Του Γιάννη Παρασκευόπουλου

Φανταστείτε ότι έχω ένα ενοχλητικό γείτονα που θα χαιρόμουν να βγάλω από τη μέση. Αν του κάνω βουντού για να πεθάνει, πιθανότατα θα αποτύχω στο στόχο μου. Κινδυνεύω όμως να κατηγορηθώ για απόπειρα φόνου;

Η απλή λογική (αλλά και τα λίγα νομικά που θυμάμαι) λέει ότι όχι. Ακόμη δυσκολότερα θα μπορούσαν να αποδοθούν ευθύνες στους…. Οικολόγους Πράσινους, των οποίων είμαι αυτή την περίοδο μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας.

Ένα τέτοιο βουντού υπέστη μέσα στο κατακαλόκαιρο και ο Πάνος ο Ζέρβας. Στα πλαίσια ενός από τους μαραθώνιους εσωκομματικούς μας διαλόγους, μέλος μας από την περιφέρεια είχε την ατυχή έμπνευση να του στείλει ένα ηλεκτρονικό μήνυμα με ολίγη από νομική ορολογία, που θα έκανε οποιοδήποτε νομικό να χαμογελάσει:  ο αποστολέας του μηνύματος καταγγέλλει συκοφαντία εναντίον τρίτου και επιφυλάσσεται αορίστως ότι θα ασκήσει νομικά δικαιώματα που ΔΕΝ έχει, καθώς προστασία από συκοφαντικές αναφορές έχει μόνο ο ίδιος ο θιγόμενος.

Ο διαχειριστής της ΚΑΛΥΒΑΣ, πάντως δεν είναι νομικός και δεν έσκασε καθόλου στα γέλια. Το βουντού του συντρόφου του το είδε ως πραγματική απειλή για την ελευθερία στο διαδίκτυο, και  έσπευσε να ζητήσει ρητή καταδίκη της ενέργειας από το Πανελλαδικό Συμβούλιο (ΠΣ) των Οικολόγων Πράσινων, στο οποίο είναι μέλος και ο αποστολέας. Μας έδωσε προθεσμία μέχρι τις 30.8 να καταδικάσουμε το μήνυμα, αλλά τελικά άλλαξε γνώμη και αποφάσισε να μας καταγγείλει δημοσίως χωρίς να περιμένει.

Από την πλευρά του, ο «απειλών» είχε διευκρινίσει από την αρχή ότι η πρωτοβουλία του ήταν αυστηρά προσωπική και δεν έχει σχέση με την ιδιότητά του ως μέλους του ΠΣ των Οικολόγων Πράσινων. Οι τελευταίοι είναι προφανές ότι ούτε θα υποκινούσαν ούτε θα στήριζαν ποτέ μια ενέργεια που όχι μόνο θα τους εξέθετε πολιτικά χωρίς κανένα όφελος, αλλά και θα τους γελοιοποιούσε ως νομικά αστοιχείωτους.

Αυτά λοιπόν με τα περί λογοκρισίας. Υπάρχουν όμως και τα περί συκοφαντίας. Στο άρθρο του Μ. Μιχελή στην ΚΑΛΥΒΑ, από όπου ξεκίνησε η όλη συζήτηση, τονίζεται πολύ σωστά ότι το άνοιγμα στην κοινωνία είναι σημαντικότερο από τη στελέχωση με το ανθρώπινο δυναμικό που μας παρέχει ο νόμος. Για να το αποδείξει, όμως, ο αρθρογράφος προτείνει ειρωνικά στο υστερόγραφο να στείλουμε στα Ζωνιανά το Μιχ. Θεοδωρόπουλο, συνεργάτη του ευρωβουλευτή στις Βρυξέλλες και από τους βασικούς διοργανωτές του ετήσιου Αντιαπαγορευτικού Φεστιβάλ.

Εδώ αρχίζουν κάποια προβλήματα:

  • Ως αναπληρωματικό μέλος του Παν.Συμβουλίου των Οικολόγων Πράσινων, ο Μιχ. Μιχελής είχε και αυτός λόγο στην επιλογή του ανθρώπου που δημοσίως ξορκίζει. Δε διατύπωσε καμιά αντίρρηση κατά την ομόφωνη απόφαση, ώστε να πάρουμε υπόψη τις επιφυλάξεις του. Ακόμη και μετά το άρθρο στην ΚΑΛΥΒΑ, δεν έχει ζητήσει μέχρι τώρα αναθεώρηση της επιλογής μας.
  • Τα Ζωνιανά δεν είναι γνωστά στην κοινή γνώμη ως τόπος όπου καπνίζει καθένας ό,τι θέλει, αλλά ως ορμητήριο εμπόρων ναρκωτικών και κυκλωμάτων οργανωμένης εγκληματικότητας. Αν κάποιος κρίνεται κατάλληλος για εκεί, ο φυσικός συνειρμός είναι ότι πρόκειται για έμπορο ναρκωτικών. Καλό ως χιούμορ για καλοκαιρινή κουβέντα μεταξύ γνωστών, τα γραπτά όμως μένουν και μπορεί να τα επικαλείται καθένας ως «μαρτυρίες» για άλλα πράγματα.
  • Στον εσωτερικό διάλογο διαπίστωσα, σχεδόν με έκπληξη, ότι τελικά και οι δύο πλευρές  δηλώνουν συμφωνία με τη δημόσια θέση των Οικολόγων Πράσινων για πολιτικές περιορισμού της βλάβης, που απορρίπτουν τόσο τις εξαρτήσεις όσο και τις απαγορεύσεις.

Τα υπόλοιπα είναι το σημείο από όπου κανονικά θα άρχιζε ο πολιτικός διάλογος: Μας ικανοποιεί λοιπόν η  σημερινή συνθετική μας φυσιογνωμία, που συσπειρώνει ακροατήρια από το κοινό του Αντιαπαγορευτικού Φεστιβάλ μέχρι τον παππού στο κυκλαδίτικο καφενείο, ή θα θέλαμε κάτι φιλικότερο προς το μέσο οικογενειάρχη;

Θα ήθελα πάντως να κλείσω κι εγώ με μια μικρή δόση χιούμορ: Αντί λοιπόν για το Μιχάλη Θ., να στέλναμε μήπως στα Ζωνιανά τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ;

  • Πρόβαλε από την προσωπική του ιστοσελίδα το φετινό Αντιαπαγορευτικό Φεστιβάλ πολύ πριν βγάλουν αντίστοιχη ανακοίνωση οι Οικολόγοι Πράσινοι.
  • Πήρε στα Ζωνιανά 245 ψήφους έναντι μόλις 8 των Οικολόγων Πράσινων.
  • Τον εμπιστεύονται ότι δε θα τους χαλάσει τη δουλειά, αντίθετα με το Μιχάλη Θ. που θα φάει σίγουρα πολύ ξύλο μόλις μαθευτεί ότι οι προτάσεις του θα έριχναν επικίνδυνα την τιμή του «προϊόντος».

Θα το προτείνατε, ή ισχύουν και στο χιούμορ δύο μέτρα και δύο σταθμά;

Γιάννης Παρασκευόπουλος

Μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας

των Οικολόγων Πράσινων