«Αμφίπλευρη διεύρυνση» της ΝΔ, με Έλληνες Κυνηγούς και … Τριγώνη | iefimerida.gr.
Συνήθως μιλάμε για κόμματα που «αλιεύουν» ψήφους, αλλά στο εξής το σωστό ρήμα για τη Νέα Δημοκρατία θα είναι «κυνηγούν»: Ο πρόεδρος του κόμματος των Ελλήνων Κυνηγών καλεί σε υπερψήφιση του κόμματος του Αντώνη Σαμαρά.
Ο πρόεδρος των Ελλήνων Κυνηγών, Γιώργος Τσαγκανέλιας, ικανοποιήθηκε πλήρως από μια κίνηση του κ. Σαμαρά. Δήλωσε συγκεκριμένα:
«Με χαρά πληροφορηθήκαμε την απόφαση του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, κ. Αντώνη Σαμαρά, να συμπεριλάβει στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας στη Β΄ Αθηνών τον κ. Σταθόπουλο Νικόλαο, Πρόεδρο της Δ΄ Κυνηγετικής Ομοσπονδίας. Τέτοιες πρωτοβουλίες, πιστεύουμε ότι θα τύχουν της επιδοκιμασίας των Ελλήνων Κυνηγών».
Από ηχητικής πλευράς, προκύπτει μια ενδιαφέρουσα «ταυτόχρονη αμφίπλευρη διεύρυνση» της Νέας Δημοκρατίας: Η κεντροδεξιά συσπείρωση, την οποία επιδιώκει η Συγγρού, επεκτείνεται τόσο προς τους Κυνηγούς, όσο και προς την κυρία … Τριγώνη.
Η μέχρι πρότινος υποψήφια βουλευτής Β’ Αθηνών με το ΛΑΟΣ, Παναγιώτα Τριγώνη, ανακοίνωσε την προσχώρησή της στη Νέα Δημοκρατία. Στη σχετική ανακοίνωσή της τονίζει:
«Ανταποκρίνομαι στο κάλεσμα του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνη Σαμαρά για ένα πατριωτικό ευρωπαϊκό μέτωπο. Ανταποκρίνομαι σε μια εθνική υποχρέωση για τη διασφάλιση της παρουσίας μας στο ευρώ και την έξοδο της Πατρίδας μας από την κρίση, με στέρεα και σίγουρα βήματα. Στις δύσκολες αυτές ώρες, χρέος όλων είναι να βάλουμε πάνω από όλα το εθνικό, το συλλογικό συμφέρον. Να παλέψουμε για την Ελλάδα και ένα καλύτερο αύριο».
15 Σχόλια
Comments feed for this article
29 Μαΐου, 2012 στις 6:40 μμ
ιερεμίας
Και ύστερα σας πείραξε ο Φωτόπουλος, ειδικά τους οικολόγους πράσινους, και οι κυνηγοί’ πάνε και τα τρυγώνια…….Βιοάννηηηηηηηη………..
29 Μαΐου, 2012 στις 7:29 μμ
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ
Reblogged this on ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ.
29 Μαΐου, 2012 στις 8:31 μμ
zeppos
Κανονικά η θέση των κυνηγών είναι δίπλα και μαζί με τους Ο.Π. Μυρίζουν τσιπρίλα όμως τόσο έντονα που δεν…
29 Μαΐου, 2012 στις 8:57 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
«Κανονικά η θέση των κυνηγών είναι δίπλα και μαζί με τους Ο.Π. Μυρίζουν τσιπρίλα όμως τόσο έντονα που δεν…»
Και η θέση του Πασοκ μαζί με την Νδ είναι. Μικροκομματικές όμως σκοπιμότητες, δυστυχώς, δεν επιτρέπουν το εγχείρημα, έτσι ώστε να ενωθούν επιτέλους οι δύο μεγάλες παρατάξεις της κεντροδεξιάς… 😦
29 Μαΐου, 2012 στις 9:02 μμ
Πάνος
😉
29 Μαΐου, 2012 στις 11:27 μμ
M
—
Το «κεντρο»- απο πού προκύπτει;;
29 Μαΐου, 2012 στις 11:45 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Λές να το κάνω καλύτερα Δεξιά σκέτο?
