Ας το βουλώσει κάποιος

9 Απριλίου, 2010 in σχολιαστής | Tags: Παπανδρέου, κυβέρνηση

Η ζημιά που προκάλεσαν οι ερασιτεχνισμοί των κυβερνώντων, με τα πιστόλια, τα μαχαίρια, τους σουγιάδες και τα σπαθιά, αποτιμάται σε μερικά δις. Πολύ περισσότερα απο την 3ετη απόδοση των νέων φορολογικών μέτρων. Λέτε να το βουλώσουν κάποια στιγμή; Λέτε να βρουν μερικούς σοβαρούς ανθρώπους που να ξέρουν απο τέτοια ζητήματα;

http://yannis-ioannou.com/2010/04/09/%CF%83%CF%83%CF%83%CF%83%CF%83%CF%83/

Kατηγορίες

Αρχείο

85 Σχόλια

Comments feed for this article

9 Απριλίου, 2010 στις 7:58 μμ

Γιωργος Χ

Μα καλά, δεν θυμάσαι μπρε τον «Μεγάλο Τραγουδιστή» Πάγκαλο;;

Αυτοί πρώτα μιλάνε, και μετά σκέφτονται, κατα παραλλαγή του Αγριου Μπιλ Χικοκ στο Ελ Πάσο…

9 Απριλίου, 2010 στις 9:58 μμ

kapetanios

….καλά τώρα (που οι φήμες για το πακέτο δεν λένε να σταματήσουν) βρήκανε να το βουλώσουν κι αυτοί ! 🙂

Ας συντονιστούμε επιτέλους ρε παιδιά (μήπως καταφέρουμε και γ#$%^&* όλοι)

10 Απριλίου, 2010 στις 11:39 πμ

grsail

Υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά πιστεύουν ότι τα οικονομικά (spreads κλπ) επιδεινώθηκαν διότι ‘κάποιος’ είπε ‘κάτι’ ;

10 Απριλίου, 2010 στις 11:54 πμ

kapetanios

grsail

τα δικά μας οικονομικά επιδεινώνονται άμα τη εμφανίσει των δηλώσεων- και βελτιώνονται ενίοτε.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία επ αυτού

Του ελ δημοσίου δεν γνωρίζω αλλά εικάζω ότι συμβαίνει ακριβώς το ίδιο.
Και γιατί να μην συμβαίνει εξάλλου

10 Απριλίου, 2010 στις 12:07 μμ

σχολιαστης

grsail

δεν είναι κάτι που είπε κάποιος, αλλά μια πολύμηνη διαδικασία λαθών διαχείρησης που κόστισε πολλά χρήματα. Το «ας το βουλώσει κάποιος» είναι …ιδιωματισμός που σημαίνει, απαίτηση σοβαρότητας και επαγγελματισμού απο αυτούς που κάνουν τη συγκεκριμένη δουλειά. 🙂

Μετά τα 5.5 χρόνια της επαράτου, ελπίζαμε ότι θα αντιμετωπίζονταν τα πράγματα με μεγαλύτερη σοβαρότητα, αλλά πέσαμε στην περίπτωση.

10 Απριλίου, 2010 στις 12:11 μμ

kapetanios

σε ποιά περίπτωση?

10 Απριλίου, 2010 στις 12:12 μμ

Πάνος

Δεν «ελπίζαμε». ΕΣΥ έλπιζες… 😉

10 Απριλίου, 2010 στις 12:23 μμ

σχολιαστης

Καπετάνιε, «σε ποιά περίπτωση?». Να έχει ο νέος θίασος τη χειρότερη σύνθεση οικονομικού επιτελείου, ενώ έτρεχε αυτή η κρίση. Εχει ο χώρος και καλύτερους. 😉

Πάνο, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Δες εξάλλου τι κελεπούρια ψηφίσατε εσείς που δεν είχατε «ελπίδα». 😉

10 Απριλίου, 2010 στις 12:27 μμ

kapetanios

σχο

συνήθως το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι.
Κι όλα δείχνουν ότι KAI αυτή η περίπτωσις δεν ανήκει στις εξαιρέσεις του κανόνα 😉

10 Απριλίου, 2010 στις 12:29 μμ

Πάνος

Λυγερός, επί του θέματος:

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_09/04/2010_1291424

10 Απριλίου, 2010 στις 12:33 μμ

σχολιαστης

Αν το κεφάλι ήταν ψάρι, τι ψάρι θα ήταν Καπετάνιε; 😉

Και βέβαια συμφωνώ με τη λογική ότι τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχει ο θιασάρχης.

10 Απριλίου, 2010 στις 12:33 μμ

Πάνος

Μπουκάλας -αβάσταχτη ελαφρότητα:

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_09/04/2010_1291425

10 Απριλίου, 2010 στις 12:36 μμ

kapetanios

..μα κοκoβιός , τίποτε παραπάνω σίγουρα 😉

10 Απριλίου, 2010 στις 12:40 μμ

kapetanios

(το κοκοβιός με Όμικρον έχει την σημασία του λέμε 😉 κι ας παραπέμπει στο γοβιό.. )

10 Απριλίου, 2010 στις 12:42 μμ

σχολιαστης

…και αν ήταν πουλί, μπούφος. 😉

10 Απριλίου, 2010 στις 12:47 μμ

kapetanios

…λες γι αυτό να μην μπορεί ούτε και να κελαηδήσει σωστά ο έρμος?!
χαχαχα

10 Απριλίου, 2010 στις 12:49 μμ

Βαγγέλης Δ. Καργούδης

Για το πώς περνάνε τα κρόουλ στα «Αλλέρτ ντεσκς» των «ντήλινγκ ρούμς» στις οθόνες κάποιων μεσαίων προς τα κάτω στελεχών (μισθοί 35-60 000$, δόκιμοι οι πιο πολλοί, απ τους οποίους στους 100, οι 20-30 θα πάρουν μπόνους, οι 40-50 εξασφαλίζουν απλά έναν ακόμα χρόνο δουλειάς, και οι 20-30 θα φάνε σούτια στο τέλος του χρόνου. Μου λένε δε, πως κάποιες αντίστοιχες πληροφορίες& περιγραφές, έλεγε και ένας καλεσμένος σε ένα πρωϊνάδικο του μέγκα) στα μεγάλα χρηματοοικονομικά «σπίτια», και πόσο αυτοματοποιημένες είναι οι κινήσεις «μπαϋ» ή «σελλ» όταν προσεγγισθούν ή ξεπεραστούν κάποιες από τα πριν προσδιορισμένες (βάσει τύπων που αποτελούν πολύ μεγάλο μέρος της άϋλης περιουσίας των εταιρειών αυτών) τιμές, ας τα πει και κάποιος άλλος (πχ. κάπταιν) που ή να έχει δουλέψει στον τομέα, ή να έχει κάποια επαρκή γνωστική προσέγγιση αυτών των πραγμάτων, για να μη θεωρηθεί πως τα λέω μόνο εγώ, που είμαι προκατειλημένος & ανακριβής (ακόμα κι αυτό άκουσα εδώ στην Κ. τώρα στα γεράματα)!
Και, όχι σχο, φίλε μου,
αυτού του τύπου τα «σπασμένα τλφ» ή τα «βαθιά λαρύγγια» ή τα «σού πα, μού πες», ΟΥΔΟΛΩΣ επηρεάζουν. Για τον πολύ απλό λόγο, πως ούτε ελέγξιμα είναι, ούτε διασταυρώσιμα, ούτε επαληθεύσιμα, ούτε μετρήσιμα. Και τα μαγαζιά αυτά, δεν δουλεύουν με έννοιες που έχουν αυτά τα εφιαλτικά (γι αυτούς) χαρακτηριστικά.
Οι δηλώσεις, ΝΑΙ, επηρεάζουν, και πολύ μάλιστα, αλλά τότε μόνο όταν:

-προέρχονται από ηγεσίες που έχουν τη δυνατότητα και την ευχέρεια αποφασιστικών κινήσεων. (και όχι από περιφερόμενα και ιδίως ανώνυμα «ασώματα στόματα», που μάλιστα τα «ακουμπάνε» πρώτα στα ΜΜΕ!).
-στην περίπτωση αυτή, (των κορυφαίων παικτών δλδ που «μιλούν» δημόσια, και άρα στέλνουν μηνύματα), υπάρχουν ειδικοί πολιτικοί-οικονομικοί αναλυτές, (συνήθως ένας αναλυτής, έχει «χρεωμένους» το πολύ 5 – 6 «μεγκα-παίκτες», και μ’ αυτούς ασχολείται), που «διαβάζουν» τα συγκεκριμένα λεχθέντα, του συγκεκριμένου προσώπου, και μάλιστα τα διαβάζουν με βάση ένα ΔΙΚΟ ΤΟΥ προσωπικό ΙΔΙΟΛΕΚΤΟ, έτσι πως το έχουν διαμορφώσει & «αποθηκεύσει» οι αναλυτές αυτοί.(Ο καθένας κατά την αξία του στο χώρο και κατά τον δικό του τρόπο, που διαμοφώνει και τα κασέ αυτού και των συναδέλφων-ανταγωνιστών του στην αγορά).
Και όλα αυτά, αφορούν ενημέρωση των δύο-τριών κορυφαίων του κάθε μαγαζιού, για να κριθούν ΜΕΣΟ-πρόθεσμες τουλάχιστο αποφάσεις για πρακτικές, και σε καμιά περίπτωση καθημερινές μικροαποφάσεις του επιπέδου «αγόρασε-πούλα» για τις οποίες μιλάμε.
Αυτά όλα (τα λαρύγγια, οι διαροές κλπ) αφορούν τη συντήρηση, την κακόγουστη συντήρηση θάλεγα, ενός κουτσομπολιού με τεχνητό σασπένς, εγχώριας παραγωγής (της τελευταίας υποστάθμης), και για εγχώρια αποκλειστικά κατανάλωση…
Και μάλλον, όλα αυτά (λαρύγγια, σουπα-μουπες, διαρροές κλπ), αφορούν πιο πολύ την σόου μπίζνες (ινφοτέϊνμεντ), και πολύ λιγότερο έως καθόλου τον χρηματοπιστωτικό τομέα…

10 Απριλίου, 2010 στις 1:04 μμ

kapetanios

φίλε Βάγγο (εσύ την δουλειά σου κι ας τους να λένε)
εγώ είμαι ένας απλός οίκο-δόμος

[με -μακρινό- παρελθόν στους κόκκινους κωδικούς οπότε και εκ του αποτελέσματος αναξιόπιστος 😉 ]

καλησπερούδια ( και καλή χώνεψη )

10 Απριλίου, 2010 στις 1:08 μμ

σχολιαστης

Αγαπητέ Βαγγέλη, ας ευχηθούμε να τελειώσουν όλα αυτά γρήγορα και η χώρα να μπει σε μια σειρά. Χωρίς να χρειαστούμε το ΔΝΤ.

Μου κάνει εντύπωση βέβαια που υποτιμάς το θέμα της διαχείρησης μιας κρίσης. Θυμάσαι αυτόν που κυνηγούσε το ΓΑΠ στο κλιμακοστάσιο με την κάμερα στην πλάτη; Θυμάσαι την εικόνα του ΓΑΠ σε συνεντεύξεις που έδινε στο εξωτερικό που μόνο κόλυβα δε μοίρασε για την Ελληνική οικονομία; Η κυβέρνηση, απο λάθος υπολογισμούς εξέπεμψε εικόνα απόλυτης καταστροφής. Και το ταμείο χρεώθηκε με χρήματα που δεν έχουμε. Μην σου κάνει εντύπωση αν καταφέρει να αναστήσει τον πεθαμένο, δηλ. τη ΝΔ.

Και μην υποτιμάς τα μεγέθη. 30 δις δεκαετούς ομολόγου με 1.5% παραπάνω ισοδυναμούν με 4.5 δις παραπάνω κόστος σε τόκους. Το ότι το μεταθέτουμε σε επόμενα χρόνια δε σημαίνει τίποτα, τα ποσά είναι αμύθητα σε σχέση με την παραγωγική βάση της χώρας. 😉

10 Απριλίου, 2010 στις 1:18 μμ

zeppos

«30 δις δεκαετούς ομολόγου με 1.5% παραπάνω ισοδυναμούν με 4.5 δις παραπάνω κόστος σε τόκους.»..
Πότε έγινε αυτοό και δεν το πήρα χαμπάρι σχο;
Εχω μείνει πίσω φαίνεται με τις αμπελοδουλειές.

10 Απριλίου, 2010 στις 1:23 μμ

σχολιαστης

Τι κάνεις, κλαδεύεις;

10 Απριλίου, 2010 στις 1:25 μμ

Βαγγέλης Δ. Καργούδης

@πανος: Ο Λ. στον οποίο παραπέμπεις, (και που κατά καιρούς έχει πει ΣΧΕΔΟΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Δεν αμφισβητώ καθόλου ούτε την πολιτική κατάρτισή του, ούτε μια ορισμένη ευφυϊα του, αλλά κι αυτό πάλι βρε παιδί μου, να αλλάζει η γλώσσα σου (όχι απαραίτητα η άποψη) ανάλογα με το μαγαζί,…), λέει κι αυτός (ορθά κατά τη γνώμη μου)ότι τα περί λαρυγγιών κλπ. είναι ανοησίες.
Αλλά αντίθετα με το τί πιστεύει ο Λ. για την κινητικότητα του ΓΑΠ (που φυσικά εγώ δε λέω ότι τα πρόβλεψε και τα σχεδίασε, -αυτά είναι γλυψίματα αηδιαστικά!-, απλά, αυτό είναι το στύλ του, αυτά θα έκανε έτσι κι αλλιώς, αλλά στο προκείμενο, τάκανε και «τού’ κατσαν»!)που μας έβγαλε στη βιτρίνα των μέντια, ισχύει και το τελείως ανάποδο, και μάλλον, αυτό το «ανάποδο» είναι που μου ακούγεται πιο κοντά στην καθημερινή πραγματικότητα.
Πως δλδ, αν το πρόβλημά μας, εξελίσσονταν στο μουλωχτό, μακριά από το προσκήνιο, (πρβλ.Ουγγαρίες, Λεττονίες & το κακό συναπάντημα), θα μας ξεμονάχιαζαν όλοι οι μουστερήδες (που τώρα τουλάχιστο έχουν αναδειχτεί στον υπερθετικό βαθμό οι εσωτερικές τους αντιθέσεις, πράγμα καθόλου μικρό & λίγο) στη γωνία και θα μας λιάνιζαν με την ησυχία τους και με εκείνο το γερμανικό το χωνευτικό το ουντ…πώς το λένε δε θυμάμαι).
Αποδείχτηκε δλδ. πως το κρίσιμο πόϊντ, ήταν ακριβώς Η ΘΟΡΥΒΩΔΗΣ ανάδειξη (κι αν εκ των υστέρων γινόταν & πιο θορυβώδης, ακόμα καλύτερα!) του ΠΑΝ-ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ χαρακτήρα του προβλήματός μας, και η επιτυχία σε επίπεδο κοινής γνώμης, να γίνει η ταύτιση «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ = ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΕΥΡΩ»
Αλλιώς,…»αντε γεια και να μας γράφετε»!
Επ αυτού, πού διαφωνείς;

10 Απριλίου, 2010 στις 1:27 μμ

zeppos

Αυτό τέλειωσε, τώρα είναι η εποχή του θειαφίσματος, του ραντίσματος με οικολογικό βορδιγάλειο, του μικροδεσίματος των φρέσκων ελπιδοφόρων κλιματσίδων και ανάμεσα σε όλα αυτά τα ουσιώδη, .. επί τροχάδην ανάγνωση των σχολίων των άξιων υποστηρικτών της εξυγίανσης της οικονομίας μας και οχι μόνο..

10 Απριλίου, 2010 στις 1:29 μμ

σχολιαστης

Η ζωή θα δείξει που έλεγε και ο Χαρίλαος.

