Απίστευτο; Και όμως, αληθινό…
http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=95084
*
(κόπυ-πέηστ)
Χοντραίνει το παιχνίδι το ΚΚΕ εναντίον της ταινίας του Παντελή Βούλγαρη «Ψυχή βαθιά», που ως γνωστόν ασχολείται με το θέμα του εμφυλίου πολέμου, εστιάζοντας στις ανθρώπινες περιπέτειες, μακριά από πολιτικές και κομματικές αναλύσεις.
Η συμφιλιωτική ματιά του σκηνοθέτη ήταν αναμενόμενο ότι θα ενοχλήσει τα δύο άκρα. Ο Γιώργος Καρατζαφέρης του ΛΑΟΣ έφερε πριν από καιρό το θέμα στη Βουλή καταγγέλλοντας το κράτος (βλέπε Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου) που χρηματοδοτεί ταινία για τον εμφύλιο. Τώρα ήρθε η σειρά του ΚΚΕ.
Στην Κοζάνη (προφανώς με εντολή από τα κεντρικά) μοιράστηκε κείμενο εναντίον της ταινίας με τίτλο: «»Ψυχή βαθιά» στον «πόλεμο» που συνεχίζεται…». Δημοσιεύθηκε στον «Ριζοσπάτη» της Τρίτης 20/10/2009 και υπογράφεται από την Ελένη Μηλιαρονικολάκη, μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ και υπεύθυνη του Πολιτιστικού Τμήματος της Κ.Ε. Μοιράστηκε το βράδυ της Πέμπτης διακριτικά μεν, αλλά εμφανώς, έξω από το σινεμά της πόλης που παίζει την «Ψυχή βαθιά». Προφανώς το ΚΚΕ θέλει να θωρακίσει τους θεατές απέναντι στην επικίνδυνη ταινία του Παντελή Βούλγαρη, ο οποίος, όπως κατηγορηματικά γραφει η κ. Μηλιαρονικολάκη, «προσθέτει και τη δική του φωνή στα κηρύγματα της λαϊκής υποταγής και συμμόρφωσης». Με την αντίδραση, λοιπόν, ο αμετανόητα αριστερός σκηνοθέτης.
Αυτό που κυρίως ενοχλεί το ΚΚΕ είναι ότι η ταινία «υποβάλλει στο θεατή με συγκινησιακούς και συναισθηματικούς προπαντός όρους την ιδέα της «εθνικής ομοψυχίας» και την ανάγκη για «κατάργηση των διαχωριστικών γραμμών»». Και το ότι δεν δείχνει «ποια δύναμη όπλιζε τους αντάρτες με τέτοιον αφάνταστο ηρωισμό και αυτοθυσία». Δεν το δείχνει με τον τρόπο, φυσικά, που θα ‘θελε το ΚΚΕ αν είχε γράψει το σενάριο. Δηλαδή, απουσιάζει από την ταινία η κατεύθυνση «ότι οι αγωνιστές του Δημοκρατικού Στρατού έγραψαν αυτήν την τρίχρονη εποποΐα ψυχωμένοι από τη δύναμη της επαναστατικής τους ιδεολογίας, από το ιδανικό ενός καινούργιου κόσμου, μιας ανώτερης ανθρώπινης κοινωνίας χωρίς πολέμους, στερήσεις και εκμετάλλευση».
Ο Παντελής Βούλγαρης, λοιπόν, όχι μόνο δεν ταυτίστηκε με τη γραμμή του ΚΚΕ, αλλά, επιπλέον, πάντα κατά την κ. Μηλιαρονικολάκη, όπως οι περισσότεροι από τους μεγάλους δημιουργούς μας, έχασε τη «Βαθιά ψυχή» του, δηλαδή, την «επαναστατική ψυχή». Υπάρχει όμως ελπίδα. Και η προκήρυξη του ΚΚΕ την υπογραμμίζει. Γιατί μπορεί ο Δημοκρατικός Στρατός να ηττήθηκε το 1949 «επειδή δεν ήταν έγκαιρα έτοιμος για να νικήσει», αλλά «η λαϊκή πάλη με καινούργιους μαχητές και μαχήτριες συνεχίζει την πορεία της, βέβαιη πως θα ‘ρθει εκείνη η ώρα που η Ιστορία θα δικαιώσει τα ιδανικά, τους σκοπούς και τη θυσία των αγωνιστών του Δημοκρατικού Στρατού».
Β.ΓΕΩΡΓ.
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
84 Σχόλια
Comments feed for this article
24 Οκτωβρίου, 2009 στις 11:37 μμ
δεξιος
Μικροπραγματα αν σκεφθει κανεις οτι στην ταινια «Ελενη» εκαναν επεισοδια εξω απο τους κινηματογραφους.
24 Οκτωβρίου, 2009 στις 11:41 μμ
Ελευθερία
Μια απορία που είχα πάντα: Αν είχε επικρατήσει ο κομμουνισμός θα ήμουν κι εγώ σαν το κοριτσάκι παραπάνω; (Σαν την κομμουνίστρια καθαρίστριά μας δηλαδή που χωράει στα νούμερα του Ζάρα και πλένει το φεγγίτη χωρίς σκάλα; Γιατί τώρα που «ευτυχώς χάσαμε», γ@^ώ τον καπιταλισμό μου και την υπερεπάρκεια αγαθών, πιο πολύ προς τη συντρόφισσα Αλέκα φέρνω )
Τελικά αυτό το τέλειο μπικίνι με δρεπάνι γίνεται;
25 Οκτωβρίου, 2009 στις 12:07 πμ
mitsakos
Η νεαρή με το διαχωρισμένο σφυροδρέπανο να ανακηρυχθεί πάραυτα αγία, τι αγία, θεά, του κομμουνιστικού πανθέου…
25 Οκτωβρίου, 2009 στις 12:11 πμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Με αυτή τη φωτογραφία 😀 που μας έβαλες σιγά μην κάτσω και ασχοληθώ με τις μαλακίες του ΚΚΕ…
25 Οκτωβρίου, 2009 στις 12:40 πμ
Γιάννης - 2
Με τέτοια προσόντα, και με τέτοιο ξύρισμα, αν έπαιρνε τη θέση της Αλέκας, 10 μονάδες θα ανέβαζε το ΚΚΕ.
25 Οκτωβρίου, 2009 στις 1:08 πμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
«Με τέτοια προσόντα, και με τέτοιο ξύρισμα, αν έπαιρνε τη θέση της Αλέκας, 10 μονάδες θα ανέβαζε το ΚΚΕ.»
Με τέτοια προσόντα και μόνο 10;; Απoκλείεται! 😉
25 Οκτωβρίου, 2009 στις 1:09 πμ
Μαύρος Κατ
Αχ, τί… σφυρ-ιά!!!!! Αχ, τι… δρεπά-νι…
Σ;ο)))
υγ άδικα ψυλλιάζομαι πως τα κεφάλια των bloggers θα είναι τα πρώτα που θα πέσουν, όταν θα έρθει η Επανάσταση;
25 Οκτωβρίου, 2009 στις 1:11 πμ
Πάνος
Γιάννηδες (Χ2) πολύ εύκολα σας βλέπω να ψηφίζετε ΚΚΕ… 😉
25 Οκτωβρίου, 2009 στις 1:13 πμ
Πάνος
Μαύρε Κατ,
το σφυρί και το δρεπάνι, τους αστούς θα τους ξεκάνει – ως γνωστόν… 😉
25 Οκτωβρίου, 2009 στις 1:17 πμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
«Γιάννηδες (Χ2) πολύ εύκολα σας βλέπω να ψηφίζετε ΚΚΕ…»
Πάνο αμα αλλάξει η Παπαρήγα με το κορίτσι από πάνω το συζητάω… 😆
25 Οκτωβρίου, 2009 στις 1:28 πμ
Γιάννης - 2
Πάνο,
Και εγώ θα αλλάξω. δαγκωτό ΚΚΕ. Μα το κορίτσι!
Βρέ, με τέτοιο κορίτσι μπροστά μου, θα ξεχάσω και την Πηγάδα. Το ορκίζομαι.
25 Οκτωβρίου, 2009 στις 9:26 πμ
ο δείμος του πολίτη
Με πολύ μεγάλη μου λύπη βλέπω τέτοιες θέσεις και τέτοιες στάσεις κομμάτων. Εϊναι ξεκάθαρο ότι κάποια κόμματα μέσα στη μισαλλοδοξία και το δογματισμό ή το λαϊκισμό τους, θέλουν να παρέμβουν στην Τέχνη στο όνομα της Ιστορίας (και αυτή ορώντας την μόνο από τη δική τους σκοπιά).
25 Οκτωβρίου, 2009 στις 1:35 μμ
nikiplos
Δεν είναι τωρινό φαινόμενο… Την πλήρωσε … πρώτος ο Σκορτσέζε με τον τελευταίο πειρασμό του… Μετά ο κακόμοιρος ο Κορντέ… Βέβαια ένεκα ότι έθιγαν τα πάγια της θρησκείας και της εκκλησίας, βρέθηκαν αυτοβούλως εισαγγελίσκοι που κατήργησαν τη δημόσια προβολή τους «προστατεύοντας» μας από το μεφιστοφελή….
Στην περίπτωση των «κόκκινων» δαιμόνων πρώτος ήταν ο Κεν Λόους με το «γή και ελευθερία» (αλλά ασχολήθηκε τότε η εξωκοινοβουλευτική αριστερά, καθώς το ΚΚΕ, περι άλλων ετύρβαζε τότε), σήμερα ο Παντελής απλά θα τύχει της ανάλογης «υποδοχής».
Υπάρχει αναμφισβήτητα μια ομοιότητα σε όλα τούτα… 🙂
26 Οκτωβρίου, 2009 στις 3:02 πμ
Παπούλης
Μούρχεται ορέ να σας πω μια παλιά ιστορία σχετικά με το Παντελή αλλά με την ηγερία που μας κοτσάρησε ο Πάνος τη ξέχασα … lol:
Το κορίτσι σίγουρα το ξυρίσανε με το σφυροκάλεμο … δείτε το ύφος του..
Δείμε ( και μάλιστα του πολίτη )
Είσαι εκτός θέματος !!
( με την έννοια ότι η αισθητική του ΚΚΕ , και μάλιστα μετά και το έσχατο συνέδριο . έχει επιστρέψει στο βάθρο του δόγματος … τι να συζητήσεις 😉 )
26 Οκτωβρίου, 2009 στις 10:51 πμ
nikiplos
Παπούλη, περιμένουμε την ιστορία εννοείται!!!
26 Οκτωβρίου, 2009 στις 11:35 πμ
Μαύρο πρόβατο
Εδώ το επίμαχο σημείωμα της κ.Μηλιαρονικολάκη.
Αποκαλυπτώμεθα στον εικονογράφο, επισημαίνοντας ταυτόχρονα οτι τέτοια κόσμιση δε θα τυπωνόταν ποτέ επί του χάρτου της κ. Μάνιας, ενώ το καρνέ των παραγγελιών είναι γεμάτο για ύλη σαν κι αυτή της κ. Βένιας…
Ούτως ειπείν, Ελευθεροτυπία-για-το-ΚΚΕ θα διαβάζουμε πλέον στην Καλύβα!
26 Οκτωβρίου, 2009 στις 12:05 μμ
Παπούλης
Μπλακ σίπιε
με όλη μου την αγάπη , δεν θέλεις να προβώ σε επί της ουσίας ανάλυση των γραφομένων της κας Μ. , ούτε επιπλέον στο σχετικό και ανυπόγραφο της περασμένης εβδομάδας στο Ρ.
Νίκιπλος
Την ιστορία ΔΕΝ θα τη πώ…. το πήρα απόφαση….. 😉
26 Οκτωβρίου, 2009 στις 2:26 μμ
thesa1nt
Επειδή δεν έχω δει ακόμα την ταινία, μήπως είχε χορηγό, καμιά εταιρία κινητής τηλεφωνίας, αντίπαλο, της εταιρίας του κόμματος;
26 Οκτωβρίου, 2009 στις 3:14 μμ
Ενη Καπαζογλου
Και τι λεει ο Μικης, που εχει σημασια
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=4542948
26 Οκτωβρίου, 2009 στις 4:38 μμ
Πάνος
μαύρο πρόβατο,
θα ήθελα να ήξερα τη δική σου θέση – όχι για την ταινία (υποθέτω δεν την έχεις δει ακόμα) αλλά για τη συγκεκριμένη συμπεριφορά του ΚΚΕ απένεντι στον Βούλγαρη και στην ταινία.
(…η οποία, κατά την προσωπική μου γνώμη, είναι απροκάλυπτα φιλο-αριστερή, παρά την προσπάθεια του Β. να παραμείνει «ουδέτερος»)
Όσο για την εικονογράφιση, εσύ που παρακολουθείς τα μπλογκ μου από την αρχή, θα έπρεπε να μην έχεις αμφιβολία: η εικόνα είναι ΙΔΑΝΙΚΗ για το κείμενο της κ. Μάνιας! 😉
*
Ένη,
ο Μίκης συνοψίζει με τη γλαφυρό του λόγο την κυρίαρχη αφήγηση της αριστεράς για τα αίτια του Εμφυλίου. Κάποτε, πριν ασχοληθώ συστηματικά, τα θεωριούσα κι εγώ ως «αυτονόητα» όλα αυτά. Δεν είναι έτσι.
