Σε κοίταζα μ' όλο το φως και το σκοτάδι που έχω
Η ιστορία του θείου Ισίδωρου για τον Λέοντα με (αδρή) γλωσσική επιμέλεια και κάποια στοιχεία για τον πρωταγωνιστή, εδώ:
https://greekcivilwar.wordpress.com/2016/02/01/gcw-15/
Στη φωτογραφία του Σπύρου Μελετζή (Βίβιανη 1944) ο ζωγράφος Βάλιας Σεμερτζίδης ζωγραφίζει τον Λέοντα. Πίσω από τον Βάλια, ο Άρης Βελουχιώτης.
 | Αφώτιστος Φιλέλλην στη Ο Κώστας Γκουσγκούνης στο φωτο… |
 | Αναγνώστης Αθηναίος στη Ο Κώστας Γκουσγκούνης στο φωτο… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη Ο Κώστας Γκουσγκούνης στο φωτο… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη Ο Κώστας Γκουσγκούνης στο φωτο… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη Ο Κώστας Γκουσγκούνης στο φωτο… |
| Άδεια για γεμάτα στο… στη Το σκυλάδικο, παλιά αριστερή… | |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη Σημειώσεις: Διαδικτυακή παρουσ… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη Θοδωρής Τσιμπίδης: στις ελληνι… |
 | Πάνος στη ΝΔΣΟΚ κλπ (18) |
| Πάνος στη Σημειώσεις για τον Εμφύλιο, Τό… |
 | Δημήτρης Γρηγοριάδης στη Σημειώσεις για τον Εμφύλιο, Τό… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΝΔΣΟΚ κλπ (18) |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… |
 | papoylis στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… |
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
25 Σχόλια
Comments feed for this article
16 Οκτωβρίου, 2008 στις 11:58 μμ
Πάνος
Όταν άκουσα, μέσω τηλεφώνου, την ιστορία αυτή από το θείο Ισίδωρο, έπαθα ένα α σοκ. Τον παρακάλεσα να τη γράψει για την καλύβα, εκείνος έκανε τη βεντέτα («είμαι σε χαζάιν πιρούιτ, ανηψιέ, ξέρεις πόσο χρόνο έχω εξοικονομήσει από τον καιρό που δε γράφω στα μπλογκ» κλπ) αλλά κι εγώ επέμεινα: αυτή η ιστορία, θείε, πρέπει να βγει οπωσδήποτε!
Και να που ο θείος ξηγήθηκε σπαθί – και τον ευχαριστώ εγκαρδίως!
Η αφήγηση έχει ως κεντρικό άξονα τον τσαμπουκά του Λέοντα, αλλά είναι ένα πραγματικό ντοκουμέντο εκείνης της τόσο μακρινής εποχής (1974-75)
Διαβάστε το και μετά …ξαναδιαβάστε το!
17 Οκτωβρίου, 2008 στις 12:19 πμ
lvpb
απίστευτη ιστορια!!
τι να απεγινε τελικα αυτός ο άνθρωπος;;;
17 Οκτωβρίου, 2008 στις 4:05 πμ
suigenerisav
Έχει ενδιαφέρον η ‘αρχαιολογία’ >[με τη _συγκεκριμένη_ έννοια που δίνει στον όρο ο Θουκυδίδης].
Τεσπα, εγώ ξέρω πως νεαρός ερευνητής ων σε ένα συνέδριο στα early-90’s αφιερωμένο στον πρωτοκαπετάνιο, γνώρισα ένα από τους τελευταίους επώνυμους συντρόφους του, ο οποίος είχε μόλις ξετυλίξει τις αναμνήσεις του.
«Αγόρι μου», μου ‘κανε κάποια στιγμή στο περιθώριο της σύναξης «ήταν με αίμα φορτωμένος στο ταγάρι ο αρχηγός-και μήν κοιτάς τι λέμε εδώ: ηταν καλύτερα που ‘φυγε έτσι..»
Λίγα χρόνια αργότερα ξεκίνησε ο Χαριτόπουλος τις χρυσοπουλημένες π@π@ριές του και ο ανακαινισμένος μύθος μιας άλλης γενιάς που νόμιζε ότι στη Ρούμελη το ’43-44 κάνανε ευγενείς αθλοπαιδιές ξεκίνησε από τη (νέα) αρχή..
