Αυτές τις μέρες το συγκρότημα του κυρίου Rupert ασχολείται επισταμένα με το μέλλον της ελληνικής οικονομίας
Πέρα από τα συνεχή άρθρα στους FT όπου Κασσάνδρες σχίζουν τα ιμάτια τους προβλέπωντας μια επικείμενη χρεωκοπία των εθνικών μας οικονομικών σήμερα , και μάλιστα μετά τη χθεσινή σύνοδο του Eurogroup όπου παρά τις φάπες και την επιτήρηση έγινε σαφές ότι δεν πρόκειται να αφεθεί η Ελλάδα σε μια τέτοια τύχη , σπεύδει το «έγκριτο» κανάλι SKY NEWS να μεταδώσει βίντεο με την ανταπόκριση ενός γραβατωμένου λουκουμά με τις ίδιες πάλι ιερεμιάδες. Δείτε το στο :
Greece Economy In Need Of Reform – Sky News Video Player
Μεταξύ πενιάς ( και πενίας ) και γιαουρτοσκορδίου ( και γιαουρτιών που του χρειάζονται ) μας πετάει και μια «συνέντευξη» δευτερολέπτων με το κο Στουρνάρα. Αναρωτιέμαι τι ζόρι τραβάει ο κος Rupert , έχει εδώ επενδύσεις , σκοπεύει να κάνει επενδύσεις , έχει φίλους που κινδυνεύουν από τη φορολογική λαίλαπα ή μήπως ασκεί αντιπολίτευση στα σοσιαλιστικά οράματα του ΓΑΠ φοβούμενος την επιρροή τους στην ευρωπαϊκή οικονομική και πολιτική σκέψη………
Διαβάστε αυτό το ενδιαφέρον άρθρο για τις δραστηριότητες του καλού κυριούλη:
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
33 Σχόλια
Comments feed for this article
3 Δεκεμβρίου, 2009 στις 6:23 μμ
Belbo
Δεν πιστεύω κανένας να πιστεύει σοβαρά ότι ασχολείται ο Murdoch με την Ελλάδα ή ότι προσπαθεί να παίξει οποιοδήποτε παιχνίδι με την πλέον ανίσχυρη οικονομία της Ευρωζώνης (όπλο μας τα πορτοκάλια). Μου θυμίζει εποχές που το χρηματιστήριο «πετούσε» (στο μυαλό μας βέβαια) η Merill Lynch έλεγε ότι η πραγματική αξία ήταν στις 4,000 μονάδες και τα εγχώρια μέσα έβλεπαν «συνομωσίες ξένων κέντρων» (που φυσικά επιβεβαιώθηκαν 100%).
Έχουμε την πιο ανίσχυρη οικονομία της Ευρωζώνης και μέχρι να το συνειδητοποιήσουμε και να ασκήσουμε σοβαρά πολιτική ανάπτυξης (ξεπούλημα δημοσίου τομέα, μείωση φορολογίας επενδύσεων, ενίσχυση της επιχειρηματικότητας/»αποποινικοποίσή» της (έχουμε ακόμη τον τιμημένο θεσμό του «ιδεολογικού μπάτσου» – στο Ελλαδιστάν ο επιχειρηματίας είναι σίγουρα ύποπτος) καθώς και να σταματήσουμε τους ελεύθερους επαγγελματίες από το να μας κλέβουν) καλά θα κάνουν να μας ξεφωνίζουν τα ξένα μέσα μπας και βάλουμε μυαλό…
3 Δεκεμβρίου, 2009 στις 6:25 μμ
Πάνος
Μόλις είδα τη φωτογραφία αναρωτήθηκα (δεν έχω πιει ακόμα καφέ…) τι έκανε ο Σιούφας και έγινε ποστ στην καλύβα… 😉
3 Δεκεμβρίου, 2009 στις 7:04 μμ
δεξιος
Ο Μερντοχ ειναι στο κομματι του αγγλικου κατεστημενου που δεν βλεπει με καθολου καλο ματι τη συμμετοχη της Βρεταννιας στην ΕΕ και επιδιωκει ενα στενοτερο δεσμο με την αγγλοσφαιρα (ΗΠΑ,Καναδας,Αυστραλια<Κοινοπολιτεια).Επειδη αυτο ομως δεν συμφερει συνολικα τη Βρεταννια ο μονος τροπος ειναι η αποδυναμωση της ΕΕ ωστε να εχουν οι ευρωσκεπτικιστες περιθωρια ελιγμων και πανω απ ολα η μη εισοδος της Βρεταννιας στην ευρωζωνη.
Η Ελλαδα ειναι ο ασθενης κρικος της ευρωζωνης και αν χρεοκοπησει ή παει στο ΔΝΤ θα πληγει το κυρος του ευρω.Αυτος ειναι σο στοχος του και περυσι τετοιο καιρο επαιξαν δυνατα σε ανταποκρισεις με τα επεισοδια-ισως να ελπιζουν και φετος να γινουν τα ιδια.
