Circo Acquatico

Σε μια στιγμή ανάβουν τα φώτα
κι η μουσική μας φέρνει τους μάγους στη σκηνή
αρχίσαν πάλι τ’ αστεία οι παλιάτσοι
κι ο σκοινοβάτης ιδρώνει, ιδρώνει στο σκοινί…

Αυτό το τραγουδάκι είχα στο μυαλό μου (αμφιβάλλω αν το θυμάται κι ο ίδιος ο Σαββόπουλος…) – σκυλοπόπ μας υποδέχτηκε:

Προδοσίιιιια δεν υπάρχει
σαν και τη δική σου άλληηηη…

πες μου τι κυλάει στο αίιιιιιμα σου
πέτ-ριιινη καρδιάαααα…

(Αγνώστων. Δηλαδή αυτός που το γαυγίζει είναι άγνωστος σε μένα, όπως και οι ιδιοφυείς στιχουργός και συνθέτης. Επακολούθησε ό,τι εκλεκτότερο – από την ανάποδη: Άννα Βίσση)

«Κι αυτό θα περάσει…» βόγκηξα και προχώρησα με τα εισιτήρια στα χέρια προς τη μεγάλη τέντα, με τη φαμίλια να ακολουθεί.

*

Το Circo Acquatico είναι ένα μικρό ιταλιάνικο σύνολο, το οποίο αυτοδιαφημίζεται ως γκράντε σπετάκολο! Οχτώ τσιρκολάνοι όλοι κι όλοι (τέσσερις κοπελιές και άλλοι τόσοι νεαροί) προσπαθούν φιλότιμα για το θαύμα. Κάποιες στιγμές το καταφέρνουν!

Όσο περιμέναμε μέσα στο κατακόκκινο ντεκόρ, καθισμένοι στις κόκκινες καρέκλες μας, τα πιτσιρίκια μασουλούσαν ποπ-κορν και κοιτούσαν με μεγάλα μάτια, σε ποικίλα χρώματα. Ξαφνικά, η μουσική από την ΟΔΥΣΣΕΙΑ 2001, σε σκυλοπόπ εκδοχή, ξεχύνεται από τα μεγάφωνα και η παράσταση αρχίζει με έναν Έλβις – νάνο, δηλαδή έναν από τους τέσσερις νεαρούς, που παριστάνει το νάνο, ξαπλωμένος με την κοιλιά. Το θέαμα είναι τόσο κακό, που με ζώνουν τα φίδια – αλλά πριν προλάβω να απογοητευτώ έρχονται τα χειρότερα: ο κομπέρ, ένας ηλικιωμένος τύπος για τον οποίο δε θέλω να γράψω τίποτε περισσότερο – και τα νούμερα αρχίζουν!

ΒLUES BROTHERS

Υπό τους ήχους του ομώνυμου δίσκου, η σγουροξανθομαλλούσα της φωτογραφίας και ένας τύπος κάνουν διάφορα ταχυδακτυλουργικά: μπαλάκια, δίσκοι, κορύνες – τέτοια. Τα παιδιά τσιμπάνε, αλλά για τους μεγάλους, που είναι ώριμοι και κατασταλαγμένοι άνθρωποι και έχουν δει πολλά τα μάτια τους και πολλών ανθρώπων είδον άστεα και νόον έγνων – περισσότερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι οπίσθιοι κύκλοι της σελήνης.

ALEX

Είναι ο κλόουν της παράστασης. Καλός, λέω στην αρχή. Πολύ καλός, διαπιστώνω όσο η παράσταση συνεχίζεται. Ξεσηκώνει τους πιτσιρικάδες και τους γονέους! (κατά τον ρουν της ιστορίας, θα δείτε πως μας πήρε και ένα ευρώ!)

SPARTACUS

Ένα ψηλό και γεροδεμένο παλικάρι που κάνει διάφορες αρκουδιές, πχ καρφώνει μια πρόκα σ’ ένα ξύλο και μετά την ξεκαρφώνει με τα δόντια. Ξαπλώνει σ’ ένα ντάκο, βάζει στην κοιλιά του μια λαμαρίνα και ένας του δίνει μερικές με μια βαριοπούλα.

Που είσαι Τζίμ Αρμάου, που είσαι Σαμψών, να τον στείλετε να σας αγοράσει τσιγάρα – και τα ρέστα χάρισμά του… (απάντηση: αμφότεροι ευρίσκονται εις τον Άλλο Κόσμο, συνοικία το όνειρο, στάση «στου Μασίστα»). Ηθικό δίδαγμα: πάλι μια κοπελίτσα μας έσωσε από την πλήξη…

ORIENTAL!

