Διορθωμένο και συμπληρωμένο, εδώ:
https://greekcivilwar.wordpress.com/2016/01/30/gcw-11/
Ο Βάλιας Σεμερτζίδης ζωγραφίζει τον μαυροσκούφη Λέοντα. Πίσω του όρθιος ο Άρης Βελουχιώτης. Αρχείο Μελετζή.
Advertisements
Η καλύβα ψηλά στο βουνό
Σε κοίταζα μ' όλο το φως και το σκοτάδι που έχω
24 Σχόλια
Comments feed for this article
Οκτώβριος 14, 2008 στις 11:03 μμ
sarant
Μικρός ο κόσμος….
Τον Τρ. τον είχε καθηγητή ή ίσως λυκειάρχη ο Αταίριαστος, και έχει γράψει γι’ αυτό:
http://www.philology.gr/blog/?p=325
Έβγαλε και βιβλίο για την ετυμολογία των ονομάτων των βουλευτών, που ήταν σεμνό και είχε πολλή δουλειά.
Μην κοιτάς τι λέει ο Πετρόπουλος, ο οποίος στις κρίσεις του για άλλους λεξικογράφους και ετυμολόγους, ιδίως στα τελευταία βιβλία, είναι σκαιός.
Οκτώβριος 14, 2008 στις 11:15 μμ
Πάνος
Πράγματι, είναι μικρός ο κόσμος…
Τον Πετρόπουλο τον διαβάζω από μαθητής – και έμαθα πια να τον διαβάζω κριτικά, μην ανησυχείς 😉
Οκτώβριος 15, 2008 στις 12:38 πμ
Ασμοδαίος
Στο λύκειο της Λάρισας στο οποίο υπηρετούσε ο Τρυφερούλης είχε εργαστεί για κάποια χρόνια συγγενικό μου πρόσωπο ως καθηγήτρια. Ήταν γνωστός στους παροικούντες την εκπαιδευτική Ιερουσαλήμ μεταξύ άλλων για τη φιλομάθειά του και τη μεγάλη βιβλιοθήκη. Προς το τέλος της ζωής του ήθελε να φοιτήσει (και) στο Κλασικό. Δεν το είχα ακούσει και δε θα το είχα φανταστεί ποτέ ότι είχε υπάρξει αντάρτης και δη μαυροσκούφης.
[Ο κόσμος είναι μικρός, αλλά με το Ιντερνέτ γίνεται ακόμη μικρότερος. :-)]
Οκτώβριος 15, 2008 στις 9:08 πμ
αναγνώστης
Μεγάλη σύγχιση.
Ο Λέων δεν έχει καμία σχέση με τον Τρυφερούλη, είναι διαφορετικά πρόσωπα. Ο δεύτερος δεν ήταν μαυροσκούφης.
Οκτώβριος 15, 2008 στις 10:45 πμ
Πάνος
αναγνώστη,
το ότι ο Τρυφερούλης ήταν μαυροσκούφης το αφηγείται ο ίδιος, μέσω του Πετρόπουλου. Αν ταυτίζεται με τον Λέοντα ή ήταν κάποιος άλλος, είναι άλλη υπόθεση. Υπήρχαν ΔΥΟ «αμούστακα και ξυρισμένα» ανταρτόπουλα κοντά στον Άρη;
Ο ένας (ο Λέων) είναι στη φωτογραφία που έβαλα στο ποστ. Για τον Τρυφερούλη, ο Πετρόπουλος αναφέρει «καναδυό φωτογραφίες» – στην μία, λέει, κρατάει το καπίστρι του μουλαριού, δίπλα στον Άρη. Αυτή τη φωτογραφία δε μπόρεσα να την εντοπίσω. Βρήκα μια άλλη, όπου ο Λέοντας είναι έφιππος και ακολουθεί τον Άρη, αλλά δεν ήταν σε καλή ανάλυση – και προτίμησα αυτήν του Μελετζή.
Όθεν, αν ξέρεις κάτι παραπάνω, πέστο και σ’ εμάς!
ΥΓ. Υπάρχει ακόμα μια φωτογραφία (την έχει ο Χαριτόπουλος στο βιβλίο του) ενός πολύ νέου (σχεδόν παιδί) που είχε σχέση με τους μαυροσκούφηδες, και ΔΕΝ είναι ο Λέοντας, αλλά τα συνοδευτικά της δεν ταιριάζουν καθόλου με τις αφηγήσεις του Πετρόπουλου.
