Μπα.
http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=160161
Πώς θα βγούμε από την κρίση;
Των ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΠΑ, ΜΠΑΜΠΗ ΑΓΡΟΛΑΜΠΟΥ, ΑΛΙΚΗΣ ΜΑΤΣΗ, ΦΩΤΗ ΠΑΠΟΥΛΙΑ
«Το πολιτικό σύστημα δείχνει να έχει φτάσει στα όριά του. Πιστεύετε ότι μπορεί να υπερβεί την κρίση κι αν ναι, με ποιον τρόπο;» Αυτό το ερώτημα έθεσε η «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» στους αρχηγούς των κομμάτων, σε πολιτικούς που ήταν σε υψηλά αξιώματα και σε θεσμικούς παράγοντες.
Κοινή είναι η διαπίστωση ότι το σύστημα που οικοδομήθηκε την περίοδο της μεταπολίτευσης δεν μπορεί ν’ ανταποκριθεί στις σημερινές κρίσιμες περιστάσεις. Η συμφωνία όμως σταματά εκεί. Για το τι φταίει και πώς θα υπερβούμε την κρίση θεσμών, αξιών και νοήματος οι απαντήσεις ποικίλλουν.
* Ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου επισημαίνει ότι «το κυρίαρχο πρόβλημα σήμερα είναι ο επί δεκαετίες αδιαφανής τρόπος λειτουργίας του κράτους, οι πελατειακές σχέσεις, η καθημειρνή διαφθορά σε όλα τα επίπεδα». Προειδοποιεί όμως ότι «δεν πρέπει να διαμορφώσουμε στην κοινωνία ένα γενικευμένο κλίμα εναντίον των θεσμών, που μόνο κακό μπορεί να προκαλέσει στη χώρα».
* Ο αρχηγός της Ν.Δ. Α. Σαμαράς τονίζει ότι «το πολιτικό μοντέλο που λειτουργούσε αναδιανέμοντας επιρροή μεταξύ των κομμάτων στο κράτος και την κοινωνία έχει χρεοκοπήσει οριστικά, ενώ το οικονομικό υπόδειγμα που αναδιένειμε δανεικά έχει επίσης καταρρεύσει». Κάνει λόγο για τη «νέα μεταπολίτευση που συνεπάγεται συνολική αλλαγή του υποδείγματος».
* Η γενική γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα υποστηρίζει ότι «η κρίση δεν είναι αρρώστια, αλλά σύμπτωμα της αγιάτρευτης αρρώστιας του καπιταλισμού» και εκτιμά πως «η κρίση των κομμάτων που υπηρετούν το καπιταλιστικό σύστημα θα οξύνεται, όσο πιο αποφασιστικά παρεμβαίνει το οργανωμένο ταξικό λαϊκό κίνημα».
* Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γ. Καρατζαφέρης επισημαίνει ότι «το δίλημμα δεν είναι μόνο οικονομικό. Είναι εξόχως πολιτικό θέμα: ανατροπή των δημοκρατικών θεσμών ή συνθήκες ελεγχόμενης δημοκρατίας «»κατοχικού τύπου»».
* Για τον πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Α.Τσίπρα στις σημερινές συνθήκες η απάντηση «μπορεί να προέλθει μόνο από μια νέα κοινωνική συμμαχία. Με τη στήριξη ευρύτατων λαϊκών στρωμάτων μπορεί ν’ ανοίξει ο δρόμος για ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο με επίκεντρο τις ανθρώπινες ανάγκες».
* Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλος υποστηρίζει ότι «το πολιτικό σύστημα μπορεί να διασωθεί μόνο αν το ίδιο αναλάβει πρωτοβουλίες ν’ αρνηθεί τον ευατό του».
* Από την πλευρά του ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος τονίζει ότι «το πολιτικό σύστημα αν δεν αλλάξει θα βουλιάξει».
* Ρίζες πολιτιστικές έχει η κοινωνική και οικονομική κρίση σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών Κ. Σβολόπουλο. Υστατη ελπίδα; «Η εκδήλωση μιας αξιόπιστης αντίδρασης μέσω της σκέψης και της βούλησης μιας ηγετικής πολιτικής ομάδας ή ενός πολιτικού ηγέτη ικανού να εκφράσει τις ενδιάθετες τάσεις ενός ευρύτερου κοινωνικού σώματος που συνειδητοποιεί το αδιέξοδο».
* Στην πρόσκληση της «Κ.Ε.» δεν ανταποκρίθηκαν για διαφορετικούς λόγους ο καθένας οι: Κωστής Στεφανόπουλος (πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας), Κ. Καραμανλής και Κ. Σημίτης (πρώην πρωθυπουργοί) και το ιστορικό στέλεχος της αριστεράς Λ. Κύρκος.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΒΟΛΟΠΟΥΛΟΣ πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών
«Ασπαστήκαμε ανύπαρκτα είδωλα»
Η κοινωνική και οικονομική κρίση έχει ρίζες πολιτιστικές.
Για να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε χρειάστηκε να ασπαστούμε είδωλα ανύπαρκτα, να απεμπολήσουμε αξίες που έδιναν νόημα στη ζωή μας. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που τρέφουν την απαισιοδοξία. Πρωταρχικά, το γεγονός ότι έχουν, για πρώτη ίσως φορά, διαβρωθεί όλα τα ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, υψηλόβαθμα και χαμηλόβαθμα εισοδηματικά, κατηγορίες με διαφορετικό επαγγελματικό προσανατολισμό ή κοινωνική προέλευση. Η ευθύνη είναι εύλογο να αποδοθεί πρωταρχικά, στο πολιτικό προσωπικό -κοινοβουλευτικούς ή δημοτικούς και κοινοτικούς άρχοντες-, στα ΜΜΕ, κυρίως ηλεκτρονικά, στο μέτρο που πλειοδοτούν στην καλλιέργεια προτύπων αναξιόπιστων. Το επιχείρημα που θα αντιταχθεί είναι ότι ανταποκρίνονται στο κλίμα που επικρατεί, όπως δείχνουν και οι στατιστικές. Φαύλος κύκλος…
Υπάρχει άραγε περιθώριο για αισιοδοξία; Θα θυμηθώ την ιδιότητά μου ως ιστορικού. Μας διδάσκουν τα γεγονότα που προηγήθηκαν της μεγάλης ελληνικής επανάστασης του 1910 και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν και τότε είχε αμφισβητηθεί η ικανότητα των Ελλήνων να υπερβούν την τότε κρίση. Η διαφορά είναι ότι τότε οι πολίτες δεν βομβαρδίζονταν, όπως τώρα, από τα ΜΜΕ. Υστατη ελπίδα: Η εκδήλωση μιας αξιόπιστης αντίδρασης μέσω της σκέψης και της βούλησης μιας ηγετικής πολιτικής ομάδας ή ενός πολιτικού ηγέτη ικανού να εκφράσει τις ενδιάθετες τάσεις ενός ευρύτερου κοινωνικού σώματος που συνειδητοποιεί το αδιέξοδο.
ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ γεν. γραμματέας της Κ.Ε. του ΚΚΕ
«Χειραφέτηση των λαϊκών δυνάμεων»
Το πολιτικό σύστημα είναι καταδικασμένο να υποστεί τις συνέπειες των μεγάλων αδιεξόδων και της βαθιάς κρίσης στην οποία βρίσκεται το οικονομικό κοινωνικό σύστημα που εκφράζει.
Η κρίση που έπληξε σχεδόν όλες τις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες καθιστά ανορθολογικές τις θέσεις ότι αυτή είναι αποτέλεσμα πολιτικής διαχείρισης ή σκανδάλων, διαφθοράς και αδιαφάνειας. Τα προηγούμενα είναι συνέπειες, επιπτώσεις, αποτελέσματα. Η κρίση δεν είναι η αρρώστια, αλλά σύμπτωμα της αγιάτρευτης αρρώστιας του καπιταλισμού, της προχωρημένης γήρανσής του, της όξυνσης όλων των αντιφάσεών του.
