Το άρθρο θα το βρείτε αναθεωρημένο και συμπληρωμένο, στις Σημειώσεις.
https://greekcivilwar.wordpress.com/2016/05/18/gcw-181/
Τελευταια σχολια
 | Πάνος στη Το νησί της Καλυψώς |
| Πάνος στη Παπαλάμπραινα |
 | Απόστολος Χριστόπουλ… στη Παπαλάμπραινα |
| Άδεια για γεμάτα στο… στη Το σκυλάδικο, παλιά αριστερή… | |
 | Αφώτιστος Φιλέλλην στη Σημειώσεις: Διαδικτυακή παρουσ… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη Θοδωρής Τσιμπίδης: στις ελληνι… |
| Πάνος στη ΝΔΣΟΚ κλπ (18) |
| Πάνος στη Σημειώσεις για τον Εμφύλιο, Τό… |
 | Δημήτρης Γρηγοριάδης στη Σημειώσεις για τον Εμφύλιο, Τό… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΝΔΣΟΚ κλπ (18) |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… |
 | papoylis στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΣΔΙΤ… Τι είναι πάλι τούτο… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΣΔΙΤ… Τι είναι πάλι τούτο… |
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
20 Σχόλια
Comments feed for this article
20 Ιουλίου, 2010 στις 4:31 μμ
nikos10
Νέος Κουκλουτζάς –> προσφυγικό χωριό που εξελίχθηκε στο σημερινό Εύοσμο (περισσότερα εδώ)
20 Ιουλίου, 2010 στις 5:50 μμ
Γ. ΚΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
Πανο η λαχαναγορα τοτε ητων μεταξυ των οδων Αγ. Δημητριου. Στρ. Δουμπιωτη και Ηφαιστιωνος, διιπλα στην Ηλεκτρικη εταιρια που καηκε στο δευτερο μισο της δεκαετιας του ΄50.Το οικοδομικο τετραγωνο της τοτε λαχαναγορας σωζεται σημερα και τα κτισματα ειναι μαντρες…Χαιρε.
20 Ιουλίου, 2010 στις 6:46 μμ
Πάνος
Νίκο και Γιώργη, ευχαριστώ πολύ για τις διευκρινίσεις!
20 Ιουλίου, 2010 στις 7:06 μμ
Β. Δ. Καργούδης
….Και στην περιοχή Διοικητηρίου, άμα ρωτήσεις και τώρα για την παλιά Λαχαναγορά την ξέρουν να σου τη δείξουν οι περισσότεροι (στα 90ς, την ήξεραν σχεδόν όλοι)
Ψιλο-χοντρο-θεότρελη ιστορία.
Μπράβο…
20 Ιουλίου, 2010 στις 7:39 μμ
Πάνος
Ευάγγελε,
χαίρομαι που σου άρεσε. Να σημειώσω ότι εκείνο τον καιρό (ειδικά τις μέρες που την επισκέφτηκε ο Σιάντος) η Θεσσαλονίκη συνταρασσόταν από τη δράση του αντάρτικου πολης (δολοφονία των αεροπόρων, από τη «Στενή Αυτοάμυνα»):
https://panosz.wordpress.com/2008/05/06/civil_war-5/
Τα πράγματα είχαν σφίξει πολύ. Σ’ εκείνο το ποστ είχα παρατηρήσει πόσο ερασιτεχνικά ενεργούσαν μερικές φορές τα μέλη του Κόμματος. Προς μεγάλη μου έκπληξη το ξαναείδα αυτό στις περιγραφές του Δάφνη – σε μια επιχείρηση μάλιστα που ήταν ό,τι πιο σοβαρό και υπεύθυνο, η διαφυγή του Ζαχαριάδη στις σοσιαλιστικές χώρες!
