Κάπου στην επαρχία ζει ένας παραδοσιακός Έλληνας, ο οποίος κατάφερε και διορίστηκε (με ρουσφέτι από βουλευτή) σε μια δημόσια υπηρεσία. Η δουλειά του ήταν (και παραμένει) εξαιρετικά άνετη.
Τα χρόνια πέρασαν και ο βολεμένος αυτός συμπατριώτης είχε μια μεγάλη αγωνία: σε λίγο, όταν θα έβγαινε στη σύνταξη, γιατί να μην τον αντικαταστήσει στη δουλειά η κόρη του, η οποία τελείωνε οσονούπω το Λύκειο;
Το συζήτησε με το βουλευτή του και προέκυψε ένα προβληματάκι: Για τους διορισμούς στη συγκεκριμένη θέση απαιτείται πλέον ένα τυπικό προσόν, δηλαδή το πτυχίο ενός ΤΕΙ. Ο διάλογος που ακολουθεί είναι αυθεντικός:
– Και που είναι αυτό το ΤΕΙ;
– Στη … (περί τα 600 χιλιόμετρα μακριά)
– Αμάν! Που να τρέχει τώρα το κορίτσι…
– Δίκιο έχεις, θα το βολέψουμε.
Λοιπόν, η λύση που έδωσε ο βουλευτής ήταν να ιδρυθεί άλλο ένα ΤΕΙ στην πρωτεύουσα του νομού (του) με το αντικείμενο που βόλευε την κόρη του ψηφοφόρου του! Το ΤΕΙ ήδη λειτουργεί – και ο μπαμπάς της κόρης περιμένει την αποφοίτησή της, για να βγει στη σύνταξη και να της παραδώσει την εργασία «του» στο δημόσιο.
Παίδες και κόρες,
στο μέτρο που μπορεί κανείς να έχει εμπιστοσύνη στα λεγόμενα των ανθρώπων, σας διαβεβαιώνω ότι η παραπάνω ιστορία δεν είναι fiction, είναι 100% αληθινή. Και μπορεί να μας χρησιμεύσει ως ευκαιρία για να επιβεβαιώσουμε ότι:
- Ευτυχώς που η Ανώτατη Εκπαίδευση στη χώρα μας είναι δημόσια και ουχί ιδιωτική.
- Ευτυχώς που δεν αναθεωρήθηκε το άρθρο 16, γιατί αυτό θα σήμαινε την ιδιωτικοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης, με όλα τα δεινά που αυτό συνεπάγεται.
Επιμύθιο: Ζητείται γαμπρός, διορισμένος στο δημόσιο, κατά προτίμηση, για την κόρη του ψηφοφόρου. Δεκτοί (ακόμα) και αριστεροί, αρκεί να εμφορούνται από υγιείς αξίες: Πχ, να είναι αλλεργικοί στη λειτουργία της Ανώτατης Εκπαίδευσης υπέρ της κοινωνίας και να στηρίζουν ακράδαντα την ιδιωτικότητα των «Δημόσιων» ΑΕΙ και ΤΕΙ.
*
Επειδή όλα αυτά συμβαίνουν κάπου στη μακρινή επαρχία, ας επιστρέψουμε στη Θεσσαλονίκη και στο καμάρι της «δημόσιας» ΑΕ, δηλ. το ΑΠΘ. Κι ας μας απαντήσει όποιος γνωρίζει, ποιο είναι το ουσιαστικό (πραγματικό) κριτήριο για να ξεκινήσει κανείς «πανεπιστημιακή σταδιοδρομία» σ’ αυτό το ευκλεές δημόσιο ίδρυμα:
- Να είναι εξαιρετικός στο αντικείμενό του και να έχει πλούσιο βιογραφικό σημείωμα
Ή
- Να είναι άμεσος κατιών (γιος / κόρη) υπηρετούντος καθηγητή στο ΑΠΘ ή να έχει στενή σχέση (β’ σύζυγος, γκόμενα) με τον ανωτέρω επιστήμονα.
Όποιος έχει στοιχειώδη επαφή με την πραγματικότητα μπορεί να δώσει τη σωστή απάντηση: και στην Κωλοπετινίτσα και στη Μπουγατσαδούπολη ΔΕΝ υφίσταται, εδώ και πολλά χρόνια, η έννοια της «δημόσιας» ΑΕ. Ο χώρος είναι απολύτως ιδιωτικοποιημένος, με ονοματεπώνυμα. Ίσως με κάποιες εξαιρέσεις, που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Και η «ιδιωτικοποίηση» δεν περιορίζεται, φυσικά, στο κληρονομικό δικαίωμα – αυτό είναι το λιγότερο. Το περισσότερο το βρίσκουμε στους όρους χρήσης ενός δημόσιου αγαθού για αυστηρά ιδιωτικά συμφέροντα.
