Toυ Μάκη Κοψίδη
ΠΩΣ ΛΕΜΕ «ο λόγος μου συμβόλαιο». Έτσι και με τον Αλέκο Αλαβάνο. Αποδέχθηκε προς στιγμήν το αυτονόητο. Ανέλαβε τις πολιτικές του ευθύνες για την αποτυχία της στρατηγικής που ο ίδιος εκπόνησε. Για το 4,7% που πέτυχε αντί της «κυβέρνησης με πυρήνα τη ριζοσπαστική Αριστερά, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ» που στόχευε.
Είπε για παραίτησή του.
Γρήγορα… ξείπε. Για να δεχθεί η πολιτική άλλη μία δόση αναξιοπιστίας. Όχι από τον Γ. Μανώλη, αλλά από τον Αλέκο που έγινε… Μανώλης.
http://digital.tanea.gr/ClipForm.aspx?nid=12828252
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
35 Σχόλια
Comments feed for this article
24 Ιουνίου, 2009 στις 7:58 μμ
dcosm
«Η πρόβλεψη για επίθεση εναντίον του Αλέκου Αλαβάνου, μόλις θα γινόταν γνωστό ότι αποδέχτηκε την άποψη του κόμματος του ΣΥΝ να μην παραιτηθεί, της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της γνώμης των μελών και των φίλων, επιβεβαιώθηκε. Δεν περίμενε όμως κανείς ότι τα πρώτα βέλη θα προέρχονταν εκ των έσω.» Δήλωση ΜανόληΓλέζου, σήμερα 24/6/09.
Εσείς κύριε Κοψίδη έρχεστε δεύτερος, καθότι «έξω». Κρίμα!
Όσο για το «λεπτό» σας χιούμορ, είναι αυτονόητα χαρακτηριστικό του πολιτικού σας επιπέδου…. Αλήθεια πού ανήκετε τώρα; Στους οικολόγους-πράσινους ή στο ΠΑΣOK;
Σας εύχομαι το καλύτερο
24 Ιουνίου, 2009 στις 8:09 μμ
dcosm
Και για να θυμούνται οι νεότεροι για τον τιμητή του Γλέζου και του Αλαβάνου αρθρογράφο των ΝΕΩΝ
10/01/2008
Το Γραφείο Τύπου του ΣΥΝ για την αποχώρηση του Μ. Κοψίδη έκανε το παρακάτω σχόλιο:
Ευχαριστούμε τον Μ. Κοψίδη για την προσφορά του στο κόμμα μας, στο σύντομο χρονικό διάστημα που στάθμευσε στον ΣΥΝ στο συνεχές ταξίδι του από κόμμα σε κόμμα, ως αποσπασμένου από την υπηρεσία του και του ευχόμαστε καλή και μακρόχρονη διαμονή στο «ρεύμα Βενιζέλου».
To Γραφείο Τύπου
24 Ιουνίου, 2009 στις 9:15 μμ
Παπούλης
Τον λένε Μάκη
έχει μουστάκι
τον κόβω ντούρο
λείπει το πούρο
24 Ιουνίου, 2009 στις 9:26 μμ
σχολιαστης
@dcosm, Ο Φώτης Κουβέλης λέει χειρότερα απο τον Κοψίδη.
24 Ιουνίου, 2009 στις 9:46 μμ
Πάνος
Αντιγράφω από το Μακμάνους:
Τιτλος:
Και καλά τώρα, πίστεψες ποτές ότι υπήρχε και 1% περίπτωση να παραιτηθεί; Μα πόσο ναΐφ είσαι δικέ μου τελικώς; Χα!
Ποστ:
Επαγγλεματικό στέλεχος του ΙΕΚ Περισσός, ουδέποτε εργασθείς εις την ελεύθερη αγορά, πέντε πενταετίες Ευρωβουλευτής (τρείς=14 γιά την ακρίβεια χρόνια με το ΚΚΕ, κι άλλες δύο με τον ΣΥΝ), βάλε και τα βουλευτικά έτη με τον ΣΥΡΙΖΑ, τ’ όλον μιά ζωή πάνω σε μιά καρέκλα! Εσύ μετά τι πίστεψες; Ότι θα σηκωθεί διά να κάτσεις εσύ; Μα μαλάκας είσαι ρε σύντροφε; Και με το μπαρδόν δηλαδής…
Λινκ:
http://manolisvardis.wordpress.com/2009/06/24/%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%AC-%CF%84%CF%8E%CF%81%CE%B1-%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%88%CE%B5%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%AD%CF%82-%CF%8C%CF%84%CE%B9-%CF%85%CF%80%CE%AE%CF%81%CF%87/
24 Ιουνίου, 2009 στις 11:03 μμ
Στέλιος
@dcosm: δε θα υπερασπιστώ τον Κοψίδη (όλοι οι …., μια γενιά έλεγε η γιαγιά μου) αλλά από πότε ο μπουρζουάς των Βρυξελλών έγινε η επιτομή της αριστεράς στη χώρα μας? Πάρτε το χαμπάρι, πήγατε να φάτε το Πασόκ και θα φαγωθείτε τώρα μεταξύ σας. Μπον απετί που θα λέγανε και στας Βρυξέλλας!
