι τρεις)
η απάντησή στην απορία σας βρίσκεται σε αυτό εδώ το ποστάκι, που γράφτηκε στις 14/12/2007:
https://panosz.wordpress.com/2007/12/14/hut_on_the_top_of_the_mountain-2/
28 Ιανουαρίου, 2008 στις 12:17 μμ
σχολιαστής
Καλυβάρχα, πολύ χαίρομαι που κάνεις το διάλειμά σου χωρίς να κλείσεις την καλύβα. Στο πόστ που παραπέμπεις τους Π&Α είχα γράψει
«H πρόταση είναι σαφής. Αφήνεις την καλύβα ανοιχτή και φτιάχνεις παράλληλα ότι θέλεις.»
Στο ενδιάμεσο, αν θέλεις μπορείς να αναρτάς και κανα κειμενάκι των θαμώνων της καλύβας. Εμείς (η αφεντομουτσουνάρα μου δηλαδή) προτιθέμεθα να σου στείλουμε.
28 Ιανουαρίου, 2008 στις 12:18 μμ
Πάνος
σχολιαστή,
ΟΚ!
28 Ιανουαρίου, 2008 στις 12:20 μμ
Ασμοδαίος
καλή ξεκούραση!
28 Ιανουαρίου, 2008 στις 12:22 μμ
Πάνος
Ασμοδαίε,
η έμφαση δεν είναι στην «ξεκούραση», αλλά στη «διασκέδαση»!
Κι αν βρεις τη συνέχεια της ιστορίας του Κ, θα καταλάβεις τι εννοώ… 🙂
28 Ιανουαρίου, 2008 στις 12:39 μμ
π2
Ομοια κι εμένα, γράφει ο Καζαντζάκης, με έπιασαν ξαφνικά τα μεράκια. Το ‘ριξα στο γλέντι. Αρχισα να γράφω μυθιστορήματα. Ο «Αλέξης Ζορμπάς», «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» και άλλα που θα γράψω. Σημειώστε, αυτά τα λέει το 1943 ή ’44. Αν θέλει ο Θεός, δηλαδή ο καιρός, είναι τα δικά μου τα γλέντια αυτά τα μυθιστορήματα. Βρήκα κάτι παλιούς φίλους ρεμπέτες του σχοινιού και του παλουκιού, κάτι άλλους καλούς ανθρώπους που αγαπώ και διασκεδάζω μαζί τους. Ξεχνώ τον φούρνο που έχω ανοίξει και τα ψωμιά που ζυμώνω, γράφω κι εγώ με μεγάλα κόκκινα γράμματα πάνω στην πόρτα μου: Χαζάιν Πιρούιτ. Γελώ, χοντρολογώ, κλώθω αλήθειες και ψευτιές, ανασταίνω νεκρούς, αγαπημένους νεκρούς, ανεβάζω από τον πάτο της θάλασσας αρμάδες βουλιαγμένες, βάζω τα μέσα βιολιά και φιαμπιόνια να παίζουν. Να ξεσκάσω κι εγώ λίγο, να προφτάσει και μένα τ’ αχείλι μου να γελάσει. Να γυρίσει και μένα μια στιγμή ο νους μου τη ράχη του στον άνισο αγώνα και να κοιτάξει τον πράσινο πάνω κόσμο με τα κτενίδια του. Ανθρώπους, δέντρα, έντομα, αυτοκρατορίες και να κυλιστεί κι αυτός μια στιγμή σαν ένα γαϊδουράκι την άνοιξη στο πράσινο χορτάρι.
28 Ιανουαρίου, 2008 στις 12:42 μμ
Ασμοδαίος
Μόλις τη βρήκα και εύχομαι τρικούβερτα γλέντια -προς τέρψιν δική σας και όχι μόνο.
28 Ιανουαρίου, 2008 στις 12:43 μμ
Ασμοδαίος
@π2: 🙂
28 Ιανουαρίου, 2008 στις 1:34 μμ
Μαύρο πρόβατο
αζυντάνιε,
ντα σβιντάνιε!
28 Ιανουαρίου, 2008 στις 1:54 μμ
Παπούλης
Βαθύτατα ( και εκ θεμελίων ) συγκουνημένος απευθύνω προς όλους τους Καλυβίστας ευχαριστίες , στο δε Καλυβάρχη την ευγνωμοσύνη μου για την ευκαιρία που έδωσε σε όλους να ανταλλάξουν το πλούτο τους στα πλαίσια αυτού του μπλόγκ.
Με την ελπίδα ότι θα ξαναβρεθούμε στα πλαίσια μιας ανακαίνισης και χαιρετίζωντας την επιστροφή των Ποντίων ( και Αριστερών ) έστω και την εσχάτη των στιγμών σας φιλώ κατάμουτρα όλους.
