Τμήμα της παρέμβασης του σκηνοθέτη Μάνου Ζαχαρία, στο συνέδριο της ΕΔΙΑ, στο Νεστόριο, 21 Αυγούστου 2010.
Δείτε εδώ: https://greekcivilwar.wordpress.com/2016/06/03/gcw-213/
Advertisements
Η καλύβα ψηλά στο βουνό
Σε κοίταζα μ' όλο το φως και το σκοτάδι που έχω
51 Σχόλια
Comments feed for this article
Αύγουστος 24, 2010 στις 9:25 πμ
a8lios
Το συγκεκριμένο ντοκιμαντερ κυκλοφόρησε πριν από μερικά χρόνια σε DVD με τον κυριακάτικο ριζοσπάστη. Δεν αποκλύω να έχει ανέβει και στο ίντερνετ.
Για το υπόλοιπο υλικό τους που αναφέρει δεν έχω ιδέα.
Αύγουστος 24, 2010 στις 11:30 πμ
Άγγελος
«…Μονάχοι τους οι γονείς φέρναν τα παιδιά, τα φέρναν στις πλατείες, τα ετοιμάζανε μόνοι τους, και με κάρα φεύγανε και πηγαίναν προς τα σύνορα, για να περάσουν στις Λαϊκές Δημοκρατίες…»
για την ηλικία του καλή και η μαλακία του
(ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη από όποιον ενοχληθεί από το απρεπές σχόλιο μου)
Αύγουστος 24, 2010 στις 11:48 πμ
Β.Δ. Καργούδης
@Άγγελε φίλε μου, δεν είναι ζήτημα απρέπειας, ούτε και χρώσταγες πουθενά να ξέρεις πια με τόσες λεπτομέρειες πρόσωπα και πράγματα.
Έπεσες όμως
(όπως μπορεί -υποθέτω- ίσως και από άλλη γωνία να σε βεβαιώσει και ο @Πάνος, και τον παρακαλώ να το κάνει, όση αξία μπορεί να έχει η παράκλησή μου…)
σε δυο περιπτώσεις Αγωνιστικών, Ηθικών (ΚΑΙ Δημιουργικών), αλλά πριν απ όλα ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ογκόλιθων, όχι μόνο για την Αριστερά, αλλά για όλο τον ελληνισμό.
*Τον Μάνο τον Ζαχαρία για το σινεμά (με εξαιρετική διεθνή φιλμογραφία μεταξύ των οποίων ένα κομβικό φιλμ-ντοκουμέντο για τους Καλυμνιούς σφουγγαράδες σε Σοβιετική(!) παραγωγή, & πρ. πρόεδρο στα τέλη των 90ς -αν καλά θυμάμαι- του ΕΚΚ, με γόνιμη θητεία) και
*τον Γιώργη τον Σεβαστίκογλου (σύζ. της γλυκύτατης Άλκης Ζέη, και στενότατο μετά την περίοδο ΚΟΥΝ συνεργάτη δραματουργικά της Μάγιας της Λυμπεροπούλου, (που η ίδια τον λογαριάζει για δάσκαλό της ισόκυρο του αείμνηστου Κάρολου, και στον οποίο Σεβ. χρωστάει την δημιουργική επάνοδό της στην Ελλάδα, μετά από χρόνια υπαλληλίας στα γκισέ της Ολυμπιακής(!) στο Παρίσι, επιλογή στη βάση πολλαπλών απογοητεύσεων και ματαιώσεων!)
Οπότε…
Αύγουστος 24, 2010 στις 12:21 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Ηχεί τόσο κωμικοτραγικά η συνεχής χρήση από τον σκηνοθέτη του όρου «Λαϊκή Δημοκρατία»…
Όρος που τον χρησιμοποιεί προκειμενου να χαρακτηρίσει τις τότε υπαρκτές κομμουνιστικές δικτατορίες…
Αύγουστος 24, 2010 στις 12:48 μμ
Άγγελος
Βαγγέλη,
ανθρώπινοι ογκόλιθοι εδώ:
http://en.wikipedia.org/wiki/Mount_Rushmore
δεν κρίνω το ποιόν του ως κινηματογραφιστή (το οποίο δεν γνωρίζω)
έλκων όμως την καταγωγή μου από την Δυτικότατη Μακεδονία, ευθαρσώς δηλώνω ότι ισχυρισμοί όπως
«…για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ο Δημοκρατικός Στρατός ήταν υποχρεωμένος να στείλει τα παιδιά στις Λαϊκές Δημοκρατίες…
….Ο Δημοκρατικός Στρατός δεν τα πήρε με το ζόρι…
…Μονάχοι τους οι γονείς φέρναν τα παιδιά…»
αποτελούσιν παπαριές ολκής.
με μόνο ελαφρυντικό ίσως την γεροντική ανοία.
ΥΓ: btw ο όρος Δημοκρατικός Στρατός αυτοαναιρείται
Αύγουστος 24, 2010 στις 1:39 μμ
catalinas
ειναι ενας ευγενεστατος και σεβασμιος κυριος και απολαμβανω τις ομιλίες του για τον κινηματογραφο. Μπορω όμως και ανακαλώ πολυ ευκολα την θρησκευτική ευλαβεια με την οποία αναφέρεται στην ΕΣΣΔ. Προφανως μονο σε ελληνικο ακροατηριο. Γιατι ειμαι σιγουρος οτι οι ουκρανοι-μολδαβοι-πολωνοι-ουγγροι κτλπ ιθαγενεις της Αν Ευρωπης θα ειχαν ιδιαιτερο προβλημα να κρατησουν την ψυχραιμία τους.
Ειναι αυτη η απιστευτα ισχυρη – θρησκευτικου τυπου – πίστη που διακρινει κουμουνιστές ή βασιλικους, αλλα κατα τα άλλα, αθνρωπους ιδιαιτερης ποιότητας.
Δεν παει εδω το «μπετοβλακας». Κατι σε «ταλιμπαν» θελει αλλα χωρις την υπονοια βιας.
Αύγουστος 24, 2010 στις 1:48 μμ
Β.Δ. Καργούδης
@Άγγελος: Το…βραχώδες σχόλιο, προτιμώ να το προσπεράσω.
Όπως, είμαι σίγουρος, και συ, αν το ξανασκεφτείς λιγάκι….
Αύγουστος 24, 2010 στις 2:00 μμ
Παπούλης
Αν προσέξει κανείς το βλέμμα και το ύφος των 4 ογκολιθικών μορφών που μας προτείνει ο Άγγελος ίσως , λέμε , διαπιστώσει την υποφώσκουσα απαξία τους για τη σημερινή κατάσταση του δημιουργήματος τους.
Αύγουστος 24, 2010 στις 2:03 μμ
Άγγελος
Βαγγέλη
νούκου 😉
τέλος πάντων για να μην γίνεται η συζήτηση για το πρόσωπο και μόνο, εγώ απορρίπτω εκτίμηση σε πρόσωπο βασιζόμενη μόνο στο γήρας, στο ευγενικό του χαρακτήρος ή στον πρότερο έντιμο βιο.
η ζωή είναι σαν τα αμοιβαία κεφάλαια, οι αποδόσεις του παρελθόντος δεν προδικάζουν τις αποδόσεις του μέλλοντος.
catalinas: άντε ας μην τον πούμε ταλιμπάν, ας τον πούμε απ’ομαχο ιεροδιδάσκαλο, να μην στεναχωρώ και τον Βαγγέλη.
Αύγουστος 24, 2010 στις 2:22 μμ
Β.Δ. Καργούδης
@Άγγελε, ήθελα απλούστατα να μιλήσω για δυο εξαιρετικούς (πες το και μη-συνήθεις) ανθρώπους που ήδη ο ενεργός & επώδυνος προβληματισμός τους (μη σου πω και η συντριβή τους, που είναι πιο κοντά στην αλήθεια, πρέπει να ξέρει σχετικά και ο @Πάνος, αφού κατάλαβα πως ήρθε σε επαφή με το περιβάλλον τους) για την πολιτική και ηθική υπόσταση των ίδιων των πιο καίριων επιλογών τους εκείνων των χρόνων, -ιδίως για τον Σεβαστίκογλου, που είχε σταμπαριστεί και «επίσημα» στην ΕΣΣΔ σαν «διαφωνών», μη σου πω & «αντιδραστικός»-, τους δημιούργησε χοντρά προβλήματα προσωπικά, μέχρι και επιβίωσης, στις υποτιθέμενες «φίλιες» χώρες όπου κατέφυγαν μετά την ήττα των ¨Οπλων & των Ιδεών τους.
Όσο για το εντός ή εκτός εισαγωγικών παιδομάζωμα, έσο βέβαιος @Άγγελε, φίλε μου,
(τόδα με τα ματάκια μου και το ακουσα με τ αυτιά μου από ανθρώπους και των δύο πλευρών, κατά τα άλλα εξαιρετικά αξιο-πρεπείς και αξιό-πιστους…),
πως όσο εσύ είσαι πρόθυμος να «μαρτυρήσεις» τη δική σου αλήθεια, υπάρχουν και άλλοι, απέναντι, το ίδιο ή παραπάνω πρόθυμοι να «μαρτυρήσουν» κι αυτοί για τη δική τους, χωρίς αυτό να δημιουργεί κατ ανάγκη ζήτημα αντίφασης, ή να πρέπει καλά και ντε «ο ένας από τους δύο να κάνει λάθος»…
Η προφανής καλή πίστη των σχολίων σου, είναι πάντα παρηγοριά…
Αύγουστος 24, 2010 στις 2:33 μμ
Άγγελος
Βαγγέλη,
ισχύς μου η άγνοια μου 😉
πέρα από την «δικιά» μου και την «άλλη» αλήθεια (παράξενο πάντα πίστευα ότι αλήθεια ειναι μια και εμείς τυφλοί που πασπατεύουμε τον ελέφαντα), έχω μια αλλεργία στην αποτύπωση ιδεολογημάτων της πόλης και του κάμπου στον μίζερο, φτωχό και κατακερματισμένο χώρο του βουνού (που τόσο αγαπώ), όπου η διαφορά ανάμεσα στον «ηρωισμό» και την «προδοσία» είναι (ήταν) ένας τορβάς πλιγούρι.
