Ο Γ. Καρατζαφέρης ανησυχώντας για το ενεργειακό μέλλον της χώρας μας σκέφτηκε να συνδυάσει την εξασφάλισή του, με τη Γαλλική προθυμία να μας γλυτώσει ο Νικολά από τα νύχια της Αγγέλας.
Ρώτησε λοιπόν την κυβέρνηση αν σε αυτή τη συγκυρία, που έχουμε ένα Γάλλο πρόεδρο ο οποίος δείχνει διάθεση να μας βοηθήσει – αισθάνεται όμως δέσμιος των επιλογών της κ. Μέρκελ – η Ελλάδα θα μπορούσε να απευθυνθεί στη Γαλλία η οποία διαθέτει δεκάδες πυρηνικούς αντιδραστήρες. Μήπως θα μπορούσαμε (ρωτάει) να ανοίξουμε ένα διάλογο με μια χώρα που έχει ίσως τη μεγαλύτερη εμπειρία στην Ευρώπη σε αντιδραστήρες, και να λειτουργήσει το πράγμα αντισταθμιστικά;
Την απάντησή του ο κ. Καρατζαφέρης εισέπραξε από τον καθ’ ύλην αρμόδιο επί των απαντήσεων γενικώς και των επί των οικολογικών θεμάτων ειδικότερα. Τον κ. Πάγκαλο.
Ο κ. Πάγκαλος λοιπόν εμφανίστηκε αρνητικός στη δημιουργία εργοστασίου πυρηνικής ενέργειας στην Ελλάδα.
Επισήμανε στον κ. Καρατζαφέρη ότι υπάρχουν αναξιοποίητα ενεργειακά αποθέματα και η παραγωγή από ΑΠΕ μπορεί να ενισχυθεί. Τόνισε ακόμα ότι χρειάζεται επαγρύπνηση, καθώς οι γειτονικές μας χώρες όπως η Τουρκία και η Βουλγαρία δραστηριοποιούνται στο θέμα της πυρηνικής ενέργειας. «Επαγρυπνούμε και υποστηρίζουμε την παγκόσμια κοινότητα που αντιδρά στην διάδοση της πυρηνικής ενέργειας» πρόσθεσε.
Μάλιστα έκανε και μια επιδειξούλα οικολογικής συνείδησης λέγοντας ότι η σοβαρότερη λύση για το ενεργειακό πρόβλημα είναι η καταπολέμηση της σπατάλης, ιδιαίτερα στον δημόσιο τομέα, και η ενίσχυση της παραγωγής αιολικής και ηλιακής ενέργειας.
Και ύστερα παραπονιούνται ορισμένοι ότι η πράσινη ανάπτυξη έχει ξεχαστεί, και το ΠΑΣΟΚ δεν έχει οικολογικές ευαισθησίες.
Τελευταια σχολια
 | Πάνος στη Το νησί της Καλυψώς |
| Πάνος στη Παπαλάμπραινα |
 | Απόστολος Χριστόπουλ… στη Παπαλάμπραινα |
| Άδεια για γεμάτα στο… στη Το σκυλάδικο, παλιά αριστερή… | |
 | Αφώτιστος Φιλέλλην στη Σημειώσεις: Διαδικτυακή παρουσ… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη Θοδωρής Τσιμπίδης: στις ελληνι… |
| Πάνος στη ΝΔΣΟΚ κλπ (18) |
| Πάνος στη Σημειώσεις για τον Εμφύλιο, Τό… |
 | Δημήτρης Γρηγοριάδης στη Σημειώσεις για τον Εμφύλιο, Τό… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΝΔΣΟΚ κλπ (18) |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… |
 | papoylis στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΣΔΙΤ… Τι είναι πάλι τούτο… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΣΔΙΤ… Τι είναι πάλι τούτο… |
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
13 Σχόλια
Comments feed for this article
20 Μαρτίου, 2010 στις 2:25 πμ
Rodia
Οταν ακουω διαψεύσεις, περιμένω να γίνει αυτό που διαψεύδεται! 👿
Πάντως και ο Νικολά και η Ανκελα κανουν ναζια. Σιγουρα θα (βρουν τροπο να) μας στηριξουν (με λεφτα) γιατί αλλιώς πώς θα ψωνίσουμε τις φρεγατες και τα υποβρυχια;
20 Μαρτίου, 2010 στις 10:30 πμ
Πάνος
Πριν ένα χρόνο (λιγότερο) η καλύβα σχολίασε τις θέσεις του κ. Ανδρέα Α. Παπανδρέου (GAP’s brother), περί της «πράσινης πυρηνικής ενέργειας»:
https://panosz.wordpress.com/2009/05/17/nuclear-2/
Σε ένα μεγάλο συνασπισμό συμφερόντων, ιδεολογιών κλπ όπως είναι το ΠΑΣΟΚ, είναι εύλογο να μην υπάρχει καταρχήν ομοφωνία σε ένα τόσο αμφιλεγόμενο ζήτημα.