28 Ιανουαρίου, 2008 στις 2:25 μμ
delta-kapa
Πάνο, pakά! (αβίαστο, απλό, aufwiedersehen στα ρώσικα)
28 Ιανουαρίου, 2008 στις 2:46 μμ
σχολιαστής
Παπούλη, ακριβώς για να διατηρήσουμε το καλυβίστικο «κοινόβιο» δεν χρειάζεται να χαθούμε. Για παράδειγμα την αλλη βδομάδα σκοπεύω ν’ανεβάσω βαθυστόχαστο κείμενο με τίτλο «τα ολέθρια αποτελέσματα της ακατασχέτου οσπριοφαγίας» 🙂
28 Ιανουαρίου, 2008 στις 2:46 μμ
Εννοιοκλοπή - ομοιότητα μεταξύ “αποχαιρετιστηρίου κειμένου” της Καλύβας και… άρθρου της “Ε”!!! « Θέση χωρίς αντίθεση ίσον α
[…] 2) Η επισήμανση του π2 (που διάβασε ΑΚΡΙΒΩΣ τα ίδια στην “Ελευθεροτυπία”) https://panosz.wordpress.com/2008/01/28/hazain_piruit/#comment-34207 […]
28 Ιανουαρίου, 2008 στις 4:26 μμ
mpampakis
Να περάσεις υπέροχα! 🙂
28 Ιανουαρίου, 2008 στις 4:29 μμ
pascal
Καλές διακοπάς εύχομαι 😉
28 Ιανουαρίου, 2008 στις 6:05 μμ
skupitsa
Θα έχετε την αποκλειστικότητα της σκουπίτσας όποτε….(για τους άλλους φτάνει και περισσεύει η Βασσίλω). Να μη χαθούμε Πάνο.
28 Ιανουαρίου, 2008 στις 6:08 μμ
Μαρίκα
Όπου κι αν ταξιδέψετε και με όποιο τρεχαντήρι
θα μας κρατάτε την ψυχή, Πάνο καλυβοκύρη,
μ’ αυτά τα τόσα δώρα σας, σ’ αυτήν εδώ την άκρια
και θα σε περιμένουμε ξανά –και δίχως δάκρυα (!)
ευχόμαστε:
Αιθέρια τα ταξίδια σου, δροσάτα, διψασμένα
και τα φτερά σου ατρόμητα κι όμορφα απλωμένα…
Θα μείνουμε προσκυνητές, εδώ (σίγουρα όλοι)
και θάναι καλοθύμητο τούτο τ’ αραξοβόλι…
____
ΥΓ:
Να προσέξεις στο ζύμωμα… Μην το αφήσεις και παρα-παρα-παραφουσκώσει, γιατί θα «σκάσει» στο φούρνισμα-ψήσιμο !!!
🙂
28 Ιανουαρίου, 2008 στις 9:17 μμ
Παπούλης
Σχολιαστά
ως υπότιτλο θα σου πρότεινα :
» Οι ευεργετικές επιδράσεις της φάβας για υπέργηρους πρώην αγωνιστές του ΔΣΕ και οι σχετικές υποδηλώσεις στη σημειωτική του Umberto Eco «
28 Ιανουαρίου, 2008 στις 9:37 μμ
czubul
καλό «πιρουϊτ» καλυβάρχη, φάβα – ούζο και φρεσκοφουρνισμένο ψωμί!
28 Ιανουαρίου, 2008 στις 9:51 μμ
Πάνος
Παίδες και κόρες,
🙂
*
Η «αναστολή εργασιών» της καλύβας είχε αποφασιστεί εδώ και πολύ καιρό, όπως φαίνεται από το λινκ που δίνω στις 12.04. Οι καλυβίστες το γνώριζαν, γιατί το είχα πει σε πολλούς – και είχα ανακοινώσει και το «πότε ακριβώς» στις «χελιδόνες μπροστά στο πιθάρι»:
Τελικά τα ποστ έφτασαν τα 1004, γιατί μεσολάβησαν διάφοροι «αστάθμητοι παράγοντες» – όπως η «αναθέρμανση» της υπόθεσης του 10/28 στην Περαία, η εμπλοκή με τους Π & Α και ο (πολύς) χρόνος που χρειάστηκα για να ετοιμάσω το τελευταίο (γι’ αυτό τον κύκλο) ποστ, δηλαδή τη «Ράλα». Στο μεταξύ, για να μην «κρυώσει» η καλύβα αναδημοσίευσα μερικά παλαιότερα ποστ.
Ομολογώ ότι το ισχυρότερο …αντικίνητρο για την «αναστολή εργασιών» ήταν τα δεκάδες αδημοσίευτα ποστ που είναι ήδη έτοιμα και (εκ των πραγμάτων) θα περιμένουν, άγνωστο πόσο.
Είναι έτοιμα (γραμμένα) τα έξι ποστ που θα συμπληρώσουν την ενότητα «κάλβος», είναι έτοιμα καμιά εικοσαριά ακόμα ποστ για τις ενότητες «μυστήρια πράγματα» και «θεωρητικούρες», είναι έτοιμα άλλα τόσα για την ενότητα «βόλτες στη Θεσσαλονίκη» (φωτογραφικά), είναι έτοιμα πολλά «σφηνάκια», μερικοί «στοχασμοί» κλπ.
Αλλά, αν περίμενα να εξαντλήσω το …στοκ, δε θα σταματούσα ούτε του χρόνου το Γενάρη – γιατί καινούρια θέματα (για το μπλογκ) προστίθενται συνεχώς! Είναι και η επικαιρότητα στη μέση, οπότε…
Στο μεταξύ, άλλα γραψίματα, πιο απαιτητικά (σε χρόνο) πήγαιναν από αναβολή σε αναβολή, φορτωμένα στον κόκκορα. Και διαπίστωσα (μετά το καλοκαίρι) ότι δεν πήγαινε άλλο – ή αυτά ή η καλύβα! Δοκίμασα να τα συνδυάσω, αλλά ΔΕΝ. Ο διαθέσιμος χρόνος είναι συγκεκριμένος, δε μεγαλώνει με τίποτα!