Αύγουστος 24, 2010 στις 2:40 μμ
catalinas
@παπούλης
προφανως θεωρεις σαν δημιουργημά τους το αμερικανικο συνταγμα και το πως εχουν μπει στο περιθωρειο πολλές απο τις βασικές αρχες του. Εντυπωσιακή δημοκρατική ευαισθησία και αναπάντεχα ευστοχη.
Αύγουστος 24, 2010 στις 3:05 μμ
Παπούλης
Άγγελε
…βλέπω εντυπωσιάστηκες από την «δημοκρατική μου ευαισθησία»
Φαντάζομαι ότι είναι η πρώτη φορά… 😉 🙂
Αύγουστος 24, 2010 στις 3:06 μμ
Παπούλης
Συγγνώμη , λόγω ηλικίας τα μπέρδεψα…
Καταλίνα προς εσέ το άνωθεν σχόλιο
Αύγουστος 24, 2010 στις 3:13 μμ
Άγγελος
Παπούλη και catalinas,
τώρα μη βάλουμε και στον ίδιο τορβά τον καραμπουζουκλή τον Ουάσινγτον με το χολερικό τον Αβραάμ και τον τραμπούκο (της δεξιάς) Τέντυ.
Ο Θωμάς ήταν πάντοτε αλλού.
😉
Αύγουστος 24, 2010 στις 3:17 μμ
kapetanios
όπως και να έχει επιβεβλημένο
το ίδιο μάλλον -με βαριά καρδιά το λέω είναι η αλήθεια- ισχύει και στην περίπτωση του παιδομαζώματος της Φρειδερίκης λίγο καιρό νωρίτερα
Και πιθανολογώ (έχοντας υπόψη μου μόνο τρεις τέσσερεις περιπτώσεις ) ότι η τύχη των ελάχιστων δυστυχώς παιδιών που έτυχαν προστασίας είτε από την μια είτε από την άλλη πλευρά ήταν πολύ καλύτερη των υπολοίπων ( μόνο τα ορφανά ξεπερνούσαν τότε τις 300 χιλ ψυχές των οποίων παρ ότι η τύχη αγνοείται δεν είναι και δύσκολο να υποθέσει κανείς λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες που επικράτησαν στην χώρα μας για αρκετά χρόνια αργότερα )
*
Άγγελε
Με δεδομένη α.την καταγωγή μου (Ήπειρος) και β.την αγάπη για το τόπο μου, ποια άποψη περί παιδομαζώματος δικαιούμαι να δηλώσω ευθαρσώς?
)
( πόσα θέλεις για να μας τρελάνεις μεσημεριάτικα ?
Αύγουστος 24, 2010 στις 3:25 μμ
Άγγελος
kapetanios
«πόσα θέλεις για να μας τρελάνεις μεσημεριάτικα;»
πόσα δίνεις;
Δεν γνωρίζω ποια άποψη περί παιδομαζώματος δικαιούσαι να δηλώσεις. Δεν έχουμε ΚΟΒΑ στις κάτω αρρένες και ο καθοδηγητής θα περάσει μετά τις 5.θα σε πω μετά.
Απλώς μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι οποιοσδήποτε γονέας θα έδινε οικοιοθελώς το παιδί του να το πάρουν στα ξένα, ΕΚΤΟΣ και εάν έβλεπε το λιμό να έρχεται.
ΔΣΕ και πείνα χωρικά συνέπιπταν. στην κρίση του καθενός το ποιος ήταν το αυγό και ποια η κότα.
ΥΓ: «300 χιλ ψυχές των οποίων παρ ότι η τύχη αγνοείται» είσαι σίγουρος για αυτό, 300χιλ μου φαίνεται πολύ υψηλό, όχι για ορφανά, για αγνούμενα.
