Σε κοίταζα μ' όλο το φως και το σκοτάδι που έχω
Δεν υπάρχει τίποτε πολυτιμότερο απ’ το νερό. Ιδού πέντε μοναστηριακές Αγιορείτικες βρύσες – και μια λεπτομέρεια (πολύ παλιότερη από την υπόλοιπη σύνθεση, παγανιστική).
*
*
*
*
*
*
Repost. Πρώτη ανάρτηση 8 Ιανουαρίου 2008. Η συζήτηση είναι αφιερωμένη στα ποντιακά ανέκδοτα.
 | Πάνος στη Το νησί της Καλυψώς |
| Πάνος στη Παπαλάμπραινα |
 | Απόστολος Χριστόπουλ… στη Παπαλάμπραινα |
| Άδεια για γεμάτα στο… στη Το σκυλάδικο, παλιά αριστερή… | |
 | Αφώτιστος Φιλέλλην στη Σημειώσεις: Διαδικτυακή παρουσ… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη Θοδωρής Τσιμπίδης: στις ελληνι… |
| Πάνος στη ΝΔΣΟΚ κλπ (18) |
| Πάνος στη Σημειώσεις για τον Εμφύλιο, Τό… |
 | Δημήτρης Γρηγοριάδης στη Σημειώσεις για τον Εμφύλιο, Τό… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΝΔΣΟΚ κλπ (18) |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… |
 | papoylis στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΣΔΙΤ… Τι είναι πάλι τούτο… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΣΔΙΤ… Τι είναι πάλι τούτο… |
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
44 Σχόλια
Comments feed for this article
8 Ιανουαρίου, 2008 στις 12:16 πμ
ο θειος Ισιδωρος
Τωρα θα εχω αδικο αν αρχισω τις βρυσιές;
8 Ιανουαρίου, 2008 στις 1:08 πμ
Μάξιμος ο Ομολογητής
Εσύ δεν είσαι χριστιανοφάγος του Τσίπρα και του Ανδριανόπουλου; Γιατί ξημεροβραδιάζεσαι και μαγαρίζεις έναν τόπο που σιχαίνεσαι και μισείς αυτά εκφράζει; Μαζοχιστής είσαι; Πήγαινε στην Μπιενάλε ή στο Χρηματιστήριο κι άσε το Αγιονόρος στην ησυχία του.
8 Ιανουαρίου, 2008 στις 1:35 πμ
Μαρίκα
Σχετικά με το τεκμήριο : VRYSI Α΄
(κάντε κλικ στην εικόνα 1)
ΕΡΩΤΗΣΗ :
-Πώς πίνει νεράκι ένας Πόντιος , από την εικονιζόμενη βρύση;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ :
-Φοράει το τσίγκινο κουπάκι για καπέλο (μην του πέσουν οι άλλες βρυσιές) και ενώνει τα χεράκια του (το πόντιο & το αριστερό) στο στάγδην της ροής.
ΥΓ:
Καλά, φεύγω ! Άνοιξα -απ’ την κρασοκατάνυξη- το κουτάκι με τις χαζομαρούλες και θα με περιλάβει ο θείος στις βρυσιές !!!
8 Ιανουαρίου, 2008 στις 7:37 πμ
Πάνος
θείο,
καλό το λογοπαίγνιο, αλλά τσιμπάει ο …αποκάτω 😉
*
Μάξιμε, καλημέρα!
Τι πίνεις, παιδί μου – και γράφεις τόσο …γλαφυρά;
*
Μαρίκα,
εντάξει, ΟΚ, σύμφωνοι… 🙂
8 Ιανουαρίου, 2008 στις 12:58 μμ
Πόντος και Αριστερά
Μπράβο Πάνο…
Επιτρέπουμε (ως ψευδο-αστειάκια) το ρατσισμό των περσόνων των περσόνων…. που ζητούν και αποδείξεις, γιατί φωτογραφίζει την περίπτωσή τους (τον χαζοχαρούμενο ρατσισμό των αντι-ποντιακών ανεκδότων) ο Πετρόπουλος!!!! (χωρίς 🙂 )
Μ-π
8 Ιανουαρίου, 2008 στις 1:19 μμ
Πάνος
Μ-π,
η ίδια η …περσόνα αυτοσαρκάζεται στην τελευταία φράση της – και κρατά με θαυμαστή ισορροπία το μέτρο των πραγμάτων. Είναι το ίδιο ΠΡΟΣΩΠΟ που λίγο νωρίτερα, σε άλο ποστ, είχε αντιγράψει ένα ποντιακό τραγούδι (έβαλα τη Δ. να μου μεταφράσει δυο-τρεις άγνωστες λέξεις). Αδερφέ, μην ανακαλύπτεις «ρατσισμό» εκεί που ΔΕΝ υπάρχει – ούτε για δείγμα!
ΥΓ. Κι εγώ λέω ποντιακά ανέκδοτα, αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα: ξέρεις ότι η γυναίκα της ζωής μου είναι Ποντία! Ποιό άλλο περισσότερο πειστικό επειχείρημα θα μπορούσα να επικαλεστώ για να σου αποδείξω ότι όποιος λέει/ ακούει ποντιακά ανένδοτα ΔΕΝ είν αι ρατσιστής; 🙂
8 Ιανουαρίου, 2008 στις 1:55 μμ
Πόντος και Αριστερά
«….όποιος λέει/ ακούει ποντιακά ανέκδοτα ΔΕΝ είναι ρατσιστής»
Έτσι νομίζει γιατί έτσι τον βολεύει!
————
Όλα τα ανέκδοτα που δημιουργούν στερεότυπο και αναφέρονται σε ομάδα του πληθυσμού είναι ρατσιστικά. Είτε αφορούν Πόντιους, είτε Βλάχους, είτε Μαύρους, είτε οτιδήποτε…
Νομίζω ότι ο καθένας κατανοεί τη διαφορά ανάμεσα σε ανέκδοτα που σατυρίζουν πρόσωπα (Γιωρίκας, Κωστίκας, Μπόμπος κ.λπ.) και σ’ αυτά που σατυρίζουν πληθυσμιακές ομάδες….
Κρίμα που λείπει ο Νοσφεράτος από την παρέα μας, για να δώσει μια καλή φροϋδική ερμηνεία για το τι σημαίνει η χρήση τέτοιων ρατσιστικών ανεκδότων.
Πρόταση: Βάλε ως πόστ το κείμενο του Πετρόπουλου για το ρατσισμό που εμπεριέχουν τα αντι-ποντιακά ανέκδοτα. Ο θείος μπορεί να σου βρει το κείμενο από το «Σχολιαστή»….
Μ-π
8 Ιανουαρίου, 2008 στις 2:40 μμ
π2
Μ-π,
Με το συμπάθιο, αλλά μου είναι ακατανόητη αυτή η φροϋδική πολιτικά ορθή ενόχληση από τα ποντιακά ανέκδοτα. Τα περισσότερα ποντιακά ανέκδοτα που έχω ακούσει μου τα είπαν -εξ αγχιστείας- Πόντιοι.
8 Ιανουαρίου, 2008 στις 3:58 μμ
ΕΚΤΑΚΤΟ IATΡIKO ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ
ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΝ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ 15η ΜχΠΖ ΔΣΕ
ΕΚΤΑΚΤΟΝ ΙΑΤΡΙΚΟΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ 15:00 08 – 01 – 08
Ο νοσηλευόμενος εις την ΜΕΘ του νοσοκομείου μας Παπούλης – Καπετάν Φούρκας παρουσίασε κατά τας πρώτας πρωινάς ώρας της σήμερον επιπλοκάς , ήτοι μαρμαρυγήν , ακανόνιστον αναπνοήν , παραλήρημα .
Οι αύθις προστρέξαντες ιατροί παρέσχον άμεσον αγωγήν και ο ασθενής διέφυγε τον κίνδυνο . Αι διενεργηθείσαι εξετάσεις καθώς και αι μαρτυρίαι του νοσηλευτικού προσωπικού απέδειξαν ότι το αίτιον του επεισοδίου έγκειται εις τον θηλασμόν τον οποίον παρέσχε η αποκλειστική συντρ. Μαρίκα , ήτις είχε καταναλώσει προ της αναλήψεως υπηρεσίας παρά τω Παπούλη ποσοτήτων ακράτου οίνου και λοιπών οινοπνευματωδών .
Αι μαρτυρίαι επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι κατά την διάρκειαν των νυκτερινών ώρών εκ του θαλάμου ηκούγοντο Ποντιακά άσματα και εκρήξεις χειροβομβίδων . Μέλος του νοσηλευτικού προσωπικού ονόματι Μ.Π. καταγγέλει ότι η άνωθεν συντρ. αποκλειστική επεβάρυνε την κατάστασιν του νοσηλευομένου παρέχουσα εις τον Παπούλην σιγαρέττα και απόσταγμα στεμφύλων και απαγγέλουσα ποντιακά άσματα και ρατσιστικά ανέκδοτα. Κατόπιν αυτού η διοίκησις του Νοσοκομείου απηγόρευσε την είσοδον εις την συντρ. Μαρίκα , επέβαλλε δε την αποχώρησιν των πολυπληθών ΙΘΙστών οίτινες συνωστίζοντο είς την αίθουσαν υποδοχής του Νοσοκομείου μας παρά τας διαμαρτυρίας του Προέδρου του Ιδρύματος ΙΘΙ και τινος Καλυβάρχου. Η διμοιρία ασφαλείας του Νοσοκομείου μας προσεπάθησε να συλλάβει ύποπτον σαμποτέρ , όστις φέρων φλαούτο και ενδεδυμένος αμφίεσιν εκ Τρανσυλβανίας απεπειράθη ίνα προσεγγίση τους χώρους του Νοσοκομείου. Ο ύποπτος διέφυγε την σύλληψιν και έκτοτε αναζητείται.
Οι θεράποντες ιατροί εφαρμόζουν πλέον επιθετικήν φαρμακευτικήν θεραπεία εις τον ασθενή δια της χρήσεως ορού όστις περιέχει κεκορεσμένον διάλυμα Bildenberg μετά προσμίξεων εκχυλίσματος κορινθιακής σταφίδος.
Ο ασθενής ευρισκόμενος εις πρόσκαιρον διαύγειαν ηκούσθη να λέγει χαμηλοφώνως «Νοσφ…Νοσφ…»
Νεώτερον τακτικόν ανακοινωθέν εκδοθήσεται περί ώραν 11ην νυκτερινήν
Ο ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ
Ανχης ΙΣ Ν. Σκουλαμέντος ( Καπετάν Χάρος )
8 Ιανουαρίου, 2008 στις 4:17 μμ
Πόντος και Αριστερά
π2,
εννοείς ότι οι «εξ αγχιστείας»… ξέρουν;
Μπορεί!
Δεν μπορώ να κρίνω τα ενδοοικογενειακά προβλήματα των «μικτών» οικογενειών.
Μ-π
8 Ιανουαρίου, 2008 στις 4:18 μμ
σχολιαστής
Τα ποντιακά μάλλον τον εξόντωσαν. 🙂
8 Ιανουαρίου, 2008 στις 4:20 μμ
Πόντος και Αριστερά
π2 ,
… ανεξάρτητα από την πλάκα… Ας ξεχάσουμε τους Πόντιους! Δικοί μας είναι τελικά, μπορούμε να τους κάνουμε ότι θέλουμε!
Τα ανέκδοτα για τους μαύρους και τους Εβραίους είναι ρατσιστικά;
Μ-π
8 Ιανουαρίου, 2008 στις 4:26 μμ
Πόντος και Αριστερά
3ον.
Η παραδοσιακή ιατρική δεν μπόρεσε να κατανοήσει τις ομοιοπαθητικές τεχνικές που εφαρμόστηκαν στον ασθενή από τη συντρ. Μαρίκα. Με ευθύνη του άλλου Μ.Π. (ο οποίος ως μιγάς έχει μια ιδιαίτερη πολιτισμική συγκρότηση) σταμάτησε η θεραπεία στο πλέον κρίσιμο σημείο της και ο θεραπευτής αναγκάστηκε να αναχωρήσει άμεσα για τα Καρπάθια.