10 Απριλίου, 2010 στις 1:32 μμ

σχολιαστης

Εχω και γω κάτι αμπέλια στη Μεσσηνία. Δυστυχώς πολύ μακριά για να ασχολήθώ.

10 Απριλίου, 2010 στις 1:33 μμ

zeppos

Βαγγέλη, σόρυ αλλά οι χώρες που αναφέρεις είναι μεν στη «ευρύτερη» ΕΕ, αλλά ΟΧΙ στην ευρωζώνη. Εκεί είναι το μεγάλο παιχνίδι με το στοίχημα για πτώση του ευρώ και αυτό παίζεται εδώ και μήνες. Αυτό αφήνει κολοσιαία κέρδη και οχι τα επιτόκια από τα λίγα δις των Ελληνικών δανείων και αυτά σε 10 χρόνια. Η κατευθυνόμενη προφανέστατα φημολογία για την οικονομία της Ελλάδας, στόχο έχει το ευρώ. Αυτό πρέπει να το καταπιούμε τελικά και επιπλέον δεν είναι ούτε αντιμετωπίσημο(!) ούτε βέβαια μπορεί κανείς να το … κουλαντρίσει..

10 Απριλίου, 2010 στις 1:35 μμ

zeppos

Δηλαδή ρε σχο, επειδή δεν έχεις χρόνο για τ’αμπέλι, πρέπει σώνει και καλά να «ψεκάζεις» καθημερινά το πασοκ;
Να βρείς χρόνο μπας και… γλυτώσουμε!

10 Απριλίου, 2010 στις 1:45 μμ

σχολιαστης

Δεν έχει ανάγκη το ΠΑΣΟΚ. Εχει το λαό μαζί του. 😉

10 Απριλίου, 2010 στις 1:56 μμ

Βαγγέλης Δ. Καργούδης

@σχο, φίλε μου, ποτέ δεν είπα πως η διαχείριση της κρίσης υπήρξε η καλύτερη ή η ενεδεδειγμένη, για τον πολύ απλό λόγο πως ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ακόμα πίστευα πως η κατάσταση ήταν τόσο στριμόκωλη, που η διαχείρισή της, είναι πέραν του ιδεαλιστικά καλού ή κακού. (άνευ του παραμικρού νοήματος)
Ο πολιτικός συσχετισμός των δυνάμεων, σχο, και η σύγκρουσή τους, ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΑΝΑΔΕΙΞΑΝ και μάλιστα ηγεμονικά, έναν συγκεκριμένο πολιτικό διαχειριστή της μοίρας του τόπου, και ΚΑΜΙΑ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΙΚΗ ή άλλου τύπου μηντιοκρατούμενη ΠΑΣΑΡΕΛΑ.
Και το κυνήγι θυμάμαι, σχο, και τη σκάλα, και τα θρασύτατα πουστράκια με την κάμερα, αλλά εγώ τότε, αλήθεια, έτεινα να παραδεχτώ το κουράγο και την υπομονή & επιμονή του ΓΑΠ!(Τόχω πει πολλές φορές & με όλους τους δυνατούς τρόπους, πως ο ΓΑΠ ΔΕΝ είναι ο πολιτικός της προσωπικής μου προτίμησης, & ίσως και του δικού μου στυλ, άλλωστε την δική μου πρόσληψη της πολιτικής, εγώ την έκτισα με διαμετρικά αντίθετες προσλαμβάνουσες απ’ τις δικές του, αλλά αυτό από ελάχιστη ως καμία σημασία δεν έχει).
Αυτό που έχω καταλάβει εγώ σχο, φίλε μου καλέ, (και μάλιστα απορώ που δεν είναι κι άλλοι που να κατάλαβαν το ίδιο), πως το οικονομικό, πολιτικό, και πολιτισμικό συλλογικό ασυνείδητο των ευρωπαϊκών λαών, ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΕΧΟΤΑΝ μια άπατη ελληνική χρεωκοπία και μάλιστα με κύριο υπέυθυνο την ευρωπαϊκή αδυναμία ή ακόμα χειρότερα ΑΡΝΗΣΗ να της συμπαρασταθεί και να την διασώσει. (Και όποιος το χρεωνόταν, δεν θα καλοπερνούσε πολιτικά στη χώρα του. Ο χθεσινός Monde μάλιστα, έχει ένα κατατοπιστικότατο άρθρο για το τί ΑΡΧΙΣΕ αυτό ακριβώς να στοιχίζει στην Μ, κι ας τον @δρακολέοντα (τους ειλικρινείς χαιρετισμούς μου στο υποκ/μα Γερμανίας της Κ!).
Γι αυτό πιστεύω(αποδεικνύεται εκ των αποτελεσμάτων, αλλά φυσικά εκ των υστέρων προφήτες & σοφοί δεν φτουράνε εδώ) πως η ΔΡΑΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ των πραγμάτων, δούλεψε για λογαριασμό της χώρας μας, ΑΠΟΛΥΤΑ ΘΕΤΙΚΑ.
Κι αν ήταν δυνατό με ακόμα μεγαλύτερες δραματικές υπερβολές να αναδειχτεί ακόμα πιο έγκαιρα, ακόμα πιο νωρίς, το ΔΙΛΗΜΜΑ για ευρωπαϊκούς λαούς & ηγεσίες
«Ή ΞΗΛΩΝΕΣΤΕ ΚΑΙ ΔΙΑΣΩΖΕΤΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ Η ΕΛΛΑΔΑ, Ή ΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΤΕ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΤΕ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΗΝ ΕΝΟΧΗ & ΤΗΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΒΑΡΑΘΡΩΣΗΣ ΤΗΣ»,
μακάρι αυτές οι ίσως άκομψες υπερβολές, να είχαν γίνει και μια ώρα αρχίτερα!…

10 Απριλίου, 2010 στις 2:27 μμ

Πάνος

Μπορεί η Ελλάδα να αποφύγει την πτώχευση;

(έλα ντε…)

http://tvxs.gr/news/%CE%AD%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%88%CE%B1%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CF%80%CE%B1%CE%BD/%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF-%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%86%CF%8D%CE%B3%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CF%84%CF%8E%CF%87%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7

10 Απριλίου, 2010 στις 2:37 μμ

kapetanios

τάκανε και “τού’ κατσαν”… στον σβέρκο!
Βαγγέλη οι φωνές δεν ενδείκνυνται ούτε ως αστείο ακόμη και στην δουλειά μας!
Αν είναι δυνατόν, για την πολιτική την διπλωματία και το παρασκήνιο μιλάμε, όχι για τα καφενεία!

(έχω κάτι λίγα άχρηστα χαρτιά του Στρίντζη από το 1998, άμα είναι να του τα δώσω να κάνει την πρακτική του-με τον ΠΑπ μαζί … )

Σχολιαστή

Ο γιωργάπης έκανε ότι ακριβώς και οι προκάτοχοι του στα χρόνια που θυμόταν από παιδί.
Πήγε να εξασφαλίσει πολιτική ασυλία με το πατροπαράδοτο της καμένης γης.
Αλλά όπως λέει και ο Βαγγέλης έπαιξε και….. χάσαΜΕ

Δύο μήνες μετά τις εκλογές σε μια κουβέντα μας σου είχα πει ότι θα μείνει στην ιστορία ως ο πολιτικός που μπόρεσε μέσα σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα να χρεώσει στην χώρα μας τα αποτελέσματα της πολιτικής του ανικανότητας ( ο ΚΑΚ έκανε 5 χρόνια, ο ΚΜ έκανε 3 χρόνια και ο ΓΑΠ μόλις 4 μήνες )

Βέβαια για να είμαι δίκαιος οι πολιτικές ευθύνες τον αφορούν μόνο στην ανικανότητα του να παρέμβει θετικά σε μια καθοδική πορεία εν πολλοίς (εκ των πολιτικών της ΕΕ πραγμάτων) προαποφασισμένη.

Δεν πειράζει , ακόμη ένα παπαγαλάκι (φερέφωνα τα λέγαμε τις παλιές καλές εποχές) στην πολιτική μας ιστορία δεν θα μας χαλάσει και την μαγιά …

10 Απριλίου, 2010 στις 3:22 μμ

Dralion

Ο χθεσινός Monde μάλιστα, έχει ένα κατατοπιστικότατο άρθρο για το τί ΑΡΧΙΣΕ αυτό ακριβώς να στοιχίζει στην Μ, κι ας τον @δρακολέοντα (τους ειλικρινείς χαιρετισμούς μου στο υποκ/μα Γερμανίας της Κ!).

Δηλαδη υπαροχυν και ανειλικρινεις χαιρετισμοι; Τσκ τσκ τσκ, τι μαθαινει κανεις 😉

Σαν αναλυτης πρεπει να παιρνεις υπ οψη σου ολα τα στοιχεια. ΜΙας και εσυ επελεξες να ασχολεισαι με την Γερμανια και την Μερκελ, σου συνιστω να διαβαζεις τον γερμανικο τυπο και τα γερμ. πρακτορεια ειδησεων. Το να ερμηνευεις τα πραγματα της Γερμανιας απο τα αρθρα της Monde ειναι αντιεπιστημονικο – δεν νομιζεις;

Εγω δεν εχω την δικη σου καταρτιση σαν δημοσιογραφος, ουτε τις δικες σου πηγες. Αλλα εκεινο που διαβαζω στα γερμανικα ΜΜΕ εινα ακριβως το αντιθετο απο αυτο που υποστηριζεις.

Εσυ υποστηριζεις, οτι «όποιος το χρεωνόταν (σ.σ. την χρεωκοπια της Ελλαδας και την πτωση του ευρω) , δεν θα καλοπερνούσε πολιτικά στη χώρα του».
Εδω ισχυει ακριβως το αντιθετο. Η δημοτικοτητα της Μερκελ στο εσωτερικο της Γερμανιας ανεβοκατεβαινει αναλογα με το αν διαφαινεται οτι θα δωσει λεφτα στην Ελλαδα η οχι.
Η παραμικρη υποψια, οτι η Μερκελ θα «σωσει» την Ελλαδα δινοντας μετρητα, τιμωρει την Μερκελ και το κομμα της με μερικες μοναδες προς τα κατω.

Πρεπει επι τελους να καταλαβεις, οτι χαιρεσαι εντελως παραταιρα με τα χαμηλα ποσοστα δημοτικοτητας της Μερκελ. Μπορει οι δημοσκοπησεις να την δειχνουν «κατω», αλλα αυτο οφειλεται σε ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικους λογους, απο εκεινους που εσυ διαβαζεις στην Monde και στο Ρωυτερς.
Εσυ ερμηνευεις τα χαμηλα ποσοστα σαν δυσφορια του γερμανικου λαου απεναντι στην «εθνικη πολιτικη» της Μερκελ – οπως την ονομαζεις.
Ισα-ισα, που η «εθνικη πολιτικη» ( = δηλαδη η αρνηση στηριξης της Ελλαδας με μετρητα) ειναι εκεινο που κραταει το κομμα της Μερκελ σε αυτα τα επιπεδα – αλλιως θα ηταν πολυ πιο κατω.

Τωρα αν εσυ θελεις να πιστευεις οτι τα χαμηλα ποσοστα της Μερκελ οφειλονται στο οτι δεν στηριζει τον ΓΑΠ, δεν θα σου αλλαξω την εντυπωση.

Με ειλικρινεις χαιρετισμους 😉

10 Απριλίου, 2010 στις 3:30 μμ

Ενη Καπαζογλου

Καποτε θα πρεπει να παραδεχθουμε και την πραγματικοτητα.
Ο Βαγγελης λεει

Kαι μαλιστα ολα αυτα τα λαρυγγια, σουπα-μουπες, διαρροες κλπ.αφορουν πιο πολυ τη σοου-μπιζνες (ινφοτεινμεντ) και πολυ λιγοτερο ως καθολου το χρηματοπιστωτικο τομεα

Συμφωνω απολυτα και θα προσθετα……»και την πολιτικη»

Καποτε δε το παραμυθι (που το επαναλαμβανει και ο αγαπητος μου Δεξιος παντα για να το εμπεδωσουμε αλλα και για ….να ξεχναμε οτι αλλος ειναι ο κυριως υπαιτιος της κρισης και ιδιαιτερα απο το 2008-2009)

θα πρεπει να τελειωσει. Η ολη εξελιξη σε ολο το διαστημα της διακυβερνησης απο το ΠΑΣΟΚ ειναι μια τιτανεια προσπαθεια ολων των αρμοδιων του οικονομικου, κυριως, τομεα αλλα και προσωπικα του Παπανδρεου που «ξεμπροστιασε» τους εταιρους μας, σιγα-σιγα αλλα μεθοδικα οτι :

Το προβλημα της Ελλαδας ειναι μια επι μερους περιπτωση που αν δεν λυθει με ορους «κοινοτικης αλληλεγγυης» θα εχει επιπτωσεις σε ολο το φασμα της ευρωζωνης. Γιατι νομιζετε οτι το «κλωθογυριζουν» οι αγαπητοι μας εταιροι τοσο καιρο και δεν λενε «βρε αντε στο ΔΝΤ» και αφηστε μας ησυχους»;
Διοτι αυτο που παιζεται ειναι το ευρω και η «ισχυρη Ευρωπη» που δεν μπορει να καταβαραθρωθει, και πολυ σωστα, απο τα ισχυροτατα κεντρα Ανατολης και Δυσης.

Η ΕΕ δεν ειναι μια τυχαια συνενωση κρατων, αλλα τεινει να γινει μια μεγαλη οικονομικη και πολιτικη δυναμη σε παγκοσμιο επιπεδο.

Λοιπον ολες οι σκεψεις, πανευρωπαικα, να εξελιχθει η ΕΕ σε μια συνενωση «εθνικοποιημενων κρατων» και αυτο που θα μετρα θα ειναι η επιβολη των ισχυροτερων επι των ασθενεστερων, δηλαδη οτι γινοταν μεχρι σημερα με την ανταγωνιστικοτητα εις οφελος της Γερμανιας, δεν γινονται απαδεκτες απο τα κρατη μελη αλλα και τους λαους των.
Και οχι με το να διαλυσουμε την ΕΕ αλλα να την ενδυναμωσουμε αλλα και το «ελλειμμα δημοκρατιας» (που τοσα χρονια επισημαινεται και στο ευρωκοινοβουλιο αλλα και απο τα κρατη μελη) , να αντιμετωπισθει με μια πολιτικη που δεν θα συνεχισει τη σημερινη μορφη της.

Μεσα σ αυτα τα πλαισια παιζονται και τα «παιχνιδια» της αντιμετωπισης του θεματος της Ελλαδας. Και η λυση που θα δοθει, εν τελει, θα δειξει αν παμε για μια Ευρωπη των λαων με οικονομικη και πολιτικη ισχυ.

