Στο σινεμά έχουν γίνει δυο απόπειρες να μεταφερθεί η υπόθεση Πολκ. Στα 1978 από τον παλιό φίλο Άγγελο Μάλλιαρη με μια μυθοπλασία που έίναι συγκεχυμένη και στόχευε στην προβολή των παρασκηνίων της εξουσίας γύρω από την υπόθεση. Και στα 1987 από τον Δ. Γρηγοράτο που φιλοδόξησε να προβάλλει τα νεότερα στοιχεία που νόμιζε ότι φώτιζαν την υπόθεση.
Και τα δυο φιλμς, κινηματογραφικά ήταν μετριότατα.
Πάντως το βιβλίο του Κήλυ δεν προσκομίζει κανένα νέο στοιχείο πέρα από αυτά που ξέραμε τη δεκαετία του 70 όταν άρχισα να διαβάζω τα σχετικά. Το γεγονός ότι ο Στακτόπουλος ήταν αθώος νομίζω ότι το έχει αποδεχτεί κάθε αμερόληπτος άνθρωπος. Στρουθοκαμηλισμός των ελληνικών κυβερνήσεων για να μην εκτεθούν αναδρομικά. Όπως ακριβώς και με τη δολοφονία της Τσάπμαν και το φόρτωμά της στο Μουντή.
Επίσης από όσους ενδιαφέρθηκαν να ψάξουν τα αρχεία του For. Office όταν αυτά άνοιξαν, δεν προέκυψε καμιά αναφορά στο γεγονός που να παρουσιάζει ενδιαφέρον.
Ένας από τους ανθρώπους που αναφέρονται στο βιβλίο του Έντουντ Κήλυ συνεχίζει τη δική του ανεξάρτητη έρευνα και πιστεύω ότι σύντομα θα δημοσιεύσει σοβαρά ευρύματα.
Διάβασα το βιβλίο του αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Αθανάσιου Καφίρη για την υπόθεση Πολκ. Σκεφτόμουν ένα ποστ ακόμα, αλλά ξαναβλέποντας το παλιό διαπίστωσα ότι …τα είχαμε πει όλα 😉
Για κάθε ενδιαφερόμενο, το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Προσκήνιο – Νίκος Σιδεράτος, με τον τίτλο «η υπόθεση Πολκ- Στακτόπουλου».
Ας σημειώσουμε λίγα από τα πολλά ενδιαφέροντα του βιβλίου.
1. Ο Ν. Μουσχουντής, ενορχηστρωτής κατά τον κ. Καφίρη της συνωμοσίας, κατά την αρχική φράση των ερευνών είχε δηλώσει με νόημα ότι «Ο Τζώρτζ Πολκ δολοφονήθηκε από κυρίους που τον έκαναν να νοιώθει τελείως άνετα μαζί τους…». Συνδυάστε το με το «έγκλημα λευκού κολάρου», στο λινκ «μια εγκληματολογική αναψηλάφηση» που υπάρχει στο ποστ.
2. Υπήρξαν δύο προκηρύξεις αμοιβής, για όποιον βοηθούσε στη διαλεύκανση του εγκλήματος. Μια ελληνική (25 εκ. δραχμές) και μια αμερικάνικη (10 χιλ. δολάρια). Ποτέ δεν έγινε γνωστό αν και σε ποιούς καταβλήθηκαν αυτά τα ποσά (σελ. 117)
3. Σε πολλά σημεία του βιβλίου επισημαίνεται ότι δεν προσδιορίστηκε που έφαγε ο Πολκ το τελευταίο του δείπνο (αστακό με αρακά) και πολλάκις υπονοείται ότι αυτό συνέβη στο σπίτι ενός στελέχους του Βρετανικού Προξενείου, το οποίο στη συνέχεια μετατέθηκε στη Σουηδία – και φυσικά δε ρωτήθηκε ποτέ για την υπόθεση. Γιατί να συνατήσει ο Πολκ τον Ράνταλ Κόουτς; Μα γιατί αυτός είχε οργανώσει την προώθησή του προς το «βουνό»! (σελ. 141). Σημειωτέον ότι ο Κόουτς ήταν ο πρώτος και ο τελευταίος (γνωστός) που συνάντησε ο Πολκ στη Θεσσαλονίκη (σελ. 154)
4. Στις αρχές Αυγούστου του 2007 η CIA ανακοίνωσε ότι …έχασε τα έγγραφα και κατέστρεψε το Φάκελο Πολκ! (σελ. 134)
Ο Κόουτς (Coate) που πέθανε πρόσφατα, ήταν μαζί με τον «καμπούρη» λοχαγό Gibson οι τελευταίοι Βρετανοί σύνδεσμοι στον ΕΛΑΣ στη νοτιοδυτική Πελοπόννησο και ακολούθησαν τον ΕΛΑΣ στις μάχες, και είδαν και κατέγραψαν ως απλοί παρατηρητές και τα μετέπειτα, στην Καλαμάτα, στον Μελιγαλά, στους Γαργαλιάνους (όπου έκαναν και μιά …πολύ μικρή προσπάθεια επέμβασης), και στην Πύλο.
Στη συνέχεια άλλαξαν ρότα και επενέβησαν στην Τρίπολη, και δοκίμασαν να επέμβουν στον Μυστρά.
Το ενδιαφέρον στο λινκ που έδωσε ο Πάνος (Σεπτεμβρίου 3, 2011 στο 2:07 μμ), είναι στις σελίδες 110-113, που ο κος Μόδης αναπτύσσει (με έναν ιδιαίτερο είναι η αλήθεια τρόπο) τα επιχειρήματα για τα οποία με τίποτε δεν θα συνέφερε την επίσημη κυβέρνηση ή «δεξιά» παράταξη η δολοφονία του Πόλκ.