Από το δω και πέρα ο θεός να βάλει το χέριτου [και ο θείος να το βγάλει (το χέρι) από το παντελόνι του… Αμάν πια! που λέει και ο Πετρόπουλος]
Μ-π
8 Ιανουαρίου, 2008 στις 4:38 μμ
π2
Όλα τα ανέκδοτα για πληθυσμιακές ομάδες είναι δυνάμει ρατσιστικά. Αυτό δεν σημαίνει ότι ένα στοιχειωδώς συγκροτημένο άτομο που λέει ένα τέτοιο ανέκδοτο εκφράζει τον λανθάνοντα ρατσισμό του. Εσύ δηλαδή ποτέ δεν έχεις πει (ή γελάσει με) ανέκδοτα για ξανθιές, ασθενείς, «ήταν μια φορά ένας Έλληνας, ένας Γάλλος, ένας Γερμανός» και πάει λέγοντας;
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι χρειάζεται λίγη χαλαρότητα. Όπως ένα παιδί που παίζει ένα βίαιο παιχνίδι δεν οδηγείται σώνει και καλά στη βία, με τον ίδιο τρόπο δεν υποκρύπτει ένα ανέκδοτο για Ποντίους καμιά αντιποντιακή εμμονή. Αλλιώς θα καταλήξουμε στις αμερικανιές του πολιτικά ορθού λόγου, όπου τα (πραγματικά) προβλήματα λογής λογής μειονοτήτων καμουφλάρονται με την επίφαση του λεκτικού καθωσπρεπισμού απέναντί τους.
8 Ιανουαρίου, 2008 στις 4:48 μμ
Πόντος και Αριστερά
π2,
όλα αυτά λογικά!
Έχεις δει πώς αντιδρά ένα ποντιάκι σε σχολείο στην Αθήνα όταν οι συμμαθητές του σκάνουν στα γέλια με τη βλακεία και την αφέλεια των Ποντίων;
Εγώ έχω δει ! ! !
Για αυτό υποστηρίζω απολύτως την κριτική που κάνω και θεωρώ ότι έλλογα όντα θα πρέπει να κατανοούν όλες τις συνέπειες, ακόμα και του φαινομενικά ανώδυνου και καλοπροαίρετου ρατσισμού.
Μ-π
8 Ιανουαρίου, 2008 στις 6:12 μμ
Μεντάχ Μαρίκα
Από τα αφηγήματα της Μεντάχ* Μαρίκας
Mια μέρα, πριν χρόνους, στο παν’γκύρι τής Ποδολοβίτσας έπαιζε ο σπουδαίος γύφτος κλαριτζής Γιάννης Βασιλόπουλος, ακατάπαυστα -όπως πάντα- όλη νύχτα.
Η χαρτούρα έδινε κι έπαιρνε. Τα αργά τσάμικα αργοσερνόντουσαν κι άλλο, σαν τ’ αστρί, τον Εωσφόρο, που κυλούσε λαμπερό στον ουρανό…
Θάταν πια 6 το πρωί, και μια παρέα πανηγυρτζήδων δεν έλεγε να ξεμερακλώσει από το θείο κλαρίνο !
Συνέχιζαν να χορεύουν πιο πολύ, μα η χαρτούρα ήταν όλο και πιο λίγη…
Κάποια στιγμή, ο μέγας γύφτος, κατεβάζει το κλαρίνο του και λέει :
«Με σκάσατε παλιόγυφτοι !»
________
*meddah: λαϊκός παραμυθάς, μίμος και τραγουδιστής
ΥΓ:
Είναι σαφή, λοιπόν, τα της ερωτικής μου σχέσης (γενικώς) με τα κλαρίνα …
και η άρνησή μου να συμμετέχω σε -ποντιακά- λυράκια και (νέα) παν’γκύρια…
8 Ιανουαρίου, 2008 στις 6:38 μμ
π2
Τι εννοείς ποντιάκι;
Εάν εννοείς απόγονο παλαιών προσφύγων, αμφιβάλλω ειλικρινά εάν αναγνωρίζει τον εαυτό του στον στόχο των ανεκδότων. Ακόμη και να τον αναγνωρίζει όμως, αμφιβάλλω κατά πόσο ενοχλείται περισσότερο απ’ ότι εάν του βρίσουν π.χ. την ομάδα. Εάν εννοείς γόνο πρόσφατων (οικονομικών) προσφύγων (ασχέτως καταγωγής, γλώσσας κλπ.), νομίζω πως το βασικό του πρόβλημα είναι ο ρατσισμός προς τον ξένο γενικώς και όχι πως το ανέκδοτο μιλάει για Ποντίους. Σε κάθε περίπτωση, τα παιδιά ξένων, μεταναστών, προσφύγων (με ή χωρίς ελληνική ρίζα) που έχω γνωρίσει εγώ έχουν αναπτύξει επαρκή αντισώματα για πολύ χειρότερες συμπεριφορές απέναντί τους, χωρίς να απεμπολούν το δικαίωμά τους να διεκδικούν ίση αντιμετώπιση σε όλους τους τομείς. Οπότε ο μόνος λόγος να παρεξηγηθεί ένα ποντιάκι από ένα ποντιακό ανέκδοτο είναι να του έχουν ενσταλάξει την πεποίθηση ότι η «ποντιακότητα» είναι η κυρίαρχη ταυτότητά του την οποία πρέπει να διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού.
Τέλος, εδώ μιλάμε για κάτι τελείως διαφορετικό από την ενδεχόμενη σκληρότητα σ’ ένα σχολικό προαύλιο. Ενήλικες είμαστε, που, εδώ τουλάχιστον, έχουμε ανταλλάξει πειράγματα και μπηχτές με το τσουβάλι. Μου φαίνεται λοιπόν κάπως περίεργο να εγκαλείται κάποιος για ρατσισμό επειδή είπε ένα ποντιακό ανέκδοτο, μη απευθυνόμενος σε Πόντιο και αναγνωρίζοντας ότι λέει σαχλαμαρίτσες.
Να σου θυμίσω ορισμένες αντίστοιχες κατηγορίες που έχουν εκτοξευθεί εδώ με εξίσου ασήμαντη αφορμή; 🙂
8 Ιανουαρίου, 2008 στις 7:04 μμ
Πόντος και Αριστερά
«να του έχουν ενσταλάξει την πεποίθηση ..»
Δεν υπάρχουν εδώ κακοί μετανεωτερικοί εθνικιστές. Ο κάθε άνας μας -και τα παιδιά μας φυσικά- έχουν πολλές ταυτότητες. Μια απ’ αυτές είναι και η ποντιακή….
Το πρόβλημα δεν είναι τόσο θεωρηρικό όσο το παρουσιάζεις…
Το πρόβλημα με το συγκεκριμένο ρατσισμό που γενούν τα αντι-ποντιακά ανέκδοτα υπάρχει και στους ελλαδίτες Πόντιους… Αν πάμε στους νεώτερους ομογενείς πρόσφυγες από την παλιά ΕΣΣΔ (αυτούς που ονομάσαμε υποτιμητικά «ρωσοπόντιους»), το πρόβλημα είναι διαφορετικό από αυτό των παιδιών των Αλβανών ή των Πακιστανών…. Και αυτό αφείλεται σε ένα πολύ παλιό ιδεολόγημα, που αναπαράγεται επί γενεές (και οι πρόγονοί τους υτο πλήρωσαν ακριβά με εθνοτική καταπίεση και εξορίες απότη Σιβηρία έως την Κεντρική Ασία) ότι εδώ είναι το τέλος μιας ιστορικής περιπέτειας που διαρκή σχεδόν έναν αιώνα, ότι η Χελλάς είναι η «μητέρα-πατρίδα» και οι κάτοικοί της οι ομοεθνείς….
8 Ιανουαρίου, 2008 στις 7:14 μμ
Πόντος και Αριστερά
… το πολιτισμικό σοκ που υπέστησαν οι πληθυσμοί αυτοί από το ρατσισμό των ελλαδιτών (συμπεριλαμβανομένων πλέον και των απογόνων των προσφύγων του ’22) έχει αποτελέσει αντικείμενο μελετών και έχει περιγραφεί επαρκώς…
Τέλος πάντων… το τι σημαίνουν τα αντι-ποντιακά ανέκδοτα το περιγράφει επαρκώς ο Πετρόπουλος.
Μ-π
8 Ιανουαρίου, 2008 στις 7:23 μμ
π2
Ομολογώ πως δεν κατάλαβα ακριβώς τι εννοείς. Εάν εννοείς πως οι (πρόσφατοι) Πόντιοι περίμεναν μια αντιμετώπιση καλύτερη από την αντιμετώπιση προς έναν παρακατιανό συγγενή από τη μαμά Ελλάδα, δεν διαφωνώ. Αλλά νόμιζα πως μιλάμε για ποντιακά ανέκδοτα κι όχι για τη στάση του μεταπολιτευτικού κράτους προς τους Πόντιους πρόσφυγες.
Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, δεν υπαινίχθηκα κανέναν εθνικισμό. Απλώς, ομολογώ πως, συχνά, δεν καταλαβαίνω καθόλου την εμμονή στην ποντιακότητα. Το δικαίωμα στις μνήμες, ναι. Την αναπόληση του χαμένου τόπου, ναι. Το ιστοριοδιφικό μεράκι, ναι. Ακόμη και την διεκδίκηση της αναγνώρισης του κακού που βρήκε τους προγόνους την καταλαβαίνω (υπό κάποιους όρους). Αλλά το δεν σηκώνω ελλαδίτικη μύγα στο ποντιακό σπαθί μου, μου φαίνεται, πώς να το πω, μη παραγωγικό.
8 Ιανουαρίου, 2008 στις 7:29 μμ
π2
Ο Πετρόπουλος εξηγεί τι σήμαιναν τα ποντιακά ανέκδοτα, δηλαδή πώς γεννήθηκαν από την αδυναμία αφομοίωσης των προσφύγων του μεσοπολέμου από ένα ήδη προβληματικό κράτος. Αυτό, ξαναλέω, δεν σημαίνει ότι σήμερα εξακολουθούν ν’ αποτελούν ένδειξη ρατσισμού.
8 Ιανουαρίου, 2008 στις 7:44 μμ
Πόντος και Αριστερά
Δεν υπάρχει «εμμονή στην ποντιακότητα».
Το να λες ότι «είμαι Πόντιος» είναι το ίδιο με το να λες «είμαι Κρητικός», «είμαι Μωραϊτης», «είμαι Μακεδόνας», «είμαι από τα Ζωνιανά» ή το «Σουφλί». Οι κοινωνιολογικές διαφορές, που απορρέουν από την απουσία του γεωγραφικού χώρου δε σχετίζονται άμεσα με τη συζήτηση. Απλά μπορεί να επισημανθεί ότι κάνουν εντονότερη τη συναισθηματική σχέση…
Ο ρατσισμός -έστω λαιτ, φαινομενικά ανώδυνος και καλοπροαίρετος- σαφώς αμφισβητεί τη συγκεκριμένη ταυτότητα και οδηγεί στη συνειδητή της απεμπόληση. Είναι κλασική η διαδικασία ενσωμάτωσης περιφρονημένων πληθυσμών στην κυρίαρχη κουλτούρα μέσω της εγκατάλειψης των ιδιαίτερων πολιτισμικών χαρακτηριστικών.
Στην περίπτωση των Ποντίων προσφύγων και μεταναστών από την ΕΣΣΔ, όλα αυτά λειτουργούν πολλαπλασιαστικά…
Το πως αντιμετώπισαν το φαινόμενο των αντι-ποντιακών ανεκδότων φαίνεται έντονα στην ανακοίνωση διαμαρτυρίας που εξέδωσαν όταν ο Χριστόδουλος «διαπαιδαγωγούσε» και κατηχούσε στο νέο πνεύμα του τη νεολαία με αντι-ποντιακά ανέκδοτα.
Αν βρω το κείμενο θα σας το καταθέσω… έστι, για να μιλήσουν δι αυτού και αυτοί!
Μ-π
—————–
Υ.Γ.
«…δεν σηκώνω ελλαδίτικη μύγα στο ποντιακό σπαθί μου».
Ως ελλαδίτης ομιλώ, που τυχαίνει μια από τις παρα πολλές μου ταυτότητες να είναι και η ποντιακή.
Εξάλλου, η συζήτηση για τις μορφές του ρατσισμού είναι, νομίζω, απαίτηση των καιρών…
8 Ιανουαρίου, 2008 στις 7:48 μμ
Πόντος και Αριστερά
Επίσης ο Πετρόπουλος δεν αναφέρεται στο κράτος αλλά στην κοινωνία:
«…Οι ελλαδικοί νεοέλληνες δεν συμπαθούν τους πρόσφυγες. Και ακριβώς: τα αντιποντιακά ανέκδοτα που σήμερα κυκλοφορούν, εκφράζουν (σε τελικήν ανάλυση) την αντιπάθεια των γηγενών κατά της πολυπληθέστερης προσφυγικής ομάδας που εγκαταστάθηκε στη χώρα μας…
Τα τελευταία χρόνια άκουσα πολλά αντιποντιακά καλαμπούρια. Οι σύγχρονοι έλληνες (με την κοντή μνήμη, που τόσο τους χαρακτηρίζει) φαντάζονται ότι τα αντιποντιακά ανέκδοτα είναι ένα καινούργιο φρούτο και, επιπλέον, κρυφοκαμαρώνουν για την εξυπνάδα τους. Θα ήθελα να διαβεβαιώσω τον αναγνώστη πως, αφ’ ενός, τα αντιποντιακά ανέκδοτα πρωτοφάνηκαν πριν αρκετές δεκαετίες και, αφ’ετέρου, σχεδόν όλα αυτά τα πρόσφατα καλαμπούρια είναι ξένης προέλευσης – τα λένε οι «γνήσιοι» αμερικάνοι κατά των πολωνών, οι γάλλοι κατά των βέλγων κ.ο.κ. Πρoσέτι, οι νεοέλληνες ποτέ δεν θέλησαν να μάθουν το τι σκέφτονται οι άλλοι λαοί γι’ αυτoύς. ( … ) Τα αντιποντιακά ανέκδοτα αποτελούν ένα τυπικό δείγμα προφορικού ενδορατσισμού. Οι πόντιοι κατέληξαν να είναι ο ύστατος στόχος των ελλαδικών ρωμιών. «
8 Ιανουαρίου, 2008 στις 7:49 μμ
σχολιαστής
Έλληνας ή Ελλαδίτης;
https://panosz.wordpress.com/2006/12/19/elladitis/
8 Ιανουαρίου, 2008 στις 8:00 μμ
Πόντος και Αριστερά
ΝΑ ΛΟΙΠΟΝ ΠΟΥ ΒΡΗΚΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ…
Είχε εκδοθεί στην Αθήνα, στις 21-2-2000, από δύο συλλόγους ποντίων από τη Σοβιετική Ένωση: [Σύλλογος ποντιακού ελληνισμού
«Μιθριδάτης» (Καλλιθέα) και Σύλλογος Ποντίων «Ευκλείδης» (Μενίδι)]
—————————————————————————————
«Σχετικά με το ανέκδοτο για τους Ποντίους του κ. Χριστοδούλου»
Μεγάλη έκπληξη μας περίμενε στις 20 του μηνός, όταν από τα περισσότερα μεγάλα κανάλια της χώρας μας ακούσαμε -εν μέσω παραινέσεων για το ρόλο της εκκλησίας- το «αντιποντιακό ανέκδοτο» που είπε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλος, σε χιλιάδες μαθητές.
Το ολίσθημα του Αρχιεπισκόπου είναι εξαιρετικά βαρύ, γιατί με όχημα τα «αντιποντιακά ανέκδοτα», εδώ και πολλά χρόνια έχει εμφανιστεί ένας ιδιότυπος ρατσισμός κατά του ποντιακού ελληνισμού, και ειδικά κατά των παιδιών μας που φοιτούν στα ελληνικά σχολεία. Τα «αντιποντιακά ανέκδοτα» υπήρξαν ο κατεξοχήν συμβολισμός της αλλοτρίωσης που μαστίζει τους σύγχρονους Έλληνες. Η αμάθεια, η ελλειπής ιστορική μνήμη, η αδυναμία αντιμετώπισης των νέων ζητημάτων που προκύπτουν για τον ελληνισμό, βρίσκουν την έκφρασή τους στη φυγή από την πραγματικότητα με ανέκδοτα, ναρκωτικά κ.ά. Γιατί να ασχοληθεί ο νεοέλληνας με τους Πόντιους, τη γενοκτονία τους, τη συνεχιζόμενη προσφυγιά τους; Γιατί να μεριμνήσει για την κοινωνική ένταξη των νέων προσφύγων από την πρώην Σοβιετική Ένωση; Γιατί να νοιώσει ότι η σύγχρονη τραγωδία τους αποτελεί μια επιβίωση του μεγάλου μικρασιατικού δράματος; Αφού μπορεί να τους πουλήσει 60 σακιά καναβούρι!!!
…Ελπίζουμε ότι ο Αρχιεπίσκοπος δεν είχε γνώση των άγνωστων παραμέτρων που αναφέραμε και ελπίζουμε ότι δεν θα επαναλάβει το ολίσθημά του
——————————————————————————————-
8 Ιανουαρίου, 2008 στις 8:55 μμ
π2
Ιδού και η απόδειξη ότι οι Πόντιοι λένε ποντιακά ανέκδοτα. 🙂
8 Ιανουαρίου, 2008 στις 9:50 μμ
Πόντος και Αριστερά
π2, ένας περίεργος φίλος ονόματι Τζιτζιμιτζιχοντζιρίκας, άφησε δύο σχετικά σχόλια. Το ένα απευθύνεται σε σένα:
———————————————————————————-
Π2
Κι οι Εβραιοι λενε εβραικά ανεκδοτα κ.λ.π
Νομίζω οτι σε καθε σχετικά νοημονα ειναι προφανής η διαφορά μεταξυ των παλαιοτερων ποντιακών ανεκδοτων …Και των ανεκδοτων τελευταις εσοδειας -μετα το 80- κυριως που αποτελουν απλή μεταγραφή ανεκδοτων που λεγοντας στην Αερική και Δ. Ευρωπη για τις εκεί μειονοτητες…
Ενας σημερινος τηλεοπτικός αστερας εγινε γνωστός στην περασμενη δεκαετια γραφοντας τετοιου ειχους δηθεν εξυπνα αναεκδοτακια κυριως για μαυρους, ξανθιες ,ποντιους , εβραιους κ.λπ ..Τοτε βεβαια τα ανακλαστικά της κοινωνιας δεν ειχαν αμβλυνθει τοσο -δεν ειχαν εθιστει στην απολυτη μαλακία και ισως καποιοι θυμουνται το γιαουρτωμα που υπέστη …
-Αλλοι καιροι αλλα ηθη . Σημεραο καθε αλαζών βλαξ αισθανεται πολύ υπερηφανος εκστομίζοντας ενα ανεκδοτακι για οσους νομίζει οτι ειναι διανοητικά κατώτεροι του…
Σχόλιο από Τζιτζιμιτζιχόντζιρας | Ιανουάριος 8, 2008 |
———————————–
Είδη χιούμορ
Το χιούμορ πολλές φορές υπόκειται σε διαβαθμίσεις και κατηγοριοποιήσεις, ανάλογα με το είδος του, την αισθητική ή την οξύτητά του. Περιφραστικά θα μπορούσαν να αναφερθούν οι εξής κατηγορίες:
Το ξερό χιούμορ. Όταν ο αστεϊζόμενος έχει ύφος ανέκφραστο και ο λόγος του δεν έχει κωμική χροιά.
Το καυστικό ή βιτριολικό χιούμορ. Εδώ οι παρατηρήσεις γίνονται με σκοπό τον εξερεθισμό και τη μείωση των υποκειμένων στο χιούμορ και χρησιμοποιούνται διατυπώσεις και φόρμες, που θα τους προσβάλουν.
Το μαύρο χιούμορ (black humor). Σε αυτό το είδος ο επιχειρούμενος αστεϊσμός ή σάτιρα ανάγεται σε θλιβερά γεγονότα ή καταστάσεις. Το είδος αυτό χρήζει ιδιαίτερης προσοχής ως περισσότερο ευάλωτο σε απόρριψη.
Η παρωδία. Στην παρωδία, μία μορφή ή ένα έργο τέχνης προβάλλεται μιμητικά με διαθλασμένο τρόπο με σκοπό τη γελοιοποίησή του. Στο είδος αυτό ανάγεται και η μίξη (montaz) αληθινών γεγονότων όχι όμως ομοίων κατά τόπο και χρόνο.
Η σάτιρα. Η σάτιρα είναι μια λογοτεχνική ή καλλιτεχνική μορφή που εκθέτει τις αδυναμίες του θέματός της με στόχο τον εμπαιγμό, συχνά με την προσδοκία της βελτίωσής του.
Ο αυτοσαρκασμός. Με τον αυτοσαρκασμό, το άτομο σαρκάζοντας τον εαυτό του προσπαθεί να περάσει ένα μήνυμα στους συνομιλητές του. Θεωρείται δείγμα προηγμένου χιούμορ.
Πηγαίο χιούμορ. Είναι ο τρόπος να κάνει κάποιος τους άλλους να γελούν χωρίς προσπάθεια.
Σουρεαλιστικό χιούμορ. Χιούμορ στο οποίο χρησιμοποιούνται οι φόρμες του υπερρεαλισμού.
Το χιούμορ μέσω της μορφής του λόγου. Χρησιμοποιείται ως μορφή του λόγου ώστε η πρόταση να καταστεί αστεία. Άριστοι ομιλητές που αναγνωρίζουν την αξία του χιούμορ χρησιμοποιούν αυτό ως διάλειμα ιδιαίτερα σε μακρές ομιλίες τους για να μη καταστούν βαρετοί ή αντίθετα προκειμένου απ΄ αρχής να τύχουν της ιδιαίτερης προσοχής των ακροατών τους.
“http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%BF%CF%81″
Κατηγορία: Χιούμορ
– Νομίζω οτι το αγγλικο χιουμορ -που στηριζεται σε εναν εξυπνο αυτοσαρκασμό -διαφερει απο το Γαλλικό χιουμέρ που
αναπτυχθηκε στην αυλή του βασιλιά του Παλαιου καθεστώτος μεταξύ αριστοκρατών που πετουσαν σποντες και ειρωνείες για να μειωσουν ο ενας τον αλλον …
Φυσικά και τα δυο είδη διαφερουν απολυτως απο το χοντροκομένο και χυδαιο ηθος των Ποντιακών , εβραικών , και αλλων ρατσιστικών ανεκδότων (τελευταια ακουσα κατι ανεκδοτα για αλβανους που διαδιδουν οι φασιστες ,-αηδία) με προσφανεις στοχους καποιες κοινωνικές ομαδες που απο τους αποβλακωμένους που τα ξεστομίζουν θεωρουνται κατώτερες,….
Σχόλιο από Τζιτζιμιτζιχόντζιρας | Ιανουάριος 8, 2008 |
9 Ιανουαρίου, 2008 στις 1:25 πμ
Μάρκος
Αριστεροπόντιε ψυχραιμία. Εγώ στα βιβλιοπωλεία βλέπω ότι τα βιβλία με συλλογή ποντιακών ανεκδότων είναι κατά 90% γραμμένα από Πόντιους! Και εγώ αυτό στους φίλους μου το λέω σαν καλό! Σα δείγμα αυτοσαρκασμού.
9 Ιανουαρίου, 2008 στις 9:37 πμ
Πόντος και Αριστερά
Μάρκο, δηλαδή οι συγγραφείς αυτοί κάνουν την αυτοκριτική τους;
Δηλαδή αντικαθιστώντας τον «Γιωρίκα» με τον «Πόντιο» συνεχίζουν την παράδοση; Φυσικά και αμφισβητώ την εκτίμησή σου! Τα αντι-ποντιακά ανέκδοτα ΔΕΝ ξεκίνησαν από τους Πόντιους (διάβασε και πάλι τον Πετρόπουλο).
Το τι σημαίνουν και το πώς λειτουργούν τα ανέκδοτα αυτά, εκτός από τον Πετρόπουλο το περιέγραψε με σαφήνεια και ο «Τζιτζιμιτζιχόντζιρας»:
«Φυσικά και τα δυο είδη διαφερουν απολυτως απο το χοντροκομένο και χυδαιο ηθος των Ποντιακών , εβραικών , και αλλων ρατσιστικών ανεκδότων (τελευταια ακουσα κατι ανεκδοτα για αλβανους που διαδιδουν οι φασιστες ,-αηδία) με προφανεις στοχους καποιες κοινωνικές ομαδες, που απο τους αποβλακωμένους που τα ξεστομίζουν θεωρουνται κατώτερες,….»