10 Απριλίου, 2010 στις 3:49 μμ

Βαγγέλης Δ. Καργούδης

@δρακολ: Ρε συ δρακ. φίλε μου, τζάνε’μ, *το Σπίγκελ της βδομάδας αυτής γράφει ή όχι, πως η Μ. θα «καταφέρει» τελικά και στην διάσωση της Ελλάδας να τα σκάσει, και το κόστος της γενικά αντι-ευρωπαϊκής της πολιτικής να πληρώσει στο επίπεδο των ελίτ;
*Διατυπώνονται ή όχι για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ (Στίγκλιτς) ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ «αντί να αρχίσουν οι ευρωπαϊκές χώρες να υποχρεώνονται να φεύγουν μία-μία από το κοινό νόμισμα, ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΑΠΛΟ να φύγει ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΑΠΟΚΛΕΊΝΕΙ από τους άλλους, δλδ. η γερμανία»;
*τόλμησε ή όχι ο Σόρος (και όχι μόνο)να ειρωνευτεί στο CNN φόρα-παρτίδα τη Μ. πως «με την πρότασή της, να πληρώσει η Ελ. για τη διάσωσή της επιτόκια της αγοράς, απέδειξε το πρωτοφανές για ηγεσία μεγάλης χώρας, πως αγνοεί βασικούς κανόνες της οικονομίας & της Αγοράς, ενώ δεν έχει καταλάβει και απολύτως τίποτα από την κατά Κέυνς θεωρία για την αντιμετώπιση της ύφεσης», ή ο αμέσως επόμενος στην ίδια εκπομπή, (δελτίο τύπου), πως «η Γερμανία ΔΕΝ θα ήταν σοφό να θίγει θέματα σεβασμού των υπογεγραμμένων, γιατί σύμφωνα με τις σημερινές της επιδόσεις θα έμενε εκτός ευρώ με αυτά που υπέγραψε στο Μάαστριχτ»!..
Θες κι άλλα δλδ;
Τι θες να αποδείξεις;
Πως είσαι ο μόνος στην Ευρώπη που πιστεύει πως η Μ. «τα πάει γενικώς καλά»;
η χθεσινή WStr.J., δρακολέοντά μου, ειρωνευόταν θρασύτατα και Γερμανία και Ελλάδα δυστυχώς, με τίτλο:
«Το επόμενο πρόβλημα της Ελλάδας θα λέγεται…κοιλάδα του Ρουρ»!
(Με την έννοια, βέβαια, των εκλογών Ρηνανίας-Βεστφαλίας.
Έλεος, φιλαράκο μου…

10 Απριλίου, 2010 στις 3:52 μμ

Dralion

Ο ΓΑΠ και η κυβερνηση του μας βουλιαξαν, εξανεμιζοντας τις οποιες πενιχρες εξοικονομησεις σε παραλογες ανοδους επιτοκιων.

Γιατι …τοσο καιρο και δεν λενε “βρε αντε στο ΔΝΤ” και αφηστε μας ησυχους”;

Για την ακριβεια, ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ειπαν οι λατρεμενοι μας εταιροι. Ξαβρακωνοντας και την ΓΑΠοκυβερνηση αλλα και οσους τυφλωμενους φανατικους θελουν να βλεπουν επιτυχιες εκει που υπαρχουν πανωλεθριες.

Κατα τα αλλα, η ελληνικη κριση ανεδειξε ενα εγγενες προβλημα της ευρωζωνης. Ενα προβλημα που ηταν εξ αρχης γνωστο, αλλα ολοι ηλπιζαν οτι δεν θα το αντιμετωπισουν ποτέ στην πραξη.
Το προβλημα ειναι οτι δεν υπαρχουν επαρκεις ελεγκτικοι μηχανισμοι, ετσι ωστε ο καθε τσαρλατανισκος μπορει να μαγειρευει τις στατιστικες του κατα βουληση.
Το προσθετο προβλημα, ειναι οτι η ευρωζωνη δεν διαθετει αποτελεσματικους μηχανισμους τιμωριας ( = εξωση) οσων τζαμπατζηδων απατεωνισκων προσβαλλουν τα κριτηρια του Μααστριχτ.

Αυτην την αδυναμια της, πρεπει τωρα να την πληρωσει η ευρωζωνη, «σωζωντας» την Ελλαδα.
Αλλα δεν θα γινει 2η φορα – ηδη παιρνονται τα καταλληλα μετρα, για να μην επαναληφθει το φαινομενο.

Η κυβερνηση μας ειναι τοσο ανικανη, που οι ευρωπαιοι ηγετες την γραφουν στα παλαιοτερα των υποδηματων τους, καθε φορα που παιρνουν αποφασεις για την χωρα μας.

Στην συνοδο της 25/3 αποφασιστηκε το σχεδιο διασωσης απο την Μερκελ και τον Σαρκοζυ. Ο ΓΑΠ δεν ηταν προσκεκλημενος ουτε καν σαν παρατηρητης.
Σημερα αποφασιζεται για αλλη μια φορα – 100% απο ξενα κεντρα – οτι η Ελλαδα θα ενεργοποιησει το σχεδιο στηριξης. Την ιδια στιγμη που ο ΓΑΠ σκιζει τα βρακια του οτι «παμε καλα» και οτι «δεν θα ενεργοποιηθει το σχεδιο».

Ολοι μας εχουν γραμμενους. Ολοι εχουν την ελληνικη κυβερνηση γραμμενη. Ολοι παιρνουν αποφασεις για την χωρα μας – ερημην της εκλεγμενης κυβερνησης μας.
Αν αυτο οι φανατισμενοι και τυφλοι πασοκοι θελουν να το βλεπουν σαν «τιτανια προσπαθεια» και «επιτυχια» – εγω το βλεπω διαφορετικα.

10 Απριλίου, 2010 στις 3:59 μμ

Dralion

Βαγγελη, εξακολουθεις να μην καταλαβαινεις.
Μου φερνεις τον Σορος και τον Στιγκλιτς για να εξηγησεις τι συμβαινει στην Γερμανια.

Ο Σορος δινει τα χαμηλα ποσοστα στην Μερκελ; Ο Στιγκλιτς ψηφιζει στην Ρηνανια-Βεστφαλια;

Συνεχισε να ερμηνευεις την γερμανικη πολιτικη απο τα δημοσιευματα της WStr.J.

Το μονο θεμιτο παραδειγμα που φερνεις ειναι το αρθρο του Σπηγκελ, το οποιο λεει ΕΝΤΕΛΩΣ αλλα πραγματα απο αυτα που ισχυριζεσαι. Καποιος συναδελφος σου σε δουλευει ψιλο γαζι με «πειραγμενες» μεταφρασεις.
Οπως σου εχω ξαναδειξει, δεν ειναι η πρωτη φορα που πεφτεις θυμα μιας λαθος μεταφρασης.

Δεν φταις βεβαια που καποιος σου πλασσαρει πλαστα στοιχεια.
Αλλα – αδερφε – μην εισαι ΤΟΣΟ σιγουρος για τον εαυτο σου, οταν αυτα που λες βασιζονται σε λαθος μεταφρασεις.

10 Απριλίου, 2010 στις 4:02 μμ

Βαγγέλης Δ. Καργούδης

@Πάνος: Ειλικρινά αρνούμαι να ασχοληθώ στα σοβαρά, με σενάρια στάσης πληρωμών & αναδιαπραγμάτευσης χρέους.
Συζήτηση με τέτοια θέματα, ούτε γι αστείο. Αυτά είναι μόνο ανόητα άλλοθι για την αμηχανία της Αριστεράς να προτείνει σοβαρές εναλλακτικές.
Ειλικρινά μάλιστα, απορώ πώς, ειδικά εσύ το συζητάς ακόμα(Αν βέβαια το κάνεις, που για να είμαι ειλικρινής, ΔΕΝ το έχεις και ποτέ ξεκαθαρίσει).
Δηλαδή στα σοβαρά, θα συζητάμε αν η Ελλάδα είναι καλά ή δεν είναι να περιληφθεί στα ρόγκ στέητς(ναι, ναι, στον κατάλογο με Β. Κορέα! Στα «διεθνή περί την Τρομοκρατία θέσμια», περιλαμβάνονται ρυθμίσεις, σύμφωνα με τις οποίες, πολιτικά, περιλαμβάνεται στην τρομοκρατία, η «συστηματική παράβλαψη των διεθνών οικονομικών ισορροπιών»!

10 Απριλίου, 2010 στις 4:05 μμ

Dralion

Και ξανα: μην ερμηνευεις αυτα που λεω σε προσπαθεια υποστηρηξης της Μερκελ.
Μην προσπαθεις να εξαγεις συμπερασματα για το τι εχω εγω μεσα στο κεφαλι μου, διαβαζοντας 5 φρασεις μου σε σχολια.

Προσπαθησε να συγκεντρωθεις ΜΟΝΟ σε αυτα που λεω. Οχι σε αυτα που νομιζεις οτι σκεφτομαι.
(αν ηξερες τι φτυσιμο ριχνω στην Μερκελ, θα τρομαζες).

Ειπες επι λεξει οτι «οποιος το χρεωνόταν (σ.σ. την χρεωκοπια της Ελλαδας και την πτωση του ευρω) , δεν θα καλοπερνούσε πολιτικά στη χώρα του”.

Και σου απανταω – με στοιχεια – οτι η Μερκελ χρεωνεται την δεινη θεση της Ελλαδας και ΩΦΕΛΕΙΤΑΙ στην χωρα της.
Και εσυ μετα μου τραγουδας για το τι ειπε η WStr.J, ο Στιγκλιτς και ο Σορος.
Τρια πουλακια καθονται

10 Απριλίου, 2010 στις 4:09 μμ

δεξιος

@ Eνη

Αγαπητη Ενη οπως σωστα ειπες η κριση εριξε τα εσοδα και ανεβασε ολα τα ελλειμματα ολων των χωρων.Η διαφορα ειναι οτι στις αλλες χωρες δεν εγιναν “εξεγερσεις” που ακριβως απαιτουσαν να μη ληφθει κανενα μετρο λιτοτητος ουτε οι αντιπολιτευσεις επεβαιναν σε τρακτερ για να καταλαβουν την Αθηνα ουτε περιερχονταν τη χωρα λεγοντας “λεφτα υπαρχουν¨για να κανουν τα αντιθετα.
Η “ηγεμονικη” αναδειξη του ΓΑΠ εγινε με ψευδεις υποσχεσεις τις οποιες τωρα προσπαθει να παρακαμψει.
Μεχρι στιγμης το κολπο του ΠΑΣΟΚ να φερεται σαν να ειναι ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ οταν ειναι στην αντιπολιτευση και ΝΔ μητσοτακικου τυπου οταν ειναι κυβερνηση πιανει παντως.

10 Απριλίου, 2010 στις 4:10 μμ

Δύστροπη Πραγματικότητα

Το προβλημα ειναι οτι δεν υπαρχουν επαρκεις ελεγκτικοι μηχανισμοι, ετσι ωστε ο καθε τσαρλατανισκος μπορει να μαγειρευει τις στατιστικες του κατα βουληση.
Το προσθετο προβλημα, ειναι οτι η ευρωζωνη δεν διαθετει αποτελεσματικους μηχανισμους τιμωριας ( = εξωση) οσων τζαμπατζηδων απατεωνισκων προσβαλλουν τα κριτηρια του Μααστριχτ.

Αντιλαμβάνεσαι βέβαια Δράλιε πως μία άλλη λύση του ίδιου προβλήματος, το ότι δηλαδή κάποιες χώρες για τον ένα ή τον άλλο λόγο δεν εφαρμόζουν αυτά που ορίζουν τα κριτήρια του Μααστριχτ, θα ήταν να αλλάξουν αυτά τα κριτήρια ώστε να μην αντανακλούν τις νεοφιλελεύθερες αρλούμπες που ήταν μόδα πριν από 20 χρόνια αλλά πλέον την σύγχρονη πραγμματικότητα…

10 Απριλίου, 2010 στις 4:12 μμ

Δύστροπη Πραγματικότητα

Α, και για να μην παρεξηγηθώ, στα περί ΠΑΣΟΚ που λές είμαι σύμφωνος. Είναι ένα τσίρκο γεμάτο παλιάτσους αυτό που έχουμε και όχι φυσικά υπεύθυνη κυβέρνηση.

10 Απριλίου, 2010 στις 4:15 μμ

δεξιος

@ Δ.Π.

Τα κριτηρια του Μααστριχτ δεν αντανακλουν τη νεοφιλελευθερη θεωρια οπως λεγεται.Αντανακλουν τις διαφορετικες παραγωγικοτητες των χωρων της Ευρωπης,την ελλειψη διαθεσης για πολιτικη ενωση και αλλα πολλα.
Το CDU δεν ειναι νεοφιλελέυθερο κομμα οπως το αγγλικο Συντηρητικο.
Αλλα η Γερμανια δεν θελει να πληρωνει τους αδυνατους σε ενα κοινο νομισμα οταν ταυτοχρονα της αρνουνται την πολιτικη ενωση και αρα τη διοικηση των αδυνατων αυτων και την αλλαγη τους.
Δεν ειναι καθολου παραλογο το αιτημα της.

10 Απριλίου, 2010 στις 4:17 μμ

omadeon

Ας διαβάσουμε και κάναν ξένο, αλλά… ΣΟΒΑΡΟ άνθρωπο:

(Πάνο το αρθρο στο tvxs ΠΟΙΟΣ διάολο τόγραψε? Ακολουθώντας το στην πηγή/Σοφοκλέους βρήκα ΜΟΝΟ φωτό του Αδριανόπουλου, του ασόβαρου)

1) (δεξιός αλλά ΤΙΜΙΟΣ Αγγλος αρθρογράφος, από τους ελάχιστους που είχαν ταχθεί ΚΑΤΑ της «διάσωσης» των Τραπεζών από τον ΓΕΛΟΙΟ υπουργό οικονομικων της Αγγλίας Αλιστερ Ντάρλιγκ, κλπ. το 2008).
http://blogs.telegraph.co.uk/news/danielhannan/100033502/barely-noticed-in-britain-greece-is-moving-towards-a-bail-out/
…Greece is crumpling. The markets have now decided that a bail-out is more or less inevitable. Bad news for freedom, bad news for the EU and, of course, bad news for Greece. Unable to price itself into the markets, Greece will be condemned to a generation of deflation and poverty. A handful of contractors and oligarchs will grow fat on Brussels subsidies, while thousands of their countrymen are pushed into emigration….

____________
2) Σοβαρός αριστερός Αμερικάνος:
Government debt in Greece is just the first in a series of European debt bombs that are set to explode. -Michael Hudson, 7 April 2010.

The mortgage debts in post-Soviet economies and Iceland are more explosive. Although these countries are not in the Eurozone, most of their debts are denominated in euros. Some 87% of Latvia’s debts are in euros or other foreign currencies, and are owed mainly to Swedish banks, while Hungary and Romania owe euro-debts mainly to Austrian banks. So their government borrowing by non-euro members has been to support exchange rates to pay these private-sector debts to foreign banks, not to finance a domestic budget deficit as in Greece.

All these debts are unpayably high because most of these countries are running deepening trade deficits and are sinking into depression. Now that real estate prices are plunging, trade deficits are no longer financed by an inflow of foreign-currency mortgage lending and property buyouts. There is no visible means of support to stabilize currencies (e.g., healthy economies). For the past year these countries have supported their exchange rates by borrowing from the EU and IMF. The terms of this borrowing are politically unsustainable: sharp public sector budget cuts, higher tax rates on already over-taxed labor, and austerity plans that shrink economies and drive more labor to emigrate.

Bankers in Sweden and Austria, Germany and Britain are about to discover that extending credit to nations that can’t (or won’t) pay may be their problem, not that of their debtors. No one wants to accept the fact that debts that can’t be paid, won’t be. Someone must bear the cost as debts go into default or are written down, to be paid in sharply depreciated currencies, but many legal experts find debt agreements calling for repayment in euros unenforceable.

Every sovereign nation has the right to legislate its own debt terms, and the coming currency re-alignments and debt write-downs will be much more than mere “haircuts.”

There is no point in devaluing, unless “to excess” – that is, by enough to actually change trade and production patterns. That is why Franklin Roosevelt devalued the US dollar by 41% against gold in 1933, raising its official price from $20 to $35 an ounce. And to avoid raising the U.S. debt burden proportionally, he annulled the “gold clause” indexing payment of bank loans to the price of gold. This is where the political fight will occur today – over the payment of debt in currencies that are devalued. Another byproduct of the Great Depression in the United States and Canada was to free mortgage debtors from personal liability, making it possible to recover from bankruptcy.

Foreclosing banks can take possession of collateral real estate, but do not have any further claim on the mortgagees. This practice – grounded in common law – shows how North America has freed itself from the legacy of feudal-style creditor power and the debtors’ prisons that made earlier European debt laws so harsh.

