Η εξίσωση
European Council on Foreign Relations (ECFR- ιδρυτής, G. Soros)
+
Cem Ozdemir (ιδρυτικό μέλος, μαζί με τον Joschka Fischer)
=
Υποστήριξη George Papandreou (GAP)
*
Το ECFR δεν είναι ένας απλός οργανισμός, μια αθώα ΜΚΟ με ειδίκευση στις διεθνείς σχέσεις. Αποτελεί κοινό μυστικό η σχέση αυτής της οργάνωσης με τη Λέσχη Bilderberg, σε συναντήσεις της οποίας έχει παραβρεθεί κατά καιρούς ο ΓΑΠ, αλλά και άλλοι επιφανείς πασόκοι. Η υποστήριξη του Τζεμ στον ΓΑΠ δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, έχει …παρελθόν. Προφανώς, και μέλλον.
Ας αναρωτηθούν οι φίλοι Οικολόγοι – Πράσινοι τι σχέση μπορεί να έχουν με την παραπάνω εξίσωση. Και ας ετοιμαστούν ψυχολογικά και πολιτικά, όταν θα έρθει ο Τζεμ στην Ελλάδα για να τους ενισχύσει προεκλογικά, ενόψει των ευρωεκλογών, να ξέρουν τι μπορούν να περιμένουν από αυτόν. Γιατί μπορεί να συμμετέχουν μαζί με τον Τζεμ στο European Green Party, αλλά ο Τζεμ διαθέτει προ-διαμορφωμένη (στο ECFR) ατζέντα για τις ευρωπαϊκές / διεθνείς σχέσεις, ενόψει της οποίας η θερμή σχέση του με τον ΓΑΠ δεν είναι καν πρόβλημα…
*
Το κουϊζ
Ποιος υπογράφει αυτό το κείμενο προς τους G20;
It is a time for creative institutional responses at a European level on regulation, on the EU budget, and to encourage temporary and targeted stimuli, for example through a ‘Green new Deal’.
Απάντηση: το ένδοξον ECFR (μεταξύ των υπογραφόντων και ο Τζεμ) του δρ. Σόρος. Διαβάστε όλο το κείμενο (έχει μεγάλο πολιτικό ενδιαφέρον) στην προσωπική ιστοσελίδα του Τζεμ: http://www.oezdemir.de/themen/internationale_politik/2472410.html
*
Α(χ)μήν!
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
25 Σχόλια
Comments feed for this article
9 Απριλίου, 2009 στις 10:03 μμ
Πάνος
Ευελπιστώ, αυτή τη φορά, να μην ακουστούν οι χιλιοειπωμένοι κρετινισμοί του στυλ «τα λες αυτά επειδή …εχθρεύεσαι τους Ο-Π», αλλά να συζητήσουμε (αν συζητήσουμε) πολιτικά, για τα θέματα που μας ενδιαφέρουν από κοινού. Οι χουλιγκάνοι παρακαλούνται θερμά να μην ανακατευτούν – άλλωστε το πιθανότερο είναι ότι ΔΕΝ πρόκειται να καταλάβουν γρυ!
9 Απριλίου, 2009 στις 10:30 μμ
GB
Στην ανάρτηση σκοπίμως δε συμπεριλαμβάνονται στοιχεία περί υποστήριξης
του ΓΑΠ; Θεωρείται αυτονόητη;
9 Απριλίου, 2009 στις 10:33 μμ
Πάνος
GB,
ναι. Το θέμα μας έχει απασχολήσει σε προηγούμενα ποστ της καλύβας. Δεν έχεις παρά να πατήσεις το tag «Cem Ozdemir» στους τίτλους αυτού του ποστ, για να τα δεις.
9 Απριλίου, 2009 στις 11:49 μμ
Ενη Καπαζογλου
Oι εξισωσεις συνηθως «αποδεικνυονται» αυτη
ECFR + ΤΖΕΜ = ΓΑΠ
μπορει να αποδειχθει η ειναι ετσι επειδη ετσι νομιζετε? Οποτε δεν ειναι εξισωση.
9 Απριλίου, 2009 στις 11:53 μμ
Μαύρο πρόβατο
χάιντε χάιντε…οι περαστικοί της καλύβας έχετε προειδοποιηθεί εδώ και μήνες, αγαπητέ, και οι ΟΠ σχολιογράφοι (και όχι μόνο) κάναν το παγώνι: δε βαριέσαι τι λέει το σταλινοκομμούνι/ο αναρχοαριστεριστής/ – αφού δεν τα είπε δικός μας άνθρωπος, δεν υπάρχει τίποτα, προπαγανδιστικές μαλακίες θάναι… 😉
9 Απριλίου, 2009 στις 11:57 μμ
Prespensis
Πάνο με μια γρήγορη ανάγνωση το κείμενο αυτό το υπογράφω με χέρια και με πόδια που λέει και ο Ριζοσπάστης. Παρ’ότι έχει μια περαστική αναφορά στο green new deal έχει ορισμένα βασικά στοιχεία το κυριότερο από τα οποία είναι ότι η ΕΕ είναι σε ένα σταυροδρόμι και είτε θα επιλέξει να δώσει πολιτική σάρκα στο Ευρώ ή θα υπονομεύσει και το νόμισμα και την προοπτική της.
