[ το τρίτο κεφάλαιο από άτιτλη και μη εισέτι περατωθείσα απόπειρα μυθιστορήματος  από τη περίοδο 2001 – 2002 .  Μονόλογος υποθετικός του αγανακτισμένου αναγνώστη των 2 προηγουμένων κεφαλαίων υπό μορφήν κατακεφαλιάς προς το κεντρικό ήρωα Ντίνο… ]

Κεφάλαιο Τρίτο

Και δεν μας λές ρε φίλε εσύ που το χταπόδι σε έχει πάρει στο καταπόδι, έτσι τη βγάζεις κάθε βράδυ;…..δουλειά και πιοτό,περιπλάνηση και πιοτό,πιοτό και πιοτό;…το πνίγεις κάθε βράδυ το χταπόδι στο κρασί ,τις μπύρες ,το ουίσκυ και μετά κοιμάσαι και το βλέπεις στον ύπνο σου;….Και το ρολόϊ σου τόκανες κάδρο εκείνης της ξέρεις εσύ ποιάς και θυμητάρι των παιδιών σου που τα παράτησες και τη κοπάνησες με τα πρώτα ζόρια;….και τι ζόρια δηλαδή;..ψιλοπράγματα…

..τόσες δικαιολογίες αμόλησες μετά στον εαυτό σου (πορδές αμήχανες δηλαδή) πως εσύ λέει είχες μείνει πίσω..ότι η δουλειά σου δεν είχε σοβαρές προοπτικές εξέλιξης και ότι δεν ήθελες να φιλήσης κατουρημένες  ψωλές (και ακόμα περισσότερο να χρησιμοποιήσης τις ανθηρές διασυνδέσεις της) γιά μιά θεσούλα…έτσι γιά να αξιοποιήσης το πτυχίο σου,τις σπουδές και τις γνώσεις σου ρε μαλάκα……τόπαιζες βαρύς και περήφανος..ένας διάνος με πένθος εκειπέρα,ένα πουλί παραδείσιο που λιποθυμούσε μπροστά σε κάθε προοπτική που δεν φόραγε  κοκό σανέλ νούμερο 4711 (γκλίν..γκλίν)…και μετά πως εκείνη είχε λέει πετύχει πολύ περισσότερα πράγματα ,κέρδιζε πολλά φράγκα,εκπομπή είχε στο γυαλί,είχε πιά υψηλές γνωριμίες και ακόμα ψηλότερες επιδιώξεις και προοπτικές και πως δεν το άντεχες…και πώς άντεχες ρε λεμέ πατόκορφε που τόξερες πως όλα αυτά τάχε κάνει με τα ξανθά και στρογγυλά προσόντα της και πως τίποτα δεν ήταν αποκλειστικά δικό σου ή δικό της ή και των δυό σας εκτός από τα δυό κουτσούβελα (ελέω σπιράλ)…που κι’ αυτά όταν μπόρεσε αυτή τα κάνατε (και πάλι τίποτα δεν είναι σίγουρο)…..και σε πείραζε λέει ότι στα μαγαζιά που δούλευες τοξέρανε πως είσαι αντρας της και τάχα γι’αυτό την έπαιρνες τη δουλειά γιατί αυτά τα μαγαζιά θέλουν να τάχουν καλά με τα κανάλια και με τους δημοσιογράφους και τους γραβατωμένους Ηρακλείς του πολιτικού στίβου και ότι πίσω απ’ τη πλάτη σου άκουγες να στο μπήγουν ψιθυριστά οι διάφοροι σουρλουλουδιστοί παρατρεχάμενοι της κάθε βεντέττας και τα καρακόλια και οι ρουφιάνοι του κάθε αφεντικού …σε πείραζε…σε πείραζαν όλα αυτά αλλά άντεχες….και πότε έσπασες  και έγινες μπουχός μάγκα μου;….όχι όταν τη πέτυχες καβάλλα με κείνο τον αρχισυντάκτη…γιατί να στεναχωρεθής;(αφού σου τόσκασε εκείνη πως καλύτερα από σένα γάμαγε)…αλλά όταν σου τάκανε λιανά (αυτή και η τσάτσω η μάνα της )πως τα παιδιά έπρεπε να πάρουν λέει χριστιανική παιδεία….τότε την έκανες…σιγά το πράμα..αφορμή έψαχνες φαίνεται..