*
Αν κάποιος καλυβίστας (όπως ο σχολιαστής ή οποιοσδήποτε άλλος) θέλει να ανεβάσει ένα κομμάτι – κανένα πρόβλημα! Η «αναστολή εργασιών» αφορά μόνο τα δικά μου ποστ! Ένα μέηλ – και βγήκε!
*
Τα σχόλια θα παραμείνουν ανοιχτά – και θα χαρώ ιδιαίτερα αν οι «χελιδόνες μπροστά στο πιθάρι» εξακολουθήσουν να δέχονται ρίμες! Κατ’ εξαίρεση, αν τα σχόλια σ’ αυτές ξεπεράσουν το …σύνηθες όριο (300) θα ανέβει μια νέα χελιδόνα.
*
Διευκρινίζω ότι επειδή για κάποιους μήνες δεν θα ανεβάζω ποστ, δε σημαίνει ότι δεν θα σχολιάζω στα μπλογκ!
*
Διευκρινίζω, επίσης, ότι η ιστορία του ποστ δεν είναι ala Καζαντζάκης, είναι αυθεντικό κείμενο του Καζαντζάκη, το οποίο υπάρχει λίγο πριν από το κομμάτι που έκανε λινκ ο π2.
*
Αυτά.
28 Ιανουαρίου, 2008 στις 10:55 μμ
nik.athenian
Έχει και την ομορφιά του να μην είσαι αναγκασμένος ν’ ανοίγεις κάθε βράδυ τη σάλα του δικού σου μαγαζιού.
Να μπορείς να μπεις κι εσύ σαν πελάτης σ’ ένα άλλο μαγαζί, και να καθίσεις στη μπάρα του για μια μπύρα, λίγο χάζεμα και λίγη κουβέντα.
Σ’ ευχαριστώ γιατί έδωσες ευκαιρίες ν’ ακουστούν ενδιαφέρουσες απόψεις σε μεγάλη γκάμα θεμάτων. Σου αφιερώνω λοιπόν και γω ένα τραγουδάκι από ένα σύμπαν παράλληλο με αυτό του Τσιτσάνη και του Μάρκου, που δεν συνεισέφερε όμως στην τρισχιλιετή αδιάσπαστη ενότητα του ελληνισμού, αλλά στη σύντηξή του με τις μουσικές όλου του κόσμου. 🙂 Ο χρόνος δουλεύει για μας
28 Ιανουαρίου, 2008 στις 11:14 μμ
Πάνος
νικ,
θενξ!
*
(Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν «ε ρε νιάτα…»)
28 Ιανουαρίου, 2008 στις 11:26 μμ
π2
Ωραία ιδέα, Νικαθήναιε, μια σειρά αφιερώσεων. Πάνο, μπορεί να μην είναι του γούστου σου, αλλά αυτό μου φαίνεται εξαίρετη υπόκρουση για να γράφει κανείς.
28 Ιανουαρίου, 2008 στις 11:57 μμ
Πάνος
π2,
περίεργη ιδέα έχεις για τα γούστα μου! 🙂
Θενξ – ο Θωμάς είναι καταπληκτικός και το τραγούδι αστέρι!
29 Ιανουαρίου, 2008 στις 12:51 πμ
Alcibiades (??!)
Γλεντησε το οσο θες, αφου ανεβασες και τη «Ραλα»…
Οταν ανεβω ελπιζω να ειδωθουμε- και να γλεντησουμε.
30 Ιανουαρίου, 2008 στις 9:01 μμ
Athanassios
Εχασα άπειρα επεισόδια μια και ήμουν σε αναγκαστική αναστολή εργασιών λόγω των «παρόχων internet» που μ’ άφησαν εκτός δυο βδομάδες τώρα…
Χρειάζεται η ξεκούραση, εύχομαι να είναι εποικοδομητική.
30 Ιανουαρίου, 2008 στις 10:25 μμ
roidis
να πιεις και κάνα κρασάκι με κατάλληλο μεζέ και να μην μας σκέφτεσαι.
ciao. στο καλό.
31 Ιανουαρίου, 2008 στις 7:21 πμ
Πάνος
Αλκιβιάδη,
όου γιές!
*
Αθανάση,
ελπίζω να αναβαθμίστηκες καταλλήλως από τον πάροχο! 😉
*
Ροϊδη,
γιατί να μη σας σκέφτομαι, αδερφέ; Προς τι τόση …δραματικότης; 🙂
31 Ιανουαρίου, 2008 στις 9:47 πμ
vangelakas
Αγρανάπαυση. Χρειάζεται. Καί είναι ευεργετική!
31 Ιανουαρίου, 2008 στις 6:24 μμ
Αντώνης
Πάνο, ελπίζω στην ασυνέπειά σου όταν μιλάς για μήνες!