Για τα ελληνικά συμφέροντα φυσικά ούτε λόγος να γίνεται ότι ένα Ευρωπαϊκό αναπτυξιακό πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων (green or otherwise) είναι ο μόνος τρόπος να ξεφύγει από την επερχόμενη ύφεση σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα.
Αυτά επί της ουσίας. Από την άλλη με εκπλήσει ότι παρουσιάζεις δύο πολύ ασθενείς δεσμούς ως τεκμήριο Υποστήριξης του Τζεμ στον Γιώργάκη. Ο πρώτος είναι η σχέση Σόρος και λέσχης Bilderberg. Που το ξέρεις; Ο Σόρος έχει τις προδιαγραφές και πιθανότατα τον καλούν σε συναντήσεις της λέσχης (σιγά τ’αυγά και ο Αλογοσκούφης έχει πάει). Αλλά τα μέλη της λέσχης είναι λίγα 30-35 και άγνωστα.
Το πιο ουσιώδες όμως είναι η εξίσωση που μπάζει. Ακόμα και αν ο Σόρος και ο Παπανδρέου παίζουν σφαλιάρες στη λέσχη Bilderberg γιατί θα πρέπει ο πρώτος να πει στον Τζεμ να υποστηρίξει τον Παπανδρέου. Όπως πιθανότατα έχουν καλέσει τον Σορος σε συναντήσεις της λέσχης έτσι καλούσαν και τους Κλίντον. Η ίδια εξίσωση θα έπρεπε να σημαίνει ότι ο Σόρος υποστηρίζει την Hillary, τότε γιατί υποστήριξε τον Obama (που καμία σχέση δεν μπορούσε να έχει ποτέ με την Bilderberg);
O Cem και οποιοσδήποτε άλλος πράσινος υποστηρίζουν τους ΟΠ, όπως και οι άλλοι σοσιαληστές υποστηρίζουν το ΠΑΣΟΚ. Αυτός είναι ένας απλός συλλογισμός που βασίζεται σε κοινές επιδιώξεις και συμφέροντα. Η υποστήριξη στο ΠΑΣΟΚ απαιτεί περίπλοκες συνωμοσίες με τις οποίες είναι στρωμένη η ο δρόμος για την κόλαση ΛΑΟΣ-ΚΚΕ-Εθνικοπατριωτικό ΠΑΣΟΚ. Άστο στην ευχή καλύτερα..
10 Απριλίου, 2009 στις 8:04 πμ
δεξιος
Μπορειτε να δειτε και περισπουδαστη εκθεση του ιδρυματος αυτου στην οποια η Ελλαδα και η Κυπρος χαρακτηριζονται δουρειοι ιπποι της Ρωσιας.
http://www.ecfr.eu/content/entry/commentary_pr_russia_power_audit/
Ισως ετσι εξηγειται και το ενδαιφερον του Τζεμ για τον ΓΑΠ που θα απελευθερωσει απο τα δεσμα αυτα την Ελλαδα (και την Κυπρο μεσω του σχεδιου Αναν).
10 Απριλίου, 2009 στις 9:13 πμ
Green Soul
Πάνο, μάλλον οι εξισώσεις δεν είναι και το καλύτερο πεδίο σου…
Θα προσπαθήσω να κάνω γραμμική τη διαφορική σου εξίσωση:
ECFR + Cem = GAP
Α. Πριν ενάμιση χρόνο φτιάχτηκε το ECFR
Α1. Ιδρυτικό του μέλος ο Cem
Β. Κάπου(?) στην εξίσωση μπαίνει η Μπίλντερμπεργκ που είναι «κοινό μυστικό»(?) ότι έχει σχέσεις με το ECFR
Γ. Ο ΓΑΠ «έχει παραβρεθεί κατά καιρούς» σε συναντήσεις της Μπίλντερμπεργκ
Το συμπέρασμα προκύπτει εμφανώς και αβίαστα πως αυτός είναι ο λόγος που ο Τζεμ «υποστηρίζει» τον ΓΑΠ (είτε σε διατεταγμένη υπηρεσία είτε λόγω της συμμετοχής του σε αυτό).
Πράγματι, ηλίου φαεινότερον…
Το ότι οι Τζεμ δηλώνει προσωπικός φίλος του ΓΑΠ από εποχής που αυτός ήταν ΥΠΕΞ δεν έχει καμία σημασία.
