Τελευταια σχολια
 | Πάνος στη Το νησί της Καλυψώς |
| Πάνος στη Παπαλάμπραινα |
 | Απόστολος Χριστόπουλ… στη Παπαλάμπραινα |
| Άδεια για γεμάτα στο… στη Το σκυλάδικο, παλιά αριστερή… | |
 | Αφώτιστος Φιλέλλην στη Σημειώσεις: Διαδικτυακή παρουσ… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη Θοδωρής Τσιμπίδης: στις ελληνι… |
| Πάνος στη ΝΔΣΟΚ κλπ (18) |
| Πάνος στη Σημειώσεις για τον Εμφύλιο, Τό… |
 | Δημήτρης Γρηγοριάδης στη Σημειώσεις για τον Εμφύλιο, Τό… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΝΔΣΟΚ κλπ (18) |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… |
 | papoylis στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΣΔΙΤ… Τι είναι πάλι τούτο… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΣΔΙΤ… Τι είναι πάλι τούτο… |
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
10 Σχόλια
Comments feed for this article
27 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 8:39 πμ
Μιχάλης Μιχελής
Αυτή η κυβερνητική κόντρα. Αυτός ο δυισμός των αναπτυξιακών επιλογών. Αυτή η ομαδοποίηση στα συναισθήματα των πολιτών. Ένα δείχνει, αν το καλοεξετάσουμε σε βάθος και πλάτος ιδεολογικό, με βάση τα οικολογικά κριτήρια. Ότι το Yπουργείο Περιβάλλοντος, είναι το ηθικό άλλοθι, στον πρακτικό αμοραλισμό του πολιτικού συστήματος, που θέλει να κατασπαράξει αμάσητο το κέρδος, εις βάρος της ποιότητας ζωής των ανθρώπων.
Τα ίδια φαινόμενα με το δικό μας (της Μπιρμπίλη), γίνεται και στην Γερμανία με τον εκεί Υπουργό Περιβάλλοντος (Ρέτγκεν), ν’ αντιδρά στην επέκταση της λειτουργίας των πυρηνικών εργοστασίων που προτείνει η κυβέρνησή του (της Μέρκελ).
Τα ίδια γίνονταν και με το Σταύρο Δήμα, στην Κομισιόν, που τον είχαμε ως πολιτικό πρόσωπο στα όπα όπα, για τον οξύ οικολογικό του λόγο. Μόλις έφυγε από τη θέση του, η «οικολογική του φωνή» σίγασε, ως νυν αντιπρόεδρος (πρωτομάστορας) της Νέας Δημοκρατίας.
Τελικό συμπέρασμα κι επαναλαμβανόμενο ερώτημα. Γιατί οι Οικολόγοι πέφτουν στη λούμπα και θέλουν φανατικά ένα Υπουργείο Περιβάλλοντος σ’ ένα κράτος που εκμαυλίζει τα πανανθρώπινα οράματα; Μήπως γίνονται άθελα τους «το άλλοθι του συστήματος» που ικανοποιεί χωρίς αιδώ και κόστος, τα χαζοχαρούμενα αιτήματα; Μήπως η πολιτική τους πρακτική, θα έπρεπε να είναι αλλιώς; Η συνθηματολογία να στοχεύει διαφορετικά;
Κάπως έτσι τέθηκε πριν από δυο χρόνια (στο Συνέδριο των Ο-Π στη Θεσσαλονίκη), το θέμα της ανάγκης ύπαρξης ενός Υπουργείου Περιβάλλοντος και στην ελληνική κυβέρνηση. Τότε, λίγοι κατάλαβαν την παγίδα των λόγων του Παπανδρέου (περί των υποσχέσεων του) για το νέο υπουργείο, για ν’ αλλάξει την Ελλάδα. Τότε, λίγοι μόνο είπαν ΟΧΙ (μεταξύ των οποίων και ο Πάνος).
Όλοι οι άλλοι, από τη δεξιά μέχρι την αριστερά, φώναζαν, ότι «αυτό λείπει, από τη χώρα μας». ΝΑΙ στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, όχι στο ΥΠΕΧΩΔΕ.
