@Γιαννης
ο Κολοκοτρωνης δεν ηταν …διανοουμενος, ωστε να τον κρινει κανεις απο το εαν πιστευε στο θεο ή οχι (αλλα και …τετοιος να ηταν παλι οφειλει να τον κρινει κανεις μεσα στο ιστορικο πλαισιο της εποχης του).
Ενας στρατιωτικος ηταν και αν τον κρινουμε σαν τετοιον μπορουμε να πουμε οτι διεθετε εξοχη στρατηγηματικη σκεψη και οτι ολες του οι στρατηγηκες επιλογες αποδειχτηκαν ορθοτατες. Αναφερομαι στις:

α) Απολυτως προσωπικη επιλογη ως βασικου στοχου του κεντρου διηκησης, δλδ της πρωτευουσας, που ηταν η Τριπολη.

β) Σχεδιασμος και υποποιηση της αντιμετωπισης ενος πανισχυρου στρατου (Δραμαλης). Για να επιβαλει την επιλογη του αυτη χρειαστηκε να ελθει σε συγκρουση με ισχυρους παραγοντες οπως ο Μαυρομιχαλης (“ο Κολοκοτρωνης θυμηθηκε την παλια του τεχνη -του κλεφτη- και ξαναπηρε τα βουνα” Π.Μαυρομ.)

γ) Η επιλογη του -μετα την αποφυλακιση του απο την Υδρα και την αναληψη της στρατιωτικης ηγεσιας- να μην συγκρουστει μετοπικα με τον Ιμπραημ παρ΄οτι διεθετε αρκετες δυναμεις, αλλα να υποχωρει ακολουθωντας την τακτικη του κλεφτοπολεμου δλδ των παρενοχλησεων (χωστές) στον πανισχυρο εισβολεα. Και αυτο διοτι γνωριζε αριστα οτι επρεπε, παση θυσια, να διαφυλαξει την υπαρξη του στρατου για να μπορεσει να διατηρηθει η επανασταση μεσα στο πολιτικο παιχνιδι εξασφαλιζοντας χρονο στην διεθνη διπλωματια.
Αυτο ηταν κατι που δεν το ειχε καταλαβει προηγουμενως ολοκληρη η πολιτικη ηγεσια της επαναστασης και ο στρατιωτηκος της ηγετης Παπαφλεσας οταν πηγε σαν προβατο στη σφαγη διαλυοντας το στρατο!
Αυτο ειναι κατι που το βλεπουμε σημερα στους συγχρονους πολεμους (Σερβια κλπ).

Το τελευταιο (γ) εκτος απο το στρατηγηματικο νου του Κολοκοτρωνη διχνει και την οξυδερκη πολιτικη σκεψη του, διοτι ο Κ. διεθετε ΚΑΙ απο αυτη:

1) Καταλαβαινε οτι σε μια ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΗ επανασταση (τετοιο ηταν το 21 και ΟΧΙ …ταξικη επανασταση) η συμαχια ολων των ταξεων και των δυναμεων ηταν απαραιτητη προυποθεση. Γιαυτο και υπερεβη τα οποια προσωπικα του συμφεροντα και εμπαθειες που προεκυπταν απο την ταξικη του θεση (και ηταν πολλα αυτα και πολλες φορες υψωνονταν σχεδον ανυπερβλητα).

2) Σε μια στιμη που ολα εμοιαζαν χαμενα και …παραλυτα (σαρωτικη επελαση Ιμπραημ), και τοσο η πολιτικη ηγεσια οσο και οι πληθυσμοι υποχωρουσαν στο εσχατο χαρακωμα (αυτο της φυσικης επιβιωσης) απεμπολωντας καθε σκεψη εθνικοαπελευθερωτικων διεκδικησεων, αυτος κατορθωσε να συγρατησει τους πληθυσμους (με …μαστιγιο και καροτο) και να επαναφερει την πολιτικη ηγεσια στην …ταξη του αγωνα!

3) Μπορουσε να αντιληφθει -περα απο τα στενα ορια στα οποια εζησε και εδρασε- πως παιζοταν το παιχνιδι στην διεθνη πολιτικη και διπλωματικη σκακιερα καθε φορα που γινοταν μια κινηση και αλλαζαν τα δεδομενα και οι συσχετισμοι. Ετσι την καταληλη στιγμη δεν δισταξε να πονταρει στο Βρετανικο αλογο.

4) Αντεληφθη την μεγαλη σημασια της στηριξης του Κυβερνητη (Καποδιστρια) και προσεφερε τις πολυτιμοτατες υπηρεσιες του στην κυβερνηση του σε πολυ κρισιμες για την μεταπελευθερωτικη περιοδο στιγμες!