Εξίσου συγκλονιστικό το συμπέρασμά σου πως ο συμπρόεδρος ενός κόμματος διαμορφώνει «ατζέντα για τις ευρωπαϊκές / διεθνείς σχέσεις» όχι με βάση τις θέσεις του κόμματος στο οποίο ηγείται, αλλά στο πλαίσιο ενός think tank στο οποίο μάλιστα συμμετέχουν συντηρητικοί και σοσιαλδημοκράτες από όλη την ευρώπη (ακόμα και ο Brian Eno!)
Στείλε το συντομότερο μια επιστολή στους Γερμανούς Πράσινους και στο ΕΠΚ να τους ανοίξεις τα μάτια!
Επίσης, όταν γράφεις για υποστήριξη Τζεμ στον ΓΑΠ εννοείς πως ο Τζεμ ζητά από τους Έλληνες να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ ή κάποιου άλλου είδους υποστήριξη;
10 Απριλίου, 2009 στις 10:49 πμ
Dralion
Ο Τζεμ ειναι ενα λιγουρι της εξουσιας. Ενας οππορτουνιστης πολιτικαντης του κερατα – βαρυμενος ηδη με μια καταδικη απο την γερμανικη δικαιοσυνη για φοροδιαφυγη. Και οι γερμανοι δεν ειναι σαν μερικους αλλους λαους (ονοματε δε λεμε, υποληψεις δεν θιγουμε) που εχουν μνημη χρυσοψαρου.
Μπηκε συν-αρχηγος των γερμανων πρασινων γιατι κατα γενικη ομολογια (εχθρων και φιλων) δεν ειχαν ποιον αλλον να βαλουν. Στην πρωτη ευκαιρια θα ξηλωθει, αλλωστε οι γερμανοι πρασινοι αλλαζουν αρχηγους πιο συχνα απο οσο αλλαζω εγω πουκαμισο. Οι γερμανικες βουλευτικες εκλογες ειναι για τον Οκτωβρη και οι πρασινοι δεν τα πανε καθολου καλα.
ΜΑΚΑΡΙ να υποστηριξει ο Τζεμ τον ΓΑΠ. Ανοιχτα και ξεκαθαρα. Να τον παρει στον λαιμο του να βουλιαξουν και οι δυο μαζι, να ησυχασουμε.
Αλλωστε δεν εκπλησσομαι οτι ο Τζεμ και ο ΓΑΠ ειναι κολληταρια. Ειναι και οι δυο ουνα φατσα ουνα (πολιτικαντικη και αχρηστη) ρατσα. Με την μοναδικη διαφορα οτι ο «δικος μας» δεν εχει καταδικαστει ακομα για φοροδιαφυγη.
Παντως αλλο το τι λεει ο Τζεμ, ΑΛΛΟ το τι λενε οι γερμανοι πρασινοι και ΑΛΛΟ το τι λενε οι ευρωπαιοι πρασινοι.
Τωρα, αν στην Ελλαδα οι ψηφοφοροι ειναι τοσο γκαγκα που θα επηρρεστουν απο τις δηλωσεις του Τζεμ υπερ του ΓΑΠ, εεεεε τοτε ειναι αξιοι της μοιρας τους.
Υ.Γ. Μπορει να ειμαι χουλιγκανος και να μην καταλαβαινω γρυ. Αλλα οποιος παιρνει στα σοβαρα τον Τζεμ ισως θα επρεπε να αναρωτηθει *ποιον* ακριβως παιρνει στα σοβαρα.
10 Απριλίου, 2009 στις 1:04 μμ
Πάνος
Prespensis,
εγώ δεν το υπογράφω αυτό το κείμενο, γιατί δεν είναι (όσο καλοπροαίρετα κι αν το δω) παρά ο αντικατοπρισμός μιας βούλησης για τα ευρωπαϊκά πράγματα, με την οποία ΔΕΝ συμφωνώ. Και ούτε κατά διάνοια «Πράσινο» – κάθε άλλο μάλιστα! Επιπλέον, προέρχεται από έναν οργανισμό ο οποίος εμένα τουλάχιστον δε μου εμπνέει την παραμικρή εμπιστοσύνη – για να το πω όσο πιο ευγενικά μπορώ.
«Δημόσιες επενδύσεις», λες… Εξαρτάται! Γιατί το θέμα είναι ποιές θα είναι αυτές και ποιούς θα ωφελήσουν. Εκείνο το «green or otherwise» δε μου λέει αυτό που θα ήθελα ν’ ακούσω ή μάλλον μου λέει αυτό που ΔΕΝ θέλω ν’ ακούσω!
Για τις σχέσεις Σόρος- ΕCFR- Trilateral- Bilderberg κλπ, αν δεν ξέρεις, ψάξε για να (το) μάθεις! Για αρχή, μελέτησε το σχετικό ποστ του θείου Ισίδωρου: https://panosz.wordpress.com/2007/04/23/isidoros-20/ Οι συνεπαγωγές που κάνεις, με Χίλαρυ, Ομπάμα κλπ, είναι δικές σου. Εγώ έδειξα μια συσχέτιση ECFR- Τζέμ (ιδρυτικό μέλος) και Παπανδρέου. Αν την αμφισβητείς, νο πρόμπλεμ!
