 Παπαγεωργίου Βασίλης |
Η μάχη που δίνει η άρχουσα τάξη σε βάρος της εργατικής τάξης και συνολικά του λαού είναι κρίσιμη και ζωτικής σημασίας για τα συμφέροντά της. Οι κάθε είδους υποστηρικτές και τα παντός τύπου υποστυλώματά της το αναγνωρίζουν και βάζουν όση πλάτη μπορούν για να την κερδίσει. Ανάμεσά τους και οι «Οικολόγοι – Πράσινοι». Είχαν χτες συνάντηση με τη ΓΣΕΕ. Και την ώρα που ο κόσμος καίγεται και δικαιώματα κατακτημένα με ανείπωτες θυσίες γίνονται παρανάλωμα, τι βρήκαν να δηλώσουν οι ανεκδιήγητοι; Απολαύστε: «Κανένα μέτρο και καμιά συμφωνία δεν μπορεί να γίνει δεκτή έξω από τα πλαίσια που επιβάλλουν το Σύνταγμα, οι Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας και η ευρωπαϊκή νομιμότητα» (!), «με ενδιαφέρον άκουσε η ηγεσία της ΓΣΕΕ την πρόταση των Πράσινων για εμπλοκή του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας, ως αντίβαρο στην «τρόικα»» (!), «σε συνθήκες συρρίκνωσης των εισοδημάτων, γινόμαστε δυο φορές φτωχοί όταν η ποιότητα της ζωής μας μένει δέσμια μόνο της αγοραστικής δύναμης» (!), «τα συνδικάτα είναι ανάγκη να αποτελέσουν μέρος όχι μόνο των αντιστάσεων, αλλά και της λύσης, να βρουν τρόπους να ξαναγίνουν πιο ελκυστικά για τους εργαζομένους και να πρωτοστατήσουν και σε ευρύτερες πρακτικές πρωτοβουλίες, όπως τοπικά δίκτυα κατά της φτώχειας» (!), «πρόκειται για ρυθμίσεις που μειώνουν το μισθολογικό κόστος χωρίς να εξασφαλίζουν την αύξηση ανταγωνιστικότητας παρά μόνο τη σταθεροποίηση της κερδοφορίας»!!! Εκτός των άλλων δηλαδή, να γίνουν τα συνδικάτα διαχειριστές της φτώχειας και όχι ταξικοί οργανωτές διεκδικητές των συμφερόντων των εργαζομένων.Γενική επιστράτευση στο στρατόπεδο της πλουτοκρατίας. Και οι «Οικολόγοι – Πράσινοι» παρουσιάστηκαν κι αυτοί. Ευπειθώς αναφέροντες…
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
6 Σχόλια
Comments feed for this article
2 Ιουλίου, 2010 στις 1:21 μμ
DMAST
Όσον αφορά το «παρανάλωμα των κεκτημένων»: Ξέρει κανείς αν ισχύει αυτό που γράφει η Καθημερινή για την «Τυποεκδοτική»;
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_45_01/07/2010_406408
2 Ιουλίου, 2010 στις 1:32 μμ
Πάνος
Απαντάει σήμερα ο «Ρ» με ένα κείμενο πολλών εκατοντάδων λέξεων – αλλά για την ταμπακιέρα δεν διαθέτει ΟΥΤΕ ΜΙΑ!
2 Ιουλίου, 2010 στις 4:07 μμ
xBerliner
Και εδώ:
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_02/07/2010_1292056
Με λίγα λόγια:
1ον Οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις του ΚΚΕ δεν είναι εργαζόμενοι αλλά προσφέροντας προσφορά στο κόμμα.
2ον Όταν οι άλλοι εργαζόμενοι υποφέρουν θα υποφέρουν και οι εργοζόμενοι στις επιχειρήσεις του ΚΚΕ. Ουδεμία έκπληξη: στον υπαρκό κουμουνισμό δεν υπήρχε ισότητα αλλά ισοπέδωση, όλοι το ίδιο είμαστε.
Πως είναι δυνατόν να έχεις μια επιχείρηση στην οποία γράφεις στα παλαιότερα των υποδημάτων σου κάθε συλογική σύμβαση εργασίας, διαττηρείς το δικαίωμα να δίνεις όσα εσύ ως επιχειρηματίας/κομματάρχης γουστάρεις και να μην έχει ξεσηκωθεί ένας εργαζόμενος να διαμαρτυρηθεί;
Επίσης μια τέτοια επιχείρηση που είναι η μόνη που διαττηρεί ελαστικού μισθού δεν αποτελεί αθέμιτο ανταγωνισμό για τις υπόλοιπες του είδους; Γιατί οι επιχειρήσεις του ΚΚΕ δεν περιορίζονται μόνο σε μηχανισμούς προπαγάνδας (η μισή αλήθεια που λέει η Αλέκα) αλλά προσφέρουν υπηρεσίες και στην ελεύθερη αγορά (εκτυπωτήριο).
Είναι δυνατόν μέσα από αυτές τις συνθήκες να υπάρξει κάποιος που πιθανόν θα ήθελε να επενδύσει σε κάτι παρόμοιο όταν 1ον δεν έχει το δικαίωμα ευέλικτου μισού και 2ον και σημαντικότερο μπορεί η απειλή κινητοποιήσεων, αποκλεισμών, και καταλήψεων από το ΠΑΜΕ σε περίπτωση μίας απόλυσης να κρέμεται πάνω από το κεφάλι του;
Και πόσο ηθικό είναι στην τελική κάποιος που ελέγχει συνδικάτα να είναι και ο ίδιος επιχειρηματίας.
