ciocca_w_lindsorcovas

Αυτό το Σαββατοκύριακο συνεδριάζει στην Αθήνα το Πανελλαδικό Συμβούλιο των Οικολόγων – Πράσινων. Τα μέλη του θα εκτιμήσουν το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών. Έχω κι εγώ συνυπογράψει, μαζί με δεκάδες άλλους φίλους και συντρόφους, ένα μακροσκελές κείμενο, το οποίο προσπαθεί να απαντήσει στα ερωτήματα και να προτείνει μια σειρά από αλλαγές και δράσεις. Εδώ όμως είναι μπλογκ, που σημαίνει ότι λέμε αυτό που θέλουμε να πούμε με λίγα λόγια – αλλιώς δεν έχει καμιά σημασία αν (αυτό που θέλουμε να πούμε) ειπώθηκε ή δεν ειπώθηκε. Μια παράπλευρη συζήτηση στην καλύβα, το αρχαιότερο και γνωστότερο από τα ιστολόγια που υποστηρίζουν, κριτικά πάντοτε, τους Ο-Π, νομίζω ότι θα έχει ενδιαφέρον.

*

Την παραμονή των εκλογών έγραφα στην καλύβα:

…τον ΓΑΠ τον βοήθησαν πολύ (να γίνει αυτοδύναμος πρωθυπουργός) και οι Οικολόγοι – Πράσινοι. Οι οποίοι επέλεξαν να μην έχουν ξεκάθαρη πολιτική συμμαχιών και να την προτείνουν στους ψηφοφόρους. Με την  ασάφειά τους, προκύπτει κάτι εξαιρετικά σαφές: στέλνουν τους αριστερούς (ή έστω τους πασοκογενείς) κατευθείαν στην αγκαλιά του ΠΑΣΟΚ.

https://panosz.wordpress.com/2009/10/03/gap-27/

*

Αυτό σημαίνει ότι οι Ο-Π θα μπορούσαν να πάνε καλύτερα, δηλαδή να ξεπεράσουν το όριο του 3% και να μπουν στη Βουλή; Γνώμη μου είναι πως ναι. 23 Αυγούστου 2009:

Πριν τις ευρωεκλογές του Ιουνίου λέγαμε ότι δύσκολα θα εμφανιστεί ξανά περισσότερο πολιτικά  ευνοϊκή περίοδος για τους Οικολόγους – Πράσινους. Κι όμως, αυτό το «περισσότερο» είναι κιόλας μπροστά μας!

Στη συνέχεια εξηγούσα γιατί η συγκυρία σ’ αυτές τις εθνικές εκλογές ήταν τόσο ευνοϊκή για τους Ο-Π και απαριθμούσα τα ατού που διέθεταν:

Το Πράσινο κόμμα έχει ορισμένα πολύ σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματα: βάζει νέα θέματα στην πολιτική αντζέντα και δημιουργεί ενδιαφέρον και πολιτική αγορά, γιατί τα θέματα αυτά (ιδίως για την αντιμετώπιση της περιβαλλοντικής κρίσης και για την ποιότητα ζωής) αφορούν το σύνολο της κοινωνίας, αλλά κανένας ως τώρα δεν ασχολήθηκε με αυτά, με τον τρόπο που τα προσεγγίζουν οι Ο-Π. Επιπλέον, τα στελέχη των Ο-Π διαθέτουν το τεκμήριο της …αθωότητας, αυτό που λέγαμε ότι το έχασε η αριστερά. Αυτά, σε συνδυασμό με την πολιτική φρεσκάδα και την έλλειψη αιχμών στην πολιτική στρατηγική, η οποία επιτρέπει την πολυσυλλεκτικότητα, δημιουργούν τις προϋποθέσεις για μεγάλη επιτυχία, εκλογική, καταρχήν, και πολιτική στη συνέχεια.

Κατέγραφα όμως και τα τρία σημαντικά μειονεκτήματα των Ο-Π.

1.

Η σημαντικότερη αδυναμία των Ο-Π είναι ότι δεν εκφράζουν ένα υπαρκτό κοινωνικό κίνημα, με αξιόλογη έκταση και βάθος. Δεν έχουν ρίζες στην κοινωνία. Είναι περισσότερο μια πρόταση που έρχεται απέξω και από πάνω – και επειδή διαθέτει μεγάλη πολιτική δυναμική, δημιουργεί ανταπόκριση.

2.

Το πολιτικό προσωπικό που διαθέτουν χαρακτηρίζεται από εκτεταμένη πολιτική ετερογένεια, η οποία δε φαίνεται, προς το παρόν, να ξεπερνιέται.

3.

…( η) κατάσταση  διχασμού που έχει δημιουργηθεί στο εσωτερικό του φορέα. Όπου η διαφορετική από την επικρατούσα άποψη καταγγέλλεται συστηματικά ως συνειδητή υπονόμευση του κόμματος και δεν συζητιέται ποτέ επί της ουσίας (…)

Το αποτέλεσμα είναι μια ομάδα λίγων «υπερπατριωτών» να δημιουργεί σε μόνιμη βάση ένα νοσηρό και αποθαρρυντικό κλίμα, το οποίο λειτουργεί σαν πραγματική τροχοπέδη για την ομαλή λειτουργία του κόμματος.

https://panosz.wordpress.com/2009/08/23/ecogreens-57/

Ατυχώς, τα μειονεκτήματα αποδείχτηκαν πιο σημαντικά, ως προς το στόχο της εισόδου στη Βουλή.