26 Οκτωβρίου, 2009 στις 5:20 μμ
Μαύρο πρόβατο
Παπούλη, με όλο το σέβας, μια σκασίλα είχα για την κριτική σου της κριτικής της Μηλιαρονικολάκη και του ΚΚΕ εν γένει…
Εξηγούμαι συνοπτικά: την ταινία δεν την έχω δει ούτε θα επιδιώξω να τη δω (μπορεί ίσως να τύχει κάποτε). Ο λόγος είναι πολύ απλός: εκτός από το «Χάπυ νταίη» που κάτι μου είπε, ο,τι άλλο έχω δει του Βούλγαρη δε μου άρεσε. Οπότε Πάνο, σου αντιστρέφω το ερώτημα: πώς τοποθετείσαι εσύ στη δική μου στάση έναντι της (αδιαφορίας και μετριότητας) του σκηνοθέτη Π. Βούλγαρη;
Παρέθεσα το λινκ στο σχετικό κείμενο, γιατί θεωρώ πολύ κακή μέθοδο να μιλάμε για πράγματα επί των οποίων γνώση έλαβε, αντί για μας, η κ. Βένια. Ελπίζω να το συμμερίζεσθε αυτό.
Όσο για τα ιστορικά πηγαδάκια περί εμφυλίου ενταύθα και αλλού, είναι η περίσταση όπου, όπως είπε κι ένας σοφός, what can be said at all can be said clearly, and what we cannot talk about we must pass over in silence.
26 Οκτωβρίου, 2009 στις 5:31 μμ
Πάνος
Η τοποθέτησή μου είναι σαφής: περί ορέξεως σπανακόπιττα! 😉
Ο Β. έχει φτιάξει και καλές ταινίες και χλιαρά πράγματα. Αυτή, την τελευταία, την περιμέναμε με (αδικαιολόγητες, ίσως) προσδοκίες, αλλά…
Ως προς το λινκ, παρεξηγείς: δυό σκασίλες είχα, η μία ήταν για την άποψη της κυρίας Μ. περί της ταινίας (ή οποιουδήποτε άλλου θέματος). Το πόιντ είναι η πολιτική συμπεριφορά του ΚΚΕ – και αυτή περιγράφεται επαρκέστατα από την κ. Βένια. Γι’ αυτήν άλλωστε σε ρώτησα, όχι για τις απόψεις τις κ. Μ.
Άντε, και εις άλλα με υγεία!
26 Οκτωβρίου, 2009 στις 6:12 μμ
Γιάννης-2
Φυσικά, αυτά που γράφει ο Μίκης δεν είναι έτσι. Είναι μόνον η κλασσική γραμμή του ΚΚΕ. Πάντα άλλοι έφταιγαν γιά όλα, και κυνηγούσαν τους καλούς πατριώτες των κομμουνιστικών οργανώσεων ΕΑΜ, ΕΠΟΝ, ΟΠΛΑ, κλπ.
Στα χρόνια που πέρασαν, δεν φαίνεται να έχει ξεφύγει από την προπαγάνδα του ΚΚΕ, και συνεχίζει να την αναμεταδίδει ως ιστορική αλήθεια.
Ιδιαίτερα λανθασμένα είναι τα κάτωθι σημεία:
το «..Ώσπου οι Άγγλοι άρχισαν λίγο λίγο να ροκανίζουνε τις Συμφωνίες και να μας οδηγούν στην εμφύλια διαίρεση. Όποιος λέει ότι την αρχή την κάνανε οι Εαμίτες με τα Δεκεμβριανά, γιατί τάχα θέλανε να κατακτήσουν την Αθήνα, είναι είτε άσχετοι με τα γεγονότα είτε φανατικοί προβοκάτορες, διαστρεβλωτές της Ιστορίας και όργανα της αγγλικής πολιτικής που από τότε πέταξε το προσωπείο της και έδειξε καθαρά ότι δεν ήθελε μόνο απλά να μας βάλει στη γωνία της εθνικής ζωής αλλά να μας εξοντώσει όλους, άντρες και γυναίκες του ΕΑΜ, μέχρις ενός…{…}
και το » Πάντως το γεγονός είναι ένα: Ότι οι πρώτοι εξαναγκάστηκαν να πάρουν τα βουνά μπροστά στο όργιο των διώξεων (ειδικά στην ύπαιθρο), που είχαν αναλάβει 150 περίπου συμμορίες συνεργατών, ταγματαλητών και ληστών του κοινού ποινικού δικαίου με την άμεση καθοδήγηση των Άγγλων. Μπαίνανε στα χωριά, καίγανε τα σπίτια, σφάζανε τους άντρες, βιάζανε τις γυναίκες κι αυτό καθημερινά από το 1945 ώς το 1946, ώσπου όσοι κατόρθωσαν να ξεφύγουν, παίρνανε τα βουνά. Όταν έγιναν πολλοί και οργανώθηκαν, δημιούργησαν τέλος τον Δημοκρατικό Στρατό….».
26 Οκτωβρίου, 2009 στις 6:50 μμ
nikiplos
Προφανώς όταν ένα κόμμα, σαν το ΚΚΕ, αποφασίζει να ασχοληθεί με μια ταινία, η οποία καταπιάνεται (και ) με μια ιστορική του περίοδο, τότε έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει… Αρκεί η κριτική να περιορίζεται στο πολιτικό μέρος της ταινίας που το αφορά δλδ. Το πολιτιστικό, που είναι σενάριο, σκηνές κα κινηματογραφικά στοιχεία, ενδεχομένως να αφορά άλλου ιερέως ευαγγέλιο. Βέβαια η κα Μηλιαρονικολάκη ένεκα του πολιτιστικού της υπόβαθρου μπορεί να κάνει κάποιες σκέψεις κάθετες και οριζόντιες μέσα στην αφήγησή της για αυτό και η κριτική της στην ταινία άπτεται περισσότερο του πολιτικού μέρους, του κενού που κατά τη γνώμη της εκλείπει.
Θεωρώντας πως δεν εκφράζει κάποια επίσημη γραμμή του κόμματος αλλά τον εαυτό της, σεβαστή η γνώμη της που σε τελευταία ανάλυση εγκαλεί τον Π.Β. για μη συ-στράτευση στις δικές της πολιτικές απόψεις… Ενδεχομένως και το ΚΚΕ, αν θεωρούσε ότι θίγεται από κάποια πολιτική νύξη που αφορά τη στάση του εκείνη την περίοδο έχει δικαίωμα να εκφράσει τις ενστάσεις του αντιρρήσεις του.
Μέχρι εδώ καλά, και θεάρεστα…
Το αν αυτό αποτελεί συνάμμα και «γραμμή» αυτό μένει να αποδειχτεί. Πάντως το μοίρασμα προκηρύξεων (αν ισχύει) έξω από τους κινηματογράφους παραπέμπει άμεσα στο άνωθεν σχόλιό μου… και αδικεί τόσο την κα Μ. όσο και το ΚΚΕ εν γένει…
26 Οκτωβρίου, 2009 στις 6:52 μμ
Μαύρο πρόβατο
Φίλτατε καλυβάρχα, κολοκυθιά λέγαν νομίζω ένα άλλο παιχνίδι αλλά το σχόλιό σου μου το θυμίζει έντονα.
Η «συμπεριφορά του ΚΚΕ» έναντι του Παντελή Βούλγαρη, με αφορμή την ταινία, συνίσταται στις εξής 2 ενέργειες:
1) τη δημοσίευση στην εφημερίδα του τού σημειώματος που συνέταξε η Ε.Μ.,
2) τη διανομή του σημειώματος αυτού της Ε.Μ. από μέλη του ΚΚΕ στον κόσμο, ιδιαίτερα σε θεατές της ταινίας.
Το άρθρο τώρα της Β.Γ. στη φυλλάδα της Μ.Τ αποτελείται από
α) την ερμηνεία που δίνει στο περιεχόμενο της κριτικής της Ε.Μ. (το ΚΚΕ – το ένα άκρο -ενοχλήθηκε, ο Καρατζαφέρης -το άλλο άκρο – ενοχλήθηκε, άρα ταυτίζονται αυτοί μεταξύ τους, κι εμείς οι υπόλοιποι που απεχθανόμαστε τα άκρα μεταξύ μας…) συν
β) τις αναφορές στο κείμενο αυτό και στο γεγονός οτι μοιράστηκε, έτσι ώστε να στηρίξει η αρθρογράφος την άποψή της.
Η ουσία της «στάσης του ΚΚΕ» που με καλείς να σχολιάσω, αφορά λοιπόν την άλλη σου σκασίλα, δηλαδή τι έγραφε αυτή η έρμη η κριτική που εκφράζει το ΚΚΕ. Μην έχοντας δει την ταινία, δε μπορώ να εκφέρω γνώμη – μένω στο 2), ενέργεια που θεωρώ οτι τιμάει ιδιαίτερα το σκηνοθέτη και αυτό είναι το μόνο (κάπως) αρνητικό που μπορώ να δω.
26 Οκτωβρίου, 2009 στις 7:05 μμ
σχολιαστης
«μιας ανώτερης ανθρώπινης κοινωνίας χωρίς πολέμους, στερήσεις και εκμετάλλευση».
Οπως η Αλβανία του Χότζα, η Βουλγαρία του Ζιφκοφ, η Ρουμανία του Νικολάε και της Ελενας, η ΛΔΓ του Ερικ Χονεκερ, η ΕΣΣΔ του ΣΤάλιν του Χρουτσόφ και του Μπρέσνιεφ. ‘Η όπως των συντρόφων (όπως τους λέει το ΚΚΕ χωρίς ντροπή) της Β. Κορέας του «μεγάλου ηγέτη», του γιού του «σοφού ηγέτη» και του εγγονού του «ανεπανάληπτου ηγέτη» (σε λίγα χρόνια). ‘Η μήπως όπως της Κίνας των ανασφάλιστων εργατών, της πλατείας του αίματος και της νομεγκλατούρας που γίνεται καπιταλιστική για να ολοκληρώσει το σοσιαλισμό.
Η μεγάλη αλήθεια είναι ότι όπως και να έγινε ο δεύτερος εμφύλιος τη γλυτώσαμε με τις μικρότερες δυνατές απώλειες αφου θα μπορούσαμε να έχουμε ακολουθήσει το δρόμο των χωρών αυτών.
26 Οκτωβρίου, 2009 στις 7:11 μμ
Μαύρο πρόβατο
Συμπληρώνω, τώρα που το βλέπω, οτι στο Ριζοσπάστη εμφανίστηκαν δύο ακόμη κείμενα για την ταινία, αυτό και αυτό.
26 Οκτωβρίου, 2009 στις 7:34 μμ
Παπούλης
Μπλακσίπιε
Τη κριτική της κριτικής θα τη κάνω το βράδυ οπότε θα περιμένεις…. 🙂
Για το αν η ανωτέρω «κριτικ’η» της κας Μηλαιρονικολ’ακη είναι «θέση» του ΚΚΕ :
Από τη στιγμή που έχουν δημοσιευτεί τουλάχιστον τρία άρθρα το Ρ. , τα δύο ανυπόγραφα και το άλλο της κατ εξοχήν υπέυθυνης των πολιτιστικών κας Μηλιαροκτλ
Από τη στιγμή που το άρθρο αυτό μοιράζεται ως τράκτ έξω από τις αίθουσες
… ε για όποιον καταλαβαίνει , ή όποιον είχε τη παραμικρή σχέση με το σεπτόν αυτό ίδρυμα είναι φανερό ότι πρόκειται για ΘΕΣΗ και όχι απλά κριτική τέχνης.
Έτσι για νξα μην έχετε απορίες περί τούτου.
Το ΚΚΕ όπως και κάθε άλλος πολιτικός σχηματισμός έχει θέσεις για την αισθητική και τη τέχνη. Απλά στη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο ζήτημα στο οποίο το ΚΚΕ δεν μπορεί να αντέξει στο πειρασμό να δαιμονοποιήσει κάθε «διατρεβλωτη» και να αγιοιποιήσει κάθε τι που συμβάλλει στην εικόνα του μοναδικού εν Ελλάδι εκπροσώπου των ανωτέρω ιδανικών , ιδεολογημάτων ή ότι άλλο θέλετε.