Επιπροσθετως: Ο Κ. δεν ηταν διορισμενος αρχηγος ενος ηδη εκπαιδευμενου στρατευματος με στρατιωτικη συνειδηση. Ηταν ο δημιουργος του και μαλιστα εκ του μηδενος.
Ουτε καν η εθνικη συνηδειση των πληθυσμων δεν ηταν διαμορφωμενη αλλα διαμορφωνοταν συντοχρονω.
Ο Κ. δημιουργησε αυτον τον στρατο απο αγροτικες κοινωνικες ομαδες και κατω απο ιδιετερα αντιξοες (ενδογενεις και εξωγενεις) συνθηκες επρεπε να τον καταστησει ικανο ν΄ανταποκριθει σε συγκεκριμενες στρατιωτικες αναγκες ασκωντας ταυτοχρονα και …πολιτικη.
Αυτο σημαινει οτι επρεπε να σπεκουλαρει ΚΑΙ στις οποιες ιδιετεροτητες του ανθρωπινου δυναμικου που διεθετε και τετοιες ηταν και οι θρησκευτικες τους ιδεοληψιες οι οποιες ηταν ιδιετερα εντονες: Προκειται γι αυτα που αποκαλουμε σημερα “επικοινωνιακη πολιτικη” και “διαχειριση ανθρωπινου δυναμικου”: Και σ΄αυτους τους τομεις ο Κ. απεδειξε οτι υπηρξε ιδιετερα προικισμενο ατομο!
Οταν π.χ. προσποιητο οτι τον επαιρνε ο υπνος για λιγο και μετα ελεγε οτι ειδε την Παναγια που του ειπε οτι “σημερα θα κερδισουν στην μαχη” ηξερε πολυ καλα σε ποιους απευθυνετο!
Αν θες να μαθεις τις πραγματικες του αποψεις για παρομοια θεματα δεν εχεις παρα να διαβασεις το γραμμα που εστειλε στον Α. Ζαϊμη* για τον Παπουλακο και στο οποιο αναφεροταν στις θρησκευτικες ιδεοληψιες και στις προληψεις του πληθυσμου, ειναι κατι πολυ χαρακτηριστικο και αποκαλυπτικο του ποσο ορθολογικες ηταν οι αποψεις του.

Αυτα κατα την γνωμη μου καθιστουν τον Κολοκοτρωνη την πιο πολυσυνθετη και ολοκληρωμενη προσωπικοτητα της επαναστασης, στον πιο στοχοπροσηλωμενο πρωταγωνιστη της.
Και δεν ειναι τυχαιο οτι στην συνεχεια και μεχρι σημερα, ολες οι πλευρες απο την πιο συντηρητικη (εκλησια και εθνικιστες) μεχρι τους δημοκρατικους τους φιλελευθερους και τους ριζοσπαστες (αριστερα κλπ) προσπαθουν να …οικιοποιηθουν τις αποψεις του και τη δραση του!

*

Τζον,
δεν ισχυριστηκε κανενας νομιζω οτι ο Κολοκοτρωνης ητο …αθεος!
Χριστιανος ητανε και στην υπαρξη του θεου και των θειων μυστηριων πιστευε κ.ο.κ.
Αλλωστε ο σκληρος πυρινας των ιδεων του ευρωπαϊκου διαφωτισμου δεν ευδοκιμησε ποτε στα πνευματικα χωραφια αυτου του τοπου, μονο τα απονερα του εφτασαν εως εδω.
Το πως χαθηκε το παιχνιδι (χωρις καν να παιχτει) του διαφωτισμου εδω ειναι μια μεγαλη κουβεντα και γιαυτο θα περιοριστω μονο να πω οτι τα αποτελεσματα του ειναι εμφανη ακομα και σημερα!
Μην ξεχνας αλλωστε οτι η Γαλλικη επανασταση που εξεφρασε και ολα τα πνευματικα ρευματα της εποχης δεν ηταν ενα εθνικοαπελευθερωτικο κινημα οπως η δικια μας, οι παραγωγικες σχεσεις και δυναμεις επισης ηταν διαφορετικες και η εθνικη συνειδηση εδω διαμορφωθηκε στη βαση ενος αχταρμα που συνετεθη στη βαση της απωτερης ιστορικοτητας (αρχαια Ελλαδα), της μεταγενεστερης (βυζαντιο) και του θρησκευματος (χριστιανορθοδοξια), δλδ των χαρακτηριστικων γνωρισματων που συνεθεταν τον διαφορισμο απο το γενικωτερο συνολο απο το οποιο επεδιωκαν να αποσπαστουν/διαχωριστουν (Οθωμανικη αυτοκρατορια).
Συνεπως θεωρω ασκοπο να κρινουμε τον Κολοκοτρωνη (που ειχε μια πουτσα σαν καδρονι) απο το αν ηταν αθεος ή οχι, διοτι ετσι σε λιγο θα αρχισουμε να μιλαμε αν χτυπαγε καλα φαουλ.
Παντως για να απαντησω στα αγωνιωδη ερωτηματα σου σου λεω οτι ΔΕΝ εκανε παρεα με τον Μαρκησιο δε Σαντ, ουτε ητανε φρικιο.
Ητανε ο χαρισματικος στρατιωτικος ηγετης ενος εθνικοαπελευθερωτικου κινηματος και ενας οξυδερκης πολιτικος της εποχης του.
Και μιλαμε για μια εποχη που …”το εθνικον” ητο προοδευτικη αντιληψη καθ΄οτι ξεκολαγε το οχημα απο το βαλτο της φεουδαρχιας και των συντηρητικων αυτοκρατοριων, οδηγωντας το στα δεδομενα νεα εποχη
Παντως καιροσκοπο ειναι τουλαχιστον αστοχο να τον χαρακτηρισει κανεις!

*

Πηγή:

https://panosz.wordpress.com/2008/03/12/kolokotronis-3/

Advertisement