Ο Αγγλος πρεσβης στην Ελλαδα απομακρυνθηκε περυσι αφηνοντας και ενα ποιημα επαινο στους Ελληνες που το δημοσιευσε και η καλυβα.Εγραψα τοτε οτι καπου ειδα ενα μονοστηλο οτι απομακρυνθηκε γιατι διεφωνησε με την πολιτικη της χωρας του αλλα κανεις δε διευκρινιζε σε τι διεφωνησε.
Aκολουθει θρηνος και κοπετος για την εθνικη ανεξαρτησια της Αγγλιας λογω της συνθηκης της Λισσαβωνας.
http://blogs.telegraph.co.uk/news/danielhannan/100018459/at-midnight-last-night-the-united-kingdom-ceased-to-be-a-sovereign-state/
3 Δεκεμβρίου, 2009 στις 7:38 μμ
nikiplos
Δεξιέ, θα βοηθούσε επίσης κι ένα λινκ με το ποίημα
3 Δεκεμβρίου, 2009 στις 7:48 μμ
Πάνος
Το είχαμε στην καλύβα, niki:
https://panosz.wordpress.com/2009/02/13/greece/
…και είχε γίνει πολύ μεγάλη συζήτηση!
3 Δεκεμβρίου, 2009 στις 7:49 μμ
δεξιος
Το βρηκα σε εθνικο ιστολογιο.
http://www.greekalert.com/2009/01/blog-post_3982.html
3 Δεκεμβρίου, 2009 στις 7:58 μμ
Πάνος
δεξιέ,
είναι δυνατόν να δίνεις άλλο λίνκ και όχι αυτό όπου ΚΑΙ ΕΣΥ έχεις σχολιάσει; 😉
3 Δεκεμβρίου, 2009 στις 8:15 μμ
δεξιος
Μα δεν το βρηκα.Εψαξα για λιγο στη ποιητικη και λογοτεχνικη καλυβα και μετα πηγα στο google με το ονομα του πρεσβη που θυμομουν.
3 Δεκεμβρίου, 2009 στις 8:28 μμ
Παπούλης
Δεξιέ
Περίμενα πράγματι να συμμετέχεις σε αυτή τη συζήτηση και χαίρομαι που συμβάλλεις με τη γνωστή σου διεισδυτικότητα και ενημέρωση.
Ότι είμαστε στο στόχαστρο του κου Ρούπερτ εδώ και χρόνια δεν υπάρχει αμφιβολία. Μόνο ένας Μπέλμπος θα μπορούσε τάχα μου να το αγνοεί.
Είναι βέβαιο ότι του έχουμε δώσει τα «δικαιώματα» , αλλά αυτός μάτια μου το έχει πάρει εργολαβία.
Ποιόν άραγε να πιστέψουμε : τους κυριούληδες του Eurogroup ή το λουκουμά με τη γραβάτα που παριστάνει το ρεπόρτερ ; Το κο Παπακωνσταντίνου ή τους FT που και σήμερα ζητούν «χαστούκια» ;
Πού ήταν άραγε οι αναλυτές του City και ο κος Rupert πριν από δύο μόλις χρόνια , όταν φάνηκαν τα πρώτα συννεφάκια για τη παγκόσμια οικονομία ; Ξεκοκκάλιζαν τα premiums από τα τοξικά ομόλογα και πραγματοποιούσαν σε cash τις προβλέψεις μιας φούσκας που οι ίδιοι τρομπάριζαν. Τι έλεγαν τότε :
Αυτά που αναφέρει ο κάθε «καλοθελητής» . Όλα θα πάνε καλά αλλά μειώστε , κόψτε , σφάχτε , διαλύστε κάθε έννοια κοινωνικής συνοχής , κάθε εργασιακό δικαίωμα , κάθε ψήγμα ασφάλειας , κάθε κοινωνική ή οικολογική ευαισθησία. Όλα στο πάγκο του χασάπη.
Από αυτή την ανεπανάληπτη ιστορικά έφοδο προς το υπερπέραν της κερδοφορίας τα θύματα ( και στην Ελλάδα ) είναι πάντα οι πλέον αδύναμοι να εκμεταλλευτούν τις συγκυρίες. Και οι αδύναμοι είναι όπως πάντα η πλειψηφία και τα εύκολα θύματα. Έτσι βρέθηκε η αναπτυγμένη Ευρώπη να πρέπει να ανταγωνιστεί τους Ινδούς και τους Κινέζους στο κατεξοχήν προνομιακό της κάποτε πεδίο δηλαδή τη βιομηχανική παραγωγή. Ο κος Rupert ( και ο κάθε κος Rupert ) δεν ενδιαφέρεται πού θα επενδύσει για να βγάλει το τυπικό κέρδος ( αφήστε στη πάντα τη σπέκουλα και τη κερδοσκοπία όπως τώρα που κάποιες χώρες δε στέκονται καλά στα πόδια τους όπως εμείς ) .