24 Ιουνίου, 2009 στις 11:10 μμ
Ελευθερια
Σε παραιτησεις υπουργων εχουμε συνηθισει αλλα σε slow motion δεν εχουμε γνωρισει.
Αιμα θα τρεξει σα θα βρει τον ανθρωπο το βολι κι εσυ πιτηδεια εριξες την μπαλωθια Μανωλη.
Την εριξες την μπαλωθια Γιαννη μελετημενα που ψαχνει ο σκυλος σου να βρει πουν’ τα πουλια πεσμενα.
Σαν τον Μανωλη κυνηγοι κι αλλοι θ’ακολουθησουν που την καρεκλα της Βουλης δε θελουνε ν’αφησουν !!!!!!!!!!!!!!!!!!Φιλακια
24 Ιουνίου, 2009 στις 11:16 μμ
Παπούλης
¨ορε Στέλιο
να σου λέω και εγώ ιστορίες για τους μπουρζουάδες των Βρυξελλώνε με πράσινη ( και ξεκούμπωτη ) ρόμπα … 😉
Γιατί είναι φανερό ότι σε πείραξε που ειπώθηκαν δυό κουβέντες παραπάνω για το Μάκη το Κοψίδη
( εσείς να στηρίζετε και να ελέγχετε 😆 το ΓΑΠ )
25 Ιουνίου, 2009 στις 8:52 πμ
Πάνος
Καλημέρα Ελευθερία!
Καλημέρα σε όλους!
25 Ιουνίου, 2009 στις 10:28 πμ
stinathina
Δε ξέρω αλλά το ποστ μου φαίνεται απογοητευτικό. Δε λέω οκ αλλά.. Καμία ανάλυση τίποτα περιεκτικό, τελείως αναμενόμενο από μια τάση του φάσματος.
Σίγουρα έχει κάτι να μας πει περισσότερο ο κύριος αυτός. Κάποιαν άλλη φορά..
Προσωπικά με ενόχλησε πολύ η ανάληψη της ευθύνης από τον κύριο Αλαβάνο παρά αυτή η ανούσια ανάρτηση, ειδικά την στιγμή που έγινε.. είναι χωρίς νόημα.
Αλλά αφού βολεύει τις πολιτικές μας τοποθετήσεις την καταπίνουμε.. αστεία πράγματα..
25 Ιουνίου, 2009 στις 11:15 πμ
σχολιαστης
@stinathina, το ποστ πρόβαλε το αρθράκι του Κοψίδη, για δυο λόγους.
Ο πρωτος είναι ο τίτλος του «Ο Αλέκος που έγινε… Μανώλης» που άξιζε γιατί αποδίδει ένα θλιβερό φαινόμενο.
Ο δεύτερος λόγος είναι για να υπενθυμίσει έμμεσα σε αυτούς που μπορούν να το αξιολογήσουν ότι όλοι αυτοί οι πρώην …κνίτες, Κοψίδης, Αλαβάνος, Τσίπρας χρησιμοποιούν καταχρηστικά τον τίτλο ανανεωτική αριστερά αλλά οι ιδέες τους είναι κνίτικες.
25 Ιουνίου, 2009 στις 11:19 πμ
J.McManus
[…]ότι όλοι αυτοί οι πρώην …κνίτες, Κοψίδης, Αλαβάνος, Τσίπρας χρησιμοποιούν καταχρηστικά τον τίτλο ανανεωτική αριστερά αλλά οι ιδέες τους είναι κνίτικες.[…]
Δεν συμφωνώ αδερφέ!
Παρασυμφωνώ!
χαχαχαχαχαχαχα
25 Ιουνίου, 2009 στις 11:22 πμ
σχολιαστης
😆
25 Ιουνίου, 2009 στις 11:46 πμ
Παπούλης
Πάνο
εμφανίστηκε ταλαντούχα χελιδών…. 😉
25 Ιουνίου, 2009 στις 11:54 πμ
zeppos
σχο, να μου επιτρέψεις να επαναλάβω (σαν τσόντα σε αυτό το «ακριβέ» ρητό σου) τον .. Παγκάλιο ορισμό των συριζαίων:
«Είναι μη επαρκώς μετανοημένοι κνίτες»..
25 Ιουνίου, 2009 στις 12:52 μμ
dcosm
Δεν θεωρώ τον Αλαβάνο υπεράνω κριτικής, ούτε και κανέναν άλλο άλλωστε. Ωστόσο, το να γίνεται, αυτός και ο ΣΥΡΙΖΑ, σάκος του μποξ από ανθρώπους που καμία ιδέα δεν έχουν να κομίσουν, παρά μόνο τυφλή εμπάθεια και αγοραίο λόγο με κάνουν να μελαγχολώ…
25 Ιουνίου, 2009 στις 1:06 μμ
σχολιαστης
«τυφλή εμπάθεια και αγοραίο λόγο». Μπράβο ευγενικέ @dcosm, ωραίο βρίσιμο.