29 Μαΐου, 2012 στις 11:47 μμ
δεξιος
Το ΠΑΣΟΚ ειναι μαρξιστικό κόμμα.Το γράφει στο καταστατικό του.
29 Μαΐου, 2012 στις 11:50 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
«Το ΠΑΣΟΚ ειναι μαρξιστικό κόμμα.»
Ναι, τι να σου πω, τόσο μαρξιστικό οσο δημοκρατία ήταν και η ΕΣΣΔ. Το έγραφε άλλωστε στο συνταγμά της…
29 Μαΐου, 2012 στις 11:50 μμ
Πάνος
Το οποίο καταστατικό να μη σου πω που το έχουν γραμμένο… 😉
30 Μαΐου, 2012 στις 12:51 πμ
Γιάννης - 2
Μπορεί να ενωθούν (όχι απλά να συμπράξουν) μετά τις εκλογές. 🙂
30 Μαΐου, 2012 στις 2:22 μμ
delta-kapa
O «Μ» στην αναφορά για τις «δύο μεγάλες παρατάξεις της κεντροδεξιάς…» ρωτάει: το “κεντρο”- απο πού προκύπτει;
Το κέντρο προκύπτει από το γεγονός ότι στην Ελλάδα δε σχηματίστηκε ποτέ μια πραγματική δεξιά παράταξη. Ο χαρακτηρισμός ως «κεντροδεξιά» είναι απλώς ένας τρόπος για να θυμόμαστε αυτό το πράμα. Γιατί άλλο πράμα οι φασίστες και όποιοι άλλοι ιδεολόγοι του ρομαντισμού και του συναισθήματος και άλλο πράμα να πεις «μεγάλη παράταξη της δεξιάς».
Παραπέμπω σε ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο του Έρμιππου γραμμένο όχι τώρα, αλλά ήδη από το Μάρτιο του 2010:
-Αντώνη κράτα τους όλους. Κανείς δεν περισσεύει.
Ορίστε ένα απόσπασμα:
Δυστυχώς για την ΝΔ, και μάλλον και για την Ελλάδα, δεν υπάρχει κάτι που να μπορεί με ρεαλιστικούς όρους να διεκδικήσει τον τίτλο της «δεξιάς» στην χώρα. Αυτό το αλλόκοτο μόρφωμα, που προέκυψε μετά τον εμφύλιο πόλεμο, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένας εσμός μεταπρατών και απατεώνων που καπηλεύτηκαν με επιδεξιότητα και περισσό κυνισμό αφενός τα πατριωτικά αντανακλαστικά των ανθρώπων που πολέμησαν τους κομμουνιστές και αφετέρου τον πόνο, τα βάσανα και τους φόβους τους. Η ηγέτιδα τάξη αυτής της δήθεν «δεξιάς» δεν θέλησε ποτέ τίποτε περισσότερο από την κατοχή και την νομή της εξουσίας. Η φυσιογνωμία αυτού του χώρου καθορίστηκε αποκλειστικά και μόνον με τον ετεροπροσδιορισμό. Δεξιά ήταν πάντα ότι δεν πίστευε στον κομμουνισμό και ότι τον αντιμαχόταν. […]
30 Μαΐου, 2012 στις 3:14 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
«Γιατί άλλο πράμα οι φασίστες και όποιοι άλλοι ιδεολόγοι του ρομαντισμού […] και άλλο πράμα να πεις «μεγάλη παράταξη της δεξιάς»
Ο ρομαντισμός που έπαιρνε την μορφή της λατρείας του έθνους, της φυλής, και γενικότερα της ομάδας (αντιπαραβαλλόμενης με το άτομο) ήταν ανέκαθεν ένα θεμελιώδες στοιχείο της ιδεολογικής φυσιογνωμίας της δεξιάς – και εδω δεν αναφέρομαι μόνο στην ελληνική δεξιά. Ένα αλλο θεμελιώδες στοιχειο αυτής της φυσιογνωμίας ήταν η δυσπιστία πρός τις «μάζες», πρός τον «λαό», πρός αυτούς που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε τις κυριαρχούμενες τάξεις μίας κοινωνίας. Από αυτή την δυσπιστία απέρρεε και η εντονότατη δυσπιστία, ακόμα και η ενεργή εναντίωση, απέναντι σε κάθε προσπάθεια επέκτασης της δημοκρατίας.