20 Ιουλίου, 2010 στις 8:04 μμ
Παπούλης
Ο πιό πρόσφατοι ιστορικά ερασιτεχνισμοί ( γιατί στη συνέχεια έμαθαν το μάθημά τους ) είναι :
1) Οι ( μη ) χειρισμοί στα προεόρτια και τη νύχτα της 21η; Απριλίου
2) Η αδυναμία να προετοιμαστούν και να προβλέψουν για ότι αφορά τα συμφέροντα του Κόμματος κατά τα «δραματικά » εκείνα γεγονότα του 91
( η δεύτερη περίπτωση ακόμα πιό χαρακτηριστική αν λάβουμε υπόψη μας ότι πλέον το ΚΚΕ δεν υφίστατο διώξεις και δε βρισκόταν σε παρανομία )
20 Ιουλίου, 2010 στις 11:15 μμ
Μαρία
Μια που έχω το βιβλίο…
Τηλεγράφημα απο Αθήνα στον Ιωαννίδη στις 6 Μαΐου.
Προς Ντενίσοφ 6/V-47
Ο Σιάντος επέστρεψε απο τη Θεσσαλονίκη. Δεν τα κατάφερε να συνδεθεί με την οργάνωση. Βεβαιώνει οτι με την άφιξή του στη Θεσσαλονίκη τον παρακολουθούσαν αυστηρά και αυτόν και τη γυναίκα του.
Μετά τα γεγονότα της 30 Απρίλη στη Θεσσαλονίκη η αστυνομία τον έβαλε υπο αυστηρή επιτήρηση στο ξενοδοχείο και του υπέδειξε να αναχωρήσει στην Αθήνα.
Πάλι ακατανόητο.
Ο Σιάντος προτείνει πάλι να αναχωρήσει μέσω Γεωργίας. Του υποδείξαμε να κρυφτεί και να έχει σύνδεση με τον Μόα.
Περιμένουμε οδηγίες σας. Ο Χρήστος να αναχωρήσει; Η Χρύσα αρώστησε.
Η δίκη του Νίκου [Ζαχαριάδη] αναβλήθηκε.
Χρήστος
Γεωργία=Γιώργης Γούσιας 🙂
Μόας=Παρτσαλίδης
Χρύσα=Χατζηβασιλείου
20 Ιουλίου, 2010 στις 11:28 μμ
Πάνος
Το καλύτερο ψευδώνυμο το είχε ο Ηλίας Τσιριμώκος: Χύτρος!
20 Ιουλίου, 2010 στις 11:42 μμ
Μαρία
Στο πρόγραμμα που σου κότσαρα πρόσεξες το όνομα Σταλίνα;
20 Ιουλίου, 2010 στις 11:50 μμ
Μαρία
Και η σπαρταριστή περιγραφή:
Όταν ξύπνησα κατά το μεσημέρι άκουσα ένα τραγούδι μα απο κάτι ψηλές φωνές. Ήταν δοιμοιρίες ανταρτισσών που γύριζαν απ’ τα γυμνάσια. Η εντυπώσεις μου είναι απερίγραπτες όταν πετάχτηκα όξω και τις είδα με το παράγγελμα της διάλυσης. Όλες γεροδεμένες τις έχει δίρει ο σκληρός αέρας του Μπέλλες στα μούτρα που έχουν γίνει αδρά ενώ ανεμίζουν στον αέρα περίφανα τα μαλιά τους. Απίθαρχα σαν τις ίδιες που έσπασαν την πειθαρχία του σπιτιού και της υποταγής στη μοίρα σήκωσαν τ’ ανάστημά τους το γερό ενάντια στο μοναρχοφασισμό κι’ έστιλαν στο διάβολο τη θέση στο σπίτι κουζίνα παιδιά που ζητά ο φασισμός για τις γυναίκες. Σε λίγο μια λεβεντόκορμη στέκει σκοπός μπροστά στο κρατιτήριο που φυλάγονται δυο-3 τσέτνικοι που γύρεψαν να το σκάσουν απ’ τον Τίτο. Ποιο πέρα ένας παπάς μας βλέπει περίεργα. Βρίσκεται εδώ για να ξεφύγει απ’ το μαχαίρι του χίτη.