Αύγουστος 24, 2010 στις 3:28 μμ
kapetanios
Άγγελε
ο λιμός ήταν παρόν -και μάλιστα από πολλά χρόνια πριν
για τις 300χιλ είμαι σχετικά σίγουρος ( μπορώ και να το ψάξω όμως )
Αύγουστος 24, 2010 στις 3:31 μμ
kapetanios
(και τότε αλλά και για πολλά χρόνια αργότερα οι γονείς έστελναν τα παιδιά τους για χρόνια στους παπούδες βλέποντας τα μια φορά τον χρόνο-ήταν άλλα τα χρόνια εκείνα , καμιά σχέση με τα σημερινά)
Αύγουστος 24, 2010 στις 3:33 μμ
Άγγελος
kapetanios,
για τον λιμό ως πιθανότητα και την ανέχεια ως δεδομένο εχώ κάπως άλλες παραστασεις, αλλά αφού είσαι από Ήπειρο, ξες πως είναι αυτά, δύο τσαίρια παρακάτων τα πράματα αλλάζουν ριζικά 😉
Αύγουστος 24, 2010 στις 3:55 μμ
Costas Polyaravos
@kapetanios
«….στην περίπτωση του παιδομαζώματος της Φρειδερίκης.. »
Τι είναι πάλι αυτό εδώ; Σε ποστ Σταλινικών εκαοτντόχρονων βρέθηκα ο άνθρωπος;
Ντροπή καθόλου δεν υπάρχει να υποστηρίζουν σοβαροί και μορφωμένοι άνθρωποι (γνώμη που είχα μέχρι τώρα σχηματίσει από άλλα σχόλια γιά τον ΒΔΚ, Π., C.) ότι Έλληνες γονείς, αγρότες και κτηνοτρόφοι των χωριών, Ηπειρώτες, Σαρακατσαναίοι, Βλάχοι, κλπ. – που δεν αφήνουν τα παιδιά τους μακριά από το σπίτι τους ούτε γιά αστείο- παρέδιδαν τα παιδιά τους σε ψειριάριδες ψευτοκαπετάνιους των αναταρτών να τα πάνε ΠΟΥ;
Στους πεινασμένους Αλβανούς;
Μόνον εκατοντάχρονοι Σταλινικοί μπορούν να «υποστηρίζουν» παρόμοιες ιστορίες. Λέω υποστηρίζουν, γιατί δεν είναι δυνατόν να γράψω «πιστεύουν».
Αγαπητέ Καλυβάρχα, ζητώ προκαταβολικά την κατανόησή σου.
Σαν νέος στην Καλύβα σου, δεν θα έπρεπε να είμαι τόσο…καυστικός, αλλά δεν μπορούσα να διαβάζω αυτά τα τρελλά σχόλια γιά το Παιδομάζωμα σε ένα τόσο σοβαρό μπλόγκ και να κλείσω το στόμα μου.
Αν θέλεις φυσικά μπορείς να διαγράψεις το σχόλιό μου.
Αύγουστος 24, 2010 στις 4:08 μμ
kapetanios
Costas Polyaravos
καλώς ήρθες στην καλύβα
Αύγουστος 24, 2010 στις 5:03 μμ
Ηλίας Μπουλούγαρης
Αμάν βρε παιδιά,εμείς τα Ελληνάκια δε χορτάσαμε ακόμα αδελφικό αίμα…???
Τόσο δύσκολο είναι να το χωνέψουμε πως, ΚΑΙ το ένα έγινε, ΚΑΙ το άλλο…???
και όπως λές και συ Αγγελε «δυό τσαιρια παρακάτων τα πραματα αλλάζουν ριζικά»…!!! Αρα έχουμε κάποιος από μας καθολική και ολοκληρωμένη εικόνα των συνθηκών που επικρατούσαν στην κάθε περιοχη τότε??
Νομίζω ότι δεν μας χρειαζετε σήμερα τόσο τυφλό πάθος.
Αύγουστος 24, 2010 στις 5:10 μμ
Παπούλης
Κυρ Ηλία
με όλο το σέβας σε τούτο το τσαρδί για τέτοια ζητήματα στο παρελθόν έχουμε φάει τα λυσσακά μας…. 🙂
Μη μου στενοχωριέσαι λοιπόν , γιατί αρκετά έχεις περάσει στη ζωή σου κατά πως φαίνεται… 😉
Αύγουστος 24, 2010 στις 5:13 μμ
Ηλίας Μπουλούγαρης
Παπούλη και συ kapetanios είστε ακριβοδίκαιοι και συμφωνώ μαζί σας.
Αύγουστος 24, 2010 στις 5:14 μμ
Άγγελος
@Ηλία,
ασχέτως του ύφους μου, δεν είναι το πάθος που με κινεί αλλά η λογική. Δεν δέχομαι λοιπόν ότι τα πράγματα γίναν «έτσι» και «αλλιώς». Κατ εμέ, γίναν «έτσι» και «πιο έτσι»
το θεωρώ πολύ απίθανο οι άνθρωποι εκείνων των περιοχών (κομμουνιστες ή μη) να παρέδωσαν οικοιοθελώς τα παιδία τους για να μεταφερθούν κάπου στο εξωτερικό (εδώ παίρναν γαμπρό απο το διπλανό χωρίο και ήταν πάντα ο ξενωμερίτης, θα τα στέλναν στην Ουγγαρία;).
Εκτός και εάν κινδύνευαν είτε από τηλέμαχα πλήγματα του ΕΣ (σχετικά πίθανο) ή από την πείνα (πιο πιθανό) ή από τα αντίποινα του ΔΣΕ εάν το αρνούντο (πολύ πιθανό).