Με βάση τα παραπάνω η ΝΔ σαφέστατα είναι ένα κλασσικό δεξιό κόμμα.Και εννοείται πως και στην προδικτατορική περίοδο υπήρχαν κλασσικά δεξιά κόμματα.
ΥΓ. Και ο φασισμός είναι η πλέον παθολογική, κοινωνικά και ψυχολογικά, απόληξη της δεξιάς όπως άλλωστε και ο σταλινισμός είναι της αριστεράς.
30 Μαΐου, 2012 στις 4:34 μμ
delta-kapa
Πραγματικότητα, όντως Δύστροπη, αποδεικνύεται του κέντρου …
Πέρα από τους χαριεντισμούς, το ερώτημα τι είναι «δεξιά», είναι όντως πολύ ενδιαφέρον.
Η αλήθεια είναι ότι αν ρίξει μια ματιά κανείς σε δεξιές παρατάξεις άλλων ευρωπαϊκών (τουλάχιστον) χωρών, θα διαπιστώσει και τεράστιες αναντιστοιχίες σε σχέση μ’ αυτό που λέμε δεξιά παράταξη στην Ελληνική ιστορία. Για παράδειγμα η ξενόφερτη καθοδήγησή ταυτόχρονα (κι ας είναι αυτό αντιφατικό) με τα παράλληλα ξενοφοβικά της αντανακλαστικά. Από την άλλη όμως το ίδιο δεν μπορεί να πει κανείς και για την κομμουνιστική αριστερά; Εννοώ ειδικά την ξενόφερτη καθοδήγηση στις πολιτικές τις στάσεις.
Αυτή η συγγένεια στις στάσεις και της δεξιάς και της αριστεράς θα έπρεπε να μας οδηγήσει στο να φτιάξουμε τα δικά μας ξεχωριστά εργαλεία για να ερμηνεύσουμε τέτοια φαινόμενα. Για παράδειγμα η πολύ κοντινή μας σχέση με την Μεσαιωνική αντίληψη περί ανθρώπου κόσμου και χρόνου, η οποία αγνοείται βλακωδώς ακριβώς λόγω της δυτικής αντίληψης που διαδόθηκε αναφομοίωτη, θα μπορούσε να δώσει εξηγήσεις για την ανωριμότητα του αυτόβουλου και την ανάγκη του «πατέρα» καθοδηγητή σε τέτοιου είδους κοινωνίες σαν την νεοελληνική (αλλά και άλλες, δεν είμαστε οι μόνοι μ’ αυτό το χαρακτηριστικό). Αυτή λοιπόν η διαφορά από άλλες ευρωπαϊκές χώρες που είχαν την εμπειρία της Αναγέννησης, των πολέμων του θρησκευτικού δόγματος (μιλάμε για πολύ άσχημο ματοκύλισμα) του Διαφωτισμού, της βιομηχανικής επανάστασης … και όχι η κακόμοιρη γενικόλογη (κι αυτή ξενική) Τουρκοκρατία θα μπορούσε να εξηγήσει και το γιατί χρησιμοποιούμε λάθος λέξεις και λάθος εργαλεία για να ερμηνεύσουμε την περίπτωσή μας. Στόχος δεν θα έπρεπε να είναι να βάζουμε την λεβαντίνική μας νοητική πραγματικότητα στο κρεβάτι του ευρωπαϊκού Προκρούστη για να συμμορφωθούμε με την ευρωπαϊκή εικόνα. Γιατί αυτό κάνουμε ακόμη κι όταν αυτό δεν βγάζει κανένα όφελος,δηλαδή αδυνατεί να ερμηνεύσει με ευστοχία τα πράγματα. Έτσι μιλάμε για καπιταλισμούς, άστους και εργατιά μόνο και μόνο επειδή