Τα επιχειρήματα της αντίστοιχης παράταξης του ΔΣΕ, κινούνται στο ίδιο κλίμα: Την αιτία της εξυπηρέτησης της προπαγάνδας δήθεν του αντιπάλου… Ξεχνούν βέβαια εκείνοι που υιοθετούν αβίαστα τέτοιες υποθέσεις, ότι ούτε οι τοπικοί κομουνιστές της Θεσσαλονίκης, ούτε οι ακροδεξιοί θα τολμούσαν να εκτελέσουν έναν Αμερικανό πολίτη, έτσι τόσο αβίαστα.
Η κριτική που έγινε παραπάνω στην ταινία του Διονύσση Γρηγοράτου, αδικεί τόσο την ταινία όσο και τον ίδιο τον σκηνοθέτη που διαθέτει μια μοναδική ματιά. Στην ταινία του που την έχω δει αρκετές φορές, παρουσιάζει τα γεγονότα, χωρίς να πατρονάρει κάποια άποψη ή να υποννοεί αιτίες. Αντίθετα μάλιστα ψάχνει εντελεχώς και αναπαράγει το κλίμα της περιόδου που είναι άδικο να μην το αναπαράγουμε: μιλάμε για την περίοδο του εμφυλίου, που τίποτε δεν έχει κριθεί ακόμη: αρκετοί ελπίζουν και οι σκοπιμότητες υπερβαίνουν τα εθνικά σύνορα και τους σκοπούς. (Την άλλη ταινία δεν την έχω δει, οπότε δεν εκφέρω γνώμη… )
Από ότι φαίνεται, η δολοφονία του Πολκ ήταν είτε τυχαία, είτε οργανώθηκε από εκτός Ελλάδος κύκλους, που στα πλαίσια του μακαρθισμού και της αντικομουνιστικής υστερίας στις ΗΠΑ, είχαν τους λόγους τους (πολλούς και όχι προφανείς, που ούτε ξέρουμε ούτε θα μάθουμε ποτέ). Όπως σωστά γράφει ο κος Μόδης, και άλλοι ξένοι δημοσιογράφοι ευρίσκονταν τότε στην Ελλάδα και είχαν υπάρξει κατά τον ίδιο και υμνητές του ΔΣΕ, αλλά κανείς δεν τους πείραξε…
Φυσικά το περίεργο είναι πως διόλου από τα συνομωσιολογικά σενάρια τόσο της δεξιάς όσο και της αριστεράς, απουσιάζει το γεγονός να ήταν ο Πολκ κατάσκοπος ή πράκτορας… Και να έτυχε των συνεπειών της… επαγγελματικής του ιδιότητας…
Το μόνο που αποκλείεται είναι η δολοφονία να ήταν τυχαία! Το «συμβόλαιο» του Πολκ ήταν έτοιμο και τον περίμενε…
Να ήταν ο Πολκ πράκτορας; Μόνο αν ήταν πράκτορας των Σοβιετικών, έχει λογική. Οι Βρετανοί το έμαθαν, τον «καθάρισαν» (μάλλον μετά από συνεννόηση με τους Αμερικανούς) και άφησαν την ελληνική κυβέρνηση να φορτώσει το φόνο στην …Κομιντέρν!
(Είναι η μόνη εκδοχή, υποθετική έστω, που έχει επαφή με την έννοια του «κινήτρου» για τη δολοφονία).
Σημειωτέον ότι κάθε πλευρά «διεκδικεί» τον Πολκ με το μέρος της. Πχ ο δεξιός Μόδης τον εμφανίζει ως βέρο δεξιό, ενώ ο αντιεισαγγελέας Καφίρης, ο οποίος δεν αποφεύγει τους όψιμους ενθουσιασμούς, σχεδόν ως αριστερό!
Έχοντας δει αρκετές φορές τα υλικά από τις ταινίες και από τα βιβλία συγκλίνω στα εξής:
α. Η κατηγορία του Στακτόπουλου, στήθηκε με γελοίο τρόπο από τις ελληνικές αρχές.
-Ο Μουσχουντής στην αρχή της έρευνας μετά την νεκροψία που έδειξε ότι είχε φάει αστακό με μπιζέλια – εκείνα τα χρόνια πολύ δυσεύρετος μόνο σε πολύ πολυτελή εστιατόρια, είχε προσπαθήσει να βρει αφενός από τους ψαράδες και τα ιχθυοπωλεία που πούλησαν αστακούς πρόσφατα, αλλά και από τα πολυτελή εστιατόρια… Στην αρχική του αναφορά γράφει ότι μέχρι τότε δεν είχε βρεθεί κάτι το θετικό.