The question is, who will bear the loss? Keeping debts denominated in euros would bankrupt much local business and real estate. Conversely, re-denominating these debts in local depreciated currency will wipe out the capital of many euro-based banks. But these banks are foreigners, after all – and in the end, governments must represent their own home electorates. Foreign banks do not vote.

Foreign dollar holders have lost 29/30th of the gold value of their holdings since the United States stopped settling its balance-of-payments deficits in gold in 1971. They now receive less than a thirtieth of this, as the price has risen to $1,100 an ounce. If the world can take that, why shouldn’t it take the coming European debt write-downs in stride?

There is growing recognition that the post-Soviet economies were structured from the start to benefit foreign interests, not local economies. For example, Latvian labor is taxed at over 50% (labor, employer, and social tax) – so high as to make it noncompetitive, while property taxes are less than 1%, providing an incentive toward rampant speculation. This skewed tax philosophy made the “Baltic Tigers” and central Europe prime loan markets for Swedish and Austrian banks, but their labor could not find well-paying work at home. Nothing like this (or their abysmal workplace protection laws) is found in the Western European, North American or Asian economies.

It seems unreasonable and unrealistic to expect that large sectors of the New European population can be made subject to salary garnishment throughout their lives, reducing them to a lifetime of debt peonage. Future relations between Old and New Europe will depend on the Eurozone’s willingness to re-design the post-Soviet economies on more solvent lines – with more productive credit and a less rentier-biased tax system that promotes employment rather than asset-price inflation that drives labor to emigrate. In addition to currency realignments to deal with unaffordable debt, the indicated line of solution for these countries is a major shift of taxes off labor onto land, making them more like Western Europe. There is no just alternative. Otherwise, the age-old conflict-of-interest between creditors and debtors threatens to split Europe into opposing political camps, with Iceland the dress rehearsal.

Until this debt problem is resolved – and the only way to resolve it is to negotiate a debt write-off – European expansion (the absorption of New Europe into Old Europe) seems over. But the transition to this future solution will not be easy. Financial interests still wield dominant power over the EU, and will resist the inevitable. Gordon Brown already has shown his colors in his threats against Iceland to illegally and improperly use the IMF as a collection agent for debts that Iceland doesn’t legally owe, and to blackball Icelandic membership in the EU.

Confronted with Mr. Brown’s bullying – and that of Britain’s Dutch poodles – 97% of Icelandic voters opposed the debt settlement that Britain and the Netherlands sought to force down the throat of Allthing members last month. This high a vote has not been seen in the world since the old Stalinist era.

It is only a foretaste. The choice that Europe ends up making will likely drive millions into the streets. Political and economic alliances will shift, currencies will crumble and governments will fall. The European Union and indeed, the international financial system will change in ways yet to be seen. This will be especially the case if nations adopt the Argentina model and refuse to make payment until steep discounts are made.

Paying in euros – for real estate and personal income streams in negative equity, where the debts exceed the current value of income flows available to pay mortgages or for that matter, personal debts – is impossible for nations that hope to maintain a modicum of civil society.

“Austerity plans” IMF and EU style is an antiseptic, technocratic jargon for life-shortening and killing impact of gutting income, social services, spending on health on hospitals, education and other basic needs, and selling off public infrastructure for buyers to turn nations into “tollbooth economies” where everyone is obliged to pay access prices for roads, education, medical care and other costs of living and doing business that have long been subsidized by progressive taxation in North America and Western Europe.

The battle lines are being drawn regarding how private and public debts are to be repaid. For nations that balk at repayment in euros, the creditor nations have their “muscle” waiting in the wings: the credit rating agencies. At the first sign a nation is balking in paying in hard currency, or even at the first hint of it questioning a foreign debt as improper, the agencies will move in to reduce a nation’s credit rating. This will increase the cost of borrowing and threaten to paralyze the economy by starving it for credit.

The most recent shot was fired n April 6 when Moody’s downgraded Iceland’s debt from stable to negative. “Moody’s acknowledged that Iceland might still achieve a better deal in renewed negotiations, but said the current uncertainty was hurting the country’s short-term economic and financial prospects.”

The fight is on. It should be an interesting decade.

-Prof. Hudson is Chief Economic Advisor to the Reform Task Force Latvia (RTFL).
http://michael-hudson.com/2010/04/the-coming-european-debt-wars/

10 Απριλίου, 2010 στις 4:22 μμ

Δύστροπη Πραγματικότητα

Ειλικρινά αρνούμαι να ασχοληθώ στα σοβαρά, με σενάρια στάσης πληρωμών & αναδιαπραγμάτευσης χρέους.
Συζήτηση με τέτοια θέματα, ούτε γι αστείο. Αυτά είναι μόνο ανόητα άλλοθι για την αμηχανία της Αριστεράς να προτείνει σοβαρές εναλλακτικές.

Ενω τα σενάρια περί προσφυγής στο ΔΝΤ Βαγγέλη τα βρίσκεις μάλλον του γόυστου σου…
…και το ότι θα μας στείλουν οικονομικά μία τριακονταετία πίσω προφανώς είναι άλλη μία μικρολεπτομέρεια…

…αλλά εκεί στο ΠΑΣΟΚ δεν ιδρώνει το αυτί τους με τέτοια πράγματα…

10 Απριλίου, 2010 στις 4:24 μμ

Ενη Καπαζογλου

Aνα ρωτιεμαι αν εκφρασεις οπως:

«Ξεβρακωνοντας τη ΓΑΠοκυβερνηση»
«τυφλωμενοι φανατικοι»
«ο ΓΑΠ σκιζει τα βρακια του»
«τυφλοι πασοκοι»

ενισχυουν μια επιχειρηματολογια και μαλιστα στο γραπτο λογο. Και επιπλεον υποτιθεται οτι ειναι απαντηση σε δικο μου σχολιο πιο πανω που αν μη τι αλλο ειναι αξιοπρεπες ως κειμενο, ειτε κανεις συμφωνει ειτε οχι,

Αν ναι Δραλλιον, keep talking, εσυ εκτιθεσαι ουτε εγω ουτε κανεις αλλος.

10 Απριλίου, 2010 στις 4:34 μμ

Βαγγέλης Δ. Καργούδης

@δρακ. Έτσι, για πλάκα, πες μας ΕΣΥ τι λέει το Σπήγκελ για την Μ, την Γερμα & την Ελλάδα. Και συγκεκριμένα το άρθρο «Warum deutsches Geld in Athen gut angelegt ist». Και τί λέει και για την αλαζονεία του Σόϊμπλε, ότι ακόμα κι αυτός….Έτσι για να δούμε τελικά τί στ αλήθεια γίνεται και στα γερμανικά μέντια (γιατί για τα άλλα, ας τα καλύτερα) Εγώ πάντως ξέρω ότι στις μετρήσεις η Μ χάνει και πολύ μάλιστα, και από παντού. Και ότι Γερμανός ηγέτης με τόσο αστραπιαία κατακρημνισμένο ευρωπαϊκό κύρος δύσκολα θα ξαναβρεθεί (με όλη την άλλη Ήπειρο απέναντι εκτός Ολλανδίας, που όμως πριν λίγες μέρες, από τις 6 ή 7.4, άρχισε κι αυτή να της κάνει νερά ).Αν εσύ είσαι τόσο σίγουρος για τους λόγους και το από πού ακριβώς χάνει, δεν έχεις παρά να τους συμβουλέψεις (αφού είναι τόσο απλό), ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΝΑ ΧΑΝΟΥΝ!
Ας το ρε σύ δρακολ., σε χαμένη Ιστορία ποντάρεις.
Το μόνο συντηρητικό σχήμα που στέκεται στα πόδια του πανευρωπαϊκά, είναι ο Μπερλουσκόνις, ενώ οι Εγγλέζοι, ρισκάρουν να πάνε τσίμα-τσίμα στην 4η κατά σειρά(!) εκλογή!

10 Απριλίου, 2010 στις 4:38 μμ

omadeon

Εκείνοι που εκτίθενται ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΑ είναι όσοι -ΠΑΡΑ πολύ απλά, όπως ήταν και η ΟΥΣΙΑ λεχθέντων του Δραλλίονα….
….θελουν να βλεπουν επιτυχιες εκει που υπαρχουν πανωλεθριες.

Κατά τα άλλα η προσωπική ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑ δεν σημαίνει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΕ εκτός αν είναι κανείς ΠΟΥΡΙΤΑΝΟΣ ή ΥΠΟΚΡΙΤΗΣ και θέλει ΝΑ ΠΙΑΣΤΕΙ από αφορμές.

ΕΣΕΙΣ ΕΚΤΙΘΕΣΤΕ. Το ΠΟΣΟ άσχημα ΔΕΝ το καταλαβαίνετε.

10 Απριλίου, 2010 στις 4:42 μμ

Δύστροπη Πραγματικότητα

Ομαδέωνα πολύ ενδιαφέροντα το όσα λέει ο καθηγητής Hudson.

10 Απριλίου, 2010 στις 4:48 μμ

σχολιαστης

Τι ακούνε οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ

http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=149883

10 Απριλίου, 2010 στις 4:49 μμ

σχολιαστης

Με απαξία, περιφρόνηση και με ένα μεγαλοπρεπές «όχι» περιέλουσε την εξεταστική επιτροπή για την υπόθεση της Siemens το διοικητικό συμβούλιο του ΟΤΕ, το οποίο αρνήθηκε να διενεργήσει κοστολογικό επανέλεγχο στις προγραμματικές συμφωνίες του Οργανισμού με τις Siemens (8002) και Intracom (8004) ύψους 2 δισ. ευρώ (1998-2004).

http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=149888

10 Απριλίου, 2010 στις 4:49 μμ

Παπούλης

Ηρέμησε Γιώργη

( ελείψει Θείου θα πρέπει να σε στείλω εγώ στη Χελιδόνα , αλλά και αυτή είναι ανενεργή ) 🙂

10 Απριλίου, 2010 στις 4:50 μμ

Βαγγέλης Δ. Καργούδης

ΔΠ: Καθόλου του γούστου μου δεν είναι το ΔΝΤ. Ή για να είμαστε ακριβείς αυτό που ξέρουμε σαν «παρέμβαση ΔΝΤ» τα τελευτασία 20 χρόνια.(Και που η σημερινή του ηγεσία λέει πως επιχειρεί να το αλλάξει, αλλά φυσικά εμείς οφείλουμε να ΜΗΝ το πιστεύουμε μέχρι πρώτα να το δούμε ΑΠ ΕΞΩ) Γιατί απ το 44 μέχρι το 60, το ΔΝΤ, ήταν το κατ εξοχήν επεκτατικό-αναπτυξιακό κεϋνσιανό εργαλείο!
Αν όμως η μοναδική μου εναλλακτική που είναι η ευρωπαϊκή μου ασφάλεια απέναντι στο ρίσκο χρεωκοπίας, συνέβη και για λόγους πολιτικών συσχετισμών, περιλαμβάνει στο «μενού» και το ΔΝΤ κατά το 1/3 με ευρωπαϊκή όμως «καθοδήγηση & παρακολούθηση» (έτσι αναφέρεται μέχρι τη στιγμή αυτή), δεν έχω άλλη λύση από το να το ΑΠΟΔΕΧΤΩ!
Έχεις εσύ αγαπητέ @Δύστρ. Π άλλη εναλλακτική; (Εννοώ φυσικά πέραν της αναδιαπραγμάτευσης, που τη θεωρώ λύση ευθέως αυτοκτονική πολιτικά, «εκτός τρέχοντος πλαισίου διεθνούς νομιμότητας» (που τόσο τη χρειάζομαι με τόσα ανοιχτά μέτωπα σε Κύπρο-Αιγαίο-Βορά), και με ένα υποτιθέμενο τυρί στη φάκα, το ακόμα πιο υποτιθέμενο τεχνικό-οικονομικό «όφελος»)

10 Απριλίου, 2010 στις 4:50 μμ

Ενη Καπαζογλου

@Δεξιος

Αγαπητε Δεξιε,
Κι εσυ σωστα επισημαινεις οτι υπηρξαν ακραια φαινομενα τα οποια ομως, πρεπει να παραδεχθεις δεν πυροδοτηθηκαν απο την τοτε αξιωματικη αντιπολιτευση του ΠΑΣΟΚ, αντιθετως ειχαν μια πολυ προσεκτικη αντιμετωπιση οπως και πρεπει να γινεται απο σοβαρες πολιτικες δυναμεις που εκπροσωπουν μεγαλο μερος της ελλην ικης κοινωνιας.
Τις αλλες κινητοποιησεις αγροτων, η αληθεια ειναι οτι τοτε εγινε φανερη μια αδικη συμπεριφορα της κυβερνησης προς τους αγροτες της Κρητης (που ειναι και οι μονοι που δεν «εφαγαν» τις επιδοτησεις αλλα ενισχυσαν και εκσυγχρονισαν την αγροτικη τους παραγωγη). Και ισως αυτο το γεγοονος ηταν που εγινε μια φανερη υποστηριξη τους απο το ΠΑΣΟΚ.
Οτι ασφαλως θα πρεπει ,οι εκαστοτε υποστηρικτες μιας πολιτικης δυναμης να βλεπουν και τα υπερ και τα κατα, ειναι εκ των ων ουκ ανευ, μιας πολιτισμενης κοινωνιας. Και οταν μαλιστα διακυβευεται το συμφερον μιας ολοκληρης χωρας.
Αυτος ειναι και ο λογος που εγραψα παραπανω, οτι η ΕΕ δεν πρεπει να θεωρειται μια συνενωσηαπλη κρατων αλλα να εξελιχθει σε μια οικονομικη και πολιτικη δυναμη, ανεξαρτητα απο τις πολιτιες δυναμεις που κυριαρχουν, καθε φορα, στο εσωτερικο των χωρων μελων.

Δυστυχως μεχρι τωρα δεν εχει επιτευχθει αυτος ο στοχος και μια «dress rehearsal» θα ειναι η λυση που θα δοθει στο ελληνικο προβλημα το οποιο θα γινει και ενα υποδειγμα για αλλες μελλοντικες παρομοιες περιπτωσεις αλλων χωρων.

Σε οτι αφορα τη Γερμανια θα συμφωνησεις νομιζω με τα παρακατω που γραφει ο Βεργοπουλος σε προσφατο αρθρο του:

«H Γερμανια αναδιπλωνεται σημερα στα βραχυπροθεσμα υποθετικα εθνικα της συμφεροντα, αντι να διδει σ αυτα μια ευρωπαικη διασταση. Δεν προωθει την ευρωπαικη ενοποιηση αλλα την αποσταθεροποιει με ανταγωνιστικη καχυποψια»

10 Απριλίου, 2010 στις 4:51 μμ

σχολιαστης

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=149904

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΕΛΙΑ

Αυτά τα λάθη έγιναν, ας αποφύγουν τα χειρότερα

Χωρίς πολλά λόγια και εισαγωγές, απαριθμούμε τουλάχιστον πέντε σημαντικά λάθη που έχουν κάνει ο Γιώργος Παπανδρέου και οι συνεργάτες του, υπουργοί και μη.

Λάθη που ευθύνονται, ώς ένα βαθμό, για το γεγονός ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει αξεπέραστα προβλήματα και η χώρα βρίσκεται υπό συνεχή και ασφυκτική πίεση.

Τα λάθη είναι πέντε και χρονικά επεκτείνονται ώς και λίγους μήνες πριν από τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου του 2009.