Αν επομένως είναι σκόπιμο να ζούμε ΟΛΟΙ με 400 ευρά , χωρίς ασφάλιση και ασφάλεια , χωρίς προοπτική παρά μόνο τα χερούλια που θα μας βιδώσουν για τη κηδεία μας , με ένα ολοένα και επιδεινούμενο οικολογικό περιβάλλον , σκλάβοι και δουλοπάροικοι μερικών κυρίων σαν το καλό αυτό ανθρωπάκο , δια βίου όμηροι λίγων τραπεζών που δανείζωνται με 1% για να πουλούν με 18% , επειδή ο κος Coscos ( κομμουνισταράς κατά τα άλλα ) και ο κος Rupert δε γουστάρουν απεργίες , φιλολαϊκές πολιτικές , έλεγχο κτλ , αναρωτιέμαι σε ποιό κόσμο θα ζήσουν τα παιδιά μου….
Όσοι έχουν φράγκα ΚΑΙ δεν έχουν παιδιά μπορούν να ζούν με τις ευκολίες τους.
3 Δεκεμβρίου, 2009 στις 8:39 μμ
δεξιος
Δεν αποφασιζει αυτος αλλα ο γαλλογερμανικος αξονας τα της ευρωζωνης.
Οι φημες λενε οτι ηλθε ο Παπαδημος ως απεσταλμενος της ΕΚΤ και συναντηθηκε με τον Παπανδρεου που του εδωσε εγγυησεις και συμφωνησαν.
Βεβαια αρχες του χρονου ληγουν παραδοσιακα πολλα δανεια και πρεπει να τα αναπληρωσουμε.Περυσι λαχταρησε ο Παπαθανασιου και με τα επεισοδια το spread ειχε ανεβει.
Θα τρεξει και ο Παπακωνσταντινου λιγο αλλα δεν πιστευω οτι δεν θα βρεθουν λεφτα.
3 Δεκεμβρίου, 2009 στις 9:40 μμ
Πάνος
Επειδή το οικονομικοπολιτικό thnk tank της καλύβας δεν σχολίασε στο ποστ που ανέβασα για την πιθανότητα αγοράς του ελληνικού χρέους από τους Κινέζους (κοσκοσυντρόφους) ξανα-ρωτάω εδώ: πως λέγεται το «ελληνικό χρέος» στα κινέζικα;
https://panosz.wordpress.com/2009/11/29/china-6/
3 Δεκεμβρίου, 2009 στις 10:08 μμ
δεξιος
H Ελλαδα λεγεται στα κινεζικα Σι- Λα.Για το χρεος δεν ξερω,δεν υπηρχαν φροντιστηρια κινεζικων στα νιατα μου ουτε ημουν μαοικος.
Τα γεωπολιτικα συμφεροντα της μελλοντικης υπερδυναμης Κινας στη Μεσογειο ειναι αγνωστα γιατι δεν υπαρχει ιστορικο προηγουμενο οπως π.χ. με τη νεα Ρωσια και μαλλον τωρα διαμορφωνονται και αρα ειναι και οποιος προλαβει να μπει στο ρανταρ.Παντως η Ελλαδα εχει καλη θεση για μια μακρινη χωρα,κοβει σα μαχαιρι την Α.Μεσογειο και εχει προσβαση σε τρεις ηπειρους,Ευρωπη,Αφρικη και Ασια.
Αυτο βεβαια ειναι αιτια και ταλαιπωριων και οφεληματων.
Λεφτα παντως οι Κινεζοι εχουν,εν μεσω παγκοσμιας κρισης αναπτυχθηκαν με 8% φετος.
3 Δεκεμβρίου, 2009 στις 10:22 μμ
Παπούλης
Και κανένα τρις $ σε αμερικάνικα ομόλογα που ψάχνουν σιγά σιγά να τα ξεφορτωθούνε…..
Αν πράγματι αποφασίσουν να ρίξουν μερικά δις εδώ θα κάνουν μια καλή τοποθέτηση με αρκετό ρίσκο αλλά με πολύ μικρή σημασία σε σχέση με τα αποθεματικά τους.
Είναι προφανές ότι τα γεωστρατηγικά συμφέροντα , αν υπάρχουν , και το πρόθυμο έδαφος που θα βρούν είναι ένα πλεονέκτημα για το οποίο δεν θα έλεγαν όχι στη τοποθέτηση μερικών ψίχουλων.
3 Δεκεμβρίου, 2009 στις 10:33 μμ
Γιάννης -2
Αυτός φαίνεται σαν τον Σούρλα, κάποτε αντιπρόεδρο της Βουλής.
Οι Κινέζοι σίγουρα έχουν πολλά λεφτά αφού έγιναν οι φθηνοί κατασκευαστές των πάντων με τόσο φθηνά εργατικά χέρια, και καρπώνονται τα κέρδη των υψηλών πωλήσεων λόγω του φθηνού τους νομίσματος.
4 Δεκεμβρίου, 2009 στις 12:01 πμ
Γιώργας
Ακούστε τον καλό αυτόν κύριο να λέει ούτε λίγο ούτε πολύ οτι μόνο ένας καλός πόλεμος είναι η σωτηρία για την καπιταλιστική οικονομία. Και πού τα λέει αυτά;
Στο παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ του Νταβός.
