Σε κοίταζα μ' όλο το φως και το σκοτάδι που έχω
http://www.enet.gr/?i=news.el.gallery&id=49&m=66122
…
Οταν αργά θα παίρνουμε το δρόμο,
η παρουσία μου κάπως θα βαραίνει
— πρώτη φορά — σε τέσσερων τον ώμο.
Υστερα, και του βίου μου την προσπάθεια
αμείβοντας, το φτυάρι θα με ραίνει
ωραία ωραία με χώμα και με αγκάθια.
 | Πάνος στη Το νησί της Καλυψώς |
| Πάνος στη Παπαλάμπραινα |
 | Απόστολος Χριστόπουλ… στη Παπαλάμπραινα |
| Άδεια για γεμάτα στο… στη Το σκυλάδικο, παλιά αριστερή… | |
 | Αφώτιστος Φιλέλλην στη Σημειώσεις: Διαδικτυακή παρουσ… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη Θοδωρής Τσιμπίδης: στις ελληνι… |
| Πάνος στη ΝΔΣΟΚ κλπ (18) |
| Πάνος στη Σημειώσεις για τον Εμφύλιο, Τό… |
 | Δημήτρης Γρηγοριάδης στη Σημειώσεις για τον Εμφύλιο, Τό… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΝΔΣΟΚ κλπ (18) |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… |
 | papoylis στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΣΔΙΤ… Τι είναι πάλι τούτο… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΣΔΙΤ… Τι είναι πάλι τούτο… |
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
67 Σχόλια
Comments feed for this article
17 Απριλίου, 2010 στις 7:16 μμ
σχολιαστης
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=152453
…
Μέσα στον «γενικό χαμό» ανακαλύφθηκαν και 4,5 δισ. ευρώ δάνεια που λήφθηκαν για λογαριασμό του ΕΛΓΑ, που είχε πάρει η προηγούμενη κυβέρνηση και κράτησε «κρυφό». Αγνωστο παρέμενε και για την τωρινή κυβέρνηση, παρ’ όλο που ξεσκόνισε τα στοιχεία του προϋπολογισμού. Η ανακάλυψη έγινε τον προηγούμενο μήνα όταν το κλιμάκιο της Eurostat επισκέφθηκε το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους βγάζοντας στην επιφάνεια μυστικό χρέος 4,5 δισ. ευρώ.
Πρόκειται για τη νέα βόμβα που κρατάει στα χέρια του το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, καθώς τώρα θα υποχρεωθεί να το εντάξει στο δημόσιο χρέος και να το επιβαρύνει ισόποσα. Ετσι, το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης από τα 298,5 δισ. που έχει εγγραφεί στο Πρόγραμμα Σταθερότητας θα ανεβεί στα 303,24 δισ. ευρώ επιδεινώνοντας περαιτέρω τον προϋπολογισμό από τα υψηλά επιτόκια δανεισμού.
17 Απριλίου, 2010 στις 7:22 μμ
Πάνος
Πίνατς…
17 Απριλίου, 2010 στις 7:49 μμ
zeppos
Δεν έπρεπε να το .. πουν..
Μας δυσφημίζουν και ανεβαίνουν τα επιτόκια..
Ούτε ένα μυστικό δεν κρατάνε γμτ μου..
ΑΝΙΚΑΝΟΙ…
17 Απριλίου, 2010 στις 7:54 μμ
σχολιαστης
Μα δεν το είπαν. Το έβγαλε η επιτόπια έρευνα της Eurostat.
Και επειδή το έχεις πάρει επι πόνου αγαπητέ Ζέππο, στα τέτοια μας τα κόμματα. Μας ενδιαφέρει να μην πάνε τη χώρα μας τέσσερεις κι ο παπάς πέντε. 🙂
17 Απριλίου, 2010 στις 7:58 μμ
zeppos
Αυτά τα περί κομμάτων τ’αχουμε ακούσει πολάκις..
Καλό ακούγεται και μάγκικο, αλλά φευ… μια τρύπα στο νερό!
17 Απριλίου, 2010 στις 8:08 μμ
zeppos
Και μόνο να διαβάσει κανείς τις «εμπνευσμένες λύσεις» που δίνουν μετά παρρησίας οι καλυβίστες, καταλαβαίνει γιατί πήγαμε στον πάτο.
Αντί να λέμε ήρθε η ώρα να δώσουμε πίσω τα κλεμένα και αδήλωτα εγώ, εσύ, ο Πάνος, ο Καργούδης, ο καπετάνιος και άλλοι, επαναλαμβάνουμε συνεχώς τις αρλούμπες περί αναδιαπραγμάτευσης κλπ.
Δηλαδή τα κλέψαμε, τα κλέψανε, τα φάγαμε, τα φάγανε και τώρα λέμε σε αυτούς που εκλέξαμε να πάνε να κόψουν τον λαιμό τους, να κυρήξουν πτώχευση και όλοι μαζί στον καιάδα μετά των αλλοφύλων…
Είναι η «εύκολη» δικαιολογία..
Κλέβω κα αρπάζω και μετά βάζω άλλους να πλερώσουν..
Θα πάμε πίσω, σε αποπληθωρισμό.
Ήλθε η ώρα να πληρώσουμε όλοι την λέζα..
Χωνεύτε το και αφήστε τις παλικαριές από το πληκτρολόγιο και τα καλέσματα σε «νέους αγώνες». Μια φούσκα είσασταν και τέτοια θα απομείνετε.. Με τα ψέμματα και τις απατεωνιές κυβέρνησαν οι γαλάζιοι και καμονόσαστε οτι τώρα φταίνε ετούτοι και οχι εκείνοι.. Σε ποιόν τα τσαμπουνάτε…
Κάντε οικονομία και δουλεύτε περισσότερο..
Και φυσικά μην κόψετε το βρισίδι… Είναι χαλαρωτικόν!
17 Απριλίου, 2010 στις 8:10 μμ
σχολιαστης
http://www.enet.gr/?i=news.el.gallery&id=49&m=66123#gallery-item-container
17 Απριλίου, 2010 στις 8:13 μμ
σχολιαστης
Ζέππο, σοβαρολογείς; 🙂
17 Απριλίου, 2010 στις 8:14 μμ
zeppos
Μπα.. αστειάκια κάνω, όπως οι περισσότεροι εδώ μέσα..
17 Απριλίου, 2010 στις 8:23 μμ
σχολιαστης
Στείλε αν θέλεις κάποιο κείμενο σε σχόλιο, και θα να το αναρτήσω σε ποστ. Να μας εξηγήσεις αναλυτικά πως βλέπεις τα πράγματα.
17 Απριλίου, 2010 στις 8:24 μμ
Παπούλης
Ζέππο
καλό θα είναι να μιλάς για τον εαυτό σου και όχι για όποιον βάλει στο στόχαστρο η μανούρα σου. Αν εσύ εκλεψες , αν εσύ κορόϊδεψες , αν εσύ ψήφισες το γιωργάπη και τη παρέα του να πληρώσεις γέρο μου…
Ένα σωρό κοσμάκης σε τι φταίει , από πού ωφελήθηκε , το μόνο που έκανε είναι ότι έλπισε και ψήφισε διαχρονικά λαμόγια σα το δάμαλο και το διάδοχο του σοσιαληστή…
Μη παρεξηγηείσαι , και εγώ αστειάκια λέω 😉 ( όπως οι περισσότεροι εδωμέσα )
17 Απριλίου, 2010 στις 8:41 μμ
zeppos
Τι λες ρε σχο.. Τι κείμενο και σε ποιούς να εξηγήσω..
Τα ζητήματα είναι ολοφάνερα, όποιος θέλει τα βλέπει ολοκάθαρα.
Τα βλέπετε και τα καταλαβαίνετα καλά μια και είσαστε και πληροφορημένοι και κάτι κόβει η κούτρα σας.
Οι υπόλοιποι λένε οτι νομίζουν οτι είναι μάγκικο και «βάζει άλλα δεδομένα»
Σαν αυτά που επεναλαμβάνει ο καλυβάρχης στο άλλο ποστ. Κακώς τα είπαμε τα χρέη.. και φέραμε την κρίση..
Πιο μεγάλη αρλούμπα από αυτή υπάρχει;
Να συνεχίζαμε τυα ψέμματα; Εως πότε;
Και αν μας έπιαναν στα πράσα;
Ασε που τα ήξεραν μέσες-άκρες και έκαναν την πάπια εκεί στο γιουροκρουπ..
Όποιοι και νάτανε στην εξουσία σήμερα τα ίδια και χειρότερα θα είχαμε.
Αντί να πηγαίναμε στο μικτό σύστημα θα είχαμε ΣΚΕΤΟ ΔΝΤ..
Αυτά λέει ο ΓΑΠ και εσείς κάνετε το κουφό..
Παπούλη, ναι κάτι έκρυψα και γω σαν έμπορας. Θα πλερώσω τώρα. Δεν με παίρνει άλλο. Ολοι κλέβουν. Αλλος λίγο άλλος πολύ.
«ο αναμάρτητος ας την ρίξει πρώτος»
Αν πλερώναμε τα σωστά ΟΛΟΙ θάχαμε εδώ τη παράδεισο…
Θα μου πεις τώρα οτι θα κλέβανε οι κυβερνώντες πιο πολλά..
Σωστός.. Γι’αυτό ψήφισα και γω μαζί με άλλους ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΟΛΑ…
ΟΛΑ!!
17 Απριλίου, 2010 στις 8:52 μμ
σχολιαστης
Σου αφιερώνω Ζέππο ένα σκίτσο του Ιωάννου
http://yannis-ioannou.com/2010/03/20/%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%AD%CE%BA%CE%BD%CF%89%CE%BD/
Και επιμένω, αφού τα ξέρεις καλύτερα γράψε ένα αναλυτικό κείμενο που να αποκαθιστά τα πράγματα, να αναρτηθεί στην καλύβα.
17 Απριλίου, 2010 στις 8:53 μμ
zeppos
Πάσο.. σχο!
17 Απριλίου, 2010 στις 8:58 μμ
zeppos
Στου κουφού την πόρτα .. τζάμπα χάνεις τα λόγια σου..
Οι περίοδοι των χοντρών αγελάδων πέρασε.
Θα περάσουμε 20 με 25 χρόνια ΠΕΤΡΙΝΑ..
Τόχα ξαναγράψει αυτό πριν μήνες εδώ.
ΔΕΝ υπάρχει άλλος δρόμος.
Όσο πιο σύντομα το καταπιούμε αυτό τόσο πιο εύκολα θα την βγάλουμε..
