ΜΙΑ ΔΙΟΧΕΤΕΥΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΡΙΑΣ ΣΤΟ ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ

( Από σχόλιο μου στο νήμα :    Οπως ΣΤΡΟΣαμε! « Η καλύβα ψηλά στο βουνό )

Αφού θυμίσω πρώτα ότι και πριν από τις 25 Μαρτίου και μετά την ημέρα όπου το “περίστροφο” τέθηκε στο τραπέζι , όπως και σε όλη τη διάρκεια μέχρι και τη κυριακάτικη τηλεδιάσκεψη και την οριστικοποίηση ορισμένων πτυχών ( όπως αν το περίστροφο θα είναι Colt ή Wembley ) όπου το βραχυπρόθεσμο ζητούμενο ήταν να μπεί τελικά η σφαίρα στο ( άδειο μέχρι σήμερα ) όπλο…

Αφού επίσης θυμίσω τις εκπεφρασμένες από καιρό αμφιβολίες μου για την εξέλιξη των spreads , τη μέχρι και σήμερα αμφίσημη στάση της Μέρκελ , τη συνεχιζόμενη και εντεινόμενη έλλειψη εμπιστοσύνης των “αγορών” , πράγματα για τα οποία είχα προειδοποιήσει….

Αφού εκφράσω για πολλοστή φορά την εδραία πεποίθηση μου ότι οι “αγορές” θα συνεχίσουν να εκβιάζουν και να δυσπιστούν ακόμα και μετά την εκτόξευση της σφαίρας , όταν αυτή βρεθεί ( που ακόμα τη ψάχνουμε ) και τοποθετηθεί στη θαλάμη….

ας έρθω στο προκείμενο.:

Όπως είναι τα πράγματα πλέον η προσφυγή στον όποιο μηχανισμό θα είναι αναπόφευκτη και θα επιδιωχθεί στο άμεσο μέλλον. Οι ευθύνες βαραίνουν όλη τη πολιτική μας ελιτ που κυβέρνησε διαχρονικά τις τελευταίες δεκαετίες. Αυτό που ΔΕΝ είναι ακόμα βέβαιο :

α) αν πράγματι αυτός ο μηχανισμός θα κινηθεί χωρίς επιμέρους αντιδράσεις και υπαναχωρήσεις ( όχι μόνο από πλευράς της Γερμανίας )

ή

β) με ποιές πρόσθετες επιβαρύνσεις και υποχρεώσεις ΓΙΑ ΦΕΤΟΣ ( αφήστε τα 2011 2012 ) θα μπορέσουμε να κάνουμε χρήση των σχετικών δανειακών κεφαλαίων στον άμεσο χρονικό ορίζοντα που πιέζει . Και αυτό το λέω επειδή προεξοφλώ το γεγονός ότι η ανάπτυξη θα αργήσει ( αν έρθει ποτέ με ένα τέτοιο σκηνικό ) και οι στόχοι του ΠΣΑ για φέτος ΔΕΝ θα είναι δυνατόν να επιτευχθούν . Οι “αγορές” ήδη το προεξοφλούν , μαζί τους και εγώ.

Δείτε το καταπληκτικό αυτό death spiral :
Σε μια συγκυρία όπου τα διαθέσιμα δανειακά κεφάλαια είναι περιορισμένα , η ρευστότητα αντιστρόφως ανάλογη της αβεβαιότητας , η παγκόσμια οικονομία παρά τις περιστασιακές εκλάμψεις σε βαθειά ύφεση , οι βραχυπρόθεσμες βλέψεις καθίστανται μόνος οδηγός συμπεριφοράς, τα προβλήματα της πραγματικής οικονομίας (εκείνης που μπορεί μόνο να εγγυηθεί την έξοδο από το spiral ) οξύνωνται από τις βραχυπρόθεσμες αρπακτικές συμπεριφορές. Οι μεγάλοι οικονομικοί παίκτες , συνασπισμοί , στη παγκόσμια σκηνή δίνουν ένα αγώνα οπισθοφυλακών. Με εξαίρεση ίσως τη Κίνα και τους συγγενείς , οι μέχρι πρόσφατα μεγάλες οικονομικές δυνάμεις ΗΠΑ , ΕΕ αποδύωνται σε ένα αδιέξοδο αγώνα με την ελπίδα ότι στο σύντομο σχετικά μέλλον θα ανακοπεί η κατηφόρα , θα επιτευχθεί η πολυπόθητη “ανταγωνιστικότητα” , θα προκύψουν νέες τεχνολογίες , θα επικρατήσουν νέες και ομαλές κοινωνικές σχέσεις έτσι ώστε να υπερβούμε τη κάμψη και την ύφεση και να οδηγηθούμε σε μια νέα φάση ανόδου , σε ένα καινούργιο κύκλο αλά Kondratieff . Με βραχυπρόθεσμη ( για την ιστορική διάρκεια ) οπτική προσπαθούν να κρατήσουν όλα τα καρπούζια , ή έστω όσα μπορούν , κάτω από την ίδια μασχάλη. Αλλά η προσκόλληση τους ( των λακέδων που κυβερνούν και αποφασίζουν εννοώ ) σε ένα σύστημα που επιζεί πλέον με ενέσεις πλασματικής ρευστότητας , σε ένα σύστημα διαμόρφωσης αξιών που ορίζωνται αγοραία , σε “στρατηγικές” βασισμένες στη λειτουργία ενός μοντέλου που από μηχανισμός ανάπτυξης και διάχυσης του πλούτου έχει μετατραπεί σε “τρόμπα” δανειακού αέρα και σύριγγα αφαίμαξης των μεσαίων τάξεων, μόνο με βάση τη βραχυπρόθεσμη ( ιστορικά πάντα ) ανάγκη των αφεντάδων και των λακέδων τους να διατηρήσουν και να διευρύνουν τα κεκτημένα τους εξηγείται. Αυτή δε η ανάγκη είναι που σπρώχνει τις “αγορές” , τους πολιτικάντες υπηρέτες και τα φερέφωνά τους να αναγορεύουν τις προτεινόμενες “ρυθμίσεις” σε μονόδρομο.