25 Ιουνίου, 2009 στις 1:23 μμ
Παπούλης
Ζέππο
ενώ ο χοντρός μετανόησε από την εποχή της Βουδαπέστης 😉
25 Ιουνίου, 2009 στις 1:31 μμ
Παπούλης
dcosm
εδώ συζητάμε μερικές φορές έντονα , σπανίως με εμπάθεια και σχεδόν ποτέ αγοραία. Για τις εξελίξεις στο ΣΥΡΙΖΑ – ΣΥΝ αλλά και σε αλλους πολιτικούς σχηματισμούς έχουν γίνει εδώ πολλές και ενδιαφέρουσες συζητήσεις και καλό θα ήταν προτού αποφανθείς να το ερευνήσεις. Οι περισσότεροι εξ ημών γνωρίζουμε ο ένας τον άλλο και δεν χρειάζεται σε ένα τέτοιο ποστ να αναπτύξουμε επιχειρηματολογίες και καθωσπρεπισμούς.
Σε κάθε περίπτωση πάντως επειδή εκτός σπανίων εξαιρέσεων οι εδώ σχολιαστές δεν έχουν πολιτικές ή ακόμα περισσότερο κομματικές δεσμεύσεις ο λόγος του καθενός αντιπροσωπεύει μόνο τον ίδιο και μπορεί να χρησιμοποιεί μέσα , εκφράσεις και μεθόδους που δεν θα απαντήσεις σε πολιτικά ή άλλα φόρα ελεγχόμενα ή ποδηγετούμενα.
25 Ιουνίου, 2009 στις 1:54 μμ
zeppos
Ναι Παπούλη, είναι «παλιός μετανοημένος»… αλλά ΜΕΤΑΝΟΗΣΕ πλήρως και οχι γιαλατζί..
Όσο δεν παραδέχονται εκεί στην ΚΟΕ οτι «δεν υπάρχει πλέον επιστροφή» στα παλιά κατακόκινα μονοπάτια, θα διασύρρονται έτσι με μισόλογα, μισοπαραιτήσεις και άλλα λόγια να αγαπιόμαστε..
Η δυναμική τους τρίτου αριστερού δρόμου που σωστά επαγγέλθηκαν, δεν ΜΠΟΡΕΙ να περιλαμβάνει .. αδιέξοδες λύσεις…
25 Ιουνίου, 2009 στις 2:33 μμ
Παπούλης
Ζέππο
σε αυτά με βρίσκεις σύμφωνο…
25 Ιουνίου, 2009 στις 3:01 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
«…το να γίνεται, αυτός και ο ΣΥΡΙΖΑ, σάκος του μποξ από ανθρώπους που καμία ιδέα δεν έχουν να κομίσουν, παρά μόνο τυφλή εμπάθεια και αγοραίο λόγο με κάνουν να μελαγχολώ…»
Σιγά ρε dcosm, θα πάθεις καμμιά κατάθλιψη από την πολλή μελαγχολία…
Σε αυτό εδω το μπλόγκ, αν και είμαστε μαζεμένοι αρκετοί οπαδοί των Ο-Π, παρόλα καταφέραμε και γίναμε μπίλιες μεταξύ μας, και θα αφήσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ στο απυρόβλητο?? Αδιανόητο! 🙂
25 Ιουνίου, 2009 στις 6:21 μμ
dcosm
Η «τυφλή εμπάθεια και ο αγοραίος λόγος» καταλογίζονται στον αρθρογράφο των ΝΕΩΝ και όχι στους σχολιαστές της Καλύβας. Όσο για την κατάθλιψη, υπάρχουν πολλά περισσότερα που μας σέρνουν σε αυτήν από ό,τι η κατάσταση στην Αριστερά, κόπκκινη ή πράσινη.
25 Ιουνίου, 2009 στις 6:29 μμ
dcosm
Και για όσους αναρωτιούνται αν σχολιάζω από θέσεις κομματικού ή παραταξιακού πατριωτισμού, τους πληροφορώ ότι είμαι ανένταχτος από το 1976. Και βεβαίως ποτέ δεν θήτευσα στη σχολή του Περισσού όπως πλήθος νεόκοποι «ανανεωτικοί».
25 Ιουνίου, 2009 στις 6:57 μμ
σχολιαστης
Tι γράφει σήμερα ο Περικλής Κοροβέσης
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=57278
Στο ημίφως κομματικών γραφείων1
Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ*
Τελικά η περιπλανώμενη απειλή για παραίτηση του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ κατέληξε στην Κουμουνδούρου.