Οι άνθρωποι έχουν το ακαταλόγιστο… 😆
26 Οκτωβρίου, 2009 στις 7:36 μμ
Παπούλης
Τι έχει πάθει το κήμπορντ μου σήμερά ;;
26 Οκτωβρίου, 2009 στις 8:38 μμ
Μαύρο πρόβατο
Διαμαρτύρεται 😆
Ίσως φίλτατε γιατί αναλίσκεσαι στο πρώτο μισό του προηγούμενου σχολίου σου για ν’αποδείξεις το προφανές (όχι μόνον σε όποιον είχε την παραμικρή σχέση κτλ, αλλά γενικώς σε κάθε λογικώς σκεπτόμενον). Έτσι είναι: αυτά (κριτική, θέση, διάβασέ τα και βγάλε συμπέρασμα) που δημοσιεύτηκαν στο Ριζοσπάστη για την ταινία του Β., τα κείμενα που διανεμήθηκαν στον κόσμο τα λέει/χρεώνεται/πιστώνεται το ΚΚΕ.
Λες τώρα, οτι αυτά λοιπόν είναι του Βουλγάρεως δαιμονοποιητικά κτλ. Λέει και η κ. Βένια, οτι είναι τυπικά των άκρων. Λέω κι εγώ διαβάστε τα, δείτε και την ταινία (ή με αντίστροφη σειρά) και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα για τα μεν και τη δε. Ή μην ασχολείστε. Αλλά μην περιμένετε από τις Βένιες. Οι ανησυχίες και οι ατζέντες της Ελευθεροτυπίας ή της κυβερνήσεως δεν είναι και δικές μας, αν με καταλαβαίνεις…
26 Οκτωβρίου, 2009 στις 8:57 μμ
Πάνος
μαύρο πρόβατο,
μήπως ΔΕΝ κατάλαβες; Στην καλύβα αναρτήθηκαν ΔΥΟ διαφορετικά ποστ ανθρώπων που είδαν την ταινία (o sissa ben dahir και η αφεντιά μου*). Επιπροσθέτως, έχουμε διαβάσει σχεδόν ό,τιδήποτε έχει γραφτεί για την ταινία. Μας επιτρέπεται, συνεπώς, να ομιλούμε και να παρουσιάζουμε τα συμπεράσματά μας. 😉
—
* και ο Σούη έδωσε μια ολοκληρωμένη κριτική αποτίμηση, επίσης.
26 Οκτωβρίου, 2009 στις 9:07 μμ
Πάνος
Για τον αγαπητό μ.π – η τελευταία ήττα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Από το ίδιο το ΚΚΕ:
https://panosz.wordpress.com/2007/01/24/civil_war-20/
26 Οκτωβρίου, 2009 στις 9:16 μμ
Μαύρο πρόβατο
έχουμε διαβάσει σχεδόν ό,τιδήποτε έχει γραφτεί για την ταινία
μπράβο. Έδωσα κι εγώ τα σχετικά λινκ για να διαβάσει και κανένας άλλος, πλην υμών (πληθ. ευγ.) και συντακτριών της «Ε», τι εκφράστηκε από το ΚΚΕ για την ταινία, γιατί αυτήν την κουβέντα άνοιξε η άνωθεν κοπυπαστάς.
26 Οκτωβρίου, 2009 στις 10:48 μμ
sonafets
Το ΚΚΕ κινδυνεύει από το ίδιο το ΚΚΕ.Κάτι σαν το Κράμερ εναντίον Κράμερ.Σε λίγο θα καταντήσει σαν τους Ιαχωβάδες.Δογματικό,λατρευτικό,φανατικό.Κρίμα.
26 Οκτωβρίου, 2009 στις 10:49 μμ
Πάνος
Ο κίνδυνος έχει περάσει: όλα αυτά έχουν ΗΔΗ συμβεί… 😉
26 Οκτωβρίου, 2009 στις 11:52 μμ
αλέξανδρος ανδρουλάκης
Αντιφατικό σε βρίσκω.
Απο τη μια κάνεις αρνητική κριτική στην κριτική του ΚΚΕ (και ορθώς)
Κι απο την άλλη μας βαζεις φωτογραφίες Σοσιαλιστικού ρεαλισμού (ορθός)
27 Οκτωβρίου, 2009 στις 12:38 πμ
Ενη Καπαζογλου
Απο ολη αυτη τη συζητηση περι εμφυλιου υπαρχουν καποια συνοπτικα συμπερασματα.
Το ΕΑΜ δεν ηταν αμιγως ΚΚΕ ουτε οι κυβερνησεις του βουνου
Ο ξενος παραγοντας ηταν μια αδιαμφησβητητη δυναμη επιρροης. Πρωτα οι Αγγλοι, οι οποιοι στις 15 Φεβρουαριου 1947 αναγγελουν επισημως την αποχωρηση των βρετανικων στρατευματων απο την Ελλαδα. Με ολες τις πραξεις τους που εχουν ηδη καταγραφει στην ιστορια του εμφυλιου.
Στις 12 Μαρτιου εξαγγελεται το «Δογμα Τρουμαν» (σχεδιο για την ανασχεση του κομμουνισμου) και δηλωνουν επισημως οτι αναλαμβανουν τα ηνια της Ελλαδος.
Αλλα υπαρχει και η αλλη πλευρα που αφορα πλεον την ελληνικη πραγματικοτητα.
Ο πρωτος αμερικανος τοποτηρητης Πωλ Πορτερ σε μια αναφορα του γραφει:
«Υπαρχει μια μεγαλη ανομοιομοφια στο βιοτικο επιπεδο και τα εισοδηματα ανα την Ελλαδα. Οι κερδιζοντες δηλαδη οι βιομηχανοι, οι εμποροι, οι κερδοσκοποι και οι μαυραγοριτες, διαγουν εν πλουτω και χλιδη, το προβλημα δε αυτο καμια κυβερνηση δεν το αντιμετωπισε αποτελεσματικα.
Στο μεταξυ, οι λαικες μαζες περνουν μια αθλια ζωη. (…) Ουδεν μετρο εληφθη απο της απελευθερωσεως για να δοθει χρησιμη εργασια εις τους δυναμενους να εργαστουν απο το ευρυ στρωμα του πληθυσμου. »
Και επισης επισημαινει σε αμερικανικο περιοδικο
» Η κλικα αυτη ειναι αποφασισμενη να υπερασπισει με καθε μεσο τα οικονομικα της συμφεροντα και δεν ενδιαφερεται καθολου για το τι μπορει να στοιχισει αυτο στην οικονομια της χωρας. Τα μελη αυτης της κλικας επιθυμουν να διατηρησουν αθικτο το φορολογικο συστημα που τους ευνοει με αληθινα σκανδαλωδη τροπο. Αντιτιθενται στον ελεγχο συναλλαγματος, γιατι αυτο θα τους εμποδισει να εξαγουν τα κερδη τους στις τραπεζες του Καιρου και της Αργεντινης. Δεν διανοηθηκαν ποτε να επενδυσουν τα κερδη τους στη δικη τους χωρα για να βοηθησουν στην αναστηλωση της εθνικης οικονομιας,»
Κι οταν αυτα τα λεει αμερικανος τοποτηρητης γιατι οι δυστυχισμενες μαζες του ελληνικου πληθυσμου να μη μαχονται για μια καλυτερη ζωη που μια ιδεολογια αυτη του κομμουνισμου τους ενεπνεε. Οι αριστεροι αγωνιστες δεν επεδιωκαν την εξουσια. Ειναι ομως αλλο το οτι η ιστορια τελικα απογοητευσε ολους τους κομμουνιστες ολου του κοσμου οταν αυτον εφαρμοσθηκε οπως εφαρμοσθηκε στις χωρες της ΕΣΣΔ.
27 Οκτωβρίου, 2009 στις 3:38 πμ
Παπούλης
Μαυροπροβατή μου
Το πρώτο μέρος του άνωθεν σχολίου μου ασχολείται με το να εξηγήσει σε ερωτώντες πχ Νικιπλος αν τα γραφόμενα στο Ρ αποτελούν θέση του ΚΚΕ ή απλά μια κριτική. Δεν έχει να κάνει επομένως με τη μεταξύ μας συζήτηση για την οποία δεν έχω ανοιξει ακόμα τα χαρτιά μου….
Όσοι δεν έχουν θητεία σε φορείς του δημοκρατικού ( ; ) συγκεντρωτισμού αγαπητέ μου φίλε δεν μπορούν να έχουν πείρα των λεπτών εκείνων χαρακτηριστικών , ενεργειών και εκφράσεων που ανάγουν την άποψη σε ΘΕΣΗ. Εσύ είμαι βέβαιος ότι το αντιλαμβάνεσαι. 😉
Και να ξεκαθαρίσω κάτι … δεν έχω δεί ακόμα το φίλμ και μάλλον δεν θα το δω σύντομα … το ίδιο και συ όπως ομολογείς ( που μου είσαι και emigre-c ).
Αλλά είπα και παραπάνω ότι δεν είναι το υπό κρίσιν καλλιτεχνικό αντικείμενο που με ενδιαφέρει αλλά η ίδια η κριτική μέθοδος της κας Μηλιαροτέτοιας που με έβγαλε στο κλαρί…. 🙂
Να ξεκαθαρίσω , αν και το ξέρεις ήδη νομίζω , ότι ποσώς με ενδιαφέρουν οι ανησυχίες της κας Βένιας , τα κίνητρα της κας Μανια ( μούνια ) ς και οι ακροβατισμοί της Ε. Το ποιόν τους μου ήταν ανέκαθεν γνωστό. Άρα ότι θα γράψω παρακάτω εκκινεί από εντελώς διαφορετικές αφετηρίες και υπακούει σε άλλα κίνητρα .
Κριτική της Κριτικής :
Το τόνο στη παραπάνω κριτική που σχολιάζουμε δίνει ήδη από τις 8/10 στο Ρ. η κα Τζία Γιοβάνη πτυχιούχος επί του αντικειμένου Ιστορία και θεωρία του κινηματογράφου στο πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης. Ως ειδικός εκφέρει τη κριτική της θεώρηση με όρους που θυμίζουν τη δεκαετία του 50. Ο κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να εγκύψει στο σχετικό λίνκ :
http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=5295902&publDate=8/10/2009
Εδώ τουλάχιστον σε ορισμένες παραγράφους ή έστω προτάσεις επιχειρείται μια προσέγγιση με μέσα κινηματογραφικά :
«Ολα αυτά με κάποιο τρόπο εμφανίζονται στην οθόνη. Ομως, ο σκηνοθέτης επιμένει κυρίως να βρίσκεται και να απεικονίζει τις σφαγές που εκτυλίσσονται στα πεδία των μαχών τις οποίες αναπαριστά με δομικά στοιχεία χολιγουντιανής αισθητικής: Αναβλύζον – πέραν του δέοντος – αίμα, εμμονή σε λεπτομέρειες διαμελισμένων σωμάτων υπό τον ήχο επιθανάτιου ρόγχου, παρατεταμένη διάρκεια πλάνων, κατάχρηση της θεματικής επανάληψης, σε βαθμό που κάπου να αγγίζει τα όρια της υπερβολής και ίσως του κακού γούστου, ενώ δε λείπει και …μια ιστορία αγάπης των αντιμαχόμενων πλευρών.»
( τα μπόλντια δικά μου )
Επί ενός άρθρου σεβαστού μεγέθους , αυτά είναι μόνο τα ευρήματα τα σχετικά με το καλλιτεχνικό δημιούργημα του Π.Β. που έχουν σχέση με το αντικείμενο των σπουδών της εξαίρετης αυτής κυρίας.
( ήταν το πρώτο που διάβασα από τη σειρά των 3 άρθρων που αφορούν τη Ψυχή Βαθιά και δεν είχα προσέξει την υπογραφή )
Κατά τα άλλα η κριτική αυτή είναι η μόνη από το σήριαλ που διατηρεί έστω κάποια προσχήματα.
Σε κάθε περίπτωση τα ρέστα αφορούν διάγνωση μη προφανών προθέσεων από τον ΠΒ , είτε απόδωση υπόπτων κινήτρων στο σκηνοθέτη , είτε μαθήματα ιστορικής μεθοδολογίας ή τέλος σοσιαλιστικό ρεαλισμό στη πλέον χονδροειδή του μορφή.
( αν επεκταθώ το σεντόνι θα βγεί υπέρδιπλο , αλλά τουλάχιστον δείτε το παρακάτω κλασσικό δείγμα μακιαβελλισμού : )
«Φρόντισε ο Βούλγαρης, κάνοντας μια ταινία μυθοπλασίας, να έχει καλυμμένα τα νώτα όταν θα κατηγορηθεί για παραχάραξη και διαστρέβλωση της Ιστορίας. Βέβαια θέση έχει ήδη πάρει, με το να αντιμετωπίζει το κατ’ εξοχήν πολιτικό θέμα με το οποίο καταπιάνεται, με όρους αποκλειστικά ηθικούς – καλού και κακού – και να μεριμνά επιμελώς, ώστε η αφήγησή του να κινείται αυστηρά σε πλαίσιο πολιτικο-ιδεολογικού κενού αέρος.»
( δεν αντέχω να μη κοτσάρω και αυτό : )
««Δεν είμαι πολιτικός, ούτε ιστορικός, είμαι καλλιτέχνης και στην ταινία καταθέτω αυτό που μου αναλογεί, αυτό που μέσα μου επιμένει να με συγκλονίζει», δηλώνει ο σκηνοθέτης και με αυτόν τον τρόπο «καθαρίζει» για τη φαινομενική απουσία πολιτικής και ιστορικής προσέγγισης.»