Μ-π
9 Ιανουαρίου, 2008 στις 10:46 πμ
π2
Καλημέρα. Για να μη λέμε ξανά τα ίδια, να πω μόνο πως εγώ δεν ξέρω τη διαφορά ανάμεσα σε αυθεντικά ποντιακά, αντιποντιακά και νεοαντιποντιακά ανέκδοτα. Ξέρω μόνο τη διαφορά ανάμεσα σε καλά και κρύα ανέκδοτα. Κατά τα άλλα, δεν έχω τον παραμικρό ενδοιασμό να γελάσω με ένα ανέκδοτο που στοχεύει οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι, στον κανονικό μου λόγο θα μπορούσα να αναπαράγω παρόμοια μοτίβα. Η σύμβαση του χιουμοριστικού λόγου νομίζω πως είναι ακριβώς το γεγονός ότι δεν ισχύουν οι συμβάσεις και οι παραδοχές της «κανονικής» σκέψης και ομιλίας.
9 Ιανουαρίου, 2008 στις 10:49 πμ
π2
Παρεμπιπτόντως, Μ-π, έπεσα σε μια βιβλιογραφία για την ποντιακή γλώσσα (κατεβαίνεις μέχρι το κεφάλαιο Pontic), οπότε είπα να στην αναφέρω.
9 Ιανουαρίου, 2008 στις 11:26 πμ
Πάνος
Χθες έπεσα σε μπλακ- άουτ, αλλά ας είναι καλά ο π2! 🙂
9 Ιανουαρίου, 2008 στις 11:30 πμ
σχολιαστής
Ανέκδοτο, που το λέει ένας φίλος απο τον Πύργο.
Γιατί οι Πυργιώτες, οδηγούν αυτοκίνητα με μικρά τιμόνια;
Για να μπορούν να οδηγούν με χειροπέδες.
9 Ιανουαρίου, 2008 στις 11:39 πμ
Πόντος και Αριστερά
«…δεν έχω τον παραμικρό ενδοιασμό να γελάσω με ένα ανέκδοτο που στοχεύει οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι, στον κανονικό μου λόγο θα μπορούσα να αναπαράγω παρόμοια μοτίβα.»
π2,
θεωρώντας ότι η γελοιοποίηση μιας κοινωνικής ομάδας, ακόμα και σε συνθήκες ευωχίας και ανάλαφρης συναναστροφής, καλλιεργεί στερεότυπα και δημιουργεί εικόνες -που δεν μπορείς να τις περιορίσεις στη χρονική στιγμή που επικρατεί η «σύμβαση του χιουμοριστικού λόγου»- προσωπικά εδώ και πολλά χρόνια συνειδητά αποφεύγω να γελάω με ανέκδοτα για μαύρους, εβραίους κ.λπ. Θα πεις βέβαια ότι ως Πόντιος έχω τη μύγα και μυγιάζομαι. Ίσως!!!
Σ’ ευχαριστώ για την παραπομπή. Είναι χρήσιμη και (άμεσα) αξιοποιήσιμη…
Μια τιμωρία που θα μπορούσα να σου επιβάλλω για κάθε φορά που γελάς με ένα ρατσιστικό αντι-ποντιακό ανέκδοτο, είναι να αποστέλλεις πάραυτα μια χρήσιμη e-διεύθυνση.
‘Ετσι θα παίζουμε, εν είδει χάπενιγκ, το πανάρχαιο παιχίδι: Ύβρις-Κάθαρσις 🙂
Μ-π
9 Ιανουαρίου, 2008 στις 11:50 πμ
π2
OK, δεκτό. Μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια (και απροβλημάτιστα γέλια και παραπομπές). 🙂
9 Ιανουαρίου, 2008 στις 5:54 μμ
Μαρίκα Εξομολογητίδη (όχι, Ομολογητού)
Eνώ δεν ήθελα να συμμετέχω στην «άσχετη» τροπή της συζήτησης, αφού τη θέση μου -ελπίζω- την έδωσα σαφέστατα με το προηγούμενο σχόλιό μου («το κλαρίνο τού γύφτου»), τα σεντόνια που ακολούθησαν με βάζουν στον πειρασμό να πω :
1) Δεν έγραψα κανα ανέκδοτο. Κουίζ ήταν…
—Έφτιαξα ανέκδοτο δηλαδή ;!!! (ποιος τη χάρη μου! )
2) H «εν θερμώ» αντίδρασή μου (με το χαζοχαρούμενο που σημείωσα) ήταν κυρίως για τον Μάξιμο τον Ομολογητή ! Που τον πέρασα για ορθόδοξο…πόντιο! (έκανα το συνειρμό με τις «βρυσιές» και για τον κανονικό παπαδοπατέρα, τον εξορισμό του και τον θάνατό του στη Λαζική* του Πόντου, με τον εδώ υπογράφοντα και επειδή δεν τον «γνωρίζω» την έπεσα τελικά στον…… αγαπημένο μου Μ-πόντιο !!!)
Η ερώτησή μου αφορούσε όχι σε όλους τους ποντίους, αλλά τον ΕΝΑ πόντιο (τον Πόντιο&Αριστερό)
Και η απάντηση του κουίζ τον φωτογράφιζε!
🙂
3) Δεν απολογούμαι… Ίσα-ίσα το καταχάρηκα, γιατί διάβασα τα ωραία κείμενα του Π2 και κυρίως τις παραπομπές του (το πολύ καλό ποστ «Έλληνες ή Ελλαδίτες», που το είχα «χάσει»).
Ευχαριστίες Π2…
4) Το κουίζ μου (σύμφωνα με τον Τζιτζιμιτζιχορτζιρίκα) εμπίπτει στην κατηγορία παρωδία;
Γιατί βλέπω πως εδώ έχουμε: και έργο τέχνης (βρύση), και διαθλαστική προβολή (Μάξιμος-Πόντιος), και γελοιοποίηση (το κουπάκι, σαν καπέλο…παπικό, μέσα σε αγιορείτικο κήπο), και κυρίως μίξη (montage) αληθινών γεγονότων ανομοίων σε τόπο και χρόνο.
🙂
5) Και δεν συμμετείχα στη συζήτηση, γιατί η ευαισθησία μου δεν επικεντρώνεται και σταματάει μόνο σε μεμονωμένες πληθυσμιακές κοινωνικές ομάδες (βλ. Μ-πόντιο) αλλά, στο σύνολο των «μειονοτικών»… (και ουκ ολίγες φορές με προσωπική εργασία).
