Στα θέματα αυτά οι Ευαγγελιστές δεν συμφωνούν καθόλου μεταξύ τους, ως προς τα πραγματικά περιστατικά. Για το τι διέδιδε η προφορική παράδοση ανάμεσα στις πρώτες χριστιανικές κοινότητες, μας δίνει μια ιδέα η καταγραφή όσων είχαν αφηγηθεί στον Παύλο -και αυτός τις αναπαρήγαγε ως απολύτως έγκυρες και αληθείς– για τις εμφανίσεις του Ιησού μετά την ανάσταση[1]: Και ότι ετάφη, και ότι εγήγερται τη τρίτη ημέρα κατά τας γραφάς, και ότι ώφθη Κηφά, είτα τοις δώδεκα’ έπειτα ώφθη επάνω παντακοσίοις αδελφοίς εφάπαξ, εξ ών οι πλείους μένουσιν έως άρτι, τινές δε και εκοιμήθησαν’ έπειτα ώφθη Ιακώβω, είτα τοις αποστόλοις πάσιν’ έσχατον δε πάντων ώσπερ- ει το εκτρώματι ώφθη καμοί. Ο Παύλος καταγράφει τις εξής πέντε συν μία εμφανίσεις: Στον Πέτρο, στους δώδεκα, σε πάνω από πεντακόσιους -που οι περισσότεροι ζούσαν ακόμα-, στον Ιάκωβο, σε όλους τους αποστόλους και, τέλος, κατά κάποιον τρόπο, στον ίδιο τον Παύλο[2]. Αρκεί να διαβάσει κανείς τις αντίστοιχες περιγραφές των Ευαγγελίων (που γράφτηκαν αργότερα από τις επιστολές του Παύλου) και θα διαπιστώσει ότι καθένας έχει τη δική του εκδοχή, η οποία διαφέρει από όλους τους άλλους – λες και η εμφάνιση του αναστάντος Ιησού ήταν παρεξηγήσιμο περιστατικό. Όπως και στο θέμα των αναστάσεων που πραγματοποίησε ο Ιησούς. Όπως και σε βασικά σημεία του κηρύγματος -όπου ορισμένες φορές εμφανίζεται αντιφατικός ο ίδιος ο Ιησούς. Όπως στις απίστευτες αφηγήσεις για τις μάχες με τα δαιμόνια. Με μια έννοια είναι απολύτως φυσιολογικό – πώς να συμφωνήσουν τόσοι άνθρωποι ότι είδαν με τον ίδιο τρόπο κάτι το οποίο στην πραγματικότητα δεν είδε κανένας; Ο αναγνώστης μπορεί να καταλάβει τι λογής ιστορίες και γεγονότα έπλαθε η γόνιμη φαντασία των μαθητών και των βιογράφων του Ιησού, από το περιστατικό του νεανίσκου με σινδόνα επί γυμνού, κατά τη σύλληψη του Ιησού, που αναφέρει μονάχα ο Μάρκος[3]: Και εις τις νεανίσκος ηκολούθησεν αυτώ, περιβεβλημένος σινδόνα επί γυμνού’ και κρατούσιν αυτόν οι νεανίσκοι’ ο δε καταλιπών την σινδόνα γυμνός έφυγεν απ’ αυτών. Ή από την εμφάνιση που πραγματοποίησε ο Ιησούς σε πέντε μαθητές, στη θάλασσα της Τιβεριάδος, όπου και αλιεύθησαν 153 ιχθύες[4], όπως ισχυρίζεται ο Ιωάννης[5].
[1]Α’ Κορ. ΙΕ’ 4-8 [2] Ο Παύλος αγνοεί πλήρως τη Μαρία Μαγδαληνή – ένα Θεός ξέρει γιατί… [3] Μαρκ. ΙΔ’ 51-52 [4] Το γεγονός ότι αναφέρεται ο συγκεκριμένος αριθμός των ψαριών είχε συγκλονιστικές συνέπειες στην πατερική γραμματεία: Ο πολύς Αυγουστίνος έγραψε ολόκληρη πραγματεία για να ερμηνεύσει το νούμερο – με κυριολεκτικά απίστευτες …διανοίξεις! [5] Ιωάν. ΚΑ’ 11
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
19 Σχόλια
Comments feed for this article
26 Απριλίου, 2008 στις 11:29 πμ
nik-athenian
Ακόμα δεν έφτασε, ας προσπεράσουμε και την ανάληψη και ας πάμε στην πεντηκοστή.