( τα μπόλντια πάντα του υποφαινόμενου )
Τελικά υπάρχει ορέ ιστορική και πολιτική προσέγγιση ή όχι ;
Διότι αν υπάρχει τότε το ΚΚΕ τη καταδικάζει και μαζί με αυτή πάει καλλιά του και το φίλμ , αν πάλι δεν υπάρχει τότε και πάλι το καταδικάζουμε …
( Μεγάλε Νικολό , πρόδρομε της σοσιαλιστικής αισθητικής ! )
Στη συνέχεια και στις 13 / 10 εμφανίζεται ανυπόγραφο αναμάσημα στο Ρ , προφανώς σε μια προσπάθεια δικαιολόγησης του γεγονότος ότι το ΚΚΕ απέτρεπε ήδη τους ενδιαφερόμενους για τη ταινία από το να τη δούν , χωρίς ακόμα το έργο να παίζεται στις αίθουσες. Το λίνκιον :
http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=5302600&publDate=13/10/2009
Εδώ ο ανώνυμος δεν μετέρχεται καλλιτεχνικά «μέσα» έστω και ακροθιγώς.
Πρόκειται για ιδεολογική τοποθέτηση , για κατέβασμα γραμμής , για διαφώτιση προς τους απαράτσικους τους ασχολούμενους με τους μαζικούς χώρους.
Είναι χαρακτηριστικό ότι και στο προηγούμενο άρθρο και σε αυτό η αιχμή βρίσκεται στον «αντικειμενικό» παράγοντα , λες και ένα κινηματογραφικό έργο πλοκής πρέπει υποχρεωτικά να ασπάζεται τη τεχνική του ντοκυμαντέρ και μάλιστα να εκφράζει πλήρως την ιδεολογικοπολιτική θεμελίωση ιστορικών γεγονότων με αποκλειστική έδραση στο μαρξισμό λενινισμό σταλινισμό ( το τελευταίο φρούτο όψιμης συνεδριακής εσοδείας ).
Μερικά δείγματα :
«Ενα κατεξοχήν πολιτικό ιστορικό ζήτημα, που στην συγκεκριμένη ταινία εμφανίζεται ως η δραματική ιστορία δύο αδελφών, του 15χρονου Βλάση που κατατάχτηκε στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας και του 17χρονου Ανέστη που είναι οδηγός του εθνικού στρατού. Ταινία που «φωτίζει» υποτίθεται την ιστορία από την «πλευρά των θυμάτων και των δύο πλευρών».»
( Τα μπόλντια πάντα του παπούλη )
Είναι φανερή εδώ η σύγχυση του ανώνυμου σχολιογράφου , αφού είναι εξ ορισμού δοσμένο ότι η ταινία ΕΜΦΑΝΙΖΕΙ και δεν καταγράφει , αγγίζει ευαισθητοποιεί , συγκινεί , όπως κάθε έργο τέχνης και δεν εξηγεί , αναλύει , δογματίζει. Την απλή αυτή αλήθεια φαίνεται ότι αγνοεί σκόπιμα ο άνωθεν ανώνυμος , όντας σε διατεταγμένη υπηρεσία , αφού ομολογεί παρακάτω ότι «φωτίζει » υποτίθεται ( ; ) την ιστορία από τη πλευρά των θυμάτων και των δύο πλευρών.
Τελικά υπάρχει εδώ ένα δράμα : Φωτίζει ή αναλύει θεωρητικά ; Αν αυτές τις δύο προσεγγίσεις τις δένει ένας διαλεκτικός δεσμός το ζητούμενο για το ΚΚΕ είναι να καταπιεί η ανάλυση την ματιά του καλλιτέχνη , πόσω μάλλον αν αυτή δεν πάσχει από υποχρεωτικό στραβισμό.
Στη συνέχεια ο ανώνυμος κύριος έρχεται να εκπέμψει τη λέξη κλειδί :
«Αντικειμενικά λοιπόν, η ταινία παραποιεί την ιστορία και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι προβάλλεται σε μια περίοδο που και διεθνώς επιχειρείται το ξαναγράψιμο της ιστορίας,»
Το πολιτικό ζητούμενο του κυρίου αυτού φαίνεται στη τελευταία πράγραφο :
«Κυρίως όμως αυτό που θέλουν είναι οι νέες γενιές να μην επιλέξουν το δρόμο του συλλογικού αγώνα για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος, τον περήφανο δρόμο της τιμής που επέλεξαν και οι ηρωικοί μαχητές και μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.»
( στη πραγματικότητα βέβαια ουδείς ελπίζει και ιδίως οι κύριοι του Περισσού απεύχονται , να φτάσει η στιγμή που οι νέοι θα τραβήξουν αυτό το «περήφανο δρόμο της τιμής» , ως μη διαθέτοντες τα μέσα χρηματοδότησης νέων Μπούλκες , σε μπελάδες θα μπαίνουμε τώρα μαγαζάτορες άνθρωποι ;; )
Τη σούμα όλων των παραπάνω θεομπαιχτισμών έρχεται να κάνει η ex cathedra αρμόδια περί των πολιτιστικών της ΚΕ του τιμημένου ΚΚΕ , η κα Μηλιαρονικολάκη. Ο σύνδεσμος :
http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=5314461&publDate=20/10/2009
( Το κείμενο αυτό είναι μάλλον που μοιράζεται ως προκήρυξη έξωθεν των σινεμάδων )
Χρησιμοποιώντας αντί εισαγωγής ένα ποίημα του Αιμ. Βεάκη συνεχίζει ακάθεκτη το αναμάσημα :
«Στη συγκυρία της παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής εκστρατείας για την «αναθεώρηση» της ιστορίας από τη σκοπιά των «νικητών» με παραποιήσεις και ψέματα, κάθε δημιουργός καλείται να αποφασίσει αν θα «παραδώσει τον άνθρωπο στις συγχύσεις και τις αυταπάτες, ή θα παραδώσει τον κόσμο στον άνθρωπο». Θα περίμενε κανείς ο Παντελής Βούλγαρης, ένας από τους σκηνοθέτες που άνοιξαν νέους θεματικούς και αισθητικούς ορίζοντες στον ελληνικό κινηματογράφο, να σηκώσει και πάλι το ανάστημά του απέναντι στη νέα και σφοδρότερη επίθεση των επικυρίαρχων κατά της ανθρωπότητας. Δυστυχώς με την τελευταία ταινία του «Ψυχή βαθιά», προσθέτει και τη δική του φωνή στα κηρύγματα της λαϊκής υποταγής και συμμόρφωσης. »
Προσέξτε εδώ τη τεχνική στο αποκορύφωμά της :
Αφού πρώτα θεωρήσει ως δεδομένο ότι κάθε αναθεώρηση είναι παραποίηση και ψεύδος , δίνει ένα απαλό χάδι στο φουκαρά ( και απολωλότα ) το Παντελή για να τον καταχερίσει μετά με το κνούτο ως αρνηθέντα να σηκώσει το ανάστημά του απέναντι στη νέα και σφοδρότερη επίθεση κτλ. , κτλ .
Στη συνέχεια πετάει τη ρουκέτα ( Panzerfaust ) :
«ενός γενικά «τυχαίου» κατά το σκηνοθέτη διχασμού του ελληνικού λαού»
( Τα μπόλντια δικά μου )
Αλλά αμέσως παρακάτω λέει :
«Στην όλη απλοϊκή και ευθύγραμμη αντιμετώπιση του θέματος, ως «κακοί» προβάλλονται μόνον οι ξένοι και όχι όλοι (ο αγγλικός παράγοντας αποσιωπάται): Από τη μια οι Αμερικανοί απαιτούν γρήγορο ξεκαθάρισμα και από την άλλη οι Σοβιετικοί αφήνουν αβοήθητους τους αντάρτες να περιμένουν μάταια τον Κόκκινο Στρατό, μια ευθεία παραπομπή στη θεωρία των υπερδυνάμεων, που αυτές τελικά και όχι η λαϊκή πάλη καθορίζουν τις τύχες του κόσμου.»
Φαίνεται ότι η κα της ΚΕ τα έχει μπερδέψει λίγο :
Γνωρίζει το ΚΚΕ άλλη γραφική παράσταση πέραν της ευθύγραμμης ;
Για ποιόν διχασμό μιλάει και μάλιστα ¨τυχαίο¨;
Αν μιλάμε για τα δύο τσοπανόπουλα 14 και 17 ετών υπάρχει σίγουρα και το τυχαίο , αν πάλι όπως αναφέρει εδώ η συμπαθής κυρία ο Π.Β. εστιάζει στις παρεμβάσεις των τότε Μεγάλων Δυνάμεων , μήπως εδώ το τυχαίο επεξηγείται και αποκτά συστηματική σημασία ; . Τη χαλάει τη κα Μηλιαροκτλ… ότι δεν αναφέρεται στους Εγγλέζους , μα αν δε κάνω λάθος πρόκειται για το 49 και οι εξαίρετοι πρώην προτέκτορές μας είχαν παραδώσει στους Γιάνκηδες και έτρεχαν αλλού για να συμμαζέψουν τα οικονομικά και τα αποικιακά τους προβλήματα. Και ο Λήπερ με το Σκόμπυ ( το Ρονάλντο της «δημοκρατίας» μας ) είχαν πάρει σύνταξη. Μήπως θα έπρεπε να κατηγορεί και τους Γάλλους για τα Νοεμβριανά ;
Και βέβαια τη χαλάει ακόμα περισσότερο που διαγουμίζονται τα άγια των αγίων , καθώς ΠΟΤΕ δεν υπήρξε συμβιβασμός και μοίρασμα του κόσμου μεταξύ των τριών νικητών και άρα οιαδήποτε αναφορά στο ότι ο πατερούλης έκανε τη πάπια είναι εκ προιμίου καταδικαστέα στο πυρ το εξώτερον.
Είναι πάντα παραγωγικό να μιλάμε για τις έξωθεν παρεμβάσεις των ισχυρών , αρκεί να είναι μόνο οι Δυτικοί μας «σύμμαχοι». Και όταν δεν μας παίρνει το ρίχνουμε στις θεωρίες περί σχέσης λαών κινημάτων υπερδυνάμεων και άλλα τέτοια βολικά τσιτάτα και πονήματα ξεχνώντας Γιάλτες και Τασκένδες . 😉
Η κα βέβαια χρησιμοποιεί και στη συνέχεια τη γνωστή τεχνική του χαδιού και της σφαλιάρας . Δείτε :
«Ο σκηνοθέτης δηλώνει ότι δεν τον ενδιαφέρουν τέτοιου είδους θέματα, καθώς αποτελούν αντικείμενο των πολιτικών. Τον ίδιον απασχολεί η ανθρώπινη πλευρά αυτής της αδελφοκτόνας αιματοχυσίας. Λες και αυτή είναι έξω και ανεξάρτητη από την κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα. Ωστόσο αναπότρεπτα το έργο κάνει πολιτική, εισχωρώντας μάλιστα στον ίδιο τον πυρήνα της: την ταξική πάλη. Το κεντρικό μήνυμα που από την αρχή ως το τέλος και με ομολογουμένως υψηλή αισθητική εκπέμπει σε διαφορετικές εντάσεις και αποχρώσεις, είναι το ανώφελο, ανέφικτο και ουτοπικό, αλλά συνάμα ζοφερό κι ολέθριο της κοινωνικής σύγκρουσης.»
( Τα μπόλντια ανήκουν στο Καπετάν Φούρκα )
οπου πρώτα τώρα πέφτει η φάπα , μετά το χάδι και τέλος πάλι η σφαλιάρα.
και στο φινάλε η διαστρέβλωση αφού η κοινωνική σύγκρουση , ζοφερή και ολέθρια παρόλα αυτά δεν είναι μόνο ωφέλιμη , εφικτή και ρεαλιστική αλλά και το ζητούμενο υπό μορφήν εμφυλίου. Κάτι τέτοιο έπρεπε υποχρεωτικά να προπαγανδίζει ο ΠΒ με το φίλμ του έτσι ώστε να λάβει το βραβείο Στάλιν της ταξικής καθαρότητας , βραβείο το οποίο απονέμεται αποκλειστικά από το μοναδικό εν Ελλάδι αντιπρόσωπο του Περισσού.
Η τεχνική χάδι – φάπα συνεχίζεται για μερικές ακόμα παραγράφους όπου βέβαια θα λιβανιστεί όλο το πάνθεον των ιδεολογημάτων , θα εξορκιστεί μετά βδελυγμίας πάσα αίρεσις και δαίμων σχετικός με τη στοιχειώδη αυτονομία που ( δεν πρέπει να ) διαθέτει ο κάθε δημιουργός και τέλος με το :
«Με λίγα λόγια το περιεχόμενό της βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με τον τίτλο της. Γιατί «βαθιά ψυχή» είναι η επαναστατική ψυχή.»