…αναγγέλλει πανηγυρικά αυτός ο δυσοίωνος τύπος – έχε γούστο να μας έρθει το al Arabia ή το al Jazira, πως το λένε, στου τσίρκου τη σκηνή! Πράγματι, εμφανίζονται τρεις ντυμένες (τρόπος του λέγειν) με την τυπική ενδυμασία του χορού της κοιλιάς και ρίχνουν δυο πενιές – ξέρετε τώρα… σινανάι γιαβρούμ σινανάι νάι… Και πάνω που απλώνω το χέρι μηχανικά, να πιάσω τον αργιλέ, πλακώνει ο φιδάς – ο τύπος με τα φίδια ντε!

«Αυτός είναι ένας τεράστιος βόας!» μας πληροφορεί ο ακατονόμαστος, «αυτός είναι ένας τρομερός ανακόντα!» Άσε μας χριστιανέ μου… Αμ δε! Αφού οι τρεις χανούμισσες περνούν τις καραφίδες γιορντάνι στους λαιμούς τους, ο φιδάς παίρνει το ανακόντα επ’ ώμου και κατηφορίζει προς τους θεατές!

Η γυναίκα μου, γνωστή λάτρης των όφεων, μετά βίας δεν βάζει τις τσιρίδες, η Αναστασία αφήνει τη θέση της και πηδάει την αγκαλιά της μαμάς, η οποία κουρνιάζει στο ευρύ στέρνο του καλού της (αυτός είμαι εγώ) για να γλυτώσει, λες και θα την έτρωγε το ερπετόν – κι ο Αρίστος κλάνει μέντες, με το συμπάθιο! Ευτυχώς για την ισορροπία των ¾ της οικογένειάς μου, ο φιδάς κατευθύνεται προς τους οπισθίους θεατές (καλά να πάθουν, για να γλιτώσουν 2 ευρώ το κεφάλι κάθισαν στα οπίσθια!) και τα ουρλιαχτά του εξώστη γεμίζουν την τέντα, ενώ ο τύπος στο μικρόφωνο παραληρεί: «χαϊδέψτε το, δε δαγκώνει…». Μωρ’ τι μας λες, άλλη όρεξη δεν είχα, να χαϊδολογάω το φίδουλα!

Το σεμνό και ταπεινό νούμερο συνεχίζεται με την παρουσίαση μιας δύστυχης ιγκουάνα και ενός κι-εγώ-δεν-ξέρω-με-τι-μαστουρωμένου κροκόδειλα, μήκους ένα μέτρο και κάτι δέκατα του μέτρου, ο οποίος υπό φυσιολογικές συνθήκες θα του είχε κάνει το ποδάρι μια χαψιά αυτού του μαφιόζου ιταλιάνου που τον τραβολογάει πέρα δώθε στη σκηνή. Ολοκληρώνεται δε με την «Ροξξξξάνα, τη βασίλισσα των φιδιών – ένα θερμό χειροκρότημα κυρίες και κύριοι!»

Αχ, τι κάνει ο άνθρωπος για να βγάλει το μεροκάματο… Φέρνουν ένα γυάλινο κουτί και η Ροξάνα ξαπλάρει μέσα, ντυμένη με σουτιέν και βρακί – ως oriental ξεκίνησε το νούμερο, αν θυμάστε – αλλά που να θυμάστε με τόση άγρια ζούγκλα που πλάκωσε… Ο φιδάς της ρίχνει «ένα πολύ δηλητηριώδες φίδι» και μετά ένα άλλο και μετά «μια δηλητηριώδη αράχνη» πάνω στην κοιλίτσα της – μάλλον απ’ τα JUMBO ήταν η αράχνη… Το κοινό χειροκροτεί, ο φιδολόγος τα μαζώχνει ένα ένα και τα ξαναχώνει σε κάτι πάνινες σακούλες, και – προς μεγάλη μας ανακούφιση- η Ροξάνα εξέρχεται σώα και αβλαβής! Ουφ!