Οκτώβριος 15, 2008 στις 12:08 μμ
zepos
Στην παρακάτω διεύθυνση είναι κάτι «περίεργοι» τύποι που σχολιάζουν το τέλος του Βελουχιώτη.. ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ απο αυτοπτη μαρτυρα συντροφο του</a
Όπως θα διαβάσεις Πάνο εκεί μέσα είναι λιγάκι μπερδεμένες οι «καταθέσεις» αλλά βγαίνει το συμπέρασμα ότι ο «Λέοντας» έκανε και πίπες στον Άρη..
Τώρα αν ήταν ο «Τρυφερούλης» γυμνασιάρχης ή ο Καπεταν Λεων- Δημητριος Νικολοπουλος απο Σπερχειαδα – δεν είναι ξεκάθαρο..
Οκτώβριος 15, 2008 στις 12:12 μμ
zepos
Μου ξέφυγε ένα > γμτ το πρέκι του! Σόρυ ..
Οκτώβριος 15, 2008 στις 12:34 μμ
Πάνος
Αν ο «Λέοντας»΄λεγόταν Νικολόπουλος, τότε δε μπορεί να ήταν ο Τρυφερούλης.
Η παραφιλολογία για τα «ερωτικά» του Άρη, καλύτερα να λείπει από την καλύβα…
Ωστόσο, ζέπο, θα σου δώσω μιαν άλλη πληροφορία, που ανακάλυψα συγκεντρώνοντας υλικό για τον Βελουχιώτη: ο Άρης ήταν Ζέρβας, από την πλευρά της μάνας του – από σουλιώτικη οικογένεια, που είχε καταφύγει μετά την καταστροφή του Σουλίου στο Μεσολόγγι! Πιθανολογείται δε (χωρίς να παρατίθενται συγκεκριμένα στοιχεία) ότι ήταν μακρινός συγγενής με τον Ναπολέοντα του ΕΔΕΣ.
Οκτώβριος 15, 2008 στις 12:55 μμ
zepos
Ναί το έχω διαβάσει.
Μάλιστα ο Ζέρβας, σύμφωνα με μαρτυρίες, πήγε εκείνες τις μέρες στα Τρίκαλα. Πήγε στις 20 – μάλλον – και λένε (οχι επιβεβαιωμένο) οτι μετά τα πανηγύρια με νταούλια και βιολιά στην πλατεία των Τρικάλων που ήταν τα κεφάλια των δύο οπλαρχηγών, διέταξε να τα βάλουν σε τενεκέ με αλάτι και τα πήρε μαζί του στην Αθήνα! Όπου κατέληξαν στο Εγκληματολογικό Μουσείο…
Η «επίσημη» εκδοχή είναι οτι τα έθαψαν, αλλά δεν βρέθηκε ποτέ ο τόπος παρόλες τις προσπάθειες των ανηψιών του Κλάρα..
Όσο για τα «ερωτικά» που λες, η συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι παραφιλολογία. Δεν ενδιαφέρει κανέναν φυσικά παρά μόνο τον πραγματικό «λέοντα». κατά άλλες πηγές Ιωάννη και άλλες Δημήτρη αλλά πάντα Νοκολόπουλο..
«Ο Βελουχιώτης δεν μπορεί παρά να είχε ειδοποιηθεί από κάποιον για την αποκήρυξή του. Παραμένει ωστόσο αδιευκρίνιστο αν έφτασε στα χέρια του και πότε η απόφαση διαγραφής του. Κατά μία εκδοχή τη μοιραία ημέρα της 16ης Ιουνίου του ενεχείρισαν ένα χαρτί. Ενας από τους άνδρες της ομάδας του, ο Δ. Καραθάνος, έχει υποστηρίξει («Αντίο Καπετάνιε», Φιλίστωρ, 1996) επικαλούμενος τις μαρτυρίες των Θάνου (Φώτης Μαστροκώστας), Εκτορα (Ιωάννης Μαδωνής) και Λέοντα (Ιωάννης Νικολόπουλος), ανταρτών επίσης του Αρη που βρέθηκαν κοντά του ως το τέλος, ότι το απόγευμα της μοιραίας ημέρας έφτασε στη χαράδρα της Μεσούντας ένας άνθρωπός του, γνωστός από το Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ, ο Ηλίας Τσιουμάνης, και του έδωσε «ένα διπλωμένο χαρτί» το οποίο διάβασε παράμερα. Να ήταν η απόφαση της διαγραφής που είχε δημοσιευθεί αυθημερόν στον «Ριζοσπάστη» προφανώς είναι δύσκολο. «
Τι απέγινε το κεφάλι του Αρη
Οκτώβριος 15, 2008 στις 2:01 μμ
Πάνος
ζέπο,
κράτα την όρεξή σου: το ποστ (ή τα ποστ) για τον Άρη δεν θα αργήσει πολύ… 🙂
Οκτώβριος 15, 2008 στις 2:29 μμ
Πάνος
Εδώ υπάρχει ο ονομαστικός κατάλογος των μαυροσκούφηδων, όπως τον συνέταξε ο Χαριτόπουλος:
http://papadoko.blogspot.com/2008/04/blog-post.html
Υπάρχουν, λέει και δυο-τρεις που δεν εί ναι γνωστά τα ονόματά τους.