ΛΑΘΟΣ ΠΡΩΤΟ: Η προεκλογική δήλωση του Γιώργου Παπανδρέου «λεφτά υπάρχουν». Μπορεί να έχουν περάσει πολλοί μήνες από τότε που έγινε, αλλά κάνουν λάθος όσοι από το κυβερνητικό επιτελείο νομίζουν ότι έχει ξεχαστεί. Αντίθετα, τη θυμούνται πολύ καλά, κυρίως ψηφοφόροι και κατώτερα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όπως διαπιστώνουν όσοι υπουργοί, βουλευτές και άλλα μεγαλοστελέχη εξακολουθούν να έχουν επαφή μαζί τους. Η δήλωση αυτή είναι που τροφοδοτεί και το αίτημα «να βρείτε αυτούς που έφαγαν τα λεφτά, να τους τα πάρετε πίσω και να τους βάλετε φυλακή». Και ούτε που θέλουν να ακούνε την απάντηση «αυτά δεν γίνονται». Οσο θα χειροτερεύει η οικονομική κατάσταση τόσο ο πρωθυπουργός και οι επιτελείς του θα βρίσκουν μπροστά τους αυτή τη δήλωση και αυτή την απαίτηση. Ας μην υποτιμούν αυτή την πραγματικότητα.

ΛΑΘΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: Αν και ο Γ. Παπανδρέου και τα βασικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ ήξεραν προεκλογικά ότι η οικονομική κατάσταση που θα παραλάμβαναν ήταν πολύ δύσκολη, δεν φρόντισαν να εκπονήσουν ένα πρόγραμμα έκτακτης ανάγκης. Με μέτρα που θα έπρεπε να εφαρμοστούν από τον πρώτο μήνα, αλλά και με ομάδες στελεχών έτοιμες να αναλάβουν τις καίριες θέσεις του κρατικού μηχανισμού, ώστε να ξεκινήσει έγκαιρα η παραγωγή έργου: το συμμάζεμα του κράτους, το μαχαίρι στη σπατάλη, η συλλογή φόρων κ.λπ. Αντ’ αυτού, χρειάστηκαν μερικοί μήνες μέχρι ο πρωθυπουργός και οι επιτελείς του να καταλάβουν ότι οι θεωρίες των διαφόρων οικονομολόγων, με τους οποίους έκαναν παρέα, ήταν καλές για θεωρητικές συζητήσεις, αλλά η πραγματικότητα της Ελλάδας επέβαλλε να γίνουν άλλα.

ΛΑΘΟΣ ΤΡΙΤΟ: Οταν συνειδητοποίησαν αυτή την πραγματικότητα, πήραν επείγοντα και σκληρά μέτρα. Ηταν η πιο σωστή και γενναία πράξη της νέας κυβέρνησης. Ομως, δεν πρόλαβαν να τα πάρουν και άρχισαν να τα αμφισβητούν κάποιοι από την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ (με τη δικαιολογία ότι είναι «έξω από το ιδεολογικό μας πλαίσιο»), νομίζοντας ότι έτσι θα μετριάσουν το, αναπόφευκτο, πολιτικό κόστος. Ομως αυτό δεν πρόκειται να συμβεί, διότι ουδείς ασχολείται με ιδεολογικοπολιτικά ζητήματα όταν μειώνεται ο μισθός του ή πληρώνει περισσότερο φόρο. Επιπλέον, σπέρνουν την αμφιβολία αν τα μέτρα θα εφαρμοστούν.

ΛΑΘΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ: Η συνεχής ενασχόληση με το έλλειμμα και το χρέος που άφησαν οι προηγούμενοι μπορεί να έχει επιφέρει καίριο πλήγμα στη Ν.Δ., αλλά το κέρδος της κυβέρνησης από αυτό είναι πρόσκαιρο. Οι πάντες στην Ελλάδα γνωρίζουν τις ευθύνες του Καραμανλή, του Αλογοσκούφη, του Σουφλιά και του Παπαθανασίου, αλλά τώρα θα αρχίσουν να μετρούν τις ευθύνες της νέας κυβέρνησης. Το συνεχές αυτομαστίγωμα πρέπει να σταματήσει.

ΛΑΘΟΣ ΠΕΜΠΤΟ: Εγιναν λάθος εκτιμήσεις, αλλαγή γραμμής και δαιμονοποίηση των Γερμανών, των κερδοσκόπων κ.λπ. Σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα ο πρωθυπουργός και βασικοί υπουργοί: Πρώτα φλέρταραν με την ιδέα της προσφυγής στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ίσως ως χαρτί πίεσης προς τη Μέρκελ. Μετά άρχισαν να ξορκίζουν το ΔΝΤ. Κι όταν η Μέρκελ το έβαλε μέσα στον «μηχανισμό στήριξης», προσπάθησαν να υποβαθμίσουν τη σημασία του. Τα τελευταία κρούσματα πολυλογίας και πολυγλωσσίας ήρθαν να επιβεβαιώσουν την έλλειψη σταθερής γραμμής. Τη μια ο πρωθυπουργός αφήνει να εννοηθεί ότι θέλει να αλλάξει τον μηχανισμό, την άλλη, υπό την πίεση των spreads, τον εκθειάζει.

Τα λάθη είναι για να διορθώνονται. Και η επισήμανσή τους γίνεται για να μην επαναληφθούν. Ο πρωθυπουργός πρέπει να αρχίσει από τον εαυτό του και μετά να το επιβάλει στους άλλους. Αλλιώς όλα θα πάνε στράφι.

10 Απριλίου, 2010 στις 4:51 μμ

Παπούλης

… ελλείψει γ..ώ το Keyboard μου

10 Απριλίου, 2010 στις 4:52 μμ

δεξιος

Βασιζονται στην μηντιακη υπεροπλια αλλα εχουν αρχισει και ρηγματα σε φιλιες δυναμεις.
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=10/04/2010&id=149949

10 Απριλίου, 2010 στις 4:55 μμ

σχολιαστης

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=149890

Ο μύθος των «κακών» Γερμανών και κερδοσκόπων
Του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Ενώ η πελώρια προσπάθεια πλύσης εγκεφάλου από τα ΜΜΕ, και κυρίως τα κρατικά, βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη, με στόχο να πεισθούν τα λαϊκά στρώματα ότι τα ληστρικά μέτρα ήταν αναγκαία για να αποκατασταθεί η αξιοπιστία της χώρας και να μπορεί να δανείζεται με τους ίδιους όρους όπως τα άλλα μέλη της ευρωζώνης, μόλις πέρασαν οι γιορτές, φάνηκε η αλήθεια.

Τα επιτόκια δανεισμού μας (και τα σχετικά spreads) όχι μόνο δεν άρχισαν καθοδική πορεία αλλά έφθασαν σε πρωτόγνωρα ύψη για χώρα της ευρωζώνης, υποδηλώνοντας πιθανή άμεση «εισβολή» του ΔΝΤ στην Ελλάδα. Ολα αυτά όμως δεν εμπόδισαν τον «σοσιαλιστή με πατέντα!» πρωθυπουργό να συνεχίσει να ψεύδεται ασύστολα για τη «μεγάλη επιτυχία» στις Βρυξέλλες, τη στιγμή μάλιστα που ο ίδιος ο αστικός διεθνής οικονομικός Τύπος μιλούσε για φιάσκο!1 Ετσι, μπήκε πάλι σε υπηρεσία η μυθολογία ότι για όλα φταίνε οι φημολογίες και οι «κακοί» Γερμανοί και κερδοσκόποι. Συγχρόνως, η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση δεν έχει κανένα δισταγμό να εκτελεί κάθε εντολή των ξένων και ντόπιων οικονομικών ελίτ για την αποδιάρθρωση και των τελευταίων κοινωνικών ελέγχων πάνω στις αγορές που υπήρχαν στη χώρα μας, ιδιωτικοποιώντας ό,τι είχε απομείνει δημόσιο, εισάγοντας ιδιωτικές αρχές οργάνωσης στο Ασφαλιστικό, απελευθερώνοντας την αγορά εργασίας με παραπέρα «ελαστικοποίηση» για να συγκαλυφθεί, με μερική και περιστασιακή απασχόληση, η μαζική ανεργία που ήδη φουντώνει (στους νέους ήδη ξεπερνά το 28%). Και αυτά, όταν ρίχνει ολόκληρο το φορολογικό βάρος για την αποπληρωμή των πιστωτών στα μικρομεσαία στρώματα, ενώ, βέβαια, οι χολιγουντιανού τύπου βίλες, που φυτρώνουν παντού και οι τεράστιες χρηματικές περιουσίες των ελίτ και των προνομιούχων στρωμάτων (στην Ελλάδα ή το εξωτερικό) παραμένουν ανέγγιχτες!

Στην πραγματικότητα, όμως, οι κερδοσκόποι (οι οποίοι συνήθως είναι τα ασφαλιστικά Ταμεία, αμοιβαία κεφάλαια, hedge funds, οι τράπεζες κ.λπ.) -και μερικοί από αυτούς ελληνικής καταγωγής- δεν είναι παρά οργανικό τμήμα της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς, οι οποίοι κάνουν απλώς ό,τι επιβάλλει η δουλειά τους: να εντοπίζουν τους αδύνατους κρίκους στο σύστημα για να αποκομίζουν κέρδη με τις αγοραπωλησίες κρατικών ομολόγων κ.λπ. Στην προκειμένη, μάλιστα, περίπτωση η ευρωζώνη έκανε πολύ εύκολη τη δουλειά τους. Από τη στιγμή, δηλαδή, που η συμφωνία των Βρυξελλών καθόρισε ότι η Ελλάδα θα δανειζόταν στα επιτόκια της αγοράς, ακόμη και πιο σκληρά μέτρα να έπαιρνε η ελληνική πολιτική ελίτ, η κρίση πάλι θα ξέσπαγε, γιατί αυτό που κρίνουν οι κερδοσκόποι δεν είναι, βέβαια, η αξιοπιστία των οποιωνδήποτε μέτρων στα χαρτιά (αφού άλλωστε οι ίδιες ελίτ πίεζαν τόσα χρόνια για τα μέτρα αυτά!), αλλά η αξιοπιστία των δικών μας ελίτ όσον αφορά την ικανότητά τους να τα εφαρμόσουν, μπροστά στην ογκούμενη λαϊκή αγανάκτηση -παρά τον μαζικό αποπροσανατολισμό που επιχειρείται από τα ΜΜΕ.

Ούτε, βέβαια, για την κρίση φταίνε οι «ρατσιστικές» αντιλήψεις των γερμανικών ελίτ (που δεν αποκλείονται βέβαια, αλλά δεν είναι αυτό το κίνητρό τους) όπως ισχυρίζεται ο …ελέω Οτσαλάν θρασύτατος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, με σαφή στόχο τον λαϊκιστικό αποπροσανατολισμό. Τόσο οι κερδοσκόποι όσο και οι γερμανικές ελίτ (και αντίστοιχα οι δικές μας) φέρονται ακριβώς όπως τους επιτρέπουν οι κανόνες του συστήματος, στο οποίο φυσικά δεν αναφέρεται κανείς! Από τη στιγμή, δηλαδή, που μια χώρα εισάγει ένα σύστημα σταθερών ισοτιμιών, όπως παλιά συνέβαινε στον Κανόνα Χρυσού ή τώρα μέσα στην ευρωζώνη, ο μόνος τρόπος που της απομένει σε περίπτωση «δομικών ανισορροπιών» είναι η καθήλωση των τιμών μέσα από τη συμπίεση μισθών και εισοδημάτων, εφόσον ακόμη και η υποτίμηση του νομίσματος, που θα αντιστάθμιζε κάπως τα παραπάνω ανοίγματα, αποκλείεται στο σύστημα αυτό. Και οι «ανισορροπίες» αυτές είναι βέβαια αναπόφευκτες εξαιτίας των τεράστιων ανοιγμάτων στην παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα που χωρίζουν την Ελλάδα, καθώς και άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου, από τη βόρεια Ευρώπη και κυρίως τη Γερμανία, σαν αποτέλεσμα των οικονομιών κλίμακας σε αυτές τις χώρες, της υψηλής τεχνολογίας και έρευνας κ.λπ.

Δεδομένου, λοιπόν, ότι τα ανοίγματα αυτά -για λόγους που δεν είναι του παρόντος- παραμένουν, αν δεν διευρύνονται, μέσα σε μια ενιαία αγορά (όπως η Ε.Ε.) και μάλιστα με κοινό νόμισμα (όπως η ΟΝΕ), ήταν θέμα χρόνου να ξεσπάσει η σημερινή κρίση. Οχι απλώς γιατί οι ελίτ μας είναι διεφθαρμένες, αλλά γιατί, ακόμη και αν είχαν βγει από τον Παράδεισο, δεν θα μπορούσαν να κάνουν τίποτα διαφορετικό, αν ήθελαν να λειτουργήσουν με βάση τους κανόνες του συστήματος. Και, φυσικά, το σύστημα αυτό ήταν σχεδιασμένο από την αρχή, ακριβώς, για να ενισχύει τη συγκέντρωση οικονομικής και πολιτικής δύναμης στις ελίτ του κέντρου, σε βάρος όχι μόνο των λαών τους αλλά -και προπαντός- των λαών της περιφέρειας, όπως ο ευρωπαϊκός Νότος. Ακόμη, το «επιχείρημα» των οικονομολόγων της ρεφορμιστικής Αριστεράς,2 ότι αυτό δεν ωφελεί αυτές τις ελίτ, γιατί η συμπίεση των μισθών και εισοδημάτων στην περιφέρεια βλάπτει τελικά τις εξαγωγές του κέντρου, είναι τόσο ανιστόρητο όσο και ανόητο. Είναι ανιστόρητο, γιατί δεν βλέπει ότι στη σημερινή διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς η ανάπτυξη δεν εξαρτάται πια από τη δυναμική της εσωτερικής αγοράς αλλά από αυτή της παγκόσμιας αγοράς. Και είναι ανόητο διότι, βέβαια, όλα τα σημερινά οικονομικά «θαύματα» (Κίνα, Ινδία κ.λπ.) ακριβώς στηρίζουν άμεσα την ταχύρρυθμη ανάπτυξή τους (και έμμεσα αυτήν του κέντρου) στην παγκόσμια αγορά και τη συμπίεση των ντόπιων μισθών και εισοδημάτων!

Ολα αυτά σημαίνουν ότι η μεν ένταξη της χώρας στην Ε.Ε. έφερε, όπως προέβλεπε η στήλη από πολλά χρόνια, την αποδιάρθρωση της παραγωγικής δομής της χώρας που συγκάλυπταν οι επιχορηγήσεις, ενώ η ένταξη στην ΟΝΕ ολοκλήρωσε τη διαδικασία αυτή, που την συγκάλυπταν οι δυνατότητες ακόμη μεγαλύτερου δανεισμού που δημιούργησε το ευρώ. Ηταν λοιπόν θέμα χρόνου να σκάσει η «φούσκα» της ανάπτυξης και την αφορμή έδωσε η παγκόσμια κρίση, που εξανάγκασε τους πιστωτές να γίνουν πιο φειδωλοί, ιδιαίτερα σε χώρες με μεγάλα διαρθρωτικά ελλείμματα όπως η Ελλάδα. Τα υπόλοιπα ήταν θέμα δυναμικής των αγορών. Παρ’ όλα αυτά, ακόμη και αυτή την τελευταία στιγμή, υπήρχαν τρόποι, όπως προτείναμε από τη στήλη, να εξαναγκαστούν να πληρώσουν το χρέος οι οικονομικές ελίτ και τα προνομιούχα στρώματα που κυρίως ωφελήθηκαν από αυτό. Ομως, αυτό προϋπέθετε την εκούσια έξοδο από την ΟΝΕ, η οποία θα επέτρεπε την υποτίμηση του νομίσματος (δραχμής), την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και αυστηρούς περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίου που θα έκαναν περιττά τα ληστρικά μέτρα ενάντια στα λαϊκά στρώματα, ενώ συγχρόνως θα μπορούσαν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις, μέσα και από μελλοντική έξοδο από την Ε.Ε., για την ανάπτυξη στο μέλλον μιας νέας αυτοδύναμης οικονομικής δομής. Ομως, όπως ήταν αναμενόμενο, οι πολιτικές μας ελίτ προτίμησαν να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των ντόπιων και ξένων οικονομικών ελίτ. Η συνέπεια, όπως άλλωστε προβλέπουν και σημαντικοί (αστοί) διεθνείς οικονομολόγοι3 και αναλυτές,4 είναι ότι η χώρα, τελικά, μπορεί να μην αποφύγει τη χρεοκοπία (σε συνδυασμό με πιθανό εξαναγκασμό μας για «προσωρινή» έξοδο από την ΟΝΕ), πράγμα που σημαίνει ότι τα ληστρικά μέτρα όχι μόνο θα παραμείνουν αλλά και θα γίνουν ληστρικότερα, ενώ συγχρόνως θα παγιωθεί η κατάσταση της χώρας ως προτεκτοράτου…

1. Βλ. π.χ. Wolfgang Munchau, «Europe has resolved nothing over Greece», Financial Times, 28/3/2010 2. Βλ. π.χ. Κ. Βεργόπουλο, «Ε», 26/3/2010 3. Wilhelm Hankel κ.α. «Α euro exit is the only way out for Greece», Financial Times, 25/3/2010 4. Wolfgang Munchau, «Greece will default, but not this year», Financial Times, 4/4/2010.