Βέβαια με την διεστραμμένη λογική της ελληνικης αριστεράς, αυτοί οι άνθρωποι έδρασαν οικοιοθελώς, είχαν και την ενναλακτική του θανάτου, τη επιλογή του ΔΣΕ να μετατρεψει την μεθόριο σε εμπόλεμη ζώνη. Δεκτόν.
Αύγουστος 24, 2010 στις 5:14 μμ
Παπούλης
Δεν είναι τυχαίο κυρ Ηλία μου σε διαβεβαιώ….
Αύγουστος 24, 2010 στις 5:43 μμ
kapetanios
Άγγελε
ας εκφράσω ακόμη μια φορά τις σοβαρές ενστάσεις μου σε ότι έχει να κάνει με την πραγματικότητα των περιοχών αυτών (κι αν θέλεις περιορίζω τον σχολιασμό μου στα μέρη μου και στην φάρα μου που γνωρίζω καλά )
Οι σχέσεις των γονέων με τα παιδιά τους την εποχή κείνη δεν μοιάζει στο ελάχιστο με την σημερινή εποχής( της οποίας, όπως είναι φανερό, την κοινή λογική χρησιμοποιείς)
περιπτώσεις γονέων που:
-άφηναν τα παιδιά τους από μια σταλιά μωρά στις αυλές των ορφανοτροφείων επειδή δεν μπορούσαν να τα μεγαλώσουν
– έδιναν παιδιά τους σε συγγενείς ή οικονομικά εύρωστους για να χουν ένα καλύτερο μέλλον
– έβαζαν στο λεωφορείο 13 και 14χρονα και έστελναν στο άγνωστο με μόνο εφόδιο ένα γράμμα για τον τριταξάδελφο στην Αθήνα
– έβαζαν παιδιά στα τρένα για την Γερμανία την Αμερική την Αυστραλία γνωρίζοντας ότι η πιθανότητα να μην τα ξαναδούν μέχρι να κλείσουν τα μάτια τους είναι μεγάλη
και πολλές άλλες ήταν ΚΑΝΟΝΑΣ τις εποχές εκείνες και για τουλάχιστον 15-20 χρόνια αργότερα
Κι αν ποτέ συναντηθούμε θα σου δώσω και μοιρολόγια του χωριού μου να ακούσεις που μιλούν -γατί άλλο- για τον χαμό των παιδιών απ τα χωριά μας
Η λύση της φυγάδευσης θαρρώ ότι ήταν η σωστότερη και το ίδιο θα έκανα κι εγώ εάν εμπλεκόμουν σε πολεμικές συγκρούσεις ενός πολέμου που έδειχνε χαμένος (γνωρίζοντας μάλιστα και τις συνέπειες που θα είχα κι εγώ και η οικογένεια μου) έστω κι αν σήμερα δεν διανοούμαι να χω τα παιδιά μου μακριά από δυο τετράγωνα για τα υπόλοιπα χρόνια μου
Ο τόπος μου εξάλλου είχε συνηθίσει να στέλνει τα παιδιά στην Ρουμανία (λόγω εκείνου του ανεκδιήγητου Βενιζέλου ) «για να μάθουν γράμματα» και στις γύρω περιοχές από το 20-25 , δεν τους ήταν και κάτι άγνωστο λοιπόν.
Το ζήτημα είναι εάν τα παιδιά αυτά είχαν καλύτερη τύχη απ αυτά που έμειναν εδω απροστάτευτα , κι αν θέλεις την γνώμη μου είχαν ( έτσι κι αλλιώς η ξενιτιά ήταν και για τα υπόλοιπα που έμειναν πίσω η μόνη διέξοδος λίγα χρόνια αργότερα)
Αύγουστος 24, 2010 στις 5:54 μμ
kapetanios
(εξάλλου πως νομίζεις ότι η Φρειδερίκη έγινε «μάνα» 27χιλ παιδιών, ε ? 😉 )
Αύγουστος 24, 2010 στις 5:57 μμ
Άγγελος
καπετάνιο,
στα θκα μ τα μέρη οι άντρες ήταν κυρατζήδες και χτίστες. αυτοί φουγκου τι ξιάνι, όχι τα παιδιά, εξον από τους άρρενες παίδες που παίρναν μαζί τους για να μάθουν την τέχνη. δεν σου μιλάω λοιπόν για το σήμερα αλλά για το 1948.
τα υπόλοιπα που γράφεις είναι αληθινά και γνωστά και σε μένα. απλώς η αντίρρηση που έχω είναι στο ότι αυτά που γράφεις είναι σε κάποιο βαθμό ελευθερες επιλογές, στα πλαίσια της τότε κοινωνικοοικονομικής πραγματικότητας.
