Τι προκύπτει από το ρεπορτάζ του in.gr;

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1027275&lngDtrID=244

  1. Ο Τσίπρας δεν παρέστη αυτοπροσώπως – προφανώς είχε σοβαρότερες δουλειές  να κάνει.
  2. Θυμήθηκε ότι υπάρχει «κοινός αγώνας». Προεκλογικά όμως, οι Ο-Π ήταν για τους Συριζαίους είτε «ανύπαρκτοι στους οικολογικούς αγώνες» είτε «ενσωματωμένοι στο σύστημα», μέχρι να τα μπαλώσει ο Αλαβάνος τις τελευταίες 3-4 μέρες.
  3. Πρέπει, λέει, να αναζητήσουμε κοινό βηματισμό. Στο τέμπο του Κουβέλη ή της ΚΟΕ; Διότι αν ο άλλος, με τον οποίον θα συμβαδίσεις, έχει μια ενδογενή αρρυθμία στο βάδην, μάλλον υπάρχει κάποιο προβληματάκι να περπατήσει κι άλλος μαζί του.
  4. Όχι μόνο στο επίπεδο των κοινωνικών αντιστάσεων, αλλά και στο επίπεδο μιας νέας προγραμματικής διεξόδου, που θα κερδίσει την στήριξη ευρύτατων κοινωνικών στρωμάτων και θα διεκδικήσει την ηγεμονία στο πολιτικό πεδίο

Παναΐαμ! Βρε καλέ μου, κόψε κάτι, μας ακούει κόσμος!

5.    Καταλήγοντας ο πρόεδρος του ΣΥΝ σπεύδει να τονίσει ότι οι φυσικές πολιτικές συμμαχίες του Οικολογικού χώρου βρίσκονται στην Αριστερά και όχι στα κόμματα του δικομματισμού.

«Εκεί δηλαδή που συγκροτούνται με τον πιο φυσικό και αυθόρμητο τρόπο και οι καθημερινές συμμαχίες πάνω στα μικρά ή μεγάλα περιβαλλοντικά προβλήματα.»

Μη λες άλλη λέξη, καλέ μου Αλέξη… Να συνεργαστούμε χίλιες φορές, να συναντηθούμε στους οικολογικούς και κοινωνικούς αγώνες, να κάνουμε και μικτούς γάμους ανάμεσα σε Πράσινους και Συριζιωτοπούλες, αν χρειαστεί. Αλλά μη μας το λες αυτό, πληζ, ότι για να είμαστε καλά μαζί, πρέπει πρώτα να αυτο-περιοριστούμε στην αυταρέσκεια του πολιτικού περιθωρίου, μαζί σας, γυρνώντας την πλάτη στην ελληνική κοινωνία που θέλει άλλα – σας το είπε κιόλας ευγενώς στις ευρωεκλογές, θα σας το ξαναπεί λιγότερο ευγενικά στις επικείμενες εθνικές εκλογές.

Το οποίον: ας προσπαθήσουμε πάλι, σε ρεαλιστική βάση και χωρίς σεχταριστική (μικρομεγαλίστικη) αφετηρία – και βλέπουμε.