Το είπε και ο Φασούλας τότε: «Αν δεν μπορείς να αποφύγεις τον βιασμό, κάτσε και απόλαυσέ το»
17 Απριλίου, 2010 στις 9:03 μμ
Βαγγέλης Δ. Καργούδης
Μάγκες, «Ας πούμε και μι’ Αλήθεια, κι’ ας πεσει στο γιαλό», ή κάπως έτσι.
Και η αλήθεια καινούργιοι μου φίλοι, Πάνο, ζεππο, σχο, παπς κι εμείς οι αποδέλιποι της κατωτέρας ιεραρχίας, είνα μία:
Πως οι Κοινωνίες, εν σώματι προκόβουν, πολεμούν και κερδίζουν.
Όπως εν σώματι επίσης πολεμούν, χάνουν, και καλούνται, πάλι εν σώματι, να πληρώσουν το Λογαριασμό.
Τη μοίρα, με άλλα λόγια, του ηττημένου.
Όπως επίσης αλήθεια, (μπορεί και πιο σημαντική), είναι, πως με όσο πιο αδιατάρακτα ενιαίο πνεύμα αποφασίζει μια κοινότητα, μια Κοινωνία, να πληρώσει «τη ζημιά», (όπως λένε στα μπουζουκο-σκυλλάδικα) τόσο πιο ξαλαφρωμένη θα πάει σπίτι, και τόσο πιο αποφασισμένη θα πάει το άλλο πρωί στη δουλειά, να καθαρίσει μια ώρα αρχίτερα, και να ξαναπροκόψει.
Λίγο μελό ίσως, αλλά έτσι δεν είναι;
17 Απριλίου, 2010 στις 9:09 μμ
δεξιος
Ναι αλλα η εθνικη ενοτητα δεν μπορει να υπαρχει μονο τις περιοδους που κυβερνουν καποιοι που κατα τα αλλα οταν ειναι αντιπολιτευση φερονται ως αριστεριστες.
Εχουν γινει πολλες συζητησεις για τις ευθυνες των κομματων ως κυβερνηση και καποτε πρεπει να γινει και συζητηση για τις ευθυνες των κομματων και τη συμπεριφορα τους ως αντιπολιτευση.
Ο εκβιασμος οτι αν δεν ειμαστε εμεις κυβερνηση θα τα κανουμε θερινα ενω οταν γινουμε θα επικρατει ηρεμια ειναι τυπου μαφιας.
17 Απριλίου, 2010 στις 9:14 μμ
Παπούλης
Ποιά εν σώματι κοινωνία ρε Βάγγέλη , πόσο θα πληρώσει τη κρίση ο γιωργάπης ή ο Κινέζος , πόσο ο Μητσοςτάκης ή ο δάμαλος , πόσο ο Βαρδινογιάννης ή ο Κωστόπουλος και πόσο η κυρά μαρίκα στη γωνία της ελλάδας με σύνταξη 300 ευρά….
πλάκα με κάνεις ;;;;
17 Απριλίου, 2010 στις 9:19 μμ
σχολιαστης
…και πόσο ο φίλος του ΓΑΠ που πήρε νόμιμα παρακαλώ 6 εκατ. ευρώ για να μας σερβίρει το σι-φορ-αει;
17 Απριλίου, 2010 στις 9:42 μμ
Βαγγέλης Δ. Καργούδης
Εσείς πάλι, βγάλτε το όρντινο πόσο κάνει να δίνει ο καθένας στο ρεφενέ, και βάλτε κι ένα ντελάλη από αύριο να τα λέει.
Εγώ σας κάνω πλάκα μωρέ, που έχετε κολλήσει με το ποιός θα πληρώσει.
Ποιός θα πληρώσει και «γιουπεηγιορκρίσις», και τσαλιμάκια, και τάχα μου, και μοδίτσες, και χαζά, α! ναι ξέχασα έχουμε και 3-5 και την παγκόσμια επανάσταση. Τόσα χρόνια φραγκάτοι, δεν τη θυμόταν κανείς τη ρουφιάνα, ΤΩΡΑ στο ρεστηλίκι την είδανε όλοι επαναστατημένο νειάτο!
Άκου ποιός θα πληρώσει, θαρρείς και γίνεται αλλιώς, ή θάρθει κανένας παραλής που τα βαρέθηκε, να μας τα χώσει.
Άκου ποιός θα πληρώσει
Η χώρα θα πληρώσει ρε.
Ξεκολλάτε!
Κι άμα συνεχίστε και σεις και μερικοί ακόμα, να ρωτάτε για κανένα εξάμηνο ακόμα, κανείς δε θα πληρώσει, και θα μας ρίξουν όλους μαζί στο λάκκο με τα χοντρά τα σκατά!
Καλύτερα τώρα;
Ανακουφιστήκαμε;
Πατώνετε;
17 Απριλίου, 2010 στις 9:51 μμ
Βαγγέλης Δ. Καργούδης
Κι εσύ ρε δεξιέ, άμα την έπαιρνε τη ρημάδα τη ΝΔ να το συνεχίσει το θέμα, ας το συνέχιζε.
Τόσο επίζηλη υπόθεση είναι πια σήμερα η διακυβέρνηση;
Κι ύστερα, δεΝ ΤΗΝ παίρνει ΚΑΘΟΛΟΥ και για ΤΙΠΟΤΑ τη ΝΔ να ΛΕΕΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ και για ΠΟΛΥ, με τις χοντρομαλακίες του «ΑΡΧΙΕΡΕΑ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ»!!
Δηλαδή κατ αναλογία τον Κωστάκη, για να κάτσει η ισοπαλία, οι άλλοι θα έπρεπε να τον εκτελέσουν με γιαούρτια στο Σύνταγμα;
Άσε σου λέω, γιατί ο κόσμος δεν είναι μπλογκ, και είναι ΠΟΛΥ ΘΥΜΩΜΕΝΟΣ σε βεβαιώνω! Και χοντροέχει και δίκιο σε πολλά!
17 Απριλίου, 2010 στις 10:12 μμ
omadeon
Μεστός Υψηλών Νοημάτων ο ΠΑΣΟΚικός Λόγος, το σχόλιο της 17ης Απριλίου 9.42 πρέπει να μπεί σε κορνίζα (ή λεζάντα γελοιογραφίας του Ιωάννου).
Εκφράζει ίσως και μια απελπισμένη ΒΙΑΣΥΝΗ να μας σύρει ΟΛΟΥΣ στο χορό της Εθνικής Συλλογικής Ενοχής πληρώνοντας τις Μίζες και τις Κλοπές ΑΛΛΩΝ.
Ω ναι, ο κόσμος είναι ΠΟΛΥ ΘΥΜΩΜΕΝΟΣ, δεν είναι μπλογκ να… ανέχεται τόσα σκατά με το «εσείς» και το «εσάς» και τα «αγαπητέ φίλε», και «μου» και «μας».
17 Απριλίου, 2010 στις 11:25 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
α! ναι ξέχασα έχουμε και 3-5 και την παγκόσμια επανάσταση.
Βάγγο… μην γίνεσαι υπερβολικός.
Κανείς δεν σκέφτεται την επανάσταση, παγκόσμια ή άλλη, τουλάχιστον όχι ακόμα. Αυτό που σκέφτομαστε όμως πολλοί, και θα ‘χει και πολλή πλάκα, όχι για εσας τους πασοκους βέβαια, είναι να φεύγει ο γιωργάκης από την Βουλή με κανα ελικόπτερο… 😉
…όπως αυτός ο μαλάκας εδω http://en.wikipedia.org/wiki/December_2001_riots_(Argentina)#December_20
17 Απριλίου, 2010 στις 11:49 μμ
σχολιαστης
http://www.enet.gr/?i=news.el.gallery&id=49&m=66124#gallery-item-container
17 Απριλίου, 2010 στις 11:59 μμ
omadeon
@Δ.Π. μωρέ ΠΑΡΑ πολύς κόσμος θα σκεφτόταν ΜΕΤΑ ΧΑΡΑΣ την επανάσταση, έστω σαν ιδέα, ΑΝ μπορούσε να έχει ΟΡΑΜΑ για το ΤΙ θα γίνει ΜΕΤΑ….
Ξέρω πάρα πολλούς (και μερικούς / μερικές ) σε πολύ νεαρότερη ηλικία. Είναι γενιά των 700 ευρώ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ λιγδιασμένοι διαπλεκόμενοι φραγκατοι που παριστάνουν παντού τον επαναστάτη….
Πάντως, Δ.Π. υπάρχουν και ΠΙΟ αηδιαστικά πράματα. Δηλώσεις όπως αυτή εδώ
https://panosz.wordpress.com/2010/04/17/sxoliasths-4-kai-o-papas-5/#comment-85325
Δηλαδή τα κλέψαμε, τα κλέψανε, τα φάγαμε, τα φάγανε και τώρα λέμε σε αυτούς που εκλέξαμε να πάνε να κόψουν τον λαιμό τους, να κυρήξουν πτώχευση και όλοι μαζί στον καιάδα μετά των αλλοφύλων…
Μάλισταααα…
18 Απριλίου, 2010 στις 12:01 πμ
omadeon
@Δ.Π. ΩΩΩΧ σόρυ
εννοούσα ΑΥΤΟ εδώ
https://panosz.wordpress.com/2010/04/17/sxoliasths-4-kai-o-papas-5/#comment-85340
18 Απριλίου, 2010 στις 12:04 πμ
omadeon
ΩΩΩΧ ΠΑΛΙ λάθος, αυτό εδώ
https://panosz.wordpress.com/2010/04/17/sxoliasths-4-kai-o-papas-5/#comment-85298
Ρε τι πάθαμε….
18 Απριλίου, 2010 στις 12:12 πμ
omadeon
Είναι από τα ΠΙΟ ΒΡΩΜΕΡΑ και ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΑ σχόλια που διάβασα ποτέ στο διαδίκτυο σε ΟΛΑ τα 15 χρόνια που το έχω ζήσει….
Βραβείο ΝΟΜΠΕΛ αηδιαστικότητας (εκνευρίστηκα τόσο που… έκανα λάθος 2 φορές να δώσω το λινκ)
Αντί να λέμε ήρθε η ώρα να δώσουμε πίσω τα κλεμένα και αδήλωτα εγώ, εσύ, ο Πάνος, ο Καργούδης, ο καπετάνιος και άλλοι, επαναλαμβάνουμε συνεχώς τις αρλούμπες περί αναδιαπραγμάτευσης κλπ.
Δηλαδή τα κλέψαμε, τα κλέψανε, τα φάγαμε, τα φάγανε και τώρα λέμε σε αυτούς που εκλέξαμε να πάνε να κόψουν τον λαιμό τους, να κυρήξουν πτώχευση και όλοι μαζί στον καιάδα μετά των αλλοφύλων…
Είναι η “εύκολη” δικαιολογία..
Κλέβω κα αρπάζω και μετά βάζω άλλους να πλερώσουν..
Θα πάμε πίσω, σε αποπληθωρισμό.
Ήλθε η ώρα να πληρώσουμε όλοι την λέζα..
Χωνεύτε το και αφήστε τις παλικαριές από το πληκτρολόγιο και τα καλέσματα σε “νέους αγώνες”. Μια φούσκα είσασταν και τέτοια θα απομείνετε.. Με τα ψέμματα και τις απατεωνιές κυβέρνησαν οι γαλάζιοι και καμονόσαστε οτι τώρα φταίνε ετούτοι και οχι εκείνοι.. Σε ποιόν τα τσαμπουνάτε…
Κάντε οικονομία και δουλεύτε περισσότερο..
Και φυσικά μην κόψετε το βρισίδι… Είναι χαλαρωτικόν!
Γι’ αυτό λέω…
σε λίγο θα πέσει ΓΚΙΛΛΟΤΙΝΑ και ΚΟΝΣΕΡΒΟΚΟΥΤΙ.
18 Απριλίου, 2010 στις 12:14 πμ
δεξιος
@ omadeon
Eιναι επειδη επι 35 χρονια τους εχουν κανει προπαγανδα (μαζι και το ΠΑΣΟΚ που τωρα ξυπνησε και το παιζει ορθολογικο κομμα) οτι η επανασταση ειναι κατι «καλο» και μετα ζουν ολοι ευτυχισμενοι.
Δε γινεται ετσι ακριβως βεβαια.
18 Απριλίου, 2010 στις 12:22 πμ
δεξιος
Επι του ηθικου ζητηματος : τα μονα δανεια τα οποια μπορει να ζητησει πισω ο λαος και να εχει ψηλα το κεφαλι ειναι αυτα που συνηφθησαν επι δικτατοριας.
Αλλα τοτε δεν υπηρξαν δανεια παρα ελαχιστα – ο Παττακος σε προσφατη εμφανιση του ειπε «σας αφησαμε την Ελλαδα χωρις χρεος».Τα υπολοιπα τα συνηψαν οι εκλεγμενες κυβερνησεις και οχι μονο αυτο αλλα ο λαος αποδοκιμασε οσους ησαν αντιθετοι.
Οταν ο Παπανδρεου Β’ αρχισε να δανειζεται κατα κορον και η ΝΔ της εποχης ελεγε οτι το δημοσιο χρεος ανεβαινει εγινε νουμερο στις επιθεωρησεις και ο Μητσοτακης που ελεγε οτι καποια μερα θα χρεωκοπησουμε ονομασθηκε γκαντεμης και περιεργος.
18 Απριλίου, 2010 στις 12:37 πμ
κικη
δεξιέ
ο Μητσοτάκης δεν ονομάσθηκε γκαντέμης μόνο γι αυτό.
Κάποιοι άνθρωποι έχουν το χάρισμα
18 Απριλίου, 2010 στις 9:20 πμ
σχολιαστης
….
«Αν χρειαστούμε διαδικασίες για περιπτώσεις ανάλογες με εκείνη της Ελλάδας, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το θέμα του πως μπορούμε να συμπεριλάβουμε τους πιστωτές στις δαπάνες. Με εταιρίες να πτωχεύουν, οι πιστωτές θα πρέπει να μειώσουν τις απαιτήσεις τους και αυτό θα πρέπει να ισχύει και για τις πτωχεύσεις κρατών. Η χρεωκοπία μίας χώρας θα είχε επιπτώσεις που δεν μπορούμε να υπολογίσουμε. Η Ελλάδα ως σύστημα είναι ανάλογη με μία μεγάλη τράπεζα », συμπλήρωσε ο κ. Schaeble στο περιοδικό. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών δεν παρέστη στη συνεδρίαση του Ecofin στη Μαδρίτη λόγω ενός τραύματος για το οποίο νοσηλεύεται στη χώρα του.
http://tvxs.gr/news/%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%82/%CF%83%CF%8C%CE%B9%CE%BC%CF%80%CE%BB%CE%B5-%C2%AB%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%8C%CF%83%CE%BF-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7-%CF%84%CF%81%CE%AC%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%B1%C2%BB
18 Απριλίου, 2010 στις 10:58 πμ
Πάνος
Το άρθρο της «Κ» υποστηρίζει ότι ο ΓΑΠ δε φοβάται το ΔΝΤ, αλλά φοβάται το πολιτικό κόστος από την προσφυγή στο ΔΝΤ:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100013_18/04/2010_398069
Αναμένει και παράπλευρα οφέλη, λέει: θα περάσει μέσα στην αναμπουμπούλα τις διαρθρωτικές αλλαγές (πχ ασφαλιστικό) – άσε που βλέπει ρήγμα στη ΝΔ, καθώς η Ντόρα είναι υπερ του ΔΝΤ!
18 Απριλίου, 2010 στις 11:51 πμ
Πάνος
Τι συνέβη στην Αργεντινή; Μπορεί να συμβεί κάτι παρόμοιο στην Ελλάδα;
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_85_18/04/2010_398030
18 Απριλίου, 2010 στις 12:08 μμ
δεξιος
Η Αργεντινη παρα το οτι βρισκεται στο αμερικανικο ημισφαιριο δεν εχει τη στρατηγικη θεση που εχει η Ελλαδα ουτε εξωτερικους εχθρους,,ουτε και φυσικα ειναι μελος του ΝΑΤΟ.
Στη δικη μας περιπτωση ολα αυτα θα μετρησουν.Μεσα απο μια διαδικασια ταραχων και εξεγερσεων αν τα πραγματα δεν πανε καλα θα βγουμε απο την ευρωζωνη ή και απο την ΕΕ και θα επανελθουμε στη σφαιρα αμερικανικης επιρροης οπως πριν το 1974 αλλα με «διεθνιστικο» πολυ πολιτισμικο καθεστως που θα εξαλειψει την ασταθεια στις ελληνοτουρκικες σχεσεις αναγνωριζοντας την πρωτοκαθεδρια της Τουρκιας.
18 Απριλίου, 2010 στις 12:15 μμ
Πάνος
Ουφ… κανένα πιο αισιόδοξο σενάριο; 😉
18 Απριλίου, 2010 στις 12:18 μμ
δεξιος
Πιο αισιοδοξο : θα βρεθει πετρελαιο ή αλλα πολυτιμα ορυκτα στη ηπειρωτικη χωρα (γιατι στη θαλασσα απαγορευεται) και θα αποπληρωθει το χρεος ωστε να συνεχισουμε τη ζωη μας οπως τωρα..
18 Απριλίου, 2010 στις 12:44 μμ
Παπούλης
Ναι βαγγέλη μου , θα πληρώσω και εγώ και τα παιδιά μου ως μη ώφειλα , μην ανησυχείς. 😉
https://panosz.wordpress.com/2010/04/17/sxoliasths-4-kai-o-papas-5/#comment-85326
Αλλά όσο ο γιωργάπης μαζί με τους ΔΝΤούδες θα κόβει κομμάτια απο τη σάρκα μου για να καλοπερνάνε οι ντόπιοι αφεντάδες και να ξεπληρώνονται οι έξωθεν σπεκουλαδόροι – προτέκτορες , δεν θα ξεχνώ !!!!
Και αν χάσω κάθε αξιοπρέπεια και δυνατότητα επιβίωσης και παραδειγματισμού των παιδιών μου , είμαι βέβαιος ότι η σκληρή πραγματικότητα θα τους διδάξει πιό ουσιαστικά μαθήματα από αυτά που ευαγγελίζομαι εδωμέσα.
Στο μέλλον οι γιωργάπηδες θα έχουν να κάνουν με αυτά τα παιδιά , και θα χρειαστεί πολλή βία και πολλή καταστολή για να τα πειθαναγκάσουν ως υποζύγια.
Αν και μου φαντάζει άδικο για σένα , να σε ρωτήσω φίλε μου τελικά , με ποιόν είσαι , με τους ανθρώπους ή με τα νούμερα ( και αυτά που διαχρονικά μας κυβερνάνε και μας δουλεύουνε ) ;; . Και μη μου απαντήσεις ότι είσαι με τη «λογική» ή τη πολιτική , γιατί όταν ο κόμπος θα φτάσει στο χτένι και για σένα δε θα εκλογικεύεις και δε θα πολιτικολογείς.
18 Απριλίου, 2010 στις 3:09 μμ
σχολιαστης
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_80_18/04/2010_398037
Δέκα κρίσιμα λάθη
Tου Αλεξη Παπαχελα
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως το μεγαλύτερο μέρος της βαριάς ευθύνης για το πού βρίσκεται σήμερα η χώρα το έχει η προηγούμενη κυβέρνηση. Καμία! Ενα σημαντικό όμως, πια, κομμάτι της ευθύνης ανήκει αναμφίβολα στη σημερινή κυβέρνηση. Μερικά κρίσιμα λάθη επιδείνωσαν καταλυτικά την κατάσταση:
1. Ο κ. Παπανδρέου παρ’ ότι έβλεπε ότι θα ερχόταν στην εξουσία δεν είχε προετοιμασθεί γι’ αυτήν. Ακόμη και ο σχεδιασμός του νέου υπουργικού συμβουλίου είναι εμφανές ότι έγινε στο πόδι, πάνω σε μια κόλλα χαρτί, όπως φάνηκε από την κατάργηση του υπουργείου Ναυτιλίας, τον τουρισμό που έμεινε ορφανός κ.λπ. Ούτε πρόσωπα είχαν επιλεγεί για θέσεις κλειδιά ούτε υπήρχε πραγματικό επιχειρησιακό σχέδιο, πλην των επικοινωνιακών τεχνασμάτων με τα υβριδικά αυτοκίνητα και τον… Ασεμπίγιο.
2. Η στελέχωση ορισμένων κρίσιμων πόστων δεν συνήδε με την κρισιμότητα των περιστάσεων, ενώ σχεδόν διασφάλιζε τη διγλωσσία και το χάος (π. χ. το δίδυμο Παπακωνσταντίνου – Κατσέλη).