Εδώ τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται πιο ενδιαφέροντα. Έχουμε την επιφοίτηση του αγίου πνεύματος στους 120 μαθητές.
Κι άλλοι όμως έχουν παρεμφερείς δοξασίες.
Ο βουδισμός επίσης διδάσκει ότι 50 είναι οι μέρες που μεσολαβούν στην ενδιάμεση κατάσταση μεταξύ του θανάτου και της επαναγέννησης.
Μετά από 50 μέρες το πνεύμα έρχεται να κατοικήσει σε νέο σώμα.
Γιατί άραγε να είναι 50 οι μέρες που χρειάζονται; Θα ρωτήσουν οι ψαγμένοι.
Έ, ας μην τα έχουμε όλα έτοιμα αδερφοί. Στραφείτε και προς το Θιβέτ που περνάει δύσκολες μέρες. Πρέπει και κείνοι να πουλήσουν την πραμάτεια τους. Ζητιάνοι των Χαν θα γίνουν;
Ας είναι όμως. Για άγιο πνεύμα που είναι ένα από τα πρόσωπα της τριάδας μιλάει ο χριστιανισμός, για τριαδική υπόσταση μιλάει και ο βουδισμός.
Τρία σώματα έχει και γι αυτούς η θεότητα.
Το ντάρμα κάγια, είναι σα να λέμε το ανώτερο από τα τρία σώματα όλων των βούδας και των όντων. Το έχουν μόνο όσοι έφτασαν την τέλεια φώτιση.
Το σαμπχόγκα κάγια είναι το σώμα της θείας χάριτος. Εδώ είμαστε. Νάτο πάλι το χριστιανικό άγιο πνεύμα μπροστά μας.
Και τέλος το νιρμάνα κάγια είναι το σώμα της ενσάρκωσης. Αυτό που κατοίκησε ο χριστός και που κατοικούμε όλοι κάθε φορά που γενιόμαστε.
υγ. μήπως τώρα που ο πρόεδρος και αφέντης του κήπου, είναι πρόθυμος να κτίσει μέσα στον κήπο ένα χριστιανικό εκκλησάκι, να κάναμε και εμείς οι βουδιστές μια καλή προσφορά για να πάρουμε και μεις λίγα τετραγωνικά σε μια ανερχόμενη αγορά;
Καλή ανάσταση. Καλή επαναγένηση.
26 Απριλίου, 2008 στις 12:57 μμ
Πάνος
Θα χτίσετε εσείς οι Βουδιστές, θα χτίσουν και οι χριστιανοί… Οικοδομικός οργασμός προβλέπεται… Λέω να ζητήσω κι εγώ άδεια από τη ναοδομία του Κήπου, να σκαρώσω ένα τσιπουράδικο – θα είναι το πιο χρήσιμο απ’ όλα: εσείς του πνεύματος, εγώ του οινοπνεύματος. 😉
νικ,
η δική μου ευχή είναι για μια αξιοβίωτη ζωή (= Υγεία και Τύχη) και …ό,τι άλλο επιθυμεί ο καθείς, να τόβρει! 😉
26 Απριλίου, 2008 στις 1:52 μμ
Ασμοδαίος
Κρατήστε μου μία θέση στο τσιπουράδικο, παρακαλώ! 🙂
Χρόνια πολλά, καλυβοκύρη και καλυβιστές! Καλό Πάσχα!
26 Απριλίου, 2008 στις 3:04 μμ
Μαύρο πρόβατο
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!
