http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_21/04/2012_438718
Εκλογές, μια στιγμή της κρίσης Του Νικου Γ. Ξυδακη 
Το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μαΐου, άδηλο, ρευστό, πολύσημο, αναμένεται εναγωνίως, εδώ και στις ξένες πρωτεύουσες, ταυτοχρόνως με το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών. Η Αθήνα, για πολλοστή φορά, συγκεντρώνει το διεθνές ενδιαφέρον: οι εξελίξεις στη μικρή χώρα με το μεγάλο συμβολικό φορτίο προφανώς δεν αφορούν μόνο τους δοκιμαζόμενους Ελληνες, στερεοτυπικά αμαρτωλούς, παρεκκλίνοντες, υποπαραγωγικούς, ανοργάνωτους και διεφθαρμένους. Οι ραγδαίες ελληνικές εξελίξεις της τελευταίας διετίας στο οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό πεδίο, αφορούν τους πληθυσμούς του ευρωπαϊκού Νότου, και όλης της Ευρώπης. Ο,τι συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, αναλογικά, θα συμβεί και στην υπόλοιπη Ευρώπη: η ελληνική ασθένεια είναι τοπική εκδήλωση της ευρωπαϊκής ασθένειας, μιας συστημικής νόσου η οποία προσέβαλε πρώτα και σφοδρότερα το μέλος με την πιο ανίσχυρη άμυνα.
Κατά τούτο, είναι μάταιες, και μάλλον θλιβερές, οι προσπάθειες του εγχώριου πολιτικού συστήματος να πείσει το εκλογικό σώμα ότι τάχα έχει λύσεις για την κρίση, ή ότι προσδοκά ανάκαμψη σε εύλογο χρόνο. Είναι ψέμα. Και είναι διπλά επικίνδυνοι όσοι υπόσχονται τέτοιες σωτηρίες: είτε γνωρίζουν την πραγματικότητα και την αποκρύπτουν κακοβούλως, είτε δεν τη γνωρίζουν λόγω ψυχοπνευματικής ανεπάρκειας.
Η κρίση θα διαρκέσει και θα βαθύνει και θα εξαπλώνεται· εδώ και αλλού. Και η έξοδος συναρτάται με τις εξελίξεις στην Ευρώπη και τον κόσμο. Αυτό πρέπει να ειπωθεί στους πολίτες με παρρησία. Θα λειτουργούσε ανακουφιστικά, σαν τέλος του φενακισμού και σαν έναρξη μιας νέας συνειδητοποίησης της ιστορικής πραγματικότητας. Ψυχολογικά, αυτή η γενναία παραδοχή θα ήταν ο προσδοκώμενος «πάτος» του βαρελιού, και θα επέτρεπε στην κοινωνία να αρχίσει να αναγνωρίζει τις πραγματικά δικές της αδυναμίες και δυνάμεις, τις βουλήσεις και τις αντοχές της. Να δούμε επιτέλους τους εαυτούς μας, όχι στους καθρέφτες του εκβιασμού και της προπαγάνδας, αλλά στο πεδίο της Ιστορίας, του πραγματικού. Εκεί υπάρχει το μέλλον.
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
3 Σχόλια
Comments feed for this article
22 Απριλίου, 2012 στις 1:59 μμ
Πάνος
«Κατά τούτο, είναι μάταιες, και μάλλον θλιβερές, οι προσπάθειες του εγχώριου πολιτικού συστήματος να πείσει το εκλογικό σώμα ότι τάχα έχει λύσεις για την κρίση, ή ότι προσδοκά ανάκαμψη σε εύλογο χρόνο. Είναι ψέμα. Και είναι διπλά επικίνδυνοι όσοι υπόσχονται τέτοιες σωτηρίες: είτε γνωρίζουν την πραγματικότητα και την αποκρύπτουν κακοβούλως, είτε δεν τη γνωρίζουν λόγω ψυχοπνευματικής ανεπάρκειας».
Σωστός!
22 Απριλίου, 2012 στις 6:02 μμ
Γιάννης - 2
Δεν είμαι σίγουρος σε πιό ποστ ταιριάζει αυτό το άρθρο. Πάντως αυτοί που δεν έχουν την υπομονή να το διαβάσουν όλο, ας διαβάσουν τις τελευταίες παραγράφους του.
Γιάννης – 2
«Καταρχήν θα πρέπει να κατανοήσουμε το μέγεθος του προβλήματος και για αυτό θα δανειστώ τα μαθηματικά συναδέλφων.