Με λίγα λόγια, εγώ δε βρίσκω καμιά πολιτική συνάφεια (δική μου) με τον Τζεμ. Αν εσύ βρίσκεις (δική σου ή για λογαριασμό των Ο-Π), πάλι νο πρόμπλεμ. Οι καλοί λογαρισμοί κάνουν τους καλούς φίλους.
*
δεξιέ,
μερσί για το σύνδεσμο.
*
Green Soul,
για τις σχέσεις των εν λόγω …ΜΚΟ, ισχύουν όσα έγραψα λίγο πιο πάνω στον Prespensis. Για τα υπόλοιπα που γράφεις:
Δεν ξέρω κανέναν άλλον συν-πρόεδρο Πράσινου κόμματος, ο οποίος να υπογράφει ένα κείμενο όπως αυτό του ECFR προς τους G20! Εκτός αν το προσυπογράφεις κι εσύ «με χέρια και με πόδια» – οπότε δεν τίθεται θέμα.
Προς το παρόν ελπίζω ν’ ανοίξουν τα μάτια τους οι ημέτεροι Ο-Π! Αλλά κι αυτόν τον περιορισμένο στόχο τον βλέπω να μην επιτυγχάνεται…
Ο Τζεμ είναι ξεκάθαρος στο τι υποστηρίζει. Τα κουβεντιάσαμε αναλυτικά στα δύο προηγούμενα σχετικά ποστ. Φαίνεται ότι ο μόνος που τον «παρεξηγεί» συνεχώς είσαι εσύ! 😉
*
Drallion,
δεν έχω να προσθέσω κάτι στο σχόλιό σου. Πράγματι, ο Τζεμ έχει καταδικαστεί για λαμογιά. Το πως και το γιατί βρέθηκε αυτός ο κατεργαράκος επικεφαλής των Γερμανών Πράσινων είναι πραγματικά ακατανόητο. Όπως είναι ακατανόητο (επίσης) το δέος με τον οποίο τον αντιμετωπίζουν ορισμένοι συμπατριώτες μας…
10 Απριλίου, 2009 στις 1:37 μμ
σχολιαστης
Ας αποφύγω να σχολιάσω, μη ρίξω τα …ποσοστά 😉
10 Απριλίου, 2009 στις 4:12 μμ
Prespensis
Οκ. Πάνο αν για τα Ευρωπαϊκά πράγματα θεωρείς ότι πρέπει κάθε χώρα να αντιμετωπίσει μόνη της την κρίση, πάω πάσσο. Αυτό το κείμενο αυτό το πράγμα λέει και επιλέγει σαν παράδειγμα κοινής πολιτικής το green new deal. Με αυτή την παραχώρηση εγώ το προσυπογράφω χαρωπά. Οι συνεπαγωγές της Χίλαρυ είναι ίδιες με τι συνεπαγωγές για τον Γιωργάκη, ράβδος εν γωνία άρα βρέχει.
Δεν ξέρω λεπτομέρεις για τις θέσεις του Cem, ομολογώ ότι περίπου μου αρκεί ότι εκλέχτηκε με ένα σχεδόν Μπρεζνιεφικό 80%. Επίσης, δε νομίζω ότι ο Cem έχει καταδικαστεί για οτιδήποτε. Απ’όσο γνωρίζω το έγκλημα για το οποίο παρατήθηκε το 2002, και μετά μαυρίστηκε από τους πράσινους και δεν ήταν υποψήφιος στις εθνικές εκλογές ήταν ότι χρησιμοποίησε τα μίλια που έγραφε από επίσημα ταξίδια για να πάει διακοπές. Γαμώ τις λαμογιές!
Εγώ αυτό που βλέπω είναι ότι εσύ (και άλλοι, στους ΟΠ και εκτός) βλέπουν κόκκινο με τον Cem και αυτό, με όλο το θάρρος, σε κάνει να χάνεις την ευθυκρισία σου και ενώ γενικά προτιμάς απλές εξηγήσεις από πολύπλοκες συνωμοσίες εδώ μου τα χαλάς. Δεν μπορώ να το καταλάβω εκτός αν σου τη σπάει που είναι Τούρκος.
10 Απριλίου, 2009 στις 6:04 μμ
Πάνος
Prespensis,
αλλού αυτά! 😉 Αν κατάλαβες ότι υποστηρίζω
λάθος κατάλαβες ή «επιχειρείς» σε συνδικαλιστικό επίπεδο, μόνο για τις εντυπώσεις.