Και θυμηθείτε: δεν βλάπτουν μόνο τα μεταλακτόθρεπτα αμνοερίφια, αλλά και τα βιολογικά! Η διαφορά, είναι στη δόση 😉
26 Απριλίου, 2008 στις 3:32 μμ
nik-athenian
μαυροπρόβατε, στη ρούμελη απ’ όπου έχω την εκ μητρός καταγωγή, όταν πας για εξετάσεις χοληστερίνης, οι μικροβιολόγοι δεν σου δίνουν μόνο τις συνολικές τιμές για HDL και LDL αλλά και μια ανάλυση που λέει πόσα mg προέρχονται από αρνί 30κιλο, κατσίκι 15κιλο, μοσχαράκι, πόσα από γαρδούμπες, κλπ. Έχουν αναπτύξει πολύ την αντίστοιχη τεχνολογία.
26 Απριλίου, 2008 στις 7:23 μμ
N.Ago
Πάνο μου, σου εύχομαι από καρδιάς, η Ανάσταση του Θεανθρώπου, να φέρει υγεία για σένα και αυτούς που αγαπάς!
27 Απριλίου, 2008 στις 1:11 πμ
doctor
ΟΧΙ ΣΤΟ ΠΑΣΧΑ-
ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΟΥΒΛΙΣΜΑ ΤΩΝ ΑΜΝΟΕΡΕΙΦΙΩΝ-ΚΑΤΩ ΟΙ ΑΙΜΟΒΟΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
ΚΚΕ (ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΡΕΙΦΙΩΝ)
ΣΥΡΙΖΑ (ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΩΝ ΑΡΝΙΩΝ)
29 Απριλίου, 2008 στις 8:10 μμ
Alkibiades (??!)
Και εις τις νεανίσκος ηκολούθησεν αυτώ, περιβεβλημένος σινδόνα επί γυμνού’ και κρατούσιν αυτόν οι νεανίσκοι’ ο δε καταλιπών την σινδόνα γυμνός έφυγεν απ’ αυτών.
Μηπως ο…αγγελος;
29 Απριλίου, 2008 στις 8:11 μμ
Alkibiades (??!)
Εγω παντα παω με τον Παυλο παντως… Αυτος εχει το τρειντμαρκ! 😆
29 Απριλίου, 2008 στις 8:17 μμ
σχολιαστής
Ολο το κόλπο είναι στο «κατά τας γραφάς». Οι έχοντες δεχτεί την πετριά στο δόξα πατρί, κινούνται με σενάριο. Και όταν έχεις σενάριο στα χέρια σου φτιάχνεις …παπάδες. 😆 Αλκη, μετανόησε τέκνο μου, ο καιρός πλησιάζει, η καζάνα με το …βραστό ετοιμάζεται.
3 Απριλίου, 2010 στις 1:43 πμ
sissa ben dahir
Φέτος έχει αλλάξει η σημειολογία των παθών. Δεν με παίρνει πια να σχολιάζω βουδιστικομεταφυσικά. Η πατρίδα σταυρώνεται
4 Μαΐου, 2013 στις 12:28 πμ
Πάνος
Τα 153 ψάρια – αφορμή να ξεσκονίσετε τα μαθηματικά σας…
http://apolitikokafeneio.com/forum/index.php?topic=9.0
4 Μαΐου, 2013 στις 1:10 πμ
sodoma&gomora
Ο Χριστόs επi ξύλου
γιατί του έδωσαν νά πιεi ξύδι
Την ημέρα των Βαΐων Ιησούς εισέρχεται στα `Ιεροσόλυμα πορευόμενος προς τον θάνατο, παρά τα «Ωσαννά» των Ιουδαίων, οι περισσότεροι των οποίων ήλπιζαν ότι ο Μεσσίας πού θα τους απελευθέρωνε άπό τούς μισητούς Ρωμαίους.Καί το σημερινό θέμα έχει σχέση μέ τούς Ρωμαίους που επαναλαμβάνεται στα τρία από τά δώδεκα ευαγγέλια τής Μεγάλης Πέμπτης:
«Μετά τούτο είδώs ό ‘Ιησούs ότι πάντα τετέλεσται, ίνα τελειωθή ή γραφή λέγει «διψώ»».»Σκεύοs ούν έκειτο όξους μεστόν, οι δε πλήσαντεs σπόγγον όξους καί υσσώπω περιθέντες προσήνεyκαν αύτού τω στόματι.Ότε ουν έλαβε το όξοs ο Ιησούs,, είπε τετέλεσται, καί κλίναs τήν κεφαλή παρέδωκε τό πνεύμα.»