DUO DENMAR

Ως τώρα έχουμε πλήξει ελαφρώς, έχουμε αηδιάσει περισσότερο – για να δούμε τι μας περιμένει παρακάτω… Μας περιμένει ένα ωραίο νουμεράκι! Η ίδια ξανθοσγουρομαλλούσα (μία έχουν όλη κι όλη;) κι ο γιαλαντζί ταχυδακτυλουργός της αρχής, παίζουν ένα παιχνίδι όπου η ξανθοκλπ κρύβεται πίσω από ένα παραβάν, από μια απόχη, πίσω από τον ίδιο τον Βαραββάν, πίσω από το δάχτυλό της κλπ και ΑΣΤΡΑΠΙΑΙΑ εμφανίζεται με άλλο φόρεμα (super mini και αποκαλυπτικόν, οφκόρς!) Αποχωρούν ειρηνικά και χειροκροτούμενοι δεόντως, ενώ ο απαυτός αναγγέλλει…

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΔΕΚΑ ΛΕΠΤΩΝ!

(«για να μαζέψουμε τη σκηνή μας…» – η σκυλοπόπ ξαναρχίζει, ελεεινή και τρισάθλια, όπως στην έναρξη της παράστασης, αλλά τώρα προσέχω αλλού)

Αμ, το διάλειμμα ήταν για το πάπλωμα, ήγουν τα ευρά των Περαιωτών…

(η γλώσσα μας είναι κλητική, είπεν ο μέγας διδάσκαλος Ζουράρις, λέμε τα ευρά! Βεβαιούντος διδάσκαλε, όπως λέμε τα στατά, τα μπορντά, τα κομιλφά και τα λοιπά)

Λοιπόν, η ξανθοσγουρομαλλούσα ντύνεται μάνι μάνι με μια στολή «θυρωρού ξενοδοχείου» και μετατρέπεται σε φωτογράφο! Φωτογραφίζει όσα πιτσιρίκια θέλουν να βγουν παρέα με το βόα ή μ’ έναν πιγκουϊνο που την έχει στήσει σ’ ένα σκαμπώ (να είναι στο ύψος του παιδιού – δεν είναι κανένας πιγκουϊνος –γίγας!) και δεν το κουνάει ρούπι από κει πάνω, διότι ο μάγος στέκεται μ’ ένα κουβά και του αμολάει κάθε τόσο από μια σαρδέλα!

Δεύτερο λοιπόν, ο Άλεξ έχει ένα κοφίνι με μπαλόνια από κείνα τα μακρουλά και φτιάχνει με δαύτα διάφορα: σκυλάκια, σπαθιά, αυτοκίνητα, μονόπολυ κλπ. Η Αναστασία τσιμπάει, παίρνει ένα μπαλόνι- σκυλάκι και ο Άλεξ τσεπώνει (στην δεξιά τσέπη του γιλέκου) ένα ευρώ – το βάζει μαζί με τα άλλα ευρά. Ο Αρίστος το παίζει υπεράνω, τάχα δε θέλει, προφανώς διότι επί σκηνής βρίσκεται και ο επίφοβος βόας…

Όλα είναι μελετημένα: τα μπαλόνια εξαφανίζονται εν ριπή οφθαλμού, οι πιτσιρικάδες κάνουν ουρά να τους φωτογραφίσει η σγουροκλπ με τον πιγκουϊνο ή τον όφιδα. Δυο κορτσούδια κάνουν τη μεγάλη κίνηση: τον παίρνουν (το βόα, ντε) και τον περνάνε πάνω στους ώμους τους! Μετά τη λήψη κατεβαίνουν, η μια τρέμοντας – η πρώτη επαφή μιας μικρής κοπέλας με φίδι και μάλιστα τεραστίων διαστάσεων, δεν είναι αστεία υπόθεση… Κάποτε, στο απώτατο μέλλον, θα βλέπουν τη φωτογραφία και θα ξεκαρδίζονται – ή θα δακρύζουν… Να ζεί, θα λένε, ο φίδαρος;

(άντε, τελείωνε επιτέλους με το διάλειμμα!)

THE ROLLERS

Ποιοι ρόλλερς, μωρέ; Ο Σπάρτακος είναι, με μια ασπροφορούσα (δηλαδή, άσπρο βρακί φορούσα) που είναι η ίδια η βοηθός που είχε όταν έκανε τα καραγκιοζιλίκια με τις πρόκες, στο μέρος α’. Τώρα, φοράνε πατίνια αμφότεροι και οι δύο, περιστρέφονται πάνω σ’ ένα μεγάλο ντέφι και ο Σπάρτακος τη σηκώνει και τη στρουφίζει ολογυρού. Καλό. Ιδίως στην τελευταία περιστροφή, όπου φοράνε δυο λαιμαργιές που δένονται με κρίκο και όπου η περιστρουμφίτσα περιστρεφόμενη περί τον Σπάρτακο, που την περιστρέφει περιστρεφόμενος στο ντέφι, περιστρέφεται ΚΑΙ περί τον άξονά της, το κοινό ξεσηκώνεται. Κλαπ, κλαπ, κλαπ!