Κι όχι ότι δεν τα ‘ξερε -καλά- τα πράγματα ο συχωρεμένος ο Άγγελος (πάντα παρών και ομιλών για τούτα και για κείνα), αλλά «δεν θα ‘δινε και τα όπλα στον ταξικό εχθρό»-όπως του ΄πα αργότερα λίγο ειρωνικά.
Και κείνος απλώς (χαμο)γέλασε ειρωνικότερα..
17 Οκτωβρίου, 2008 στις 9:17 πμ
π2
Ωρέ θείε (σεβαστέ εν αδεία πρόεδρε), γουάου κατά πως λένε στο χωριό μου.
Όταν ευκαιρήσεις, μία αδιάκριτη ερώτηση: είχες σχέση και με την κατάληψη του Οίκου Τυφλών (μπορεί να ήταν και 1976, αλλά δεν παίρνω κι όρκο);
17 Οκτωβρίου, 2008 στις 9:57 πμ
Rodia
Πολύ με ήρεσεν, ευχαριστώ θείε 🙂
17 Οκτωβρίου, 2008 στις 1:10 μμ
αλληλόμορφος
Εξαιρετικό Θείε και να μην χανόμαστε.:)
17 Οκτωβρίου, 2008 στις 3:34 μμ
zepos
«Μεσημερι. Συμπασα η Ομονοιακη κοινοτητα -πουτανες, πουστηδες, κωλομπαραδες, παπατζηδες, χαφιεδονια, ζήτουλες, ηθοποιοι απο το ΚΑΒΑ, δικηγορονια απο τα γυρω γραφεια, κλεφτρονια, λαχειοπωλες και καθε καρυδιας καρυδι χωμενο αναμεσα στους καπνους ρουφαγε σα τζιφάρι τη φασολαδα του.»
Ντουμανιάσαμε ρε θείε!
Και τόχω κόψει γμτ!
Μάστορας ο θείος στην ατμοσφαιρα που είναι όλα τα λεφτά!
Με το μπαρδόν .. λέοντα!
17 Οκτωβρίου, 2008 στις 4:18 μμ
exiled
Φοβερή ιστορία, ακόμα καλύτερη η αφήγηση.
18 Οκτωβρίου, 2008 στις 1:36 μμ
johnvellis
Ωραία η αφήγηση.
18 Ιανουαρίου, 2009 στις 2:32 πμ
evan
Poli kali istoria
Ti egine meta?
18 Ιανουαρίου, 2009 στις 8:30 πμ
Πάνος
evan,
μετά, η ζωή συνεχίστηκε – σα να μην τρέχει μία. Η φάση με τον Λέοντα ανασύρθηκε από τα συρτάρια της μνήμης του θείου Ισίδωρου, έκανε αίσθηση στο μικρό κύκλο της καλύβας όταν ανέβηκε το ποστ – και τώρα ταξιδεύει στον κυβερνοχώρο (όπου δεν ανήκει) για να συναντήσει κι άλλους αναγνώστες και να τους δείξει ένα απειροελάχιστο τμήμα μιας Ελλάδας που ούτε καν διανοούνται ότι υπήρξε.
16 Μαρτίου, 2009 στις 4:06 μμ
projectgreece
Διαβασα με προσοχη την ιστορια του θείου Ισίδωρου αλλα ειναι δυσκολο να ηταν αυτος ο τυπος ο γνωστος Λεων .Ο Λεων συνεληφη μετα την αυτοκτονια Βελουχιωτη-Τζαβελα και ηδη ¨¨παλευε με τους εφιαλτες του¨¨….Τον χρησιμοποιησαν σαν ¨¨τελαλη κατα του κομουνισμου¨¨ βαζοντας τον να κανει περιοδειες και να βγαζει λογους στα γυρω χωρια του καμπου της Σπερχειαδας κατα του Κομουνισμου.Εζησε τα υπολοιπα του χρονια στη Σπερχειαδα κανοντας τον τσαγκαρη ,χαμενος στους εφιαλτες του τον περισοτερο καιρο.
ΥΓ.Το καλοκαιρι που θα ξαναβρεθω στα πατρωα εδαφη, και θα εχω χρονο, θα ψαξω για περισοτερες πληροφοριες.
16 Μαρτίου, 2009 στις 8:57 μμ
Πάνος
projectgreece,
καλωσόρισες στην καλύβα!
Το ότι ο Λέων συνελήφθη κλπ είναι γνωστό. Στο διαδίκτυο μάλιστα υπάρχει και το πλήρες παραπεμπτικό βούλευμα εις βάρος του! Το ερώτημα είναι αν όντως επιβίωσε ως τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Αν το ψάξεις, ρώτα και για τα σωματικά του χαρακτηριστικά, όπως τα περιγράφει ο θείος Ισίδωρος.
31 Ιανουαρίου, 2010 στις 10:59 πμ
Πάνος
Διαβάζοντας το βιβλίο «οι προστάτες» του Φοίβου Οικονομίδη (εκδ. Ιωλκός, δ’ εκδ, σελ. 556) έπεσα ξαφνικά πάνω στον Λέοντα! Ο Οικ. του είχε πάρει συνέντευξη στο σπίτι στου, στη Σπερχειάδα, η οποία δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία, 3 Ιανουαρίου 1982. Παρακαλείται όποιος την έχει …να τη δώσει και σ’εμάς!
31 Ιανουαρίου, 2010 στις 3:38 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Ο Θείος είναι μάστορας στο να μεταδίδει μία τόσο έντονη αίσθηση της ατμόσφαιρας ώστε να νομίζεις ότι βρίσκεσαι, εκεί, μαζί του, και παρακολουθείς το ίδιο γεγονός με αυτόν…
10 Αυγούστου, 2010 στις 12:43 πμ
Nikolaos Nikolaidis
Εξαιρετικό κείμενο!!!!
10 Αυγούστου, 2010 στις 12:49 πμ
Πάνος
Νικόλαε, βλέπω τα πήρες όλα με τη σειρά… Δες (για ξεκούραση) αυτό που δεν το είχα βάλει στην ενότητα. Είναι διήγημα, αλλά πάνω σε 100% αληθινά περιστατικά:
https://panosz.wordpress.com/2010/06/30/timokleia/
23 Αυγούστου, 2013 στις 11:26 πμ
mnimesistorikes
Μια και το επαναφερατε το θεμα ,επειδη οπως ειχα γραψει ειμαι απο τη περιοχη,οι πληροφοριες για τον Λεωντα που εχω γραψει ειναι εγκυρες 100%.
Προσπαθω να με φερουν σε επαφη με τον γυιο του που ζει στη Σπερχειαδα,για να αντλησω περισοτερες πληροφοριες και φωτογραφιες αν υπαρχουν,αλλα ειναι λεπτα ζητηματα αυτα.
Απ οτι μου ειπαν πεθανε γυρω στο 95-96.
15 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 5:21 μμ
Λυσιας
Ζει καποιος απο τους μαυροσκουφηδες του βελουχιώτη;
15 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 10:08 μμ
mnimesistorikes
Oxι απ’οσο ξερω.Ο Λεοντας που ηταν ο πιο //πιτσιρικας// εχει πεθανει γυρω στο 95
15 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 10:16 μμ
Πάνος
Κι όμως…
Πέμπτη, 11 Ιουλίου 2013
Ο τελευταίος επιζών από τους Μαυροσκούφηδες του Άρη Βελουχιώτη στο 1ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ
http://newspressagrinio.blogspot.gr/2013/07/1.html
14 Ιουλίου, 2014 στις 12:05 μμ
Πάνος
Διαβάζοντας χθες τη «χαμένη άνοιξη» συνάντησα πάλι τον «μπάρμπα-Γ» αυτή τη φορά σε περιγραφή Τσίρκα! Εκτός αν είναι πρόκειται για τρομερή σύμπτωση και υπήρχαν δύο τυφλοί με τα ίδια ακριβώς (ιστορικά) χαρακτηριστικά.
1 Φεβρουαρίου, 2016 στις 2:10 μμ
Πως συνάντησα τον Λέοντα, το μαυροσκούφη του Άρη – greekcivilwar
[…] Πως συνάντησα τον Λέοντα, το μαυροσκούφη του Άρη […]
23 Μαΐου, 2016 στις 10:38 μμ
lokros
Υπάρχει ζωντανός μαυροσκουφης
24 Μαΐου, 2016 στις 9:11 πμ
Πάνος
Ποιος;