Η δίψα προξενείται άπό τήν πολλή ξηρότητα τού σώματος, από την αφυδάτωση. Τά όσα προηγήθηκαν τής σταύρωσης, καί κυρίως ή πολύωρη παραμονή του πάνω στον Σταυρό, ή απώλεια αίματος καί νερού, τού προξένησαν αφόρητη δίψα. Αυτό δείχνει ότι το σώμα τού Χριστού επάνω στο Σταυρό ήταν πραγματικό σώμα ανθρώπου καί ακόμη ότι ο Χριστός , έπασχε πραγματικά για την σωτηρία της ανθρωπότητας.
Έτσι περίπου έγιναν τα πράγματα ,όπως μας περιγράφουν οι Ευαγγελιστές , γιά το ξύδι όμως καί τη χολή ούτε λέξη, κι ας είναι αυτά πού γεννούσαν στο παιδικό μας μυαλό μίσος γιά τούς Ρωμαίους στρατιώτες πού δεν έδωσαν στον Χριστούλη νεράκι, άλλά τον πότισαν ξύδι.
Αν θέλαμε να τα δούμε τα πράγματα από μια άλλη σκοπιά στηριζόμενοι σε ιστορικά στοιχεία ,ο Χριστός μας θα ήθελε να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι .
Ας κάνουμε μια προσπάθεια.
ΤO ΞΥΔΙ ΣΤΟΥΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ
‘Από Λατίνους συγγραφείς , μαθαίνουμε ότι γινόταν τακτική διανομή ξυδιού στο ρωμαϊκό στρατό.Μάλιστα ο Κάτων ο ΙΙρεσβύτερος που στις εκστρατείες έπινε μόνο νερό όταν έκανε μεγάλη ζέστη πρόσθετε στο νερό ξύδι. Και από τον κώδικα τού ‘Ιουστινιανού πληροφορούμεθα ότι οι στρατιώτες έπαιρναν το έτος 360, μία ημέρα κρασί και μια ημέρα ξύδι. Φαίνεται ότι το αραίωναν με νερό όπως τον οίνο, καί το έπιναν γιά να ξεδιψάσουν, γιατί το κεκραμένο ξύδι -ο όξύκρατος τού Διοσκουρίδη καί ή συνώνυμη posca των Ρωμαίων- έχει τήν ιδιότητα όχι μόνο να κόβει τη δίψα, άλλά καί να αποστειρώνει το νερό, λόγω της μεγάλης οξύτητάς του.
‘Από νεώτερες πηγές προκύπτει ότι η χρήση του ποτού αυτού κράτησε πολλούς αιώνες. Στήν ‘Ιταλία, κατά τον 6ο αιώνα οι μοναχοί έπιναν μετά το φαγητό ένα μείγμα ζεστού νερού καί ξυδιού. Και στο ημερολόγιο ενός αρχίατρου τής γαλλικής στρατιάς διαβάζουμε: «Έκανε υπερβολική ζέστη [‘Ιούνιος 1807]… φωνάζω στους στρατιώτες μου :
«παιδιά τρέξτε καλύτερα στο ξύδι παρά στα αποστάγματα καί αναμίξτε το με το νερό πού πίνετε». Παντού όπου μπορώ να ανακαλύψω ξύδι, το βάζω σε μεγάλα δοχεία και το πίνουν περνώντας » .