ROXANA

Τι βασίλισσα των φιδιών και τρίχες καταϊφι… Η κοπέλα είναι ακροβάτης και μάλιστα καλή. Ανεβαίνει ψηλά, κρεμασμένη σε δυο σεντόνια ΠΕΙΡΑΪΚΗ –ΠΑΤΡΑΪΚΗ, από τα καλά, διπλόφαρδα – και …δίνει ρέστα! Περιέργως, είναι ντυμένη με ολόσωμη λιλά φόρμα. Τι διάολο, κινέζικο τσίρκο βλέπουμε; Τώρα μας πιάσανε οι σεμνοτυφίες;

ΤΟ ΒΡΕΦΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΗΤΟΣ

Στο σημείο αυτό το θέαμα διολισθαίνει αποφασιστικά στη μπαρούφα και θυμίζει τα «βρέφη και τα κήτη» που βλέπαμε στις παλιές ελληνικές ταινίες με το Σταυρίδη και τον Αυλωνίτη. Σημειώνω ό,τι θυμάμαι:

«Αριστερά στο ενυδρείο βλέπετε βαλσαμωμένο ένα τεράστιο χταπόδι 400 κιλών… Πιάστηκε στα νησιά Γκαλαπάγκος, εκεί που έγινε το τσουνάμι, τελευταία…»

«Δεξιά στο ενυδρείο βλέπετε τα σαρκοφάγα ψάρια πιράνχας του Αμαζονίου… θα τους ρίξουμε κρέας, να δείτε τι θα γίνει… Κάρνε, κάρνε… Εντάξει… Τώρα ένας δύτης θα περάσει ανάμεσά τους! Έλα, Ιβάν!»

(Ποιος Ιβάν και ποιος Θανάσης; Στοιχηματίζω ότι ήταν ο μάγος – ή ο φιδάς! Όποιος κι αν ήταν έκανε μερικά μακροβούτια πέρα δώθε αποχώρησε ευτυχής που δεν τον κολάτσισαν τα αιμοβόρα πιράνχας)

Στο μεταξύ, στη σκηνή απολαύσαμε παραλλήλως, στο νούμερο αυτό που παρουσίαζε τα θαύματα της φύσης και του θαλάσσιου βυθού:

– Δύο (2) πελεκάνους, να χαζολογάνε (Πέτρο και Παύλο τους έλεγαν, αν έχει κανείς την περιέργεια)
– Δύο (2) πιγκουϊνους, να χαζολογάνε (Ο Τόμ και ο Τζέρυ, αντιστοίχως)
– Έτερον ουδέν!