Οι ανάγκες των συσσωρευμένων κερδών και κεφαλαίων για διέξοδο απρόσκοπτης, συνεχούς κερδοφορίας ήταν η αιτία που οδήγησε παντού τα κόμματα και τους διεθνείς οργανισμούς που υπηρετούν τα μονοπώλια να προωθήσουν αντιδραστικές αλλαγές σε βάρος των εργαζομένων και μεσαίων στρωμάτων. Το αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής και εντός και εκτός Ε.Ε. είναι γνωστό. Νέα υπερσυσσώρευση κερδών και κεφαλαίων που σε συνδυασμό με την άναρχη και ανισόμετρη ανάπτυξη οδήγησε στην πιο βαθιά καπιταλιστική κρίση που έχουν γνωρίσει μεταπολεμικά. Στην όξυνση των ανταγωνισμών κεφαλαίων και ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Γι’ αυτό τα νέα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα δίνουν συνέχεια στον άκρως επικίνδυνο φαύλο κύκλο.
Η κρίση των κομμάτων που υπηρετούν το καπιταλιστικό σύστημα θα οξύνεται, όσο πιο αποφασιστικά παρεμβαίνει το οργανωμένο ταξικό λαϊκό κίνημα, όσες περισσότερες λαϊκές δυνάμεις χειραφετούνται, απορρίπτουν τις μάταιες θυσίες για τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, εγκαταλείπουν την πολιτική και τα ιδεολογήματά της και συγκροτούν τη δική τους συμμαχία διεκδικώντας τον δρόμο ανάπτυξης που υπηρετεί τις δικές τους ανάγκες και όχι τα συμφέροντα των μονοπωλίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ πρόεδρος της ΓΣΕΕ
«Μία και μοναδική ευκαιρία διάσωσης»
Το πολιτικό σύστημα όπως δομήθηκε μεταπολιτευτικά σήμερα έχει πλέον υπερβεί τα όριά του. Χρόνια τώρα ακροβατούσε κυριολεκτικά σε αυτά τα όρια. Η λεξιμαγεία, η λεξιλαγνεία, οι τεχνικές της εξουσίας και της επικοινωνίας διεύρυναν τις κοινωνικές ανοχές και αντοχές. Αυτά μέχρι «χθες».
Η παταγώδης κατάρρευση του σαθρού οικονομικού οικοδομήματος συμπαρασύρει και το πολιτικό εποικοδόμημα που το εξέθρεψε και εξετράφη από αυτό ως σύστημα πελατειακό, ρουσφετολογικό, κομματοκρατικό. Βεβαίως, στο πολιτικό σύστημα μετέχουν και συμμετέχουν πολλοί θεσμοί (Κοινοβούλιο, κόμματα, κυβερνήσεις, Δικαιοσύνη, αυτοδιοίκηση, συνδικαλιστικοί φορείς, μέσα ενημέρωσης, επιστημονικοί φορείς κ.ά.).
Ολοι έχουν τις ευθύνες τους. Ομως, οι ευθύνες δεν είναι ισόρροπες και δεν διαχέονται. Το πολιτικό σύστημα εξουσίας κυρίως εδράζεται στην εκτελεστική, τη νομοθετική και τη δικαστική εξουσία. Η κρίση που σήμερα βιώνουμε εκφράζεται αμέσως ως απαξίωση και «ρευστοποίηση» πρώτα αυτών των θεσμών και η αμφισβήτηση συμπαρασύρει στο διάβα της τους πάντες.
Οι βεβαιότητες του παρελθόντος, η σιγουριά του βολέματος και του εφησυχασμού καταρρέουν μαζί με το οικονομικό οικοδόμημα. Το πολιτικό σύστημα αν δεν αλλάξει ριζικά θα υποχρεωθεί και σε άλλες ταπεινώσεις. Και το ίδιο και όσοι το υπηρέτησαν και το υπηρετούν. Αυτό θα είχε συμβεί προ πολλού αν υπήρχε βιώσιμη εναλλακτική λύση να το αντικαταστήσει. Το πολιτικό σύστημα μπορεί να διασωθεί μόνο εάν το ίδιο αναλάβει πρωτοβουλίες «ν’ αρνηθεί τον εαυτό του», δηλαδή να εγκαταλείψει οριστικά και αμετάκλητα ό,τι το συνδέει με το παρελθόν και τις δραστηριότητές του.
Αν εδώ και τώρα σταματήσει να κρύβεται πίσω από τις απαράδεκτες θεσμικές ρυθμίσεις που το ίδιο έκανε για να αυτοπροστατευθεί.
Αν αλλάξουν νόμοι, διαδικασίες, λειτουργίες που το στιγματίζουν στη συνείδηση των πολιτών (αδιαφάνεια, ατιμωρησία, νόμος περί ευθύνης υπουργών κ.ά.).
Αν αποδοθεί δικαιοσύνη εδώ και τώρα για κάθε αξιωματούχο (πολιτικό, κρατικό, επιχειρηματία κ.ά.) που διασπάθισε δημόσιο χρήμα, που έκανε τη φοροδιαφυγή και τη φοροκλοπή εθνικό σπορ. Αν όλα αυτά δεν αντιμετωπίζονται ως μέγιστο ποινικό αδίκημα. Αν, αν, αν…
Η ευκαιρία του είναι μία και μοναδική. Ας την αδράξει.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ πρόεδρος του ΛΑΟΣ
«Εξευτελίζουν την αξιοπρέπεια του έθνους»
Το δίλημμα δεν είναι μόνο οικονομικό. Αν, τελικά, κανείς επιλέγει μεταξύ καθόλου μισθού ή πετσοκομμένου μισθού. Είναι εξόχως πολιτικό θέμα, Ανατροπή των δημοκρατικών θεσμών ή συνθήκες ελεγχόμενης δημοκρατίας «κατοχικού» τύπου; Ετσι ή αλλιώς τώρα πλέον χάσαμε μέσα από τα χέρια μας ό,τι με κόπο είχαμε κερδίσει.
Αυτό που πρέπει πάση θυσία να προφυλάξουμε είναι μήπως προϊόντος του χρόνου απωλέσουμε και άλλο κομμάτι δημοκρατίας και κυριαρχίας. Τα δύο κόμματα εξουσίας, οι πελατειακές σχέσεις που είχαν αναπτύξει, η ροπή τους στην επώαση σκανδάλων, οι φοβίες τους και η συνεχής υποχωρητικότητά τους σε ατέρμονες διεκδικήσεις, η συγκάλυψη διαφόρων λαθροχειριών έφεραν τα πράγματα στο σημερινό αδιέξοδο.
Η χώρα χρωστάει 1.000 φορές περισσότερα απ’ ό,τι την πρώτη χρονιά της μεταπολίτευσης. Δεν είναι η ώρα του ολοκληρωμένου επιμερισμού ευθυνών. Το μόνο όμως σίγουρο και χειροπιαστό είναι ότι οι κύριοι της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ υποθήκευσαν μαζί με τους μισθούς και τις συντάξεις και το μέλλον της πατρίδας. Μας επιβάλλουν σκληρούς όρους που ευτελίζουν την αξιοπρέπεια του έθνους. Μας απαξιώνουν ως κράτος. Τέτοια διεθνή ήττα δεν είχε δεχθεί ποτέ η Ελλάδα από το 1922. Τότε ήμασταν ανέτοιμοι για κάτι τόσο μεγάλο. Σήμερα είμαστε ανέτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τα στοιχειώδη.
Αν επιτρέψουμε στην οικονομική καχεξία να εγκατασταθεί στην κοινωνία μας θα συμβεί ό,τι και στις πιο αγαπημένες οικογένειες. Θ’ αρχίσει η γκρίνια. Η γκρίνια θα φέρει τη φαγωμάρα και η φαγωμάρα είναι η μήτρα πολλών δεινών. Αυτά τα δεινά δεν πρέπει να τα αφήσουμε να γίνουν οι πρωταγωνιστές της ζωής μας. Οταν λέμε λιτότητα επιβάλλεται να γνωρίζουμε από πού πρέπει να ξεκινήσουμε.
Από την πολυτέλεια των προστριβών.
ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ πρωθυπουργός
«Λύσεις από το πολιτικό σύστημα»
Ξεκινώ από μία βασική αρχή: Οι λύσεις στα προβλήματα της πολιτείας και της κοινωνίας έρχονταν, έρχονται και θα έρχονται πάντα από την πολιτική και κατ’ επέκταση από το πολιτικό σύστημα. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να έρχονται από αλλού.
Είμαστε μια δημοκρατική χώρα, με ισχυρούς αντιπροσωπευτικούς δημοκρατικούς θεσμούς, όπως το Κοινοβούλιο, που αποτελούν θεμελιώδη εγγύηση για την εμπέδωση του κράτους δικαίου, την κοινωνική συνοχή και την προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών.
Είναι, επίσης, αλήθεια ότι κυρίαρχο πρόβλημα σήμερα είναι ο επί δεκαετίες αδιαφανής τρόπος λειτουργίας του κράτους, οι πελατειακές σχέσεις, η καθημερινή διαφθορά σε όλα τα επίπεδα.
Η ίδια η οικονομική κρίση που ζούμε, από μόνη της αποτελεί απόδειξη ότι αυτά τα φαινόμενα οδήγησαν τελικά τη χώρα μας σε δυσβάσταχτο χρέος και έλλειμμα, καθώς και στην καθήλωση της ανάπτυξης.
Γι’ αυτό και είναι υποχρέωσή μας να βελτιώσουμε με όλες μας τις δυνάμεις τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος και όχι να διαμορφώσουμε στην κοινωνία ένα γενικευμένο κλίμα εναντίον του και εναντίον των θεσμών, που μόνο κακό μπορεί να προκαλέσει στη δημοκρατία, στη χώρα, στους ίδιους τους πολίτες.
Σκοπός είναι να πάμε σε ένα πολιτικό σύστημα ακόμα πιο δημοκρατικό, ακόμα πιο αντιπροσωπευτικό, το οποίο θα δίνει στους πολίτες την άμεση δυνατότητα να συμμετέχουν στη λήψη των αποφάσεων και να ελέγχουν αποτελεσματικά εκείνους που τους εκπροσωπούν.
Με σαφείς και διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των εξουσιών, με κόμματα η χρηματοδότηση των οποίων γίνεται με απόλυτη διαφάνεια, και φυσικά με καθαρές σχέσεις μεταξύ εκτελεστικής εξουσίας και ΜΜΕ.
Και αν το 2004, διότι από τότε έχω διατυπώσει τη σαφή μου θέση για το ζήτημα, υποστήριζα ότι πρέπει να πάμε σε μεγάλες ανατροπές που θα οδηγήσουν σε ένα αυτόνομο πολιτικό σύστημα και τελικά σε μια ενισχυμένη δημοκρατία, σήμερα η ανάγκη αυτή είναι απόλυτα επιτακτική.
Διότι αυτές οι αλλαγές είναι αναγκαία προϋπόθεση για να μπορέσουμε σήμερα και να αντεπεξέλθουμε στην πρωτοφανή πρόκληση της εξόδου από την κρίση και να προχωρήσουμε στη δημιουργία μιας διαφορετικής Ελλάδας.
Της Ελλάδας της σταθερότητας, της ασφάλειας, του δικαίου και της βιώσιμης ανάπτυξης.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ πρόεδρος της Ν.Δ.
«Ριζική αλλαγή υποδείγματος»
Η Ελλάδα μπορεί να υπερβεί την κρίση…Η χώρα μπορεί… Αλλά το πολιτικό σύστημα πρέπει να αλλάξει!
* Το πολιτικό μοντέλο που λειτουργούσε αναδιανέμοντας επιρροή μεταξύ των κομμάτων στο κράτος και στην κοινωνία έχει χρεοκοπήσει οριστικά.
Η επιρροή η οποία στηρίζεται σε νομή πλούτου και προνομίων έχει εξαντληθεί.
Σήμερα όποιος έτσι προσπαθεί να λειτουργήσει προκαλεί κατακραυγή!
Δεν αυξάνει την επιρροή του…
* Από την άλλη πλευρά, το οικονομικό υπόδειγμα που αναδιένειμε δανεικά έχει επίσης καταρρεύσει.
Γιατί η διεθνής κρίση έχει εκμηδενίσει κάθε τέτοια δυνατότητα.
Χώρια που η Ελλάδα έχει ήδη περιέλθει σε πρωτοφανή κρίση δανεισμού.
Για να αντέξει η δημοκρατία μας, για να ανθίσει ξανά η οικονομία μας και για να ανασάνει η κοινωνία μας χρειαζόμαστε συνολική αλλαγή υποδείγματος.
Το ερώτημα δεν είναι αν θα αλλάξει το μοντέλο που ήδη καταρρέει.
Αλλά από τι θα αντικατασταθεί.
Και πώς θα γίνει αυτό, ώστε να μην προκαλέσει μεγάλους κοινωνικούς τριγμούς. Και πότε θα γίνει αυτό ώστε να συμβεί ομαλά, όχι με κοινωνική έκρηξη.
Το καθεστώς της μεταπολίτευσης έχει ήδη τελειώσει.
Η χώρα οδηγείται σε νέα μεταπολίτευση. Σε μια κοινωνία:
Πιο δημοκρατική, αληθινά δημοκρατική: με αμεσότερη και πληρέστερη εκπροσώπηση της κοινωνίας.
Πιο δίκαιη, αληθινά δίκαιη: με ενίσχυση του ρόλου της μεσαίας τάξης, ευκαιρίες και προστασία για τους ασθενέστερους και ισονομία για όλους.
Πιο αναπτυξιακή, με περισσότερες ευκαιρίες, με διάχυση ευκαιριών και εισοδήματος παντού. Και με ανταγωνιστικότητα παντού!
* Μια κοινωνία που δεν κραυγάζει, δημιουργεί.
* Μια οικονομία που δεν εξαντλείται σε κρατικοδίαιτη κερδοσκοπία, αλλά παράγει ανταγωνιστικά και κερδίζει αγορές.
* Μια παιδεία που δεν μοιράζει πτυχία χωρίς αντίκρισμα αλλά παράγει γνώση, έρευνα και ήθος.
* Μια διανόηση που δεν φανατίζει αλλά παιδαγωγεί και απελευθερώνει.
* Μια πολιτική που δεν δημιουργεί καχυποψία και αποστροφή αλλά εμπνέει συμμετοχή, ευθύνη κι ελπίδα. Και ξανακερδίζει τους νέους ανθρώπους…
Αυτή είναι η «νέα μεταπολίτευση» που έρχεται…
ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ πρόεδρος Κ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ
«Ο δρόμος για ένα εναλλακτικό σχέδιο»
Η κρίση του μεταπολιτευτικού πολιτικού σκηνικού είναι σήμερα κάτι περισσότερο από προφανής.
Το ΠΑΣΟΚ έχει διαρρήξει ήδη κάθε σχέση με τα κοινωνικά στρώματα τα οποία το στήριξαν στις εκλογές του Οκτωβρίου. Ετοιμάζεται να κυβερνήσει τη χώρα με διατάγματα και βασιζόμενο στην υποστήριξη της δεξιάς και της ακροδεξιάς, οδηγώντας τη χώρα στον επικίνδυνο δρόμο της ύφεσης, της φτώχειας και της ανεργίας. Η Νέα Δημοκρατία, τραυματισμένη από την κατάρρευση αξιοπιστίας της κυβέρνησης Καραμανλή, αδυνατεί να κεφαλαιοποιήσει την ευρύτατη δυσαρέσκεια την οποία προκαλούν τα κυβερνητικά μέτρα. Αλλωστε, στις συνθήκες οι οποίες διαμορφώνονται σήμερα, άλλη μια υπόσχεση διαχείρισης των σημερινών αδιεξόδων «με περισσότερη εντιμότητα και υπευθυνότητα» δεν πείθει κανέναν απολύτως.
Από προχθές, όμως, υπάρχει μια νέα πραγματικότητα στη χώρα. Από τη μια, μια νέα κοινωνική πλειοψηφία, που οργισμένη κατέκλυσε τους δρόμους στη μεγαλύτερη μεταπολιτευτική διαδήλωση και από την άλλη μια νέα ετερόκλητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία 172 βουλευτών, αναντίστοιχη όμως με τους κοινωνικούς συσχετισμούς.
Η αδυναμία να ανακυκλωθούν τα φθαρμένα υλικά του δικομματισμού θα πυκνώσει τις φωνές για μια διακυβέρνηση τεχνοκρατών και επιχειρηματιών, ώστε «να κάνει η χώρα μια νέα αρχή». Μια νέα αρχή χωρίς, όμως, εργασιακά δικαιώματα, ασφαλιστικό σύστημα και στοιχειώδες κοινωνικό κράτος. Πρόκειται για σχέδιο απελπισίας: κανένας τέτοιου είδους ελιγμός δεν πρόκειται να εξασφαλίσει τη στήριξη της κοινωνίας, η οποία ζει ήδη μέσα στην αγωνία και την ανασφάλεια. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η απάντηση στη σημερινή πολιτική οικονομική και κοινωνική κρίση μπορεί να προέλθει μόνο από μια νέα κοινωνική συμμαχία. Η συμμαχία αυτή έκανε ήδη την πρώτη της δυναμική εμφάνιση στους δρόμους, υπερασπιζόμενη τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, και απαιτώντας να φορολογηθεί το κεφάλαιο.
Η αποφασιστικότητα εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων βάζει σήμερα τις βάσεις για τη συγκρότηση ενός νέου πόλου, που θα ενώνει την αριστερά, με δυνάμεις από το σοσιαλιστικό χώρο και θα κάνει τον μεταπολιτευτικό δικομματισμό παρελθόν.
Με τη στήριξη ευρύτατων λαϊκών στρωμάτων μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο, μια νέου τύπου ανάπτυξη με επίκεντρο όχι πια την αγορά και τις ανάγκες του κεφαλαίου αλλά τις ανθρώπινες ανάγκες, την κοινωνική δικαιοσύνη, την προστασία των δημόσιων αγαθών και του περιβάλλοντος.
Μέσα στη βαθιά οικονομική κρίση ο δρόμος αυτός έχει ανοίξει, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ πρόεδρος του ΣΕΒ
«Αποσύνθεση υπό το βάρος των δανείων»
Τα κόμματα της μεταπολίτευσης έχουν φθάσει στα όριά τους γιατί το κράτος της μεταπολίτευσης (που εξέθρεψαν για να τα εκθρέφει) αποσυντίθεται υπό το βάρος των δανείων που πήρε και των κοινοτικών κονδυλίων που κατασπατάλησε μοιράζοντας διορισμούς, επιδόματα και συμβάσεις, προκειμένου να συντηρήσει μία επιδοτούμενη, πελατειακή ανάπτυξη -μία «φούσκα» ευημερίας και ψηφοθηρίας.
Τα κόμματα του πολιτικού μας συστήματος διαπλέκονται με το κράτος αυτό, είτε οργανικά είτε ιδεολογικά. Τα αντανακλαστικά τους είναι να μην κόψουν το κλαδί πάνω στο οποίο έχουν μάθει να κάθονται: τον υπερτροφικό και αντιπαραγωγικό δημόσιο τομέα, τις αδηφάγες ΔΕΚΟ, τις παραφυάδες της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η πλειοψηφία, φοβούμαι, του πολιτικού μας προσωπικού είναι διαποτισμένη με αυτήν τη νοοτροπία.
Το Δημόσιο είναι η πηγή τους, είναι η αντίληψή τους. Αισθάνονται ότι η ανεμπόδιστη ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα θα περιόριζε την εξουσία τους, άρα και τα προνόμιά τους. Ενα «κρατικοποιημένο» πολιτικό σύστημα μπορεί να αποκρατικοποιήσει την οικονομία και την κοινωνία;
Κι ωστόσο, η σημερινή κρίση οδηγεί νομοτελειακά στην πτώχευση αν δεν αντιμετωπισθεί όχι με περικοπές επιδομάτων, αλλά με ουσιαστική περικοπή του κράτους και με τον μετασχηματισμό της οικονομίας μας μέσα από ριζικά θεσμικά μέτρα απελευθέρωσης της αγοράς και της επενδυτικής πρωτοβουλίας.
Οσο το πολιτικό μας σύστημα επιμένει να συντηρεί το παρασιτικό κράτος και να διατηρεί αναχρονιστικά εμπόδια στην επιχειρηματικότητα, άρα και στην ανάπτυξη, τόσο θα αδυνατεί να ελέγξει την κρίση – με αποτέλεσμα να γίνει και το ίδιο θύμα της. Με άλλα λόγια, το πολιτικό σύστημα καλείται να υπερβεί τον εαυτό του. Αν δεν αλλάξει, θα βουλιάξει…
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
26 Σχόλια
Comments feed for this article
9 Μαΐου, 2010 στις 9:27 μμ
KnowDame
Ξέρει κανείς αν δημοσιεύτηκε κάπου ΟΛΟΚΛΗΡΟ το νομοσχέδιο;
Γιατί αν αληθεύουν αυτά που γράφονται στο άρθρο, οδηγούν εκ. ελλήνων σε αργό θάνατο. Καλύτερα να μας κάνανε ευθανασία, παρά αυτό το έγκλημα
http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=160110
9 Μαΐου, 2010 στις 11:34 μμ
kapetanios
KnowDame
μείνε ψύχραιμη, έτσι ακριβώς όπως τα λέει θα γίνουν-μέχρι το 11 γιατί για το 12 δεν τολμούν να το γράψουν
ρίξε μια ματιά και μόνη σου
Click to access nom04052010.pdf
10 Μαΐου, 2010 στις 8:42 πμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Στο ακόλουθο link του «αντιπροέδρου», μπορούμε να δούμε τα περισσότερα «επόμενα μέτρα» που εμφανίζονται στο τελευταίο σκέλος του κειμένου που πρότεινε ο Καπετάνιος.
Σχετικά με το πρώτο αναλυτικό κείμενο παρατήρησα ότι το χρονοδιάγραμμα αλλάζει λίγο (οι χρόνοι είναι μικρότεροι), αλλά και ορισμένα «χτυπητά».
Η ενιαία αρχή πληρωμών ενώ εμφανίζεται ότι θα ολοκληρωθεί τον Ιούνιο, πριν λίγες μέρες εμφανίστηκε ο ΓΑΠ με πρόταση «ημέρας απογραφής των ΔΥ».
(έχει γούστο να εννούν ότι θα καλέσουν ανθρώπους υπό απόλυση ή μετά από περικοπές να δηλώσουν οικειοθελώς, αλλά και «υπευθύνως», πού ανήκουν και από που πληρώνονται. Και μάλιστα σε διαδικασία «ημέρας απογραφής», δηλαδή σε σημεία συγκέντρωσης. Έχει να γίνει του κουτρούλη ο γάμος……)
Βεβαίως βεβαίως, υπάρχει και ο συγκριτικός Πίνακας (το β κείμενο), το οποιο απεικονίζει το πόση δουλειά έχει γίνει……
http://antiproedros.gov.gr/2010/05/04/478
10 Μαΐου, 2010 στις 8:49 πμ
lifeable
Δεν θα κουραστώ να το γράφω…
Προβλήματα έχουμε, πολλά και όλα
σοβαρά…αλλά με αυτόν τον τρόπο
ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΟΥΜΕ ένα ΔΙΕΘΝΕΣ πρόβλημα, το οποίο αυτή τη στιγμή
ταλανίζει όλες τις πολιτικές δυνάμεις του ΠΛΑΝΗΤΗ…
Ο πόλεμος μεταξύ της πραγματικής οικονομίας των βιομηχανιών παραγωγής
προϊόντων και υπηρεσιών, και της επίπλαστης βιομηχανίας των παραγώγων.
Το σημερινό δημόσιο χρέος της χώρας είναι κατά 70% ή 75% ή ένα τέτοιο
τεράστιο ποσοστό,δημιουργία της παράλληλης αγοράς ομολόγων, και
επιτελέσθηκε με εκβιασμούς σε αδύναμες πολιτικά Ελληνικές κυβερνήσεις,
για τα Εθνικά θέματα, από συγκεκριμένα κέντρα, που διοικούν και ελέγχουν
το συγκεκριμένο παρα-οικονομικό σύστημα.
Ο Γιώργος ή ο Αντώνης, και ο κάθε Γιώργος και ο κάθε Αντώνης,δεν θα
καταφέρουν να κάνουν πραγματική πολιτική, ΕΚΒΙΑΖΟΜΕΝΟΙ.
Πήραμε φωτιά και ο Γιώργος στέλνει mail στην Πυροσβεστική…
Εάν συνεχίσουμε με αυτά τα μέτρα, πριν βγει το ’10,δεν θα υπάρχει καθόλου οικονομία για να συζητάμε, και φυσικά αυτά που συζητάνε όλη τη μέρα στα ΜΜΕ (Μοιρασιά Μικροαστικής Ειρωνείας),περί του τι σύνταξη θα πάρει και ποιος,θα μοιάζουν σαν να ήρθαν από άλλον πλανήτη…Καλημέρα
10 Μαΐου, 2010 στις 9:17 πμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Με αφορμή το σχόλιο του lifeable, και όχι σε αντίθεση αναγκαστικά σε όσα περιέχονται σε αυτό:
Ας συμφωνήσουμε ότι θα κάνουν όλοι το καλύτερο «για να μην περάσουν τα μέτρα»
Πολίτες, κινήματα, πολιτικές δυνάμεις (πλην Λακεδαιμονίων), συνδικάτα κλπ.
Αν περάσουν;;.
Δεν νομίζω ότι θα λέγαμε «αποθανέτω η ψυχή μας μετά των αλλοφύλων» ή «τώρα τη βάψαμε, ο καθείς και τα όπλα του», δηλαδή ο σώζων εαυτώ σωθήτω.
Φυσικά δεν με αφορούν αντιλήψεις «δεν πρέπει να λέμε για το μετά, διότι πέφτει το ηθικό και δεν είαμστε μαχητικοί σήμερα».
Θεωρώ ότι δεν υιοθετούμε το σχήμα όπου η πρωτοπορία που κατέχει την αλήθεια διαμορφώνει τη συνείδηση της «μάζας».
Όσοι αντιδρούν (πρέπει να), το κάνουν ενσυνείδητα και γνωρίζοντας όλες τις παραμέτρους του «παζλ».
Οι διαφορετικές προσεγγίσεις του καθενός, δεν πρέπει να θεωρούνται αποτέλεσμα «άγνοιας».
Έτσι, θεωρώ σημαντικό και ασχολούμαι όσο μπορώ ΚΑΙ με το «μετά τα μέτρα».
Αν λοιπόν υπάρχει αξία στη διερεύνηση του «μετά», αυτό πρέπει να γίνεται από τώρα και μάλιστα δημόσια, και όχι όταν οι συνέπειες του προβλήματος θα έχουν επισκιάσει τα πάντα .
10 Μαΐου, 2010 στις 3:08 μμ
Ο Αιρετικός
Για δείτε τι αποκαλύπτει ο Άρης Χατζηστεφάνου… Κι αφήστε τους καραγκιόζηδες του κυνοβουλίου (και τα τσιράκια τους) να λένε ανοησίες:
http://www.skai.gr/player/Radio/?MMID=113021
Όχι λοιπόν, δε χρειαζόμασταν μέτρα… Πολλώ δε μάλλον τα μέτρα για φέρετρο που μας πήρε το ΔΝΤ και μας εφήρμοσε ο ΓΑΠ με τη ΓΑΠο»κυβέρνηση».
10 Μαΐου, 2010 στις 3:36 μμ
lifeable
@Αθηναίος
Το ότι εμείς που νομίζουμε ότι τα
ξέρουμε όλα, εκνευρίζουμε εσάς
(τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ) που πραγματικά τα ξέρετε, το έχουμε
αντιληφθεί…βγήκε σήμερα ο «πουθενάς», απ’ την συνδιάσκεψη του «τίποτα»
λέγοντας ότι η αριστερά δεν θέλει να συμμετέχει, και άλλες τέτοιες μπούρδες,
όταν είναι νωπές ακόμα οι διαγραφές αυτών που συμμετείχαν, αλλά δεν
ήθελαν απλά να παραβρεθούν ακόμα μια φορά ως αχυράνθρωποι…
Άλλωστε είναι μονοπώλιο κάποιων περισπούδαστων, να έχουν την σύνεση
να μελλοντολογούν, έχοντας χρίσμα από κάποιο ιδιόμορφο κληρονομικό
χάρισμα, που εμείς οι λοιποί, απλοί, κοινοί θνητοί, δεν διαθέτουμε…
Εμείς λοιπόν που σκεφτόμαστε μόνο το σήμερα, σας υπενθυμίζουμε κύριε
Αναγνώστη, ότι η κιβωτός του Νώε κατασκευάστηκε από ερασιτέχνες (ή
εραστές της τέχνης), ενώ ο Τιτανικός του Γιωργάκη από επαγγελματίες…
και ότι στην Ιθάκη που ανέφερε απ’ το Καστελόριζο, έφτασε μόνος του ο
Οδυσσέας, όταν όλοι οι υπόλοιποι σύντροφοί του χάθηκαν στην πορεία,
καθώς και το ότι του πήρε 10 ολόκληρα χρόνια…
Το ποιους θέλει να σώσει, και ποιος πρέπει να πληρώσει, κατέστη γνωστό από καιρού…και οι περίεργες κομματικές συμμαχίες ανοίγουν δρόμους…
Η υπομονή έχει και τα όριά της, αντίθετα απ’ το θράσος που απ’ ότι
αντιλαμβάνομαι είναι χαώδες
10 Μαΐου, 2010 στις 4:41 μμ
kapetanios
αναγνώστη
Θαθελα να μουν από μια μεριά να βλέπω τον Πάγκαλο να αναθεωρεί κάθε μήνα το χρονοδιάγραμμα και τους συγκριτικούς πίνακες! ( με τους οποίους «συγκριτικούς» μια πλάκα την έπαθα-ούτε του δημοτικού σχολείου μιλάμε!) Εργοδηγό τον κάνανε τον αντιπρόεδρα οι φίλοι του ΔΝΤ 🙂
Δεν ξέρω εάν το πρόσεξες αλλά στο κόκκινο( καθυστέρηση και ελλειπή στοιχεία) βρίσκονται και ενδιαφέρουσες παράγραφοι όπως:
-τριετείς προϋπολογισμοί με ενσωμάτωση περικοπών δαπανών
-αποτελεσματική εφαρμογή φόρου στα κέρδη κεφαλαίου από όπως βραχυπρόθεσμες και χρηματιστηριακές συναλλαγές
– και ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων η οποία (στην περιγραφή κατάστασης ) έχει ολοκληρωθεί νομοθετικά αλλά αναμένεται η γνώμη της ΕΚΤ !! πώς είπατε? δεν είμαστε σε κατοχή? άντε καλά!
