Ένα πολιτικό κείμενο με την καθαρότητα της ματιάς του «Βραχνού Προφήτη».
ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΛΑΪΚΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΤΑ ΤΕΙ ΑΡΤΑΣ
Οι περισσότεροι πολιτικοί που έχουν περάσει από τη χώρα μας-και την έχουν καταστρέψει- είναι, σε μεγάλο βαθμό, απολίτιστοι. Αποξηραμένοι τεχνοκράτες, κομπιναδόροι και ψεύτες. Επειδή η παιδεία και ο πολιτισμός δουλεύουν βαθειά και μακροπρόθεσμα, ποτέ δεν ήταν στις προτεραιότητες αυτών που μας κυβερνούν. Θέλουν να δείχνουν άμεσα ότι παράγουν έργο, μπας και ξεγελάσουν τους ιθαγενείς για να τους ξαναψηφίσουν. Και επίσης, δεν τους συμφέρει να επενδύσουν σ΄αυτούς τους δύο πυλώνες της κοινωνικής ζωής γιατί ένα λαό με παιδεία και ακμαίο πολιτισμό, πολύ πιo δύσκολα μπορούν να τον καθυποτάξουν. Είναι λοιπόν προφανές αυτό που γίνεται σήμερα. Η συμμαχία διεφθαρμένων πολιτικών και αδηφάγου χρηματοπιστωτικού συστήματος, στην προσπάθειά της να επιβιώσει, τα πρώτα που εγκαταλείπει είναι η παιδεία και ο πολιτισμός.
Το τμήμα λαϊκής και παραδοσιακής μουσικής των ΤΕΙ Άρτας καλύπτει και τις δύο σπουδαίες ανθρώπινες κατακτήσεις. Εκπαιδεύει στον πολιτισμό. Και δεν είναι λόγια του αέρα αυτά που λέω. Το λέω με βεβαιότητα γιατί γνωρίζω εξαιρετικούς μουσικούς, που είναι καθηγητές της σχολής-με μερικούς από αυτούς είμαι χρόνια συνεργάτης-αλλά και αποφοιτήσαντες που είναι άξιοι συνεχιστές της μουσικής μας παράδοσης. Αυτή η παράδοση είναι από τα λίγα πράγματα που με κάνουν να νοιώθω τυχερός που ζω σ’ αυτό τον τόπο. Και αισιόδοξο, ότι στο τέλος η τέχνη θα κερδίσει. Ένα κλαρίνο που φέρνει δάκρυα στα μάτια, μπορεί να κάνει σκόνη όλα τα σούργελα της βουλής. Και να οδηγήσει την οργή που νοιώθουμε, όχι στη φασιστική σχιζοφρένεια αλλά στο στοχασμό και στην αλληλεγγύη.
Αγαπητοί καθηγητές και σπουδαστές, ακόμα κι αν κάνουν το ατόπημα και κλείσουν το τμήμα, οδηγώντας κάποιους από σας ως και στην απόγνωση, χρησιμοποιήστε την αρχέγονη φλόγα της μουσικής κι ανάψτε μια φωτιά στη μέση, να ‘ρθουν να ζεστάνουν τα χέρια τους οι παγωμένοι.
Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Το status update του Θανάση Παπακωνσταντίνου για το σχέδιο Αθηνά | www.athensvoice.gr.
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
48 Σχόλια
Comments feed for this article
3 Απριλίου, 2013 στις 11:11 μμ
papoylis
Πέστα παλληκάρι μου ν αγιάσει ο στόμας σου
ΥΓ Πού να φανταστεί το παλληκάρι ότι έμπλεξε με την αγία οικογένεια Ροδοπούλου 😉
3 Απριλίου, 2013 στις 11:22 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
Θανάσης Παπακωνσταντίνου: Μηχανικος, μουσικος, συνθετης, δασκαλος,…
3 Απριλίου, 2013 στις 11:34 μμ
ioniangreens
3 Απριλίου, 2013 στις 11:39 μμ
sodoma&gomora
…είναι και αριστερόχειρ αν δεν κάνω λάθος…
4 Απριλίου, 2013 στις 12:01 πμ
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ
Reblogged this on ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ.