-Οι γραφολόγοι είχαν πει ότι το φάκελο της επιστολής (με την οποία στάλθηκε στο αστυνομικό τμήμα η δημοσιογραφική ταυτότητα) δεν τον είχε γράψει η Μητέρα του Στακτόπουλου, όπως είχαν ισχυριστεί. Φυσικό, τον είχε γράψει ο Καραμιχάλης, μπακάλης για λογαριασμό ενός που βρήκε τυχαία τη δημοσιογραφική του ταυτότητα…
-Το εστιατόριο «Λουξεμβούργο» δεν σέρβιρε τέτοιο μενού αστακό με αρακά. Στις ημερομηνίες που αναφερόταν ότι έγινε η συνάντηση Στακτόπουλου και Πολκ στη Θεσσαλονίκη, είναι αποδεδειγμένο ότι ο Πολκ βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη. Αιτία του γεύματος ήταν φυσικά και η δεύτερη ‘κατάθεση-ομολογία’ του Στακτόπουλου. Γιατί να την αλλάξει? Δεν υπήρχε λόγος αφού κανένα ουσιαστικό στοιχείο δεν παρέθετε. Διόρθωνε όμως το μπαρ ξενοδοχείου με το «Λουξεμβούργο» όπου σερβίρονταν ψαρομεζέδες… Έτσι ερμηνεύετο το φαγητό που βρέθηκε στο στομάχι του Πολκ
– Ο Μουσχουντής είχε ξεκατινιάσει την παράνομη οργάνωση του ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη. Επομένως δεν επέλεξε τυχαία τα ονόματα των υποτιθέμενων δραστών. Εάν έβαζε ονόματα που «έπαιζαν» κινδύνευε αφενός να συληφθούν αφετέρου να έχουν ατράνταχτα άλλοθι… Τότε με τα ονόματα γινόταν μύλος. Το ΚΚΕ διέψευδε βεβαιωμένους θανάτους «αγωνιστών» για να αναπτερώσει το φρόνημα, κήδευε ζώντες άλλους για να καλύψει ίχνη κοκ… Κανείς δεν θα αναζητούσε τους πραγματικούς αυτουργούς. Ήταν τόσο βέβαιοι κσι οι «Σύμμαχοι» που δεν έψαξαν μέσω των επιτροπών για στοιχεία από το παραπέτασμα…
Επομένως ο Στακτόπουλος είναι αθώος…
-Η ίδια η «ομολογία» του Στακτόπουλου, είναι απολογία της επίσημης πολιτείας για την «ατυχή» δολοφονία. Βολική η καταδίκη, όμως η απολογία είναι γραμμένη με συγκεκριμένο τρόπο…
β. Η κατηγορία του ΚΚΕ, ότι οι παρακρατικοί δολοφόνησαν τον Πολκ, πάσχει. Κατ’ αρχήν από οποιαδήποτε τεκμηρίωση, μόνο υποψίες θέτει. Κατά δεύτερο λόγο, ότι φαντάζει αδιανόητο εκείνη την εποχή να τολμούσαν οι λεβέντες της ημεδαπής να τα βάλουν με τα αφεντικά τους που τους τάϊζαν αφειδώς αφού τους είχαν μόλις αναλάβει υπό την προστασία τους. Όχι για να κατηγορήσουν το ΚΚΕ, ούτε το διάβολο…
Η κατηγορία ότι έγινε από παρακρατικούς του Τσαλδάρη ή του Παλατιού για το φόβο ότι ο Πολκ είχε βρει στοιχεία για κακοδιαχείριση της Αμερικανικής βοήθειας επίσης πάσχει, πρώτα και κύρια από το γεγονός ότι το 1948 η Αμερικανική βοήθεια είναι ήκιστη… Στοιχεία για επαφές (του Τσαλδάρη ή άλλων) στελεχών που κατόπιν έγιναν Παλατιανοί με Ναζί κατά τη διάρκεια της Κατοχής? Απίθανο. Πέρα από το γεγονός ότι ο Πολκ δεν έκανε τέτοιες έρευνες, υπήρχαν και παλατιανά στελέχη που επαίροντο για την φιλογερμανική στάση τους κατά την διάρκεια της Κατοχής.
Να έγινε τυχαίο? Επίσης απίθανο…
Ποιός λοιπόν σκότωσε τον Πόλκ? Με όσα έχουμε διαβάσει, η λογική μου πηγαίνει σε δύο εκδοχές:
Α. Η πρώτη ειπώθηκε παραπάνω από τον Πάνο. Να ήταν πράκτορας των Σοβιετικών ίσως δικαιολογεί κάποια πράγματα…
Β. Η δεύτερη δεν απέχει από την πρώτη… Πηγαίνει όμως αλλού… Μπορεί οι εδώ Μουσχουντήδες να ήθελαν γρήγορη και συγκάλυψη, όμως είναι βέβαιο ότι δεν το ήθελαν οι ΗΠΑ. Αυτοί μάλλον γνώριζαν σχετικά. Εάν η δολοφονία δεν είχε γίνει από κύκλους που «δεν αγγίζονταν» τότε είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι Αμερικανοί θα είχαν ξεψαχνίσει τις έρευνες. Και ως ένα σημείο το έκαναν…
Σχηματικά οι δολοφόνοι του Πολκ:
1. Ήταν άνετοι, το γεγονός ότι έχασαν τη δημοσιογραφική ταυτότητα αφήνει να διαφανεί ότι ήταν από αλλού. Δεν φοβόντουσαν μην τους βρουν. Δεν τους ενδιέφερε δηλαδή η απόκρυψη των στοιχείων…
2. Ήταν και ο Πολκ άνετος Μαζί τους. Το είπε κι ο Μουσχουντής στην αρχική του έρευνα… Σωματικά δεν υπήρχε βασανισμός ή βία… Μόνο γεύμα αστακού με αρακά…
Στην ταινία «Ο φάκελος Πολκ στον αέρα», μεταξύ άλλων, αναφέρεται το στοιχείο πως ίσως ο Πολκ δολοφονήθηκε από πράκτορες κάποιας άλλης δύναμης (όχι Βρετανούς ή Αμερικανούς) εξαιτίας ενός βιβλίου (με τίτλο: «Το μωσαϊκό της Μέσης Ανατολής») που ετοίμαζε για την περιοχή (και τα πετρέλαια) της Μέσης Ανατολής.