Αίσθησή μου είναι (μπορεί και να πέφτω έξω) ότι ο αμπελουργός Πάγκαλος δεν μπλοφάρει οταν δηλώνει κατά. Εκτιμώ – επίσης- ότι η πυρηνική ενέργεια είναι η κόκκινη γραμμή, πάνω στην οποία θα γίνει μάχη ΜΕΣΑ στο ΠΑΣΟΚ.
Για την κοινωνία τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά: ΟΧΙ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ! 🙂
20 Μαρτίου, 2010 στις 10:44 πμ
σχολιαστης
Στο τέλος θα είμαστε …περικυκλωμένοι απο χώρες με πυρηνική ενέργεια, οπότε το θέμα αποφυγής των κινδύνων θα έχει χάσει σε μεγάλο βαθμό τη σημασία του.
20 Μαρτίου, 2010 στις 12:31 μμ
Βαγγέλης Δ. Καργούδης
@πανος: ο οποίος Α.Α.Π., (μπορεί λόξω μεγάλης χρονικά παραμονής στην Μπουγατσαδούπολη), είναι νομίζω ο συμπαθέστερος όλων των Π. Όντως πιστεύω και εγώ πως το «Atomenergie? Nein, Danke», θα είναι ένα από τα πλατό των προσεχών μεγάλων εντός ΠΑΣΟΚ, αναμετρήσεων (όχι κατ ανάγκην τόσο συγκρουσιακών). Βλέπω και εγώ κάμποσους σοβαρούς από εκεί να ετοιμάζουν ο καθένας το δικό του τακτικό positioning επί του θέματος(Θέσεις ολοκληρωμένες, επιχειρηματολόγηση & διεθνείς «παραπομπές», και κυρίως Συμμαχίες). Για να δούμε τί θα δούμε. Το μέτωπο του ΝΑΙ πάντως, θα είναι οι γνωστοί (και χωρίς πλάκα επιστημονικά άψογοι, απ ότι μου λένε διάφοροι) «πραγματιστές τεχνοκράτες» του ΕΜΠ με διάφορους έλληνες του CERN, και το κύριο ΟΠΛΟ-ΑΠΟΨΗ, πως τα θέματα ασφάλειας, μπαίνουν ΤΩΡΑ τελείως διαφορετικά από ότι έμπαιναν για το κίνημα του 70. Η τεχνολογία -λένε-, είναι πολύ κοντά πια στο να εγγυηθεί και την θεωρητική σε επίπεδο μαθηματικών μοντέλων απουσία πραγματικών κινδύνων(χωρίς βέβαια και να τα έχει ακόμα καταφέρει. Το ζουμί είναι στο ΚΟΝΤΑ «να εγγυηθεί», και άρα και στο ΠΟΣΟ ΚΟΝΤΑ, είναι στ’ αλήθεια αυτό το «κοντά».
