europe

Πάντως όχι τους πολίτες. Καμιά απολύτως θετική επίδραση στην πραγματική ζωή των ευρωπαίων δε θα έχουν οι εκλογές του Ιουνίου. Επίδραση συγκεκριμένη, που να φαίνεται και να μπορεί να μετρηθεί. Γι’ αυτό και το ενδιαφέρον είναι λίγο ως πολύ ανύπαρκτο – και έτσι προβλέπεται να παραμείνει μέχρι το τέλος.

Οι εκλογές ενδιαφέρουν πολύ ένα πολυτελές ευρωπαϊκό στρώμα στελεχών, υπαλλήλων και πολιτικών που απαρτίζουν την κοινοτική γραφειοκρατία και εκμεταλλεύονται τα προνόμια (οικονομικά και άλλα) που τους προσφέρει η συμμετοχή τους στις δομές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πολιτικό ενδιαφέρον για την Ευρώπη των 27 δε φαίνεται να υπάρχει, πέρα από το αυτονόητο για τα «πλαίσια στήριξης», δηλαδή για τις χρηματοδοτήσεις, που επιτρέπουν στις εθνικές κυβερνήσεις να «κάνουν πολιτική» με έξοδα των ευρωπαίων φορολογουμένων. Εννοώ και αυτές που δίνουν και αυτές που εισπράττουν.

Είναι ίσως αναπόφευκτο, ειδικά μετά την τελευταία διεύρυνση: η ΕΕ έχει μετατραπεί σε ένα δυσκίνητο και αναποτελεσματικό οικονομικό μηχανισμό – από τον οποίο απουσιάζει ακόμα και η υποψία συντονισμένης πολιτικής παρέμβασης και δράσης.

Αλλά η πολιτική παρέμβαση σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι σήμερα αναγκαία, περισσότερο από ποτέ. Οι εθνικές πολιτικές είναι αδύνατον να τα βγάλουν πέρα με θέματα όπως η οικονομία, η απασχόληση, η ενέργεια, η υποβάθμιση του περιβάλλοντος, η παράνομη μετανάστευση, το οργανωμένο έγκλημα.

Κι όμως, ουσιαστικά δεν ξέρουμε με ποιόν τρόπο μπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση «να κάνει κάτι» γι’ αυτά. Μάλλον ξέρουμε ότι δε μπορεί να κάνει σπουδαία πράγματα – πάντως όχι τέτοια που να έχουν πραγματική θετική επίπτωση στους ευρωπαίους πολίτες.

Έχουμε λοιπόν στη διάθεσή μας την υλοποίηση ενός συγκλονιστικού πολιτικού οράματος, που ξεπήδησε από την επίγνωση της καταστροφής που προκάλεσε στην Ευρώπη ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Αλλά, χωρίς να υποτιμάμε τη συμβολή της Ένωσής μας σε επιμέρους θέματα, στο παρελθόν, διαπιστώνουμε τώρα ότι η Ένωση που έχουμε δεν είναι η Ένωση που θέλουμε.

Οι εκλογές του Ιουνίου θα είχαν πραγματικό ενδιαφέρον εάν προσπαθούσαν να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα. Αν δημιουργούσαν μια δυναμική διαλόγου για το κοινό ευρωπαϊκό μέλλον των λαών της Ευρώπης.

Ατυχώς, στη χώρα μας η χρησιμότητά τους περιορίζεται μονάχα στην επιβεβαίωση των προγνωστικών της MRB ή της Public Issue για το αν σε λίγους μήνες θα είναι πρωθυπουργός ο ΚΑΚ ή ο ΓΑΠ. Νομίζω ότι το ίδιο συμβαίνει σε πολλές ακόμα από τις 27 χώρες της Ένωσης.

Η Ευρώπη είναι εκκωφαντικά απούσα. Το πιθανότερο είναι πως θα είναι απόντες από τις κάλπες πάρα πολλοί ευρωπαίοι. Κι όσοι θα πάμε και θα ψηφίσουμε γνωρίζουμε καλά ότι η ψήφος μας θα έχει (αν έχει) κάποιο νόημα μόνο για την εσωτερική πολιτική σκηνή.

Δεν είναι αρκετό.