21 Ιουλίου, 2010 στις 10:41 πμ
Β.Δ. Καργούδης
@Πάνο & Μαρία:Καλημέρες(μαρία, καλώς την λέμε! γιατί κι εσένα κάτι τέτοιο δεν σου θύμισε η κίνησητων «ανανεωτικών»; -από το άλλο ποστ)
Χωρίς πλάκα τώρα, αλλά και χωρίς να στερηθούμε κάτι από το απολαυστικά αστείο του πράγματος (να μάθουμε επί τέλους αυτά που θεωρούμε σοβαρά να μην τα ολοκληρώνουμε μόνο με κλαυθμούς & δράματα) πιστεύω ότι η πολύχρονη & μεθοδική δημοσιοποίηση ιστοριών του τύπου αυτού, θα ήταν (ξαναλέω χωρίς πλάκα) μια από τις ριζοσπαστικότερες (και με χαρακτήρα θεραπείας & αποκατάστασης) προσφορές που θα μπορούσε κανείς να διανοηθεί στη σύγχρονη μελέτη και την έρευνα για το φαινόμενο της Αριστεράς στην Ελλάδα.
Μπορεί αποτελεσματικότατα να θιγεί έτσι στον πιο σκληρό της πυρήνα, όλη αυτή η μαύρη μεταφυσική της αυτόματης μεταμόρφωσης «με το μαγικό ραβδί του κόμματος»
(τι εννοείς πάλι ποιού κόμματος; είπαμε ένα είναι το κόμμα. Η διατύπωση «δύο κόμματα-πέντε πολιτικές» είναι πολύ μεταγενέστερη, και ΔΕΝ αντιφάσκει με την μοναδικότητα του ΚΚΕ!),
του απέναντι γλυκού καθημερινού μας μπαρμπα-Κώστα πχ, σε απίστευτου κύρους (και αυταρχισμού τις πιο πολλές φορές. Γιατί πια γίνατε έτσι κε Κώστα μας;) καρα-στελεχό, που από τα έργα των χειρών & της διανοίας του περνάει η μοίρα του παγκόσμιου εργατικού κινήματος.
Η Μαρία μπορεί να θυμάται σχετικό κλίμα, αλλά το τι ιστορίες Μπρανκαλεόνε μου λάχαιναν καθημερινά δε λέγεται.
Τις οποίες μάλιστα δίσταζα και να εμπιστευτώ σε συντρόφους και φίλους μπας και μου κολλήσει τ όνομα του τερατολόγου (Για ¨αντικομμουνιστή» πάντως ΤΟΤΕ στο δικό μας το χώρο δεν κινδύνευα. ΤΩΡΑ είναι που τα κόβω κομμάτι ζόρικα τα πράματα!).
Με πείσμα & μέθοδο λοιπόν, όλο και πιο πολλές ιστορίες Μπρανκαλεόνε από τις δεκαετίες 40-50, αποκαλυπτικές για το μεγαλείο της προσφοράς εαυτού χωρίς πολλά-πολλά, από χιλιάδες καθημερινούς-διπλανούς ανθρώπους και ταυτόχρονα με τρυφερότητα (αυτή τη φορά) αποκαλυπτικές τρελομπουρλέσκ & σλάπστικ κωμικών καταστάσεων α λα παλιό Χόλυγουντ, με αστέρα-πρωταγωνιστή της γκάφας τον κάθε απέναντι γλυκύτατο «κυρ-Κώστα» του καθενός μας …
21 Ιουλίου, 2010 στις 11:01 πμ
Πάνος
Βαγγέλη, καλημέρα. Είναι εξαιρετικά δύσκολο (έως αδύνατο) να μιλήσεις για ιστορία του Εμφυλίου που να μην είναι πικρή – φαρμάκι… Τη συγκεκριμένη, που διαφέρει, την έγραψε ο ίδιος ο Δάφνης, τον Απρίλιο του ’47. Κυριολεκτικά χωρίς άισθηση κινδύνου, αφού με τους ερασιτεχνισμούς του (και όχι μόνο τους δικούς του) θα μπορούσε η επιχείρηση να αποτύχει και να συλληφθούν όλοι. Και τότε…
Κι εδώ, ωστόσο, ξεπροβάλλουν τα καταθλιπτικά γύρω: η τραγική μοίρα του Σιάντου, που ήθελαν (ήθελε κι αυτός, για άλλους λόγους) να τον βγάλουν έξω, ως προδότη. Η δολοφονία των αεροπόρων (30/4) στη Θεσσαλονίκη και το συνακόλουθο ξεπάτωμα της παράνομης οργάνωσης του ΚΚΕ (53 εκτελέσεις, τον Οχτώβρη!) – και πάει λέγοντας.