Μήνες; τι μήνες; πόσοι μήνες; 🙂
ό,τι και να ετοιμάζεις μετά ή κατά την αγρανάπαυση, γόνιμο να είναι…
31 Ιανουαρίου, 2008 στις 6:43 μμ
Νίκος Σαραντάκος
Όταν λες ότι ελπίζεις στην ασυνέπεια, Αντώνη, δηλαδή ελπίζεις οι μήνες να γίνουν χρόνια;
:-))
31 Ιανουαρίου, 2008 στις 9:44 μμ
Πάνος
E, όχι και χρόνια!
🙂
Μήνες, λέμε – από δύο έως έξι!
*
Εκείνο που με παροτρύνει να …ασυνεπίσω, είναι το βαρύ σύνδρομο στέρησης – για το οποίο θα μπορούσα να γράψω ένα ωραίο …ποστ! 🙂
Αλλά, το …κοντρολάρω! 😉
31 Ιανουαρίου, 2008 στις 11:46 μμ
Sadmanivo
Άσχημο κόλλημα το blogging.. Το «Χαζάιν Πιρούιτ» θέλει ισορροπίες που ο υπογράφων τουλάχιστον δεν διαθέτει. Έτσι, με μια δόση καλοπροαίρετης ζήλιας εύχομαι «Καλή διασκέδαση και ακόμη καλύτερη επάνοδο!» 🙂
1 Φεβρουαρίου, 2008 στις 1:47 μμ
Αντώνης
@Νίκος Σαραντάκος
Ε, μιας και ο Πάνος είναι δηλωμένος ηρακλειτικός, ας είμεθα και λίγο σκοτεινοί! 🙂
1 Φεβρουαρίου, 2008 στις 8:35 μμ
nik.athenian
Πάνο μυρίζομαι ότι το καινούργιο μαγαζί, όποτε ανοίξει με το καλό, θα ανήκει μεν στα ιστολόγια, αλλά θα διαφέρει από την καλύβα όσο διαφέρει η καφετέρια από την ταβέρνα.
Στη μεν πρώτη η δουλειά είναι καθαρή και ευχάριστη χωρίς κουζίνα, ενώ στη δεύτερη η λάντζα πάει σύννεφο και το αφεντικό γίνεται εξάρτημα και δούλος του μαγαζιού. 😉
1 Φεβρουαρίου, 2008 στις 11:49 μμ
Πάνος
νικ,
βιάζεσαι πολύ…
Πάντως έχω ήδη δυο – τρεις ωραίους τίτλους στα υπόψη… 😉
*
Καλά, τι συμβαίνει στη μπλογκόσφαιρα;
Σήμερα η καλύβα συμπληρώνει 4 μέρες κλειστή – και οι επισκέψεις πάνε για 1400 – με το Μαζάουερ να (ξανα)γνωρίζει πιένες… 🙂
3 Φεβρουαρίου, 2008 στις 12:30 μμ
Πόντος και Αριστερά
Πάνο , νομίζω ότι δεν έχει καμιά απολύτως έννοια να δίνεται παράταση στη θλιθερή σύγκρουση.
Για αυτό έγραψα την εξής παράκληση προς τον «Ομέρ» :
«Ομέρ, νομίζω ότι πρέπει να σταματήσει αυτό το περίεργο παιχνίδι με την παλαιά σύγκρουση με τον Πάνο…
Ο ωριμότερος ας κάνει πρώτος την αρχή και ας μην απαντήσει σε οποιαδήποτε αιχμή διαβάσει.
Ε! ας αφήνουμε και μερικά να τα παίρνει το ποτάμι…
Μεγάλο παιδί είσαι… κάνε ότι νομίζεις! »
Μ-π
3 Φεβρουαρίου, 2008 στις 1:58 μμ
Πάνος
Μ-π,
δεν με αφορούν οι ενδο-ποντιακές (και αριστερές) σας διευθετήσεις.
ΑΛΛΑ,
όταν στο Π & Α έχετε την αφελέστατη εντύπωση πως κάποιος που βρίζει (οικοφασίστας) συκοφαντεί (λογοκλόπος) χρησιμοποιεί κάθε χυδαίο μέσο που έχει στη διάθεσή του (μουστάκι αλα Χίτλερ στη φωτογραφία του avatar) είναι ΟΚ όταν, παράλληλα, μπαίνει στο ιστολόγιό σας σκουπίζοντας τις λάσπες απέξω,
λυπάμαι, αλλά το σχετικό δούλεμα (από μένα) δεν πρόκειται να το αποφύγετε!
Είστε απολύτως ελεύθεροι να κάνετε ό,τι γουστάρετε στο μπλογκ σας (όπως όλοι) αλλά δεν είστε υπεράνω κριτικής / σάτιρας (όπως όλοι!)
*
Με την ευκαιρία, σου απευθύνω, φίλτατε Μ-π, ένα διπλό υποθετικό ερώτημα, για να το επεξεργαστείς με την ησυχία σου: Ποιά στάση νομίζεις ότι θα κρατούσα εγώ, ο Πάνος που γνωρίζεις πολύ καλά, αν κάποιος κυκλοφορούσε στη μπλογκόσφαιρα την αληθινή φωτογραφία σου στολισμένη με χιτλερικό μουστάκι – και στη συνέχεια έβγαζε τα μούτρα του να έρθει στην καλύβα για να σχολιάσει, για οποιοδήποτε άλλο θέμα;
Ποιά στάση νομίζεις ότι θα κρατούσα εγώ αν κάποιος (ο οποιοσδήποτε) επιχειρούσε να χρησιμοποιήσει την καλύβα ΕΝΑΝΤΙΟΝ σου, όπως άφησες εσύ να χρησιμοποιηθεί το Π & Α από πλειάδα …ευγενών και αξιόλογων σχολιαστών ΚΑΙ πριν και ΜΕΤΑ το ποστ της καλύβας που «έσπασε το απόστημα;»
Γνωρίζεις πολύ καλά τι θα έκανα εγώ.