επιχειρεί η καλή κυρία να διδάξει , ως άλλη Πασιονάρια , τα περί ψυχής και επανάστασης. Τα ίδια είμαι βέβαιος πως θα ισχυριζόταν και για το παληό μου δάσκαλό το Λαυρέντη ή έστω για τον αγνό ιδεολόγο Ραμόν Μερκαντέρ.
Το γκραν φινάλε της κυρίας μιμείται το τελείωμα του προηγουμένου ανυπόγραφου άρθρου , γιατί στην ουσία η γραμμή δόθηκε τότε ( 13 / 10 )
«Ομως πράγματι χρειάζεται πολύ θάρρος, χρειάζεται «ψυχή βαθιά» για να παραδεχτεί κανείς στις μέρες μας πως ο πόλεμος αυτός χάθηκε, όχι επειδή οι νικημένοι δεν είχαν το δίκιο με το μέρος τους, αλλά επειδή δεν ήταν έγκαιρα έτοιμοι για να νικήσουν. Και αν αυτή την ψυχή οι περισσότεροι από τους μεγάλους δημιουργούς μας την έχουν χάσει μέσα στο σημερινό συντριπτικό συσχετισμό δυνάμεων, θα τη φέρει και σ’ αυτούς η λαϊκή πάλη, που με καινούριους μαχητές και μαχήτριες συνεχίζει την πορεία της, βέβαιη πως θα ‘ρθει εκείνη η ώρα, που η ιστορία θα δικαιώσει τα ιδανικά, τους σκοπούς και τη θυσία των αγωνιστών του ΔΣΕ.»
Πρόκειται για γιγανταιώρημα : Δείτε τη λογική ( σε συνδυασμό πάντα με τη τεχνική χάδι – σφαλιάρα )
Μήπως ακριβώς ο Παντελής ανθίζεται γιατί οι αντάρτες δεν ήσαν «εγκαιρα» έτοιμοι για να νικήσουν ; ( βέβαια η λαική πάλη θα κάνει τη μολυσμένη του ψυχή να ανανήψει – πού είσαι πατέρα που σε φωνάζανε μίασμα ; )
Μήπως γνωρίζει η καλή κυρία πότε τελικά θα είναι «έγκαιρα» έτοιμοι για να νικήσουν ; Και τούτο γιατί και στα τρία άρθρα , είναι άραγε τυχαίο , η κατακλείς είναι η ίδια . Κάτι σαν τη Δ.Παρουσία ή το αγαπημένο μου Περιμένωντας το Γκοντό.
Μέχρι τότε βέβαια οι έμμισθοι διεκπεραιωτές του ταξικού μας γίγνεσθαι θα συνεχίζουν να αρθρώνουν τον ίδιο λόγο , εμπλουτισμένο τελευταία με τις νεκραναστημένες μούμιες ενός σοσιαλιστικού ρεαλισμού χωρίς το δεύτερο συνθετικό και του δευτέρου ( συνθετικού ) μονίμως απόντος.
Η όλη υπόθεση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί φάρσα , στο μέτρο που δεν πρόκειται , και ούτε επρόκειτο εξαρχής , για κριτική κινηματογραφικού έργου πλοκής αλλά για όπλο άσκησης άδηλων πολιτικών επιδιώξεων.
Αλλά δυστυχώς υπάρχει και η τραγική διάσταση : όπου το κόμμα που κατεξοχήν ευαγγελίζεται το μαρξισμό καταντά όχι μόνο να τρώει τα ίδια τα ζωντανά παιδία του , αλλά να απολαμβάνει και το σπόρ της νεκροφαγίας.
( Μαυροπροβατή μου σχώρα με δεν άντεξα )
27 Οκτωβρίου, 2009 στις 3:44 πμ
Παπούλης
Και τα τελευταία μπόλντια στο άνωθεν είναι προσθήκη της αφεντομουτσουνάρας μου.
Σας εύχομαι καλές αναγνώσεις… 😆
27 Οκτωβρίου, 2009 στις 7:45 πμ
Πάνος
παπούλη,
θα πρότεινα να το στείλεις όλο αυτό στο «Ριζοσπάστη» – υποθέτω ότι θα χαρούν να το δημοσιεύσουν
YΓ: respect!
27 Οκτωβρίου, 2009 στις 9:58 πμ
σχολιαστης
http://www.tvxs.gr/v24362
27 Οκτωβρίου, 2009 στις 11:11 πμ
Μαύρο πρόβατο
Στο σημερινό Ριζοσπάστη (εδώ)
«Ρηχή, βαθιά»…
Δε διεκδικούμε κλέη ειδικών όσον αφορά την κινηματογραφική κριτική. Με την ιδιότητα του θεατή και μόνο (και ασκώντας το δικαίωμα στην έκφραση γνώμης) βρήκαμε την ταινία του κ. Παντελή Βούλγαρη, «Ψυχή βαθιά», απρόσμενα κακή. Μάλιστα, είναι τόσο κακή, ως καλλιτεχνικό «προϊόν», ώστε το στοιχείο αυτό της ταινίας να υπερβαίνει όλες τις υπόλοιπες «αναγνώσεις» της, σε βαθμό που να παρέλκει, κατά την άποψή μας, κάθε συζήτηση γύρω από το «μήνυμά της».
Εντούτοις – με αφορμή, πια, την ταινία – επιδοτείται μια συζήτηση η οποία διατείνεται ότι η Ιστορία των (ταξικών) κοινωνιών, πρέπει να γράφεται με το μελάνι της «συναδέλφωσης», της «συμφιλίωσης» και της «συναίνεσης» και όχι (προς Θεού!) της σύγκρουσης. Το μέγιστο, δε, επιχείρημα αυτής της άποψης είναι ότι ο Εμφύλιος του 1946 -49 ήταν ένας πόλεμος όπου αναμετρήθηκαν αδέρφια (που «δεν είχαν τίποτα να μοιράσουν»), πράγμα κακό…
Ομως, «αδέρφια» και «ξαδέρφια» δεν αναμετρήθηκαν μόνο στον ελληνικό εμφύλιο του 20ού αιώνα. «Αδέρφια» και «ξαδέρφια» (για πράγματα, που προφανώς «είχαν να μοιράσουν») αναμετρήθηκαν μεταξύ τους και στον αμερικανικό εμφύλιο, και στον ταξικό εμφύλιο στη Γαλλία το 1871, και στη Γαλλική Επανάσταση το 1789, και στον ισπανικό εμφύλιο, και στους δυο εμφυλίους πολέμους μεταξύ των Ελλήνων μεσούσης της Επανάστασης του ’21. Θυμίζουμε, επιπλέον, ότι τον Ανδρούτσο και τον Καραϊσκάκη, Ελληνες τους «έφαγαν», και τους Κολοκοτρώνη και Μακρυγιάννη, Ελληνες τους φυλάκισαν.
Επομένως το να «διαβάζεται» το δράμα ενός πολέμου, πόσο μάλλον ενός εμφυλίου πολέμου, σαν… μελόδραμα, αφενός δεν είναι κάτι το πρωτότυπο, καθώς αυτή η… «ρηχή, βαθιά» προσέγγιση, έχει επιχειρηθεί πολύ πριν τον Εμφύλιο του 1946-49. Αφετέρου, όσοι επιδιώκουν να «διδάξουν» την ανάγνωση της Ιστορίας από τη σκοπιά της ταυτολογίας, που λέει ότι «ο πόλεμος προκαλεί δεινά – τι κακό πράγμα είναι ο πόλεμος», συνειδητά επιλέγουν (και εδώ δεν συμπεριλαμβάνουμε τους ρομαντικά αφελείς) να μας προτείνουν «να αφήσουμε τα πράγματα ως έχουν».
Ομως, σε συνθήκες πάλης των τάξεων (εκτός αν καταργήθηκε…), σε συνθήκες εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, μόνο τους εκμεταλλευτές συμφέρει «να αφήσουμε τα πράγματα ως έχουν».
Στο ερώτημα, τώρα, «και πώς θα τα αλλάξουμε», το να αναγνωρίζουν οι μαρξιστές ότι στο πλαίσιο των ταξικών κοινωνιών «η βία είναι η μαμή κάθε παλιάς κοινωνίας που κυοφορεί μια καινούρια», προφανώς δε σημαίνει ότι οι κομμουνιστές «εύχονται» τη βία, ή τον πόλεμο, ή τον εμφύλιο πόλεμο, ή πολύ περισσότερο ότι ανάγουν τα παραπάνω σε «αυτοσκοπό». Σημαίνει, πολύ απλά (μόνο μικρόνοες δεν το αντιλαμβάνονται) ότι οι κομμουνιστές δεν κλείνουν τα μάτια μπροστά σε μια πραγματικότητα, η οποία μπορεί να προκύψει.
Μπορεί, για παράδειγμα, να προκύψει «όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας», οπότε έχει να αποφασίσει αν «διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα», όπως έγραφε το πανό του ΕΑΜ, το Δεκέμβρη του ’44.
Μέχρι τότε, λοιπόν, και εφόσον οι τύραννοι, οι εκμεταλλευτές, οι αστοί, δεν έχουν καταστήσει τη σύγκρουση αναπόφευκτη, δηλαδή «δεν έχουν χρησιμοποιήσει ακόμη βία, ο εμφύλιος αυτός πόλεμος μετατρέπεται για μας σε ειρηνική, μακρόχρονη και υπομονετική, ταξική προπαγάνδα» (Λένιν, «Απαντα», τόμος 31ος, σελ. 351).
27 Οκτωβρίου, 2009 στις 11:12 πμ
Μαύρο πρόβατο
Sorry ατύχημα με τα μπολντ (κλείνουν στον τίτλο)
27 Οκτωβρίου, 2009 στις 11:28 πμ
σχολιαστης
αν «διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα»
γι’ αυτό υπέγραψε τη συμφωνία της Βάρκιζας και παράδωσε τα όπλα
27 Οκτωβρίου, 2009 στις 12:15 μμ
Παπούλης
Σχο
Να μου επιτρέψεις να παρατηρήσω ότι οι αιχμές που εξαπολύεις δεν έχουν ως στόχο το ζητούμενο
Περί του νέου αναμασήματος του Ρ που είχε τη καλωσύνη να μας παρουσιάσει ο Μαυροπρόβατος αργότερα.
( μια που βρήκαμε παπά ας θάψουμε πεντέξη 🙂 )
27 Οκτωβρίου, 2009 στις 12:27 μμ
Ενη Καπαζογλου
βεβαια δεν ειπα οτι το φιλμ δεν το εχω δει ακομη, αλλα δεν νομιζω οτι αποτελει τοσο σοβαρο στοιχειο αναγωνσης της ιστοριας . Mαλλον απο οτι διαβαζω ειναι μια «μελοδραματικη απεικονιση», που στοχο εχει να προκαλεσει συγκινησιακη φορτιση χωρις να εχει καμια σοβαρη πολιτικοκοινωνικη ερμηνεια των γεγονοτων.
Ειναι απλως μια ταινια σαν να πουμε ολους τους κατα καιρους «Μεγαλεξαντρους» και ολη αυτη η «φιλολογια» γυρω απο την ταινια, νομιζω οτι οφειλεται και στην εντονη αντιδραση του Ριζοσπαστη. Οι οποιοι εκπροσωποι του (του «Ρ») ισως καποτε δουν τον κοσμο ρεαλιστικοτερα.
27 Οκτωβρίου, 2009 στις 12:34 μμ
sissa ben dahir
Αγαπητέ Παντελή και αγαπητή Ιωάννα, τολμώ να πάρω το θάρρος και να σας υποδείξω πως πρέπει να εκφράζετε κινηματογραφικά το κλέος των κομματικών σας προγόνων. Ο πόλεμος (και μάλιστα ο ταξικός) δεν γίνεται με ανθρώπους ευάλωτους. Γίνεται με ήρωες.
Ίσως το καταλάβετε καλύτερα στο νέο γύρο που σύντομα θ’ ακολουθήσει.
27 Οκτωβρίου, 2009 στις 2:14 μμ
Παπούλης
Στο νέο λοιπόν άρθρο ο ανώνυμος σχολιαστής ακολουθεί πλέον άλλη τακτική :
http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=5326439
Η τεχνική χάδι – φάπα εγκαταλείπεται ( μάλλον οριστικά ) , δίνωντας τη θέση της στη τεχνική καρπαζιά – κλωτσιά. Δείτε το κείμενο που ανάρτησε παραπάνω ο Μπλακσίπιος έτσι ώστε να αποφεύγω τις πολλές παραπομπές και τα κοπυπάστε. Η τεχνική γραφής αυτού του άρθρου είναι , ομολογώ , άριστη.
Από τη σκοπιά ενός μη ειδικού θεατή , ήδη εξαρχής, δηλώνεται το κάκιστο καλλιτεχνικό ποιόν της περι ης ο λόγος ταινίας.. Τόσο κακό ( το ποιόν ) ώστε δεν θα ήταν κάν αναγκαίο να αναφερθούμε στο εμπεριεχόμενο «μήνυμά». ( Παράγραφος πρώτη )
Παρόλα αυτά αφιερώνονται στη συνέχεια ( «εντούτοις….» ) επτά παράγραφοι σχετικές με το εκπεμπόμενο ( κατά το ΚΚΕ ) μήνυμα. 🙂
Εδώ έχουμε άλλο ένα δείγμα του κομματικού ιδιόλεκτου. Καθαρίζουμε στο πίτς φυτίλι με το έργο και τον άνθρωπό και στη συνέχεια απλώνουμε ολόκληρη τη πραμάτεια των ιδεολογικών μας στερεοτύπων με κεντρικό άξονα το πολιτικά ζητούμενο.
Ποιό είναι αυτό ;
Θεωρώ ότι το διαρκώς ζητούμενο ( επί 4 άρθρα μέχρι τώρα ) είναι να αποφευχθεί πάση θυσία η ανεξαρτησία σκέψης και ευαισθητοποίησης των θεατών της ταινίας ή όσων εκδηλώσουν ενδιαφέρον να τη δούν. Θα πρέπει ( οπωσδήποτε ) ο δυνητικός θεατής ο προσκείμενος στο κόμμα , ο συμπαθών , ο «αριστερός» που θα δεί τη ταινία να είναι ήδη εξοπλισμένος με τα εργαλεία εκείνα πρόσληψης και ανάλυσης που θα εξασφαλίζουν τα παρακάτω απολύτως απαραίτητα :
α) Διαρκής αγιοποίηση του ΚΚΕ και της ηγεσίας του για εκείνη τη περίοδο και στο διηνεκές.
β) Οι ευθύνες για το λουτρό αίματος του Εμφυλίου ανήκουν αποκλειστικά στη ντόπια αντίδραση και τη ξένη επέμβαση.
γ) Όταν συγκρούονται τάξεις δεν υπάρχει περιθώριο για ματιά στα ανθρώπινα δράματα , όλα υποτάσσονται στο σκοπό.
δ) Κάθε ματιά καλλιτέχνη που ξεφεύγει από τα παραπάνω τρία προαπαιτούμενα είναι υποχρεωτικά ύποπτη και καταδικαστέα.
Έτσι ο δυνητικός θεατής – στόχος του ανωτέρω δημοσιεύματος – θα μπεί στην αίθουσα ιδεολογικά εξοπλισμένος και προετοιμασμένος και θα βγεί από την αίθουσα ανεπηρέαστος , άμωμος και αμόλυντος , έτοιμος και πάλι να ριχτεί στο ταξικό αγώνα που , το έχουμε πεί και σε άλλα σχόλια , αντιπροσωπεύεται αποκλειστικά στη χώρα μας από τους δεινοσαύρους του Περισσού. Με αυτή τη στόχευση άλλωστε μοιράζεται και στους σινεμάδες το τράκτ με το άρθρο της κας Μηλιαρονικολάκη.
Το τελευταίο αυτό εξάμβλωμα των εγκεφάλων του Περισσού δεν έχει φιλοδοξίες κριτικού κινημαγραφίας. Είναι , εκτός από τη πρώτη του παράγραφο , ένα καθαρά πολιτικό κείμενο. Με αυτή την έννοια κάθε απάντηση στο παραπάνω άρθρο δεν μπορεί παρά να είναι καθαρά πολιτική.
Ο ανώνυμος συγγραφεύς καταλήγει με ένα τσιτάτο του Λένιν «…«δεν έχουν χρησιμοποιήσει ακόμη βία, ο εμφύλιος αυτός πόλεμος μετατρέπεται για μας σε ειρηνική, μακρόχρονη και υπομονετική, ταξική προπαγάνδα» (Λένιν, «Απαντα», τόμος 31ος, σελ. 351).» για να δικαιολογήσει το γεγονός ότι σήμερα το ΚΚΕ αποδύεται μόνο σε ταξική «προπαγάνδα» και δεν έχει πάρει ( ακόμα ) τα βουνά.
Εδώ βρίσκεται όλο το «ψωμί» της υπόθεσης.
Παρατηρούμε πρώτα μια αδιόρατη «στροφή» της γραμμής. Καλός ο Εμφύλιος και οι ταξικές βίαιες συγκρούσεις , όπως σχεδόν διαφημίζεται στα τρία προηγούμενα άρθρα , αλλά ΤΩΡΑ δεν έχουμε ( ακόμα ) τέτοιες συνθήκες. ¨Ολα αυτά βέβαια με το κύρος ενός Β. Ουλιάνωφ.
Πίσω από το άνωθεν τσιτάτο πάνε να κρύψουν τις διαχρονικές ευθύνες των ηγεσιών του ΚΚΕ και των μέχρι τη δεκαετία του 90 πατρώνων του.
Ευθύνες για το τρόπο με τον οποίο ένα κίνημα όπως το ΕΑΜικό κατήντησε μέσα στην ιστορική πορεία να γίνει σήμερα μια ισχνή μειοψηφία ενός κόμματος- μούμιας που ακόμα και σε συνθήκες άγριας καπιταληστρικής κρίσης αδυνατεί να πείσει τα πλέον ζωντανά στοιχεία , τη νεολαία αυτής της χώρας. , βλέπωντας ακόμα και την εκλογική πελατεία του να συρρικνώνεται προς όφελος του ΓΑΠ ή της αποχής.
Θυμίζω τις αντιπολεμικές κραυγές που συστηματικά πρακτόρευε το ΚΚΕ και μέσω του ΠΣΕ ( παγκόσμιο συμβούλιο ειρήνης ) με τον ανεκδιήγητο εντεταλμένο κο Ρομές Σάντρα , όπου κατά το δοκούν καταγγελόταν η ξένη επέμβαση στο Βιετνάμ και παράλληλα μούγκα για την επέμβαση στο Αφγανιστάν ( για τη τελευταία βέβαια κόπτονταν και σφάζονταν οι «φιλελεύθεροι» της άλλης πλευράς , για την οποία ο πόλεμος του Βιετνάμ ήταν «αγιοποιημένος» ή οι Ταλιμπάν τότε ήρωες ).
Αυτά τα συμπτώματα παρουσιάζονται όταν πρακτορεύονται ένθεν κακείθεν συμφέροντα μιας νομενκλατούρας , μιας δράκας μεγιστάνων ή μιας μεγάλης δύναμης.
Τους πειράζει τους κους του ΚΚΕ η ταινία του ΠΒ. 🙂
Φανταστείτε να έκανε ταινία όπου να παρουσιάζωνται τα τραγικά λάθη ( ; ) του ΚΚΕ από το 43 μέχρι και το 49 . Λάθη στρατηγικής και τακτικής που ομολογούν σε μαρτυρίες τους πολλοί – εκ των έσω βιώσαντες – αγωνιστές αλλά και αρκετοί μελετητές εκείνων των ιστορικών γεγονότων. Ένα ντοκυμαντέρ δηλαδή και όχι μια ταινία πλοκής όπου να αποδεικνύεται στη πράξη γιατί πχ η επιχείρηση στη Φλώρινα έγινε ο τάφος χιλιάδων ανταρτών επειδή το πολιτικό πρόταγμα ήταν να υπάρξει ( έστω μία .. ! ) πόλη «ελεύθερη» – έδρα μιάς κυβέρνησης του βουνού – ώστε να θεμελιώνεται ένα προσωρινό έδαφος για διαπραγματεύσεις. Οι αντάρτες του ΔΣΕ ήξεραν γενικά γιατί πολεμούσαν , αυτό δεν το αρνείται κανείς.
Αυτό που δεν ήξεραν είναι ότι ο Κόκκινος Στρατός δεν πρόκειται ποτέ να έρθει σε βοήθεια τους αφού ο Στάλιν ήδη αναγνωριζε τη κυβέρνηση του Παλατιού .
Δεν ήξεραν επίσης ότι όπως το Δεκέμβρη του 44 , έτσι και τώρα θα στέλνονταν στη σφαγή ( τότε Σέρμαν τώρα ναπάλμ ) από μια ηγεσία σαφώς κατώτερη των περιστάσεων.
Δεν ήξεραν ακόμα ότι λίγα χρόνια αργότερα οι επιζήσαντες θα περνούσαν δια ροπάλου στη Τασκένδη όταν κατέρρεε το σύστημα Ζαχαριάδη και ο κουκουές θα έσβηνε μέσα στις στάχτες του.
Δεν ήξεραν ότι το ρόπαλο θα το κρατούσαν αυτοί που επί δεκαετίες μετά πήραν τα ηνία στο Κόμμα σε αγαστή συνεργασία με τους «οππορτουνιστές» του χρουτσοφικού και μπρεζνιεφικού γίγνεσθαι. Επί 50 κοντά χρόνια….
Μέχρι να έρθει σήμερα η πεφωτισμένη «νέα» ηγεσία , μόνη σχεδόν ανά το κόσμο μαζί με τους Βορειοκορεάτες συντρόφους , για να εξηγήσει στο λαό ότι η μοναδική περίοδος όπου λειτουργούσε το «προλεταριακό» κράτος είναι η περίοδος του καλού μας Πατερούλη. Όλες οι λοιπές ηγεσίες του ΚΚΣΕ έκτοτε υπέπεσαν σε σοβαρά οππορτουνιστικά «λάθη» ή ήταν πράκτορες της αντίδρασης. Και το σύστημα αυτό κατέρρευσε εν μια νυκτί με εκείνα τα»δραματικά» γεγονότα της δεκαετίας του 90. 🙂
Βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι και οι ηγεσίες Κολιγιάννη – Φλωράκη , που ποτέ δεν κατήγγειλαν αυτές τις εκτροπές ( μόνο στο τέλος όταν κόπηκαν οι σχέσεις ) ήσαν και αυτές ένοχες στο ίδιο παίγνιο. 😉
Μια τελευταία παρατήρηση . Σε συνθήκες σαν τις σημερινές , βλέπε παγκόσμια κρίση , αδυναμία του ΚΚΕ να πείσει και να εμπνεύσει τα μαζικά κινήματα , ταχύτατες μεταβολές και απειλές σε όλα τα επίπεδα ( τεχνολογία , κοινωνικές σχέσεις , οικονομία , περιβάλλον ) το τιμημένο κόμμα – κατάστημα προσφεύγει στη Σκαρίμπεια τακτική της «φυγής προς τα εμπρός» . Απεκδύεται μετά βδελυγμίας πάσης ευθύνης και ευαγγελίζεται την επιστροφή σε εκείνο το απλουστευτικό σχήμα που βολεύει. Από τη μιά όλοι οι άλλοι και από την άλλη εμείς ( οι αποκλειστικοί εισαγωγείς και διαχειριστές του ταξικού προτύπου )
Προσδοκούν την εξαθλίωση και την εξέγερση υπό τη προυπόθεση ότι θα την ελέγχουν απόλυτα. Αναγγέλουν την επιστροφή στον «communisme de caserne» για να θυμηθώ τον όρο που απέδιδε ο Μ. Σουσλόφ στα εγχειρήματα της «πολιτιστικής» επανάστασης του Μάο και της Χήρας. Απομένει ακόμα να χειροκροτήσουν και το Πολ Πότ…. ίσως να το κάνουν ήδη αλλά ο υποφαινόμενος να μη το έχει αντιληφθεί.
( Αντιλαμβάνομαι ότι με τα σχόλια μου σε αυτό το thread βρίσκομαι υπό το κράτος «αντικομμουνιστικής» ψύχωσης. Θεωρώ βέβαια ότι η ατομική μου αυτή ψυχ. συνδρομή είναι το έλλασον κακό και αντέχετε φίλοι καλυβίστες να την υποστείτε , αφού αποτελεί σύμπτωμα αγωνίας και εκκινεί από ατομικά προβλήματα και κίνητρα μη υλικά . Αντίθετα η οργανωμένη παράνοια που προβάλλει το ΚΚΕ , νομίζω , είναι εκτός από κουραστική ( όπως το δικό μου σύνδρομο ) , ηθελημένη και στοχευμένη , εκκινεί από συμφέροντα το ίδιο μαύρα όσο και αυτά που καταγγέλει και άρα ενέχει σοβαρώτερες συνέπειες και κινδύνους )
27 Οκτωβρίου, 2009 στις 2:33 μμ
inlovewithlife
Δεν έχω δει την ταινία.
Ωστόσο, πιστεύω ότι ένας πολιτικός φορέας έχει το δικαίωμα να παίρνει θέσεις επί της τέχνης, όταν αυτή θίγει πολιτικά ζητήματα. Διαφωνεί κανείς σε αυτό?
Αυτό που όλους μας κεντρίζει αρνητικά είναι το που τοποθετεί την ελευθερία της τέχνης το συγκεκριμένο κόμμα και που θα βρισκόταν η ταινία αυτή και ο σκηνοθέτης της αν αυτό ήταν στην εξουσία. Ως γνωστόν για το ΚΚΕ η ελευθερία της σκέψης/έκφρασης μαζί με άλλες συναφείς ελευθερίες είναι αστικού τύπου και δεν πρέπει να υπάρχει.