Είναι λοιπόν φανερό ότι, όταν ο Χριστός είπε διψώ –όπως γράφει ο Ευαγγελιστής ‘Ιωάννης — οι στρατιώτες έβρεξαν ένα σφουγγάρι μέ posca από τη φλάσκα τους καί τού έδωσαν να βρέξει τα χείλη του για να ξεδιψάσει, όπως ήταν συνηθισμένοι να κάνουν αυτοί οι ίδιοι στόμα-στόμα με τη φλάσκα τους. Καμιά χλεύη, καμιά λοιδορία, κανένα μίσος. Μέ ανθρωπιά εκπλήρωσαν τήν τελευταία επιθυμία πού εξεδήλωσε όσο ακόμη ήταν πάσχων θνητός. Καί πράγματι ή σκηνή, όπως τήν περιγράφει ο ‘Ιωάννης, δεν δημιουργεί διαφορετική εντύπωση.
ΟΞΟΣ ΜΕΤΑ ΧΟΛΗΣ
Όμως στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο ακούμε ότι όταν έφθασαν στο Γολγοθά, τού έδωσαν να πιει «όξος μεμιγμένον μετά χολής » καί γευθείς δεν ήθελε να πιει. Πάνω σ’ αύτή τήν περικοπή βασίστηκε η σχετική υμνογραφία.
‘Επρόκειτο άραγε γιά χολή με την κυριολεξία τής λέξης ; ΄Έσφαξαν, δηλαδή, ειδικά ζώο γιά να μαζέψουν το ηπατικό του έκκριμα καί να το αναμίξουν μέ ξύδι, μόνο καί μόνο γιά να ποτίσουν το Χριστό μόλις θα ανέβαινε τον ανήφορο τού Γολγοθά, όπου όλοι έφταναν κατάκοποι; ‘Ασφαλώς όχι! Τού έδωσαν καί σαυτή την περίπτωση να πιει απ’ αυτό που έπιναν οι ίδιοι γιά να ξεδιψάσουν, είχε τη γεύση και την οσμή ξυδιού ήταν επιπλέον πικρό. Γιατί μεταφορικά, χολή σημαίνει κάτι πού είναι πικρό σαν φαρμάκι.
Οι οινολόγοι γνωρίζουν ότι τα κρασιά πού έχουν προσβληθεί από βακτηριακές ασθένειες καί έχουν ξιδιάσει αποχτούν διαφορετικές οσμές και γεύσεις, όχι σπάνια εμετικές ανάλογα με την προσβολή πού έχουν υποστεί. Μία από τίς αλλοιώσεις λέγεται πίκρανση καί εμφανίζεται συνήθως σε παλιά κόκκινα κρασιά κακοσυντηρημένα. Η αλλοίωση ήταν πολύ συνηθισμένη στην αρχαιότητα. ‘Αποσπασματικά αναφέρομε ότι ο Σιμός από τήν Δήλο γράφει ότι ορισμένοι αποκαλούσαν τον Πράμνιον οίνο της ‘Ικαρίας φαρμακίτη Και ο Πλίνιος αναφέρεται σ’ ένα παλιό γλυκό κρασί πού μέ τά χρόνια, είχε γίνει πηχτό σαν πικρό μέλι.
Οι Ρωμαίοι ήταν συνηθισμένοι και εκτιμούσαν την πικράδα τού κρασιού πού τήν θεωρούσαν ένδειξη παλαιότητας. Γι’ αυτό, όταν εφάρμοζαν «τεχνητή παλαίωση» με σκοπό να κάνουν ένα νέο κρασί να μοιάζει παλαιό, προσέθεταν ουσίες που έδιναν πικράδα.
°Όπως είναι φυσικό, όταν ξίδιαζε ένα κρασί πικρό λόγω αλλοίωσης η πικρασμένο εκ προθέσεως, τότε ο οξίνης οίνος πού έπιναν, καθώς καί το όξος που προέκυπτε, είχαν τήν οσμή και τη γεύση τού ξυδιού, άλλά ήταν πλέον πικρά. Και να πούμε τήν αλήθεια, ή ελαφριά πικράδα επαυξάνει τη δροσιστική ιδιότητα τού ξυδιού. ,
Τέτοιο ήταν το κρασί, μέ το οποίο αν συνήθως γεμάτη ή φλάσκα Ρωμαίου στρατιώτη, γιατί τά γλυκά κρασιά που δεν αλλοιώνονταν εύκολα ήταν σπάνια, πανάκριβα και προορισμένα για το αρχοντολόι.