4 Απριλίου, 2013 στις 12:10 πμ
xBerliner
Βασικά τα ίδια επιχειρήματα λίγο αλλαγμένα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για κάθε μα κάθε ΤΕΙ.
Δεν ξέρω το συγκεκριμένο τμήμα (ούτε πόσους εισακτέους έχει, ούτε με τί βαθμό μπαίνουν, ούτε ποιοι διδάσκουν κτλ κτλ) αλλά η επίκληση στο συναίσθημα δεν αρκεί για να χρηματοδοτήσεις οτιδήποτε.
4 Απριλίου, 2013 στις 12:32 πμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Εδώ θα συμφωνήσω με τον Xberliner.
Το μέρος του άρθρου του Παπακωνσταντίνου που αφορά στην αξία της εκπαίδευσης στη λαϊκή και παραδοσιακή μουσική είναι εύστοχο, αλλά στο γενικό αναφέρει διάφορα κλισέ, τα οποία το μόνο που κάνουν είναι ότι ενώ θέλουν να φορτίσουν θετικά περαιτέρω το σωστό αίτημα, τελικά το υπονομεύουν.
4 Απριλίου, 2013 στις 2:21 μμ
Βλαδίμηρος
Εντάξει, βγήκε και ο αναρχικός χυδαιολόγος (αυτό είναι πλεονασμός!) κύριος Θ.Π. να μας μιλήσει για τέχνη και πολιτισμό. Δύο τραγούδια του έχω υπόψη μου (και πολύ του πάει!) το «Μαύρο γάτο» και τους «Λεγεωνάριους») και είναι απόλυτα χαρακτηριστικά και για τον αναρχισμό και για τη χυδαιολογία του.
4 Απριλίου, 2013 στις 2:26 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Ενω μαοϊκό απολίθωμα αμα έγραφε τίποτα μαοϊκές πουτσολογίες όπως εσυ, θα ήσουνα εντάξει…
4 Απριλίου, 2013 στις 2:42 μμ
j95
Πώς φαίνεται ο πολιτισμένος που έχει ανέβει επίπεδο η ψυχούλα του ακούγοντας την υψηλή τέχνη του Παπακω, Δύστροψ…
4 Απριλίου, 2013 στις 2:51 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
«Πώς φαίνεται ο πολιτισμένος που έχει ανέβει επίπεδο η ψυχούλα του ακούγοντας την υψηλή τέχνη του Παπακω,»
Χα χα χα! 😆
και ποιός σου είπε βλάκα πως ακούω τον Παπακωνσταντίνου??
Απλά ο μαοϊκος μάλαξ μας έχει ζαλίσει τα αρχίδια πως δεν τον αντιμετωπίζουμε με επιχειρήματα στα οσα γράφει. Και εδω πέρα, τα δικά του βαριά «επιχειρήματα» ήταν… «αναρχικός» και «χυδαιολόγος»…
Άντε τράβα τώρα να τα τακιμιάσεις με τον οπαδό των μαοϊκών παραδείσων, τα ίδια μυαλά έχεις και εσυ…
4 Απριλίου, 2013 στις 3:16 μμ
sissa ben dahir
Από το ψηλό πολιτιστικό επίπεδο που συζητάμε, μπερδέψαμε τους παπακωνσταντίνου.
Και τα δυο άσματα που αναφέρθηκαν τα λέει άλλος Παπακωνσταντίνου. Τραγουδοποιός τους είναι ο υπουργός του ΓΑΠ, Γιώργος Παπακωνσταντίνου.
4 Απριλίου, 2013 στις 3:24 μμ
bas
«Πεχλιβάνης», «Ανδρομέδα» Απίστευτα τραγούδια.