3. Η διαφαινόμενη χρεοκοπία της χώρας ήταν γνωστή στην ηγετική ομάδα της κυβέρνησης πριν από τις εκλογές. Ηταν γνωστή από τις ενημερώσεις του προέδρου της Τραπέζης της Ελλάδος, αλλά και τις συνεχείς επαφές του κ. Παπανδρέου με διεθνούς φήμης οικονομολόγους. Αλλά και ο κ. Καραμανλής δεν έκρυψε, στο τέλος βέβαια, την αλήθεια των αριθμών. Ο κ. Παπανδρέου επέμεινε όμως σε εκείνο το μοιραίο «λεφτά υπάρχουν» και τις συνταγές της κ. Κατσέλη. Δεν μείωσε τις προεκλογικές δεσμεύσεις και το κυριότερο δεν προσγείωσε τον κόσμο στην πραγματικότητα που ήξερε ότι θα παραλάβει.
4. Οταν αποφασίστηκε η απογραφή του πραγματικού ελλείμματος, δεν υπολογίστηκαν ορθά οι αντιδράσεις των αγορών ούτε ζυγίστηκαν οι επιπτώσεις της ενέργειας αυτής. Το σοκ του 12,7% είχε νόημα μόνο αν (α) έπαιρνε άμεσα μέτρα και (β) έπαιρνε πίσω όλες τις προεκλογικές υποσχέσεις για επιδόματα στήριξης κ.λπ.
5. Ο πρωθυπουργός βοήθησε θεαματικά στη δημιουργία ενός εξόχως αρνητικού στερεοτύπου για τη χώρα όταν δήλωσε ευθαρσώς στους υπόλοιπους ηγέτες της Ε.Ε. ότι είμαστε η πλέον διεφθαρμένη χώρα της Ευρώπης. Και αλήθεια να είναι…
6. Ο κ. Παπανδρέου και στενοί του συνεργάτες δεν έδειξαν να καταλαβαίνουν πως άλλο πράγμα οι αγορές και άλλο η διαπραγμάτευση με τους άλλους πολιτικούς ηγέτες. Και γι’ αυτό βρίσκονται πάντοτε και σταθερά δύο βήματα πίσω από τις αγορές, που συνεχώς τους εκπλήσσουν δυσάρεστα.
7. Αναλώθηκε πολύτιμο κεφάλαιο και ενέργεια στην παγκόσμια μάχη κατά των κερδοσκόπων. Από αυτή δεν κέρδισε τίποτα η Ελλάδα.
8. Ο πρωθυπουργός διαπιστώνει ότι οι εφορίες δεν έχουν κάνει τη δουλειά τους και αντί να στείλει σπίτι του τον αρμόδιο γ.γ., τον αφήνει να σχολιάζει το πρόβλημα λες και είναι εμπειρογνώμων. Ουδείς έχει καταλάβει ότι υπάρχει πραγματικό αφεντικό σε αυτήν την κυβέρνηση που παρακολουθεί, διοικεί και στο τέλος απολύει, όταν κάποιος δεν κάνει τη δουλειά του.
9. Οταν φάνηκε πως οι αγορές στερεύουν, απευθυνθήκαμε στην Ε.Ε. Οταν οι Γερμανοί έδειξαν πόσο σκληροί θα ήταν στους όρους τους, η Ελλάδα άρχισε να απειλεί ότι θα προσφύγει στο ΔΝΤ. Ετσι λοιπόν οι Γερμανοί αποφάσισαν, μαζί με τις αγορές, να μας στείλουν εκεί. Τότε θυμηθήκαμε ότι δεν μας αρέσει το ΔΝΤ και πως δεν είναι σωστό για την Ευρώπη να μπλέξει στα πόδια της το ΔΝΤ.
10. Ο κ. Παπανδρέου διακήρυξε την περασμένη Κυριακή ότι το πιστόλι είναι τώρα γεμάτο και συνεπώς οι αγορές θα υποκύψουν. Το spread του δεκαετούς ομολόγου έφτασε την Παρασκευή τις 430 μονάδες.
Κάθε καλόπιστος άνθρωπος θα συμφωνήσει πως ο κ. Παπανδρέου ανέλαβε την πρωθυπουργία στη χειρότερη δυνατή συγκυρία της μεταπολίτευσης μετά την περίοδο 1974-5. Ολοι μας θέλουμε να πετύχει, γιατί στον ορίζοντα δεν φαίνεται εναλλακτική λύση και γιατί από τους χειρισμούς του εξαρτώνται πολλά. Είναι, όμως, επίσης βέβαιο ότι αν συνεχιστούν η έλλειψη προετοιμασίας, η απουσία μιας σφικτής έμπειρης ομάδας, η διεθνής υπερκινητικότητα χωρίς στόχους, οι «μαγκιές» έναντι αγορών, Γερμανών, ΔΝΤ κ.λπ. κ.λπ., το μέλλον δεν προδιαγράφεται ρόδινο. Και όσο άδικο κι αν είναι, κάθε καθυστέρηση και στραβοπάτημα διασφαλίζει πως μπορεί η ευθύνη να ανήκει στον κ. Καραμανλή, το ναυάγιο όμως θα το φορτωθεί ο κ. Παπανδρέου.
18 Απριλίου, 2010 στις 3:18 μμ
Πάνος
Ωραία τα λέει ο Παπαχελάς, αλλά κωλώνει στο τελικό συμπέρασμα: φεύγα όσο είναι καιρός – και άσε το ΠΑΣΟΚ να βρει λύση με μια ηγεσία της προκοπής!
…διότι όπως ΠΟΤΕ δεν διορθώθηκε ο ΚΑΚ (μέχρι που έφυγε κακήν κακώς), ακριβώς έτσι δεν πρόκειται να διορθωθεί σε τίποτα και ο ΓΑΠ. Και να θέλει, δε μπορεί!
18 Απριλίου, 2010 στις 3:23 μμ
σχολιαστης
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_18/04/2010_398024
Χρειαζόμαστε περισσότερο κοινωνική απ’ ό,τι οικονομική μεταρρύθμιση
Του Τακη Αθανασοπουλου*
Εχουν περάσει επτά ολόκληροι μήνες από τότε που η χώρα μας προσέφυγε στις κάλπες, λόγω του αδιεξόδου στο οποίο είχε περιέλθει η οικονομία της. Από τότε, παρά το γεγονός ότι το θέμα αυτό κυριαρχεί στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αλλά και σε όλες τις συζητήσεις, αισθάνομαι ότι η κρισιμότητα της κατάστασης δεν έχει εμπεδωθεί πλήρως από την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Μπορεί να είναι και αυτός ένας από τους λόγους που δεν πέφτουν τα spreads;
Οι συμμετέχοντες στις αγορές κρατικών ομολόγων, που λίγο διαφέρουν από εμάς τους υπόλοιπους κοινούς θνητούς, αποφασίζουν για τα spreads των ελληνικών ομολόγων σήμερα, σύμφωνα με τον βαθμό εμπιστοσύνης τους στη δυνατότητα της χώρας να εξυπηρετεί το δημόσιο χρέος της και τη φερεγγυότητα της κυβερνητικής πολιτικής, καθώς και με βάση τις εκτιμήσεις τους σε κρίσιμα ερωτήματα όπως τα παρακάτω:
Πόσο καλά ενημερωμένος είναι ο μέσος Ελληνας για το μέγεθος των οικονομικών υποχρεώσεων της χώρας και πόσο καλά αντιλαμβάνεται ότι τις τελευταίες δύο με τρεις δεκαετίες έζησε πάνω από τις δυνατότητές του;
Πιο συγκεκριμένα:
Γνωρίζει ότι το δημόσιο χρέος που αναλογεί στον κάθε Ελληνα σήμερα είναι έξι φορές μεγαλύτερο από αυτό που αναλογούσε σε κάθε Αργεντινό το 2001 και τρεισήμισι φορές μεγαλύτερο από αυτό που αναλογούσε σε κάθε Ούγγρο το 2008; Γνωρίζει ποια ήταν τα μέτρα που κρίθηκαν απαραίτητα να ληφθούν για τις οικονομίες αυτών των δύο χωρών που τόσο πολύ απασχόλησαν τη διεθνή κοινότητα;
Συνειδητοποιεί ότι πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα για τη χώρα μας από το δυσβάσταχτο χρέος της είναι η χαμηλή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας; Δηλαδή, ότι ακόμη κι αν ως διά μαγείας εξαλειφόταν το χρέος μας σήμερα, αύριο θα έπρεπε η χώρα μας να δανειστεί και πάλι για να εκπληρώσει τις τρέχουσες υποχρεώσεις της;
Πόσο είναι εφικτό οι πολιτικοί της χώρας να ομονοήσουν και οι πολίτες της να αποδεχθούν και να υπομείνουν τα ενδεδειγμένα μέτρα τα οποία με αποτελεσματικότητα θα οδηγήσουν στην αναδιάρθρωση της οικονομίας -καθιστώντας έτσι την οικονομία μας ανταγωνιστική- και σταδιακά στην αποπληρωμή του χρέους;
Εάν οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα είναι καταφατικές για έναν συγκεκριμένο επενδυτή, τότε το spread γι’ αυτόν είναι πολύ χαμηλό. Εάν όμως είναι αρνητικές, αυτό θα οδηγούσε στην απόφαση παντελούς άρνησης να επενδύσει ή, στην καλύτερη περίπτωση, σε πάρα πολύ υψηλά spreads.
Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, πόσο σημαντικό είναι για όλους εμάς, τους Ελληνες, για την ευημερία μας σήμερα και κυρίως για την ευημερία των απογόνων μας στο μέλλον, για την ιστορία μας, για την περηφάνια μας αλλά και για την εικόνα μας, να προβούμε σε όλες τις απαιτούμενες ενέργειες που αναλογούν στον καθένα μας ώστε να απαντώνται θετικά τα παραπάνω ερωτήματα.
Πάρα πολύ δύσκολο -αν όχι ακατόρθωτο- εγχείρημα, ιδιαίτερα όταν αναλογιστεί κανείς ότι με την εξαίρεση κάποιων βραχυχρόνιων εξάρσεων, (όπως το έπος του ’40, αποτέλεσμα μεγάλης θετικής συναισθηματικής φόρτισης, βραχυπρόθεσμης όμως διάρκειας), εμείς οι Ελληνες δεν έχουμε επιδείξει ότι διαθέτουμε σταθερά και διαχρονικά όλα εκείνα τα στοιχεία τα οποία θα μας βοηθήσουν να οπλιστούμε με τη δύναμη, καρτερία, επιμονή, υπομονή, αλληλεγγύη, σύμπνοια και αλτρουισμό για την αποτελεσματική αντιμετώπιση μακροχρόνιων εθνικών δυσκολιών.