«Αποσύρομαι» για λίγο, για να γράψω στο άλλο ποστ για τον Κινέζο,ένα-δυο πράγματα, πώς δηλαδή βλέπω εγώ αυτή την καίρια παρατήρησή σου, για το τί ακριβώς μπορεί να σημαίνει αυτό το «συμβιβαστικούλι» και βολικό για όλους, «η πρώτη καλή θητεία και η δεύτερη μάπα το καρπούζι».
20 Μαρτίου, 2010 στις 12:49 μμ
Ο Αιρετικός
Άνθρωπος αγράμματος, ξύλο στους φασίστες…
Κατ’αρχάς, η πυρηνική ενέργεια δεν είναι σε καμία περίπτωση ασφαλής, όπως απέδειξε περίτρανα το Τσέρνομπιλ. Χώρια που οι πυρηνικοί σταθμοί αποτελούν – ακριβώς λόγω του σοβαρού κινδύνου που αποτελεί για τον πληθυσμό η ραδιενέργεια – τον προφανέστερο στόχο για οποιονδήποτε τρομοκράτη ή πράκτορα ξένης δύναμης.
Από εκεί κι έπειτα, δεν έχουμε πραγματικά ασφαλή τρόπο διαχείρισης των ραδιενεργών αποβλήτων, είτε μας αρέσει είτε όχι. Και όχι, το να τα στέλνουμε για θάψιμο σε τριτοκοσμικές χώρες δεν είναι υπεύθυνη διαχείριση αποβλήτων.
Πάμε να δούμε και την οικονομική και οικολογική διάσταση της πυρηνικής ενέργειας. Τα αποθέματα πυρηνικών καυσίμων είναι πολύ μικρότερα από τα αποθέματα λιγνίτη, λιθάνθρακα, πετρελαίου και φυσικού αερίου και, βέβαια, η πυρηνική ενέργεια δεν είναι καθόλου ανανεώσιμη! Αυτό τι σημαίνει; Αν αρχίσει να αυξάνεται η ζήτηση πυρηνικών καυσίμων για οποιοδήποτε λόγο (π.χ. με στροφή περισσοτέρων χωρών στην πυρηνική ενέργεια ή με αύξηση του αριθμού των πυρηνικών σταθμών σε χώρες που ήδη τη χρησιμοποιούν – για οποιοδήποτε λόγο, π.χ. για να παράγεται ρεύμα που θα τροφοδοτεί τα εργοστάσια που θα παράγουν υδρογόνο μέσω ηλεκτρόλυσης για «οικολογικά» υδρογονοκίνητα αυτοκίνητα), οι τιμές των πυρηνικών καυσίμων θα πάνε στο Σουβλακέα κι εμάς θα μας πάρει ο Αντισουβλακέας.
Αλλά είπαμε, από αγράμματους σαν τον Καρατζαφύρερ δε μπορούμε να περιμένουμε πολλά…
20 Μαρτίου, 2010 στις 1:48 μμ
sissa ben dahir
Την ασφάλεια των αντιδραστήρων την αυξάνεις σήμερα όσο θέλεις αρκεί ν’ αυξήσεις και το κόστος κατασκευή και λειτουργίας. Optimizations υπάρχουν πολλά ώστε να σταθεί το τελικό κόστος της Kwh σε ανταγωνιστικό επίπεδο με τις συμβατικές μορφές.
Σε όλες τις πολυτεχνικές σχολές του κόσμου συμπεριλαμβανομένης της δικής μας του ΕΜΠ έχουν να σου δείξουν ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ πολλές νέες προτάσεις από τον καιρό του Τσέρνομπυλ. Το διαδίκτυο αφθονεί σε μελέτες γύρω από την ασφάλεια των αντιδραστήρων με στατιστικές θανάτων, ασθενειών από αντιδραστήρες. Τα νούμερά τους για τα σημερινά δεδομένα γέρνουν κατά πολύ υπέρ της ασφαλούς λειτουργίας.