Το ότι δεν ξέρεις λεπτομέρειες «για τις θέσεις του Cem» είναι λογικό. Κι εγώ δεν ξέρω, αλλά παρακινήθηκα (από το πολιτικό παράδοξο της παρουσίας του στον Πράσινο χώρο) να μάθω. Εκείνο που είναι πραγματικά περίεργο είναι οι δυο δηλώσεις σου:
– σου αρκεί το σχεδόν μπεζνιεφικό 80% της εκλογής. Η δήλωση αυτή είναι συλλεκτική…
– η λαμογιά αξιολογείται πολιτικά από το επίπεδό της: η μικρή λαμογιά (όταν κλέβεις μίλια, για να πας διακοπές) δε μετράει! Ο Τζεμ δηλαδή δεν είναι κατεργάρης, είναι κατεργαράκος, άρα νο πρόμπλεμ!
Τέλος, σε διαβεβαιώνω ότι ξεκίνησα έχοντας απέναντι στο Τζέμ (και σε όλο το ΕΠΚ) τις καλύτερες δυνατές προθέσεις. Αλλά όσο ενημερώνομαι για το ποιές ακριβώς είναι οι πολιτικές που υποστηρίζουν, αρχίζω να μη θεωρώ τίποτα ως δεδομένο. Οι λευκές επιταγές, αγαπητέ Prespensis, ανήκουν σε μιαν άλλη, σχεδόν Μπρεζνιεφική λογική και δεν έχουν καμιά σχέση με μια Πράσινη αντίληψη για την πολιτική – κάτι που υποθέτω ότι παραμένει κοινή μας επιδίωξη.
10 Απριλίου, 2009 στις 6:08 μμ
Πάνος
Το κείμενο του ECFR το μετάφρασα πρόχειρα (συγγνώμη για τυχόν αβλεψίες) για να δούμε ευκολότερα με τι ακριβώς συμφωνεί ο καθένας. Υπόψη ότι το ECFR είναι πρόσφατη …ΜΚΟ, αλλά μόνο ως ευρωπαϊκό τμήμα της μητρικής, που υπάρχει εδώ και δεκαετίες.
*
Η μεγάλη οικονομική κρίση θα πρέπει να αναδειχθεί ως το καλύτερο (ως ευκαιρία) για την Ευρώπη. Ο ασθενής θα πρέπει να είναι προφυλαγμένος από τον ισχυρό, ο οποίος με τη σειρά του θα πρέπει να ηγείται στο δρόμο για μια κοινή στρατηγική. Αλλά μέχρι στιγμής η Ευρώπη δεν αίρεται στο ύψος των απαιτήσεων με την ευκαιρία αυτή, χρησιμοποιώντας την κρίση για να ασκήσει πίεση για την εξεύρεση κοινών λύσεων σε παγκόσμια προβλήματα. Αντί γι’ αυτό, καθώς πλησιάζει η σύνοδος κορυφής της G20, τα ρήγματα (διαιρέσεις) που προκλήθηκαν από μια επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης, απειλούν να υπονομεύσουν κάθε ένα από τα τρία μεγάλα ευρωπαϊκά προγράμματα (που αναπτύχθηκαν) τα τελευταία 50 χρόνια.
Από το 1945, η Ευρώπη έχει γνωρίσει την ειρήνη και την ευημερία, όπως ποτέ δεν πριν. Η κεντρική αιτία ήταν η δημιουργία της ευρωπαϊκής εσωτερικής αγοράς η οποία έχει κλειδώσει τις οικονομίες των διαφόρων κρατών μελών σε μια νομική κοινότητα που απολαμβάνει την ελεύθερη κυκλοφορία προσώπων, κεφαλαίων, αγαθών και υπηρεσιών. Αλλά αν τα εθνικά χρηματοδοτικά όπλα έχουν αναπτυχθεί για την προώθηση των εθνικών βιομηχανιών, με αποκλειστικό στόχο τα στενά εθνικά οικονομικά συμφέροντα, τότε οι κανόνες του δίκαιου ανταγωνισμού και της εσωτερικής αγοράς που υποστηρίζουν, θα υπονομευθούν.
Η εν εξελίξει οικονομική κρίση έχει καταδείξει πειστικά τα ισχυρά σημεία του δεύτερου μεγάλου προγράμματος της Ευρώπης, τη δημιουργία ενός κοινού νομίσματος. Χωρίς αυτό, ορισμένα μέλη της Ευρωζώνης θα μπορούσε να έχουν βρεθεί σε πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες. Ωστόσο, το πρόγραμμα του ευρώ αποκαλύφθηκε πως είναι ελλιπές. Έχει μια κεντρική τράπεζα, αλλά δεν διαθέτει ένα κεντρικό θησαυροφυλάκιο και η εποπτεία του τραπεζικού συστήματος επαφίεται στις εθνικές αρχές. Η έλλειψη αλληλεγγύης στο εσωτερικό της Ευρωζώνης, ή ακόμη και προς τα νέα μέλη της Ευρωπαϊκής ενοποιημένης αγοράς, θα μπορούσε να αποτελέσει κίνδυνο για την ευρωζώνη.
Το τρίτο υπό πίεση έργο είναι η σταθεροποίηση της ευρωπαϊκής πολιτικής για την ιστορική διεύρυνση προς την Ανατολή. Η οικονομική ζωτικότητα των νέων κρατών μελών έχει ωφελήσει το σύνολο της Ένωσης τα τελευταία χρόνια. Τώρα, όμως, οι προστατευτικές δηλώσεις ορισμένων ηγετών της ΕΕ, και η απροθυμία ορισμένων κρατών μελών να προσφέρουν οικονομική ενίσχυση στις πιο ευάλωτες οικονομίες, οδήγησε κάποιους να μιλήσουν για ορισμένα παλαιά κράτη μέλη που επιθυμούν να «ακυρώσουν την διεύρυνση». Ένα νέο κύμα λαϊκισμού και εθνικισμού απειλεί να υπονομεύσει την ΕΕ στις βασικές αρχές της αλληλεγγύης, της ανεκτικότητας και της δέσμευσης για την ανοικτή κοινωνία.
Καθώς προσβλέπουμε στη συνάντηση των G20 στις 2 Απριλίου, η Ευρώπη βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση. Τα κράτη μέλη της είναι πολύ αλληλοεξαρτώμενα για να είναι σε θέση να αναπτύξουν αμιγώς εθνικές απαντήσεις, αλλά και πολύ διαιρεμένα για να αποφασίσουν σχετικά με μια κοινή πορεία προς τα εμπρός. Είναι ζωτικής σημασίας για τους ευρωπαίους ηγέτες να επιδείξουν το όραμα και την ηγεσία για την ανάπτυξη μιας συντονισμένης θέσης. Είναι ώρα για δημιουργικές θεσμικές απαντήσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο στον τομέα της νομοθεσίας, σχετικά με τον προϋπολογισμό της ΕΕ, και στην ενθάρρυνση προσωρινών και στοχευμένων ερεθισμάτων ερεθίσματα, για παράδειγμα μέσω ενός «Green New Deal».
Οι ηγέτες θα πρέπει επίσης να συντονίσουν τις δυνάμεις τους, υπό την ηγεσία της Επιτροπής της ΕΕ, για να εξασφαλίσουν και να ενισχύσουν την εσωτερική ενιαία αγορά. Θα πρέπει να εξετάσουν δημιουργικούς τρόπους για την υποστήριξη του ευρώ, όπως ευρω-ομόλογα ή μια εκδοχή της ΔΝΤ στην ΕΕ.
Οι Δυτικοί Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τα Ανατολικά αντιπαραγωγικά τμήματα – συμπεριλαμβανομένων των ειδικών μέτρων για όσους αγωνίζονται να ενταχθούν στην ευρωζώνη – αντί να υιοθετήσουν το «ο καθένας για τον εαυτό του», στάση που σήμερα έχουν επιλέξει. Και όλες οι εύπορες χώρες θα πρέπει να διερευνήσουν τρόπους για να βοηθήσουν το λιγότερο αναπτυγμένο κόσμο απέναντι σε ένα οικονομικό όλεθρο που δεν τον προξένησε ο ίδιος. Υποστηρίζουμε την ιδέα του ΔΝΤ για Special Drawing Rights (SDRs) με τις πλούσιες χώρες να δανείζουν τα δικά τους allocations στις φτωχότερες.
Η G20 θεωρείται ευρέως ως προάγγελος της νέας παγκόσμιας πολιτικής τάξης. Οι ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να δείξουν ότι η Ευρώπη μπορεί να συμβάλει με ουσιαστικό τρόπο στην επίλυση των νέων διεθνών προβλημάτων, αντί να προτάσσει τις εσωτερικές της διαιρέσεις στον υπόλοιπο κόσμο. Η ΕΕ άρχισε τη ζωή ως ένα οικονομικό σχέδιο για την επίτευξη πολιτικών στόχων. Αλλά, όπως η οικονομική κρίση συνεχίζεται, μόνο η θαρραλέα πολιτική δράση σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα σώσει την ευρωπαϊκή οικονομία και το ευρωπαϊκό σχέδιο στο σύνολό του.
10 Απριλίου, 2009 στις 6:14 μμ
Πάνος
Αξιολογώντας λοιπόν, αγαπητέ Prespensis, το γενικόλογο αυτό κείμενο, το οποίο έσπευσες να προσυπογράψεις «με χέρια και με πόδια» διακρίνω μια στέρεη πολιτική αντίληψη για την Ευρώπη, από την οποία απουσιάζει επιδεικτικά οποιοδήποτε ΙΧΝΟΣ Πράσινης προσέγγισης. Φυσικά (απουσιάζει) και οποιαδήποτε κριτική διάθεση απέναντι στις αιτίες της κρίσης – ενώ το πλαίσιο για τις λύσεις που προτείνεται δε θίγει σε τίποτα αυτές τις αιτίες. Απλά καλεί τους λαούς που ευημερούν περισσότερο να πληρώσουν το μάρμαρο της κρίσης, για λογαριασμό αυτών που την προκάλεσαν και οι οποίοι ούτε καν κατονομάζονται.