του Ηλία Σταμπολιάδη, Καθηγητή Πολυτεχνείου Κρήτης
• Για τα δέκα εκατομμύρια Ελλήνων στην Ελλάδα το χρέος, των περίπου 350 δις, αντιστοιχεί σε τριάντα πέντε χιλιάδες (35000 €) στον καθένα μας ή 175000 για μία οικογένεια με δύο παιδιά και έναν παππού, όσο κοστίζει περίπου ένα μέσο διαμέρισμα 100 μ2. Αυτό σημαίνει ότι για να ξεπληρώσουμε θα πρέπει όλοι να πουλήσουμε τα σπίτια μας [1].
• Εάν θεωρήσουμε μία καλή τιμή 3000 € ανά στρέμμα γης καλλιεργήσιμης ή άγονης τότε θα πρέπει να πουλήσουμε 117000 τετραγωνικά χιλιόμετρα όταν όλη η Ελλάδα είναι 130000 περίπου [2].
• Με τιμή χρυσού 1400 $ ανά ουγγιά θα χρειαστούμε 11000 τόνους χρυσού, που υπερβαίνουν όλα τα γνωστά και πιθανά αποθέματα χρυσού στην Ελλάδα.
Το ερώτημα που τίθεται είναι πως δημιουργήθηκε ένα τόσο υπέρογκο χρέος τη στιγμή που τα κλεμμένα και οι μίζες δεν θα πρέπει να υπερβαίνουν τα 10 δις €.
Για να απαντήσω στο ερώτημα αυτό έκανα έναν απλό λογαριασμό. Ένα ομόλογο του 1985 αξίας ενός δις για 25 έτη με επιτόκιο 17,5% στο τέλος του 2010 θα χρειαζόταν 56 δις για την εξόφληση του [3]. Έχει εκδώσει ο Ανδρέας παρόμοια ομόλογα [4].
Το επιτόκιο 17,5% ακόμη και εάν αντιπροσώπευε την αξία του χρήματος το1985 είναι υπερβολικό για τα επόμενα χρόνια. Εκτός του ότι είναι τοκογλυφικό υπό οιεσδήποτε συνθήκες, σύμφωνα με τον Σόλωνα ένα επιτόκιο μεγαλύτερο του 6% είναι σίγουρο ότι οδηγεί τον δανειολήπτη σε κατάρρευση και το είχε απαγορεύσει [5]. Εάν θεωρήσουμε ότι μετά το 1985 το επιτόκιο πέφτει κατά 1% ετησίως μέχρι το 4,5%, που θεωρείται λογικό, τότε το ίδιο ομόλογο του 1 δις το 1985 θα χρειαζόταν μόνο 6,9 δις για την εξόφληση του το 2010. Τα υπόλοιπα μέχρι τα 56 δις που απαιτεί το επιτόκιο του 17,5% είναι καθαρή τοκογλυφία που είναι άδικο να το πληρώσει ο Ελληνικός λαός.
Η διαφορά είναι όσα ψάχνουν να βρουν τώρα ξεπουλώντας δημόσια περιουσία, αν και η γλωσσική τους ξεδιάντροπη αλλοίωση μιλάει για αξιοποίηση. Χωρίς αμφιβολία το χρέος αυτό δεν αποτελεί το κόστος όσων φάγαμε μαζί με τον Πάγκαλο, διατηρουμένης της αναλογίας της μερίδας του λέοντος και ακόμη δεν αντιστοιχεί σε πραγματικό χρήμα που μπήκε στη χώρα. Είναι πλασματικό, καθαρά λογιστικό χρέος, που δεν αντιπροσωπεύει τίποτε περισσότερο από αριθμούς καταχωρημένους σε χαρτιά τα οποία μας καλούν να εξοφλήσουμε με εμπράγματες αξίες.