Συμπερασματικά. Μυρίζομαι ότι έχει δίκιο το ΚΚΕ στις κριτικές που κάνει για την ταινία, μολονότι όπως πάντα με μονοδιάστατο τρόπο και με έντονη την ιδεολογική καθαρότητα. Ωστόσο, με βάση το τι αντιπροσωπεύει το ΚΚΕ στη συνείδηση των περισσοτέρων, κανείς δεν πρόκειται να την ακούσει.
ΥΓ. Αν είναι έτσι όπως τα λέει πάντως το ΚΚΕ, προτιμώ τον άνθρωπο με το γαρύφαλλο. Δεν ήταν όλοι ίδιοι τότε, κάποιοι πέθαιναν για τα ιδανικά τους, άσχετα αν τους τα σκότωσαν στη συνέχεια. Ούτε είμαστε όλοι αδελφωμένοι σήμερα. Υπάρχουν σοβαρά πράγματα, για να αγωνιστούμε, τα οποία κρατούν από τότε ως κάποιο βαθμό.
27 Οκτωβρίου, 2009 στις 2:43 μμ
Παπούλης
inlovewithlife
Κανείς δεν διαφωνεί με το αν μπορεί κάποιο κόμμα να παίρνει θέσεις σχετικά με ένα καλλιτεχνικό έργο.
Το ζήτημα είναι αν συνειδητά διαστρεβλώνεται το «μήνυμα» που εμπεριέχει το έργο με σκοπούς και μεθόδους για τις οποίες φαίνεται αγαπητέ ότι δεν έχεις εμπειρία. 😉
Και μόνο το γεγονός ότι λες πως «μυρίζεσαι» ότι το ΚΚΕ έχει δίκιο , αν και με μονοδιάστατες και ιδεολογικά αποστειρωμένες οπτικές σημαίνει πολλά.
27 Οκτωβρίου, 2009 στις 4:00 μμ
Ενη Καπαζογλου
Εγω παλι αναρωτιεμαι αν ολη αυτη η αναλυση των δημοσιευματων του Ριζοσπαστη εχει την εμβελεια που παρουσιαζεται εδω. Ποσοι ειναι οι αναγνωστες του Ριζοσπαστη; Και αν δεν υπηρχαν ολα αυτα τα σχολια, ποσοι θα ενδιαφερονταν για τις αποψεις του ΚΚΕ, που δειχνει εγκλωνισμενο στα τσιτατα του παρελθοντος, αλλα απο τη δικη του πλευρα;
Οι ιστορικοι του μελλοντος ισως μπορεσουν να ερμηνευσουν τον εμφυλιο με μεγαλυτερη νηφαλιοτητα, γιατι σημερα ειναι πολυ νωπες οι μνημες αμφοτερων, ωστε να γινεται, σε τελικη αναλυση, μια αποπειρα «προπαγανδας» ακρως αποπροσανατολιστικη και ουδολως πειστικη εφ οσον λειτουργουν δυο διαμετρικα αντιθετες αποψεις που υποστηριζονται με το ιδιο παθος και με επιμονη στην ιδεα οτι ολη αυτη η ιστορικη περιοδος θα ειχε ενδεχομενως μια αλλη αποδοχη και διαφορετικο αποτελεσμα..
27 Οκτωβρίου, 2009 στις 4:08 μμ
Ενη Καπαζογλου
Kαι φυσικα οτι ουδολως πρεπει να «υποτιμωνται» οι διεθνεις συνθηκες της εποχης μετα το Β’ παγκοσμιο πολεμο, γιατι ασφαλως η Ελλαδα δεν αποτελουσε μια νησιδα αποκομμενης απο την παγκοσμια πραγματικοτητα που ηταν η κυριαρχια των δυο κοινωνικοπολιτικων συστηματων στον κοσμο.
28 Οκτωβρίου, 2009 στις 1:18 πμ
Μαύρο πρόβατο
Αντιλαμβάνομαι ότι με τα σχόλια μου σε αυτό το thread βρίσκομαι υπό το κράτος “αντικομμουνιστικής” ψύχωσης.
Γιατί αντικομμουνιστικής;
Ο ανώνυμος συγγραφεύς καταλήγει με υπογράφει, φαρδιά πλατιά, ως Νίκος Μπογιόπουλος.
Παπούλη, θα περιμένω πολύ να συνέλθεις για να συζητήσουμε;
28 Οκτωβρίου, 2009 στις 1:39 πμ
δεξιος
Ειδα την ταινια.Εκεινο που μου εκανε εντυπωση ειναι οτι δεν ηταν τοσο αντιδεξια οσο αντιαμερικανικη.
Ο στρατος ,οι στρατηγοι ,ακομη και ο βασιλιας (!) εμφανιζονται απροθυμοι να πολεμησουν τους ανταρτες και τους το επιβαλλουν οι κακοι Αμερικανοι.
Λεγεται οτι ο Βουλγαρης και η Καρυστιανη ειναι τακτικοι συνομιλητες του Καραμανλη.Αν εχει και αυτος παρομοιες αποψεις εξηγουνται πολλα παρανοικα των τελευταιων ετων.
Με παλαιολιθικους στον Περισσο και κομπλεξικο εναντι της αριστερας στην ηγεσια της ΝΔ δεν ειναι καθολου παραξενο που εκανε περιπατο ο ΓΑΠ.
Αλλωστε το βαθυτερο νοημα της ταινιας και που μαλλον πειραξε το Ρ ειναι «ζητω η εθνικη συμφιλιωση» αρα ΠΑΣΟΚ.
28 Οκτωβρίου, 2009 στις 2:13 πμ
Belbo
Πάνο, είδα το παρόν κείμενο στη λίστα των 100 ψηλότερων άρθρων της wordpress (τσέκαρέ το). Ακριβώς αποκάτω ήταν ένα άλλο άρθρο, αντιγράφω:
10. Το ΚΚΕ κυκλοφορεί προκηρύξεις εναντίον της ταινίας «ψυχή βαθιά»!
11. Κανελόνια με κιμά, ψητή μελιτζάνα, ανθότυρο και βασιλικό
Νομίζω η wordpress έκανε το σχολιασμό που έπρεπε 🙂
28 Οκτωβρίου, 2009 στις 2:35 πμ
Μαύρο πρόβατο
Ο Μαρκ Φερό έχει δείξει προ πολλού ότι περίφημες ιστορικές ταινίες, όπως π.χ. ο «Αλέξανδρος Νιέφσκι», του 1938, μέσα από την οποία το σοβιετικό καθεστώς καλούσε σε εθνική συσπείρωση ενόψει της ναζιστικής απειλής, μας μιλούν περισσότερο για την ιστορική στιγμή κατά την οποία παράγονται και όχι για αυτή στην οποία αναφέρονται: «Διηθούν το παρελθόν μέσα από την επιλογή των θεμάτων, τις αισθητικές προτιμήσεις της εποχής τους, τις αναγκαιότητες της παραγωγής (…), τα ασυναίσθητα ολισθήματα του δημιουργού. Εδώ έγκειται η αληθινή ιστορική πραγματικότητα των ταινιών αυτών και όχι στο πώς αναπαριστούν το παρελθόν».
Διάνα. Η καίρια υπενθύμιση (από την κριτική του Κ.Τερζή στην «Αυγή» – την επισημαίνει η Μαρία στο άλλο σχετικό ποστ) όχι μόνο οπλίζει τη ματιά του θεατή, υποψιάζοντάς τον, αλλά συμβάλλει και στην κατανόηση των αντιδράσεων που προκάλεσε και των σχετικών σχολιασμών.
28 Οκτωβρίου, 2009 στις 3:16 πμ
Παπούλης
Μαυροπροβατή
έτσι και μου βρείς φίλτατε πού στο λινκ που έδωσες παραπάνω βρίσκεται η υπογραφή του Μπογιόπουλου είμαι πράγματι για τα ψυχιατρεία ή τα Γκουλάγκ.
Γιατί βέβαια ως αναγνώστης του Ριζοσπάστη ήμουν νέος αλλά δεν γέρασα και έτσι δικαιολογούμαι να μη γνωρίζω ότι τη στήλη αυτή υπογράφει το βαρύ πυροβολικό της δημοσιογραφίας του ΚΚΕ.
Θα μου αναγνωρίσεις όμως το γεγονός ότι διέκρινα πέννα αξιόλογη σε αντίθεση με τα τρία προηγούμενα άρθρα που μου θύμιζαν φυλλάδια διαφώτισης του μεσοπολέμου. 😉
Αν θέλεις να συζητήσουμε υπάρχουν παραπάνω δύο σεντονάκια μου απλωμένα ( και υπεσχημένα μετά τη δική σου πρόκληση 🙂 ) όπου βγάζω όλο μου το «αντικομμουνιστικό» μένος απέναντι στους μαγαζάτορες , εκεί δίπλα στο γνωστό σταθμό του ηλεκτρικού…..
Μπέλμπε…
Για τους πολιτισμένους «εξωτερικού» υπάρχει άλλο ποστ για να διαπρέψουν.
28 Οκτωβρίου, 2009 στις 3:27 πμ
Παπούλης
Η κριτική του Τερζή είναι τουλάχιστον κατά βάση κινηματογραφική και όπως δηλώνει θα συνεχίσει και την άλλη Κυριακή…. γιατί παρά και την αναφορά στον Αλ. Νιέφσκη ακόμα δεν κατάλαβα , και μάλλον ούτε και ό ίδιος , που το πάει.
Όποιος έχει δεί την εκπληκτική πραγματικά ταινία του Μάλικ , Λεπτή κόκκινη γραμμή , μπορεί να αντιληφθεί περισσότερα φαντάζομαι.
Πάντως ούτε ο Τερζής , ούτε οι συναυτώ επεδόθησαν μέχρι τούδε στο ευγενές άθλημα της διανομής φυλλαδίων έξωθεν των αιθουσών , Να το δώ και αυτό Τσιπρόπουλα μου κι ας πεθάνω…. :mrgreen:.
28 Οκτωβρίου, 2009 στις 12:51 μμ
Ενη Καπαζογλου
Παπουλη
Δεν διακρινεται πουθενα, στα ομολογουμενως μακροσκελη σχολια σου,κανενα «αντικομμουνιστικο» μενος. Περισσοτερο εμφανες ειναι ενα αντι ΚΚΣΕ και αντι ΚΚΕ «μενος», για το οποιο δεν νομιζω οτι υπαρχουν εντονες διαφωνιες απο τους λοιπους σχολιαστες.
28 Οκτωβρίου, 2009 στις 1:12 μμ
Ενη Καπαζογλου
Το να θελουμε ομως να ερμηνευσουμε το «μηνυμα» της ταινιας ως προτροπη για εθνικη συμφιλιωση αρα ΠΑΣΟΚ, οπως γραφτηκε, συγνωμη αλλα μαλλον «επιδερμικη» εξηγηση δειχνει.
Γιατι ναι μεν ο Παπανδρεου απευθυνθηκε στους πολιτες και προεκλογια και μετεκλογικα, χωρις ομως να αρνηθει τις ταξικες διαφορες της ελληνικης κοινωνιας. Εξηγγειλε μια πολιτικη για μια «δικαιη κοινωνια» που σημαινει οτι υπαρχουν και «εκμεταλλευτες» και «εκμεταλλευομενοι». (Δεν χρειαζεται να αναφερονται τα ακριβη τσιτατα)..
Η ουσια ομως της πολιτικης ηταν, και αυτο ακριβως προσελαβε το εκλογικο σωμα, οτι οι διακρισεις και οι καταφωρες αδικιες που συντελουνται μεσα στη κοινωνια σε ολους τους τομεις, πρεπει να καταργηθουν ακομα και με νομους για να φθασουμε σταδιακα σε μια κοινωνια οπου οι υποχρεωσεις και τα καθηκοντα εχουν ταξικα (εισοδηματικα) χαρακτηριστικα .
Σε οτι αφορα την ταινια ειναι μεγαλη αληθεια αυτο που γραφτηκε στην ΑΥΓΗ οτι ο ορος «εθνικοφρων». που ταλαιπωρησε γενιες και γενιες και δημιουργησε ολα τα κολαστηρια, φυλακισεις, εξοριες, εκτελεσεις, ειχε την αρχικη του παρουσια τον καιρο του εμφυλιου και μετα.
28 Οκτωβρίου, 2009 στις 5:14 μμ
Μαύρο πρόβατο
Περισσοτερο εμφανες ειναι ενα αντι ΚΚΣΕ και αντι ΚΚΕ “μενος”, για το οποιο δεν νομιζω οτι υπαρχουν εντονες διαφωνιες απο τους λοιπους σχολιαστες.