Αλήθεια δικοί του δέν ήταν οι Αγγλοι δημοσιογράφοι που μπαίνανε κρυφά στα γιαπιά πρίν απ’ τους Ολυμπιακούς αγώνες, και μετά γράφανε οτι η Ελλάδα είναι στο έλεος των τρομοκρατών; Η με απατάει η απάτη μου;
4 Δεκεμβρίου, 2009 στις 9:28 πμ
Belbo
Για να καταλάβω: υπάρχει κανένας που να πιστεύει σοβαρά ότι ασχολείται ο Μέρντοκ με την Ελλάδα; Με τι, τη μικρότερη οικονομία της Ευρωζώνης και μια από τις μικρότερες του κόσμου; Πραγματικά ξυπνάει και κοιμάται με το πως θα μας πολεμήσει, γιατί ως γνωστόν όλοι έχουν σκοπό να πολεμήσουν την Ελλάδα (και ο Κίσινγκερ και όλη η διεθνής διπλωματία) γιατί είμαστε πραγματικά μεγάλος αντίπαλος (σε τι ακριβώς) και επίσης διαβάζω καλή επένδυση (!!! – γι’ αυτό έχει γίνει degrade από όλους τους χρηματοπιστοτικούς οίκους μάλλον – αλλά όχι κι αυτό είναι μέρος «συνωμοσίας ξένων κέντρων»). Είναι όλοι αυτοί που προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε τη γλώσσα και τη θρησκεία μας (να μην ξαναπώ το χιλιοειπωμένο ρητό του Κίσινγκερ που ποτέ φυσικά δεν είπε), γιατί αλλιώς δεν μπορούν να πολεμήσουν τον Έλληνα (sic).
Καλό είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι κανένας δεν ασχολείται μαζί μας. Όποιος διαβάζει το περιοδικό που κινεί τη σκέψη του διεθνούς οικονομικού συστήματος (Economist) θα συνειδητοποιήσει ότι αφιερώνει άρθρα στην Ελλάδα σε ένα από τα 10 τεύχη το πολύ, μαζί με την Αλβανία, Ινδονησία και μερικά κράτη της Νοτίου Αμερικής.
Σόρρυ αν χαλάω το ονειρο ότι όλοι δολοπλοκούν για να γονατίσουν την Ελλάδα (θα ήθελα κι εγώ να το πιστέψω), αλλά κανένας δεν ασχολείται μαζί μας, εδώ και πολύ καιρό…
4 Δεκεμβρίου, 2009 στις 9:57 πμ
Πάνος
Belbo,
μάλλον έχεις παρεξηγήσει εντελώς. Ο Μέρντοχ δυο σκασίλες έχει, η μια είναι η Ελλάδα – σύμφωνοι. Το πρόβλημά του δεν είναι η Ελλάδα, φυσικά, είναι η ΟΝΕ. Ως συνεπής Ατλαντιστής λοιπόν (=ΗΠΑ+Αγγλία+Αυστραλία+Καναδάς) εντοπίζει αυτό που θεωρεί ως το αδύνατο σημείο του αντιπάλου και του επιτίθεται.
Σήμερα ο αδύνατος κρίκος (μεταξύ των χωρών της ΟΝΕ) είναι η Ελλάδα. Γι’ αυτό της επιτίθεται ο Μέρντοχ. Γι’ αυτό και υποστηρίζουν την Ελλάδα οι θεσμικοί της ΕΕ (Γιούνκερ, Τρισέ κλπ): Γνωρίζουν ότι αν την πατήσει η Ελλάδα, θα υπάρχει συνέχεια με τον επόμενο αδύνατο κρίκο στην ΟΝΕ.
Παλιά το λέγανε αυτό «ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις» – τώρα δεν έχω υπόψη μου πως το λένε 😉
4 Δεκεμβρίου, 2009 στις 10:30 πμ
Belbo
Πάνο,
Καμιά διαφωνία μ’ αυτό που γράφεις που νομίζω ότι είναι και η προσέγγιση του Δεξιού την οποία διάβασα με ενδιαφέρον (και για να είμαι ειλικρινής δεν είχα σκεφτεί). Η διαφωνία μου ήταν σε σχόλια που ακούστηκαν όπως «είμαστε στο στόχαστρο του κου Μέρντοκ εδώ και χρόνια» με υπόνοιες ότι εξυφαίνεται συνομωσία εναντίον της χώρας μας (γενικά δεν πολυ-πιστεύω τις θεωρίες συνωμοσίας) και ήθελα να περάσω το μήνυμα ότι ο εν-λόγω κύριος (για τον οποίο δεν τρέφω ουδεμία συμπάθεια) μας έχει στο μυαλό του σαν καλοκαιρινό προορισμό με το κοτεράκι του και μόνο… φιλικά,
4 Δεκεμβρίου, 2009 στις 10:53 πμ
ο δείμος του πολίτη
Όταν έχουμε πολιτικής στην ΕΕ που κινούνται με απόλυτους γραφιεοκραιτκούς ρυθμούς και στόχο την αυστηρή διατήρηση του νομίσματος, τότε πολλά του καίγονται. Εγώ απλά, δηλώνω, ότι δικό μας θέμα είναι η πίεση προς την κυβέρνηση ώστε κι εκείνη -και με το πρόσχημα αν θες της λαϊκής πίεσης- να μπορούν να πιέσουν.
