Όπως διαβάσαμε στα διεθνή ΜΜΕ, ο πρωθυπουργός της Βρετανίας σε ομιλία του  στις 4 Φεβρουαρίου, είπε ότι η Βρετανία χρειάζεται μια πιο ισχυρή εθνική ταυτότητα προκειμένου να αναχαιτιστούν διάφορες εξτρεμιστικές ενέργειες. Σηματοδότησε εξάλλου την απαίτηση για μια πιο σθεναρή στάση απέναντι στον ισλαμικό εξτρεμισμό. Διευκρίνισε ότι ζητάει να μην συνεργάζονται και να μην ενισχύουν χρηματικά οι υπουργοί του, μουσουλμανικές οργανώσεις που ανέχονται τον εξτρεμισμό.
Την εθνική ταυτότητα δεν την προσδιόρισε σαν Βρετανική ταυτότητα αλλά μάλλον σαν σύστημα αξιών τόσο γενικό ώστε να περιλαμβάνει:
την πίστη στα ανθρώπινα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένων των γυναικών και των ετερόδοξων ατόμων.
Την αποδοχή της ισότητας όλων των πολιτών απέναντι στο νόμο.
Την πίστη στο δικαίωμα των πολιτών να εκλέγουν δημοκρατικά τις κυβερνήσεις τους.
Την επιδίωξη της συμμετοχής στην ολότητα αντί για τον διαχωρισμό των πολιτισμικών ιδιαιτεροτήτων.
Αν οι διάφορες οργανώσεις  δεν αποδεχτούν αυτό το μίνιμουμ των θεμελιακών αξιών μας, δεν πρόκειται να έχουμε σχέση μαζί τους. Για ν’ ανήκει κάποιος στη Βρετανική κοινωνία πρέπει να αποδέχεται και τις παραπάνω θέσεις μας, είπε ο κ. Κάμερον.
Πολλοί στον Βρετανικό τύπο και στο διαδίκτυο, επεσήμαναν αμέσως ότι δεν ήταν ίσως τυχαία η στιγμή που ειπώθηκαν τα παραπάνω. Την ίδια μέρα έγινε στο Λούτον μια ογκώδης συγκέντρωση της κίνησης EDL (English Defense League), με αιχμή τι άλλο από τους μετανάστες; Το EDL είναι ένα μίγμα από χούλιγκανς των γηπέδων, υποστηρικτές ακροδεξιών κομμάτων και απογοητευμένους λευκούς εργάτες που κατηγορούν τους μετανάστες για τη δυσπραγία τους.
Παρόμοια πράγματα είχαν ειπωθεί και το 2005 από τον ισχυρό τότε ακόμα Τόνυ Μπλερ. Όμως τότε στόχευαν να ενισχύσουν τις μετριοπαθείς φωνές στις μουσουλμανικές κοινότητες, ώστε να εμποδιστεί η εξάπλωση των εξτρεμιστικών θέσεων και της τρομοκρατικής δράσης. Η στρατηγική «Prevent» όπως ονομάστηκε δεν έφερε και σπουδαία αποτελέσματα. Μάλιστα γράφτηκε τότε ότι επιδιώχτηκε ακόμα και η ενίσχυση των ισλαμιστικών εκείνων ομάδων που μπορεί να είχαν μεν ακραίες θέσεις, αρκεί να μην προπαγάνδιζαν βίαιες ενέργειες μέσα στη Βρετανία, κι ας προκαλούσαν εξτρεμιστική βία στο εξωτερικό!
Τώρα ο Ντέιβιντ Κάμερον, προχωρεί ακόμα περισσότερο και ζητάει να σταματήσει η παθητική αποδοχή των εξτρεμιστικών ομάδων και η ενίσχυση της πολυπολιτισμικότητας. Ξεχωρίζει βέβαια στα λόγια τις καθαρά θρησκευτικές ομάδες και λέει ότι δεν έχει στόχο το Ισλάμ ως θρησκεία. Τα όρια όμως έχουν γίνει πια δυσδιάκριτα.
Οι εργατικοί εμφανίζονται διαιρεμένοι ως προς το θέμα αυτό. Υπάρχουν αρκετοί που θα ήθελαν την αναβίωση της στρατηγικής του Μπλερ.
Εκείνοι όμως που βρίσκονται σε δύσκολη θέση είναι οι συνέταιροι του Κάμερον στην εξουσία, οι φιλελεύθεροι δημοκράτες. Μετά τον αιφνιδιασμό που δέχτηκαν στο θέμα  των διδάκτρων στα πανεπιστήμια, τώρα με τέτοιες θέσεις του Κάμερον, και η βάση τους και τα στελέχη τους αισθάνονται άσχημα. Το κόμμα τους πάντα αγκάλιαζε τον πλουραλισμό και την αποδοχή της ιδιαιτερότητας.  Ο ίδιος ο Νικ Κλεγκ είχε ταχθεί κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας υπέρ μιας αμνηστίας για τους παράνομους μετανάστες. Οι φιλελεύθεροι δημοκράτες είχαν πάντα ως θεμέλιο τα ανθρώπινα δικαιώματα και την εξ αυτών συνεπαγόμενη αποδοχή της ιδιαιτερότητας μέσα στο σύνολο αντί για την συγχώνευση μέσα στην πλειοψηφούσα άποψη