10 Απριλίου, 2010 στις 4:57 μμ

kapetanios

καλησπέρα παπούλη

το άλλο το διάβασες ?
λέγεται οτι το dvd της Τζούλιας “ φορολογήθηκε με 4,5% ( επειδή δόθηκε με περιοδικό) και όχι με 19% όπως κανονικά θα έπρεπε”
Λοιπόν το βρήκα, θα το γυρίσουμε στις τσόντες
Κι έτσι ΚΑΙ θα το βουλώσουμε ΚΑΙ θα κονομήσουμε 😉

10 Απριλίου, 2010 στις 5:02 μμ

Dralion

Συγνωμη….εχω κλονιστει. Συγκινηθηκα.
Τραυλιζω και λιγο – ειναι επειδη μολις ηπια μονορουφι ενα μπουκαλι σαμπανιας (χιπς).
Η Ενη μου μιλησε !!! Γουαου.

* * * *
Ενη, δυστυχως εισαι δογματικη. Αυτο ειναι ενα αρνητικο στοιχειο μεν (αν το δει κανεις απο την δικη μου σκοπια), αλλα δεν αποτελει προσωπικη προσβολη δε.
Στο κατω κατω, ειναι δικαιωμα σου να εισαι οτι θελεις.

Το προβλημα ειναι οταν παραθετεις statements, τα οποια
α) θα μπορουσαν να ειναι παρμενα απο προεκλογικη διακυρηξη. Ολοι εχουμε βαρεθει τα εκλογικα πλακατ.
β) δεν εχουν καποια λογικη επιχειρηματολογια. Θα επανελθω σ’ αυτο.

Παραδεχομαι οτι οι φρασεις μου που επισημαινεις ειναι ακραιες και destrcutive.
Ζηταω συγνωμη και τις αντικαθιστω με politically correct φρασεις.

— “Ξεβρακωνοντας τη ΓΑΠοκυβερνηση” = «Αγνοωντας επιδεικτικα την εκλεγμενη ελληνικη κυβερνηση»

— “τυφλωμενοι φανατικοι” = «οσοι οπαδοι του πασοκ δεν βλεπουν την πραγματικοτητα»

— «ο ΓΑΠ σκιζει τα βρακια του” = » ο ΓΑΠ και τα οικονομικα στελεχη της κυβερνησης διατεινονται σε ολους τους τονους οτι …»

— «τυφλοι πασοκοι” = (δες το λημμα «τυφλωμενοι φανατικοι” πιο πανω).

Τωρα που – ειλικρινα – ζητησα συγνωμη και αλλαξα τις επιμαχες φρασεις, ελπιζω οτι θα καταδεχτεις να απαντησεις στους συλλογισμους που κανω.
Για να ληξει αυτη η μεταξυ μας δυσαρεσκεια, σου υποσχομαι οτι δεν θα ξαναχρησιμοποιησω παρομοιες φρασεις.

* * * *
Επανερχομαι στην μορφη των σχολιων σου, τα οποια θεωρω δογματικα.
Το στυλ που γραφεις ειναι «ο ΓΑΠ εχει αποδοθει σε μια τιτανια προσπαθεια και ειναι σουπερ – καλός».

Ενα τετοιο στυλ δημιουργει την (δικαιολογημενη κατ εμε) αντιδραση «ο ΓΑΠ ειναι χαλια μαυρα».

Οπως βλεπεις, ακομα και αν παραμεινουμε σε κοσμιες εκφρασεις, παλι δεν γινεται κουβεντα. Μια δογματικη θεση θα γεννησει μια επισης δογματικη αντι-θεση.

Συγκρινε αν θελεις αυτα που λες εσυ με εκεινα που λεει ο Βαγγελης. Ο Βαγγελης εξηγει τι πιστευει και γιατι το πιστευει. Δινει καποια στοιχεια (με «στοιχεια» δεν εννοω μια τυφλη παραθεση δεκαδων λινκ – οπως κανεις εσυ).
Η πιο σημαντικη διαφορα με εσενα, ειναι οτι ο Βαγγελης κανει καποιους ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΥΣ.
Λεει δηλαδη «επειδη ισχυει το Α, το Β και το Γ, αρα συμπεραινω οτι θα ισχυει και το Δ».

Εκει μπορω να του απαντησω ειτε οτι ενα απο τα στοιχεια του δεν ειναι ακριβη, ειτε οτι ειναι ακριβη μεν, αλλα εξαγει το λαθος συμπερασμα δε. Ο Βαγγελης θα μου απαντησει οτι οι δικοι μου συλλογισμοι ειναι λαθος κ.ο.κ.

Εσυ γραφεις φρασεις στο στυλ «ο ΓΑΠ μας εσωσε». Τι περιμενεις σαν απαντηση;
Το μονο που μπορει να απαντησει κανεις σε κατι τοσο δογματικο ειναι «ο ΓΑΠ μας χαντακωσε».

Ειναι επιλογη σου τελικα. Αν θελεις να συνεχισεις στο ιδιο στυλ, θα συνεχισεις να παιρνεις μονοτονα τις ιδιες απαντησεις.
Αν θελησεις να αλλαξεις στυλ, θα αλλαξω κι εγω,
Πιστεψε με, η ανταλλαγη επιχειρηματων και συλλογισμων μου ειναι απειρα πιο ευχαριστη απο την ανταλλαγη πλακατ συνθηματων.

10 Απριλίου, 2010 στις 5:03 μμ

omadeon

@Δύστροπε Πραγματιστή… πράγματι έτσι είναι.

ΦΕΥΓΩ και πάλι (για αρκετές ώρες)…
αφήνοντάς σας 2 λινκ που οδηγούν σε… πολλά άλλα λινκ.

1) Σημαντικά άρθρα του επίσης σοβαρού Evans-Pritchard
(τα περισσότερα για Ελλάδα, και πολύ πρόσφατα)
http://delicious.com/omadeon/Evans.Pritchard

2) Κάτι για να γελάσετε… Alistair Darling:
γελοίο άτομο που διατέλεσε Υπουργός Οικονομικών της Αγγλίας και… ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΜΠΑΡ, με εκστρατεία που ξεκίνησαν Αγγλικά μπλογκ και… ΜΠΑΡΜΕΝ !!!- χαχαχα, λόγω της αντι-λαΪκής πολιτικής του.
http://delicious.com/omadeon/Alistair.Darling

(δείτε και την αφίσσα με κλικ στην εικόνα του πρώτου λινκ όπου οδηγεί κι ακούστε το ηχογραφημένο διάγγελμα των barmen…)

10 Απριλίου, 2010 στις 5:04 μμ

δεξιος

@ Ενη

Ας αφησουμε τα εσωτερικα.Ο αξιοτιμος Βεργοπουλος ειναι συνενοχος -οσο μπορει να ειναι καποιος μονο με την επιρροη των γραπτων του – στη μη εγκαιρη ληψη μετρων.
Εδω στην καλυβα ειχε δημοσιευθει αρθρο του περυσι το χειμωνα που ελεγε οτι αν η κυβερνηση επαιρνε μετρα θα εφαρμοζε το προγραμμα της ΝΔ που καταψηφισθηκε – μιλαμε για πολυ πιο ηπια μετρα.
Αυτα που λεει περι εγωισμου της Γερμανιας και στροφης της κλπ ειναι ανακριβη.
Η Γερμανια ζητει την εφαρμογη των υπαρχοντων συνθηκων και οχι την αναθωρηση τους.Αλλοι ζητουν να αλλαξουν.Πως γινεται και αυτος που ζητει να εφαρμοσθουν τα συμφωνηθεντα εχει «κανει στροφη» και αυτοι που θελουν να αλλαξουν δεν εχουν κανει;
Και μαλιστα οταν αυτος που δηθεν ειναι εγωιστης εκανε τα στραβα ματια για χρονια και αρχισε να διαμαρτυρεται μονο οταν ο παραβατης αυτοκαρφωθηκε και παλι προσπαθουσε να πεισει για ηπια μετρα αλλα ο παραβατης αφησε το πραγμα να ξεχειλωσει,να ενσκηψουν τα funds,να γινει της μουρλης και να κανει τουρισμο χρεωκοπιας για να εκβιασει να τον πληρωσουν κατα παραβιαση των συνθηκων;

10 Απριλίου, 2010 στις 5:04 μμ

Βαγγέλης Δ. Καργούδης

@Δρακ:Τώρα πρόσεξα την προ-προηγούμενη ανάρτησή σου. Τώρα μάλλον θα μαλώσουμε.
Μην σχολιάζεις (και βρίζεις) με βάση την ασχετίλα και την άγνοιά σου. Η απουσία από τη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, αυτού για τον οποίο παίρνεται μια απόφαση ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΘΕΣΜΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΥ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ.
Όπως και κάθε συλλογικού Οργάνου που σεβεται τον εαυτό του σ όλο τον Κόσμο.
Δεν μπορείς να καταλάβεις ότι είναι ανήκουστη η παρουσία αυτού τον οποίο αφορά μια συζήτηση την οποία θα ακολουθήσει λήψη απόφασης δια ψηφοφορίας; Τόσο δύσκολο είναι;
Τι διαολο φανατίλα είναι αυτή.
Και στο τέλος του Μάρτη, ΟΛΑ ΤΑ ΔΕΛΤΙΑ σε όλες τις χώρες, ανακοίνωσαν πως όταν Σαρκοζύ-Μέρκελ-ΡομπάΥ-Τρισέ έφτασαν σε σχέδιο απόφασης που θα «κατέβαζαν» στην Ολομέλεια για απόφαση, ΚΑΛΕΣΑΝ τον ΓΑΠ να μετέχει (όπως και έγινε) για τυχόν διατύπωση ενστάσεων επί του σχεδίου, πριν παει να συζητηθεί και να ψηφιστεί στην Ολομέλεια

10 Απριλίου, 2010 στις 5:23 μμ

Dralion

Φιλε Βαγγελη (δεν φταιω εγω αν σε ενοχλει που σε αποκαλω φιλο μου – εσυ ξεκινησες 😉 )
(υ.γ. στα σοβαρα τωρα: μου εισαι συμπαθης – ισως καποτε γινουμε φιλοι),

@δρακ. Έτσι, για πλάκα, πες μας ΕΣΥ τι λέει το Σπήγκελ για την Μ, την Γερμα & την Ελλάδα. Και συγκεκριμένα το άρθρο “Warum deutsches Geld in Athen gut angelegt ist”. Και τί λέει και για την αλαζονεία του Σόϊμπλε, ότι ακόμα κι αυτός….Έτσι για να δούμε τελικά τί στ αλήθεια γίνεται και στα γερμανικά μέντια

Αυτο ακριβως σκοπευω να κανω. Εσυ ξερεις καλυτερα απο ολους, οτι μια ακριβης, αξιοπρεπης μεταφραση θελει χρονο. Θα μου δωσεις λοιπον χρονο μεχρι αυριο το πρωι.

Θα επενδυσω τον χρονο μου για χαρη σου, αλλα περιμενω απο σενα ενα ανταλλαγμα:
αν η μεταφραση (η οποια θα ειναι λεξη-λεξη ειπαμε και δεχομαι τον οποιονδηποτε ελεγχο) δειξει οτι εχω εγω δικιο κι εσυ αδικο, θα παραδεχτεις δημοσια το λαθος σου.
Γιατι την αλλη φορα που εχασα την ωρα μου μεταφραζοντας το Σπηγκελ σαν παλαβος, εσυ το προσπερασες στο ντουκου και «δεν το ειδες».

Η συμφωνια ειναι οτι εγω μεταφραζω λεξη-λεξη ολο το κειμενο μεχρι αυριο πρωι και οτι εσυ δεν θα περασεις στο ντουκου αυτα που λεει. Εισαι μεσα;

Ας το ρε σύ δρακολ., σε χαμένη Ιστορία ποντάρεις.

Σου συστηνω (για το δικο σου οφελος) να μην βγαζεις αυθαιρετα συμπερασματα για το τι εχω εγω στο κεφαλι μου. Σου ξανα-ματα-λεω οτι δεν συμπαθω την Μερκελ. Ουτε την υποστηριζω.

Εδω δεν μιλαμε ουτε για την δικη μου αναρχο-θολο-κουλτουριαρικη κοσμοθεωρια, ουτε για την δικη σου πιστη στο πασοκ. Μιλαμε αποκλειστικα με οσο γινεται πιο αντικειμενικα στοιχεια, για μια και μοναδικη φραση.

Ειπες οτι η Μερκελ χανει ποσοστα δημοτικοτητας στο εσωτερικο της Γερμανιας επειδη «χρεωνεται» την μη-βοηθεια προς την Ελλαδα.
Ειπα οτι ισχυει ακριβως το αντιθετο.
Δινουμε και οι 2 σαν στοιχειο τα αρθρα στα γερμ. ΜΜΕ.

Ας δουμε τι λενε αυτα τα αρθρα. Ολοκληρα και λεξη-λεξη. Οχι αυθαιρετα αποσπασματα απο αυθαιρετες μεταφρασεις.
Αρχης γενομενης απο το αρθρο που προτεινεις εσυ.

Φευγω – παω για μεταφραση τωρα.

Υ.Γ. Χρωστας και ενα κερασμα, που με βαζεις να μεταφραζω Σπηγκελ σαββατιατικα. 😉

10 Απριλίου, 2010 στις 5:28 μμ

Δύστροπη Πραγματικότητα

Bαγγέλη στην φάση που έχουμε περιέλθει δεν θεωρώ καμία λύση καλή. Η αναδιαπραγμάτευση, ενδεχομένως, το τονίζω, ενδεχομένως, να είναι λίγο καλύτερη (ή μαλλον λίγο λιγότερο επώδυνη) από τυχόν προσφυγή στο ΔΝΤ (το οποίο όντως ήταν κάποτε αυτό που είπες, ένα αναπτυξιακό εργαλείο, από αυτό το κάποτε όμως δυστυχώς έχουν περάσει 50 χρόνια). Και όταν αναφέρομαι σε αναδιαπραγμάτευση αυτό δεν σημαίνει πως αυτή περνάει αναγκαστικά από την σταση πληρωμών. Η αναδιαπραγμάτευση θα μπορούσε κάλλιστα να λάβει χώρα χωρίς να χρειαστεί να κηρύξουμε σταση πληρωμών πρώτα. Και δεν το συζητάμε θα είναι μία επώδυνη λύση και αυτή, όπως και να έχει.

Η κατάσταση είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμμα, κυριολεκτικά.

10 Απριλίου, 2010 στις 5:55 μμ

Vita

@κ.Ενη.

προς τους αγροτες της Κρητης (που ειναι και οι μονοι που δεν “εφαγαν” τις επιδοτησεις αλλα ενισχυσαν και εκσυγχρονισαν την αγροτικη τους παραγωγη). Και ισως αυτο το γεγοονος ηταν που εγινε μια φανερη υποστηριξη τους απο το ΠΑΣΟΚ.