4 Δεκεμβρίου, 2009 στις 11:49 πμ
Παπούλης
Πάνο
εσύ σωστά απάντησες για το ζόρι που τραβάει ο κος Rupert αλλά ο Μπέλμπος δεν θέλει να καταλάβει τι λέμε.
Όταν σε κάθε αιχμή διαβλέπει θεωρίες συνομωσίας είναι φυσικό και αναμενόμενο να νομίζει ότι αποτελούμε μη στόχο για το κυριούλη και τα συμφέροντα που πρακτορεύει διαχρονικά. Το μέγεθος της οικονομίας μας και το αρνητικό επενδυτικό περιβάλλον δηλαδή θέτουν τη χώρα μας στα αζήτητα και επομένως εκτός πεδίου βολής.
Αλλά επειδή ακριβώς ( και δυστυχώς ) είμαστε ο αδύναμος κρίκος του Eurogroup γινόμαστε ο άμεσος αποδέκτης αυτής της επίθεσης . Έμμεσος αλλά πολύ πιό σημαντικός στόχος είναι οι ευρωπαϊκοί θεσμοί , η ΕΕ , ενώ η Ψωροκώσταινα αποτελεί στόχο ευκαιρίας και από την οπτική της κερδοσκοπίας , αφού το τόνο στις διεθνείς αγορές για τα βραχυπρόθεσμα κολπέτα δίνουν εκ παραδόσεως οι FT . Οι μεγάλοι παίκτες κερδίζουν και σε bear αγορές , τις οποίες οι ίδιοι δημιουργούν με την ίδια ευκολία που έχουν στο να τροφοδοτούν και τις bull περιόδους. Το τελευταίο τετραήμερο κάποιοι «μάγκες» έβγαλαν ένα quick n’ dirty 7% στη Ψοφοκλέους….
Τώρα πού τα βρήκε ο Μπέλμπος τα περί Κίσσινγκερ , περί γλώσσας και θρησκείας , περί του ότι ο Rupert ξυπνάει και κοιμάται με το μόνο ερωτηματικό «Ελλάδα» , αυτά μόνο από κάποιον που δε διαβάζει επαρκώς τα σχόλια ( πχ του Δεξιού ) μπορεί κανείς να τα περιμένει.
Ο Rupert και ο κάθε Rupert λειτουργούν με στρατηγική αλλά ανάλογα με τις συνθήκες προσαρμόζουν τους τακτικούς τους ελιγμούς και στόχους.
Η στρατηγική τους είναι γνωστή : Περισσότερες ελευθερίες στις «αγορές» ( δηλαδή στους ίδιους ) , λιγώτερα δικαιώματα και ελευθερίες στους πολίτες , απορρύθμιση και ασυδοσία για πάρτη τους , υποταγή για το κοσμάκη. Το ιδανικό πλαίσιο , κάτι σαν το Holy Grail είναι μια κοινωνία που θα λειτουργεί όπως η σημερινή Κίνα. Η Ε.Ε. με το ( ανεπαρκές έστω ) θεσμικό της εξοπλισμό αποτελεί τη πρώτη απειλή και στόχο.
Ένας τακτικός στόχος είναι στη περίπτωση η Ελληνική οικονομία. Σήμερα πράγματι ο κος Rupert ξυπνάει και κοιμάται με τη λέξη «Ελλάδα» στο μυαλό του ( υπερβολή για να καταδείξουμε την ουσία ) . Αύριο , αν η πολιτική της κυβέρνησης φέρει κάποια αποτελέσματα θα αλλάξει στόχο , αν όχι θα επίμείνει.
Τα λοιπά περί «θεωριών συνομωσίας» είναι η μόνιμη επωδός και έσχατη καταφυγή όλων όσων , βολεμένων με τη κατά περίπτωση ερμηνεία , θέλουν να συσκοτίσουν παρά να αναδείξουν στο φως τη πραγματικότητα.
4 Δεκεμβρίου, 2009 στις 12:28 μμ
sissa ben dahir
Ας μη βλέπουμε μόνο τον Κο Murdoch στο παιχνίδι της υποβάθμισης της Ελλάδας. Αν για τον Κο Murdoch υπάρχουν κάποιες πολιτικές εξηγήσεις στη στρατηγική του, παράγοντες όπως η Goldman Sachs ήταν πάντα προνομιακός συνομιλητής των ελληνικών κυβερνήσεων και μάλιστα ανέπτυξε στον ίδιο τον πρωθυπουργό, παρουσία και του κ. Παπακωνσταντίνου και της κ. Κατσέλη, τις ιδέες της για τη διαχείριση του χρέους, έναν μήνα περίπου μετά τις εκλογές.