2 Ιουλίου, 2010 στις 10:31 μμ
Βασίλης
Αντιλαμβάνομαι την «αλλεργία» που πολλοί έχουν (ενίοτε όχι άδικα) απέναντι στο ΚΚΕ. Και θέλω να δηλώσω εξαρχής οτι ΔΕΝ μπορώ να γνωρίζω ακριβώς τι συμβαίνει στον «Ριζοσπάστη» και στον «902». Ωστόσο, είδα το post της καλύβας, μπήκα στα άρθρα της Καθημερινής, βρήκα το άρθρο – απάντηση του «Ριζοσπάστη» (δίνω και το link, αφού δεν το είχατε βάλει), και θα ήθελα να παρατηρήσω τα εξής, προσπαθώντας να είμαι αντικειμενικός:
ούτε το ένα ούτε το άλλο άρθρο παρουσιάζουν κάποια «αδιάσειστα» στοιχεία για την αλήθεια. Εχουμε λοιπόν τον «λόγο του ενός» έναντι του «λόγου του άλλου». Παίρνω λοιπόν τα πράγματα με τη σειρα:
Οσον αφορά το άρθρο του «Ριζοσπάστη», πέρα από τη συνήθη σάλτσα, νομίζω Πάνο οτι η «ταμπακιέρα» είναι η παράγραφος:
Μπορεί πολλούς να μην τους καλύπτει το παραπάνω. Μπορεί να μην έχει καθολική ισχύ. Δεν το γνωρίζω. Γνωρίζω όμως καλά οτι ισχύει για πολλούς από τους εργαζόμενους στα μέσα του ΚΚΕ. Οσον αφορά ειδικά τη φράση «το ΚΚΕ έχει επαγγελματοποιήσει στελέχη του»: έχετε ακούσει πολλά από τα «super-δημοκρατικά» κόμματα που μας εκπροσωπούν στη Βουλή να διαθέτουν την ειλικρίνεια να πούν κάτι παρόμοιο;
Από την άλλη μεριά, έχουμε τον κ. Μανδραβέλη (εξέχοντα αν όχι προεξάρχοντα υπερασπιστή του νεοφιλελεύθερου συστήματος το οποίο μας έφερε εδώ που είμαστε). Εχω παρακολουθήσει αρκετά συστηματικά την αρθρογραφία του. Εχει διαπρέψει στις λεκτικές «κωλοτούμπες» στο παρελθόν -π.χ. όταν δημοσιεύονταν στατιστικές που έδειχναν «βελτίωση του βιοτικού επιπέδου στον δυτικό κόσμο» έσπευδε να πανηγυρίσει το γεγονός και να προπαγανδίσει «τον καλύτερο των κόσμων». Οταν όμως έβγαιναν (προσφάτως) στη φόρα στατιστικές που απεδείκνυαν την αύξηση της φτώχειας και της δυστυχίας παγκοσμίως, τότε έγραφε «οι στατιστικές δεν αποδίδουν πάντα την πραγματικότητα». Τα αναφέρω αυτά για να καταδείξω το είδος της «αξιοπιστίας» και «ειλικρίνειας» του συγκεκριμένου αρθρογράφου (για το συγκρότημα του Αλαφούζου δεν σχολιάζω…).
Πως ακριβώς γνωρίζει ο κ. Μανδραβέλης οτι «Επειτα από απειλές και εκβιασμούς 43 ψήφισαν υπέρ κλπ.»; Ποιοί απειλήθηκαν, ποιοί εκβιάστηκαν, πώς; Γιατί δεν δημοσιοποιούν τις διαμαρτυρίες τους οι ίδιοι οι δυσαρεστημένοι εργαζόμενοι αλλά χρειάστηκαν αυτόκλητοι υπερασπιστές τύπου Μανδραβέλη;
Με άλλα λόγια: δεν γνωρίζω από πρώτο χέρι τι συμβαίνει. Εφαρμόζω όμως πάντα το «νήφε και μέμνησο απιστείν» του Επίχαρμου. Και έχοντας διαβάσει και τα δύο άρθρα, «απιστώ» περισσότερο στο άρθρο του κ. Μανδραβέλη και λιγότερο σε αυτό του «Ριζοσπάστη», παρά την εργατικοταξική φλυαρία του.
Εάν γνωρίζετε κάτι περισσότερο για το θέμα (που να μη στέκεται στο επίπεδο της σπέκουλας), θα με ενδιέφερε πάντως. Αυτές τις κρίσιμες στιγμές θα ήταν χρήσιμο να ασκείται κριτική στο ΚΚΕ για εκείνα που πραγματικά πρέπει, όχι για τις προφάσεις που εφευρίσκουν οι συστημικοί «δημοσιογράφοι» για να «αποδείξουν» οτι το ΚΚΕ είναι ίδιο με τα κόμματα που μας εξαθλίωσαν.
2 Ιουλίου, 2010 στις 10:43 μμ
Πάνος
Βασίλη,
δε γνωρίζω κάτι περισσότερο. Απλά σου επισημαίνω ότι το άρθροτου «Ρ» δεν διάψευσε σε ΚΑΝΕΝΑ σημείο όσα αναφέρει ο Μ. Απλά τα «επεξήγησε», με το δικό του τρόπο.
Και μια λεπτομέρεια, που επίσης δε σχολιάζει ο «Ρ». Οι μισθοί των εργαζομένων – στελεχών – δημοσιογράφων δεν μειώνονται ονομαστικά, αλλά μέρος τους «επιστρέφεται» ως ενίσχυση στο Κόμμα. ‘Ετσι κρατιέται και η ταξική συνείδηση αφάγωτη και ο εργοδοτικός σκύλος χορτάτος…
4 Ιουλίου, 2010 στις 4:59 μμ
lifeable
Με λένε Ρίζο,κι όπως θέλω τα γυρίζω 🙂