Πώς γίνεται τώρα να υπάρχει ένα ολόκληρο, αυτοπροσδιοριζόμενο ως προοδευτικό, αριστερό κλπ, κίνημα που να υπερασπίζεται το «δημόσιο χαρακτήρα» που έχουν αυτά τα ιδιωτικά μαγαζάκια, είναι ένα μυστήριο. Ένα από τα πολλά που συνθέτουν το νεοελληνικό παράλογο. Όσο για τη γλώσσα που χρησιμοποιείται, είναι καθαρά newspeak: Ο πόλεμος είναι ειρήνη. Το ιδιωτικό είναι δημόσιο. Το μαύρο είναι άσπρο.
*
Προσωπικά δεν έχω καμιά ιδεολογική ή άλλου τύπου προτίμηση στα δημόσια ή στα ιδιωτικά ΑΕΙ και ΤΕΙ. Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι να υπάρχει υψηλού επιπέδου ΑΕ στη χώρα μας, η οποία, εκτός από την εγχώρια χρήση, να μπορεί να προσελκύει προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές και σπουδαστές από όλο τον κόσμο. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι το σπάσιμο του δημόσιου (δηλ. του …ιδιωτικού) μονοπωλίου θα είναι παραγωγικό προς αυτή την κατεύθυνση. Είμαι όμως σίγουρος ότι η χειρότερη δυνατή επιλογή είναι η προσπάθεια για να μην αλλάξει τίποτα. Όσοι την καταβάλουν, κατήγαγαν λαμπράν νίκην, στο ζήτημα της αναθεώρησης του άρθρου 16. Υπέρ ποίου, άραγε;
32 Σχόλια
Comments feed for this article
30 Αυγούστου, 2008 στις 1:08 μμ
Παπούλης
Εδώ μπαίνει η συζήτηση σε πραγματική βάση και επομένως θα τοποθετηθώ εν καιρώ.
Προς στιγμήν πάω για τσίπουρο , γιορτάζει ο γιός μου
( και ναί Πάνο , θα προσέχω το πανωκρέμασμα )
30 Αυγούστου, 2008 στις 1:24 μμ
π2
Να τον χαίρεσαι.
30 Αυγούστου, 2008 στις 4:21 μμ
Παπούλης
Τελικά δεν ….
30 Αυγούστου, 2008 στις 5:39 μμ
λ:ηρ
Εύγε Πάνο. Το άρθρο σου δημοσιεύεται ταυτόχρονα με την «κραυγή» αγωνίας ενός πανεπιστημιακού στην Καθημερινή σήμερα. Και αναρρωτιέται για την κατάντια της ανώτατης εκπαίδευσης αυτός που υπηρέτησε ως πρύτανης με αντιπρύτανη τον πρύτανη που υπηρέτησε ως αντιπρύτανης ενώ ήταν και πρόεδρος διοικούσας επιτροπής άλλου πανεπιστημίου.
Σε πρώτη φάση λοιπόν μας λείπει ο ειλικρινής διάλογος. Αυτός δηλαδή που προσπαθείς να κάνεις εσύ κι αποφεύγει ο αντιπρύτανης του αντιπρυτάνεος.
Σε δεύτερη φάση λοιπόν πρέπει να ορίσουμε το παραδοτέα της ανώτατης παιδείας. Αυτά δηλαδή που προσπαθείς να προτείνεις εσύ κι αποφεύγει να συζητήσει ο διοικήσας δύο πανεπιστήμια ταυτοχρόνως.
Σε τρίτη φάση θα πρέπει να επιτρέψουμε στις υγειείς δυνάμεις του τόπου να στήσουν μηχανισμούς για να προσφέρουν τα παραδοτέα. Είτε υπο κρατική μισθοδοσία είτε υπο ιδιωτική χορηγία.
Να πάω να πιω κι εγώ κανένα τσίπουρο διότι δεν μας βλέπω να ξεμπερδεύουμε απόψε (κι είναι νωρίς στο Σικάγο για τσίπουρο ακόμη).
30 Αυγούστου, 2008 στις 8:45 μμ
Παπούλης
Πράγματι διαβάστε το άρθρο είναι ενδιαφέρον.
Βασιλέα
ποιές να είναι άραγε οι υγιείς δυνάμεις του τόπου ;;;
Είμαι βέβαιος ότι έχεις το ίδιο ερώτημα , οπότε το δικό μου είναι καθαρά ρητορικού χαρακτήρα.