MAGIC SHOW

Εχμ, σόου εντ σόου… Βγήκε ο (γνωστός πια) μάγος με δυο κοπελιές, που φορούσαν μαύρες πιτσιλωτές μπότες και κόκκινα βρακάκια. Έλα, στοιχήματα – ποιες ήταν; Τσακάλια είσαστε, ΒΕΒΑΙΩΣ και ήταν η ξανθοσγουρομαλλούσα και η Ροξάνα, αλλοίμονο, πειράματα θα κάνουμε τώρα; Εξετέλεσαν λοιπόν τα εξής θαυμαστά:
– η ξανθοκλπ έβγαλε τις μπότες της και χώθηκε σ’ ένα μπαούλο, ξυπόλητη. Η Ροξάνα έδινε τα σπαθιά στο μάγο, αυτός τα κάρφωνε διαμπερώς στο μπαούλο. Μετά άνοιξαν μια πορτούλα – η σγουροκλπ με τις τονισμένες οπίσθιες παραβολικές γραμμές, έλειπε – λες και περίμενε κανείς να είναι μέσα και να παριστάνει το σουβλάκι! Έκλεισε το πορτί, τραβήχτηκαν τα σπαθιά και τσουπ! ξεπρόβαλε η κοπελιά – η οποία είχε και ένα καταπληκτικό χαμόγελο, αν δεν σας το είπα ήδη. Οι μπότες παρέμειναν απολύτως ασφαλείς καθ’ όλη τη διάρκεια του πειράματος.
– Ήρθε η σειρά της αδύνατης Ροξάνας να βγάλει τις μπότες της – η ζουμπουρλή ξαναφόρεσε τις δικές της. Την ξαπλώσανε σ’ ένα κουτί τύπου φερετράκι, αλλά προεξείχαν από τη μια το κεφάλι και από την άλλη τα πόδια (οι πατούσες, όχι ολόκληρα). Το όλο θέαμα στηριζόταν σε δύο τροχήλατα τραπεζάκια. Όταν ο μάγος πέρασε δυο μεγάλες λάμες στο ύψος της ήβης (μπορεί να ήταν και λίγο παραπάνω – πως κάνετε έτσι;) και τα κομμάτια της Ροξάνας απομακρύνθηκαν το ένα από το άλλο, το πλήθος ανεφώνησεν: αααα… Πλην όμως, την ώρα που η άνω Ροξάνα κουνούσε τα δάχτυλα του χεριού (βλέπαμε εμείς) η κάτω Ροξάνα ΔΕΝ ήταν δυο μέτρα παραπέρα, όπως θα έπρεπε, αλλά (θα σας το αποκαλύψω…) η κάτω Ροξάνα ήταν διπλωμένη κάτω από την άνω Ρωξάνα, η οποία βρισκόταν ακριβώς αποπάνω της και την είχε αποκάτω. Στο άλλο μισό δε, οι πατούσες ήσαν εμφανείς μεν, μαϊμού δε – λίγο αν πρόσεχες δεν θα την πατούσες… Ηθικό δίδαγμα: άμα είσαι λιγνή και μπορείς να διπλώνεσαι, κάνεις το νούμερο που σε κόβουν στα δύο! Άμα είσαι ζουμερή, κάνεις το νούμερο με τα σπαθιά στο κασόνι (βλ. ανωτέρω) και πολύ σου πάει! Στο τέλος, η Ροξάνα φόρεσε ξανά τις μπότες της, οι οποίες είχαν μια αρμονική συνάφεια με το κόκκινο βρακάκι, εξέπεμπαν από κοινού μια αρμονία – κάτι σαν τσιρκολάνικο φένγκ-σούι.

MATLOCK

«…ένας γιόγκι, ο οποίος θριαμβεύει στα ιταλικά κανάλια, ιδίως στο κανάλι 5, ξέρετε, του Μπερλουσκόνι…»

Ήτανε ένας εύπλαστος λιγνός νεαρός, ο οποίος δέθηκε μερικές φορές κόμπο και στο τέλος κατάφερε και χώθηκε σ’ ένα διαφανές κουτί παριστάνοντας την κομπόστα νεράτζι. Βρε πως διασκεδάζουν στα Ιταλικά κανάλια! Χαϊλίκια! Ο Μπερλουσκόνι τι απόγινε ρε παιδιά, ξέρει κανένας;

GRAN FINALLE!

Βγήκε όλος ο πολυπληθής θίασος (και οι οχτώ) για να χαιρετίσει τους θεατές. Πρώτες η ξανθοσγουρομαλλούσα και η Ροξάνα, που έκαναν τόσες δουλειές – από το υποψήφιο σουβλάκι, μέχρι το φωτογράφο! Μαζί τους οι έτερες άλλες δύο. Φορούσαν όλες λευκές τουαλέτες με στρας – εννοείται με σκίσιμο μέχρι το βρακί, έκαναν και μερικά αποχαιρετιστήρια γκλίν γκλόν. Μετά βγήκαν ο μάγος (άλλος ακάματος τύπος…), ο Άλεξ ο κλόουν, ο φιδάς ο μερακλής, ο Σπάρτακος ο καραμπουζουκλής και ο κομπόστας – γιόγκι. Ρε σεις, δε μιλάτε τόση ώρα; ΕΝΝΙΑ ήταν, τελικά! Τι, έχει κι άλλους; «Βγαίνοντας μπορείτε με ένα ευρώ να θαυμάσετε τη γυναίκα που γίνεται γορίλας! Μη τη χάσετε!» Σιγά μη δώσω τόσα ευρά για να ξαναδούμε το φιδά! Ταρατατζούμ ταρατατζούμ, άντε να φεύγουμε γιατί σε λίγο αρχίζει η δεύτερη παράσταση.

Τότε τη δική μου θα νοιώσεις την ψυχή
που κάθε βράδυ γίνεται λατέρνα σε γιορτή
του τσίρκου τους ανθρώπους, ανταμώνει στη σκηνή
μαζί τους υποκλίνεται, για σένα θεατή…

(…ή αναγνώστη του μπλογκ. Το ίδιο κάνει)

*

Πρώτη ανάρτηση: http://tamystikatoukolpou.blogspot.com/2006/09/circo-acquatico.html