ΥΓ. Το παιδί που αναφέρω σε προηγούμενο σχόλιο είναι ο «Λυκουργάκος» (Λεωνίδας), παιδί ομογενών, που το περιμάζεψαν οι μαυροσκούφηδες.
Οκτώβριος 15, 2008 στις 4:29 μμ
zepos
Εντάξει Πάνο, θα είναι ενδιαφέρον να δούμε τι μάζεψες και ΑΠΟ ΤΙς ΔΥO πλευρές!
Πάντως ο κυρ Ηλίας ο Πετρόπουλος πρέπει να τελούσε εν τρικυμία για να κατονομάσει τον Λυκειάρχη για τον Λέοντα.
Ο μεν κ.Κ.Τρυφερούλης ήταν Συνταξιούχος Λυκειάρχης, πτυχιούχος Ελληνικής και Γαλλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και ο δε Λέοντας – Ιωάννης Νικολόπουλος ήταν παπουτσής-τσαγκάρης από την Σπερχειάδα…
Οκτώβριος 15, 2008 στις 5:02 μμ
Πάνος
Zέπο, πρόσεχε: ο Πετρόπουλος ΔΕΝ κατονομάζει τον Τρυφερούλη ως Λέοντα! Αυτό είναι δικό μου λάθος (αν είναι) και οφείλεται στο ότι υπήρξα επιπόλαιος στην ερμηνεία των …φωτογραφιών.
Αν δεχτούμε ότι ο Τρυφερούλης δεν ήταν στους μαυροσκούφηδες, αυτό σημαίνει είτε ότι ο Πετρόπουλος είναι (ήταν) αδίστακτος παραμυθάς, στα όρια του προβοκάτορα, ή ότι ο Τρυφερούλης έλεγε ψέμματα στον Πετρόπουλο στα 1946!
Παρεμπιπτόντως, στα 1946 ο Λέων (Νικολόπουλος) ήταν 22 ετών. Τόσο ήταν ΚΑΙ ο Τρυφερούλης, συν (μάλλον πλην) κάτι…
Οκτώβριος 15, 2008 στις 5:04 μμ
Πάνος
Α, το ενδιαφέρον δεν είναι στο τι «μαζεύει» κανείς, αλλά πως το παρουσιάζει και, κυρίως, πως το ερμηνεύει…
Οκτώβριος 15, 2008 στις 5:49 μμ
zepos
Ok… Νόμιζα ότι το διάβασες στον Πετρόπουλο..
Οκτώβριος 15, 2008 στις 8:13 μμ
Πάνος
Πριν λίγο με πήρε τηλέφωνο ο θείος Ισίδωρος και μου αφηγήθηκε μια ιστορία με (άγριο) τσαμπουκά, που συνέβη σ’ ένα ημιυπόγειο ταβερνάκι στα Χαυτεία, στα 1975, στο οποίο ήταν αυτόπτης μάρτυς και εν μέρει συμμέτοχος και
στο οποίο πρωταγωνιστούσε ο Λέοντας, αυτοπροσώπως!
Ο θείος βρίκεσται σε αυστηρό χαζάιν πιρούιτ. Ελπίζω πως θα κάνει ένα σύντομο διάλειμμα, για να αφηγηθεί γραπτώς στους καλυβίστες όσα είπε σ’ εμένα στο τηλέφωνο!