Είναι περίπου κοινή πεποίθηση για την ελληνική αγορά ότι αν η Goldman Sachs ήθελε να στηρίξει την αγορά ομολόγων η κρίση δεν θα είχε καν ξεκινήσει, λόγω του τεράστιου ειδικού βάρους της στη διαχείριση του ελληνικού χρέους.
Όταν λοιπόν η GS όχι μόνο δεν έβαλε πλάτη στην πρόσφατη κρίση των ελληνικών ομολόγων, αλλά, σύμφωνα με εγχώριους διαχειριστές, δάνεισε ομόλογα στα hedge funds, για να σορτάρουν επιθετικά τους ελληνικούς τίτλους, αυτά δείχνουν κατ’ εμέ ότι το παιχνίδι θα έχει συνέχεια. Πέρα από πιθανούς πολιτικούς στόχους για την ΕΕ (που μπορεί να υπάρχουν), ο βασικός στόχος είναι να βγούν κέρδη από το ελληνικό στρίμωγμα.
Σήμερα, την ώρα που γράφω αυτό το σχόλιο η GS ασκεί νέα μεγάλη πίεση προς τις ελληνικές τράπεζες, ως δεύτερο πλήγμα στις ελληνικές οικονομικές αξίες.
Κι εδώ νομίζω ότι προσπαθεί να εξαναγκάσει την κυβέρνηση να κάνει κάποια κίνηση προς επιθυμητή θέση για εκείνη, παρά να πλήξει την ΕΕ.
4 Δεκεμβρίου, 2009 στις 12:30 μμ
Παπούλης
και επειδή κάποιοι ασχολήθηκαν με το εικαστικό μέρος του ποστ , συγχέωντας το κυριούλη με το κο Σιούφα το άλλαξα σήμερα .
Πρόκειται για μια flatened εκδοχή μετά τη φάπα που έφαγε από το Γκούγκουλα….
4 Δεκεμβρίου, 2009 στις 12:32 μμ
Παπούλης
Πράγματι το παίγνιο έχει και βραχυπρόθεσμα οφέλη… είναι σαφές από τα παραπάνω. Η GS απλά δε διαθέτει τα ΜΜΕ και πιθανώς ούτε τα χρειάζεται για να ασκήσει τις δικές της πιέσεις.
4 Δεκεμβρίου, 2009 στις 1:14 μμ
Belbo
Sissa, συμφωνώ, όταν είσαι ασήμαντος οικονομικά γίνεσαι παιχνιδάκι στα χέρια των παικτών. Ας αποκτήσουμε πρώτα ανταγωνιστική οικονομία και μετά κανένας δε θα μπορεί να ανεβοκατεβάζει το χρηματιστήριό μας για την πλάκα του.
Επίσης, θα μπορέσουμε σε κάποια φάση να έχουμε και άποψη στην εξωτερική μας πολιτική και να μην είμαστε «yes man» (όπως είμαστε τώρα δεδομένων δανειακών αναγκών), εν ολίγοις όπως λένε και οι αγαπημένοι του Παπούλη Financial Times: «It’s the economy stupid» ας το πάρουμε χαμπάρι και ας κινηθούμε να γίνουμε ισχυροί οικονομικά, αλλιώς μια ζωή θα βλέπουμε συνωμοσίες και ξένα κέντρα…
4 Δεκεμβρίου, 2009 στις 1:45 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Το ιδανικό πλαίσιο , κάτι σαν το Holy Grail είναι μια κοινωνία που θα λειτουργεί όπως η σημερινή Κίνα.
Παπούλη μην ξεχνάς όμως πως και η Κίνα αντιμετωπίζει εκτεταμένες εσωτερικές συγκρούσεις, παραθέτω σχετικό λινκ εδω, https://panosz.wordpress.com/2009/11/29/china-6/#comment-73457
Εαν η Κίνα εκδημοκρατιστεί, ενδεχόμενο το οποίο θεωρώ αρκετά πιθανό να συμβεί, το θεωρώ αδύνατο να συνεχίσουν οι Κινέζοι να εργάζονται σαν σκλάβοι, με πολύ χαμηλούς μισθούς και κάκιστες συνθήκες εργασίας, όπως επίσης και το να συνεχίσουν να ανέχονται την υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας τους. Και όλα αυτά, προκειμένου οι δυτικές πολυεθνικές που επενδύουν εκεί να εξακολουθήσουν να απολαμβάνουν στρατοσφαιρικά κέρδη. 😉
4 Δεκεμβρίου, 2009 στις 2:05 μμ
δεξιος
Μα δυστροπε δεν ειναι Λαικη Δημοκρατια;
Τωρα περα απο τη πλακα φοβαμαι οτι δεν ειναι μονο ζητημα ΚΚ Κινας αλλα γενικοτερης πολιτιστικης νοοτροπιας.Η Κινα ειναι το ακραιο παραδειγμα του απωανατολιτικου καπιταλισμου οπου και αλλες χωρες κανονικα «δυτικες» οπως η Ταιβαν-αλλη Κινα,η Ν.Κορεα ή και η Ιαπωνια παρ οτι εχουν κοινοβουλια και καλους πια μισθους ειναι δομικα πιο αυταρχικες -σφιχτες κοινωνικα και φευ πιο ανταγωνιστικες απο τις δυτικοευρωπαικες και τελικα δεν ξερω ποιο μοντελο θα επικρατησει.