30 Αυγούστου, 2008 στις 10:22 μμ
Θανάσημος
«ποιές να είναι άραγε οι υγιείς δυνάμεις του τόπου ;;;»
Εγχμ….
εγώ; 😕
Συγνώμη που αυτοπροτείνομαι αλλά χαίρω άκρας υγείας, έχω αρκετές δυνάμεις και μένω μονίμως στον τόπο.
Κάνω;
Εάν ναι, τότε παρακαλώ ειδοποιείστε με μόλις φτάσουμε στην τρίτη φάση και θα σας στήσω έναν μηχανισμό ΑΑ 🙄
Εάν όχι, τότε δεν είμαι υγιής δύναμη του τόπου και άρα είμαι με τους άλλους, οπότε ένα έχω να πω: ΣΑΣ ΕΧΟΥΜΕ, ΧΑΛΑΡΑ…
Σι γιου
30 Αυγούστου, 2008 στις 11:18 μμ
Πάνος
(κρατικά) ΤΕΙ: ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα!
http://www.enet.gr/online/online_text/c=112
30 Αυγούστου, 2008 στις 11:25 μμ
Πάνος
Υπάρχει κι αυτή η ρημάδα η οδηγία της ΕΕ (36/2007/ΕΚ) που καθορίζει τους όρους του παιγνιδιού – άσχετα αν οι εγχώριοι τσαμπουκαλήδες της μη αναθεώρησης του άρθρου 16 (προσπαθούν να) κάνουν το κορόιδο:
http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=92603416
…αλλά ο Οκτώβριος (όπου αναμένεται να εκδοθεί η απόφαση του Δικαστηρίου) είναι κοντά.
Αλήθεια, την ΕΕ τη θέλουμε / την επικαλούμαστε αλα καρτ, δηλαδή ΟΠΟΥ ΜΑΣ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ;
30 Αυγούστου, 2008 στις 11:52 μμ
nik.athenian
Θα ξοδέψει κάποιος που ζει σε μακρινή απόσταση, περί τα 50 χιλιάρικα (για τα 4 χρόνια), συν τα μεταφορικά του για να πηγαινοέρχεται στο σπίτι, για να πάει να φέρει ένα χαρτί που θα γράφει τα βαρύγδουπα:
Διοίκηση συστημάτων εφοδιασμού ή
Μουσειολογίας, μουσειογραφίας και σχεδιασμού εκθέσεων ή
Διοίκηση μονάδων υγείας και πρόνοιας ή
Τοπικής αυτοδιοίκησης;
Υπάρχουν στους δύσκολους καιρούς μας άτομα που να πετάνε τα λεφτά τους;
Αφού έτσι κι αλλιώς για να διοριστεί στο δημόσιο το θέλει αυτό το ρημάδι το χαρτί γιατί να μη το προμηθευτεί από τους Βούλγαρους ή Περιστεριώτες προμηθευτές παντός είδους τίτλων με 4 έως 4,5 χιλιαρικάκια;
31 Αυγούστου, 2008 στις 10:14 πμ
Περαστικός
Και η δικιά σου φανερή προσπάθεια είναι πως θα μπουκάρεις μέσα να φας κι εσύ καλά. Άλλωστε οι αριστεροί τα τελευταία χρόνια στην ελλάδα αυτό δεν κάνουν; Με ποιο βολεμένους τους του ΣΥΡΙΖΑ;
Κι αν διαμαρτύρεσαι είναι γιατί δεν άρπαξες την κουτάλα. Έτσι είναι αφού έτσι σου αρέσει. Σε περιμένω στους αγώνες για τη «Δημόσια» παιδεία και κατά των κακούργων που αμφισβητούν το μονοπώλιο… Μην τυχόν κανείς σηκώσει κεφάλι.
Ζήτω η δημοκρατία της μετριότητας και της ισοπέδωσης. Ζήτω η δημοκρατία της αριστεράς. Κάτω η σπανακόπιτα… Προτιμώ μπουγάτσα με κιμά…
31 Αυγούστου, 2008 στις 1:25 μμ
nik-athenian
Ωωπ, πάνω που ήμουν έτοιμος να διαβώ την πόρτα που έγραφε «Δημόσιο ΑΕΙ» και ν’ αρπάξω την κουτάλα να τη βάλω στη μαρμίτα, τα κιλά μου με πρόδωσαν. Φράκαρα στην πόρτα.
31 Αυγούστου, 2008 στις 2:23 μμ
Παπούλης
Ο άνωθεν περιστασιακός σχολιαστής δικαιολογεί το νικ του αγαπητέ Νικ. Ας του συστήσουμε ένα καλό μπουγατσάδικο.