Για να ρίξουμε λοιπόν μια ματιά τι έχει γίνει ένα χρόνο από την ύπαρξη του εν λόγω Υπουργείου. Ωραία λόγια κι αποτέλεσμα τζίφος! Ορίστε τώρα τι γίνεται με την «σαλαμοποίηση» του κυβερνητικού έργου. Διαίρει και βασιλεύει, η κυβέρνηση «μασκαράτα» του ΓΑΠ!
Και ο πολύς Σταύρος Δήμας στον κόσμο του. Αμέ εκείνος ο Σπύρος Κουβέλης της WWF. Σαν τον Ευθυμιόπουλο (της Greenpeace), στην κυβέρνηση Σημίτη κατέληξε. Ήθελε ο οικολόγος υφυπουργός (που πολύ τον έγλυφαν τότε από τον οικολογικό χώρο), να φτιάξει το 2004 την Πράσινη Ολυμπιάδα!
27 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 9:11 πμ
sissa ben dahir
Έχεις αρκετό δίκιο Μιχάλη όσον αφορά στην εξέλιξη των διαφόρων συμμετοχών οικολόγων σε κυβερνητικές θέσεις.
Όμως από την άλλη μεριά θεωρείς προτιμότερο μόνο να διαμαρτύρονται περιθωριακά με ψηφίσματα;
Οι συσχετισμοί σήμερα είναι τέτοιοι που οι θέσεις τους δεν μπορούν να γίνουν κυβερνητικές αποφάσεις σε ένα σωρό θέματα. Αποτελούν όμως κάποια φωνή που ακούγεται και στα υπουργικά συμβούλια.
Το πολύ πολύ όταν συνεχώς καταπνίγεται η φωνή τους να τα βροντήξουν και να αποχωρήσουν εκθέτοντας δημόσια τα γεγονότα.
27 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 10:02 πμ
Μιχάλης Μιχελής
Ο οικολογικός λόγος, οφείλει να είναι ριζοσπαστικός (ανατρεπτικός), επικοικοδομητικός (εφικτός) κι επιμορφωτικός (δηλ. να προσβλέπει για το αύριο, διαπερώντας τον θολό παρόντα ορίζοντα).
Η οικολογική συνθηματολογία, δεν θα πρέπει να είναι αοριστολογική, βολονταρίστικη κι αποσπασματική (αλλά ολιστική).
Με αυτά λοιπόν τα χαρακτηριστικά, φτιάχνεις το περίγραμμα των δράσεών σου.
Δηλαδή, επεξηγείς γιατί συμμετέχεις κάπου και γιατί διαχωρίζεις αλλού τη θέση σου.
Ο οικολογικός στόχος, δεν είναι η συγκεντρωποίηση, η προσωποποίηση της πολιτικής. Το Υπουργείο Περιβάλλοντος, όπως και το Υπουργείο Πολιτισμού, δεν μπορούν να μαντρωθούν σε γραφειοκρατικές αποφάσεις και σε προτιμήσεις υπουργών. Ο πολιτισμός και η οικολογία πρέπει να διαχέεται στο σύνολο της επικράτειας, ως αποκεντρωτική δράση και υλοποίηση αποφάσεων, που τον πρώτο λόγο να έχει η κοινωνία των πολιτών.
Είναι πολύ μεγάλο θέα, που στο παρελθόν το έχει αναδείξει ο Πάνος και η «Καλύβα» και περιριζόμαστε εδώ, μόνο στα σχόλια.
Με το να κάνω λοιπόν τον αντιπολιτευόμενο στο υπουργικό συμβούλιο και να δηλώνων παραίτηση, δεν πετυχαίνω τίποτε περισσότερο, παρά ουσιαστικά τη δική μου καθαρότητα. Όμως η πολιτική έχει διαχρονικότητα, δηλ. είναι εφήμερη πρακτική (για να δείχνει μέσα από τ’ άμεσα αποτελέσματα, την αποτελεσματικότητα, την λαοφιλία, τον απροσανατολισμό). Έτσι όταν αποχωρήσεις, έρχεται άλλος στη θέση σου και τα βάζει αλλιώς. Εσύ έτσι ξεχνιέσαι. (Βλέπε όραμα Τρίτση).