Από τη στιγμή που εσύ (και οι άλλοι Πόντιοι) κάνατε τις δικές σας επιλογές, δεν τίθεται θέμα: με τις υγείες σας!
Αλλά, μη διανοηθείς ότι θα αφήσω αχρησιμοποίητο (ευκαιρίας δοθείσης) το μοναδικό μέσο που διαθέτω (τη σάτιρα, την ειρωνία, το δούλεμα) για να αντιδρώ σε φαινόμενα που θεωρώ αηδιαστικά και απαράδεκτα – και τα οποία συνεχίζονται!
Με άλλα λόγια, είναι καλύτερα να μη μου ζητάς ό,τιδήποτε και, το κυριότερο, είναι σοφότερο να αποφεύγεις τις αφ’ υψηλού προσπάθειες να «κουκουλώσεις» τις ζημιές που εσύ ο ίδιος έχεις προκαλέσει με τις αδιανόητες* επιλογές σου, τους τελευταίους 2-3 μήνες.
—
* αδιανόητες, για έναν παλιομοδίτη παλαιοελλαδίτη. Οι μονδέρνοι Πόντιοι (και Αριστεροί) ίσως έχετε διαφορετικούς κώδικες για τη φιλία, την αξιοπρέπεια (του άλλου) και το φιλότιμο (το δικό σας) – οπότε (με τα ποντιακά και αριστερά κριτήρια) όσα κάνετε είναι καλώς καμωμένα για τ’ εσάς.
3 Φεβρουαρίου, 2008 στις 7:29 μμ
σχολιαστής
Eχεις τέτοιο φίλο, πάρε κι ένα ξύλο. 🙂
3 Φεβρουαρίου, 2008 στις 9:21 μμ
Νίκος Σαραντάκος
Αριστεροπόντιε. άκου τι σου λέει ο Πάνος.
Και υπόψη σου ότι το κρούσμα αυτό της φωτογραφίας του Πάνου με το χιτλερικό μουστακάκι, που εγώ το βρίσκω ψηφιακή τρομοκρατία, δεν είναι το μοναδικό βαρύτατο ατόπημα του συγκεκριμένου ανθρώπου.
Ο φίλος σου ο Ομαδεών είχε και δική μου φωτογραφία πάρει και την είχε αλλοιώσει και την ανέβασε στο ιστολόγιό του, αλλοιωμένη, χωρίς την άδειά μου φυσικά, και με λεζάντα Ψηφιακός Σχολιαστής, κάτι τέτοιο. Και όταν διαμαρτυρήθηκα, άρχισε να λέει ότι ενοχληθηκα επειδή είμαι λέει ασκημομούρης, χωρίς να του περάσει από το μυαλό ότι εγώ μπορεί απλούστατα να μη θέλω να φαίνεται η φάτσα μου σε ένα ιστολόγιο που δεν το εγκρίνω.
Κι άλλον έναν με τον οποίο είχε μαλλώσει (αν κι αυτός ο συγκεκριμένος ίσως ήταν και χειρότερος), κι αυτουνού του έβγαλε τη φωτογραφία παραποιημένη στις σελίδες του.
Πάρε ακόμα υπόψη σου ότι και του άλλου του δύστυχου του Βιογ., τού έβγαλε στη φόρα όνομα-επώνυμο-IP διεύθυνση, που κι αυτό είναι ποινικό αδίκημα.
Γενικά, ο Ομαδεών γράφει στα παλιά του τα παπούτσια κάθε έννοια δεοντολογίας, ιδιωτικότητας και προσωπικών δεδομένων στο Διαδίκτυο. Ίσως θα έπρεπε να μην είστε τόσο ανεκτικοί μαζί του.
4 Φεβρουαρίου, 2008 στις 7:49 πμ
Πάνος
Νίκο,
να «ακούσουν» οι Αριστεροπόντιοι;
Μάλλον πρόκειται για εξαιρετικά χλωμή προοπτική! Ειδικά αυτός (ο ειδικών δυνατοτήτων) που «ξεπετάχτηκε» επί τη ευκαιρία των τελευταίων εξελίξεων και τον γνωρίσαμε κι εμείς, σου φαίνεται πως είναι σε θέση να ακούσει (και να καταλάβει) ό,τιδήποτε βρίσκεται έξω από τα απλοϊκά μετα-σταλινικά* του στερεότυπα; 😉
—-
* «μετα»; Όχι και τόσο «μετά», εδώ που τα λέμε… 😉
4 Φεβρουαρίου, 2008 στις 9:14 πμ
Νίκος Σαραντάκος
Πάνο, όλοι μπορούν να ακούσουν. Εκτός ίσως από Έναν!