Το βέβαιο είναι ένα: Ο Πολκ προτού έρθει στην Ελλάδα, κάλυπτε το θέμα της πετρελαϊκής διαμάχης στο χώρο του Ιράν και αργότερα τον πόλεμο μεταξύ Ισραηλινών και Αράβων. Το 1948 ιδρύθηκε το κράτος του Ισραήλ στον ΟΗΕ. ‘Άτυχες’ αποκαλύψεις από δημοσιογράφους του μεγέθους του Πολκ δεν θα ακύρωναν το τετελεσμένο, όμως θα αμαύρωναν ολίγον τη γιορτή. Πέρα από το γεγονός ότι ο ίδιος ο Πολκ, μπορεί στη Θεσσαλονίκη είτε να επέλυε παλιές του διαφορές με Άγγλους ή και με αυτούς μέσα σε άλλους από τη Μέση Ανατολή, είτε έκανε έρευνες για κάποιους που είχαν καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη… Το βολικό στόρυ περί συνάντησης με το Μάρκο, αποδείχτηκε φιάσκο στη συνέχεια…
Διαισθητικά κλείνω πως πράκτορες της εποχής δολοφόνησαν τον Πολκ στην Θεσσαλονίκη αφού προηγουμένως συναντήθηκαν στο σπίτι καποιου διεθνούς προσώπου υπέρ πάσης υποψίας. Οι έρευνες σταμάτησαν στις ΗΠΑ, μόλις τα στοιχεία (που λογικά θα είχαν κι από αλλού) άρχισαν να δείχνουν προς Παλαιστίνη μεριά ή κάπου εκεί κοντά…
Συμφωνώντας με τον Πάνο, το συμβόλαιο της δολοφονίας του Πολκ είχε υπογραφεί και τον περίμενε στη Θεσσαλονίκη… Τα λοιπά είναι η δική μας θλιβερή ιστορία γύρω από μια βολική δολοφονία που πήρε πολιτικές διαστάσεις και ακόμη και σήμερα ο Άρειος Πάγος αρνείται την αναψηλάφηση της δίκης εκείνης -> τουλάχιστον για τη μνήμη εκείνων που άδικα διώχθηκαν αν τελικά διώχθηκαν άδικα…
Πιστεύω πως στην ιστορία στο μέλλον φως θα ρίξει η εύρεση στοιχείων από τις Μυστικές Υπηρεσίες που θα αποχαρακτηριστούν…
Μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε. Η λιγότερο απίθανη είναι ότι ο Πολκ δολοφονήθηκε από κάποια δυτική υπηρεσία (Αγγλική ή -το πιθανότερο- Αμερικανική ή με συνεργασία τους) ως ένα αθώο θύμα για έναν υπέρτερο σκοπό, τη νίκη κατά του κομμουνισμού: ο ψυχρός πόλεμος είχε ήδη αρχίσει. Αν μάλιστα είχαν υπάρξει «ύποπτες» επαφές του Πολκ και μπορούσε να σταθεί η πιθανότητα συνεργασίας του με τη Σοβιετία ή κάποιον δορυφόρο της, η υπόθεση κουμπώνει ακόμα καλύτερα.
Αν ισχύει αυτό, είναι βέβαιο ότι δεν θα αποδειχτεί ποτέ, με γραπτά ντοκουμέντα.
Όλες οι άλλες εκδοχές (αυτές δηλαδή που αναφέρονται στο ποστ και στα σχόλια) είναι λογικά αδύναμες.
Να διορθώσω μόνο ότι επάνω στον Πολκ βρέθηκε η δημοσιογραφική του ταυτότητα, ενώ του είχαν πάρει το διαβατήριο… εκείνο δηλαδή που ταχυδρομήθηκε από τον Καραμιχάλη…
25 Σχόλια
Comments feed for this article
Φεβρουαρίου 24, 2010 στις 10:48 πμ
Nina C
Λοιπόν, αυτό λέω να το κάνω copy-paste στο «Έγκλημα». ΔΕΝ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ, Ε; Ε; Ε, ΛΕΩ; :p
Φεβρουαρίου 24, 2010 στις 10:53 πμ
Πάνος
Μεγάλη μου τιμή… 🙂
Φεβρουαρίου 25, 2010 στις 1:13 πμ
sissa ben dahir
Στο σινεμά έχουν γίνει δυο απόπειρες να μεταφερθεί η υπόθεση Πολκ. Στα 1978 από τον παλιό φίλο Άγγελο Μάλλιαρη με μια μυθοπλασία που έίναι συγκεχυμένη και στόχευε στην προβολή των παρασκηνίων της εξουσίας γύρω από την υπόθεση. Και στα 1987 από τον Δ. Γρηγοράτο που φιλοδόξησε να προβάλλει τα νεότερα στοιχεία που νόμιζε ότι φώτιζαν την υπόθεση.
Και τα δυο φιλμς, κινηματογραφικά ήταν μετριότατα.
Ιουνίου 5, 2010 στις 12:54 πμ
Πάνος
Η υπόθεση Πολκ στο «Έγκλημακαι Τιμωρία ‘:
http://eglima.wordpress.com/2010/06/05/polk/
Ιουνίου 6, 2010 στις 9:39 μμ
Πάνος
Μια παρουσίαση του βιβλίου του Έντουντ Κήλυ:
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=56&artId=335825&dt=06/06/2010
Ιουνίου 6, 2010 στις 10:02 μμ
sissa ben dahir
Πάντως το βιβλίο του Κήλυ δεν προσκομίζει κανένα νέο στοιχείο πέρα από αυτά που ξέραμε τη δεκαετία του 70 όταν άρχισα να διαβάζω τα σχετικά. Το γεγονός ότι ο Στακτόπουλος ήταν αθώος νομίζω ότι το έχει αποδεχτεί κάθε αμερόληπτος άνθρωπος. Στρουθοκαμηλισμός των ελληνικών κυβερνήσεων για να μην εκτεθούν αναδρομικά. Όπως ακριβώς και με τη δολοφονία της Τσάπμαν και το φόρτωμά της στο Μουντή.