Στη δήλωσή του, που αναιρούσε την παραίτησή του, αναλάμβανε πλήρως τις ευθύνες του. Θαρραλέα και υπεύθυνα. Μιλάει για πρώτη ευθύνη. Δεύτερη, τρίτη, τέταρτη δεν υπάρχει; Το δίδυμο Αλαβάνος-Τσίπρας που κυριαρχούσε σε όλα τα μίντια όλο αυτό τον καιρό, δεν έχει «δίδυμες ευθύνες»; Για να μη μιλήσουμε για την κοινοβουλευτική ομάδα, το μόνο εκλεγμένο όργανο του ΣΥΡΙΖΑ κατευθείαν από τον λαό. Ή ακόμα για τη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ όπου αντιπροσωπεύονταν όλες οι συνιστώσες. Ή ακόμα για τις «ηγεσίες» του ΣΥΝ. Γιατί ο ΣΥΝ από μόνος του είναι μια ομοσπονδία τάσεων και ρευμάτων που έχουν μεγαλύτερη ανομοιογένεια απ’ ό,τι έχουν όλες οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό τον κάνει αδύναμο και ενέχει τον κίνδυνο της διάσπασης.
Και εδώ παίζεται το παιχνίδι. Ο ΣΥΝ όπως και όλες οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, ιστορικά θραύσματα της Ελληνικής Αριστεράς, είχαν φτάσει σε ένα αδιέξοδο. Και είχαν να επιλέξουν μεταξύ γραφικού και πολιτικής. Και επέλεξαν πολιτική που απελευθέρωσε μια μεγάλη δυναμική. Το δημοσκοπικό 18% μπορεί να ήταν από αέρα, αλλά ήταν ενδεικτικό αυτής της δυναμικής που χάθηκε στον δρόμο. Και τη δυναμική αυτή λίγοι την κατάλαβαν για να επενδύσουν σ’ αυτή.
Το υποτιμητικό «ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ» που χρησιμοποιήθηκε από κορυφαία στελέχη του ΣΥΝ υποδήλωνε εταίρους δύο ταχυτήτων και μη αποδοχή του εγχειρήματος. Ηταν αλαζονικό. «Εγώ και οι άλλοι», που παρέπεμπε ευθέως στον σταλινισμό του ΚΚΕ. «ΚΚΕ και συνεργαζόμενοι». Και μετά ακολούθησε η λογική του μπακάλη. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ασχολείται με τους ψιλικατζήδες και δεν παίρνει ένα καλό ράφι στο σούπερ μάρκετ του ΠΑΣΟΚ;
Αυτές οι προσεγγίσεις εξασθένησαν τη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά δεν είναι οι δημοσιογράφοι που φταίνει για όλα. Είναι πρωτίστως ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ και οι όποιες ηγεσίες του, που στην ουσία τον καθιστούν ακυβέρνητη πολιτεία. Είναι γεγονός πως πρώτη φορά στην Ελλάδα συναντάμε τόσα πολλά ιδεολογικά ρεύματα που συνεργάζονται αρμονικά μεταξύ τους, σε σύγκριση βέβαια με τις τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Αρκετοί μιλούν για παγκόσμια πρωτοτυπία. Αλλά υπάρχει και μια δεύτερη εξίσου πρωτότυπη. Είναι ο μόνος πολιτικός σχηματισμός που δεν θέλει μέλη. Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει κάρτα μέλους. Αν κάποιος θέλει να ενταχθεί στον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί. Πρέπει να μπει σε μια από τις συνιστώσες. Δηλαδή, πρέπει να έχει «μέσο».
Οσο περνάει ο καιρός από τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και απελευθερωνόμαστε από τη συναισθηματική φόρτιση, τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ ως δυναμική βγήκε κερδισμένος. Αυτό που έχασε ήταν την αλαζονία του και τον μεγαλοϊδεατισμό του, απαραίτητες προϋποθέσεις για μια άλλη πολιτική. Π.χ. αυτός ο τρίτος πόλος από πού προέκυψε; Καλός στη γεωγραφία δεν ήμουν, αλλά αν η γη είχε τρεις πόλους τότε θα ήταν τριγωνική. Πώς είναι δυνατή μια συνεργασία με το ΚΚΕ; Οποιος γνωρίζει έστω και μια συμπαθητική φράση οποιουδήποτε στελέχους του ΚΚΕ για τον ΣΥΡΙΖΑ, ας μας την πει για να το ξανασκεφτούμε. Αλλά όσοι έχουν ασχοληθεί με την πολιτική του σταλινισμού ξέρουν καλά πως ο κύριος εχθρός του είναι αυτός που απειλεί το έδαφός του. Και το πρόβλημα της συνεργασίας με τους Οικολόγους Πράσινους είναι το λιγότερο προσβολή στη μνήμη του Μιχάλη Παπαγιαννάκη, ενός από τους ιδρυτές της πολιτικής οικολογίας στην Ελλάδα. Αν οι Οικολόγοι Πράσινοι ήθελαν τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, θα ήταν το πιο εύκολο πράγμα. Οι Οικολόγοι Πράσινοι εμφανίζονται σαν νέοι ηγεμόνες. Και οι ηγεμόνες δεν συνεργάζονται, επιβάλλονται.