Καλό θα ήταν να σταματήσει ένθεν και ένθεν για μια δυο μέρες η μεταξύ σας ανταλλαγή χαρακτηρισμών. Γιατί, δες το κι από τη μεριά τους, ίσως να μην τους αρέσει να επαναλαμβάνεις το σλόγκαν για τα μετα- ή παλαιο- οτιδήποτε στερεότυπα.
4 Φεβρουαρίου, 2008 στις 10:35 πμ
σχολιαστής
Aνά, κατά, μετά, δια, αντί, 😉
Μουστακολογίας το ανάγνωσμα.
4 Φεβρουαρίου, 2008 στις 11:46 πμ
Πάνος
Νίκο,
οι «υπενθυμίσεις» από καιρό σε καιρό είναι ιδιαίτερα χρήσιμες, εφ’ όσον η Αριστεροποντιακή «κολεκτίβα» εξακολουθεί να μην καταλαβαίνει ποιό είναι το πρόβλημα – και ο δυστυχής Ομέρ εξακολουθεί να επιμένει με τον τρόπο που επιμένει. Ο γραφικός και αυτάρεσκος μετασταλινισμός μπορεί να περνάει αλλού, όχι όμως στη μπλογκόσφαιρα και όχι σε μένα. Το κουκούλωμα είναι η χειρότερη δυνατή επιλογή, ειδικά όταν στο Π & Α τσουβαλιάζονται και ομαδοποιούνται (ανοήτως και κατά συρροήν) πρόσωπα και συμπεριφορές. Όπως στρώνει κανείς, κοιμάται!
(και σιγά τη «διένεξη», εδώ που τα λέμε…)
4 Φεβρουαρίου, 2008 στις 2:05 μμ
Πάνος
Α, κάποιοι έχουν ξεσαλώσει τελείως!
Γράφει ο Μ-π, στο Π & Α, για μένα:
Λοιπόν, Μ-π, αν τα (ιδιωτικά) μηνύματά μου προς εσένα ήταν «απαράδεκτα», όφειλες να μου το πεις ΤΟΤΕ και να μου εξηγήσεις το γιατί.
Αλλά επειδή ΤΟΤΕ άλλα έλεγες, σε παρακαλώ να δώσεις την άδειά σου να τα δημοσιεύσω εδώ, ΟΛΑ!
Αν δεν το θέλεις (κι εγώ ΔΕΝ το θέλω) να πάρεις αμέσως πίσω τις τζάμπα μαγκιές ή να εξηγήσεις εσύ, με κάθε λεπτομέρεια, γιατί τα αποκαλείς ΤΩΡΑ «απαράδεκτα» και πυροδοτείς νέο κύκλο έντασης – αποδεχόμενος τον (πιθανό) δικό μου αντίλογο!
Εγώ δεν έχω να ντραπώ για τίποτα απολύτως απ’ όσα έχω γράψει ιδιωτικά – ούτε καίγομαι να κρύψω τίποτα! Και χωρίς περιστροφές σου δηλώνω ότι η δημόσια επίκληση ιδιωτικών μέηλ, με συνοδεία τον ύπουλο χαρακτηρισμό που χρησιμοποιείς, είναι χυδαία και άκρως προσβλητική ενέργεια, από τη στιγμή κιόλας που την εφαρμόζεις πίσω από ψευδώνυμο, για ένα επώνυμο μπλόγκερ!
Οι μετασταλινικές/ αριστεροποντιακές κουτοπονηριές για ξανα-γράψιμο της πρόσφατης μπλογκο-ιστορίας ΔΕΝ περνάνε!
4 Φεβρουαρίου, 2008 στις 4:20 μμ
Γιάννης
έχουν γίνει και τέτοιες ιστορίες με φωτογραφίες;
εγώ συμφωνώ με την άποψη να υπάρξει ανακωχή, έστω με την μορφή της αδιαφορίας. αλλά αυτό για να γίνει πρέπει να συμφωνούν όλοι.
4 Φεβρουαρίου, 2008 στις 4:26 μμ
Νίκος Σαραντάκος
Γιάννη, ιστορίες με φωτογραφίες φυσικά και έχουν γίνει, ένα από τα θυματα είμαι κι εγώ, δυστυχώς όχι το μόνο. Αλλά ας μην ανακινήσουμε περισσότερο, έτσι κι αλλιώς νομίζω ότι ο υπεύθυνος του ατοπήματος έχει πάρει την περιφρόνηση που του αξίζει.
Ομως για το άλλο που λες, που είναι το σημαντικότερο, την ανακωχή θέλω να πω, θα ήθελα με όλο το θάρρος να παρακαλέσω τον Πάνο, εφόσον και τα παιδιά απέναντι αναίρεσαν τον χαρακτηρισμό «απαράδεκτα», να αναιρέσει κιαυτός αρκετούς χαρακτηρισμούς του τελευταίου του μηνύματος. Κι όλο αν το αναιρέσει, κέρδος θάναι.
4 Φεβρουαρίου, 2008 στις 5:05 μμ
Πάνος
Νίκο,
προσέχω πολύ τις εκφράσεις που χρησιμοποιώ. Δήλωσα σαφώς ότι ΔΕΝ θέλω να δημοσιοποιηθούν τα μέηλ. Και ζήτησα την άδεια του Μ-π για να τα δημοσιοποιήσω, ΕΦ’ ΟΣΟΝ επέμενε στο χαρακτηρισμό»απαράδεκτα», τον οποίο έκρινα με τον τρόπο που είδατε.