10 Μαΐου, 2010 στις 8:39 μμ
Πάνος
Βρε τους απατεώνες…
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_100022_09/05/2010_400327
10 Μαΐου, 2010 στις 8:45 μμ
Πάνος
«Πίσω από τις κινήσεις των τελευταίων μηνών του Γιώργου Παπανδρέου βρίσκεται ο κ. Leif Pagrotsky, πρώην υπουργός εμπορίου της Σουηδίας. Είναι ο επικεφαλής των συμβούλων του για την χάραξη της στρατηγικής της κυβέρνησης. Είναι ο άνθρωπος που διαμορφώνει τη στάση και συμπεριφορά του πρωθυπουργού ως προς την κρίση που πλέον ξεφεύγει από τα όρια της χώρας μας. Ο κ. Leif Pagrotsky έδωσε χθες μια διάλεξη στο πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης, μέσω της οποίας αποκαλύπτεται ο τρόπος που ο Γ. Παπανδρέου δομεί την προσωπική του «αλήθεια» για να αντιμετωπίσει την κρίση, μέρος της οποίας είναι και ο ίδιος. Τα βασικά σημεία της ομιλίας του κ. Ρagrotsky είναι… »
http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2010/05/blog-post_5748.html
10 Μαΐου, 2010 στις 9:06 μμ
Πάνος
10.5.2010
ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ: ΣΕ ΣΩΣΤΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ
Κοινή δήλωση των επικεφαλής των Πράσινων στο ευρωκοινοβούλιο
Σε θετική κατ’ αρχή κατεύθυνση εκτιμούν οι Οικολόγοι Πράσινοι ότι κινούνται οι αποφάσεις του Σαββατοκύριακου για την επείγουσα δημιουργία μηχανισμού συνολικής στήριξης της ευρωζώνης.
Για το θέμα αυτό, οι εκπρόσωποι τύπου των Οικολόγων Πράσινων Γιάννης Παρασκευόπουλος και Ιωάννα Κοντούλη έκαναν την ακόλουθη δήλωση:
«Οι θετικές κατ’ αρχήν αποφάσεις για γραμμή άμυνας της Ευρώπης απέναντι στις χρηματαγορές, έρχονται με μεγάλη καθυστέρηση καθώς η Ελλάδα πληρώνει ήδη βαρύ κοινωνικό, οικονομικό και ανθρώπινο τίμημα με την επιτήρηση του Δ.Ν.Τ., τα πρόσφατα οδυνηρά μέτρα, την τυφλή βία, την προοπτική βαθιάς ύφεσης και εκτεταμένης ανεργίας. Οι νέες ευρωπαϊκές ρυθμίσεις θα μπορούσαν πάντως, εφόσον υπάρξει η απαραίτητη πολιτική βούληση, να αποτελέσουν το πρώτο βήμα μιας βιώσιμης κοινής οικονομικής πολιτικής σε επίπεδο ευρωζώνης.
Προβληματικά σημεία αποτελούν, όμως, αποτελούν η εμμονή στην πολιτική του ισχυρού ευρώ, και η απουσία προοπτικής να αντικαταστήσουν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί την κηδεμονία του Δ.Ν.Τ. σε χώρες όπως η Ελλάδα. Αυτή ακριβώς η προοπτική, μαζί με την ανάγκη να ξεκινήσουν άμεσα εκτεταμένες επενδύσεις για πράσινη στροφή της οικονομίας με παράλληλο περιορισμό της ανεργίας, θα πρέπει να αποτελέσει κεντρικό στόχο για τη χώρα μας».
Για το ίδιο θέμα, οι συμ-πρόεδροι της ομάδας των Πράσινων ευρωβουλευτών Ρεμπέκα Χαρμς και Ντανιέλ Κον Μπεντίτ έκαναν την ακόλουθη κοινή δήλωση:
«Η απόφαση να εγκαθιδρυθεί ταχύτατα ένας μηχανισμός στήριξης του κοινού νομίσματος στις χώρες της ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν προβλήματα, κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Οι Πράσινοι, όμως, λυπούνται για το γεγονός ότι οι ηγέτες της Ε.Ε. αφυπνίστηκαν μόλις στο χείλος της αβύσσου. Χρειάστηκαν εβδομάδες δισταγμών και κωλυσιεργιών, με υψηλό οικονομικό και πολιτικό τίμημα, για να αποφασίσουν να κάνουν αυτό που όφειλαν να είχαν ήδη κάνει εδώ και 4 μήνες.
Ο προτεινόμενος ευρωπαϊκός μηχανισμός για τη διαχείριση της κρίσης θα αποτελέσει σίγουρα ένα ισχυρό εργαλείο για να ανακόψει την κερδοσκοπία. Ωστόσο, η αποστολή του παραμένει υπέρμετρα περιορισμένη. Οι Πράσινοι προτείνουμε να διευρυνθεί το έργο του, και ο μηχανισμός να δώσει σάρκα και οστά σ’ έναν Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαχείρισης Χρεών και Επενδύσεων, που θα μπορεί να εκδίδει σειρές ευρωομολόγων.
Καλούμε, επίσης, τους ηγέτες των χωρών μελών της ΕΕ να υιοθετήσουν γρήγορα έναν ειδικό φόρο επί των βραχυπρόθεσμων χρηματοοικονομικών συναλλαγών, ο οποίος μπορεί να έχει τριπλό όφελος: να δημιουργεί δημόσιους πόρους για τη δημιουργία μηχανισμών διάσωσης, να διασφαλίζει ότι οι επενδυτές συνεισφέρουν το μερίδιο που τους αναλογεί στα βάρη της διάσωσης τραπεζών και χωρών, να προσφέρει τρόπους ανάσχεσης της κερδοσκοπίας. Σε μακροπρόθεσμη βάση έχουμε ανάγκη από ένα μηχανισμό που να διαμοιράζει τα κόστη αυτού του δεύτερου κύματος διάσωσης, μετά από εκείνο των τραπεζών, ώστε να μην επιβαρύνονται μόνο οι απλοί φορολογούμενοι, αλλά κυρίως εκείνοι που επί χρόνια συσσώρευσαν κέρδη από λανθασμένες πολιτικές.
Αποτελεί, επίσης, καλό σημάδι ότι η Μέρκελ και ο Σαρκοζί για πρώτη φορά αναγνωρίζουν ότι τα ζητήματα ανταγωνιστικότητας συνιστούν πραγματικό πρόβλημα μεταξύ των χωρών μελών της ευρωζώνης. Εάν λοιπόν επιθυμούμε να σταθεροποιήσουμε το ευρώ μακροπρόθεσμα, πρέπει να αντιμετωπιστούν όχι μόνο τα υπέρμετρα δημοσιονομικά ελλείμματα, αλλά και τα προβλήματα από τα πλεονάσματα και ελλείμματα των εθνικών εμπορικών ισοζυγίων στο εσωτερικό της ευρωζώνης.