Ας δούμε τώρα λίγο πιο προσεκτικά το νόημα της παραίτησης και της μη-παραίτησης του Αλαβάνου. Υπάρχει μια σαφής μετατόπιση του κέντρου βάρους των αποφάσεων από τον ΣΥΝ στον ΣΥΡΙΖΑ. Στο εξής δεν θα μιλάμε για Κουμουνδούρου, αλλά για Βαλτετσίου. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Προς το παρόν τίποτα. Ενας ακόμα δρόμος αποκτάει πολιτική σημασία. Το παιχνίδι θα παιχτεί στο κατά πόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, ταχύτατα, θα καταλάβει τα προβλήματα συγκρότησής του σε ένα ενιαίο κίνημα για τον Σοσιαλισμό του 21ου αιώνα, με όργανα και θεσμούς, με μέλη και εκλογές, διαφάνεια και ανοιχτές διαδικασίες, που θα μπορούν να ελεγχθούν από όλους. Ηδη έχει ένα πρώτο μέλος. Τον Αλέκο τον Αλαβάνο που διεκδικεί την κάρτα του μέλους.
*Συγγραφέας-βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Α’ Αθηνών
1. Από τη δήλωση Α. Αλαβάνου
25 Ιουνίου, 2009 στις 6:59 μμ
σχολιαστης
Ενδιαφέρουσα ανάλυση του Νίκου Κιάου
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=57264
Ζητούνται λόγος, πρόταση και προοπτική στον ΣΥΡΙΖΑ
Του ΝΙΚΟΥ ΚΙΑΟΥ
Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν το χειρότερο σε σύγκριση με τα άλλα κόμματα. Αν εξαιρέσουμε τον ΛΑΟΣ και τους Οικολόγους – Πράσινους, που σημείωσαν άνοδο, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε τις μικρότερες απώλειες από τα άλλα κόμματα της Βουλής.
Δεν ευοδώθηκαν οι προσδοκίες, δεν κινήθηκε στο πλαίσιο των στόχων, που είχε προβάλει, αλλά τελικώς δεν ήταν καταστροφικό και, πολύ περισσότερο, δεν ήταν «ταπεινωτική ήττα».
Κι όμως, όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στη θέση του μεγάλου χαμένου, πράγμα που δεν είναι αλήθεια. Κι αυτό το δείχνουν και οι αριθμοί των ψήφων και οι αριθμοί των ευρωβουλευτών και τα ποσοστά, αν τα συγκρίνει κανείς με τα άλλα κόμματα. Αυτό που αναδείχθηκε με όσα συνέβησαν είναι ίσως το πρόβλημα της φυσιογνωμίας, της προοπτικής, της πολιτικής θέσης του, δηλαδή ποιος είναι σήμερα ο χώρος αυτός στον πολιτικό χάρτη, τι κάνει, ποιος είναι ο συγκεκριμένος πολιτικός λόγος του και η πολιτική του πρόταση.
Οι ευρωεκλογές είχαν εκ των πραγμάτων τον χαρακτήρα εθνικών εκλογών, ήταν ένα είδος πρόκριμα, όπως φάνηκε. Οι Οικολόγοι, χώρος που κινείται εκ των πραγμάτων δίπλα ή παράλληλα προς τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο κι αν είναι συνονθύλευμα, όσο κι αν είναι «απολιτικός» ο λόγος τους, όσο κι αν τους λείπει πολιτικό έρμα, βρίσκονται για το εκλογικό σώμα και αυτοί μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ, έδειξαν ότι δίνουν διέξοδο στα πολιτικά πράγματα, στο ενδεχόμενο κενό μετά τις εκλογές. Και αν μπουν στη Βουλή μετά τις εθνικές εκλογές στηρίζουν κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ.
Αυτό είναι ένα πολιτικό μήνυμα που δεν μπορεί να το αγνοήσει κανείς.
Κι από την άποψη αυτή, δηλαδή αν οι Οικολόγοι κρατήσουν δυνάμεις και μπουν στη Βουλή, θα είναι σοβαρότατο πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν λέει κανείς να διακηρύξει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα στηρίξει κυβερνήσεις συνεργασίας, αλλά να δώσει το πολιτικό στίγμα του, που ίσως βρίσκεται σε κίνδυνο.
Οχώρος αυτός της ανανεωτικής ριζοσπαστικής Αριστεράς ξεκίνησε με το ΚΚΕ Εσωτερικού. Ηταν σαφώς διαφοροποιημένο από το ΚΚΕ και πρόβαλλε καθαρά τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και την Ευρώπη των λαών, των εργαζομένων. Πέρασε από Συμπληγάδες, ταλαντεύθηκε, έκανε τα ανοίγματα με τη «Συμμαχία» το 1977, που δεν περπάτησαν. Μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1980 είχε υποστεί τα εσωτερικά σεισμικά φαινόμενα σχετικά με την εξέλιξή του.