4 Δεκεμβρίου, 2009 στις 2:58 μμ
Παπούλης
Δύστροπε
η εμπλοκή του κου Rupert με τη Κίνα κρατάει εδώ και 20 χρόνια. Εκτός του γεγονότος ότι στηρίζει το μοντελάκι , επωφελείται τα μέγιστα από αυτό.
Όσον αφορά το μεγάλο ζήτημα που λέγεται Κίνα ας σημειώσω εδώ μερικές σκέψεις μου:
α) Μια χώρα που ΠΟΤΕ δεν γνώρισε αστικούς θεσμούς , διαφωτισμό , βιομηχανική επανάσταση και κυριαρχείται επί χιλιετίες από ισχυρές γραφειοκρατικές μειοψηφίες. Μια χώρα που υπέστη πρωτοφανή λεηλασία και εκμετάλλευση εδώ και κοντά 200 χρόνια από τους ξένους αποικιοκράτες όταν στην ίδια περίοδο άλλες χώρες έπαιρναν το δρόμο της ανεξαρτητοποίησης και της ανάπτυξης ( βλέπε Ιαπωνία )
β) Μια χώρα με τεράστιες πηγές και πληθυσμό και σοβαρή εξάρτηση από ξένες τεχνολογίες , ενέργεια. Μια χώρα που κατέχει σήμερα και μετά από μια πορεία εικοσαετίας τεράστια οικονομικά πλεονεκτήματα όπως ανταγωνιστικότητα , ισχυρότατο εμπορικό εκτόπισμα , τεράστια συναλλαγματικά αποθέματα , αποτελεσματική εκπαίδευση και ισχυρότατο κεντρικό κράτος με μηχανισμούς καταστολής ανεξέλεγκτους , έμπειρους και με μακρότατη παράδοση.
γ) Μια χώρα που γνώρισε τέσσερεις μεγάλες επαναστάσεις μέσα σε ένα σχεδόν αιώνα με σημαντικώτερη κατά τη γνώμη μου αυτή του Μάο , χωρίς να αγνοούμε τους Boxers . Μια χώρα της οποίας ο τεράστιος και εν πολλοίς ετερόκλητος πληθυσμός έχει μάθει επί αιώνες να ζεί σε καθεστώς δουλοπαροικίας , με ιδεολογήματα και προκαταλήψεις , με βαθειά προσήλωση στο «καθήκον και τη τιμή» , με εκείνο τον ιδιαίτερο τρόπο αντίληψης και σκέψης που χαρακτηρίζει τους ανατολικούς λαούς.
Όλα τα παραπάνω με κάνουν ιδιαίτερα επιφυλακτικό στο να προσδοκώ ότι στο ορατό τουλάχιστον μέλλον η Κίνα θα εκδημοκρατιστεί έστω και στοιχειωδώς. Δεν είναι προς το συμφέρον της ντόπιας γραφειοκρατικής κάστας , αντίκειται στις βλέψεις της εγχώριας οικονομικής ολιγαρχίας αλλά και των διεθνών οικονομικών κύκλων. Δεν είναι τυχαίο ότι για γεωπολιτικούς αλλά και οικονομικούς λόγους τη πόρτα της Κίνας στη Δύση άνοιξε ο άλλος καλούς κυριούλης Dick ( όνομα και πράμα ) Nixon ήδη από το 70.
Τα «ανοίγματα» της Κίνας έγιναν σε ένα απόλυτα ελεγχόμενο περιβάλλον και με υπολογισμένα βήματα. Οι πιέσεις για εκδημικρατισμό είχαν , όσο ακόμα κρατούσε ο ψυχρός πόλεμος , διττό στόχο. τελικά τα θύματα της άγριας καταστολής έγιναν «ήρωες» κατά το δοκούν , αλλά είναι επι της ουσίας προδομένα κορόϊδα. Από τότε αντί οι σχετικές πιέσεις να ενταθούν , σήμερα ατονούν…
Με όλα αυτά υπόψιν αγαπητέ Δύστροπε μπορείς να είσαι και Δύσπιστος σχετικά με τις εκεί εξελίξεις.
Και για να παραφράσω τον Ναζίμ ( τρομάρα μου )
ο κος Rupert δήλωσε στη NY :
κι αν τα μισά μου λεφτά βρίσκωνται γιατρέ εδωπέρα
τα άλλα μισά στη Κίνα βρίσκωνται…..
4 Δεκεμβρίου, 2009 στις 3:23 μμ
Ενη Καπαζογλου
Παπουλη
Το ποστ σου πολυ ευστοχο και επικαιρο. Ετσι ειναι οπως τα λες οπως και αλλοι σχολιαστες. Το θεμα των προσφατων δημοσιευματων των ft οπως και το video των Sky News, με το γελοιο ρεπορταζ της νοοτροπιας η Ελλαδα ειναι ,»musaka, syrtaki και souvlaki, δειχνει οτι τελικα ενα κερδοσκοπικο παιχνιδι που επιχειρηθηκε να παιχτει εναντια στην Ελλαδα, δεν τους βγηκε. Η ολη βεβαια επιθεση ηταν τα ελληνικα κρατικα ομολογα.