ΕΒΡΑΪΚΟΣ ΝΟΜΟΣ
Όμως από τον εβραϊκό νόμο απαγορεύονταν η βρώση καί ή πόση αλλοιωμένων τροφίμων και ποτών, γιαυτό ο Χριστός δεν δέχτηκε να πιει.Ας δούμε εάν τα ιερά κείμενα ,δικαιώνουν μια τέτοια ερμηνεία. Όλοι θυμόμαστε τα Σόδομα καί τά Γόμορρα, τη γη του μιασμού καί της αμαρτίας, που οι άγγελοι τού Κυρίου κατέκαυσαν με θείον πυρ εξ ουρανού. Ας διαβάσουμε ένα απόσπασμα τής ωδής πού έψαλε ο Μωυσής «είς επήκοον πάσης τής συναγωγής»:
‘Επειδή εκ τήs αμπέλου των Σοδόμων είναι ή άμπελοs αυτών.
Και εκ των αγρών τής Γομόρρας.
`Η σταφυλή αυτών είναι σταφυλή
χολήs.
Οι βότρειs αυτών πικροί·
Ο οίνος αυτών φαρμάκιον Δρακόντων,
Και ανίατος ιός ασπίδος ¨
Τι μπορεί να σήμαιναν οι στίχοι αυτοί για τη συναγωγή, την εξοικειωμένη με τη συμβολική γλώσσα των νόμων τού ‘Ισραήλ; ΄Ένα κρασί πικρό σαν φαρμάκι δεν θεραπεύεται, όπως ανίατο είναι το δηλητήριο των φιδιών, ο ιός ασπίδος.Ένα τέτοιο κρασί δεν πρέπει να πίνεται, γιατί είναι
« ακάθαρτο » , είναι αλλοιωμένο, όπως θα λέγαμε σήμερα. Καί ή ιδιότητα του ακάθαρτου συμβολίζεται με το μίασμα, όπως και στην περίπτωση των καρπών των δένδρων.
Μη μπορώντας να εξηγήσουν τήν πικράδα των κρασιών, την απέδιδαν στα σταφύλια’ αφού έδωσαν ένα πικρό κρασί, πρέπει οι βότρεις να ήταν πικροί – σταφύλια χολής – δηλαδή σταφύλια οργής Κυρίου, μη ευλογημένα από το θεό. Καί η οργή του θεού συμβολίζεται μέ την αναφορά στα Σόδομα και στα Γόμορρα. Αυτή η απαγόρευση, η υπαγορευμένη από τους θεοκρατικούς νόμους τού ‘Ισραήλ, πρέπει να κρύβεται πίσω από την άρνηση του Χριστού να πιει το ξιδιασμένο πικρό σαν χολή κρασί, που του προσφέρθηκε όταν ανέβηκε στο Γολγοθά άπό τούς Ρωμαίους στρατιώτες, οι οποίοι ήταν ,συνηθισμένοι σ’ αυτό το πιοτό, με το όποίο ξεδιψούσαν σ’ αύτή τήν περιοχή τήν ξηρή καί άνυδρη, τήν περιτριγυρισμένη από τήν έρημο. ‘Ενώ όμως οι Εβραίοι δεν έπιναν πικρό ξιδιασμένο κρασί, έπιναν ξύδι. Καί μάλιστα το ξύδι το έφτιαχναν όχι μόνον από κρασί, άλλα και από σίκερα, όπως ονόμαζαν ένα πνευματώδες μεθυστικό ποτό από ζύμωση σταριού, κριθαριού η φοινίκων, συνηθισμένο στους αρχαίους `Εβραίους καί σε άλλους σημιτικούς λαούς. ‘Ιδού η απόδειξη: «Όταν ανήρ η γυνή εύχηθή ευχήν Ναζηραίου, διά νά άφιερωθή εις τον Κύριον, θέλει εγκρατεύεσθαι από οίνου και από σίκερα και δεν θέλει πίει όξος από οίνου η όξος άπό σίκερα ούτε θέλει πίει ότι είναι κατασκευασμένον από σταφυλής .