31 Αυγούστου, 2008 στις 6:08 μμ
skupitsa
Παπούλη ρατσιστή!
31 Αυγούστου, 2008 στις 7:27 μμ
Παπούλης
Μυλαίδη υποκλίνομαι…
31 Αυγούστου, 2008 στις 9:13 μμ
Θανάσημος
Αποκλειστικό! Σχολιαστής μπλογκ φράκαρε στην είσοδο ΑΕΙ!
Συνέβη σήμερα το μεσημέρι, όταν αφηνιασμένος σχολιαστής με την κουτάλα στο χέρι, προσπάθησε να εισβάλει στο κεντρικό κτήριο των ΑΕΙ, αυτό με την μαρμίτα. Ο όγκος του σχολιαστή όμως ήταν τέτοιος που παρά την φόρα του, φράκαρε στην πόρτα με αποτέλεσμα να αποκλείσει την είσοδο σε όλους του υπόλοιπους κουταλοφόρους της ημέρας. Υπενθυμίζεται ότι τα ΑΕΙ έχουν μόνο μια είσοδο που οδηγεί στην μαρμίτα, προκειμένου να πληρώνουν όλοι στην είσοδο και να μην μπαίνουν τζαμπατζίδες. Δηλώσεις για το θέμα έκανε νεαρό βίζμα που περίμενε υπομονετικά με την κουτάλα του στο χέρι.
«Η κατάσταση είναι απαράδεκτη!» είπε. «Ποιος είναι αυτός ο κύριος που φρακάρει την πόρτα και μου κόβει τον δρόμο προς την αποκατάσταση; Ξέρετε τι δόντι έβαλα εγώ για να φτάσω ως εδώ; Επιτέλους! Εμείς η νέα γενιά, έχουμε βαρεθεί να μας κόβει τον δρόμο η παλαιά! Τόπο στα νιάτα!!!»
Εν τω μεταξύ, το πρόβλημα της απόφραξης της πόρτας καλούνται να επιλύσουν τώρα οι πανεπιστημιακοί, ενώ ένταση επικράτησε στον τόπο του επεισοδίου όταν ο εν λόγω σχολιαστής αρνήθηκε να τον κόψουν κομματάκια για να ελευθερώσουν τη είσοδο.
31 Αυγούστου, 2008 στις 9:51 μμ
nik-athenian
Άσε ρε Θανάσημε, τι να σου λέω. Mεγάλη πίκρα.
Από τη μια, μας ζορίζουνε εμάς τους γέρους οι νέοι που θέλουν να φάνε και αυτοί με την κουτάλα.
Από την άλλη μας ταπεινώνουν εμάς τις «γριές» οι νεοφώτιστοι που θέλουν να παραμείνουν αυτοί στη μεγάλη κάμαρα και να μας πετάξουν στην παρακάτω κατηγορία.
31 Αυγούστου, 2008 στις 11:06 μμ
skupitsa
Νικ, για να συνδέσω το σχόλιο σου με του παπούλη, την πιο καλή μπουγάτσα την κάνουν στις Σέρες.
31 Αυγούστου, 2008 στις 11:07 μμ
Πάνος
…στας Σ(ι)έρρας.
1 Σεπτεμβρίου, 2008 στις 12:19 πμ
Γιώργος
Ειχε οντως φοβερή τυρόπιτα και μπουγατσα στας Σερρας…εχω καιρό να παω ομως ο γυιός μου που ετοιμάζεται για τις πανελλαδικές, ειναι ηδη κάτω!!!
1 Σεπτεμβρίου, 2008 στις 12:47 μμ
Παπούλης
Σιέρρα μάντρες
1 Σεπτεμβρίου, 2008 στις 2:17 μμ
Βλαδίμηρος
Στας Σ(ι)έρρας, ω ναι!
λειτουργούν νέες σχολαί,
την κουτάλαν την κρατούσι,
απ’ το σόι καθηγηταί.
Και οι νέοι φοιτηταί
για μπουγάτσα κι ακανέ,
κι άμα θέλουν έξτρα γλύκα,
τρώνε και κανά μπεζέ.