Επιπλέον σύμφωνα με απόφαση του ΟΗΕ ένα χρέος θεωρείται απεχθές και ο λαός ενός κράτους δεν υποχρεούται να το πληρώσει όταν συντρέχουν τρεις όροι [6], [7]:
• Έγινε εν αγνοία του λαού. (Μέχρι πρότινος έλεγαν ότι λεφτά υπάρχουν)
• Δεν χρησιμοποιήθηκε για την ανάπτυξη της χώρας αλλά σπαταλήθηκε προς όφελος των κρατούντων που το συνήψαν. (Τα χρησιμοποίησαν για να μείνουν στην εξουσία)
• Οι δανειστές γνώριζαν την κατάσταση της χώρας. (Οι ίδιοι μαγείρευαν τα δεδομένα για λογαριασμό των δικών μας φαύλων)
Προφανώς και οι τρείς αυτοί όροι πληρούνται στην περίπτωση της Ελλάδος και η άρνηση της σημερινής κυβέρνησης για παύση πληρωμών και αναδιαπραγμάτευση του χρέους δηλώνει συνεργεία στη δημιουργία του και συνιστά προκλητική υπεράσπιση των συμφερόντων των δανειστών έναντι των Ελλήνων πολιτών σε βαθμό προδοσίας.
Να φανταστεί κανείς ότι χώρες σαν τον Ισημερινό έχουν κάνει χρήση των ευεργετικών διατάξεων του ψηφίσματος του ΟΗΕ, το έκανε και ο Ιωάννης Μεταξάς [7], αλλά ακόμη και οι ΗΠΑ, ένα χρόνο πριν την επέμβαση στο Ιράκ, όταν αναγνώρισαν ως απεχθές το χρέος που δημιούργησε ο Σαντάμ και απάλλαξαν με τον τρόπο αυτό την μετέπειτα, διορισμένη από αυτούς, κυβέρνηση του Ιράκ [6].
Αυτοί οι συλλογισμοί είναι η δική μου συμβολή στη δεξαμενή σκέψης και προτείνονται δύο πράγματα, αφενός να ανοίξουν οι λογαριασμοί του κράτους ώστε να φανεί το εύρος της τοκογλυφίας και αφετέρου να φύγει η διαχείριση των Ελληνικών πραγμάτων από τα χέρια όλων όσων είναι συνυπεύθυνοι ή συνεχιστές της νοοτροπίας που δημιούργησε το χρέος .
22 Απριλίου, 2012 στις 6:49 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
«Το ερώτημα που τίθεται είναι πως δημιουργήθηκε ένα τόσο υπέρογκο χρέος τη στιγμή που τα κλεμμένα και οι μίζες δεν θα πρέπει να υπερβαίνουν τα 10 δις €.»
Αν εχουμε τετοιυς καθηγητες, …σωθηκαμε.
Στο …7ο ετος του ΕΜΠ, εγραφα πολυ καλυτερες εκθεσεις.
Δεν διαβαζει εφημεριδεςο κ.καθηγητης.
Δεν γνωριζει για τα οικονομικα σκανδαλα στα Πανεπιστημια, με τις προμηθειες, τα ερευνητικα προγραμματα, τα μαυρα χρηματα που εισπρατονται μεσω εταιρειων η μεταπτυχιακων φοιτητων, για τον φυλαακισμενο Πρυτανη,…
Ειπαμε η (μικρη, μεσαια, μεγαλη και υπερ-μεγαλη διαφθορα) ανερχεται σε 7 εως 10 % του ΑΕΠ.
-Μικρη εως 1000 ευρω (μικρη πολεοδομικη παραβαση, διπλωμα οδηγησης, φακελλακι για μικρομεσαια εγχειριση,εξυπηρετηση σε ΔΟΥ…)
-Μεσαια απο 1000 εως 10000 (σημαντικη πολεοδομικη παραβαση, μαυρη αμοιβη γαι σοβαρη εγχειριση,ελαχσιστη μαυρη αμοιβη του συστηματος 4-4-2 σε περιπτωση τακτικου φορολογικου ελεγχου, μιζα σε κοινοταρχη η δημαρχο ή επιβλεποντα μικρου εργου 3% του προυπολογισμου και 10% στο προσθετο εργολαβικο τιμημα των νεων εργασιων, σε επιτροπη προμηθειων με 3 προσφορες,…)
-Μεγαλη απο 10000 εως 300000 (δημαρχοι που εκτελουσαν εργα πανω απο 1 εκατ. ευρω, παλαιοτερα νομαρχες, περιφερειαρχες, γενικοι γραμματεις υπουργειων, Διευθ. Συμβ. ΔΕΚΟ)
-Υπερ-μεγαλη πανω απο 300000 (μεγαλα εργα ή κρατικες προμηθειες,….)
Το πληθος των χρηματιζομενων ειναι αντιστροφως αναλογο του ποσου χρηματισμου.
Με μεσο ΑΕΠ τελευταιας δεκαετιας 150 δις
εχουμε «απωλειες διαφθορας» 2000 εως 2009= 10x150x7%=105 δις.