Ένα απλό παράδειγμα (και μιλάμε ότι όλα τα αναφερόμενα ονόματα ανήκουν στο κόμμα σας).Τελικά ό,τι προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ και ό,τι το υποστηρίζει για σας κ.Ένη μου είναι καλό. Δέστε το παρακάτω link και προηγούμενα άρθρα της εφημερίδας και βγάλτε συμπέρασμα από μια μόνο υπόθεση των άσπιλων και αμόλυντων αγροτών-κομματαρχών και αγροτών-κομματόσκυλων.
http://www.patris.gr/articles/177306?PHPSESSID=ulgvrm4uv2q2fh6miptd2lacv1

10 Απριλίου, 2010 στις 6:16 μμ

Βαγγέλης Δ. Καργούδης

δρακ: σημείωσε πάλι ώρα Αχ βρε κερατά(το θυμάσαι αυτό;) κι άλλο Σάββατο για Πάρτη σου.
Σημείωσε την ανάρτησή μου στις 4:34 «Ξέρω ότι η Μ. χάνει και πολύ μάλιστα και από παντού…..»
Δε θα με πιάσεις πονηρέ εμένα Κώτσο «να μου τα πάρεις» επειδή τάχα δεν καταλαβαίνω ότι ο μέσος κατακόκκινος απ το μπυροφούσκωμα «κοντοπαντέλονος» Βαυαρός των 140 κιλών δεν θα ψηφίσει τάχα τη Μ «επειδή δεν υπεράσπισε την ευρωπαϊκή Αλληλεγγύη»! Εε δεν είμαι και τόσο ανωμαλάρα!
Εγώ όπως σ όλες τις αναρτήσεις μου, λέω πως χάνει από παντού μέσα στη Γερμα., ότι αν τελικά σκάσει στα χέρια της εκταμίευση για ελληνικό «μπέηλ άουτ, (αυτό το δέχτηκε ήδη, να βάλει δλδ.το μερτικό της, αμύνεται ακόμα στο επιτόκιο, που λέει να είναι της αγοράς, αλλά ΞΕΡΕΙ ότι κι απο κει θα μετακινηθεί, διότι άμα είναι της αγοράς τα επιτόκια, τι σκατά διάσωση θα είναι;) πριν από τις εκλογές σε Ρην-Βεστφ. η ήττα θα γίνει τραγωδία. Και ξέρουμε ότι στην πολιτική (και ιδίως κοντά σε εκλογές), άμα σε πάρει από κάτω η χασούρα, δεν ξέρεις καν από που χάνεις, το πράγμα λειτουργεί πολλαπλασιαστικά.
Νά σαι καλά, και χαλάλι σου κι αυτό το Σαββατο κι όσα γουστάρεις…(Την πρόσεξες τη γενναιοδωρία;)

10 Απριλίου, 2010 στις 6:29 μμ

σχολιαστης

Απο τον τίτλο του ποστ, καλύπτονται και αυτά που λέει ο Σαμαράς

http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1800624

10 Απριλίου, 2010 στις 6:31 μμ

Βαγγέλης Δ. Καργούδης

@ΔΠ: Αν εννοείς «ΟΧΙ ΔΗΜΟΣΙΑ & θεσμοθετημένη αναδιαπραγμάτευση» με σημαντικούς μεγαλοκατόχους από την δευτερεύουσα αγορά, ελληνικών χαρτιών πχ. γερμανικά συνταξιοδοτικά Ταμεία, για μια πχ. σιωπηρή επέκταση στο χρόνο με τη μορφή της αναχρηματοδότησης, πχ. (πολλά πχ, αλλά) 10 ετών χαρτιών που λήγουν εντός 2010 με άλλα κυλιόμενα 10ετή με έναρξη λήξεων μετά από 24 ή 30 μήνες, και με ένα μικρό λογικό καπέλο στο επιτόκιο της έκδοσής τους, ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΗΔΗ;

10 Απριλίου, 2010 στις 6:40 μμ

σχολιαστης

Κάτι τέτοιο κάποια στιγμή ανακοινώνεται, όχι ότι έγινε αναδιαπραγμάτευση αλλά ότι π.χ. οι δανειακές ανάγκες του 2ου εξαμήνου του 10, είναι 6 δις αντί για 10.

Ολο το κόλπο Βαγγέλη είναι να σταματήσει κάποια στιγμή ο πανικός, τα άλλα κάπως θα βολευτούν όσο υπάρχει ευρώ και ΕΕ. Δηλ. συμφέροντα κάτω απο τα οποία μπορούμε να γλυτώσουμε τα χειρότερα. Τελικά μας βόλεψε η μη θεσμοθετημένη έξοδος απο την ΕΕ. 😉

10 Απριλίου, 2010 στις 7:11 μμ

Πάνος

Προς Βαγγέλη Καργούδη, ενταύθα:

https://panosz.wordpress.com/2010/04/09/kazakis/#comment-84242

10 Απριλίου, 2010 στις 7:13 μμ

Dralion

Αγαπητε Βαγγελη, διαβαζω το προτελευταιο σου σχολιο (των 6:16μμ) και δεν καταλαβαινω γρυ.
Τι θελει να (μου) πει ο ποιητης;

Να μεταφρασω το Σπηγκελ τελικα, η αδικα παιδευομαι; (εχω αρχισει ηδη)

Η διαφορα μας ειναι (ελπιζω να σε καταλαβαινω σωστα) η εξης:
Συμφωνουμε οτι η Μ. εχει χαμηλες δημοσκοπησεις. Εσυ πιστευεις οτι αυτες οφειλονται στην αρνηση της να βοηθησει την Ελλαδα. Εγω πιστευω οτι οφειλονται σε εσωτερικα προβληματα (φορολογικο, μεταρρυθμιση στο υγειονομικο, σταση στο θεμα του Αφγανισταν κ.α. ). Πιστευω επισης, οτι η αρνηση της στο θεμα της Ελλαδας την βοηθαει, δεν την ριχνει.

Ενας απο τους δυο μας ειναι σωστος και ο αλλος λαθος. Δεν εχει ηξεις – αφηξεις.
Απομενει να βρουμε, ποιος ειναι ποιος. Εσυ δινεις σαν στοιχεια την WStr.J, τον Σορος, τον Στιγκλιτς και το Σπηγκελ. Οι 3 πρωτοι δεν μετρανε, γιατι δεν διαμορφωνουν τις γερμανικες δημοσκοπησεις.
Απομενει το Σπηγκελ, το οποιο ξεκινησα να μεταφραζω. Να τελειωσω, η το θεωρεις ασκοπο;

Υ.Γ. Σου ξανα-ματα-τονιζω οτι ΔΕΝ υποστηριζω την Μερκελ και την πολιτικη της. Διαφωνω μονο στην φραση σου, οτι η δημοτικοτητα της επεσε επειδη δεν βοηθησε την Ελλαδα. ΜΟΝΟ αυτο να κρινεις, πληζ.

10 Απριλίου, 2010 στις 7:23 μμ

Vita

O αναγνωστης διαβαζει αυτο που θελει να διαβασει, ανεξαρτητα απο αυτο που γραφει ο συγγραφεας.
Marcel Proust.

10 Απριλίου, 2010 στις 7:35 μμ

sissa ben dahir

Ελλάς-Τουρκία 0-3 ή αλλιώς πορείες αντίστροφες.
(από τη στήλη γνώμης του Μιχάλη Μητσού στα ΝΕΑ)

….Το 2001, η Τουρκία βρισκόταν εν μέσω μιας σοβαρής οικονομικής κρίσης. Το ΑΕΠ σημείωνε πτώση 5,7%, ο πληθωρισμός έφτανε το 54%, η φυγή κεφαλαίων προς το εξωτερικό ήταν μαζική και το τραπεζικό σύστημα στα όρια της κατάρρευσης. Η Ελλάδα, αντίθετα, έμπαινε θριαμβευτικά στην ευρωζώνη, με ανάπτυξη που έφτανε το 3,4% και παραγωγικότητα που ξεπερνούσε το 4,2%.
Μια δεκαετία σχεδόν μετά, η κατάσταση έχει αντιστραφεί. Τα δικά μας να μην τα πούμε για να μην ψυχοπλακωθούμε. Τα στοιχεία της Τουρκίας όμως, όπως τα περιγράφει η ιταλική οικονομική εφημερίδα Ιl Sole- 24 ore, είναι πραγματικά εντυπωσιακά. Ο πληθωρισμός έχει ουσιαστικά τεθεί υπό έλεγχο (7,2%). Το έλλειμμα το 2009 ήταν 5,5%, το χρέος έφτανε το 50,8% του ΑΕΠ και, παρά την κρίση, η ανάπτυξη αναμένεται να φτάσει το 4,5%. Για να χρησιμοποιήσουμε ποδοσφαιρική ορολογία, η Αγκυρα νικά την Αθήνα 3-0.
Πώς έγινε αυτή η ανατροπή; Η Τουρκία χρησιμοποίησε δύο όπλα, εκ των οποίων το ένα δεν το έχουμε και το άλλο δεν το θέλουμε: την υποτίμηση του νομίσματός της (46%) και την προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (πήρε δάνειο 25 δισ. δολαρίων, την ανανέωση του οποίου ανακοίνωσε μάλιστα πρόσφατα ότι δεν επιθυμεί). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αποκατασταθεί γρήγορα η εμπιστοσύνη των ξένων επενδυτών: από το 2005 ώς το 2007 εισέρρευσαν στη χώρα 60 δισ. δολάρια, τρεις φορές περισσότερα απ΄όσα είχαν εισρεύσει την προηγούμενη εικοσαετία. Την ίδια ώρα, εμείς κάναμε πάρτι με δανεικά.
…..(Για να συνεχίσει η Τουρκία την πορεία αυτή)… πρέπει να κλείσουν όσο το δυνατόν περισσότερα μέτωπα της εξωτερικής της πολιτικής. Στο πλαίσιο αυτού του γενικού στόχου διατυπώθηκε πρόσφατα από την τουρκική πλευρά προς την Ελλάδα η πρόταση για αμοιβαία μείωση των εξοπλισμών, οι οποίοι αντιστοιχούν στο 2,8% του ΑΕΠ για την Αθήνα και στο 1,8% για την Αγκυρα. Χθες φαίνεται πως έγιναν κάποια βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Για το καλό της ειρήνης και για το καλό της οικονομίας, τα βήματα αυτά πρέπει να συνεχιστούν.

10 Απριλίου, 2010 στις 7:50 μμ

Πάνος

Άσε. Όταν η Τουρκία φτάσει (κάποτε, στο μέλλον) στο δικό μας επίπεδο, θα κάνει κι αυτή τις ίδιες μαλακίες που κάνουμε εμείς τώρα. Η κοινή μας παράδοση το εγγυάται… 😉

10 Απριλίου, 2010 στις 8:05 μμ

Βαγγέλης Δ. Καργούδης

@πανος΅με το να το προσυπογράψουμε αυτό ακριβώς χέρια-πόδια 100 φορές, βγαίνει κάτι παραπάνω;
Αλλά από την άλλη, ρωτώ, γιατί ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΑΥΤΗ, να μην θεωρήσουμε πως είναι κάπου εκεί τα πράγματα; Δηλαδή:
1. Το τελευταίο 48ωρο, αποσαφηνίστηκε όσο περισσότερο γινόταν ο μηχανισμός ευρωπαϊκής προστασίας. Είναι πια στο σημείο που μόλις εκτιμηθεί πως είμαστε στο μη περαιτέρω, δε μένει παρά το πάτημα του κουμπιού.
2. Οι αγορές, σωστά ΔΕΝ ψήνονταν μέχρι τώρα, γιατί ΟΠΩΣ αποδείχτηκε χρειάστηκαν σημεία και τέρατα για να υπάρξει ΟΝΤΩΣ ο μηχανισμός που υποτίθεται πως υπήρχε.
3. Με τις δύο βολιδοσκοπητικές εκδόσεις του ΟΔΔΗΧ αυτή τη βδομάδα, θα δείξει αν τελικά κανείς «κερδοσκόπος» ή απλώς ρίσκυ παίκτης θα το σκεφτεί 2 φορές μην του καούν τα χέρια με την ενεργοποίηση ΑΛΗΘΕΙΑ τη φορά αυτή του σαφώς πια υπαρκτού ευρωπαϊκού μηχανισμού ελληνικής ασφάλειας.
4. Αν δεν υπάρξει έστω και συμβολικά ενδεικτική τάση καθόδου των επιτοκίων, το μόνο συμπέρασμα που θα στέκει, θα είναι πως απλά ΔΕΝ στέκει η ΕΕ ούτε σαν σκιάχτρο στις Αγορές.
5. Αυτή τη φορά, αλήθεια, έγινε ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΣΑΦΕΣ πως η Ευρώπη θα δώσει μάχη για να αποφευχθεί ελληνική κατάρρευση.
Μέχρι εδώ, υπάρχει κάτι στο οποίο να έχεις άλλη εκτίμηση;

10 Απριλίου, 2010 στις 8:18 μμ

Βαγγέλης Δ. Καργούδης

@δρακολ: Δεν θα βρεις έστω και μια ανάρτησή μου (πώς θα μπορούσε άλλωστε) που να λέει πως η Μ. χάνει στις μετρήσεις μέσα στη Γερμανία γιατί «ΔΕΝ δείχνει αλληλεγγύη στην Ελλάδα» Αυτά είναι τρελά. Λέω όμως πως «πέταξε τη χώρα της» έξω από τον ευρωπαϊκό της ηγετικό ρόλο για το στενό κομματικό εκλογικό όφελός της, που ούτε αυτό θα υπηρετήσει τελικά, γιατί ΗΔΗ δέχτηκε να δώσει το μερτικό της (που είναι το ποσοστό συμμετοχής της στο κεφάλαιο της ΕΚΤ)και δίνει μάχη οπισθοφυλακής στα επιτόκια με τη μαλακία πρόταση «να είναι τα επιτόκια της αγορά», που κΑΙ αντιπαθή την κάνει σ όλη την Ευρώπη και ΔΕΝ στέκει διαπραγματευτικά, (ΘΑ υποχωρήσει και εκεί για να ολοκληρωθεί η εντύπωση της ήττας) γιατί άμα είναι της αγοράς τι σκατά συμφωνία διάσωσης υπογράφει;
Με λίγα λόγια ηγετικό έλλειμμα 100%. Δύσκολα θα βρεις χειρότερο δείγμα ηγεσίας ακόμα στις Δημοκρατίες του Καυκάσου!
(Δεν ξέρω πώς γίνεται το κίτρινο ανθρωπάκι που γελάει)!

10 Απριλίου, 2010 στις 8:20 μμ

σχολιαστης

Το παίρνεις απο προηγούμενο σχόλιο και το αντιγράφεις 😉

10 Απριλίου, 2010 στις 8:23 μμ

omadeon

@Πάνο, νέον πόνημα Κινέζου χιουμορίστα φημολογείται πως θα σταλεί δώρο στον ΓΑΠ νάχει κάτι να διαβάζει την ώρα που είναι σε αεροπλάνο:
«Πως να διεκδικείτε εύσημα αναγνώρισης για τους κόπους άλλων που σας σώσανε απ’τις γκάφες σας χωρίς να κουνάτε το δαχτυλάκι σας»

Πάμε σε κάτι σοβαρό τώρα, γιατί ΠΗΞΑΜΕ στα πράσινα λαδερά γιαχνί…

http://blog.p2pfoundation.net/defending-greece-against-failed-neoliberal-policies-through-the-creation-of-sovereign-debt-for-the-productive-economy/2010/02/06
Ο Michel Bauwens (και η ευρείας αποδοχής κοινότητα «PEER-2-PEER foundation») αναλύει την Ελληνική κρίση και παίρνει θέσεις παρόμοιες με εκείνες του καθηγητή Κώστα Ντουζίνα και της συγγραφέας Ellen Brown (της οποίας έδωσε λινκ προηγουμένως ο Σατυρικός). To άρθρο του Ντουζίνα φιλοξενείται και στο μπλογκ μου, εδώ και μέρες, σε 2 γλώσσες.