Οι αντίπαλοι των πυρηνικών εργοστασίων δεν έχουν και πολλές ελπίδες να πείσουν, όσο μένουν μόνο στο σύνθημα: ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
Το επιχείρημα ότι τα πυρηνικά καύσιμα είναι λίγα στον πλανήτη, είναι σωστό μεν αλλά κανείς από τους υπέρμαχους δεν είπε ότι αυτή θα είναι η τελική μας λύση. Η δουλειά για τον έλεγχο της σύντηξης προχω΄ρεί εντατικά και αυτή στοχεύεται ως μακροπρόθεση λύση.
Τότε λοιπόν όλα είναι υπέρ των πυρηνικών εργοστασίων;
Όχι βέβαια. Τα δύο ακανθώδη προβλήματα για τα οποία οι υπέρμαχοι δεν έχουν πειστικό λόγο, είναι:
α) η εξάρτηση των καταναλωτριών χωρών από τις παραγωγές χώρες και εταιρείες παραγωγής και εμπορίας εμπλουτισμένων καυσίμων. Γινόμαστε έρμαια των πολιτικών βουλήσεων των εταιριών αυτών και των χωρών που ανήκουν.
β) η εταφή των αποβλήτων. Σε κάποιου φτωχοδιάβολου την αυλή πρέπει να τα ρίξουμε. Αν πας να αυξήσεις σημαντικά τους όρους ασφάλειας και στη διαδικασία αυτή (πράγμα κατ’ αρχήν τεχνικά δυνατόν) το κόστος θα πεταχτεί πολύ ψηλά για τα σημερινά δεδομένα τιμών/ μονάδα ενέργειας.
Οι αντιδραστήρες που επανεπεξεργάζονται τα χρησιμοπιημένα καύσιμα είναι μια κάποια λύση που οι μηχανικοί της πυρηνικής τεχνολογίας έχουν εναποθέσει πολλές ελπίδες.
Ο στόχος πάντως του ποστ δεν ήταν το πρόβλημα αυτό καθεαυτό των πυρηνικών εργοστασίων στη χώρα μας, αλλά η στάση του Πάγκαλου. Κι εγώ θεωρώ ότι έσπευσε για να προσφέρει και μια στήριξη στην κ. Μπιρμπίλη, η οποία χωρίς ισχυρούς συμμάχους εντός του κόμματος θα δεινοπαθήσει.
20 Μαρτίου, 2010 στις 2:17 μμ
Βαγγέλης Δ. Καργούδης
@σίσσα, εξαιρετικά ολοκληρωμένη τοποθέτηση! Ειλικρινά, αξιοζήλευτη. Όντως πιστεύω και εγώ, πως όπως ακριβώς το βάζεις, η σχέση κόστους – ασφάλειας -αποδεκτής ανταγωνιστικότητας στην τελική τιμή της κιλοβατώρας, είναι το κρίσιμο, ή ένα από τα κρίσιμα σημεία μιας συζήτησης, που θα γίνει σίγουρα. Και μάλιστα, ΔΕΝ θα αργήσει και καθόλου, νομίζω. (Ίσως αδικείς λίγο τον Πάγκαλο, σαν κάποιον που μεν είναι καλός τακτικιστής, αλλά μόνο αυτό. Πιστεύω, πως έχει ΚΑι ισχυρές τποθετήσεις σε πολλά κρίσιμα ζητήματα. Άσχετο αν συμφωνεί κανείς ή διαφωνεί επ αυτών).
@πάνο: σου έστειλα ένα μέηλ για άρθρο του Τσίμα.
20 Μαρτίου, 2010 στις 2:34 μμ
Παπούλης
Σίσσε
‘οπως εσύ γνωρίζεις πολύ καλά , αλλά όχι όλοι εδώ στη καλύβα , η δυνατότητα δημιουργίας μιας ελεγχόμενης σύντηξης με στόχο τη τελική εφαρμογή για «παραγωγή» ενέργειας βρίσκεται ακόμα σε πειραματικό επίπεδο .