Οκτώβριος 17, 2008 στις 7:51 μμ
αναγνώστης
Επειδή μου ζήτησες να συνεισφέρω…
Κάθε αντάρτης που επέζησε αφηγείτο (και δικαιολογημένα) ότι
«ήταν με τον Άρη» ακόμη κι αν δεν τον είχε δει ποτέ (ήταν 130.000 διεσπαρμένοι σε όλη τη χώρα) ή τον είχε δει μόνο από μακριά, αφού αυτός ήταν ο Αρχηγός του και αυτός τον ενέπνεε. Μερικοί αργότερα από οίστρο ή γεράματα, βρέθηκαν «πολύ κοντά στον Άρη», «προσωπική φρουρά του Άρη», «πρωτοπαλίκαρα του Άρη», «καπετάνιοι», «μαυροσκούφηδες» κ.ά.
Με την ίδια λογική προέκυψαν και τα άπειρα «εγκλήματα του Άρη», αφού οποιοσδήποτε αντάρτης παρεκτρέπετο ήταν «του Άρη» κι ας βρισκόταν αυτός εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά.
Όσο για τα αισχρά σεξουαλικά υπονοούμενα, αυτό ήταν σύνηθες όπλο του κόμματος προκειμένου να εξοντώσει ηθικά κάποιον που διέγραφε, κατηγορήθηκε για τα ίδια ακόμη και ο γυναικοκατακτητής Καραγιώργης, ο παντρεμένος Ιωαννίδης και άλλοι. Απαράδεκτα πράγματα που έχουν «εν κρυπτώ» αποκηρυχθεί από το κόμμα αλλά τα χρησιμοποίησε η άκρα δεξιά και τα αναπαράγει μέχρι σήμερα. Δυστυχώς ο Πετρόπουλος μπλέχτηκε σε μια υπόθεση που αγνοεί για να βγάλει τη γνωστή του εμπάθεια με τον Άρη και εκτέθηκε ο ίδιος.
Φεβρουαρίου 20, 2009 στις 9:23 μμ
Drizzt
Ρε παιδιά λίγη λογική δεν βλάπτει…
Ο Χαριτόπουλος αναφέρει στο κεφάλαιο με τον τίτλο <>
πως ο ΕΛΑΣ σκότωσε έναν π@#τη που τον είχανε γκομενίτσα οι Ιταλοί
και χαράξανε στο μέτωπό του τη λέξη (vinceremos). Αν υπήρχε η παραμικρή υπόνοια ότι ο Άρης ήταν τοιούτος,θα μπορούσε να είχε γίνει αυτό; Θα μπορούσε 3+ χρόνια στα βουνά να επιβάλεται σε θεριά όπως ο Νάκος Μπελής,ο Δήμος Καραλίβανος,ο Θεοχάρης Πολύχρονος και σε άλλα αγρίμια;
Ξέρετε τι πουριτανοί και συντηρητικοί ήταν οι Ευρυτάνες χωρικοί;
1 δράμι λογικής αξίζει όσο 100 παράδοσης…
Φεβρουαρίου 20, 2009 στις 10:47 μμ
Γιάννης-2
Πάνο,
Τουλάχιστον ένας μαυροσκούφης ήταν Πολωνός, άγνωστο πως βρέθηκε στον Άρη. Στους Γαργαλιάνους, έμεινε στο ίδιο σπίτι με τον Άρη το οποίο ανήκε σε Ελληνοαμερικανό στου οποίου το εστιατόριο δούλευε ο νεαρός προπολεμικά.
«……Τις ημέρες μετά τη μάχη το σπίτι μας έγινε το αρχηγείο του Άρη Βελουχιώτη. Η οικογένειά μας παρέμεινε στο σπίτι, σε ένα δωμάτιο. Κοιμόμασταν κάτω στο πάτωμα. Ο Βελουχιώτης κοιμόταν στην κρεββατοκάμαρα των γονέων μου, αλλά στο υπόλοπο σπίτι κοιμήθηκαν και άλλοι αντάρτες που ήταν μαζί του.
[…]Την ώρα που είμαστε φυλακισμένοι στο Γυμνάσιο το σπίτι μας λεηλατήθηκε. Μαζί με όλα τα άλλα αντικείμενα που μας πήραν, πήραν και όλα μας τα ρούχα . Γιά κάποιο λόγο άφησαν ένα και μοναδικό σακκάκι του πατέρα μου.