1 Σεπτεμβρίου, 2008 στις 5:12 μμ
Περαστικός
Τίποτα να μην αλλάξει
Μόνο την κουτάλα ποιος θ’ αρπάξει
Καυγαδίζω και μαλώνω
κι ενίοτε επαναστατώ
Κι αν τολμήσει κάτι ν’ αλλάξει
κάποιος, από τ’ αυτιά του τον κρεμώ…
Γιατί νταβατζής είμαι εγώ
της παιδείας ξακουστός
κι όποιος θέλει κάτι άλλο
είναι σίγουρα φαιδρός
Κι αν τυχόν έρθει άλλος
ιδιώτης κι ανοίξει νέο μαγαζί
θα του κάνω να φτύσει
και το γάλα που έχει πιεί…
Γιατί είπαμε λόγια ωραία
για τη δημοκρατία
αλλά αν δεν καταλαβαίνει
υπάρχει κι η τρομοκρατία
Κοιμήθείτε όλοι τωρα
τον ύπνο του δικαίου
κι αφήστε με εμένα
να τα κάνω ρημαδιό
με αγώνες με πορείες
και με ένα ρόπαλο χοντρό…
Γιατί μονοπώλιο της σκέψης
με συμφέρει να υπάρχει
κι αν τυχόν κανείς
ξυπνήσει και ζητεί
ελευθερία κι επιλογή
του μαμώ το μαγαζί…
(Το ποίημα είναι άμετρο με ή χωρίς ομοιοκαταληξίες στο ύφος του υπαρκτού σοσιαλισμού της Ανωτάτης Σοβιετίας των μονοπωλίων Σκέψης…)
1 Σεπτεμβρίου, 2008 στις 6:21 μμ
Παπούλης
Είναι φανερό ότι ο ποιητής ήταν Περαστικός της Ποιήσεως και άσχετος με τις παραδόσεις του σοσιαλιστικού ρεαλισμού , μάλλον για σύννεφο χωρίς παντελόνια πρόκειται…..
1 Σεπτεμβρίου, 2008 στις 7:07 μμ
σχολιαστής
Περαστικέ, την κουτάλα την κρατάει το κόμμα που υποστηρίζεις. Και όχι μόνο τρώει του σκασμού, αλλά βαράει και αυτούς που βράζουν στο καζάνι, γιατί τρώνε τις πατάτες. 🙄
1 Σεπτεμβρίου, 2008 στις 8:47 μμ
Θανάσημος
Κύριε σχολιαστά, τα σέβη μου… 🙂
2 Σεπτεμβρίου, 2008 στις 6:18 πμ
Περαστικός
@σχολιαστής
Το είπες από μόνο σου ή στο υπαγόρευσαν;
@Θανάσημος
Ομοιομορφία σκέψης; Αυτοθαυμασμός; Παραίσθηση του μεγαλείου; Απλά αριστερός;
2 Σεπτεμβρίου, 2008 στις 7:36 πμ
skupitsa
Κι άλλος με κλιμακτήριο;
2 Σεπτεμβρίου, 2008 στις 7:38 πμ
Πάνος
σκουπίτσα,
καλημέρα! 🙂
2 Σεπτεμβρίου, 2008 στις 10:41 πμ
σχολιαστής
Περαστικέ, πάρε μια καλμαλίνη.
2 Σεπτεμβρίου, 2008 στις 11:19 πμ
Θανάσημος
@Περαστικός: http://www.youtube.com/watch?v=k3HaRFBSq9k&feature=related
2 Σεπτεμβρίου, 2008 στις 1:28 μμ
Παπούλης
Περαστικός
η εμβρίθειά σας με εξιτάρει .
Θα συγγράψω το » σύννεφο χωρίς σώβρακα «
4 Νοεμβρίου, 2015 στις 10:55 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
Ισχυει για πολλους Καθηγητες εσωτερικου (το «κοιμηθηκαν βοηθοι και ξυπνησαν Καθηγητες»)
Για την πληροτητα αυτης της παλαιας αναρτησης να υπενθυμισω οτι
παρατησα το διδακτορικο μου οταν καταλαβα τι παιζεται λ.χ.
-συγγενης μου που εισηχθη με την ΤΡΙΤΗ φορα στην σχολη του εγινε μετα δυο δεκαετιες Καθηγητης
-στο ΕΜΠ (λεκτορας-μη μηχανικος εισηχθη με την ΤΡΙΤΗ -επισης- φορα στην σχολη του, αλλα ειχε θειο καθηγητη πανεπιστημιου, κ.λ.π. ), εγινε με σχετικη ευκολια Καθηγητης, μαλιστα και -σχετικα προσφατα- για μικρο διαστημα CEO μεγαλης ΔΕΚΟ.
οποτε σκεφτηκα αφου εσυ πετυχες με την πρωτη φορα να εισαχθεις στο ΕΜΠ , δεν κατεχις την ιντριγγα και τις αλλαξ@κ@λιες,…., αρα δεν εχεις τα καταλληλα προσοντα για ΔΕΠ