Συνεπώς, αγαπητέ Μ-πόντιε, παρόλη την ιντερνετική μου αποβλάκωση της τελευταίας περιόδου, δεν με πιάνει η κατάταξή μου στη συνομοταξία που αναφέρεις: στους αποβλακωμένους (περί κατωτερότητας, ρατσισμού κλπ ομιλώ…)
Αν ο ρατσισμός είναι αυτός… έχουμε χάσει τα αυγά και τα πασχάλια !
Πρέπει να ξαναπροσδιορίσουμε τα αυτονόητα, ίσως …
ΥΓ:
Κι όπως λες στη σελίδα σου : …για να συνειδητοποιήσεις πρέπει πρώτα να χτυπηθείς, μετά να υποψιαστείς και στο τέλος να καταλάβεις…
Γιαυτό σου κάνω «γυμνάσια» !!!
______
* Μην αρχίσουμε τώρα για τους Λαζούς ! Ξέρω…ξέρωωωω !!!
🙂
9 Ιανουαρίου, 2008 στις 6:58 μμ
π2
Μαρίκα,
Μ’ ευχαρίστησες για τη μόνη παραπομπή που δεν έβαλα εγώ, αλλά ο σχολιαστής. 🙂 Αλλά η δική σου παραπομπή (δίπλα) στο αγιορείτικο φόρουμ ήταν όλα τα λεφτά! (Καλά ρε γμτ, ακόμη κι οι αγιορείτες γράφουν με λατινικό ερωτηματικό;)
12 Ιανουαρίου, 2008 στις 11:40 μμ
-Ποντιακά ανέκδοτα και ρατσισμός « Πόντος και Αριστερά
[…] συζήτηση που έγινε στο καλό μπλογκ “Η Καλύβα ψηλά στο […]
13 Ιανουαρίου, 2008 στις 10:24 μμ
Ποντιακά ανέκδοτα και ρατσισμός « σαράντα μήλα Κόκκινα
[…] συζήτηση που έγινε στο καλό μπλογκ “Η Καλύβα ψηλά στο βουνό” […]
14 Ιανουαρίου, 2008 στις 3:13 πμ
Μαρίκα
Ιδού, για άλλη ακόμα μια φορά πως γίνονται οι παραποιήσεις και παρανοήσεις…
Με επιλεκτική (και πάλι) επιλογή σχολίων, νάσου η διαστρέβλωση και παραπληροφόρηση.
Πόντος και Αριστερά,
απαιτώ να μην χρησιμοποιείτε ανεξάρτητο -και μόνο- το πρώτο μου σχόλιο, στην αναπαραγωγή τού εδώ ποστ στη δικιά σας σελίδα, αλλά και τα κατοπινά μου.
Πάλι επιλεκτική μνήμη ;
Καλά… Πόντιοι είσαστε ;!
14 Ιανουαρίου, 2008 στις 7:46 πμ
Πάνος
Μαρίκα,
οι Πόντιοι (εντ Αριστεροί)
είναι καλά παιδιά, αλλά σε θέματα ιστολογικής διαχείρισης τα έχουν κάνει ρόιδο – γενικώς ΚΑΙ ειδικώς… 😉
14 Ιανουαρίου, 2008 στις 9:36 πμ
Πόντος και Αριστερά
“Μαρίκα”
Πόντιοι είμαστε φυσικά, όπως έχεις καταλάβει από καιρό!
Η χρήση του ανεκδότου σου γίνεται μόνο ως αφορμή για τη συζήτηση και όχι ως αμφισβήτηση της μάσκας που φοράς.
Ούτε εσύ είσαι η κατγούμαν, ούτε εμείς βαμμένοι αντιμαρικικοί…
Αν επιμένεις το ποστ τούτο να επικεντρωθεί στην περσόνα σου και στην υστεροφημία της, πες μας και θα το αλλάξουμε!
Μ-π
—————
Υ.Γ.
1) Το κείμενό μας γράφτηκε πριν σχολιάσεις εν κατακλείδι. Απλώς ανέβηκε αργότερα, εφόσον έπρεπε να πάρουμε την άδεια του Πάνου.
2) Το συγκεκριμένο σου σχόλιο το είδα αφού ξανάρθα εδώ, μετά το σχολιασμό που έκανες στο δικό μας μπλογκ.
3) Δεν έγινε «επιλεκτική (και πάλι) επιλογή σχολίων», όπως εξήγησα στο σημείο 2.
3) Μάλλον, τελικά, θα το αφαιρέσω τελείως!!!
14 Ιανουαρίου, 2008 στις 10:39 πμ
Πάνος
Μ-π,
η Μαρίκα έχει 100% δίκιο. Ανεβάζεις ένα ποστ που στηρίχτηκε ουσιαστικά στο πρώτο της σχόλιο, το οποίο δέχτηκε στη συνέχεια ομοβροντία – και δεν συμπεριλαμβάνεις την απάντησή της!
Αν πρόκειται για απλή αβλεψία, καλό είναι να τη διορθώσεις – αλλά πες και μια συγγνώμη στη Μαρίκα, αντί να την κατηγορείς από πάνω επειδή διαμαρτυρήθηκε για το αυτονόητο!
14 Ιανουαρίου, 2008 στις 10:58 πμ
Πόντος και Αριστερά
Συγγνώμη «Μαρίκα»
(όποιος κι αν κρύβεται κάτω από το όνομα αυτό), αν το εξέλαβες έτσι.
Σου τα εξήγησα στην υποσημείωση…
(που ο Πάνος δεν τη διάβασε μάλλον. )
Απλώς το ύφος μου ήταν επηρρεασμένο από το δικό σου.
Πάντως το θέμα δεν ήσουν εσύ αλλά τα αντιποντιακά ανέκδοτα.
Μ-π
————-
Υ.Γ.
Όσον αφορά όμως την ταμπακιέρα,
υπάρχει -απ’ ότι βλέπω- μια σχετική ευκολία να παίξεις με τη ρατσιστική υποτίμηση: «Καλά… Πόντιοι είσαστε ;! »
Κατα τα άλλα… διυλίζουμε τον κώνωπα!