Μετεξελίχθηκε στην ΕΑΡ, ενώ είχαμε διασπαστικές καταστάσεις και νωρίτερα διαγραφές μαζικού χαρακτήρα.
Το 1989 συγκροτείται ο ενιαίος Συνασπισμός, με το ΚΚΕ και τότε έδωσε την πολιτική του πρόταση, όχι ανώδυνα, συνεργαζόμενος με τη Ν.Δ. στο όνομα της κάθαρσης. Ηταν όμως μια συγκεκριμένη πολιτική θέση, που έδινε απάντηση στο ερώτημα ποιος είναι και τι κάνει ο συγκροτημένος χώρος της Αριστεράς.
Ερχεται το 1991 η νέα διάσπαση του ΚΚΕ και ο Συνασπισμός τότε αποτελεί ουσιαστικά τη συνέχεια και μεταξέλιξη στον χώρο της ανανεωτικής Αριστεράς. Στην προσπάθειά του να ανασυνταχθεί και να προσδιοριστεί ως πολιτική δύναμη με λόγο και προοπτική, περνάει νέες περιπέτειες. Τον ακολουθεί βεβαίως ένα μάλλον σταθερό ποσοστό του εκλογικού σώματος, αλλά το σχετικό ξεπέταγμά του γίνεται το 1996, όταν το ΠΑΣΟΚ περνούσε το μεταβατικό του στάδιο μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου και ένα ποσοστό του εκλογικού σώματος επίσης ψαχνόταν.
Το ΠΑΣΟΚ σταθεροποιείται έκτοτε στην εξουσία, το ΚΚΕ συντηρείται σταθερά, πράγμα που δείχνει ότι αυτό το νοιάζει και γι’ αυτό φαίνεται να ικανοποιείται και ο ΣΥΝ προσπαθεί να προσδιορίσει τον πολιτικό λόγο του, την πρότασή του, η οποία όμως στις επόμενες εκλογές το 2000 και το 2004 δεν δείχνει να είναι τόσο «εύπεπτη» στο εκλογικό σώμα. Το 2007, με το σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ πιο συγκροτημένο, εμφανίζει ανάκαμψη. Είχε δώσει την εικόνα, συνεργουσών και των εσωκομματικών περιπετειών του ΠΑΣΟΚ, της καλής και πλήρους αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση. Εδινε έτσι προοπτική, είχε λόγο και ύπαρξης και ανάπτυξης. Ερχεται η άνοιξη με την εξέλιξη στην ηγεσία του ΣΥΝ και διαφαίνεται στον κόσμο προοπτική, που μπορεί να οδηγήσει στην αλλαγή, την αλλαγή που αναμένει. Οι «επιθέσεις» από άλλες δυνάμεις και η ειδική μεταχείριση από μερίδα των ΜΜΕ, που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, είναι μέσα στο πολιτικό παιχνίδι. Δεν δίνει όμως πάλι το σαφές πολιτικό στίγμα. Προσπαθεί να διαφοροποιείται από τις άλλες δυνάμεις αλλά φαίνεται ότι δεν γίνεται αποδεκτό από τον κόσμο το πολιτικό πρόσωπο που θέλει να προβάλει, ίσως γιατί πάλι ανακάμπτει το ΠΑΣΟΚ και ο ίδιος δεν προσφέρει με σαφήνεια την εναλλακτική πρότασή του για λύση.
Η κατάσταση επιβαρύνεται μετά τον περασμένο Δεκέμβρη και δείχνει να χειροτερεύει όσο περνάει ο καιρός σε σχέση με την απήχηση που είχε λίγους μήνες πριν.
Εδώ ακριβώς φαίνεται πως περνά νέες ταλαντεύσεις τόσο ο ΣΥΝ στο εσωτερικό του όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, διότι φαίνεται πιο καθαρά ότι λείπουν η πρόταση και ο σαφής λόγος, που δίνουν προοπτική. Οι πρόσφατες συγκρούσεις σε επίπεδο κορυφής αναδεικνύουν μάλλον αυτό το «κενό». Παρ’ ότι ο ΣΥΝ στον τίτλο του εκφράζει και εκπροσωπεί και την Αριστερά και τα Κινήματα και την Οικολογία, φαίνεται ότι δεν μπορεί να δώσει απάντηση σ’ αυτήν την έκφραση και την εκπροσώπηση. Και η σύγχυση φαίνεται να κινείται τόσο στον ΣΥΝ όσο και στον ΣΥΡΙΖΑ. Δείγμα αυτής της σύγχυσης μπορεί να είναι και ένα από τα κεντρικά συνθήματα στις ευρωεκλογές, που απηχεί τη γραμμή του, αυτό το «για τις ανάγκες των πολλών», που πολιτικά δεν μεταφράζεται σε θέση αριστερή, πολιτική. Θα μπορούσαν να το προβάλουν και άλλα κόμματα ως «ηθικό» και «χριστιανικό» σύνθημα.