που με τέτοια παιδεία χριστιανική ανατραφήκαμε όλοι και εκείνη…που με τέτοια παιδεία χριστιανική μόνο θα πετύχουν τα παιδιά στη ζωή τους(σαν την ερίτιμο μαμά τους και σαν τη μαμά της)…και πήρες την ατραπό της επαρχίας και του αβέβαιου μεροκάματου και όλα τάκανες στα παιδιά σου και συ έφυγες με ένα πεντοχίλιαρο στη τσέπη και είκοσι λίτρα βενζίνη στη νεκροφόρα σου ( που στη κατηγορούσανε κιόλα γιά ντεμοντέ ασλάνι μου) και σύ μύγα δε σηκώνεις στο σπαθί σου (και στο αλεξηνέμιον της νεκροφόρας)…..τι σε πείραξε ρε φίλε που και σύ τόσα χρόνια στα μυγοχέσματα αύτανδρος ήσουν χωμένος μέσα.. και βρήκες και την εποχή ασορτί (με τις κυβερνήσεις εθνικής ενότητας) να προβής στο απονενοημένο σου διάβημα λες και δεν έβλεπες ,δεν νόγαγες πως στα ίδια σκατά όλοι(και προπαντός εκείνη) είμαστε χωμένοι μέσα..με τι προσόντα πήγες εσύ να το παίξης άσπιλο σεντόνι…στα ξεπαρθενέματα του γάμου το κρεμάνε απόξω βούκινο,εσύ ιδιώτη τόβαλες πρώτα μπουγάδα…. Και δε μου τη δίνη τόσο που τα παράτησες έτσι σύξυλα όλα..αλλά πως σε κατατρύχουν τάχα μου τύψεις(υπό μορφήν μελανοφόρου εναλίου πολύποδος αυλωθητήρα ) αυτό είναι που δεν το χώνεψα με τίποτα…..σα να μας βγάζεις εμάς κορόϊδα τζιέρι μου που το δικό μας το χταπόδι δε τόχουμε γιά πνίξιμο πάρεξ γιά τη κατσαρόλα με μακαρονάκι κοφτό να χορτάσουμε τα σπλάχνα μας….που τη δική μας τη γυναίκα την αφήνουμε να γουστάρη και να μπερδεύεται και δεν μας πειράζει(ίσα ίσα) όταν ο γαμιάς είναι αρχί..τάδε και τη βολεύει ζόρικα, γιατί και μείς αντί γιά αρχι-δραγάτη ,τονελέμε(μέσα μας) αρχ..ίδη και στα κρυφά βολεύουμε άλλες(και καλύτερα από τους άντρες τους).  Και όλοι τελοσπάντων διάγουμε βίο  χριστιανικό και τα παιδιά μας έτσι εθνοπρεπώς τα μεγαλώνουμε και τις κυβερνήσεις μας έτσι εμείς τις βγάζουμε κατ’εικόνα και καθ’ ομοίωσιν και μάλιστα εθνικής ενότητας όταν χρειάζεται να ξαναμοιράσουμε τη τράπουλα…..και όταν κολλήσουμε από ιδεολογία σου ξετρυπώνουμε μιά νεορθοδοξία αφού πρώτα διαγουμίσουμε το Ράμφο…. Και δε σου λέω γιά όλα τ’άλλα που τόσα χρόνια στη νύχτα τάφαγες στη μάπα… πούστηδες και τζιβιτζιλούδες …χασίσια και σκόνες…..συμβάσεις παράνομες και αυθαίρετα μαγαζιά….ποδόσφαιρο και πολιτική..δανειοδοτικές μισθώσεις ανύπαρκτων παγίων και μίζες….χαμένα μεροκάματα και καταπιεσμένα ανδράποδα… ……..με άλλοθι το χταπόδι ρε νεοσσέ ξεπουπουλιασμένε θα τα φέρης όλα αυτά βόλτα;….δε στά’πε και ο μπάρμπας ο Λευτέρης από την άλλη μπάντα;.. δε το πήρες πρέφα πως έπεσε το τείχος και με τα δραματικά εκείνα γεγονότα ξώφλησαν και οι απέναντι και κρύψανε τα αχαμνά τους σε βαρέλι;…και από πού αλλού να βαστηχτούμε ρε Ντίνο; οικογένεια ρε…έθνος και θρησκεία… αυτά μας απέμειναν ..δε τα παρατήσαμε…έτσι γιά ψύλλου πήδημα…..

[ παύση μακρά ]