Γνωρίζοντας αυτή την αδυναμία της φυλής μας, για τους ξένους η έκπληξη θα είναι εάν η χώρα μας δεν πτωχεύσει και όχι το αντίθετο. Οι ξένοι δεν έχουν προβληματιστεί ιδιαίτερα μόνο με την πορεία της εθνικής μας οικονομίας. Εξίσου προβληματισμένοι είναι και σε πολλούς άλλους τομείς, όπως για παράδειγμα η διαχείριση απορριμμάτων, όπου είναι εμφανές ότι οι επιδόσεις μας είναι λιγότερο καλές ακόμη κι από τις οικονομικές μας.
Περισσότερο μάλιστα προβληματίζονται οι ξένοι εκείνοι που έχουν έλθει σε επαφή, γνωρίζουν και συναλλάσσονται με επιτυχημένους Ελληνες του εξωτερικού.
Αλλά και εμείς οι Ελληνες σήμερα, στις καθημερινές μας συζητήσεις, παραδεχόμαστε ότι ο Ελληνας όταν βγει εκτός Ελλάδας διαπρέπει, μεγαλουργεί, γίνεται άλλος άνθρωπος. Πράγματι, χιλιάδες είναι τα παραδείγματα Ελλήνων που εγκατέλειψαν την πατρίδα από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι και σήμερα, γιατί δεν είχαν προοπτική και εγκαταστάθηκαν σε άλλες χώρες χωρίς να γνωρίζουν τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμά τους. Οι Ελληνες αυτοί όχι μόνο εγκλιματίστηκαν αλλά και μεγαλούργησαν.
Επιπροσθέτως, πάρα πολλά είναι τα παραδείγματα επιτυχημένων Ελλήνων του εξωτερικού που επέστρεψαν στην Ελλάδα για να εγκατασταθούν και να δραστηριοποιηθούν στην οικονομική ζωή της χώρας, οι οποίοι δεν μπόρεσαν να εγκλιματιστούν και αναγκάστηκαν να επιστρέψουν έπειτα από λίγο καιρό εκεί απ’ όπου ήλθαν, ζημιωμένοι, αλλά κυρίως απογοητευμένοι και πικραμένοι.
Εχοντας ζήσει και εργαστεί ο ίδιος σε χώρες του εξωτερικού για πάνω από το μισό της επαγγελματικής μου ζωής, αισθάνομαι ότι γνωρίζω τους τρεις βασικούς λόγους, μεταξύ άλλων, για τους οποίους είναι πιο εύκολο για τον Ελληνα να είναι πιο δημιουργικός και επιτυχημένος έξω από τη χώρα του παρά μέσα στη χώρα του.
Πρώτον, το θεσμικό πλαίσιο, από το Σύνταγμα της χώρας μέχρι τους πιο απλούς κανόνες της τοπικής κοινωνίας, είναι φιλικό προς τον πολίτη και εφαρμόζεται με την απαιτούμενη χρονική και αντικειμενική συνέπεια. Πολλές φορές αναρωτιέμαι, όταν στη συντριπτική μας πλειοψηφία εμείς οι Ελληνες δεν γνωρίζουμε όχι μόνο τι λέει το καθένα, αλλά ακόμη και πόσα άρθρα έχει το ελληνικό Σύνταγμα και συνεπώς τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματά μας που απορρέουν από αυτό, τότε πόσο εύκολο είναι για τον καθένα μας να αισθάνεται και να είναι καλός πολίτης;
Δεύτερον, στις κοινωνίες αυτές, η κοινωνική αναγνώριση δεν προέρχεται τόσο από τη θέση την οποία κάποιος κατέχει, τα πτυχία που έχει ή τις περγαμηνές της οικογένειάς του, αλλά κυρίως από το τι έχει δημιουργήσει στη ζωή του και την κοινωνική προσφορά του. Στις κοινωνίες αυτές, πτυχιούχος και άνεργος είναι ντροπή, ενώ ταξιτζής ή γκαρσόνι με πτυχίο κερδίζει την εκτίμηση και την κοινωνική αναγνώριση.
Τρίτος και εξίσου σημαντικός λόγος είναι ότι οι κοινωνίες αυτές διακατέχονται από μια κουλτούρα η οποία τους επιτρέπει, χωρίς να πάψουν να αναζητούν το τέλειο, να εφαρμόζουν τον καλύτερο θεσμό, πρακτική ή τρόπο μεταξύ των δικών τους προτάσεων ή των αντιστοίχων άλλων κοινωνιών. Ετσι, μπορούν να εφαρμόζουν γνωστές και επιτυχημένες συνταγές και να μην αναλώνονται σε μακροχρόνιους αυτοσχεδιασμούς και έριδες μεταξύ τους για το ποιος έχει την καλύτερη λύση. Σ’ αυτή την περίπτωση, παραδείγματος χάριν, τα ελληνικά πανεπιστήμια θα μπορούσαν να είχαν χρησιμοποιήσει τρόπους αξιολόγησης καλών πανεπιστημίων άλλων χωρών χωρίς να πάψουν στο μεταξύ να αναζητούν, ως οφείλουν, τον καλύτερο τρόπο αξιολόγησης και όχι να μην αξιολογούνται καθόλου μέχρι να καταλήξουν στον καλύτερο, κατά την άποψή τους, τρόπο.
Σήμερα, η προσοχή όλων μας στην Ελλάδα στρέφεται στα δύο από τα τρία σοβαρά προβλήματα της χώρας μας: τη μείωση του δημοσίου χρέους και του ελλείμματος του ετήσιου προϋπολογισμού.
Τα προβλήματα αυτά είναι σίγουρο ότι θα αντιμετωπιστούν με τις κατάλληλες οικονομικές μεταρρυθμίσεις είτε έχοντας προσφύγει στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης και στο ΔΝΤ είτε όχι.
Το τρίτο όμως πρόβλημα, που είναι το μεγαλύτερο και η αιτία όλων των δεινών μας, είναι η χαμηλή ανταγωνιστικότητα της χώρας μας. Κι αυτό το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί ριζικά μόνο με γενναίες κοινωνικές μεταρρυθμίσεις για την εξάλειψη των παραγόντων που συντελούν σε χαμηλή παραγωγικότητα, κύριος συντελεστής της χαμηλής ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας, των χαμηλών αμοιβών και του εν γένει χαμηλού επιπέδου ζωής των Ελλήνων.
Προς τούτο, κατά την άποψή μου, είναι πιο σημαντικό να μελετούμε και να υιοθετούμε τις επιτυχημένες καλές πρακτικές άλλων χωρών, από το να προβαίνουμε σε αυτοσχεδιασμούς και εφαρμογές αδοκίμαστων μεθόδων και να αναλωνόμαστε σε ατέρμονες συζητήσεις για το ποιος έχει την καλύτερη λύση έχοντας κάθε φορά όσους βρίσκονται στην πλευρά που δεν πρότεινε τη συγκεκριμένη λύση, απέναντι.
*O Τάκης Αθανασόπουλος είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς.
18 Απριλίου, 2010 στις 3:47 μμ
Ο Αιρετικός
Πάλι το ίδιο παραμύθι με τον Έλληνα που έζησε πάνω απ’τις δυνατότητές του; Αρκετά πια!
18 Απριλίου, 2010 στις 3:50 μμ
Dralion
Τρεχω να ζητησω θεση αρθρογραφου στην Καθημερινη.
Οσα λεει ο καθηγητης Αθανασοπουλος, τα εχω γραψει εγω στην Καλυβα απο τον Φλεβαρη.
Και μαλιστα χωρις να μου δινει ο Πανος μισθο. 😉
Με την διαφορα οτι οταν εγω εγραφα οτι οι ελληνες δεν παραγουν τιποτα, με λεγατε γερμανοφιλο και ανθελληνα (οι πιο θερμοκεφαλοι).
Αλλα ακομα και ψυχραιμαι συν-σχολιαστες – οπως οι αγαπητοι Παπουλης και Σχολιαστης – με διορθωναν και μου επισημαιναν οτι τα βλεπω μεροληπτικα.
Εφαγα την ειρωνια και την χλευη με το τσουβαλι (συν ολιγα βρισιδια) μεχρι να ερθει ο καθηγητης να σας πει τα ιδια πραγματα.
Δεν βαριεσαι. Ελπιζω τωρα που τα λεει ο καθηγητης να γινουν επι τελους πιστευτα. Για την Ελλαδα ρε γαμωτο.
18 Απριλίου, 2010 στις 4:05 μμ
omadeon
18 Απριλίου, 2010 στις 4:08 μμ
Ο Αιρετικός
Δεν έζησε ο Έλληνας πάνω από τις δυνατότητές του (εκτός από τους κρετίνους που αγοράζανε τεράστια τζιποειδή για να τρομοκρατούν τους άλλους οδηγούς και ήδη από τρία χρόνια πριν βάζανε δεκαπέντε ευρώ βενζίνη τη φορά και να δω τι θα βάζουν τώρα – μάλλον με τις αναθυμιάσεις θα κινούνται). Απλά, από την ώρα που μπήκαμε στο ευρώ, όλα τα λαμόγια (με πρώτους απ’όλους τους ΜΕΣΑΖΟΝΤΕΣ και τις μεγάλες εταιρείες τροφίμων, πετρελαιοειδών και άλλων ειδών) αποφάσισαν ν’αρχίσουν ν’ανεβάζουν τις τιμές των προϊόντων τους.
Σκεφθείτε λίγο: 700 ευρώ είναι 238.525 δραχμές. Που τότε, το 1998, 238.525 δραχμές ήταν ένας ψιλοαξιοπρεπής μισθός. Και με 340.750 δραχμές (1000 ευρώ ΑΚΡΙΒΩΣ) ζούσες αρκετά καλά.
Για σκεφθείτε λίγο…
Πληρώνετε το μισό λίτρο του εμφιαλωμένου νερού 50 λεπτά του ευρώ, δηλαδή 170,375 δραχμές και λέτε κι ευχαριστώ που είναι «λογική» η τιμή! Πόσο το πληρώνατε ΠΡΙΝ το ευρώ;
Πληρώνετε 80 λεπτά το μισό κιλό ψωμί. Δηλαδή 272,60 δραχμές. Πόσο το πληρώνατε ΠΡΙΝ το ευρώ;
Πληρώνετε 1,4 ευρώ το λίτρο της αμόλυβδης – αν είστε τυχεροί. Δηλαδή 477,05 δραχμές ΤΟ ΛΙΤΡΟ.