Είναι λάθος να θεωρούμε ότι η μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων μπορεί από μόνη της να οδηγήσει σε οικονομική σταθερότητα. Πρέπει να βάλουμε στο τραπέζι και να επανεξετάσουμε όλες τις αντιπαραγωγικές και μη βιώσιμες δαπάνες, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών εξοπλισμών. Είναι σαφές ότι πρέπει να υιοθετηθούν ορισμένα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής, ωστόσο, πρέπει επίσης να διασφαλιστεί και η κοινωνική δικαιοσύνη, καθώς και να αποτραπεί το ενδεχόμενο η λιτότητα να οδηγήσει σε νέα ύφεση.
Ενώ θεωρητικά είναι σωστή η ισχυροποίηση του Συμφώνου Σταθερότητας και η ενίσχυση κυρώσεων που αυτό προβλέπει, υπάρχουν πολλές αμφίβολες για την ορθότητα των προτάσεων που έχουν πέσει στο τραπέζι. Η ισχυροποίηση του Συμφώνου Σταθερότητας οφείλει να έχει επίσης ως στόχο την αντιμετώπιση των υπέρμετρων πλεονασμάτων και ελλειμμάτων στα εμπορικά ισοζύγια. Επομένως, η τακτική των ανταμοιβών και κυρώσεων οφείλει να αφορά τόσο τις χώρες με τα ελλείμματα, όσο και εκείνες με τα πλεονάσματα. Για το λόγο αυτό απαιτείται δημόσιος διάλογος σε βάθος, τον οποίο οφείλει να ξεκινήσει γρήγορα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Τέλος, η κρίση των τραπεζικών χρεών και τώρα των κρατικών χρεών δείχνει ξεκάθαρα ότι οι δύο κρίσεις συνδέονται και αλληλεπιδρούν στενά και ότι η εποπτεία των χρηματοοικονομικών θεσμών οφείλει να ενδυναμωθεί. Το Συμβούλιο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρέπει να δείξουν στις εβδομάδες που έρχονται ότι πήραν το μάθημά τους από τα δύο τελευταία χαοτικά χρόνια και επομένως να παρουσιάσουν ενισχυμένες προτάσεις για το πακέτο Οδηγιών για την επίβλεψη του χρηματοπιστωτικού τομέα».
10 Μαΐου, 2010 στις 9:13 μμ
Β.Δ. Καργούδης
@πάνος για τα φορτηγά και την»έγκυρη» (υπέροχη και η δική σου αποστροφή! Το σκέφτηκες καθόλου ή σούρθε αυθόρμητα το επιφώνημα;) Επειδή ο πατέρας μου ήταν αυτοκινητιστής, υπάρχει κανένας ηλίθιος που να ήθελε το κράτος να σηκωθεί ένα πρωί και να πει στους ιδιοκτήτες»τώρα μπορείτε να βάλετε τις άδειες εκεί που ξέρετε» ή κανένας ακόμα πιο ηλίθιος να προτείνει στα σημερινά κεσάτια να αποζημιώσει το κράτος τους ιδιοκτήτες (σε τιμές έστω και χαμηλότερες από την αγορά), για να μπορεί έτσι ωραιότατα να την απελευθερώσει την αγορά ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ κιόλας;
ΣΥΝΕΡΘΕΤΕ ΜΩΡΕ & σκεφτείτε λιγουλάκι πριν πει ο καθένας τη μαλακία του!
10 Μαΐου, 2010 στις 9:19 μμ
Β.Δ. Καργούδης
@ανάκληση: διαγράφεται η λέξη μαλακία. Δικό μου ατόπημα!
10 Μαΐου, 2010 στις 9:19 μμ
Πάνος
Α, έτσι… 😉
10 Μαΐου, 2010 στις 9:38 μμ
Πάνος
Δεν έχουμε ποστ για το Ασφαλιστικό, οπότε το βάζω εδώ:
10/05/2010
ΔΗΛΩΣΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
Σχετικά με το προσχέδιο νόμου για το Ασφαλιστικό, το οποίο παρουσίασε σήμερα το απόγευμα στο υπουργικό συμβούλιο ο υπουργός Εργασίας, ο εκπρόσωπος των Οικολόγων Πράσινων Γιάννης Παρασκευόπουλος έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Σε απλά ελληνικά, οι κυβερνητικές εξαγγελίες αποτελούν περιορισμένη «επιλεκτική πτώχευση» του κράτους απέναντι στο μεγαλύτερο μέρος των ασφαλισμένων. Για μας οι ευθύνες, τόσο για τα παλιότερα αποθεματικά που είχαν εξανεμιστεί στο βωμό της άγριας ανάπτυξης, όσο και για τη συνεχιζόμενη αιμορραγία πόρων των Ταμείων, αποτελούν άτυπο δημόσιο χρέους προς την κοινωνία, που δεν επιδέχεται παραγραφή.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουμε όμως λόγους να ανησυχούμε και για πράγματα που δε φαίνεται να ανησυχούν άλλους: Μας ανησυχεί που την τελευταία δεκαετία το προσδόκιμο ζωής αυξήθηκε πολύ λιγότερο από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, μας ανησυχεί που η προσπάθεια είναι να εξαλειφθούν οι συντάξεις για βαρέα και ανθυγιεινά παρά οι ανθυγιεινές συνθήκες εργασίας.
Ως πρώτο λοιπόν σχόλιο τονίζουμε ότι οι αλλαγές στο ασφαλιστικό θα έπρεπε να ξεκινήσουν με την αναζήτηση τρόπων που θα θωρακίσουν τα Ταμεία απέναντι στην εισφοροδιαφυγή, με παράλληλη ενθάρρυνση και της απασχόλησης».
10 Μαΐου, 2010 στις 10:01 μμ
Β.Δ. Καργούδης
@Πάνο, αλήθεια. Ο πατ. μου ο σχωρεμένος υπήρξε πρόεδρος και μετά απλός μέτοχος στο ΚΤΕΛ Ξάνθης & στον οικοδομικό του συνεταιρισμό, και ξέρω πού πήγε η περδικούλα των χιλιάδων οικογενειαρχών φορτηγατζήδων, από εγκληματικές ανευθυνότητες σαν κι αυτή της «δημοσιογράφας» της ΚΑΘΗΜ. Δεν ήξεραν τι να πιστέψουν οι άνθρωποι για την πιθανότητα να βρεθούνε από τη μια μέρα στην άλλη χωρίς εργαλείο δουλείας και μειον 150 000 ευρώ ο καθένας τους!
Και νομίζω μάλιστα ότι μια μεταβατική 3 χρόνων είναι πολύ «σφιχτή»!
10 Μαΐου, 2010 στις 10:08 μμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
lifeable (σχ. 3.36 μμ)
καμία σχέση…………….
Ξαναδιάβασα το σχόλιό μου μήπως κάτι που έγραψα διακαιολογεί τα του σχολίου σου, πάλι καμία σχέση…………….
Άλλωστε ξεκίνησα με ( σχ. 09.17πμ)
«Με αφορμή το σχόλιο του lifeable, και όχι σε αντίθεση αναγκαστικά σε όσα περιέχονται σε αυτό».
Καπετάνιε,
Εκτός των κόκκινων έχει μεγάλο ενδιαφέρον ότι πολλά είναι «πράσινα για τον Αντιπρόεδρο» άρα να και ο συγκριτικός Πίνακας, αλλά τα ίδια είναι κατακόκκινα για τους ίδιους όταν ζητούνται «κλαδικά στοιχεία» .
Το κόλπο είναι η «απίθανη » στήλη «περιγραφή κατάστασης»
«ήξεις , αφήξεις (άνω τελεία ο Αντιπρόεδρος) ουκ εν τω πολέμω θνήξεις»
«ήξεις , αφήξεις ουκ (άνω τελεία πχ η Μαριλίζα, Διαβίου κλπ) εν τω πολέμω θνήξεις»
10 Μαΐου, 2010 στις 10:09 μμ
Μαύρο πρόβατο
κ.Καργούδη, η βόμβα εδώ ονομάζεται «οδηγία Μπολκεστάιν». Η απελευθέρωση, είναι απλώς ο πυροκροτητής…
10 Μαΐου, 2010 στις 10:26 μμ
σχολιαστης
Μα είμαστε σοβαροί. Θα έπρεπε απλώς να πληρώνεται ένα παράβολο άντε 1000 ευρώ ώστε να μην επιβαρύνονται οι μεταφορές.