Όπερ …να μένει το βύσσινο! 😉
10 Απριλίου, 2009 στις 6:42 μμ
Πάνος
Τέλος, αξίζει να δούμε με ποιούς συνυπογράφει ο Τζεμ (και ο Prespensis – μα χέρια και πόδια) το εν λόγω κείμενο:
Asger Aamund, Martti Ahtisaari, Giuliano Amato, Jan Krzysztof Bielecki, Svetoslav Bojilov, Emma Bonino, Ian Buruma, Manuel Castells, Charles Clarke, Massimo D’Alema, Marta Dassu, Etienne Davignon, Jean-Luc Dehaene, Pavol Demeš, Tibor Dessewffy, Andrew Duff, Sarmite Elerte, Uffe Ellemann-Jensen, Timothy Garton Ash, Teresa Patricio Gouveia, Heather Grabbe, Pierre Hassner, Diego Hidalgo, Michiel Van Hulten, Jaakko Iloniemi, Wolfgang Ischinger, Mary Kaldor, Olli Kivinen, Gerald Knaus, Mark Leonard, Juan Fernando López Aguilar, Nickolay Mladenov, Andrzej Olechowski, Mabel van Oranje, Leoluca Orlando, Cem Özdemir, Ana Palacio
Chris Patten, Diana Pinto, Andrew Puddephatt, George Robertson, Albert Rohan, Dariusz Rosati, Adam D. Rotfeld, Daniel Sachs, Pierre Schori, Giuseppe Scognamiglio, Narcís Serra, Aleksander Smolar, George Soros, Erkki Tuomioja, Antonio Vitorino, Stephen Wall, Andre Wilkens
*
Έβαλα μπολντ στα ονόματα που μου θυμίζουν «κάτι». Όλοι εκλεκτοί κύριοι και κυρίες, αλλά…
10 Απριλίου, 2009 στις 8:27 μμ
Μαρία
Μαύρισε και το σοσιαλιστή, μπίζνεσμαν και επίτιμο πρόεδρο της λέσχης Etienne Davignon που είναι σ’ όλα μέσα.
Η τελευταία όμως φράση του Πρέσπιου μ’ έβαλε σε σκέψεις. Τώρα καταλαβαίνω γιατί στο άλλο ποστ έβαλες τη φωτό του βίκινγκ παιδαρά.
10 Απριλίου, 2009 στις 8:39 μμ
sissa ben dahir
ECFR = Υποστήριξη στον ΓΑΠ
GEM OZDEMIR = Υποστήριξη στον ΓΑΠ + Υποστήριξη στους ΟΠ
——————————————————————————-
Αφαιρούμε κατά μέλη:
ECFR – OZDEMIR = – Υποστήριξη στους ΟΠ
Δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία της γκρούπας ECFR εναντιώνεται στους ΟΠ. Τα μαθηματικά μίλησαν. 🙂
10 Απριλίου, 2009 στις 8:45 μμ
Ενη Καπαζογλου
Πανο
Το σχολιο σου 10/4 6.14 με το οποιο κρινεις το κειμενο του ECFR, ειναι πολυ σωστο στις επισημανσεις που κανεις για το συνολο του.
Αυτο που δεν εξηγειται ειναι ποιος ο λογος της αναρτησης ενος κειμενου, αναμεσα σε πολλα αλλα που θα εχουν εκδοθει ενοψη της Συνοδου των G20,το οποιο αφορα εναν οργανισμο με χαρακτηριστικα ΜΚΟ ιδρυθεν υπο του Σορος και με υπογραφες διαφορων προσωπων και μεταξυ αυτων και του Τζεμ.
Και αυτο βεβαια που δεν εξηγειται ειναι πως συνδεεται και ο Παπανδρεου με ολη αυτη την υποθεση. Δηλαδη οπου υπαρχει μια υπογραφη του Τζεμ αυτοματως συμμετεχει και ο Παπανδρεου??????????
Στο πιο πανω κειμενο δεν υπαρχει καμια υπογραφη Παπανδρεου. Συνεπως και η εξισωση ειναι λαθος.
Επισης αυτο το κειμενο δεν δειχνει να εχει καμια σχεση και με πρασινη αναπτυξη, παρα μονο αναφεροντας μεταξυ αλλων και την εκφραση green new deal, χωρις καμια αλλη αναφορα στο θεμα της πρασινης αναπτυξης.