Τώρα.. λέει ο Michel Bauwens σε άλλο περιληπτικό άρθρο του, που κάνει παρουσίαση αυτού εδώ:
http://opencollaboration.wordpress.com/2010/03/30/the-common-interest/
[@Δυστροπε Πραγματιστή, στο ΣΥΝΙΣΤΩ, αν και ζόρικο, είναι εκπληκτικό….]

….Alden Bevington discusses the transparent ground of an open stakeholder model.

The author gives a detailed treatment of the Greek financial crisis in this context.
Excerpts:

“In any system, efficiency, and perhaps even sustainability, appears directly proportionate to the degree of transparency of known issues to all collaborators/stakeholders, and to the degree of opt-in responsibility for picking up the slack for the collective goal of project success.

About transparency in an Open Collaboration:

In a value-driven open collaborative project, such as one governing a common property, participants are incentivized to be transparent in their known issues, not only because they expect that someone else with more expertise will be able to pick up the slack and fix the problem, thus sustaining the resource that they too have an interest/share in, but also because the usual negative incentives are not present, mainly that hierarchical position, ownership status, a facade of star-quality (which relies to a degree upon non-transparency), and resource acquisition capacity will not be affected adversely.

Transparency can feel safe in an environment where those who are being shared with share the same goals, and thus are disincentivized to exploiting the ‘weakness’ for non-whole-system (or even predicted trickle-down) gain.

In such an environment based on commons, transparency leads to opt-in responsibility for problem fixes by common owners based on shared goals. It doesn’t matter if this opt-in responsibility is selfish or altruistic to get the job done.

About transparency in a closed-stakeholder model:

But opt-in responsibility is very different creature from the ‘pick up the slack’ that happens when two owned-hierarchical systems collide, or more notably for this era of the privatization of the commons, when non-owned and owned systems collide, especially when relatively non-owned systems, such as a national bank or a property-in-common, are leased for profit, or even bailed out for profit by an owned system such as a share-holder corporation or an investment bank, as we’ve seen in Greece recently (Jan. 2010). The events in Greece were the paragon of what we’re talking about here, with non-transparency driven by political face saving (threat to individual hierarchal position) leading to a backroom privatized government bailout. The maintained opacity of this fact to stakeholders, the Greek people and even Europe’s central bank, led to the dissolution of accurate feedback loops, then leading to system failure. Ripples rippled throughout all other members of its larger economic

10 Απριλίου, 2010 στις 8:40 μμ

Δύστροπη Πραγματικότητα

Ομαδέωνα πολύ ενδιαφέροντα τα οσα λέει ο Michel Bauwens. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα στον τομέα διαφάνεια είναι άστα να πάνε στο διάολο.

10 Απριλίου, 2010 στις 8:54 μμ

suigenerisav

με κάθε σεβασμό, μήπως ο τίτλος-εκκληση του τρέχοντος ποστ να είναι χρήσιμος και για δικτυακούς συνομιλητές ..;
έχω την αίσθηση, πως ο πλεοναστικός λόγος καταλήγει πληθωριστικός και τελικά ‘κάλπικος’.

και δεν ξέρω αν θα προλάβουμε να αλλάξουμε, πριν μας βουλιάξουν-αλλά να μην τεζάρουμε προηγουμένως από τη γενικευμένη περιφερόμενη π@π@ρι@ ..

10 Απριλίου, 2010 στις 9:00 μμ

Πάνος

Αυτό το λες για όσους μιλάνε πολύ – ή για εκείνους με τους οποίους (τυχαίνει να) διαφωνείς; 😉

10 Απριλίου, 2010 στις 9:09 μμ

suigenerisav

Με ξέρεις αρκετά, πιστεύω, για να μην διατυπώνεις ρητορικά ερωτήματα με -δυνάμει- παραπειστικό χαρακτήρα .. 🙂

το σχόλιο μου αφορά το έλλειμα νηφαλιότητας και τις συνέπειες του, όταν αντισταθμίζεται με πάσης φύσης καταιγισμούς. η δε συμπερίληψη του σε αυτό το ποστ-απλώς έτυχε να δένει με τον τίτλο.

10 Απριλίου, 2010 στις 10:18 μμ

omadeon

@Πάνο δες κι αυτά ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ (κατ’ εμέ)… 😉

1) Μου φαίνεται ότι η θεωρία της βλακείας χάνει μετοχές.
Αγοράζω CDS για ΜΕΓΑΛΟ δόλο, όσο-όσο:
http://youpayyourcrisis.blogspot.com/2010/04/colpo-grosso.html

2) Hi sui, long time no sea, don’t worry… 😛
Είναι ΗΠΙΟΣ ο τίτλος, ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ, κρίνοντας από αυτό:
________________
«Σταματήστε να μιλάτε κ. Παπανδρέου»
(«Γράμμα στον Πρωθυπουργό» Από τον Πιερ Μπριανσόν)

Προς: Γιώργο Παπανδρέου, Μέγαρο Μαξίμου, Αθήνα, ΕΛΛΑΔΑ

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Όπως γνωρίζετε, οι αγορές δεν έχουν πειστεί ότι η κυβέρνησή σας μπορεί να αντιμετωπίσει την πιστωτική κρίση που έχει τυλίξει την Ελλάδα. Οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων εκτινάχθηκαν πάνω από το 7,1% αυτή την εβδομάδα, με τα spreads στα υψηλότερα επίπεδα από τη δημιουργία του ευρώ. Πρέπει να αντλήσετε 11 δισεκατομμύρια ευρώ μέχρι τα τέλη Μαΐου. Το τεράστιο spread σημαίνει ότι η απουσία εμπιστοσύνης στην Ελλάδα προσθέτει 400 εκατομμύρια ετησίως στο χρέος της. Καθώς προσπαθείτε να πείσετε τους Αμερικανούς επενδυτές να σας δανείσουν, θα ήθελα, με όλο το σεβασμό, να προτείνω το εξής σχέδιο:

1. Γίνετε ρεαλιστής. Οι εταίροι σας στην ευρωζώνη δεν θα σας βοηθήσουν μέσα στον επόμενο μήνα. Μπορεί να υποσχέθηκαν οικονομική βοήθεια πριν από δύο μήνες, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να συμφωνήσουν σχετικά με τους όρους πριν τις τοπικές εκλογές της 9ης Μαΐου στη Γερμανία που είναι κρίσιμες για το πολιτικό μέλλον της Άνγκελα Μέρκελ. Η Γερμανίδα καγκελάριος πιστεύει εξάλλου ότι δεν πρέπει να λάβετε βοήθεια – οι ψηφοφόροι της δεν θέλουν να πληρώνουν τους συνταξιούχους σας. Αλλά τώρα επιμένει ότι η βοήθεια που υποσχέθηκε η ΕΕ πρέπει να διατεθεί μόνο στα επιτόκια της αγοράς. Σε αυτή την τιμή, γιατί να τη λάβετε; Δεν προβλέπω να συμβιβάζεται η ευρωζώνη σε αυτό το ζήτημα στο προσεχές μέλλον.

2. Σταματήστε να μιλάτε. Τους τελευταίους μήνες, επιμένετε ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται πακέτο στήριξης, την ίδια στιγμή που αναζητάτε «αλληλεγγύη» από τους Ευρωπαίους εταίρους σας και που απειλείτε να πάτε απευθείας στο ΔΝΤ αν δεν υπάρξει ευρωπαϊκό πακέτο στήριξης. Υποστηρίζετε επίσης ότι η Ελλάδα θα πρέπει να μπορεί να δανειστεί με «κανονικά» επιτόκια. Ωστόσο, κάθε φορά που ανοίγετε το στόμα σας – είτε για να υποβαθμίσετε, είτε για να αναβαθμίσετε την κατάσταση – οι αγορές φοβούνται ακόμα περισσότερο. Οπότε καλύτερα να σιωπήσετε. Επικεντρωθείτε στην οικονομική μεταρρύθμιση και στο να αλλάξετε την πορεία της χώρας. Δουλειά σας είναι να «επιτεθείτε» στο δημοσιονομικό έλλειμμα, επίπτωση του οποίου είναι το χρέος. Αφήστε τις αγορές στον υπουργό Οικονομικών και τον επικεφαλής του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους. Τα 11 δισεκατομμύρια ευρώ που χρειάζεστε δεν θα έρθουν φθηνά. Κρίμα. Δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα γιʼ αυτό. Η χαμένη αξιοπιστία θα ανακτηθεί μόνο με συντονισμένη δράση μετά από πολλούς μήνες.

3. Συνεχίστε να δουλεύετε. Η Κομισιόν η ΕΚΤ και οι Ευρωπαίοι εταίροι σας θεωρούν αξιόπιστο το σχέδιό σας για τη μείωση του ελλείμματος. Μπορούν να καταλάβουν γιατί η κυβέρνησή σας αισθάνεται περισσότερο σα θύμα παρά σαν ένοχος παλαιάς στατιστικής πλαστογράφησης και δημοσιονομικής ανευθυνότητας που οδήγησαν την Ελλάδα σε αυτό το σημείο. Το ΔΝΤ έχει συμφωνήσει να βοηθήσει και οι εμπειρογνώμονές του είναι ήδη στην Αθήνα για να εργαστούν μαζί σας. Ακούστε τους. Ακούστε προσεκτικά τον Ζαν-Κλοντ Τρισέ. Ο πρόεδρος της ΕΚΤ έχει αποδειχθεί ο πιο ανθεκτικός, σκληρός αλλά δίκαιος φίλος σας κατά τη διάρκεια της κρίσης. Εξακολουθεί να έχει κάποια πειθώ στη Μέρκελ. Δεν είστε μόνος σας.

4. Αναπτύξτε εναλλακτικά σχέδια. Είναι ακόμα πιθανό η ευρωζώνη να αποδειχθεί ανίκανη να καταλήξει σε συμφωνία για ένα πακέτο στήριξης εάν η γερμανική επιμονή συνεχιστεί αφού κλείσουν οι κάλπες του ερχόμενου μήνα. Πρέπει να ετοιμάσετε ένα σχέδιο Β και Γ – αλλά χωρίς να αφήσετε καμία υπόνοια ότι το κάνετε. Αν οι αγορές συνεχίσουν να σας χρεώνουν υπερβολικά επιτόκια, υπάρχει η επιλογή αμιγούς προσφυγής στο ΔΝΤ. Μπορείτε να δανειστείτε από το ταμείο με λιγότερο από 3% και πιθανώς δεν θα σας επιφέρει περισσότερο οικονομικό πόνο από αυτόν που έχετε ήδη συμφωνήσει να προκαλέσετε. Τέλος, η ξεκάθαρη χρεοκοπία δεν θα πρέπει να αποτελεί ταμπού. Τα προβλήματα τότε θα μετατίθεντο ξαφνικά στις ευρωπαϊκές τράπεζες που έχουν ελληνικά ομόλογα, συγκεκριμένα στους Γάλλους και Γερμανούς πιστωτές. Η Μέρκελ έχει ενσωματώσει στον προϋπολογισμό της το τεράστιο ποσό των 400 δισεκατομμυρίων ευρώ για πιθανές εγγυήσεις δανείων για τις γερμανικές τράπεζες. Τι εκπληκτική ειρωνεία θα ήταν εάν η αδιάλλακτη τακτική της την εξανάγκαζε να γράψει μία παχυλή επιταγή για να καθαρίσει τη δική σας ζημιά.

Με εκτίμηση,

Ένας φιλικός τραπεζίτης

http://www.naftemporiki.gr/news/pstory.asp?id=1800325

10 Απριλίου, 2010 στις 10:18 μμ

omadeon

@Πάνο δες κι αυτά ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ (κατ’ εμέ)… 😉

Προς: Γιώργο Παπανδρέου, Μέγαρο Μαξίμου, Αθήνα, ΕΛΛΑΔΑ

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Με εκτίμηση,

Ένας φιλικός τραπεζίτης

http://www.naftemporiki.gr/news/pstory.asp?id=1800325

10 Απριλίου, 2010 στις 10:30 μμ

omadeon

Πάνο σόρυ, το διπλό σχόλιο τόκανε η WordPress (που όπως ξέρεις έχει αυτόματη προστασία από διπλα σχόλια αλλά… έχει και εξαιρέσεις).

Πάντως… ΣΟΡΥ, με ΟΛΗ μου την καλή διάθεση να πιστέψω τις καλές προθέσεις του κ. Παπανδρέου (έστω και ως… βλακός) ΔΕΝ ΔΥΝΑΜΑΙ πλέον.

Τα ΝΕΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΣΕΙΣΤΑ, Πάνο.
Ξέχασα να προσθέσω ΚΑΙ αυτό:

http://jimmy278.blogspot.com/2010/04/spreads.html
(όπου αποδεικνύεται ότι ο ΓΑΠ είναι 100% όργανο Αμερικανών)

Τέλος, επειδή έχουμε ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ εξελίξεις, αναρρωτιέμαι τώρα, αν ο ΓΑΠ προσπαθεί να ΤΣΟΥΛΗΣΕΙ τη χώρα στο ΔΝΤ… ΠΡΙΝ τις Γερμανικές Εκλογές (9 Μαίου) διότιί ΞΕΡΕΙ ότι μετά από αυτές ΜΑΛΛΟΝ θα υπερισχύει Ευρωπαϊκή πρωτοβουλία οπότε… θα κάνει ΧΑΛΑΣΤΡΑ στο Μεγάλο του Νονό του, ΔΝΤ ! (φυσικά ΕΝΤΕΛΩΣ προς ζημία της χώρας αν τα διαβάσετε ΟΛΑ)

Σχολιάστε

Γράψτε το σχόλιο σας εδώ....

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Ηλ. διεύθυνση (απαιτείται) Δεν θα εμφανιστεί δημόσια.

Όνομα (απαιτείται)

Ιστότοπος

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. ( Αποσύνδεση / Αλλαγή )

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Twitter. ( Αποσύνδεση / Αλλαγή )

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. ( Αποσύνδεση / Αλλαγή )

Ακύρωση

Σύνδεση με %s

	Πάνος στη Το νησί της Καλυψώς
	Πάνος στη Παπαλάμπραινα
	Απόστολος Χριστόπουλ… στη Παπαλάμπραινα
	Άδεια για γεμάτα στο… στη Το σκυλάδικο, παλιά αριστερή…
	Αφώτιστος Φιλέλλην στη Σημειώσεις: Διαδικτυακή παρουσ…
	Αφώτιστος Φιλέλλην στη Θοδωρής Τσιμπίδης: στις ελληνι…
	Πάνος στη ΝΔΣΟΚ κλπ (18)
	Πάνος στη Σημειώσεις για τον Εμφύλιο, Τό…
	Δημήτρης Γρηγοριάδης στη Σημειώσεις για τον Εμφύλιο, Τό…
	Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΝΔΣΟΚ κλπ (18)
	Αφώτιστος Φιλέλλην στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι…
	papoylis στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι…
	Αφώτιστος Φιλέλλην στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι…
	Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΣΔΙΤ… Τι είναι πάλι τούτο…
	Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΣΔΙΤ… Τι είναι πάλι τούτο…

Ας το βουλώσει κάποιος

Τελευταια σχολια

Προσφατη παραγωγη

Τα πλεον δημοφιλη

Kατηγορίες

Αρχείο

Καλύβα International

Email Subscription

Blog Stats

85 Σχόλια

Σχολιάστε

Ας το βουλώσει κάποιος

Share this:

Μου αρέσει αυτό:

Τελευταια σχολια

Προσφατη παραγωγη

Τα πλεον δημοφιλη

Kατηγορίες

Αρχείο

Καλύβα International

Email Subscription

Blog Stats

85 Σχόλια

Σχολιάστε