Θα μας σκοτώσετε με τις τουβλιές που αμολάτε (γράφω ελεύθερα, ως ανύπαρκτος)
28 Οκτωβρίου, 2009 στις 6:05 μμ
Πάνος
Ένας, αλλά …Λέων! (όχι Τρότσκι, βεβαίως…) 🙂
28 Οκτωβρίου, 2009 στις 8:22 μμ
Μαρία
Ο Λάσκαρης δεν ήταν που ήθελε διά νόμου να καταργήσει την πάλη των τάξεων;
28 Οκτωβρίου, 2009 στις 8:55 μμ
Πάνος
Ναι, έτσι λέει ο (λεφτ) ούρμπαν λέτζεντ. Είναι όμως αξιόπιστος; Αμα δε δω τη δήλωση (του Λασκάρεως) ο ίδιος, στην ΠΗΓΗ, δεν πιστεύω τίποτα!
28 Οκτωβρίου, 2009 στις 8:55 μμ
Παπούλης
Μαρία μου
το είχε καταφέρει προηγουμένως ο μέντοράς του ο Τάκος ο Μακρής…… 🙂
Προβατή ,
μη τσιμπάς στις ατάκες της κας Ένης η οποία δεν αντιλαμβάνεται μάλλον ότι τα περί «αντικομμουνιστικού μένους» μου αφορούν τη μεταξύ μας συζήτηση και μόνον ( και μάλιστα στα πλαίσια των οφειλομένων αμοιβαίων χαριεντισμών ) και όχι τους θιασώτες της πράσινης ανάπτυξης..
Για τη ταμπακέρα τίποτις ;;;
28 Οκτωβρίου, 2009 στις 8:58 μμ
Παπούλης
Πάνο
Πρόκειται για ιστορικά καταγεγραμμένο γεγονός .
έκτοτε αγνοείται η τύχη της ( της πάλης των τάξεων ) και την αναζητούν οι συγγενείς . 😆
28 Οκτωβρίου, 2009 στις 9:08 μμ
Πάνος
Άστα. «Ιστορικά κατεγεγραμμένο γεγονός» ήταν και ότι δήθεν ο Π. Κανελόπουλος αποκάλεσε τη Μακρόνησο «Παρθενώνα». Αν όμως διαβάσεις την αυθεντική δήλωση, δε λέει καθόλου αυτό. Άλλο «ιστορικό γεγονός», το σύμφωνο συνεργασίας Ιταλών – Παπαδόγκωνα στην Καλαμάτα του 1943, το οποίο αποδεικνύεται εκ των υστέρων …πλαστό!
Επί των ημερών της δηλώσεως Λάσκαρη ήμουν ακόμα πιτσιρικάς, αλλά παρακολουθούσα τα πολιτικά – και θυμάμαι πολύ καλά το ντόρο που έγινε. Αλλά, άλλο αυτό και άλλο το τι πραγματικά είπε / έγραψε ο Λάσκαρης…
28 Οκτωβρίου, 2009 στις 9:15 μμ
sfrang
Πωπω τι απωθημένα βγάζει μια μικρούλα με σφυροδρέπανο στα χέρια και μεγάλα βυζιά…
28 Οκτωβρίου, 2009 στις 10:00 μμ
Ενη Καπαζογλου
Mαρια και Καλυβαρχη
Δεν ξερω πως εκλαβατε τα γραφομενα μου αλλα αλλο πραγμα ειναι να «καταργηθουν οι καταφωρες αδικιες ακομα και με νομους» και αλλο η «καταργηση της παλης των ταξεων». (Αυτο μονο ο υπουργος της δεξιας κ. Λασκαρης το ειχε αναγγειλει τοτε).
Και δευτερον οτι «η κοινωνια στην οποια ζουμε ειναι ,ανευ αντιρρησεως ,καθ ολα ταξικη και συνεπως οι υποχρεωσεις και τα καθηκοντα του καθε πολιτη θα ειναι «ευθεως αναλογα» με την ταξη του. Για περαιτερω επεγηγηση αλλες φορολογικες επιβαρυνσεις στους εχοντες και αλλες η καθολου στους μη εχοντες.
Αυτη ηταν και η εννοια πταν εγραφα «ταξικη (εισοδηματικη).
Αυτο το ειδος του «πνευματος» δεν πιανει σε ολους οπως ελπιζω να διαπιστωνετε. Κατα τα αλλα πολυ ευχαριστω που ασχοληθηκατε μαζι μου, τιμη μου. 😆
28 Οκτωβρίου, 2009 στις 10:01 μμ
Πάνος
Ένη,
σόρυ, αλλά αυτή τη φορά εγώ ΔΕΝ ασχολήθηκα με δικό σου σχόλιο. Απάντησα μονάχα στο σχόλιο της Μαρίας και στη συνέχεια στον παπούλη.
28 Οκτωβρίου, 2009 στις 10:03 μμ
Ενη Καπαζογλου
Mαυρο Προβατο
Ο Παπουλης κατι σου ειπε αλλα ισως θα πρεπει κι εγω να κανω μια διορθωση.
Το σχολιο μου δεν «τσουβαλιαζει» τους παντες, υπαρχουν και οι φωτεινες εξαιρεσεις.
28 Οκτωβρίου, 2009 στις 10:08 μμ
Ενη Καπαζογλου
Πανο
Το δικο σου σχολιο δεν ηταν απαντηση στο δικο μου. Ηταν ομως «ποντικοδρομος» στο αρχικο σχολιο της Μαριας που εδωσε το «εναρκτηριο λακτισμα» (οπως λεμε στο ποδοσφαιρο). 😯
28 Οκτωβρίου, 2009 στις 10:18 μμ
Γιάννης - 2
Δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί κάποιοι σχολιαστές συνεχίζουν να ομιλούν πάντα μονόπλευρα γιά «φυλακίσεις, κολαστήρια και εκτελέσεις», έστω και αν προέρχονταν από το επίσημο κράτος, ενώ συνεχίζουν να κρύβουν κάτω από το μεγάλο χαλί τα εγκλήματα της άλλης πλευράς, ακόμη και εναντίον των ιδίων των οπαδών της (π.χ. στο νησί Μπέλενε, στο Δούναβη).
Μήπως η άλλη πλευρά δεν έλεγε ότι ήταν εξουσία όταν εγκληματούσε; Ίδε Π.Ε.Ε.Α. (π.χ. όταν εκτελούσαν τον Ψαρρό και τους αντάρτες του 5/42) και Κυβέρνηση του Βουνού (π.χ. όταν εκτελούσαν τους αιχμάλωτους στρατιώτες στη Μουργκάνα με δεμένα τα χέρια τους).
Εν τάξει, δεν δικαιολογείται το κράτος στις διώξεις του. Συμφωνώ και εγώ.
Όμως, δεν πρέπει να καλύπτεται δια της σιωπής ή της επιθετικότητας και η απίστευτη εγκληματικότητα της άλλης πλευράς;
29 Οκτωβρίου, 2009 στις 11:35 πμ
Παπούλης
Γιάννη μ 2
Θα τολμούσα να παρατηρήσω ότι σε αυτό σου το σχόλιο είσαι μάλλον εκτός θέματος….
Δες παραπάνω το θέμα και τα σχόλια… 😉
23 Φεβρουαρίου, 2010 στις 9:28 μμ
margymnast
Θα ‘θελα να εκφράσω την ταπεινή μου άποψη περί πολιτικής χροιάς (της ταινίας) και περί σκηνοθετικού οίστρου (του σκηνοθέτη). Διαβάζοντας αρκετά από τα σχόλια των αναγνωστών οφείλω να ομολογήσω ό,τι δεν κατάλαβα ποιο πρέπει να είναι το ζητούμενο μιας καλλιτεχνικής δημιουργίας, όπως πρέπει να εκληφθεί η εν λόγω ταινία. Η πιστή αποτύπωση της (σχετικής) αλήθειας ή η καλλιτεχνική άποψη (ποιητική αδεία) του σκηνοθέτη; Το πολιτικό (σικ) μήνυμα που υπάρχει πίσω από την ταινία είναι αυτό που κάποιοι θέλουν να μας υποβάλλουν (βλέπε Βούλγαρης) ή μήπως είναι κάτι που εμείς οι ίδιοι προσπαθούμε να υποβάλλουμε στον εαυτό μας; Η άποψη μου είναι πως την καλλιτεχνική δημιουργία πρέπει πάντοτε να την εκλαμβάνουμε ως μια άποψη του δημιουργού για τα τεκταινόμενα, με οδηγό πάντοτε την σχετική αλήθεια που μπορεί να κρύβει. Είναι αδιανόητο να προσπαθούμε να βρούμε ιστορικά λάθη και πολιτικές ανακρίβειες όταν η ίδια η Τέχνη τις κουβαλάει μέσα της, δίνοντας πάντοτε μια διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων. Πιστεύω πως είναι λάθος, οι πολιτικές ηγεσίες τόσο του Λ.Α.Ο.Σ. όσο και του Κ.Κ.Ε., να κυνηγούν φαντάσματα και να προσπαθούν να μας πείσουν για την ιστορική αλήθεια με αφορμή την εν λόγω ταινία. Είναι άδικο, τόσο για τους ίδιους όσο και για τους αγωνιστές και για τον απλό κόσμο που σκοτώθηκε σ’ αυτόν τον επαίσχυντο πόλεμο που κηλίδωσε την ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Είναι σαν να εγκαλούμε τον σκηνοθέτη των «300» για τις ιστορικές ανακρίβειες που έχει η ταινία του. Έλεος πια…
23 Φεβρουαρίου, 2010 στις 10:23 μμ
Πάνος
margymnast,
δεν το σχολίασα στην καλύβα, αλλά είδα το φιλμ ξανά – στο ντιβιντί αυτή τη φορά.
Συμπέρασμα: μέτριος (πολύ μέτριος) κινηματογράφος. Αυτό είναι το βασικό, όλα τα άλλα ακολουθούν (σε απόσταση).
Ευχαριστώ για το σχόλιο και σε καλοσωρίζω στην καλύβα!
19 Φεβρουαρίου, 2011 στις 2:30 πμ
Λεωνίδας Κύρκος « Ερανιστής
[…] *Πηγή: LIFO., τη φωτογραφία από εδώ. […]
15 Δεκεμβρίου, 2011 στις 5:40 μμ
Πάνος
80 …πολωνικά(!;) χτυπήματα σήμερα σε αυτό το ποστ! Το μόνο που μπόρεσα να «πιάσω» ήταν αυτό:
http://dim.salon24.pl/373540,sierp-i-mlot-i-zegarki
Προβάλλεται τώρα στην Πολωνία η ταινία του Βούλγαρη;
15 Δεκεμβρίου, 2011 στις 5:46 μμ
Πάνος
Ωπ, βρήκαμε το φίλο που συστήνει την καλύβα στους Πολωνούς!
http://dim.salon24.pl/
Γειά σου Δημήτρη!
2 Μαΐου, 2014 στις 2:04 πμ
Dimitris
το άρθρο μου δεν έχει καμία σχέση με την ταινία «ψυχή βαθιά»… (DIM, Salon24)
2 Μαΐου, 2014 στις 10:25 πμ
Πάνος
Έτσι θα είναι, αλλά πως να το καταλάβουμε; 😉
Πάντως τα 80 χιτ από Πολωνία στις 15/12/2011 ήταν σ’ αυτό το ποστ και όχι αλλού.
2 Μαΐου, 2014 στις 12:04 μμ
Dimitris
Sorry, δεν γράφω καθαρά στα Ελληνικά, για την ορθογραφία χρησιμοποιώ το MS Word.
Το «Salon24» είναι το πιο σημαντικό, ανεξάρτητο πολωνικό μπλογκ. Ακόμα και ο Όμπυα τους έχει κάποτε επισκευή.
Στο άρθρο μου εξηγώ στους Πολωνούς, ότι το σήμα σφυρί και δρεπάνι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ της (εχθρικής και βαριά εγκληματικής μπρος την Πολωνία) Σοβιετικής Ένωσης.
είναι ακόμα ένα πράγμα, πνευματική ιδιοκτησία των διεθνών εργατικών κινημάτων, κλεμμένη από τους Ρώσους. Ακριβός με το ίδιο τρόπο, με το οποίο έκλεβαν στην Πολωνία κάποτε τα ρολόγια η τα ποδήλατα…
Μπορεί, ότι μετά του άρθρου μου, πολλοί από τους αναγνώστες έκαναν και δική τους έρευνα, για να εξακριβώσουν αυτές τις πληροφορίες. Και έτσι, με το Google, βάζοντας «γλώσσα Ελληνικά¨» – αμέσως βρήκαν και το μπλόγ σας, με την όμορφη , γυμνή Ελληνίδα.
Παντός το δικό μου IP δεν είναι πολωνικό.
2 Μαΐου, 2014 στις 12:07 μμ
Dimitris
«…Ακόμα και ο Όμπυα τους έχει κάποτε επισκεφθεί
– έτσι ??
¨)
2 Μαΐου, 2014 στις 12:14 μμ
Πάνος
ΟΚ, Δημήτρη!
Η όμορφη κοπέλα πάντως δεν είναι Ελληνίδα, η φωτογραφία είναι από το photodome.com, ένα πολύ καλό Ρωσικό φωτογραφικό σάιτ.