Οι οιμωγές των διαφόρων “πραγματιστών” για να τρομοκρατήσουν και να πείσουν τους πολίτες των χειμαζόμενων οικονομιών , για να σκεπάσουν ή να αφοπλίσουν τις κοινωνικές αντιδράσεις που αναμένωνται , να χλωριώσουν τα βρωμόνερα που επί δεκαετίες μας ποτίζουν είναι το ίδιο αδιέξοδες όσο και το μέλλον του συστήματος που ευαγγελίζωνται. Η ασθένεια βρίσκεται στις πραγματικές οικονομίες και παράλληλα στο σύστημα εκτίμησης και απόδοσης αγοραίων αξιών. Η άκριτη και εν πολλοίς αποικιοκρατική επέκταση του παγκοσμίου εμπορίου και της ελεύθερης κίνησης των κεφαλαίων σε συνδυασμό με τη σταδιακή μείωση της αγοραστικής ικανότητας τεραστίων ποσοτών του παγκόσμιου πληθυσμού είναι η βόμβα στα θεμέλια αυτού του παγκοσμίου συστήματος.

Επειδή ΔΕΝ πρόκειται να υπάρξει :

α) Δίκαιη τιμολόγηση των αγαθών
β) Δίκαιη αμοιβή για την εργασία
γ) Ισορροπημένες παγκόσμιες συναλλαγές
δ) Ασφάλεια και προσδοκίες βελτίωσης
ε) Επικράτηση της μακροπρόθεσμης οπτικής του συμφέροντος του κεφαλαίου έναντι της βραχυπρόθεσμης σπέκουλας
στ) Πολιτικές διάχυσης των ωφελημάτων
ζ) Εξισορρόπηση των επιπτώσεων στο περιβάλλον

… το μέλλον διαγράφεται σκοτεινό . Δεν έχει διαμορφωθεί ακόμα ούτε το όραμα , ούτε το ιδεολογικό υπόβαθρο , ούτε έχουν εμφανιστεί οι ηγετικές εκείνες φυσιογνωμίες που θα δώσουν διέξοδο και λύση του επερχομένου χάους. Αν ο σημερινός Δυτικός κόσμος όπως το γνωρίσαμε και τον ζήσαμε επί δεκαετίες δεν μπορέσει να υπερβεί την ίδια του τη φύτρα , αν υποβαθμιστεί σημαντικά η οικονομική του δυνατότητα , ο παραγωγικός και κοινωνικός του ιστός , η αγοραστική δύναμη των εκατοντάδων εκατομμυρίων πολιτών του , οι λεγόμενες οικονομίες “τίγρεις” θα βρεθούν και αυτές σε αδιέξοδο. Η όποια “δημοκρατία” γνωρίσαμε θα φαντάζει ιδανικό πολίτευμα όχι μόνο για αυτούς , αλλά και για εμάς τους “Δυτικούς”.
Η καταστολή , η αποικιοκρατία , η πλήρης εξάρτηση και η δυστυχία θα είναι ο κοινός παρονομαστής για όλους…

Και επειδή τόσην ώρα μιλάω για γενικότητες ( καθόλου άσχετες με τη παρούσα συγκυρία ) ας εξειδικεύσω στα καθ’ ημάς :
Η Ελλάδα θα είναι το πειραματόζωο , το πρωτοπόρο σφάγιο αυτής της οιονεί νομοτελειακής πορείας. Θα επιδιωχθεί πάση θυσία η υποβολή μας στην εποπτεία και τη κηδεμονία , ως ανδρείκελα και υποζύγια με σκοπό τη με κάθε εφικτό τρόπο αποπληρωμή των χρεών , χωρίς δυνατότητα επαναδιαπραγμάτευσης , αναθεώρησης ή μακροπρόθεσμης τακτοποίησης .
Αυτά θα γίνουν ως δοκιμή και μήνυμα προς τους άλλους που έχουν σειρά. Και μάλιστα όσο το πρόβλημα δεν τοποθετείται στη πραγματική του ( όχι μόνο μεσογειακή αλλά παγκόσμια ) βάση , λόγω του μεγέθους της οικονομίας μας , οι βραχυπρόθεσμες επιδράσεις από τη “σφαγή” της οριακής μας Ελλάδας θα είναι αρεστές και διαχειρίσιμες από την οικονομική ολιγαρχία , αρεστές δε και στους διαφόρους φουκαράδες πολίτες των υπολοίπων “υγιών” ευρωπαϊκών οικονομιών , που φλομωμένοι από τα ντόπια ( τους ) ΜΜΕ και τους αυτόκλητους “πραγματιστές” καλοθελητάδες δεν μπορούν να δούν πέρα από τη μύτη τους τη θύελλα που τους περιμένει.