Επι πλεον σημερα οι κεντρικες τραπεζες αποφασισαν να κλεισουν τους κρουνους προς τα νομισματικα ιδρυματα, ενεργεια που ειχε γινει για να αντιμετωπισθει η κριση. Η δε Ελλαδα το 2009 επι ΝΔ ειχε υπερμετρα δανεισθει, ( σημειωτεον κατασπαταληθηκαν χωρις να γινουν επενδυσεις) κι ετσι βρεθηκε σε πολυ δυσκολη θεση με ενα τεραστιο ελλειμμα. Οι Μurdoch λοιποι και οι λοιποι πηραν τα «καλασνικοφ», ομως τελικα η αποπειρα απετυχε.
Για την Κινα προ καιρου ειχα δωσει σε ενα ποστ ενα λινκ με δηλωσεις του υφυπουργου περιβαλλοντος, οπου ομολογουσε οτι η υπερμετρη αναπτυξη κατεστρεψε το περιβαλλον. Τα δε συναλλαγματικα αποθεματικα που διαθετει την καθιστουν μεν ισχυρο παικτη χωρις ομως να αναιρουνται τα εσωτερικα προβληματα σε πολλα θεματα, δημοκρατιας, εργασιακα, περιβαλλοντικα κα.
Υ.Γ. Το σχολιο το εγραψα δυο φορες λογω τεχνικων προβληματων του λαπτοπ μου. Και παρ’ ολες τις φιλοτιμες προσπαθειας ενος καλου φιλου να με βοηθησε, τελικα αποδειχθηκε οτι το προβλημα ηταν πολυ απλο. Ειχαν ξελασκαρει τα καλωδια του τηλεφωνου!!!
4 Δεκεμβρίου, 2009 στις 3:54 μμ
Ενη Καπαζογλου
Παπουλη
Αναφεροντας πιο πανω στο σχολιο σου τον Νιξον, θυμηθηκα μια εξαιρετικη παρασταση που ειχα δει το 2007 στο Μεγαρο.Την οπερα»Ο ΝΙΞΟΝ ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ».Μια συνεργασια της Λυρικης Σκηνης με την Εθνικη Οπερα Αγγλιας.
Υ.Γ.
Και λεω να πουμε οτι η τηλεφωνικη βοηθεια στο τεχνικο μου προβλημα, για το οποιο μιλαω πιο πανω, ηταν τελικα απο σενα, ως αγαπητος οικογενειακος φιλος απο παλια. 🙂
4 Δεκεμβρίου, 2009 στις 4:15 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Παπούλη θα συμφωνήσω ότι έχεις βάσιμα, ως ένα βαθμό, επιχειρήματα σε αυτά που λές περί της ανικανότητας της Κίνας να εκδημοκρατιστεί. Παρόλα αυτά υπάρχουν σημαντικές εμπειρικές ενδείξεις και αντεπιχειρήματα ενάντια σε κάθε μία από τις τρείς θέσεις που ανέπτυξες στο ποστ σου.
Για να μην παρεκτραπεί το ποστ από το θέμα του θα σου πρότεινα, εφόσον το κάνεις κέφι και κρίνεις πως έχει κάποιο ενδιαφέρον και για σένα, να γράψεις ένα ποστ όπου θα διαπραγματεύεται αυτό ακριβώς, τις δυνατότητες εκδημοκρατισμού της Κίνας.
4 Δεκεμβρίου, 2009 στις 4:50 μμ
Παπούλης
Θα προσπαθήσω τουλάχιστον να θέσω τα ερωτήματα Δύστροπε…
[ τις παληές ηρωϊκές εποχές που μελετούσα τη πορεία της Κίνας για να εξοπλίζομαι ιδεολογικά απέναντι στους αντιπάλους εθεωρούμην «κινεζολόγος» . Μάλιστα ο σ. Σουσλώφ μου είχε κάνει ιδιαίτερα μαθήματα… 🙂 , τώρα μπορώ να θεωρήσω τον εαυτό μου σχετικά πληροφορημένο αλλά όχι επαρκώς και με μάλλον παρωχημένες πηγές , πόσω μάλλον ιδεολογήματα … ]
4 Δεκεμβρίου, 2009 στις 5:36 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Θα προσπαθήσω τουλάχιστον να θέσω τα ερωτήματα Δύστροπε…
🙂
Και μην ανησυχείς για τις πηγές σου γιατί όλα, παλιά ή καινούργια, έχουν την αξία τους. 😉
4 Δεκεμβρίου, 2009 στις 6:16 μμ
Ενη Καπαζογλου
Και μια διορθωση στο πιο-πιο πανω σχολιο μου
. Τα νομισματοπιστωτικα ιδρυματα ειναι το ακριβες.