Επιτυγχάνεται μη διατηρήσιμη σύντηξη για ελάχιστο χρόνο και σε ενέργειες πολύ χαμηλότερες από το επίπεδο εκείνο που θα καθιστούσε τη διαδικασία εφαρμόσιμη με όφελος. Παράλληλα στις σημερινές πειραματικές διατάξεις απαιτείται πολύ μεγαλύτερη ενέργεια για την εκκίνηση της διαδικασίας , από αυτήν που «παράγεται» για τον ελάχιστο εκείνο χρόνο όπου η σύντηξη διατηρείται. Η δε «παραγόμενη» ενέργεια δεν μπορεί προς ώρας να συντηρήσει τη σύντηξη αν δε προσδίδεται πρόσθετη – έξωθεν – ενέργεια στη πειραματική διάταξη.
Θα απαιτηθούν νέα υλικά και τεχνικές για τον εγκλωβισμό , νέα υλικά και τεχνικές για τη τεράστια θερμοκρασία που αναπτύσσεται. Όλα αυτά είναι ένα στοίχημα που θα αποδώσει στο βάθος του χρόνου , συγχρόνως τα πυρηνικά εργοστάσια σχάσης , τα πυρηνικά «καύσιμα» , τα απόβλητα κτλ θα συνεχίσουν μέχρι τότε να λειτουργούν και να υπάρχουν , ενώ όταν θα επιτευχθεί τελικά η χρήση της σύντηξης θα γίνουν με το καιρό μουσειακά κομμάτια .
Ένα πρόσθετο σχετικό ερώτημα είναι ποιοί θα ελέγχουν τη νέα αυτή τεχνολογία ….;
20 Μαρτίου, 2010 στις 3:43 μμ
Ο Αιρετικός
Για τη σύντηξη είμαι υπέρ. Φαίνεται ότι θα είναι η καλύτερη λύση για την ηλεκτροδότηση του πλανήτη. Αλλά είμαι αντίθετος με τη σχάση. Θα σας αναφέρω ένα παράδειγμα – που το είχα ξαναπεί παλιότερα (ο Πάνος σίγουρα θυμάται):
Παλιότερα γινόταν ντόρος με τις ενεργειακές κυψέλες και την υδρογονοκίνηση. Αφήνω στην άκρη το ότι τελικά υδρογονοκίνηση δεν πρόκειται να υπάρξει για χίλιους-δυο λόγους, όπως αφήνω στην άκρη και το γεγονός ότι η υπόθεση «ενεργειακές κυψέλες αυτοκινήτων» ήταν μια αρπαχτή πρώτης τάξεως για να φαγωθούν ένα σωρό λεφτά σε ερευνητικά προγράμματα που όλοι ήξεραν από την αρχή ότι ήταν αδιέξοδα, όπως αφήνω στην άκρη και το γεγονός ότι οι ίδιες οι εταιρείες που ήταν στην πρωτοπορία του υδρογονολόμπι βάρεσαν κάτι κανόνια μεγατόνων.
Πώς στον Αντισουβλακέα θα παραχθεί αυτό το υδρογόνο για να κινηθούν τα αυτοκίνητα; Μα, πολύ απλά, με ηλεκτρόλυση. Δηλαδή με ΡΕΥΜΑ. Ορέα! Δηλαδή χρειαζόμαστε ρεύμα (και πολύ) για να φτιάξουμε το υδρογόνο, χρειαζόμαστε ρεύμα για να το αποθηκεύσουμε, για να ελέγχουμε τις δεξαμενές για διαρροές (κανείς δε θέλει το σπίτι ή το αμάξι του να γίνει Hindenburg)…
Υπάρχει τρόπος να παραχθεί οικολογικά;
Ναι. Με ανεμογεννήτριες. Δηλαδή να γεμίσουμε τα παράλια της Ευρώπης με ανεμογεννήτριες, να γεμίσουμε ένα σωρό πρώην αγροτικές εκτάσεις με ανεμογεννήτριες κλπ. Ορέα.
Έλα όμως που αι ανεμογεννήτριαι κοστίζουν τ’άντερά τους, γιατί, από την ώρα που άρχισαν οι επιδοτήσεις, οι κατασκευάστριες εταιρείες στείλανε τις τιμές στο Σουβλακέα!