*

Ένα από τα πλέον σημαντικά ζητήματα ήταν το θέμα των συνεργασιών, δηλαδή η πιθανότητα της συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ. Οι Ο-Π δεν το ξεκαθάρισαν – και αυτό τους κόστισε τόσο όσο χρειαζόταν για να μη μπουν στη Βουλή. Προσπάθησα με όλες μου τις δυνάμεις, έγκαιρα, παρ΄ όλο που τότε βρισκόμουν σε καθεστώς «απαγόρευσης» να υποδείξω ότι η ξεκάθαρη θέση για το είδος της συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ ήταν απόλυτη προϋπόθεση για την είσοδο των Ο-Π στη Βουλή:

Η επίσημη άποψη του φορέα είναι ότι θα ασχοληθούμε με το θέμα των κυβερνητικών συνεργασιών όταν αυτό προκύψει, δηλαδή στο χρονικά και πολιτικά ασφυκτικό πλαίσιο από την Κυριακή των εκλογών μέχρι να εξαντληθούν οι συνταγματικές προθεσμίες. Πρόκειται για στρατηγικό λάθος. Οι Ο-Π όχι μονάχα πρέπει να είναι έτοιμοι πολύ νωρίτερα, να έχουν δηλαδή συζητήσει μεταξύ τους και συναποφασίσει αν θέλουν συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και με ποιους όρους, αλλά θα πρέπει να έχουν ενημερώσει σχετικά τους πολίτες, με πλήρη διαφάνεια και ειλικρίνεια. Αλλιώς, το μόνο που θα πετύχουν θα είναι να γίνουν μαλλιά κουβάρια μεταξύ τους. Το Συνέδριο της Θεσσαλονίκης πρέπει να περιγράψει τις σχετικές πρόνοιες.

Στα υπόλοιπα προσυνεδριακά σφηνάκια (Ιούνιος 2009) προσπάθησα να περιγράψω τα προβλήματα του φορέα της πολιτικής οικολογίας και τις αιτίες τους. Τα 21 σφηνάκια για το Συνέδριο των Οικολόγων – Πράσινων κατηγορήθηκαν πολύ, ως κείμενο που ήθελε την καταστροφή και τη διάλυση των Ο-Π. Ωστόσο, πολλοί από αυτούς που τα διάβασαν αναγνώρισαν και παραδέχτηκαν τις αλήθειες που περιγραφόντουσαν για πρώτη φορά δημόσια, χωρίς μισόλογα. Ειλικρινά αισθάνομαι ικανοποίηση γι’ αυτό το κείμενο και για την επίδραση που είχε στον πολιτικό μου χώρο. Για παράδειγμα, αντίθετα με ό,τι συνέβαινε τον Ιούνιο, σήμερα όλοι μιλάνε (δηλαδή γράφουν) ανοιχτά, χωρίς ενδοιασμούς, για τις φράξιες και πολλοί έχουν κατανοήσει τον καταστροφικό τους ρόλο και την ανάγκη για το ξεπέρασμά τους – η οποία σιγά σιγά επιχειρείται να γίνει πράξη. Νομίζω ότι για όποιον ενδιαφέρεται για την πολιτική προοπτική των Ο-Π, τα 21 σφηνάκια παραμένουν επίκαιρα.

https://panosz.wordpress.com/2009/06/16/ecogreens-41/

*

Θα προσπαθήσω να συνοψίσω: Το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών δεν ήταν κακό για τους Ο-Π, αλλά ήταν κατώτερο από τις δυνατότητες που δημιουργούσε η συγκυρία. Το ότι δεν τα καταφέραμε στις 4 Οκτωβρίου οφείλεται αποκλειστικά σε υποκειμενικούς παράγοντες – πρωτίστως στα πρόσωπα που ανέλαβαν την ευθύνη για τις πολιτικές που εκφράστηκαν. Κανένας δεν τους κατηγορεί ότι δεν προσπάθησαν. Το πρόβλημά τους, που γίνεται πρόβλημα του φορέα, είναι η επιμονή στη φραξιονιστική λειτουργία, κατάσταση που κυριολεκτικά ακυρώνει το σημαντικότερο συγκριτικό πλεονέκτημα που διαθέτουν οι Ο-Π: τη γόνιμη εθελοντική συμμετοχή και την προσφορά πολλών δεκάδων ανθρώπων που παραμένουν εντός μουδιασμένοι – αλλά και των πολλών εκατοντάδων που παρακολουθούν απέξω, έχουν πολλά να συνεισφέρουν, αλλά δε ζυγώνουν! Γιατί  κάτι δεν τους αρέσει στο κόμμα που ψηφίζουν και υποστηρίζουν – άσχετα αν έχουν ή αν δεν έχουν συνειδητοποιήσει τι είναι αυτό.