Κι όμως, θυμάμαι τον πατέρα μου να μου αφηγείται σπαρταριστές ιστορίες της καθημερινότητας από τον Εμφύλιο (της κατοχής, γιατί μετά στη Μεσσηνία ελάχιστα έγιναν) στο χωριό μας (με πρωταγωνιστές που ζούσαν ακόμα) με τον μοναδικό τρόπο του ταλαντούχου λαϊκού αφηγητή, που τον χαρακτήριζε… Τι κρίμα που δεν τις έγραψα τότε…
2 Ιανουαρίου, 2011 στις 2:34 μμ
Πάνος
Ο Νίκος Δάφνης (Γεωργαλής) ήταν από τους πρωταγωνιστές στα «τραγικά γεγονότα της 7ης Μεραρχίας του ΔΣΕ», στα τέλη του 1949:
https://panosz.wordpress.com/2010/11/21/civil_war-92/
3 Ιανουαρίου, 2011 στις 1:28 πμ
1ας
«»Θα δικαιωθεί λίγα χρόνια αργότερα, μετά την αποκαθήλωση του Ζαχαριάδη, σε μια συνεδρίαση της ΚΕ, μαζί με άλλα δυο κορυφαία θύματα του ζαχαριαδισμού, τους δυστυχείς Νίκο Πλουμπίδη και Κώστα Καραγιώργη, οι οποίοι είχαν επίσης καταγγελθεί ως χαφιέδες. Τουλάχιστον ο κυρ- Γιώργης πεθαίνοντας έγκαιρα γλίτωσε τον εν ζωή διασυρμό αλλά και τα συντροφικά μπουντρούμια και βασανιστήρια που γεύτηκαν οι άλλοι δύο.»»
Ο Πλουμπίδης φυλακίστηκε και εκτελέστηκε από το κράτος και όχι από το ΚΚΕ,βασανιστήρια νομίζω δεν του έγιναν.
Είναι απίστευτη η ερασιτεχνική διαφυγή του Ζαχαριάδη(όπως και η διεξαγωγή της λαικής αυτοάμυνας)στις Σοσιαλιστικές χώρες,πράγμα που αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι το ΚΚΕ σύρθηκε στον εμφύλιο τελείως απροετοίμαστο,κάτι που έγινε και με τον λεγόμενο ως «δεύτερο γύρο» δηλαδή τα Δεκεμβριανά.
3 Ιανουαρίου, 2011 στις 10:11 πμ
Πάνος
1ας,
καλή χρονιά!
Διάβασε σωστά, βρε παιδί μου: ο ένας το ένα, ο άλλος το άλλο!
3 Ιανουαρίου, 2011 στις 12:27 μμ
1ας
Καλή χρονιά Πάνο!
3 Απριλίου, 2011 στις 2:33 μμ
d-t
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=02/04/2011&id=264547
3 Απριλίου, 2011 στις 4:02 μμ
Πάνος
Καλό – επιβεβαιώνει το υψηλό επίπεδο συνεργασίας του ΚΚΕ με τους Γιουγκοσλάβους και, δευτερευόντως, το άγχος του Ζαχαριάδη να μη φύγει και αφήσει πίσω στην Αθήνα τον «προδότη» Σιάντο…
3 Απριλίου, 2011 στις 6:37 μμ
1ας
http://www.bibliopolio.gr/%CE%95%CE%BC%CF%86%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82-p-103931.html
Το έδινε και το Βήμα με τη σειρά «ο εμφύλιος σε α’ ενικό».
18 Μαΐου, 2016 στις 10:50 πμ
Η έξοδος του Νίκου Ζαχαριάδη – Σημειώσεις για τον Εμφύλιο
[…] Πηγή: Η έξοδος του Νίκου Ζαχαριάδη | Η καλύβα ψηλά στο βουνό […]