Και σου’ρχεται το πυρηνολόμπι (με πρώτη τη Westinghouse) και σου λέει «τι θα λέγατε να βάλουμε ΧΙΛΙΟΥΣ πυρηνικούς σταθμούς στην Ευρώπη κι άλλους τόσους στις ΗΠΑ για να παράγεται ‘οικολογικά’ το πολυπόθητο υδρογόνο;».
Για σκεφτείτε λίγο τι αύξηση της ζήτησης πυρηνικών καυσίμων θα έπρεπε να διαχειριστούμε μετά και τι σπέκουλα θα κάνανε οι εταιρείες και οι χώρες που τα πουλάνε…
Βέβαια, υπάρχει κι άλλη λύση… Κι αυτή «οικολογική»: Φυσικό αέριο. Αλλά για momento ρε παιδιά! Το φυσικό αέριο κι αυτό ένωση του άνθρακα δεν είναι; Δηλαδή… κάρβουνο! Από πού κι ως πού είναι οικολογικό; Και μην πει κανείς ότι είναι… ανανεώσιμο!
Δηλαδή τα πυρηνολαμόγια προώθησαν τη φούσκα (και τι φούσκα! Νερό του Καματερού) της υδρογονοκίνησης (που έχει τα προβλήματα της αρκούδας, από ασφάλεια στη διαχείριση και αποθήκευση μέχρι τρομερά έξοδα συντήρησης των υδρογονοκίνητων οχημάτων) ελπίζοντας ότι θα καταφέρουν από εκεί να βγάλουν μια κορυφαία cash cow.
20 Μαρτίου, 2010 στις 4:18 μμ
Rodia
Μηπως να εξεταζαμε και τη περιπτωση εκμεταλλευσης του γήινου μαγνητικου πεδιου; Γιατι εχει μεινει τοσο πισω αυτη η οδος; Επειδη δεν φερνει λεφτα; Πισσα στα κοκκαλα του Εντισον που μας χαντακωσε με μια… λαμπα!
20 Μαρτίου, 2010 στις 6:21 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Σίσσα υπάρχουν αρκετά επιχειρήματα, απολύτως ορθολογικά, για να είναι κανείς εναντίον της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας.
Το θέμα του ποστ διαπραγματευεται κάτι διαφορετικό οπότε δεν θα επεκταθώ. Εαν το κρίνεις όμως σκόπιμο ανάρτησε ένα ποστ που θα διαπραγματεύεται τα υπέρ και τα κατα της χρήσης της πυρηνικής ενεργειας ώστε να γίνει μία ενδιαφέρουσα συζήτηση.
20 Μαρτίου, 2010 στις 6:46 μμ
Dralion
http://www.desertec.org/en/concept/
Mε 400 δις ( = κατι παραπανω απο το ελληνικο χρεος) καλυπτεις τις ενεργειακες αναγκες ολης της Ευρωπης απο τον ηλιο. Και δεν χρειαζεσαι ουτε καρβουνο ουτε πυρηνικα.
Αν θελησεις να παραγεις υδρογονο, θα ειναι απο πραγματικες απε (ηλιος – κατοπτρα).
Αλλα οπως λεει και ο sissa ben dahir, το ποστ ηταν για τον Παγκαλο, δεν ηταν για τα πυρηνικα.
20 Μαρτίου, 2010 στις 7:20 μμ
etairos
το πρόβλημα με τα πυρηνικά είναι η ασφάλεια: Και το safety και το security.
Το safety για τους λόγους που προαναφέρθηκαν.
To security γιατί θα απαιτήσει ολοκληρωτικά κράτη που με το πρόσχημα της ασφάλειας θα θωρακίσουν όλη τη κοινωνία έναντι πραγματικών ή φανταστικών εχθρών. Κάτι ανάλογο με τα αεροδρόμια, όπου σε λίγο θα σε γδύνουν σε κοινή θέα για να ταξιδέψεις.