10 Μαΐου, 2010 στις 10:37 μμ
kapetanios
Βάγγο
Σαφώς και το θέμα που θέτεις είναι ΚΑΙ υπαρκτό ΚΑΙ σοβαρό αλλά αυτή ακριβώς η «λογική» είναι που οδήγησε τις τιμές των αδειών σε αυτά τα επίπεδα.
Η απελευθέρωση θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να ωθήσει και τους υπάρχοντες κατόχους ΔΧ σε νέες επενδύσεις εφόσον η πολιτεία τους έδινε τα σωστά κίνητρα.
πχ θα μπορούσε η άδεια να καθοριστεί στο 30% της τιμής όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα στην αγορά δίνοντας όμως την δυνατότητα στους κατόχους να τις αγοράσουν με 50% έκπτωση ( οι περισσότεροι αυτοκινητιστές θα έτρεχαν να αγοράσουν τουλάχιστον μια(+1) ακόμη –και για το μουαγεν στο κόστος κτήσης αλλά και για λόγους επέκτασης της επιχείρησης τους )
Κι έτσι θα επιτευχθεί από την μια η ανάπτυξη του κλάδου ( και όλων των κλάδων που συμπαρασύρονται πχ εμπόριο αυτοκινήτων , ανταλλακτικών , συνεργεία κλπ ) και από την άλλη οι κάτοχοι θα έχουν την προστασία του επενδυμένου κεφαλαίου που τους πρέπει.
Απόλυτη προστασία και δεν τους πρέπει (οι περισσότεροι έχουν πάρει πολλές φορές μέρος σε αγοραπωλησίες αδειών απ τις οποίες έχουν κερδίσει ουκ ολίγα μέχρι σήμερα) αλλά ΚΑΙ δεν είναι δίκαιη έτσι όπως διαμορφώνεται το οικονομικό περιβάλλον σήμερα
Σαφώς και υπάρχουν και άλλες προτάσεις (φορολογικές ελαφρύνσεις , ευνοϊκές χρηματοδοτήσεις κλπ)
Η «κυβέρνηση» όμως ακόμη μια φορά αδυνατεί να αντιληφθεί την κρισιμότητα των στιγμών.
[Βάγγο , κι εγω της «οικογένειας» είμαι -δις 😉 ]
*
Πάνο
Η μαϊμού απελευθέρωση δεν ευνοεί ούτε και τους ίδιους τους μικρούς (1-2 άδειες) αυτοκινητιστές.
Στάχτη στα μάτια τους ρίχνει μιας και δεν αντιλαμβάνονται ότι αργά ή γρήγορα ΚΑΙ το βιος τους θα εξανεμισθεί ΚΑΙ θα παραμείνουν στάσιμοι μέχρι τελικής τους πτώσης.
Δεν μπορεί κανένας τους (στην σημερινή οικονομική πραγματικότητα και το ρευστό περιβάλλον, μια ρευστότητα η οποία εντείνεται και από μια κυβέρνηση που δεν ξεκαθαρίζει την θέση της ούτε και σήμερα!)να αγοράσει νέα άδεια έτσι όπως λέγεται ότι θα διαμορφωθεί η τιμή από την πολιτεία, και ο χρόνος της «προσαρμογής» σε χαμηλότερα επίπεδα δεν θα είναι τίποτε περισσότερο από μια πρώτης τάξεως ευκαιρία σε αυτούς που διαθέτουν πληθώρα αδειών (γνωρίζω αρκετούς που έχουν πάνω από 13-14 άδειες) να τις ξεφορτωθούν (πουλώντας τες σε τιμές ελαφρώς φθηνότερες από την πολιτεία ) σε επίδοξους νεανίες
Τίποτα περισσότερο τίποτε λιγότερο. Ας περιμένουμε όμως να δούμε που θα καταλήξει και αυτή η παρωδία της διαβούλευσης και μετά τα ξαναλέμε
10 Μαΐου, 2010 στις 10:46 μμ
δεξιος
Αυτος παντως εβγαλε το συμπερασμα οτι ο ΓΑΠ δεν ξερει.
http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/2010/05/blog-post_10.html
10 Μαΐου, 2010 στις 11:05 μμ
Πάνος
Ναι, αλλά διαφωνεί ο ζέπος, ο οποίος υποστηρίζει ότι ο ΓΑΠ ξέρει 😉
11 Μαΐου, 2010 στις 12:27 πμ
Πάνος
Από μικρό κι από χαζό, μαθαίνεις την αλήθεια!
*
Διαβάζοντας το άρθρο του Γιώργου Δελάστικ στο σημερινό Έθνος «Θα επιβιώσει άραγε το ευρώ;» στην τελευταία παράγραφο ανακαλύψαμε την εξής αποκαλυπτική δήλωση του κου Φ.Σαχινίδη…
Αποκαλυπτικές ήταν οι δηλώσεις του υφυπουργού Οικονομικών Φ. Σαχινίδη στη ΝΕΤ.
Πραγματική πολιτική βόμβα! «Οταν το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, διαπίστωσε ότι η μόνη εναλλακτική επιλογή που είχε ήταν να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο», είπε και χαρακτήρισε το ΔΝΤ ως «πρώτη επιλογή και μόνη που υπήρχε από τις 5 Οκτωβρίου και μετά»! Αυτό που καταλαβαίνει ο κοινός νους από τις υφυπουργικές δηλώσεις είναι ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου, αμέσως μόλις ανέλαβε, διαμόρφωσε την άποψη ότι πρέπει να μας οδηγήσει στο ΔΝΤ και ότι απλώς επειδή τα χρήματα του ΔΝΤ δεν επαρκούσαν, προσπάθησε να βάλει και την ΕΕ να «τσοντάρει». Πικρές αλήθειες…
http://citypress-gr.blogspot.com/2010/05/blog-post_7770.html
11 Μαΐου, 2010 στις 2:48 πμ
lifeable
@Αθηναίος
Συγνώμη για την λεκτική επίθεση,
κάνω το λάθος που απεχθάνομαι…
βλέπω παντού «εχθρούς»…όταν το περιβάλλον της καλύβας μου έχει δείξει
ότι γύρω μου υπάρχουν φίλοι, που μπορεί να διαφωνούν μαζί μου, αλλά
παραμένουν φίλοι…ξαναδιαβάζοντας σχολαστικά κατάλαβα ότι παρανόησα
11 Μαΐου, 2010 στις 2:58 πμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
lifeable, προφανώς δεν υπάρχει θέμα και merci για την «κατάταξη»
11 Μαΐου, 2010 στις 3:07 πμ
Ο Αιρετικός
Βρε Πάνο, συμφωνημένα τα είχε με τα λαμόγια της Goldman Sachs και του ΔΝΤ ο Τρίτος ο Μακρύτερος (ο ΓΑΠ)…
Τα υπόλοιπα είναι ΠΡΟΦΑΣΕΙΣ ΕΝ ΑΜΑΡΤΙΑΙΣ.
Ακούστε ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ αυτά που αποκαλύπτει ο Χατζηστεφάνου από το ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ κι αφήστε τους πασόκους να λένε παπάτζες (όπως πάντα – άλλωστε ΠΑΣΟΚ και ειλικρίνεια ποτέ δεν πήγαν μαζί):
http://www.skai.gr/player/Radio/?MMID=113021