Επίσης από όσους ενδιαφέρθηκαν να ψάξουν τα αρχεία του For. Office όταν αυτά άνοιξαν, δεν προέκυψε καμιά αναφορά στο γεγονός που να παρουσιάζει ενδιαφέρον.
Ιουνίου 7, 2010 στις 12:58 πμ
Γιάννης-2
Ένας από τους ανθρώπους που αναφέρονται στο βιβλίο του Έντουντ Κήλυ συνεχίζει τη δική του ανεξάρτητη έρευνα και πιστεύω ότι σύντομα θα δημοσιεύσει σοβαρά ευρύματα.
Σεβόμενος το έργο του δεν λέω τίποτα παραπάνω.
Σεπτεμβρίου 3, 2011 στις 1:40 μμ
Πάνος
Διάβασα το βιβλίο του αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Αθανάσιου Καφίρη για την υπόθεση Πολκ. Σκεφτόμουν ένα ποστ ακόμα, αλλά ξαναβλέποντας το παλιό διαπίστωσα ότι …τα είχαμε πει όλα 😉
Για κάθε ενδιαφερόμενο, το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Προσκήνιο – Νίκος Σιδεράτος, με τον τίτλο «η υπόθεση Πολκ- Στακτόπουλου».
Σεπτεμβρίου 3, 2011 στις 1:48 μμ
sissa ben dahir
Πότε έχει βγει Πάνο; Δεν το έχω πάρει είδηση.
Σεπτεμβρίου 3, 2011 στις 2:01 μμ
Πάνος
Ας σημειώσουμε λίγα από τα πολλά ενδιαφέροντα του βιβλίου.
1. Ο Ν. Μουσχουντής, ενορχηστρωτής κατά τον κ. Καφίρη της συνωμοσίας, κατά την αρχική φράση των ερευνών είχε δηλώσει με νόημα ότι «Ο Τζώρτζ Πολκ δολοφονήθηκε από κυρίους που τον έκαναν να νοιώθει τελείως άνετα μαζί τους…». Συνδυάστε το με το «έγκλημα λευκού κολάρου», στο λινκ «μια εγκληματολογική αναψηλάφηση» που υπάρχει στο ποστ.
2. Υπήρξαν δύο προκηρύξεις αμοιβής, για όποιον βοηθούσε στη διαλεύκανση του εγκλήματος. Μια ελληνική (25 εκ. δραχμές) και μια αμερικάνικη (10 χιλ. δολάρια). Ποτέ δεν έγινε γνωστό αν και σε ποιούς καταβλήθηκαν αυτά τα ποσά (σελ. 117)
3. Σε πολλά σημεία του βιβλίου επισημαίνεται ότι δεν προσδιορίστηκε που έφαγε ο Πολκ το τελευταίο του δείπνο (αστακό με αρακά) και πολλάκις υπονοείται ότι αυτό συνέβη στο σπίτι ενός στελέχους του Βρετανικού Προξενείου, το οποίο στη συνέχεια μετατέθηκε στη Σουηδία – και φυσικά δε ρωτήθηκε ποτέ για την υπόθεση. Γιατί να συνατήσει ο Πολκ τον Ράνταλ Κόουτς; Μα γιατί αυτός είχε οργανώσει την προώθησή του προς το «βουνό»! (σελ. 141). Σημειωτέον ότι ο Κόουτς ήταν ο πρώτος και ο τελευταίος (γνωστός) που συνάντησε ο Πολκ στη Θεσσαλονίκη (σελ. 154)
4. Στις αρχές Αυγούστου του 2007 η CIA ανακοίνωσε ότι …έχασε τα έγγραφα και κατέστρεψε το Φάκελο Πολκ! (σελ. 134)
Σεπτεμβρίου 3, 2011 στις 2:07 μμ
Πάνος
Αν θέλετε τώρα να δείτε και την εκδοχή του …Μουσχουντή, ξεφυλλίστε το βιβλιαράκι του Γ. Μόδη (γραμμένο στα 1952),
από τη σελίδα 105 και μετά.
Σεπτεμβρίου 3, 2011 στις 2:08 μμ
Πάνος
sissa,
η δεύτερη έκδοση βγήκε στα 2010.
Σεπτεμβρίου 3, 2011 στις 3:08 μμ
Γιάννης - 2
Ο Κόουτς (Coate) που πέθανε πρόσφατα, ήταν μαζί με τον «καμπούρη» λοχαγό Gibson οι τελευταίοι Βρετανοί σύνδεσμοι στον ΕΛΑΣ στη νοτιοδυτική Πελοπόννησο και ακολούθησαν τον ΕΛΑΣ στις μάχες, και είδαν και κατέγραψαν ως απλοί παρατηρητές και τα μετέπειτα, στην Καλαμάτα, στον Μελιγαλά, στους Γαργαλιάνους (όπου έκαναν και μιά …πολύ μικρή προσπάθεια επέμβασης), και στην Πύλο.
Στη συνέχεια άλλαξαν ρότα και επενέβησαν στην Τρίπολη, και δοκίμασαν να επέμβουν στον Μυστρά.
Σεπτεμβρίου 3, 2011 στις 7:16 μμ
nikiplos
Το ενδιαφέρον στο λινκ που έδωσε ο Πάνος (Σεπτεμβρίου 3, 2011 στο 2:07 μμ), είναι στις σελίδες 110-113, που ο κος Μόδης αναπτύσσει (με έναν ιδιαίτερο είναι η αλήθεια τρόπο) τα επιχειρήματα για τα οποία με τίποτε δεν θα συνέφερε την επίσημη κυβέρνηση ή «δεξιά» παράταξη η δολοφονία του Πόλκ.