Το ότι παραμένει ο Αλ. Αλαβάνος, είναι σαφώς θετική εξέλιξη. Αλλά με όσα έγιναν, ο χώρος βγαίνει μάλλον τραυματισμένος. Ερώτημα παραμένει τι θα γίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ ή και με τον ΣΥΝ, μήπως θα έχουμε μετεξέλιξη.
Και πώς θα βγει ο συγκεκριμένος λόγος και η πρόταση που θα δίνει προοπτική;
Ζητούμενο ακόμα παραμένει ο παραλληλισμός του ΣΥΡΙΖΑ με την παλιά ΕΔΑ, που ξεκίνησε σε άλλη εποχή και με άλλα δεδομένα ως συνασπισμός κομμάτων, κινήσεων, ανένταχτων.
Η Ιστορία έχει δείξει ότι ο χώρος έχει βάση, έχει στήριξη στον κόσμο, διότι και έχει επιζήσει μετά από τόσες περιπέτειες και ήττες και έχει δείξει ότι δίνει απάντηση στην αναζήτηση, στην ανησυχία του κόσμου που θέλει πραγματικά την αλλαγή.
Κυρίως σήμερα, με την κρίση σε παγκόσμιο επίπεδο και μην ξεχνούμε, με την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Ωστόσο, στην τελευταία συνεδρίαση του ΣΥΡΙΖΑ τη Δευτέρα οι ηγέτες δεν αναφέρθηκαν σε πολιτική πρόταση ούτε διατύπωσαν τον αναγκαίο πολιτικό λόγο και έμειναν στα διαδικαστικά και στα πολιτικά σχήματα. Οι περιπέτειες φαίνεται συνεχίζονται, πόσω μάλλον όταν γίνονται και ξεχωριστές συγκεντρώσεις, όπως αυτή της ανανεωτικής τάσης. Προς τι;
25 Ιουνίου, 2009 στις 7:19 μμ
Πάνος
Ενδιαφέροντα τα δύο κείμενα. Παρεμπιπτόντως πρόσεξα ότι οι σύντροφοι έχουν εξαιρετικά καλή άποψη για τους Ο-Π 😉
25 Ιουνίου, 2009 στις 7:20 μμ
Παπούλης
dcosm
https://panosz.wordpress.com/2009/06/24/sxoliasths-alekos-manolis/#comment-62499
Επειδή μάλλον αναφέρεσαι σε μένα να σε πληροφορήσω ότι την εποχή που εγώ ανακατευόμουνα με το ένα είν το κόμμα εδρεύαμε στο Σμόλνυ. Ο Περισσός ήταν οικόπεδο.
Και κάτι ακόμα : από ποτέ η πάλαι ποτέ θητεία στο ΚΚΕ του οιουδήποτε , πόσω μάλλον αυτών που επί δεκαετίες συνειδητά απέχουν όπως εγώ , μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αιχμή ή κατηγορία. Δεν μιλώ για τα δημόσια παλληκάρια τύπου Μίμη ή Αλέκου αλλά για τους άγνωστους και ανένταχτους σαν εσένα και μένα ;;;
25 Ιουνίου, 2009 στις 7:24 μμ
σχολιαστης
Ε’ ρε γλέντια
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=57253
Παπαρήγα για ΣΥΝ: Ο,τι μας κάνανε τους κάνουν τώρα
Την περίοδο του 1989-1991 θυμήθηκε η Αλέκα Παπαρήγα, όταν κλήθηκε να σχολιάσει τις εξελίξεις του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτηρίζοντας τον χώρο του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ «εντελώς αφερέγγυο».
Απευθυνόμενη στους δημοσιογράφους είπε: «Γιατί αποχώρησε το ΚΚΕ από τον Συνασπισμό; Οταν σε ένα βράδυ και χωρίς να έχουν προηγηθεί και πολλά πολλά, ανακοινώνεται ότι «έγινε κόμμα» και σηκωθήκαμε και φύγαμε. Τώρα αυτό πάνε να κάνουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει κόμμα και ο Συνασπισμός κατά συνέπεια πρέπει να διαλυθεί. Αυτό είναι δικό τους θέμα τι θα κάνουν».
Η γ.γ. του ΚΚΕ είπε στη συνέχεια «ό,τι μας κάνανε, τους κάνουν τώρα» και πρόσθεσε ότι «δεν μπορείς να έχεις κάρτα μέλους του Συνασπισμού και κάρτα μέλους του ΣΥΡΙΖΑ. Μα αυτό ήταν μια βασική διαφωνία που είχαμε το ’90-’91».
Οπως είπε χαρακτηριστικά, «μέλος σε ένα κόμμα είσαι, δεν μπορείς να είσαι μέλος σε δύο κόμματα. Η συμμαχία είναι άλλο πράγμα. Η συμμαχία έχει μέλη κόμματα».