είναι της ευρωπαϊκής μόδας με την οποία πρέπει να πλεύσουμε, όχι μόνο ιδεολογικά, αλλά και γλωσσικά, με τις λέξεις και με τα εργαλεία της σκέψης που δανειζόμαστε. Θεωρούμε υποχρέωσή μας να υπακούσουμε πάλι στα σχήματα με την ελπίδα να μας δώσουν τη διαύγεια που απαιτείται για να δούμε που είμαστε και να κρατηθούμε σε στάσεις και αποφάσεις. Και γίνεται ένα απίστευτο μπέρδεμα. Το γεγονός όμως αυτής της απαράμιλλης προσήλωσης έχει κι αυτό τους λόγους του και δεν είναι τυχαίο. Μάλλον πρόκειται για έναν φορέα ελπίδας που προέρχεται από το θάμπωμα και την έλξη που ασκεί ένας πολιτισμός και τα επιτεύγματά του. Αλλά κι αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα …
Έτσι προκύπτουν παρατάξεις του ευρώ και της δραχμής, παρατάξεις του μνημονίου και «αντιμνημονιακές». Κι αυτές δεν μοιράζονται σε δεξιά κι αριστερά σχήματα αλλά διαχέονται.
Για άλλη μια φορά πίσω από τέτοια διλήμματα κρύβεται στην Ελλάδα το παλιό διακύβευμα της οδυνηρής μεταμόρφωσης ενός λαού από μεσαιωνικό σε αυτό που τον καλεί η λαχτάρα του. Προσπάθησα να πω ότι θα είναι πρόοδος σ’ αυτή τη διαδικασία αν το «κέντρο του κόσμου» στις αντιλήψεις των ανθρώπων, μετατοπιστεί στο χωριό τους. Το μπέρδεμα προκύπτει από την μεσαιωνική κληρονομιά που κουβαλάμε, κατά την οποία το κέντρο του κόσμου ήταν τόσο «αλλού», τόσο μακριά, που στο τέλος μας επιτρέπει να κρυφτούμε στο χωριό μας και στο κατώφλι μας και να το μετατρέψουμε πρακτικά στον κόσμο ολόκληρο. Και από την άλλη η σύγχρονη αντίληψη της σχετικότητας που ξεκινάει το 1900 και που κάνει οποιοδήποτε σημείο του χώρου το σημείο εκκίνησής του. Τώρα είμαστε στη φάση κατά την οποία αργότερα από άλλους, χάσαμε το ένα κέντρο και αδυνατούμε να καταλάβουμε την αλήθεια και το νόημα του άλλου, του καινούριου, του σχετικού κέντρου. Η αντίληψή μας για τον χρόνο δεν μας βοηθάει να κάνουμε ανταγωνιστική την οικονομία μας …
Να με συμπαθάτε, παρασύρθηκα, αλλά αυτά μού ‘ρχονται όταν προσπαθώ να κατατάξω τη δεξιά και την αριστερά στην Ελλάδα.
30 Μαΐου, 2012 στις 4:41 μμ
vita2011
Δύστροπη Πραγματικότητα το εγχείρημα που λες μπορεί να το επιτύχουν κατευθείαν οι εναπομείναντες ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ (12,5% στην τελευταία δημοσκόπηση) , ψηφίζοντας κατευθείαν τη ΝΔ για να αποτρέψουν την διακυβέρνηση από το ΣΥΡΙΖΑ. Η διεύρυνση μπορεί να γίνει εκ των κάτω 🙂