Τα επιχειρήματα της αντίστοιχης παράταξης του ΔΣΕ, κινούνται στο ίδιο κλίμα: Την αιτία της εξυπηρέτησης της προπαγάνδας δήθεν του αντιπάλου… Ξεχνούν βέβαια εκείνοι που υιοθετούν αβίαστα τέτοιες υποθέσεις, ότι ούτε οι τοπικοί κομουνιστές της Θεσσαλονίκης, ούτε οι ακροδεξιοί θα τολμούσαν να εκτελέσουν έναν Αμερικανό πολίτη, έτσι τόσο αβίαστα.
Η κριτική που έγινε παραπάνω στην ταινία του Διονύσση Γρηγοράτου, αδικεί τόσο την ταινία όσο και τον ίδιο τον σκηνοθέτη που διαθέτει μια μοναδική ματιά. Στην ταινία του που την έχω δει αρκετές φορές, παρουσιάζει τα γεγονότα, χωρίς να πατρονάρει κάποια άποψη ή να υποννοεί αιτίες. Αντίθετα μάλιστα ψάχνει εντελεχώς και αναπαράγει το κλίμα της περιόδου που είναι άδικο να μην το αναπαράγουμε: μιλάμε για την περίοδο του εμφυλίου, που τίποτε δεν έχει κριθεί ακόμη: αρκετοί ελπίζουν και οι σκοπιμότητες υπερβαίνουν τα εθνικά σύνορα και τους σκοπούς. (Την άλλη ταινία δεν την έχω δει, οπότε δεν εκφέρω γνώμη… )
Από ότι φαίνεται, η δολοφονία του Πολκ ήταν είτε τυχαία, είτε οργανώθηκε από εκτός Ελλάδος κύκλους, που στα πλαίσια του μακαρθισμού και της αντικομουνιστικής υστερίας στις ΗΠΑ, είχαν τους λόγους τους (πολλούς και όχι προφανείς, που ούτε ξέρουμε ούτε θα μάθουμε ποτέ). Όπως σωστά γράφει ο κος Μόδης, και άλλοι ξένοι δημοσιογράφοι ευρίσκονταν τότε στην Ελλάδα και είχαν υπάρξει κατά τον ίδιο και υμνητές του ΔΣΕ, αλλά κανείς δεν τους πείραξε…
Φυσικά το περίεργο είναι πως διόλου από τα συνομωσιολογικά σενάρια τόσο της δεξιάς όσο και της αριστεράς, απουσιάζει το γεγονός να ήταν ο Πολκ κατάσκοπος ή πράκτορας… Και να έτυχε των συνεπειών της… επαγγελματικής του ιδιότητας…
😉
Σεπτεμβρίου 3, 2011 στις 7:30 μμ
Πάνος
Το μόνο που αποκλείεται είναι η δολοφονία να ήταν τυχαία! Το «συμβόλαιο» του Πολκ ήταν έτοιμο και τον περίμενε…
Να ήταν ο Πολκ πράκτορας; Μόνο αν ήταν πράκτορας των Σοβιετικών, έχει λογική. Οι Βρετανοί το έμαθαν, τον «καθάρισαν» (μάλλον μετά από συνεννόηση με τους Αμερικανούς) και άφησαν την ελληνική κυβέρνηση να φορτώσει το φόνο στην …Κομιντέρν!
(Είναι η μόνη εκδοχή, υποθετική έστω, που έχει επαφή με την έννοια του «κινήτρου» για τη δολοφονία).
Σημειωτέον ότι κάθε πλευρά «διεκδικεί» τον Πολκ με το μέρος της. Πχ ο δεξιός Μόδης τον εμφανίζει ως βέρο δεξιό, ενώ ο αντιεισαγγελέας Καφίρης, ο οποίος δεν αποφεύγει τους όψιμους ενθουσιασμούς, σχεδόν ως αριστερό!
Απρίλιος 14, 2013 στις 10:43 πμ
Πάνος
Υπόθεση Πολκ: Αίμα στον Θερμαϊκό
http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/soul/%CF%85%CF%80%CF%8C%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BA-%CE%B1%CE%AF%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8C
(Όπως είναι φυσικό, τίποτα που να μην έχει ήδη ειπωθεί…)
Ιουλίου 31, 2013 στις 6:54 μμ
Πάνος
Η υπόθεση Πολκ ξανά στο προσκήνιο
Αίτηση επανεξέτασης της καταδίκης του Γρηγόρη Στακτόπουλου κατατέθηκε πρόσφατα στην Εισαγγελία Εφετών Θεσσαλονίκης
Των John O. Iatrides – Edmund Keeley
http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathextra_1_15/07/2013_509452
Μαΐου 16, 2015 στις 4:02 μμ
Πάνος
«Υπόθεση Πολκ»:Ένα βρώμικο έγκλημα της αμερικανοκρατίας
http://ht.ly/N1Qal
Αύγουστος 29, 2015 στις 10:56 μμ
Πολιτικές δολοφονίες και εκτελέσεις στη Θεσσαλονίκη | Η καλύβα ψηλά στο βουνό
[…] https://panosz.wordpress.com/2010/02/24/civil_war-44/ […]
Σεπτεμβρίου 16, 2015 στις 12:59 πμ
nikiplos
Έχοντας δει αρκετές φορές τα υλικά από τις ταινίες και από τα βιβλία συγκλίνω στα εξής:
α. Η κατηγορία του Στακτόπουλου, στήθηκε με γελοίο τρόπο από τις ελληνικές αρχές.
-Ο Μουσχουντής στην αρχή της έρευνας μετά την νεκροψία που έδειξε ότι είχε φάει αστακό με μπιζέλια – εκείνα τα χρόνια πολύ δυσεύρετος μόνο σε πολύ πολυτελή εστιατόρια, είχε προσπαθήσει να βρει αφενός από τους ψαράδες και τα ιχθυοπωλεία που πούλησαν αστακούς πρόσφατα, αλλά και από τα πολυτελή εστιατόρια… Στην αρχική του αναφορά γράφει ότι μέχρι τότε δεν είχε βρεθεί κάτι το θετικό.
-Οι γραφολόγοι είχαν πει ότι το φάκελο της επιστολής (με την οποία στάλθηκε στο αστυνομικό τμήμα η δημοσιογραφική ταυτότητα) δεν τον είχε γράψει η Μητέρα του Στακτόπουλου, όπως είχαν ισχυριστεί. Φυσικό, τον είχε γράψει ο Καραμιχάλης, μπακάλης για λογαριασμό ενός που βρήκε τυχαία τη δημοσιογραφική του ταυτότητα…
-Το εστιατόριο «Λουξεμβούργο» δεν σέρβιρε τέτοιο μενού αστακό με αρακά. Στις ημερομηνίες που αναφερόταν ότι έγινε η συνάντηση Στακτόπουλου και Πολκ στη Θεσσαλονίκη, είναι αποδεδειγμένο ότι ο Πολκ βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη. Αιτία του γεύματος ήταν φυσικά και η δεύτερη ‘κατάθεση-ομολογία’ του Στακτόπουλου. Γιατί να την αλλάξει? Δεν υπήρχε λόγος αφού κανένα ουσιαστικό στοιχείο δεν παρέθετε. Διόρθωνε όμως το μπαρ ξενοδοχείου με το «Λουξεμβούργο» όπου σερβίρονταν ψαρομεζέδες… Έτσι ερμηνεύετο το φαγητό που βρέθηκε στο στομάχι του Πολκ
– Ο Μουσχουντής είχε ξεκατινιάσει την παράνομη οργάνωση του ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη. Επομένως δεν επέλεξε τυχαία τα ονόματα των υποτιθέμενων δραστών. Εάν έβαζε ονόματα που «έπαιζαν» κινδύνευε αφενός να συληφθούν αφετέρου να έχουν ατράνταχτα άλλοθι… Τότε με τα ονόματα γινόταν μύλος. Το ΚΚΕ διέψευδε βεβαιωμένους θανάτους «αγωνιστών» για να αναπτερώσει το φρόνημα, κήδευε ζώντες άλλους για να καλύψει ίχνη κοκ… Κανείς δεν θα αναζητούσε τους πραγματικούς αυτουργούς. Ήταν τόσο βέβαιοι κσι οι «Σύμμαχοι» που δεν έψαξαν μέσω των επιτροπών για στοιχεία από το παραπέτασμα…
Επομένως ο Στακτόπουλος είναι αθώος…
-Η ίδια η «ομολογία» του Στακτόπουλου, είναι απολογία της επίσημης πολιτείας για την «ατυχή» δολοφονία. Βολική η καταδίκη, όμως η απολογία είναι γραμμένη με συγκεκριμένο τρόπο…
β. Η κατηγορία του ΚΚΕ, ότι οι παρακρατικοί δολοφόνησαν τον Πολκ, πάσχει. Κατ’ αρχήν από οποιαδήποτε τεκμηρίωση, μόνο υποψίες θέτει. Κατά δεύτερο λόγο, ότι φαντάζει αδιανόητο εκείνη την εποχή να τολμούσαν οι λεβέντες της ημεδαπής να τα βάλουν με τα αφεντικά τους που τους τάϊζαν αφειδώς αφού τους είχαν μόλις αναλάβει υπό την προστασία τους. Όχι για να κατηγορήσουν το ΚΚΕ, ούτε το διάβολο…
Η κατηγορία ότι έγινε από παρακρατικούς του Τσαλδάρη ή του Παλατιού για το φόβο ότι ο Πολκ είχε βρει στοιχεία για κακοδιαχείριση της Αμερικανικής βοήθειας επίσης πάσχει, πρώτα και κύρια από το γεγονός ότι το 1948 η Αμερικανική βοήθεια είναι ήκιστη… Στοιχεία για επαφές (του Τσαλδάρη ή άλλων) στελεχών που κατόπιν έγιναν Παλατιανοί με Ναζί κατά τη διάρκεια της Κατοχής? Απίθανο. Πέρα από το γεγονός ότι ο Πολκ δεν έκανε τέτοιες έρευνες, υπήρχαν και παλατιανά στελέχη που επαίροντο για την φιλογερμανική στάση τους κατά την διάρκεια της Κατοχής.
Να έγινε τυχαίο? Επίσης απίθανο…
Ποιός λοιπόν σκότωσε τον Πόλκ? Με όσα έχουμε διαβάσει, η λογική μου πηγαίνει σε δύο εκδοχές:
Α. Η πρώτη ειπώθηκε παραπάνω από τον Πάνο. Να ήταν πράκτορας των Σοβιετικών ίσως δικαιολογεί κάποια πράγματα…
Β. Η δεύτερη δεν απέχει από την πρώτη… Πηγαίνει όμως αλλού… Μπορεί οι εδώ Μουσχουντήδες να ήθελαν γρήγορη και συγκάλυψη, όμως είναι βέβαιο ότι δεν το ήθελαν οι ΗΠΑ. Αυτοί μάλλον γνώριζαν σχετικά. Εάν η δολοφονία δεν είχε γίνει από κύκλους που «δεν αγγίζονταν» τότε είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι Αμερικανοί θα είχαν ξεψαχνίσει τις έρευνες. Και ως ένα σημείο το έκαναν…
Σχηματικά οι δολοφόνοι του Πολκ:
1. Ήταν άνετοι, το γεγονός ότι έχασαν τη δημοσιογραφική ταυτότητα αφήνει να διαφανεί ότι ήταν από αλλού. Δεν φοβόντουσαν μην τους βρουν. Δεν τους ενδιέφερε δηλαδή η απόκρυψη των στοιχείων…
2. Ήταν και ο Πολκ άνετος Μαζί τους. Το είπε κι ο Μουσχουντής στην αρχική του έρευνα… Σωματικά δεν υπήρχε βασανισμός ή βία… Μόνο γεύμα αστακού με αρακά…
Στην ταινία «Ο φάκελος Πολκ στον αέρα», μεταξύ άλλων, αναφέρεται το στοιχείο πως ίσως ο Πολκ δολοφονήθηκε από πράκτορες κάποιας άλλης δύναμης (όχι Βρετανούς ή Αμερικανούς) εξαιτίας ενός βιβλίου (με τίτλο: «Το μωσαϊκό της Μέσης Ανατολής») που ετοίμαζε για την περιοχή (και τα πετρέλαια) της Μέσης Ανατολής.