αντίθετα η εκκένωση των παιδιών στην Νοτιοσλαυία και πέραν αυτής δεν ήταν επιλογή, ήταν αποτέλεσμα του κατσικώματος του ΔΣΕ σε αυτές τις περιοχές. Όχι επειδή αυτοί οι κάτοικοι εμφορούντο του σοσιαλιστικού οράματος και της επιθυμίας δημιουργίας της αταξικής κοινωνίας αλλά λόγω της γειτνιάσης με τους διαύλους ανεφοδιασμού και υποχώρησης του ΔΣΕ.
καλά να μαστε να τα συζητάμε όλα αυτά.
Αύγουστος 24, 2010 στις 6:00 μμ
σχολιαστης
Και όλα αυτά για μια σταλινική «Λαική Δημοκρατία». Για ένα …μουστάκια που δεν είχε πρόβλημα μέχρι που πέθανε να λέει «πάρτε αυτά τα 2 εκατ. κόσμου και να τα πάτε, δέρνοντας, στο …Ιρκουτσκ και στη …Σαχαλίνη». Τα κίνητρα δεν ήταν ταπεινά ήταν εσφαλμένα.
Αύγουστος 24, 2010 στις 6:16 μμ
kapetanios
το «ελεύθερες επιλογές» θέλει κουβέντα πολύ αλλά και ποιες ήταν οι ελεύθερες επιλογές των μελών του ΔΣΕ?
αλλά ας το επεκτείνουμε μιας και το φτάσαμε έως εδω, πόσα παιδιά λοιπόν γύρισαν πίσω τα επόμενα χρόνια απ αυτά που έστειλαν με το ζόρι στις Λαϊκές ( αυτό είναι μια αιχμή για το φίλο μου τον Γιάννη 🙂 )Δημοκρατίες ?
*
σχο
θα κρατήσω το «δεν ήταν ταπεινά» –το εσφαλμένα πρέπει να το αποδείξεις με κάτι λίγο παραπάνω από γενικότητες (που μπορούν και να με βρουν σύμφωνο εν μέρει)
Δηλαδή πιστεύεις ότι τα παιδιά ατύχησαν?
Αύγουστος 24, 2010 στις 6:23 μμ
Άγγελος
«… αλλά και ποιες ήταν οι ελεύθερες επιλογές των μελών του ΔΣΕ?…»
μα καπετάνιε, Δημοκρατικος ήταν ο Στρατός τους, είναι δυνατό να μην είχαν επιλογές;
εσύ τώρα θες να με πεις, ότι τα παιδιά αυτά δεν γύρισαν στην Ελλάδα γιατί επέλεξαν ως τόπο διαμονής τους την Τσεχοσλοβακία; δεν υπήρχαν εκατέρωθεν μάντρες.
(εντάξει η Τσεχοσλοβακία ήταν κακό παράδειγμα. τη ενηλικίωση μου και εγώ εκεί θα επέλεγα να μείνω 😉
την κάνω τώρα, αυρίο είναι μια καινούργια μέρα.
Αύγουστος 24, 2010 στις 6:28 μμ
Πάνος
Επέστρεψαν αρκετά, αλλά με χίλια ζόρια και μετά από μεγάλη επιμονή. Μέσω του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού. Ας μη ξεχνάμε όμως ότι πολλά από αυτά τα παιδιά ήταν ορφανά.
Πληροφοριακά, ετοιμάζεται (από την Κατ. Λατίφη) μια βιογραφία του Πέτρου Κόκκαλη, βασισμένη στα αρχεία του, η οποία, σύμφωνα με τη συγγραφέα, θα απαντήσει οριστικά και με κάθε λεπτομέτεια στο θέμα του παιδομαζώματος, το οποίο χειρίστηκε (ΜΕΤΑ την πολιτική απόφαση) ο Κόκκαλης.
Επισημαίνω ότι ο Μάνος Ζαχαρίας στην παρέμβασή του δέχεται ότι στην Ήπειρο υπήρξαν περιπτώσεις που οι γονείς έδωσαν τα παιδιά τους «με το ζόρι».
Αύγουστος 24, 2010 στις 6:34 μμ
σχολιαστης
Καπετάνιε με το «Τα κίνητρα δεν ήταν ταπεινά ήταν εσφαλμένα», αναφερόμουν στον εμφύλιο, όχι στο συγκεκριμένο γεγονός. Μπαίνει υπό αμφισβήτηση η πρόταση τώρα που το ξαναβλέπω. 😉
Αύγουστος 24, 2010 στις 6:44 μμ
kapetanios
εμ κι εσύ έπεσες στην περίπτωση 🙂
μια από τις 3-4 περιπτώσεις που γνωρίζω -φίλος κυνηγός και ανεπίδεκτος μαθήσεως ψαράς – όπως έγραψα και παραπάνω, φιλοξενήθηκε στην Τσεχοσλοβακία και γύρισε πριν από 10-12 περίπου χρόνια 😉
Η εμπειρίες του πολλές, άλλες καλές και πολλές κακές, παρ όλα αυτά παράπονο δεν έχει (ή μάλλον ψέματα, έχει, που ζησε και ζει μόνος του όλα αυτά τα πολλά χρόνια…)
Τα λέμε απ αύριο ( αφού πρώτα πάω στα Ποζαρ να δω μια φίλη –έλα μανδαμ D με λαμβάνεις? )
*
Πάνο
όλες οι περιπτώσεις προέκυψαν, δεν έχω καμιά αμφιβολία!