25 Ιουνίου, 2009 στις 7:36 μμ
Παπούλης
ΧΑΧΑΧΑΧΑ
Λες ρε σχο να διαλύθηκε ο τότε Συνασπισμός για τις κάρτες ;;;;;
25 Ιουνίου, 2009 στις 7:45 μμ
σχολιαστης
Γκρρρ είπε ο Αλέξης
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=41&nid=1026915
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μετεξελιχθεί σε ενιαίο κόμμα, διαμηνύει ο Αλέξης Τσίπρας
Αυστηρό μήνυμα
Αυστηρό μήνυμα ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ούτε πρόκειται να μετεξελιχθεί σε ενιαίο κόμμα» απηύθυνε ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξης Τσίπρας, προσθέτοντας ότι «ούτε πρόκειται να αφήσουμε να μετεξελιχθεί, σε ένα κλειστό κλαμπ, όπου δικαίωμα πρόσβασης θα έχουν μονάχα οι ηγεσίες των συνιστωσών».
Ο κ. Τσίπρας μίλησε για «δύο εβδομάδες αδικαιολόγητα καταστροφικής διαχείρισης ενός αποτελέσματος, το όποιο δεν ήταν ό,τι καλύτερο για μας, αλλά δεν ήταν καταστροφικό» και απολογήθηκε γι’ αυτή την συμπεριφορά «που γέμισε πίκρα και στενοχώρια» του φίλους του κόμματος.
«Θέλω, όμως, να τονίσω, γιατί βρίσκομαι, το τελευταίο διάστημα, δίπλα στους ανθρώπους του κόμματος, στη βάση του κόμματος, ότι στη βάση δεν επικρατεί το ίδιο κλίμα, που επικρατεί στην ηγεσία. Στη βάση του κόμματος επικρατεί κλίμα ψυχραιμίας, σύνεσης και λογικής», πρόσθεσε από τα Χανιά όπου βρίσκεται.
«Το δεύτερο, που θέλω να πω, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι, ούτε πρόκειται να μετεξελιχθεί, σε ενιαίο κόμμα και είναι θετικό ότι χθες υπήρξαν οι απαραίτητες διευκρινήσεις από πολλές πλευρές. Αρκετά ταλαιπωρήσαμε τον κόσμο μας εκπέμποντας μηνύματα συγκεχυμένα, ως προς τις στρατηγικές μας επιλογές.
»Από την άλλη, όμως, ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν είναι, ούτε πρόκειται να αφήσουμε να μετεξελιχθεί, σε ένα κλειστό κλαμπ, όπου δικαίωμα πρόσβασης θα έχουν μονάχα οι ηγεσίες των συνιστωσών, που τον απαρτίζουν» τόνισε ο κ. Τσίπρας.
Κατά τον πρόεδρο του ΣΥΝ, ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς «είναι ένα πλατύ, ελπιδοφόρο, ενωτικό εγχείρημα, που μπορεί να αποτελέσει το πρόπλασμα για τη μεγάλη συμπαράταξη της Αριστεράς και της Οικολογίας στο τόπο μας, μπορεί να αποτελέσει ένα ελπιδοφόρο λαϊκό κίνημα».
«Αυτή είναι η ελπίδα μας, γι αυτό αγωνιζόμαστε και γι αυτό όλοι μαζί, θα αγωνιστούμε από εδώ και στο εξής» κατέληξε ο Αλέξης Τσίπρας.
25 Ιουνίου, 2009 στις 7:51 μμ
karanti
Η μανιακή ενασχόληση με τα του ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνεται στα της προώθησης των Οικολόγων Πράσινων;
απλή αθώα ερώτηση.
25 Ιουνίου, 2009 στις 8:17 μμ
σχολιαστης
Είχαμε μια φαγούρα για τους Ο-Π, αν ρωτάς εμένα που ανάρτησα το πόστ. 😉
Οσο για το μανιακή,τι να σου πω, λογικό δεν είναι σε ένα ποστ για το ΣΥΡΙΖΑ να μιλάμε για το ΣΥΡΙΖΑ. 😉
25 Ιουνίου, 2009 στις 8:31 μμ
karanti
Εννοώ για τη μανιακή διάθεση του συγκεκριμένου μπλογκ να ασχολείται με τον ΣΥΡΙΖΑ κι ενώ έχει εκδηλώσει την οικολογική-πράσινη προτίμηση του 😉
25 Ιουνίου, 2009 στις 8:54 μμ
σχολιαστης
Το σίγουρο είναι ότι η δόση κριτικής που ασκείται στους Ο-Π είναι μεγαλύτερη απο αυτή που ασκείται στο ΣΥΡΙΖΑ, ίσως γιατί είναι …καινούργιο κοσκινάκι.
Το «μανιακή διάθεση» δε γίνεται δεκτό, είναι καθόλα ατυχής χαρακτηρισμός.;-)