Αλλωστε ειναι και κατοπιν εορτης δεδομενου οτι ηδη υπαρχουν οι ανακοινωσεις που εκαναν οι ηγετες των G20 μετα το τελος των συνομιλιων τους στη Συνοδο.
10 Απριλίου, 2009 στις 9:32 μμ
aigaiopelagitis
Μπορούμε να δεχτούμε ότι τα Πράσινα Κόμματα της Ευρώπης δεν συνδέονται μεταξύ τους με την ίδια σχέση που συνδέονταν τα κόμματα της 3ης Κομμουνιστικής Διεθνούς; Οι Έλληνες Πράσινοι είχαν ασκήσει έντονη κριτική και στο Γιόσκα Φίσερ, κάτι που πολλοί εχθροί τους κάνουνε γαργάρα. Θα ασκήσουν κριτική και στον Τζεμ για τις πολιτικές του θέσεις και δηλώσεις, αλλά δεν θα μας αναγκάσει κανένας να αποχωρήσουμε από τους Ευρωπαίους Πράσινους χρεώνοντάς μας τις ιδιαιτερότητες άλλων συγγενικών κομμάτων. Πάντως στους Γερμανούς Πράσινους υπάρχει και μια άλλη συν-πρόεδρος που εκφράζει μια σχετικά διαφοροποιημένη πολιτική γραμμή, και στο Βερολίνο υπάρχουν βουλευτές με ακόμη πιο διαφορετικά χαρακτηριστικά. Προσωπικά πάντως έχω πάψει από καιρό να εμπνέομαι από τους Γερμανούς Πράσινους, αν και παρατηρώ διάφορες θετικές πρωτοβουλίες. Υπάρχουν περιπτώσεις άλλων χωρών (Ευρωπαϊκών και μη) πολύ πιο ενδιαφέρουσες.
11 Απριλίου, 2009 στις 8:47 πμ
σχολιαστης
Αν και έχει ελάχιστη σημασία, να θυμίσω ότι η κόντρα για το Τζέμ …ξέσπασε όταν θεωρήθηκε απο τους Ελληνες Ο-Π, περίπου συκοφαντική δυσφήμηση η κοινοποίηση του πολιτικού έρωτα του Τζέμ για τον ΓΑΠ. Αποδόθηκαν με ευκολία σε λάθος στη μετάφραση και σκοπιμότητες. Ωσπου ήρθε η συνέντευξη του Τζέμ σε ελληνική εφημερίδα και αποδείχθηκε ότι έτσι ακριβώς είναι.
11 Απριλίου, 2009 στις 9:11 πμ
Πάνος
Μαρία,
έτυχε να γνωρίσω στη Βαλκανική Διάσκεψη της Θεσσαλονίκης τον ορίτζιναλ Τούρκο Πράσινο και έμεινα με τις καλύτερες εντυπώσεις – ουδεμία σχέση με το Τζεμ (πέρυσι, τουλάχιστον…) 😉
*
Ένη,
ισχύει το σχόλιό μου της 9ης Απριλίου, ώρα 10.33 μμ.
*
sissa ban dahir,
🙂
*
aigaiopelagitis,
όπως συμβαίνει πολύ συχνά, προσυπογράφω το σχόλιό σου. Με την επιφύλαξη (τη γνωστή άλλωστε…) όχι για τη σχέση με συλλογικότητες της μαρξιστικής παράδοσης, αλλά για το αν οι ίδιοι οι Ο-Π θα ωριμάσουν ως μια τέτοια συλλογικότητα. Άλλη μεγάλη κουβέντα, βεβαίως…
*
σχολιαστή,
δεν υπάρχει χειρότερος σύμβουλος από το πείσμα… Ωστόσο, το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι οι Γερμανοί Πράσινοι (αλλά όχι μόνο αυτοί) προωθούν στην Πράσινη ευρωπαίκή ατζέντα θέσεις εμπνευσμένες από τον …δόκτορα Σόρος. ΚΑΙ στα θέματα εξωτερικής πολιτικής που ενδιαφέρουν τη χώρα μας.
11 Απριλίου, 2009 στις 1:32 μμ
Ενη Καπαζογλου
Πανο
Θενξ, να το παρω ως κολακευτικο για μενα να θεωρουμαι και «χουλιγκανα»,αν και λιγο αργα πια για τοση «δραση»!!!!
25 Απριλίου, 2009 στις 12:08 πμ
Πάνος
Είναι για οικολογικά γέλια:
http://ecogreens-gr.org/cms/index.php?option=com_content&view=article&id=158:-27-29-&catid=32:eurolist
(Κανονικά έπρεπε να το κάνω ξεχωριστό ποστ, αλλά ας πάει στο διάολο…) 😉
25 Απριλίου, 2009 στις 8:25 πμ
σχολιαστης
Nα διοργανωθεί η εκδήλωση στη Θράκη. 😉