Χαίρομαι γιατί ο Μ-π απέσυρε το χαρακτηρισμό αυτόν. Και για τον ίδιο, αλλά και για το Νοσφεράτο, αυθεντικά σχόλια του οποίου, δημοσιευμένα στο Π & Α (με αντικείμενο εμένα) αποτελούν το κύριο «σώμα» των μέηλ.
Η αντίδρασή μου ήταν άμεση και οξύτατη, ακριβώς γιατί ο Μ-π δεν είναι οποιοσδήποτε τυχαίος – και αν δεν αντιδρούσα έτσι, η «ρετσινιά» θα έμενε και θα μπορούσε να τη χρησιμοποιήσει ο οποιοσδήποτε, οποτεδήποτε, κατά το δοκούν.
Ας περιοριστούμε, λοιπόν, στα όσα έχουν γραφτεί στα μπλογκ – αρκούν και με το παραπάνω! 🙂
Όσο για την «ανακωχή» συμφωνώ απολύτως. Συμφωνώ όμως και με τη διαπίστωσή σου ότι «δεν πρόκειται να αφήσω τίποτε να πέσει κάτω». Τουλάχιστον γι’ αυτά που θεωρώ ότι ξεπερνάνε τα όρια – όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση.
4 Φεβρουαρίου, 2008 στις 5:09 μμ
Κυριακή
Πάνο μου,καλή ξεκούραση!!!!
Φιλάκια !!!
4 Φεβρουαρίου, 2008 στις 5:12 μμ
Νίκος Σαραντάκος
Νομίζω ότι ήδη αναίρεσες το σχόλιό σου, ή τουλάχιστον εγώ έτσι το εννοούσα, όπως έτσι το αναίρεσε και ο Μ-π το δικό του.
Οπότε, ας ηρεμήσουμε όλοι για κανα διτριήμερο!
4 Φεβρουαρίου, 2008 στις 5:14 μμ
Πάνος
Κυριακή,
φιλάκια!
*
Νίκο,
«έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε»!
4 Φεβρουαρίου, 2008 στις 6:44 μμ
σχολιαστής
Ελα ρε Πάνο, είναι η πρώτη φορά που κάποιος που τον θεωρείς φίλο σου, κάνει πατάτα;
Eτσι είναι η ζωή, γι’ αυτό υπάρχει και το «συγγνώμη». Αλλά θέλει το άτιμο γενναιότητα και χρόνο. Βέβαια, απο τη στιγμή που στο παιχνίδι μπήκαν κι άλλοι «νεοφώτιστοι», δε νομίζω ότι μπορεί να συμμαζευτεί.
Αντε, θα εκλέξουμε και Καλαματιανό αρχιεπίσκοπο για να μπούμε στο μάτι των υπερποντίων. 🙂
4 Φεβρουαρίου, 2008 στις 10:36 μμ
σχολιαστής
Πολύ διασκεδάζω, ότι ενώ άρχισαν να του λένε, «να σας βλέπουμε σπανίως», εκεί μπάστακας. Φίλοι αρ.πόν., σας το είχα πει, σε παλιότερο σχόλιο, αλλά δεν το λάβατε υπόψη. Ποτέ δεν είναι αργά. Σας συμβουλεύω να μην ανεβάσετε φωτογραφία σας στο διαδίκτυο. 🙂
1/4 του Πάνου, κόψε κάτι. 🙂
Αξιότιμε Νίκο Σαραντάκο, θέλει να αγιάσει κανένας αλλά δεν τον αφήνουν.
7 Φεβρουαρίου, 2008 στις 11:00 μμ
Πάνος
Σήμερα η καλύβα συμπληρώνει 10 μέρες σε «χαζάιν πιρούιτ»
(…το οποίο μου βγήκε ξινό, γιατί αντί να σχοληθώ με αυτά που θέλω, ασχολήθηκα full time με τον αναθεματισμένο διάδρομο…)
Λοιπόν, believe it or not, η καλύβα είχε κάτι παραπάνω από 14.000 επισκέψεις, αυτές τις δέκα μέρες – και (ακόμα) δεν έπεσε, καμιά μέρα, κάτω από 1000 επισκέψεις!
Το σημειώνω αυτό, σε κατάσταση ευφορίας, γιατί πριν λίγο μιλούσα με τον θείο Ισίδωρο, ο οποίος είναι καλά – κάτι μαλακισμένες ιώσεις δεν πρόκειται να τον καταβάλουν! 🙂
(σημ. η συνήθης ημερήσια επισκεψιμότητα της καλύβας πριν το «χαζάιν πιρούιτ» ήταν 2000+ κάθε μέρα ή 65.000+ κάθε μήνα, τους τελευταίους πέντε μήνες)
7 Φεβρουαρίου, 2008 στις 11:39 μμ
π2
Περαστικά θείε.
8 Φεβρουαρίου, 2008 στις 12:15 πμ
Ασμοδαίος
Καλυβοκύρη, έχετε μέιλ.
8 Φεβρουαρίου, 2008 στις 10:41 πμ
Μικρασιάτης
Αγαπητέ Πάνο,
Έρχομαι εγώ φεύγεις εσύ;
Έχασα εκατοντάδες φάουλτ και πέναλτυ.
Πρωτάθλημα παράγκας κανονικό.