Και ψάξτε και τα υπόλοιπα ΒΑΣΙΚΑ καταναλωτικά αγαθά… Και τις υπηρεσίες των ΔΕΚΟ…
Θα πει τώρα ο «αντικειμενικός» σχολιαστής… Θα πει τώρα ο κυβερνητικός εγκάθετος… Ότι είμαι λαϊκιστής κι ότι δεν έχουν σχέση τα ΒΑΣΙΚΑ καταναλωτικά αγαθά και οι υπηρεσίες των ΔΕΚΟ με την ευημερία των πολιτών.
Σοβαρά;
Μα, αγαπητά μου μπατσόκια, αγαπητοί μου «αντικειμενικοί», η καταναλωτική ευημερία είναι ό,τι απομένει στον πολίτη ΑΦΟΥ έχει πληρώσει έξοδα διατροφής, φως-νερό-τηλέφωνο, ενοίκιο και ασφάλιση.
Προσέξτε τώρα:
Πτυχιούχος μηχανικός Πολυτεχνείου. Πληρώνεται 700 ευρώ το μήνα, ΑΝ ΚΑΙ Ο ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ ΝΟΜΙΜΟΣ ΜΙΣΘΟΣ ΓΙΑ ΝΕΟΠΡΟΣΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΟ ΜΗΧΑΝΙΚΟ ΕΙΝΑΙ 1200. Πού να τολμήσει όμως να πάει να βρει το δίκιο του ο άνθρωπος…
Πρέπει κάθε μήνα να πληρώνει 250 ευρώ σε κινητά, σταθερά, φως και νερό. Πρέπει κάθε μήνα να πληρώνει τουλάχιστον 300 ευρώ ενοίκιο, ακόμη και για μια τρύπα του ενός δωματίου. Πρέπει να πληρώνει τουλάχιστον 200 ευρώ το μήνα για τη συντήρηση, τον ανεφοδιασμό και την ασφάλιση του αυτοκινήτου του. Κι έχει και το ΤΣΜΕΔΕ να απαιτεί 2500 ευρώ το χρόνο! Κι ακόμα δεν υπολογίσαμε τα έξοδα διατροφής και ένδυσης αυτού του ανθρώπου.
Πού πάνε όλα αυτά τα λεφτά που πληρώνει;
1. Το κόστος για τα SMS και τις κλήσεις που επωμίζεται μια εταιρεία κινητής τηλεφωνίας είναι 10000 (ναι, ΔΕΚΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ) φορές μικρότερο από αυτό που χρεώνει.
2. Σε ΔΕΗ και ύδρευση έχουμε μια παράλογη «διαχείριση» χρημάτων και παράλογες αμοιβές διοικούντων.
3. 300 ευρώ ενοίκιο είναι 102.225 δραχμές – για ένα παμπάλαιο δυάρι της κακιάς ώρας.
4. Το ΙΧ χρεώνεται με αυξημένα ασφάλιστρα λόγω Solvency II (μια παράλογη συμφωνία που υπαγόρευσαν οι «μεγάλοι» της Ε.Ε. προκειμένου να ενισχυθεί το ασφαλιστικό ολιγοπώλιο), με το ΑΠΑΤΕΩΝΙΣΤΙΚΟ κόστος της βενζίνης (για να κονομάνε οι Βαρδινογιάννηδες, οι Μαμιδάκηδες κλπ), με ληστρικά τέλη κυκλοφορίας και ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΑ (έχω ξαναμιλήσει γι’αυτό) τεκμήρια επειδή το κράτος νομίζει ότι το ΙΧ είναι κάτι σα νομισματοκοπείο.
5. 2500 ευρώ ασφάλιστρα (εγώ πληρώνω κάπου 3000, γιατί είμαι πιο «παλιός») είναι 851.875 δραχμές. Το χρόνο. Κι άμα δεν πληρώσεις μια χρονιά, σου παίρνουν την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, αν θυμάμαι καλά.
Για κουνήστε το κεφάλι σας ΟΛΟΙ εσείς που λέτε «μειώστε μισθούς κι αυξήστε τους φόρους» (αλλά που – γιατί άραγε; – ΠΟΤΕ δε μιλάτε για τα λαμόγια με τις offshore και για τις μαφίες που λυμαίνονται τη χώρα)… Από πού θα βγουν αυτά τα λεφτά για να τρώνε και να πίνουν με χρυσά κουτάλια αυτοί που συγκέντρωσαν το 80% του πλούτου της χώρας;
18 Απριλίου, 2010 στις 4:15 μμ
Ο Αιρετικός
Και βέβαια, το ότι σα χώρα δεν παράγουμε ΤΙΠΟΤΑ κι ότι ΟΛΕΣ οι επιχειρήσεις περιμένουν να ζήσουν από ευρωπαϊκές επιδοτήσεις (οι οποίες επιδοτήσεις είναι μόνο για να βοηθήσουν έναν επιχειρηματία να σταθεί στα πόδια του και να ΑΥΤΟΝΟΜΗΘΕΙ, δηλαδή ΝΑ ΑΠΟΓΑΛΑΚΤΙΣΤΕΙ), είναι μια άλλη, ΤΕΡΑΣΤΙΑ πληγή.
Όμως εγώ τον αγροτικό τομέα ΔΕΝ τον ξεγράφω. Το πρόβλημα του αγροτικού τομέα είναι αλλού: στα ΚΩΜΑΤΟΣΚΥΛΑ που μπήκαν στους συνεταιρισμούς και στο ότι οι κυβερνήσεις αποκοίμισαν τους αγρότες με τις επιδοτήσεις.
Όταν οι άλλες χώρες τυποποιούσαν τα αγροτικά τους προϊόντα και τα κατοχύρωναν στις διεθνείς αγορές, εμείς το παίζαμε έξυπνοι με το «χύμα». Θέλετε ν’αναφερθώ στο ελαιόλαδο που οι Κρητικοί το δίνουν – για ένα κομμάτι ψωμί! – ΧΥΜΑ στους Ιταλούς και στους Ισπανούς, οι οποίοι το ανακατεύουν με τα δικά τους και τα πουλάνε με ΔΙΚΕΣ τους ετικέτες για $15 το μισό λίτρο στις ΗΠΑ;
Έτσι, για να σας δώσω ένα απλούστατο παράδειγμα. Κι έχουμε κι άλλα…
18 Απριλίου, 2010 στις 4:18 μμ
omadeon
Αιρετικέ μην ξεχνάς ότι εδώ στην Καλύβα έχει και… Πράσινη αριστοκρατία που βασανίζεται από…. ενοχές γιατί ανήκει στο κυβερνόν κόμμα που ΕΚΛΕΒΕ (και έτρωγε κι έπινε ΜΑΖΙ του)….
Δες καλύτερα το εξής για να θυμηθούμε τον ΑΠΛΟ ΛΑΟ πως είναι
(και εξέτασέ το Πάνο ΑΝ σου διέφυγε…)
http://indy.gr/newswire/apo-ti-sygkentrosi-ekso-apo-to-bia-vai
18 Απριλίου, 2010 στις 4:21 μμ
Ο Αιρετικός
Με τέτοιους που έχουμε να μας κυβερνάνε και να μας χειραγωγούν, χρειαζόμαστε ένα νέο 1789.
18 Απριλίου, 2010 στις 4:32 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
«οι Κοινωνίες, εν σώματι προκόβουν, πολεμούν και κερδίζουν.
Όπως εν σώματι επίσης πολεμούν, χάνουν, και καλούνται, πάλι εν σώματι, να πληρώσουν το Λογαριασμό.
Τη μοίρα, με άλλα λόγια, του ηττημένου.
Όπως επίσης αλήθεια, (μπορεί και πιο σημαντική), είναι, πως με όσο πιο αδιατάρακτα ενιαίο πνεύμα αποφασίζει μια κοινότητα, μια Κοινωνία, να πληρώσει “τη ζημιά”, (όπως λένε στα μπουζουκο-σκυλλάδικα) τόσο πιο ξαλαφρωμένη θα πάει σπίτι, και τόσο πιο αποφασισμένη θα πάει το άλλο πρωί στη δουλειά, να καθαρίσει μια ώρα αρχίτερα, και να ξαναπροκόψει.»
Βαγγέλη τα παραπάνω που γράφεις συνιστούν το αποκορύφωμα του πολιτικού αμοραλισμού.
Δηλαδή μας λές ουσιαστικά ότι μάγκες ότι έγινε, έγινε. Κάποιοι φάγανε, κάποιοι άλλοι θα πληρώσουν, αλλά τι να κάνουμε, έτσι είναι αυτά τα πράγματα…
Α, ναι, και ας είμαστε και «αδιατάρακτοι», πάνω από όλα! Μας το χώνουνε που μας το χώνουνε τουλάχιστον ας το απολαύσουμε. Θα βοηθήσει και στο ξαλάφρωμα υποθέτω…
18 Απριλίου, 2010 στις 4:36 μμ
Ο Αιρετικός
Λέει λοιπόν το ΔΝΤ ότι θα μας πάει σε αποπληθωρισμό.
Αυτό τι σημαίνει;
1. «Ανταγωνιστικά» προϊόντα
2. Μείωση μισθών
3. Μείωση τιμών
Ξεκινώ από το #3.