Σε κάποια στιγμή ο πατέρας μου στεκόταν στην πόρτα του δωματίου που μας είχαν περιορίσει και παρατηρούσε τι συνέβαινε στο σπίτι. Βλέπει έναν αντάρτη που φόρεσε αυτό το τελευταίο σακκάκι και πήγε μπροστά σε ένα καθρέπτη ντουλάπας να το προβάρει, να δει αν του πηγαίνει. Ο πατέρας μου είχε αμέσως την εντύπωση ότι κάπου γνώριζε αυτόν τον αντάρτη. Προχώρησε στον διάδρομο και τον ρώτησε αν ομιλεί πολωνικά:
– Rozomnis polposko (ομιλείς πολωνικά);
Ο αντάρτης, γύρισε τρομαγμένος, και όταν είδε τον πατέρα μου έπεσε στην αγκαλιά του, και του είπε:
– Μπάρμπα Τζίμη, έγινα φονιάς!
Ο αντάρτης αυτός του ΕΛΑΣ ήταν Πολωνός και πριν τον πόλεμο δούλευε στο εστιατόριο του πατέρα μου στο Σικάγο, στις Ηνωμένες Πολιτείες. ..»
Drizzt,
Αυτά τα βίτσια του Κλάρα -που πραγματικά μας είναι αδιάφορα-είναι καταγεγραμμένα γιά να αμφισβητηθούν πιά. Άλλα βίτσια του πλήρωσε η πατρίδα μου με πολύ αίμα, και αυτά μας ενδιαφέρουν.
Πάντως δες και αυτό. Ο Ελληνοαμερικανός λοχαγός John Fatseas που πέρασε αρκετό καιρό μαζί του στην Πελοπόννησο ως σύνδεσμος του ΣΣΜΑ, ομίλησε γι αυτή την περίοδο στην εκπομπή “Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα” που προβλήθηκε την 3η Μαΐου 2007, και στην ερώτηση: “τι άνθρωπος ήταν ο Βελουχιώτης”, απήντησε: “Ήταν ένα αυταρχικό κάθαρμα, ένας χοντρούλης, του άρεσα!!”.
Φεβρουαρίου 23, 2009 στις 11:27 μμ
Αγκάθι
Τι είναι αυτά τα υπονοούμενα για τα ἑρωτικά βίτσια του Βελουχιώτη; Γιατί όλοι εδώ πέρα επαναλαμβάνουν ότι δεν τους ενδιαφέρουν και ότι δεν θα πρέπει να αναφέρονται; Τι προσπαθούν να κρύψουν; Υπήρχε κάτι που (δεν) πρέπει να μάθουμε; Τι είναι αυτό;
Φεβρουαρίου 23, 2009 στις 11:32 μμ
Νίκος Π.
Από ποιον πλανήτη ήρθες ρε «Αγκάθι»; Δεν έχεις ακούσει τίποτε για την ομοφυλοφιλία του Βελουχιώτη; Και επειδή το ΚΚΕ έχει χοντρό πρόβλημα με την ομοφυλοφιλία γενικά, θέλουν να το θάψουν όσο γίνεται πιο βαθιά.
Ιανουαρίου 6, 2016 στις 2:04 πμ
Konstantinos Athanassiadis
Μια προσφορά του, καθηγητή Κωνσταντίνου Τρυφερούλη, διαχρονικής προσέγγισης Δημοκρατικής αντιμετώπισης καταστάσεων που ζούμε και σήμερα,
Ένα ταξίδι στο χρόνο με ελαφρά πηδηματάκια από το 158 μ.χ. έως το 1892
https://www.academia.edu/4232443/Ένα_ταξίδι_στο_χρόνο_με_ελαφρά_πηδηματάκια_από_το_158_μ.χ._έως_το_1892
Ιανουαρίου 6, 2016 στις 9:33 πμ
Πάνος
Ευχαριστούμε, κ. Αθανασιάδη! Καλή Χρονιά!
Ιανουαρίου 6, 2016 στις 10:58 πμ
Κώστας
Χρόνια πολλά! Καλή Χρονιά! σε όλους.
Ο Τρυφερούλης υπήρξε καθηγητής μου. Περιοριζόταν αυστηρά στο μάθημα, ουδέποτε άφησε κάποιον υπαινιγμό να μας υποψιάσει σε κάτι.
Την πληροφορία ότι ήταν με τον Άρη, την είδα πρώτη φορά στην Καλύβα.