Ο Ομαδεών τι έκανε του Βιογ.;
Του καλύτερού του ΤΟΤΕ φίλου;
Μια αιωνιότητα πέρασε;
Λοιπόν καλή ξεκούραση και αποτοξίνωση από το μπλογκίν.
A few days far far away και θα αισθανθείς περδίκι.
Προσωπική εμπειρία.
Μπορεί να σε πιάσει το άγχος και να σφίγγεται το στομάχι, να ξεραίνεται η γλώσσα, τα δάχτυλα να παθαίνουν κράμπες.
Μην ανησυχείς τυπικά συμπτώματα από addiction withdrawal.
Έχεις χαιρετισμούς από τους θαμώνες της καλύβας από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Άντε και με το καλό μια εξοχική καλύβα (βίλλα) στην θάλασσα.
8 Φεβρουαρίου, 2008 στις 10:31 μμ
Ασμοδαίος
Ναι, ναι, η εκκλησία έλαβε την απόφαση. Έδοξε. Πώς να το κάνουμε. Ένιωθαν ξεχωριστά. Εϊχαν κι’ αυτά μία ιδέα για τον εαυτό τους. Όχι, κ. Πάνο, δε θα μας χαντακώνεις εσύ συνέχεια με τόσα νέα ποστ την ημέρα. Τέρμα. Αν δε σταματήσει αυτή η ποστοσυρροή δεκαχίλιαρο την ημέρα δε θα σταυρώσεις. Το ‘παν και το καναν.
Όταν -τέλη Γενάρη ήταν- άρχισε να διαδίδεται από τίτλο σε τίτλο, ήταν πολύ δύσπιστα. Αλήθεια, στην αρχή ούτε ένα δεν το πίστευε. Τους είχε ξανασυμβεί. Τα είχε ξεγελάσει αυτός ο δόλιος δημιουργός τους και είχαν αρχίσει να σπάνε το εμπάργκο που είχαν επιβάλει στους αναγνώστες τους για να γυρίσει λίγες μέρες μετά δριμύτερος. Καλαματιανός, σιγοψυθίριζαν, τι περιμένεις; Όχι, αυτή τη φορά δε θα την πατούσαν πάλι. Καλύτερα να έμεναν σε σχετική αφάνεια παρά να αναδείκνυαν αυτά τα ξιπασμένα νεοφερμένα συμποστ. Είχαν φάει πολλούς μήνες μέσα στον κόλπο για να γίνονται βορά του κάθε νεοφερμένου ορειβάτη.
Μετά από πέντε μέρες, το κλίμα άλλαξε. Νέηλυς κανένας δε φαινόταν. Ένα σούσουρο άρχισε να ακούγεται. Τα παράθυρα της καλύβας, οι ξύλινοι οικολογικοί τοίχοι έτριζαν, τα πολιτικοποιημένα πατώματα διαμαρτύρονταν, τα σφηνάκια πάνω στο τραπέζι χύνονταν ως και οι χελιδώνες που φώλιαζαν στο ταβάνι άρχισαν να κελαηδάν ασταμάτητα. Φήμες κυκλοφόρησαν για ένα dvd που παραδόθηκε με την πολυήμερη αποχώρησή του από το βουνό. Ε, λοιπόν, όχι, κ. Πάνο, δε θα σου κάνουμε εμείς τη χάρη να μας χαντακώνεις. Δέκαπέντε χιλιάδες την ημέρα θα φέρουμε στο μαγαζί τώρα που λείπεις. Έδοξε.
Με άλλα λόγια, φαίνεται ότι η αναγνωσιμότητα των ποστ της καλύβας είναι ευθέως ανάλογη της προσδοκίας ιδιαιτερότητάς τους. 🙂
Και πάλι συγχαρητήρια.
8 Φεβρουαρίου, 2008 στις 10:37 μμ
Πάνος
🙂
8 Φεβρουαρίου, 2008 στις 10:51 μμ
bioannis
Έφυγε ο γάτος χορεύουν τα ποντίκια.
17 Μαρτίου, 2008 στις 2:36 πμ
Πιπερίδης Δημήτρης
Στις 18 Ιανουαρίου κάποιος με το ψευδώνυμο «΄Πόντος και Αριστερά» δημοσίευσε την πληροφορία ότι «Οι Ρωμιοί φουρνάρηδες στο Ιρκούτσκ ήταν κυρίως Σανταίοι». Επειδή είμαι άσχετος με τα blogs και δεν γνωρίζω πως μπορώ να επικοινωνήσω μαζί του, τον παρακαλώ να επικοινωνήσει μαζί μου στο e-mail piperdim@hotmail.com για κάποιες ιστορικές διευκρινήσεις. Ελπίζω να έχω σύντομα νέα του.
Ευχαριστώ.
Δημήτρης Πιπερίδης, Νέα Σάντα Κιλκίς
10 Απριλίου, 2013 στις 11:34 πμ
Χαζάιν (νιε) πιρούιτ | contramee
[…] του Καζαντζάκη, τη λάνσαρε στη μπλογκόσφαιρα ο φίλος Πάνος Ζέρβας της Καλύβας, μια εποχή που ήθελε να απαγκιστρωθεί από την […]
10 Απριλίου, 2013 στις 12:58 μμ
Πάνος
Κοίτα να δεις… 😉