Η οικολογική λοιπόν προοπτική, δεν πρέπει να πέφτει σ’ αυτήν τη λούμπα, του χωρίς κρίση χειροκροτητή της κάθε αβαθούς πρότασης. ¨οταν οργανώθηκε το Υπουργείο Περιβάλλοντος ήταν μια προεκλογική υπόσχεση χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο. Μια συμπαθής εναλλακτική υπουργός, που ταιριάζει ενδυματολογικά με το πρασινάκι του υπουργείου. Με το να λες και να ξαναλες και να σε γράφουν ή εείσαι ηττοπαθής, η κάνεις εφαρμογή της λαΙκής ρήσης που αναφέρει: Ο σκύλος που γαυγίζει δεν δαγκώνει!
27 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 10:12 πμ
σχολιαστης
«Μήπως γίνονται άθελα τους «το άλλοθι του συστήματος» που ικανοποιεί χωρίς αιδώ και κόστος, τα χαζοχαρούμενα αιτήματα;»
Μήπως θεωρεί κάποιος ότι οι οικολόγοι είναι αντισυστημικοί;
27 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 10:25 πμ
Πάνος
Οι οικολόγοι, γενικώς και αορίστως, όχι. Όσοι από αυτούς προωθούν την ιδέα της αποανάπτυξης και την ολιστική θεώρηση των πολιτικών, περιβαλλοντικών και οικονομικών προβλημάτων, ναι. Όχι με την έννοια ότι κυκλοφορούν με κανένα κασμά στο χέρι για να γκρεμίσουν το σύστημα, αλλά γιατί δείχνουν μιαν άλλη, εντελώς διαφορετική προοπτική.
27 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 10:30 πμ
σχολιαστης
Δεν είναι κακή ιδέα αυτή με τον κασμά!
27 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 10:33 πμ
Πάνος
Ναι, αλλά δεν ταιριάζει σε οικολόγους (και δη …αντισυστημικούς) -πάει καλύτερα σε αγανακτισμένους πασόκους! 🙂
27 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 11:08 πμ
Ενη
Αυτά που υποστηρίζονται παραπάνω για τήν πολιτική για το περιβάλλον, μου θυμίζουν την έντονη αντίδραση του» κινήματος για την ισότητα των δυο φύλων», τη δεκαετία του ΄80. Οταν αντιδρούσαν οι γυναίκες σε ενα ξεχωριστό υπ.ισότητας αλλά ζητούσαν η «πολιτική ισότητας» να διαχέεται σε ολη την κυβερνητική πολιτική ως ισχύουσα νοοτροπία.
Εαν θα υπήρχε και κάποιος φορέας ειδικα, οπως στίς αλλες ευρωπαικές χώρες ,δεν σήμαινε οτι περιορίζεται το νόημα του θέματος ,αλλά θα πρέπει να αποτελεί γενική πολιτική κατεύθυνση.
27 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 4:04 μμ
Σπίθας
» Ότι το Yπουργείο Περιβάλλοντος, είναι το ηθικό άλλοθι, στον πρακτικό αμοραλισμό του πολιτικού συστήματος, που θέλει να κατασπαράξει αμάσητο το κέρδος, εις βάρος της ποιότητας ζωής των ανθρώπων.»
…………………………..
Συμφωνώ, Μιχάλη.
Είχα υποστηρίξει, ( καθ΄υπέρβαση, βέβαια,..) αλλά με καλές προθέσεις
να μην δεχθούν οι Ο-Π , την «κουτσή καρέκλα» που τους είχε προσφέρει η κυβέρνηση, μόλις ανέλαβε, ( με την πρόταση στην κ. Βασιλάκου..)
Αφού δεν πρότειναν καμμία προγραμματική συμφωνία και δεν υπήρχαν τα απαραίτητα εχέγγυα.
Η πρόθεση ήταν να δημιουργήσουν πρόβλημα στο εσωτερικό των Ο-Π.
Ευτυχώς η πρόταση δεν έγινε δεκτή..
27 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 8:47 μμ
Cacofonix
FAST TRACK VS GREEN TRACK
Μάλλον Πάτα τρακ
ή καλύτερα
Πατάτα τρακ στο οικο α- λογικότερο…