Πήρες λοιπόν τη σκούφια σου και χάθηκες τόσα χρόνια και κάθε τόσο έχεις το θράσος να θυμάσαι εκείνη και τα παιδιά σου αλλά απόκριση καμμιά… αποστασιοποίηση και τα σκυλιά δεμένα και εκείνη να τραβιέται με τα μίντια με τα παιδιά με τους γκόμενους…με τα μούτρα δηλαδή μέσα στα κωλοβάρδουλα της ζωής της χοντρόπετσης της βρωμιάρας και σύ να μυξοκλαίς γιά κάποιο χταπόδι και γιά κάθε Σούλα Μπούλα που τη καθάρισε ο τζές της….και τι σε έκανε ανυπόδητε σερ να τρέχης και να μη φτάνης;…..μιά κωλοφωτογραφία με την αφεντομουτσουνάρα σου πουλτσινέλο μου σε ηλικία Κολλητήρη να ναρκισσεύεται ασύστολα μέσα σε ένα άλσος μιάς άλλης εποχής..αυτό σε κούρντισε και σε ξετίναξε και άρχισες να ψάχνεσαι και να ψάχνης,να κυττάς πίσω απ’ τη πλάτη σου,να παίρνης τηλέφωνα αβέρτα και να απασχολής τους μεγάκυκλους και τα δίκτυα,να πλανάσαι κυνηγημένος από χωρίου εις χωρίον, να ρωτάς να μάθης από φίλους που δεν τους εμπιστεύεσαι τελικά και γενικά να ξεπλύνης το νέφτι που σου βάλανε στο κώλο…..αλλά τα χούγια χούγια…. πιοτό γιά το χταπόδι,ρολόϊ γιά τις τύψεις,σχόλια σκωπτικά γιά τους πάντες και πάνω από όλα γιά τις γκόμενες που δεν στη πέφτουν…ε αντίποδα του Δον Ζουάν……  Και τι πέτυχες φεύγωντας μαλάκα;…..εκείνη δεν χρειαζότανε να σε ξεγράψη..τόχε ήδη κάνη από καιρό έτσι παραιτημένο που σε έβλεπε..αμ τα παιδιά μήπως τους έλειψες πολύ…..ας είναι καλά η γιαγιά που τα ξεσκόλισε και ούτε ζωγραφιστό δε θέλουν να σε δούνε……και στο σχολείο τους τα δασκαλεύουνε  καλά(πατρίς ,θρησκεία ,οικογένεια),παιδοψυχολόγοι και διάφοροι προσανατολιστές τα συμβουλεύουνε και τα καϋμένα το μάθανε καλά το μάθημά τους….αγγλικά,γερμανικά,κιθάρα,πισίνα και χορός σε θάψανε κάτω απ’ τον όγκο τους ρε βούρλο…αυτά μεγαλώνουνε ..έχουνε στόχους.. και τα Χριστούγεννα τους φέρνουν ναααά τα δώρα οι αρχισυντάκτες και οι λοιποί σπιτωμένοι και μή χατζήδες του ώριμου πλέον κάλλους της κυρίας… και ανησύχησες τώρα φουκαρά μου με τους πλειστηριασμούς και τα ρέστα… άσχετε…εκείνη ρε θα τάχη κιόλας κανονίση..πού ζεις;….δολία πτώχευσις… στάσις πληρωμών…. Τα ακίνητα (σπίτια,εξοχικό στη Κέα) θα φαίνωνται   μισθωμένα,απ’ το ρημάδι το πατρικό που τους άφησες εσύ περίμεναν να σωθούνε;…και στο γραφείο θάχη αφήση το κατιμά έτσι γιά τα προσχήματα.. όλους και πάλι στ’άκροδάχτυλά της τόμπολα θα τους παίζη…θ’ανοίξη άλλο γραφείο με άλλονε βιτρίνα(ας πούμε τη μάνα της) και οι διάφοροι καργιόληδες προμηθευτές και κάτοχοι τίτλων ανεξόφλητων θα πάρουνε τα τέτοια μου… θα βοηθήσουνε και τα των γκόμενων θορυβηθέντα κογκλάβια …το πράμα θα θαφτή ..θα ξεχαστή….η δικιά σου θα ξεκινήση γιά νέες επιχειρηματικές κορυφές ,γιά νέα εξυπηρετικά και ολόψυχα κρεββατώματα με μουσικές φαουστοπαπετικές και σερβιρίσματα σινιέ γαλλικών φιλιών και φιαλών παλαιού καμπανίτη……που να καταλάβης εσύ από τέτοια;……νέα τάξη πραγμάτων  …εκσυγχρονισμός…..παραγωγικότητα….κοινωνική γαλήνη….

[ παύση σκέτη ]

Εσύ θα τρέχης να ξεδιαλύνης την υπόθεση της παιδικής φωτογραφίας παίζωντας το…βιολί σου με το καπελλίνο και το τουήντ παλτουδάκι σου ,με το σπασμένο σου μεγεθυντικό φακό στο χέρι…να προστατέψης τα συμφέροντα της γηραιάς Αλβιόνος,τα κοσμήματα του στέμματος σαν αποσπόρι εκείνου του Άρθουρ(Κόναν Ντόϋλ),θύμα έ θύμα………οι φίλοι σου θα σε ανέχωνται και θα τους ανέχεσαι και συ (μεταξύ κατεργαραίων ειλικρίνεια;),θα σε δουλεύουν και θα τους δουλεύης και συ…και κείνη θα κάνη τη δουλειά της και θα σε χορεύη καρσιλαμά στον ύπνο και το ξύπνο σου και τα παιδιά σου θα σε θυμούνται όλο και λιγώτερο…στο τέλος θα απομείνης πάλι με χρωστούμενα μεροκάματα,τη νεκροφόρα σου και το χταπόδι……μαλάκα έ μαλάκα……