Μείωση τιμών: Αφού μιλάμε για μείωση τιμών, γιατί δεν δίνει το Lidl ΠΡΩΤΟ το καλό παράδειγμα πηγαίνοντας την τιμή του γάλακτος στα επίπεδα της Γερμανίας; Ε;
#2
Μείωση μισθών: Ήδη, έχουμε, μεταξύ των «παλαιών» χωρών της Ε.Ε., τους χαμηλότερους μισθούς. Πόσο να μειωθούν πια;
#1
Ανταγωνιστικό προϊόν: Για να είναι ανταγωνιστικό ένα προϊόν, χρειάζεται τα εξής:
α) Ποιοτικά πλεονεκτήματα έναντι των ανταγωνιστικών. Γι’αυτό όμως, απαιτείται μια διοίκηση που να έχει επιχειρηματικό όραμα. Που να σέβεται τον καταναλωτή ΚΑΙ τον εργαζόμενο. Βλέπουμε «επιχειρηματίες» να πιστοποιούν με ISO τις επιχειρήσεις τους, αλλά, όπως μου αποκαλύπτουν στελέχη της TUV Hellas, οι πιστοποιήσεις είναι ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ. Ψάξτε να δείτε τι πάει να πει «Διοίκηση Ολικής Ποιότητας» – αν έχετε όρεξη να διαβάσετε κάνα βιβλίο… Όταν παράγεις προϊόν χαμηλής ποιότητας, τι πλεονεκτήματα σου μένει να έχεις; Κανένα πέραν της τιμής. Οπότε, πάμε στη μείωση του κόστους. Το κόστος ενός προϊόντος αποτελείται από κόστος έρευνας και εξέλιξης (δεν υπάρχει κάτι τέτοιο, γιατί οι «επιχειρηματίες» της ΕΛ-λάδας αρνούνται να έχουν σχέση με τα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά κέντρα, ΠΡΩΤΟΝ λόγω κόμπλεξ που τους προκαλεί η αμορφωσιά τους, ΔΕΥΤΕΡΟΝ λόγω του ότι ο ερευνητής δε μπορεί να δουλέψει τζάμπα – και βέβαια, in-house έρευνα ΔΕΝ κάνουν οι περισσότερες ΕΛ-ληνικές επιχειρήσεις), κόστος παραγωγής (που εξαρτάται κυρίως από τις διεργασίες παραγωγής και από το κόστος των ελαττωματικών προϊόντων, τα οποία κοστίζουν στην επιχείρηση, αλλά ΔΕ μπορούν να πουληθούν – εδώ κι αν είναι που η νοοτροπία των «επιχειρηματιών» λέει «σιγά μην ξοδέψω τα λεφτά που θα’δινα για κότερο ή για να λαδώσω τον τάδε πολιτικό στο να βελτιώσω το προϊόν μου») και κόστος μισθοδοσίας. Αφού λοιπόν ο «επιχειρηματίας» αρνείται να βάλει έστω και ένα ευρώ για να μειώσει τα άλλα κόστη, μειώνει αυτό της μισθοδοσίας – κάτι που συμπλέει ΑΠΟΛΥΤΑ με τις ιδέες του ΔΝΤ. Έτσι, καταστρατηγούνται συλλογικές συμβάσεις, τρομοκρατούνται συνδικαλιστές με τραμπουκισμούς (πασόκος είναι ο «κύριος» που έχει την ΟΙΚΟΜΕΤ όπου εργαζόταν η Κούνεβα και επί μπατσόκ έγιναν όσα έγιναν στο Βία Vai, για να σας τα θυμίζω, καθώς έχετε πολύ ασθενική long-term memory), έχουμε εκβιασμούς «λόγω ανεργίας» κλπ.
Το αποτέλεσμα; Ούτε ανταγωνιστικά είναι τα προϊόντα μας ούτε τίποτα! Απλά ο «επιχειρηματίας» συνεχίζει να κονομάει και να ασκεί «επιχειρηματική πολιτική» σαν αυτήν που εξέφρασαν τα Ημισκούμπρια σε παλαιότερο δίσκο τους: «Τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, παζαρεύω ό,τι θέλω κι αν δε γίνει το δικό μου θα το κλείσω το μπουρδέλο».
Οι «επιχειρηματίες» μας έκλεισαν εργοστάσια στην Ελλάδα και τα πήγαν στη FYROM, στην Αλβανία, στη Βουλγαρία κλπ… Για να μειώσουν το κόστος μισθοδοσίας και να τα καταστήσουν ανταγωνιστικά ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΓΟΡΑ, γιατί στο εξωτερικό ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΝ, γιατί είναι ΤΗΣ ΠΥΡΚΑΓΙΑΣ!
18 Απριλίου, 2010 στις 4:39 μμ
omadeon
@Δ.Π.
Διορθώνω το ΛΑΘΟΣ μου και… φεύγωωω
Είναι ΑΦΕΛΕΣΤΑΤΟ ΛΑΘΟΣ να λέω ότι «βασανίζονται από ενοχές» (μπλα μπλα…)
Ας μην κρίνω εξ ιδίων (αρχών) τα αλλότρια…
ΠΟΙΕΣ ενοχές?
Αν είχαν ενοχές (ή ΚΑΤΙ ανθρώπινο) δεν θα προσπαθούσαν να ΤΡΑΒΗΞΟΥΝ μαζί τους ΚΑΙ εμάς ΚΑΙ όλους τους άλλους στο ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΦΤΑΙΞΙΜΟ ότι (δήθεν) όλοι κλέψαμε και τώρα απομένει να δώσουμε πίσω τα… κλεμμένα.
Από κατσαρίδες ας ΜΗΝ ξαναζητήσω… καθαριότητα.
Καθαριότητα και κατσαρίδες ΔΕΝ πάνε μαζί.
18 Απριλίου, 2010 στις 4:59 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Αυτά που λές Αιρετικέ για την ελληνική επιχειρηματική τάξη είναι δυστυχώς η πικρή αλήθεια. Δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω, η ελληνική επιχειρηματική τάξη αποτελείται κατά το μεγαλύτερο μέρος της από επιχειρηματίες που είναι ένα μείγμα αρπακτικού και λατινοαμερικάνου μαφιόζου.
Ασφαλώς και δεν είναι όλοι οι Έλληνες επιχειρηματίες τέτοιοι, οι εξαιρέσεις όμως είναι δυστυχώς λίγες.
18 Απριλίου, 2010 στις 5:04 μμ
Ο Αιρετικός
Οι «επιχειρηματίες» άλλο που δε θέλουν να’ρθει το ΔΝΤ… Αφού το ΔΝΤ δεν πρόκειται να τους κόψει τις offshore και τη φοροδιαφυγή!
18 Απριλίου, 2010 στις 5:55 μμ
κικη
Αιρετικέ
αν μου επιτρέπεις,
τα εργοστάσια τα μετέφεραν χρηματοδοτούμενοι από το ίδιο το κράτος. Δηλαδή, πληρώσαμε σαν φορολογούμενοι την μείωση του κόστους των εμπορευμάτων τους, την αύξηση της ανεργίας, την μείωση της αγοραστικής ικανότητάς μας (λόγω ανεργίας), την μείωση των εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία κλπ.Όμως είμαστε υπερήφανη σαν χώρα που στηρίξαμε την οικονομία των Βαλκανίων, άσχετα αν θάψαμε την δική μας
18 Απριλίου, 2010 στις 6:18 μμ
Ο Αιρετικός
Ακόμα χειρότερα.
Εδώ πλέον δε μιλάμε για ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αλλά για ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ. Και πριν βιαστεί κανείς να πει τίποτα αρλούμπες υπέρ του κρυφοναζιστικού μορφώματος που λέγεται Λά.Ο.Σ., θα υπενθυμίσω ότι ο Καρατζαφύρερ έχει ΣΤΗΡΙΞΕΙ αυτές τις επιλογές.
18 Απριλίου, 2010 στις 6:58 μμ
Vita
Αν και ο Κοτζιάς γράφει τέτοια…
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=152664
Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ανέλαβε τη χώρα σε κακή κατάσταση.
Στην αντιμετώπισή της έδειξε εργατικότητα, αλλά και σειρά αδυναμιών, όπως:
*Αντιμετώπισε αρχικά ένα εξόχως πολιτικό πρόβλημα ως οικονομικό και μόνο. Η διαχείριση της κρίσης αφέθηκε αποκλειστικά στο οικονομικό επιτελείο, ενώ έλειψε μια συνεκτική ευρωπαϊκή στρατηγική. Δεν αξιοποιήθηκαν τα επενδυτικά ταμεία των αναδυόμενων κρατών. Απουσίασε η σχεδίαση καμπάνιας επηρεασμού της κοινής γνώμης σε χώρες-κλειδιά της Ε.Ε., ιδιαίτερα στη Γερμανία. Τέλος, δεν κατανοήθηκε η κοινωνική διάσταση του οικονομικού προβλήματος.
*Δεύτερο, για μεγάλο χρονικό διάστημα αντιμετώπισε το πρόβλημα της χώρας μονοδιάστατα ως λογιστικό. Ως πρόβλημα ελλειμμάτων και αριθμών. Ηδη από τον Οκτώβριο του 2009 σημείωνα δημοσίως ότι εάν τα μέτρα «λιτότητας» δεν συνοδευτούν με μέτρα ανάπτυξης και πάταξης της ακρίβειας, η χώρα θα οδηγηθεί σε ύφεση. Καθότι, τα αυξανόμενα επιτόκια θα έπρεπε να πληρωθούν από ένα μειούμενο εθνικό προϊόν (ΑΕΠ).
*Τρίτο, μεγάλα τμήματα της κυβέρνησης, ως προς το κοινωνικό ζήτημα, προσπάθησαν να σπάσουν το ηθικό της κοινωνίας προκειμένου να περάσουν ευκολότερα τα μέτρα που είχαν αποφασιστεί. Το αποτέλεσμα είναι να μαυρίσει η ψυχή των Ελλήνων και να διαμορφωθεί στη χώρα έντονα «αρνητική ατμόσφαιρα». Κάποιοι ξέχασαν ότι ο κύριος κινητήρας μιας οικονομίας είναι ο άνθρωπος και οι κοινωνικές συλλογικότητες.
*Τέταρτο, η απειρία από μόνη της δεν είναι κάτι το εξορισμού κακό. Γίνεται όμως αρνητική, όταν οι αδυναμίες του άπειρου καταγράφονται σε στιγμές κρίσης, όποτε τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας παίζουν σημαντικό ρόλο. Δεν αρκεί σε τέτοιες στιγμές να είναι κανείς καλό παιδί και πολύ λιγότερο ευχάριστο. Αυτό που χρειάζεται είναι εμπειρία, γνώσεις, αποφασιστικότητα, πολιτική ικανότητα.
*Πέμπτο, αντί η κυβέρνηση να σιωπήσει και να εργαστεί με ευθύνη, έκανε επί μήνες καναλότσαρκα και επέδειξε πολυλογία. Εδωσε την εντύπωση, τον πρώτο καιρό, ότι δεν έχει σοβαρό σχέδιο και ότι αντιλαμβάνεται το όλο πρόβλημα με όρους επικοινωνίας και μόνο.
*Εκτο, η έλλειψη σχεδίου, θέσεων υποχώρησης, δεύτερης γραμμής επιλογών, την οδήγησαν όχι μόνο να πολυλογεί, αλλά να κάνει συνεχώς αλληλοσυγκρουόμενες τοποθετήσεις με αρνητικά αποτελέσματα στις ίδιες τις αγορές. Δεν υπήρξε σαφήνεια τι ήθελε και πού ήθελε να το πάει.
*Εβδομο, διατύπωσε τον πλήρη πολιτικό παραλογισμό, ακόμα και μέσα στην Βουλή, σύμφωνα με τον οποίο, όταν χρωστά κάποιος, τότε δεν διαπραγματεύεται και δεν θέτει όρους έναντι των δανειστών. Αυτό το άκουσαν και οι εξωτερικοί ενδιαφερόμενοι και εξήγαγαν τα ανάλογα συμπεράσματα. Δεν είναι τυχαίο ότι από τον ίδιου τύπου μηχανισμό στήριξης, η Λετονία δανείστηκε με 3% και η Ελλάδα με 5%!