αλλά για τις επιστροφές απ τα λίγα πράματα που θυμάμαι απ αυτά που χω διαβάσει δεν πρέπει να ξεπέρασαν τις 2-3 χιλ περιπτώσεις σε ένα σύνολο αιτήσεων που δεν ξεπερνούσε τις 5-6χιλ
*
σχο
άμα δεν φωνάξεις απεταξάμην δεν ακούω τίποτε 😎
Αύγουστος 24, 2010 στις 6:59 μμ
kapetanios
Άγγελε
προς αποφυγή παρεξήγησης, τα παρακάτω εξηγούν τι εννοώ όταν σε ρωτώ ποιές ήταν οι «ελεύθερες επιλογές» ενός μέλους του ΔΣΕ
https://panosz.wordpress.com/2010/08/23/civil_war-72/
«..Τη ρώτησα εάν, αφού έβλεπε ότι ο αγώνας ήταν προδομένος και μάταιος, σκέφτηκε να λιποτακτήσει. «Οχι. Ετρεμα στην ιδέα ότι εάν έφευγα ή με έπιαναν αιχμάλωτη θα με βασάνιζαν όπως έγινε με την αστυνομία. Προτιμούσα να πεθάνω παρά να πέσω στα χέρια του εχθρού. Γι’ αυτό ένας από τους συμπολεμιστές μου είχε εντολή να με σκοτώσει αμέσως εάν εκτιμούσε ότι κινδύνευα να συλληφθώ»..»
Αύγουστος 24, 2010 στις 7:02 μμ
Πάνος
Με τη διευκρίνιση ότι τα παραπάνω ίσχυαν (απολύτως) για τους εθελοντές και ίσχυαν ελάχιστα ή καθόλου για τους επιστρατευμένους, οι οποίοι ήταν (αναλογικά) και οι περισσότεροι στο ΔΣΕ.
Αύγουστος 24, 2010 στις 7:49 μμ
kapetanios
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=114&artid=154700&dt=26/10/2003
Αύγουστος 24, 2010 στις 8:44 μμ
kapetanios
Επειδή όμως δεν είμαστε με την φίμωση και την λογοκρισία της τέχνης, υπάρχει και μια άλλη 19λεπτη ταινία για το παιδομάζωμα γυρισμένη κάπου στην Ισπανία
(βέβαια όση σχέση έχει ο χώρος των γυρισμάτων με την Ελλάδα άλλη τόση σχέση έχει η ταινία με την πραγματικότητα-ας κάνανε τουλάχιστον μια μικρή έρευνα πριν τα γυρίσματα, όχι τίποτε άλλο αλλά να χαν και κάποια σχέση οι χαρακτήρες , το σκηνικό, το επεισόδιο με τους σχετικούς διαλόγους κλπ )
απολαύστε την
Αύγουστος 24, 2010 στις 8:45 μμ
kapetanios
http://www.greektube.org/content/view/103279/2/
Αύγουστος 24, 2010 στις 9:30 μμ
Costas Polyaravos
Captain,
Ευχαριστώ γιά το καλοσώρισμα.
Διαβάζοντας όμως τα σχόλιά σου που ακολούθησαν -επειδή μάλιστα λές ότι είσαι από την Ήπειρο, που σημαίνει ότι ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ οτι πλήν από κανένα «σύντροφο» που δεν τολμούσε να πει όχι στην εντολή (και τα σκυλιά δεμένα) του Κόμματος, από ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ τα παιδιά τα πήραν με το έτσι θέλω- θέλω να σε ρωτήσω τι πείνεις και γράφεις αυτά τα σχόλια.
Να παραγγείλω και εγώ τότε από το ίδιο βρε παιδί μου, γιά να τρελλάνω τους πατριώτες μου τους Μανιάτες εδώ κάτω………..
Αύγουστος 24, 2010 στις 9:36 μμ
demetrat
Όταν λέμε παιδομάζωμα, στα μέρη μου εννοούμε τις παιδουπόλεις της Φρίκης.
Η λέξη , που χρησιμοποιήθηκε αργότερα, από διάφορους «ιστορικούς » γιά παραπλάνηση, είναι η ανάγκη που έσπρωξε δεκάδες γονιούς . γιαγιάδες και παππούδες, (γιατι οι γονιοί ήταν στο βουνό, ) να αποχωριστούν τα παιδιά και τα εγγόνια τους , μήπως και καταφέρουν να ζήσουν.
Οπουδήποτε.Αρκει να ζούσαν
Αγριες μέρες , και άγριες αποφάσεις.
