Το έβγαλε η Πόλυ Χατζημανωλάκη στο f/b. Δείτε το ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ!
Advertisements
Η καλύβα ψηλά στο βουνό
Σε κοίταζα μ' όλο το φως και το σκοτάδι που έχω
Σε κοίταζα μ' όλο το φως και το σκοτάδι που έχω
Το έβγαλε η Πόλυ Χατζημανωλάκη στο f/b. Δείτε το ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ!
17 Σχόλια
Comments feed for this article
Μαΐου 3, 2010 στις 12:45 μμ
Rodia
σουπερ!
Μαΐου 3, 2010 στις 1:12 μμ
Πάνος
Καρά-σούπερ! 🙂
Μαΐου 3, 2010 στις 1:26 μμ
iconology2009
Το χιούμορ ενώνει καταλύοντας την βλακεία και η ομορφιά της αληθινής μουσικής όπου γής είναι το ιδανικό όχημα. Καρα-καρα-καρα-καρα-σούπερ!
Μαΐου 3, 2010 στις 3:43 μμ
sarant
Δεν θέλω να κάνω ρεκλάμα, αλλά χτες που το ανέβασα στο δικό μου μπλογκ έγινε ενδιαφέρουσα συζήτηση στα σχόλια:
http://sarantakos.wordpress.com/2010/05/02/dytiko/
Μαΐου 3, 2010 στις 5:46 μμ
Πάνος
Όντως!
Μεταφέρω (ως δείγμα και ως απόδειξη) ένα απίστευτο βιντεάκι με Ντ. Κέιν, Νανά Μούσχουρη και Χάρυ Μπελαφόντε!
Μαΐου 3, 2010 στις 6:42 μμ
iconology2009
Καταπληκτικό! Διεθνικό, πολυπολιτισμικο, πολυγλωσσικό αλλά θαυματουργά ενιαίο. Οσο γιά τον Ντάνυ Κέι: ο ορισμός της πολυταλαντοσύνης! Ευχαριστούμε!
Μαΐου 3, 2010 στις 9:14 μμ
M
———————–
Άϊντε, να το μάθουμε απέξω να το τραγουδήσουμε (και ένιοι να το χορέψουμε) στον πασά που έρχεται μεθαύριο.
Εν πλήρει πολυπολιτισμική πολυταλαντοσύνη βεβαίως.
Μαΐου 3, 2010 στις 9:58 μμ
Nikos
Μεταφρασμένα στα ελληνικά, τα βασικά σημεία:
ΕΣΩ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ! ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΤΑΓΗ.
2 Νοέμβριου του 1934
Ένα χωριό στην Ανατολία
Εκείνα τα χρόνια η Κυβέρνηση της Τουρκικής Δημοκρατίας είχε απαγορεύσει την αναπαραγωγή Τουρκικής μουσικής στο ραδιόφωνο. Σκοπός τους ήταν να εξαπλωθεί η δυτική μουσική. Η νεοσύστατη δημοκρατία ήλπιζε να εγκαταστήσει την «alafranga» -τη δυτική κουλτούρα- αντί της «alaturka» -της τοπικής.
… …
Η πολιτική εξουσία που απαγορεύει τη μουσική των ανθρώπων, την κουλτούρα τους και τον τρόπο ζωής τους, αυταποδεικνυόταν πάντα ξένη προς τη ζωή.
ή (με κόμμα μετά την «εξουσία»):
Η πολιτική εξουσία, που απαγορεύει τη μουσική των ανθρώπων, την κουλτούρα τους και τον τρόπο ζωής τους, αυταποδεικνυόταν πάντα ξένη προς τη ζωή.
(δεδομένου ότι το αγγλικό κείμενο είναι λίγο ασαφές ως προς τη στίξη του και την ακρίβειά του, δε μπορώ να είμαι σίγουρος αν θα ήθελε να βάλει κόμμα εκεί και το ξέχασε. όπως και να ‘χει θέλω να επισημανθεί αυτή η διαφορά. εξ’ άλλου δεν υπάρχει ποτέ αντικειμενική αλήθεια. έτσι δεν είναι; έτσι κρίνω.)
BE HAPPY! IT’S AN ORDER.
November the 2nd 1934
A village in Anatolia
On those years Goverment of Turkish Republic had forbidden to play Turkish music on radio. Their purpose was to spread western music. The young republic was looking forward to establish the alafranga the western culture instead alaturka the local culture.
… …
The political authority which bans people’s music, culture, life style was always been caught bizarre against life.
Μαΐου 3, 2010 στις 11:19 μμ
Dralion
Το βιντεο του ποστ ειναι αξιο για Οσκαρ.
Απο τις ωραιοτερες σκηνες που ξερω.
Καθε φορα που μελαγχολω θα ερχομαι στην Καλυβα και θα το βλεπω.
Το τελειο αντιδοτο στην στεναχωρια.
Ενα απο τα (πολλα) που αποδεικνυει το βιντεο: η Μουσικη ειναι πανανθρωπινη.
Η 9η δεν ειναι δυνατον να μη σε συγκινησει – ανεξαρτητα απο γλωσσα, θρησκεια η κουλτουρα.
Μαΐου 4, 2010 στις 12:47 πμ
Πάνος
Δράλλιε,
η μέρα μου ξεκίνησε με το σινανάι -και κλείνει μ’ αυτό. Ελπίζω να σου αρέσει, είναι ένα στίγμα της δικής μου Ελλάδας, που κανένα ΔΝΤ και καμιά Μέρκελ δεν πρόκειται ποτέ (δε μπορούν) να αγγίξουν… Οι φωνές είναι του Μίκη Θεοδωράκη και της Ιουλίτας Ηλιοπούλου- η μουσική που συνοδεύει το λόγο του Ελύτη δε θέλει και πολύ να καταλάβεις ποιανού είναι…
Μαΐου 4, 2010 στις 1:15 πμ
Dralion
Γεια σου Πανο λεβεντη.
Ο Ελυτης δεν μου αρεσει απλα. Ειναι και δικο μου στιγμα.
Οχι μονο της σχεσης μου με την Ελλαδα, αλλα της ζωης μου ολης.
Με την διπλη εννοια.
Στιγμα απο το στιγματιζω, αποτυπωνω ανεξιτηλα.
Στιγμα απο την ναυτικη ορολογια – η θεση μας στον κοσμο
Με το αξιον εστι μεγαλωσα (πολυυυυυυ πριν παρει το νομπελ).
Το αγαπημενο μου απο τον Ελυτη ειναι ενα απο τα «μικρα» του.
Χαρισμενο για σημερα στην Καλυβα (διαχρονικα, ανηκει σ’ εκεινη που αγαπαω).
Και φυσικα εχεις δικιο. Την Ποιηση και την Ομορφια δεν μπορει να μας την χαλασει κανενας.
Υ.Γ. Προτιμω την εκτελεση του Παριου, αλλα δεν την βρηκα στον γιουτουμπη
Μαΐου 4, 2010 στις 1:24 πμ
Rodia
Αντε, χαλαλι σου ο Παριος :))
(δεν τον παω και πολυ)
Μαΐου 4, 2010 στις 1:52 πμ
Β.Δ. Καργούδης
Τα ποιητικά μεγέθη του ποστ, σίγουρα υπερτερούν αλλά δεν πρέπει να μας οδηγούν στην υποτίμηση των πολυπλοκότατων εκσυγχρονιστικών διαδικασιών στην πρώην Οθωμανική Αυτοκρατορία , μετέπειτα Τουρκική Δημοκρατία. Και σε μονόπαντη ανάγνωση κάποιων, ακραίων, για μας κρουσμάτων
Το ΤΑΝΖΙΜΑΤ (που εμένα σαν ιστορικό αφήγημα με έχει θαμπώσει) η Οθωμανική δλδ εκδοχή της Μεταρρύθμισης, είναι από τα πιο συγκλονιστικά, πιστεύω φαινόμενα του 19ου & 20ού αιώνα.
Αρχίζει με το διάταγμα του Ροδώνα (1839) & φτάνει μέχρι την επιβολή του πρώτου (και τελευταίου) Οθωμανικού Συντάγματος το 1876.
Πάνω σ αυτά τα μεγάλα Μεταρρυθμιστικά χνάρια θα πατησει ο Κεμάλ αργότερα για το εκσυγχρονιστικό εγχείρημα της ίδρυσης της Τουρκικής Δημοκρατίας το 1923 (νομίζω) και την πρόσδεση (σχετική) στο ευρωπαϊκό πολιτιστισμικό άρμα.
(πρβλ: Βαγγέλης Κεχριώτης, «»Μεταρρυθμίσεις στην Οθωμανική Αυτοκρατορία» Εκδ: «Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού», Κων/πολη, 2008. Πολύ καλό βιβλίο νομίζω!
Μαΐου 4, 2010 στις 1:56 πμ
Dralion
Ροδια, ευχαριστω.
Ουτε εγω τον πολυ-παω τον Γ. Παριο. Αλλα στο συγκεκριμενο προτιμω την δικη του φωνη απο οποιουδηποτε αλλου εκτελεστη. Και μου χτυπαει ασχημα να τραγουδαει αυτο το τραγουδι γυναικεια φωνη.
Μιας και μιλησα για διαχρονικες μουσικες, για μουσικες που μιλανε στην ψυχη σου ανεξαρτητα απο κουλτουρα, παιδεια και βιωματα, δινω αλλη μια τετοια διαχρονικη μουσικη.
Το ξερω οτι ειναι κλισε. Αλλα ακριβως επειδη «μιλαει» σε ολους τους ανθρωπους ειναι τοσο διαδεδομενη.
Υ.Γ. Απο το αρχικο βιντεο με τους τουρκους, δεν μπορω να μην ξεχωρισω την κοπελια στα αριστερα του οργανοπαιχτη. Σπανια ομορφια, και φυσικοτατη.
Μαΐου 4, 2010 στις 8:27 πμ
Πάνος
Καλημέρα!
Το tanzimat, Βαγγέλη, ήταν πολύ λίγο – και ήρθε πολύ αργά. Όπως λες και συ, εξάλλου, όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος…
Για να το πω αλλιώς: το tanzimat δεν απασχόλησε καν τους Βαλκανικούς επαναστατημένους λαούς, που ήθελαν να στρέψουν την ρόδα της Ιστορίας προς την κατεύθυνση που είχε ήδη χαράξει το 1821. Και πολύ καλά (λέω εγώ) έκαναν.
Αλλά αυτό είναι μια άλλη, πολύ μεγάλη συζήτηση… 😉
Μαΐου 4, 2010 στις 9:56 πμ
Β.Δ. Καργούδης
@πανος: καλημέρα. Ιδίως στην αδυναμία της Οθωμανικής πολιτείας να κάνει το παραμικρό για να ανασχέσει τις δυνάμεις του κράτους-έθνους που με αφετηρία τη Γαλ. Επαν. εξαπολύθηκαν και σάρωσαν ΚΑΙ τα Βαλκάνια, σύμφωνοι 101%!.
Ο συγκλονισμός ο δικός μου αφορά την κινητοποίηηση μιας πολύ δραστήριας και με πρωτοφανώς ανιδιοτελές (για τέτοιες κοινωνίες) & βολονταριστικό κίνητρο μορφωτικής ελίτ σε ένα κοινωνικά άρρωστο έλος σαν αυτό της (μουσουλμανικής) Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη δύση, στην ιστορική αποδρομή της. Και λίγο ήταν, όπως λες (ότι και να έκανε δλδ. η μορφωτική αυτή ελίτ, κατάφερε το (πολύ λίγο)μέγιστο, που εξ ορισμού μπορούσε: να πάρει με το μέρος της και να συμμαχήσει με μεγάλο μέρος της διοικητικής ελίτ.
Και πολύ αργά ήρθε, επίσης.
Και τεράστιο θέμα, («άλλη, πολύ μεγάλη συζήτηση», που λες κι εσύ) όλο και πιο επίκαιρο(εξελίξεις στη σημερινή τουρκία, όπου ο εκσυγχρονισμός, η πιο αξιόπιστη επαγγελία του, ΔΕΝ έρχεται πάλι από Δύση μεριά), που προσφέρεται για κουβέντα…
Μαΐου 4, 2010 στις 5:02 μμ
M
——————–
«Μαρίνα» με τη μάπα της Angelina Jolie να με καρφώνει απο το βιντεάκι!!!!
Ήμαρτον!