Τα Χριστούγεννα μου τη δίνουν στα νεύρα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο χάλι από το εορταστικό (ουσιαστικά το καταναλωτικό) κιτς που κουβαλάνε, με τα τζιγκλμπέλς και τους σαντακλόζ και τις φάτνες στις πλατείες.
Το Πάσχα μ’ αρέσει πολύ. Ο καιρός έχει ανοίξει, η φύση ανακλαδίζεται σαν πρωινή γυναίκα στο κρεβάτι, οι τόποι συνάντησης έχουν μεταφερθεί από τις τρισάθλιες πόλεις μας, στα χωριά. Χωρίς την, εξαίσια κατά τα λοιπά, χαύνωση του θέρους.
Βέβαια, όπου κι αν πας η πόλις θα σ’ ακολουθεί, όπως έγραψε ένας παλιότερος μπλόγκερ. Άστηνα ν’ ακολουθεί!
Το οποίον, σήμερα έχουμε και λέμε:
- Να πάω τι γυναίκες στην εκκλησία για να «κοινωνήσουν»
- Καφές στον πεζόδρομο ή την πλατεία
- Παραλαβή του αμνού
- Να περάσω από το βιβλιοπωλείο για να πληρώσω την Παπαλάμπραινα byGibson που την πήρα προχθές βερεσέ
- Ελεύθερο πρόγραμμα για βόλτες στη θάλασσα και τα χωριά.
Καλυβίστριες και καλυβίστες, Kαλή Ανάσταση στα όνειρα μας!
3 Σχόλια
Comments feed for this article
3 Απριλίου, 2010 στις 8:41 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Χρόνια πολλά Πάνο και καλή ανάσταση σε σένα και την οικογένειά σου.
Και επίσης χρόνια πολλά και καλή ανάσταση σε όλους τους καλυβίστες, αρσενικούς και θηλυκούς.
3 Απριλίου, 2010 στις 8:43 μμ
Vita
Καλή Ανάσταση σε όλους και καλά να περάσετε αύριο.Με υγεία και ευτυχία στις οικογένειές σας και σε σας
4 Απριλίου, 2010 στις 10:57 μμ
Πάνος
Αντίσταση στην Ανάσταση; Όχι βέβαια! Απλά… «δε ζωντανεύουν οι νεκροί!»: