Όλοι περιμένουν αυτές τις μέρες τον ΓΑΠ, (ή το Σαμαρά ή τα κομματικά κογκλάβια των μικρότερων κομμάτων) να επιλέξουν τους υποψήφιους περιφερειάρχες και τους υποψήφιους δημάρχους.

Και αυτές οι επιλογές πλασάρονται σαν «Τοπική Αυτοδιοίκηση»!

Η διαστρέβλωση στα νοήματα των λέξεων δεν είναι μονάχα διαστρέβλωση της ίδιας της λογικής, όπως επισήμανε  ο Θουκυδίδης, αναλύοντας τον μεγάλο Εμφύλιο της ελληνικής αρχαιότητας, αλλά και αδίσταχτος βιασμός της δημοκρατίας. Ο οποίος δε νομιμοποιείται μόνο και μόνο επειδή συμβαίνει ανέκαθεν!

Τι θα πει «Τοπική Αυτοδιοίκηση», όταν οι κορυφαίοι  θεσμικοί της παράγοντες ουσιαστικά διορίζονται με τον τρόπο που προανάφερα;

Πρόκειται για πραγματικό ρεζιλίκι. Για ντροπή. Για κοροϊδία. Για παρά φύσιν επιβίωση στον εικοστό αιώνα των χειρότερων παραδόσεων των δυο προηγούμενων αιώνων. Και δεν αναφέρομαι σε ακόμα παλαιότερες εποχές, γιατί τότε λειτουργούσε, σε πολλές περιπτώσεις, ένα πραγματικό σύστημα  αυτοδιοίκησης.

Θα πει κάποιος ότι αφού τα κόμματα είναι συνταγματικά – θεσμικά κατοχυρωμένοι πυλώνες της δημοκρατίας, είναι λογικό να επιλέγουν αυτά τους υποψηφίους περιφερειάρχες και δημάρχους.

Αλλά δεν πρόκειται περί αυτού. Γιατί τα κόμματα υποτίθεται ότι είναι συλλογικοί δημοκρατικοί μηχανισμοί – ενώ και ο πλέον καλόπιστος διαπιστώνει ότι πρόκειται για σκληρά, κλειστά, και πολλές φορές μονοπρόσωπα συστήματα εξουσίας.

Αυτή την περίοδο, το διαπιστώνουμε για μια ακόμα φορά. Και αναρωτιόμαστε, δεν υπάρχει, τάχα, δημοκρατική και αυτοδιοικητική λύση;

Φυσικά υπάρχει! Και δεν είναι άλλη από τις ελεύθερες προκριματικές εκλογές, σε κάθε κομματικό χώρο ή εκλογική σύμπραξη παρατάξεων.

Αλλά αυτή τη λύση δεν την προτιμάει κανείς. Ούτε όσοι φιλοδοξούν να γίνουν περιφερειάρχες και δήμαρχοι «με την ψήφο του λαού» δήθεν, αλλά στην πραγματικότητα μέσω διορισμού από το κομματικό επιτελείο ή προσωπικά από τον Μεγάλο Ηγέτη του κόμματός τους.

Υποθέτω ότι οι ψηφοφόροι έχουν αντιληφθεί αυτή την ελεεινή κοροϊδία, που δεν έχει την παραμικρή σχέση ούτε με τη δημοκρατία ούτε με την Αυτοδιοίκηση – και αναρωτιούνται ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να εκδηλώσουν την αντίθεσή τους, όταν στο δήμο ή την περιφέρειά τους δεν υφίσταται κάποιο πραγματικά αυτοδιοικητικό ψηφοδέλτιο, χωρίς κομματικά καπέλα και φέσια. Η αποχή, το άκυρο, το λευκό – ή κάτι άλλο;