Ας μη ψάχνουμε, λοιπόν, να βρούμε πόθεν ή όψιμη συνήθεια να διανέμεται ξύδι στον ρωμαϊκό στρατό ούτε γιατί ο Κάτων ξεδιψούσε με ξύδι στις μέρες της μεγάλης ζέστης. Τη συνήθεια να πίνουν ξύδι οι Ρωμαίοι την απέχτησαν όταν η κυριαρχία τους απλώθηκε σε χώρες πού γειτόνευαν με έρημους.’Εξάλλου ο `Ιπποκράτης τόχει γράψει το ξύδι είναι δροσιστικό.Κι εμείς, χριστιανοί, γνωρίζουμε πια την αλήθεια για το ξύδι πού έδωσαν στο Χριστό πάνω στο σταυρό του μαρτυρίου του, όταν είπε τη λέξη «Διψώ»». Ξύδι έπινε ο Χριστός όταν διέσχιζε μέ τούς μαθητές του την άνυδρη γη τής πατρίδας του, γι αυτό καί δέχτηκε το σφουγγάρι με ξύδι, ενώ λίγες ώρες πιό πριν δεν είχε δεχθεί το ξιδιασμένο πικρό κρασί το « μιασμένο ».
Αυτά ως προς τα οφειλόμενα Καίσαρα. Κι όσο για τα οφειλόμενα στον θεό: Προσκυνούμεν σου τα πάθη Χριστέ. Δείξον ημίν και την ένδοξόν Σου ανάστασιν
Σταυρούλα Κουράκου: Τα Κυριακάτικα
4 Μαΐου, 2013 στις 7:39 πμ
zepos
🙄
4 Μαΐου, 2013 στις 7:45 πμ
Πάνος
ζέπο,
είναι γνωστά αυτά – έχουν ξαναγραφτεί (όχι τόσο αναλυτικά) και στην καλύβα, πριν χρόνια…
Καλημέρα! 🙂
12 Απριλίου, 2015 στις 2:08 πμ
elias
Χρόνια πολλά παιδιά
να είστε πάντα ευτυχισμένοι
12 Απριλίου, 2015 στις 2:13 πμ
bas
Χριστός Ανέστη! Υγεία σε εσάς και τις οικογένειές σας.
12 Απριλίου, 2015 στις 2:24 πμ
bas
«Ο εκπρόσωπος της Ελληνικής Πολιτείας για την παραλαβή του Αγίου Φωτός, βουλευτής Γιάννης Αμανατίδης, άμα τη αφίξει του Αγίου Φωτός, στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», δήλωσε: «Είχα την τιμή, εκπροσωπώντας την Ελληνική Πολιτεία, να παραλάβω από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλο Γ΄ και να μεταφέρω στην Πατρίδα μας το Άγιο Φως.
Το Φως της ελπίδας προς κάθε άνθρωπο που σήμερα δοκιμάζεται και ταλαιπωρείται.
Το Φως της ειρήνης και της αγάπης σε έναν κόσμο με πολλές ανοιχτές εστίες πολέμου.
Το Φως της υπομονής, της ανεκτικότητας αλλά και της αλληλεγγύης προς κάθε άνθρωπο, διαφορετικό και πληγωμένο.
Το Φως του χαρμόσυνου μηνύματος της ζωής και της Ανάστασης, που τόσο έχει ανάγκη και προσδοκία ο λαός.
Καλή Ανάσταση και Λαμπρή!
Χρόνια πολλά σε όλους!».
Η ξεφτίλα του ΣΥΡΙΖΑ σε όλο το μεγαλείο της . Να τους χαίρεστε!!!!
12 Απριλίου, 2015 στις 3:04 πμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Χρόνια πολλά και καλό Πάσχα στο καλυβοχωριό! 🙂