Πέρυσι ένας σχολιαστής είχε γράψει σ’ ένα μπλογκ: Ο Καραμανλής είναι ένας κουβάς με σκατά. Όλη η έγνοια των στελεχών της ΝΔ είναι να τον ντύνουν με χρυσόχαρτο, για να μη φαίνεται το περιεχόμενο. – και ο κουβάς να πλασάρεται ως δοχείο με πολύτιμο μύρο.

Στη μετά Ρουσόπουλο εποχή, αυτή η προσπάθεια πηγαίνει από λακούβα σε λακούβα – και το περιεχόμενο του κουβά γίνεται όλο και περισσότερο δύσκολο να κρυφτεί.

Αλλά η πολιτική τραγωδία της Νέας Δημοκρατίας δεν τελειώνει εδώ. Εδώ αρχίζει. Γιατί σχεδόν ολόκληρη η front line της κυβέρνησης αποτελείται από πρόσωπα με πολιτική ανταλλάξιμη αξία ισοδύναμη του μηδενός. Γιατί μιλάμε για απόλυτα πολιτικά μηδενικά όταν αναφερόμαστε σε Ντόρα Μπακογιάννη, Προκόπη Παυλόπουλο, Δημήτρη Αβραμόπουλο, Φάνη Πετραλιά, Ευριπίδη Στυλιανίδη κλπ. Διαφημισμένοι δημοσιοσχεσίτες, άριστοι μικροπολιτικάντηδες – αλλά από πραγματικό πολιτικό βάρος (που σημαίνει: δυνατότητα να βελτιώσουν τα πράγματα στον τομέα τους) ούτε δράμι!

Ο συνδυασμός πρωθυπουργού και κορυφαίων στελεχών κυριολεκτικά σκοτώνει. Το μόνο που τους κρατάει ακόμα στην εξουσία είναι ο καθόλου αβάσιμος φόβος της κοινωνίας ότι η διάδοχη κατάσταση θα είναι μία από τα ίδια.

Αλλά αυτό είναι θέμα για άλλο ποστ, με τίτλο η πολιτική τραγωδία του ελληνικού λαού.