Υπό θείου Ισιδώρου, του Προφήτου
Θελω με τη σειρα μου να πω κι εγω δυο λογια.
Μετα το βραβειο που μου απενειμε η αγαπητη Μαριελε, εκτος απο τη συγκινηση μου, πρεπει να πω οτι νοιωθω βαρεια την ευθυνη στους ωμους μου.
Δεδομενου του οτι η φουτουριστικη κοινωνια θ΄αποτελει μια μεγαλη κερκιδα, το μελλον ανηκει στους σχολιαστες.
Στο ορατο μελλον οι μπλογκεραδες θ΄αποτελουν παρελθον, οι αναγνωστες δεν θα υπαρχουν και οι Σχολιαστες θα εκφερουν τις αποψεις τους (μετρωντας τις και ποιος την εχει πιο μεγαλη) χωρις να υπαρχουν κειμενα τα οποια θα διαβαζουν και φυσικα χωρις να τους αφορουν οι γνωμες των αλλων.
Προκειται για το ανωτατο σταδιο εξελιξης της ανθρωπινης επικοινωνιας ο Σχολιαστης θα ειναι το θριαμβευον υποκειμενο!
(… )
http://tamystikatoukolpou.blogspot.com/2006/06/blog-post_29.html
*
Crumb, βεβαίως.
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
3 Σχόλια
Comments feed for this article
8 Ιουλίου, 2010 στις 9:01 πμ
Άλλος Σοσιαλιστής
Ακριβοδίκαιος ο τίτλος του Προφήτου ! 😉
…
Για να μην εισηγηθώ upgrade στο βαθμό του Αληθινού Προφήτου 😀
8 Ιουλίου, 2010 στις 12:36 μμ
kapetanios
http://carnagio.wordpress.com/2009/01/08/%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B4%CE%AD%CE%BA%CE%B1-%CE%BB%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%AC/
Γκρινιάζοντας για δέκα λεπτά
Διάρκεια: όπως υποδείξαμε
Υλικά: κανένα
Αποτέλεσμα: αυστηρό
Υπάρχει πάντα κάποιος λόγος. Εκδηλώνουμε την κακή μας διάθεση και την δυσαρέσκεια μας επειδή μας έχουν πληγώσει. Κάποιος σας έχει προσβάλει. Κάτι σας ήταν δυσάρεστο. Και γι αυτό γκρινιάζετε. Έχοντας δίκιο είτε άδικο ( ασφαλώς δίκιο απ την δική σας πλευρά) .
Διαμαρτύρεστε για μια ταλαιπωρία , για μια αδικία. Κάνετε γνωστή την ενόχληση σας με τις φωνές σας και το τρίξιμο των δοντιών σας.
Το παιχνίδι συνίσταται στο να κάνετε τα ίδια πράγματα αλλά εν ψυχρώ.
Χωρίς κίνητρο, χωρίς λόγο.
θα συμπεριφέρεστε σαν θυμωμένος ενώ δεν θα αισθάνεστε θυμό.
Ολομόναχος μέσα σε κάποιο χώρο, αρχίζετε χωρίς λόγο να γκρινιάζετε.
Ξεπεράστε την αμηχανία των πρώτων λεπτών. Χρησιμοποιήστε διάφορα είδη μουρμούρας, κάντε θορύβους και λαρυγγισμούς. Κάντε το διάφραγμα να συσπάται. Μουγκρίστε , μουρμουρίστε , πείτε φράσεις με βίαιο ύφος : “Μα είναι απίστευτο!”
“Και όμως , δεν έχει τελειώσει ακόμη!” ,
“Για τόλμησε να κάνεις κάτι τέτοιο!” ,
“Ά τα καθάρματα!”
“οι βρωμεροί!”
“οι παλιάνθρωποι!”
“τα παλιόσκυλα”
“τα γαϊδούρια!”
“τα γουρούνια!”
Αποφύγετε οποιονδήποτε ή οτιδήποτε. Προσέξτε να μην δημιουργήσετε μέσα σας μιαν αλλαγή διάθεσης προς το χειρότερο. Ικανοποιηθείτε προφέροντας τις λέξεις. Παραμείνετε ήρεμος.
Συνεχίστε. Σκεφτείτε ότι σας κινηματογραφούν και ότι πρέπει να φαίνεται αληθινό. Συνεχίστε να γκρινιάζετε . Χτυπήστε το πόδι σας κάτω ή την γροθιά σας ή και τα δύο όπου θέλετε.
Φωνάξτε ότι είναι φρικτό, απαίσιο, αισχρό, απαράδεκτο.
Θα δουν αυτοί. Θα σας το πληρώσουν. Θα τους λιώσετε , θα τους εξαφανίσετε, θα τους κάνετε να σας παρακαλούν , θα τους κάνετε να το μετανιώσουν. Βγάλτε ακόμη μερικούς δυνατούς ήχους απ το βάθος του λάρυγγα σας. Χρησιμοποιήστε την ανάσα σας και την γλωττίδα σας.
Σταματήστε τα όλα. Αναπνεύστε. Πιείτε ένα ποτήρι νερό.
Ανοίξτε το παράθυρο. Κρατήστε ως συμπέρασμα ότι ο θυμός δεν θα μπορούσε να είναι τίποτε άλλο παρά αυτό.
Roger-Pol Droit
«101 εμπειρίες φιλοσοφίας της καθημερινής ζωής»
Εκδόσεις Ψυχογιός
9 Ιουλίου, 2010 στις 2:43 πμ
Μαύρο πρόβατο
Καπετάνιε μη μας βάζεις στο τριπ να σε τσαντίξουμε και να σε κάνουμε τούρμπο έβινρουντ 🙂