*Ογδοο, μέλη της κυβέρνησης ενώ ο λαός είχε κληθεί να κάνει θυσίες, έδειχναν απόλυτο εγωισμό ως προς τις προσωπικές τους προτεραιότητες. Εφεραν δυσκολίες στο να καλυφθούν έγκαιρα δημόσιες θέσεις και να δοθούν αρμοδιότητες. Ακόμα και σήμερα θέσεις όπως εκείνη του διοικητή του ΙΚΑ παραμένουν κενές.
*Ενατο, η κυβέρνηση δεν κατανόησε ότι το ελληνικό πρόβλημα ήταν πεδίο σύγκρουσης διαφορετικών αντιλήψεων για το μέλλον της Ευρώπης και ότι η Γερμανία θα προσπαθούσε να κάνει την Ελλάδα «καμένο παράδειγμα» για το μέλλον.
Η κυβέρνηση οφείλει να βγει από τον φαύλο κύκλο του νεοφιλελευθερισμού. Να αναστοχαστεί με ευθύνη πάνω στο κοινωνικό ζήτημα και να αποδεχτεί το γεγονός ότι τα όποια επικοινωνιακά και λογιστικά προβλήματα είναι πριν απ’ όλα πολιτικά.
18 Απριλίου, 2010 στις 7:09 μμ
σχολιαστης
Λευκή απεργία, εφοριακοί και διπλωμάτες.
Απ’ ότι φαίνεται οι εφοριακοί τα έχουν γράψει στον κόκκορα λόγω μείωσης αποδοχών. Κάνουν λευκή απεργία.
Είναι μια καλή ευκαιρία να κλείσει η φορολογική υπηρεσία με την αποτρόπαιη μορφή που την έχουμε ζήσει, και να προκύψει στη θέση της σύγχρονη εφορία, στελεχωμένη με ικανούς ανθρώπους και εφοδιασμένη με υπερσύγχρονη τεχνολογία.
Ενα ακόμα θλιβερό φαινόμενο είναι η λευκή απεργία των διπλωματικών που έχει ως συνέπεια να πολλαπλασιαστεί για παράδειγμα ο χρόνος έκδοσης βίζας στη Μόσχα, παρά τις εξαγγελίες για ταχύτατη θεώρηση βίζας, για να βοηθηθεί ο Ελληνικός τουρισμός.
20 Απριλίου, 2010 στις 6:00 μμ
Ο Αιρετικός
1. Οι εφοριακοί με τι θράσος προχωρούν σε λευκή απεργία;
2. Οι διπλωμάτες τώρα… Μήπως θέλουν να κάνουμε ρεζουμέ και ισοζύγιο των ευνοϊκών και των αρνητικών αποτελεσμάτων που απέφεραν ως τώρα οι προσπάθειές τους;
20 Απριλίου, 2010 στις 6:50 μμ
σχολιαστης
http://www.hbnews.gr/permalink/30631.html
20 Απριλίου, 2010 στις 7:13 μμ
zeppos
Αν την είδες την συνέντευξη σχο θα κατάλαβες φυσικά οτι επιτέθηκε κατά υπουργών που είναι άμεσα αρμόδιοι για τα συμφέροντά του, όπως ο Σηφουνάκης για την άγονες γραμμές, το Υ.Υγείας για τα νοσοκομεία του, τον Κόκαλη λόγω βάζελου.. κλπ.
Φυσικα με παράλληλο γλοιώδες γλύψιμο του ΓΑΠ.
Για την δωρεάν «αγορά» πρώτα του ΟΤΕ και μετά της ΟΑ… άλλα λόγια. ΣΕ ερώτηση του Παπαχελά (μάλλον αβανταδόρικη), ταράχτηκε και άρχισε τα εγώ το έκανα για να βοηθήσω της .. Ελλάδα.. Σχεδόν τον εκλιπαρούσε ο άλλος ο γιαλάκιας να «κατέβει και να αναλάβει την πρωθυπουργία».. Τέτοια κατάντια!
20 Απριλίου, 2010 στις 8:46 μμ
kapetanios
Νομίζω ότι οι ακροατές του Βγενόπουλου όσο πάνε και πληθαίνουν.
Πάμε για σχηματισμό ενός δίπολου, πολιτικών vs οικονομικών παραγόντων/τεχνοκρατών.
Πάντως εάν πάρω σαν παράδειγμα την ΕΕ στην οποία οι οικονομικοί παράγοντες(τραπεζίτες κλπ) και οι τεχνοκράτες έχουν επικρατήσει κατά κράτος των πολιτικών η τύχη των τελευταίων ΚΑΙ στην χώρα μας τελειώνει
20 Απριλίου, 2010 στις 9:20 μμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Καπετάνιε, αφού συμφωνήσω με τη διαπίστωσή σου για το μέλλον του πολιτικού προσωπικού, θα ήθελα να προσθέσω ότι υπάρχουν και διαβαθμίσεις.
Δηλαδή στα πιο συγκροτημένα κράτη, η κυριαρχία των τεχνοκρατών επί των πολιτικών εξαντλείται στην «μεταφορά αρμοδιοτήτων», αλλά κάποια προσχήματα κρατιούνται.
Στα λιγότερο συγκροτημένα (sic), βλέπουμε την ανάληψη των κυβερνητικών θέσεων από επιχειρηματίες ή manager απευθείας.
Ενώ λοιπόν θα μπορούσαμε να έχουμε μια κατηγοριοποίηση, έρχεται και το παράδειγμα της Ιταλίας ( συγκροτημένη χώρα με πολιτική παράδοση στην οποία , κατά τη γνώμη μου, δεν συνέβει και κάτι δραματικά διαφορετικό από τις άλλες χώρες της ΕΕ) και μας μπερδεύει.
Νομίζω ότι βασική προϋπόθεση για την κατάταξη μιας ανεπτυγμένης χώρας στη «Β’ κατηγορία», είναι το να προυπάρξει μια εκτεταμένη περίοδος ηθικολογικού τύπου αντιπαραθέσεων, η οποία μετά την απαίτηση για «καθαρά χέρια» και κυνηγιού μαγισσών, θα καταλήξουμε σε «λαοπρόβλητους επιτυχημένους».
Φυσικά το κυνήγι μαγισσών , οι μάγισσες θα το εξαγγείλουν. Τα κορόιδα, απλώς θα ψάχνουν να δουν μετά τι έγινε.
Αλλά, αφού τσίμπησαν «στον άρτο και θεάματα», αφού βολεύθηκαν με το να συμμετάσχουν σε λιθοβολισμούς για να διατρανώσουν την αθωότητά τους και δεν κατάλαβαν ότι οι κοινωνίες δεν πρέπει να αποτελούν πεδίο εφαρμογής θεολογικού τύπου πειραμάτων, δεν είναι λογικό να υποστούν τις συνέπειες;;
Δεν λέω δίκαιο, λέω λογικό.
ΦΟβάμαι ότι θα περάσουμε και από εκεί….
20 Απριλίου, 2010 στις 9:35 μμ
Παπούλης
Εύστοχος Αναγνώστη μου….
Ζέππο
ο «γιαλάκιας» που λες είναι το παλουκάρι που κάνει παρέα με το Σ. Μάνο , αυτός για τον οποίο είχα ανεβάσει προ μηνός ποστ σχετικά με τα μούσια που έλεγαν για τη παιδεία στη Φινλανδία :
https://panosz.wordpress.com/2010/03/02/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%8d%cf%81%ce%b4%ce%b1-%ce%bf%ce%bb%ce%ba%ce%ae%cf%82-%cf%8c%cf%87%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%cf%8c%cf%83%ce%bf-%ce%b1%ce%b8%cf%8e%ce%b1/
20 Απριλίου, 2010 στις 11:51 μμ
kapetanios
Μήπως όμως αγαπητέ @αναγνώστη η φημολογούμενη υποψηφιότητα του «σοσιαλιστή» προέδρου του ΔΝΤ Στρος Καν στην Γαλλία σηματοδοτεί το τέλος των προσχημάτων ΚΑΙ στα υπόλοιπα πέραν της Ιταλίας «συγκροτημένα κράτη»?
Το λυπηρό δεν είναι η υποψηφιότητα του αλλά το γεγονός ότι η πλειοψηφία των Γάλλων πολιτών τον θεωρεί ως τον ιδανικό σοσιαλιστή «πολιτικό» …
21 Απριλίου, 2010 στις 12:22 πμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Καπετάνιε, θα έλεγα (ήθελα να ελπίζω) ότι σηματοδοτεί την «αρχή του τέλους»
Άλλωστε, παλιά λέγανε «το τέλος του κατήφορου είναι ο πάτος».
Ανεξάρτητα με το ποιος το έλεγε, δίκιο είχε.
Ελπίζω η πορεία να αναστραφεί, χωρίς να χρειασθεί να πιάσουμε πάτο.
21 Απριλίου, 2010 στις 1:39 πμ
kapetanios
αναγνώστη
Νομίζω ότι η γενιά μας ζει την αρχή μιας άλλης εποχής της οποίας θα αποτελούμε παρελθόν και όχι όραμα
Καλύτερης χειρότερης δεν γνωρίζω μιας και η 100ετία που μας πέρασε επιφύλαξε για ένα πολύ μικρό ποσοστό των ανθρώπων «καλύτερες ημέρες».
Η αλήθεια είναι ότι οι πολιτικοί ως εκπρόσωποι οικονομικών παραγόντων και συμφερόντων κάποια στιγμή -και η στιγμή είναι τούτη την ώρα που συζητάμε- θα ήταν περιττοί.
Οι κοινωνίες των πολιτών θα απαντήσουν με τον δικό τους νέο τρόπο στις προκλήσεις της εποχής, τρόπο που δεν μπορώ αυτήν την στιγμή να φανταστώ αλλά τον θεωρώ βέβαιο.
Η πάλη των τάξεων θαρρώ ότι θα είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα στο μέλλον μιας και το άνοιγμα της ψαλίδας της αντίληψης παρότι παραμένει μεγάλο έχει μειωθεί μεταξύ τους και τείνει να μειωθεί περισσότερο.
Παραμένω αισιόδοξος για το μέλλον -και απαισιόδοξος για το παρόν
21 Απριλίου, 2010 στις 7:22 πμ
Πάνος
Σαν καλός
χριστιανόςμαρξιστής, δηλαδή… 😉