Το μόνο που δεν καταφέρνω να ξεπεράσω, όσο και να προσπαθώ σ αυτήν την ιστορία, είναι πως μέσα στην αριθμητική και ηλικιακή ¨τακτοποίηση¨ στις χώρες υποδοχής τους, χωρίστηκαν αδέρφια.
Καπετάνιο, ,
σε λαμβάνω πασάκα μου.
δ
Αύγουστος 24, 2010 στις 9:54 μμ
Ηλίας Μπουλούγαρης
Παπούλη,μην ανησυχείς δεν στενοχωριέμαι,όλοι μας λίγο ή πολύ με αυτό το θέμα έχουμε φάει τά σωθικά μας, αλλά να,,έλεγα, οι νεότεροι από μένα, να έβλεπαν τα γεγονότα εκείνης της περιόδου με περισσότερη ψυχραιμία από τους πρωταγωνιστές της τραγωδίας.
Αύγουστος 24, 2010 στις 10:03 μμ
Πάνος
Ηλία,
υπάρχουν νεότεροι και νεότεροι… 😉
Αύγουστος 24, 2010 στις 11:51 μμ
kapetanios
μανδαμ D
ακόμη και όταν δεν ρίχνω παραγάδια ξυπνάω νωρίς λέμεεε 😎
*
Ηλία
είναι πολλές οι φορές που θέλουμε να αγιάσουμε αλλά κάποιες απ αυτές ο διάολος δεν μας αφήνει 😉
Αύγουστος 25, 2010 στις 1:39 πμ
delta-kapa
Διάβασα κομμάτια από την αντιδικία με τον Άγγελο (και λίγο από το ίδιο το post). Εντυπωσιακή είναι η λίστα του καπετάνιου
Αυγούστου 24, 2010 στο 5:43 μμ – έβαζαν παιδιά στα τρένα για την Γερμανία την Αμερική την Αυστραλία γνωρίζοντας ότι η πιθανότητα να μην τα ξαναδούν μέχρι να κλείσουν τα μάτια τους είναι μεγάλη
Το θέμα ξανά αποκτά επιπλέον λόγω της κρίσης επικαιρότητα.
Αύγουστος 25, 2010 στις 8:40 πμ
Νίκος
Εν τέλει ίσως θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι και οι δυό μεριές – αν και η κάθε μία έβλεπε τα πράγματα μέσα από τη δική της σκοπιά – ΕΣΩΣΑΝ τα παιδιά από τον πόλεμο…
Αύγουστος 28, 2010 στις 4:05 μμ
Πάνος
http://tvxs.gr/node/64684
Σεπτεμβρίου 6, 2010 στις 8:16 μμ
Κασσάνδρα
Aγελλε,
οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έλεγαν » πάντων χρημάτων μέτρον ο άνθρωπος » απορώ που εκπλήσσεσαι ότι δεν υπάρχει μόνο μια Αλήθεια.
Γνώρισα στο Βερολίνο ικανό αριθμό ελλήνων,παιδιών τότε, που αισθάνονται τυχεροί που οι γονείς τους ,οι μάνες τους, τα παρέδοσαν στους αντάρτες για να τα σώσουν από την πείνα και τον θάνατο.
Μιλάνε ελληνικά καλύτερα από τους συγγενείς τιους στο χωριό και αποδέχονται ,ως φυσική επιλογή ,το σπίτι του πατέρα τους να το έχει ο ξάδερφος τους που έμεινε πίσω και να τους φιλοξενεί τα καλοκαίρια που έρχονται διακοπές..
Φεβρουαρίου 5, 2011 στις 2:13 πμ
ΣΑΘ
Eίδα την ταινία στη διεύθυνση:
http://www.youtube.com/watch?v=hYTyOyPq FM
ή
Η γνώμη μου:
Είναι μια 100% προπαγανδιστική ταινία, ένα χονδροειδές ΠΑΡΑΜΥΘΙ για άσχετους, που κάνει ‘το μαύρο άσπρο’ και ‘το άσπρο μαυρο’, πράγμα, βεβαίως, που ήταν κι ο σκοπός της, τη δύσκολη εκείνη για τον ΔΣΕ ώρα.
Ο καθένας, βέβαια, μπορεί να καταλάβει ότι η ταινία φτιάχτηκε για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες τού αγώνα ζωής και θανάτου του ΔΣΕ, και ήταν υπ’ αυτή την έννοια κάτι απολύτως θεμιτό.
Εκείνο που δεν μπορεί να καταλάβει και να ‘χωνέψει’ ο καλόπιστος θεατής σήμερα, είναι το να μην παραδέχεται, τουλάχιστο ΣΗΜΕΡΑ, ο κατασκευαστής τής ταινίας εκείνης ότι η ταινία του (στο σύνολό της) πρόβαλε χονδροειδή ψέματα!…..
Φαίνεται ότι είναι στο DNA κάποιων ανθρώπων να μη μπορούν ούτε τα λάθη και τα εγκλήματά τους να παραδέχονται ούτε συγγνώμη να ζητάνε για οτιδήποτε!…..