Το βέβαιο είναι ένα: Ο Πολκ προτού έρθει στην Ελλάδα, κάλυπτε το θέμα της πετρελαϊκής διαμάχης στο χώρο του Ιράν και αργότερα τον πόλεμο μεταξύ Ισραηλινών και Αράβων. Το 1948 ιδρύθηκε το κράτος του Ισραήλ στον ΟΗΕ. ‘Άτυχες’ αποκαλύψεις από δημοσιογράφους του μεγέθους του Πολκ δεν θα ακύρωναν το τετελεσμένο, όμως θα αμαύρωναν ολίγον τη γιορτή. Πέρα από το γεγονός ότι ο ίδιος ο Πολκ, μπορεί στη Θεσσαλονίκη είτε να επέλυε παλιές του διαφορές με Άγγλους ή και με αυτούς μέσα σε άλλους από τη Μέση Ανατολή, είτε έκανε έρευνες για κάποιους που είχαν καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη… Το βολικό στόρυ περί συνάντησης με το Μάρκο, αποδείχτηκε φιάσκο στη συνέχεια…
Διαισθητικά κλείνω πως πράκτορες της εποχής δολοφόνησαν τον Πολκ στην Θεσσαλονίκη αφού προηγουμένως συναντήθηκαν στο σπίτι καποιου διεθνούς προσώπου υπέρ πάσης υποψίας. Οι έρευνες σταμάτησαν στις ΗΠΑ, μόλις τα στοιχεία (που λογικά θα είχαν κι από αλλού) άρχισαν να δείχνουν προς Παλαιστίνη μεριά ή κάπου εκεί κοντά…
Συμφωνώντας με τον Πάνο, το συμβόλαιο της δολοφονίας του Πολκ είχε υπογραφεί και τον περίμενε στη Θεσσαλονίκη… Τα λοιπά είναι η δική μας θλιβερή ιστορία γύρω από μια βολική δολοφονία που πήρε πολιτικές διαστάσεις και ακόμη και σήμερα ο Άρειος Πάγος αρνείται την αναψηλάφηση της δίκης εκείνης -> τουλάχιστον για τη μνήμη εκείνων που άδικα διώχθηκαν αν τελικά διώχθηκαν άδικα…
Πιστεύω πως στην ιστορία στο μέλλον φως θα ρίξει η εύρεση στοιχείων από τις Μυστικές Υπηρεσίες που θα αποχαρακτηριστούν…
Σεπτεμβρίου 16, 2015 στις 1:15 πμ
Πάνος
Μα τα στοιχεία που είχε η CIA… χάθηκαν 😉
Μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε. Η λιγότερο απίθανη είναι ότι ο Πολκ δολοφονήθηκε από κάποια δυτική υπηρεσία (Αγγλική ή -το πιθανότερο- Αμερικανική ή με συνεργασία τους) ως ένα αθώο θύμα για έναν υπέρτερο σκοπό, τη νίκη κατά του κομμουνισμού: ο ψυχρός πόλεμος είχε ήδη αρχίσει. Αν μάλιστα είχαν υπάρξει «ύποπτες» επαφές του Πολκ και μπορούσε να σταθεί η πιθανότητα συνεργασίας του με τη Σοβιετία ή κάποιον δορυφόρο της, η υπόθεση κουμπώνει ακόμα καλύτερα.
Αν ισχύει αυτό, είναι βέβαιο ότι δεν θα αποδειχτεί ποτέ, με γραπτά ντοκουμέντα.
Όλες οι άλλες εκδοχές (αυτές δηλαδή που αναφέρονται στο ποστ και στα σχόλια) είναι λογικά αδύναμες.
Σεπτεμβρίου 16, 2015 στις 1:16 πμ
nikiplos
Να διορθώσω μόνο ότι επάνω στον Πολκ βρέθηκε η δημοσιογραφική του ταυτότητα, ενώ του είχαν πάρει το διαβατήριο… εκείνο δηλαδή που ταχυδρομήθηκε από τον Καραμιχάλη…
Σεπτεμβρίου 16, 2015 στις 5:41 πμ
Γιάννης -2
Πάνο,
Υπήρξε τελικά απόφαση από την Εισαγγεία Εφετών για επανεξέταση της δίκης;
Εν τω μεταξύ ανέμενα ότι θα είχε εκδοθεί ήδη ένα νέο βιβλίο με κάποια νέα στοιχεία από την πλευρά των Βρετανών, αλλά άγνωστο γιατί αργοπορεί.
Σεπτεμβρίου 16, 2015 στις 7:44 πμ
Πάνος
Δεν άκουσα κάτι.
Μαρτίου 30, 2016 στις 7:14 μμ
Υπόθεση Πολκ – Σημειώσεις για τον Εμφύλιο
[…] Πηγή: Υπόθεση Πολκ | Η καλύβα ψηλά στο βουνό […]