4 Απριλίου, 2013 στις 9:15 μμ
Βλαδίμηρος
Δύστροπε Βλαξ
Δε χρησιμοποιώ κανένα επιχείρημα, γιατί δεν καταπιάνομαι καθόλου με όσα περί τέχνης και πολιτισμού λέει ο κ. Θ.Π.
Απλά κρίνω από τα συγκεκριμένα δείγματα τι είδους τέχνη και πολιτισμό προωθεί ο ίδιος σαν καλλιτέχνης.
Κατά τα άλλα, ότι είσαι κι εσύ στην κατηγορία των χυδαιολόγων είναι σίγουρο. Εκείνο που δεν ξέρω είναι αν είσαι στην υποκατηγορία των αναρχικών ή των φασιστών.
4 Απριλίου, 2013 στις 9:23 μμ
Βλαδίμηρος
sissa ben dahir
Και τα δύο τραγούδια που αναφέρθηκαν είναι με στίχους Θανάση Παπακωνσταντίνου και μουσική Βασίλη Παπακωνσταντίνου, που τα τραγούδησε κιόλας.
4 Απριλίου, 2013 στις 9:28 μμ
Pepermint
δεν μου αρέσει η μουσική του αισθητικώς
αλλά ως μουσικός μπορώ να πω ότι είναι ενδιαφέρουσα η προσπάθεια μείξης…βυζαντινής μουσικής, δημοτικού…και ποιότητας αλά μάλαμα με σουρεάλ σύνθι πινελιές
είναι πολύ σωστός στην σύνθεσή του, σε αυτό που κάνει και υποστηρίζει
τόσο ως κλίμακες, όσο και ως ενορχήστρωση (και στιχουργικώς)
5 Απριλίου, 2013 στις 1:22 πμ
nikiplos
Το επισήμανε ο Αναγνώστης…
Το λάθος του πολύ σπουδαίου μουσικού, τραγουδοποιού και καλλιτέχνη ΘΠ, είναι η αυτο-αναφορά του άρθρου στον εαυτό του…
Συμφωνούμε για τον πολιτισμό και την παιδεία.
Είμαι της γνώμης ότι αντίθετα στα όσα λέει ο ΘΠ, ο καθεστηκώς μηχανισμός χρησιμοποίησε και τα δύο αυτά εργαλεία, αφού ενίοτε απευθύνεται στο θυμικό του ποιμνίου του.
Ας υποθέσουμε επί πλέον ότι παράλληλα απεργάζεται και την απομείωσή τους.
Όμως από που προκύπτει ότι το ΤΕΙ Άρτας παράγει πολιτισμό? Επειδή το λέει ο ΘΠ (αυτο-αναφορά).
Από που προκύπτει ότι το ΤΕΙ Άρτας «κλείνει»? Από πουθενά. Μεταφέρεται για οικονομικούς λόγους όπως κλείνουν κολυμβητήρια ένεκα ακριβού πετρελαίου, συγχωνεύονται σχολεία κοκ. Και έτσι ίσως να πρέπει, αυτή όμως η συγχώνευση δεν συνεπάγεται αυτόματα το κλείσιμο-λουκέτο…
5 Απριλίου, 2013 στις 1:33 πμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
«Απλά κρίνω από τα συγκεκριμένα δείγματα τι είδους τέχνη και πολιτισμό προωθεί ο ίδιος σαν καλλιτέχνης.
Μας έχεις πρήξει ρε μαοϊκε μαλάκα να ζητάς επιχειρήματα σε ότι ασυνάρτητη παπαριά γράφεις και τα μόνα «επιχειρήματα» που χρησιμοποίησες εδω πέρα ήταν…»αναρχικός» και «χυδαιολόγος»…
…Στάκα ρε, κάνε λίγο κράτει στα βαριά «επιχειρήματα»!
«Εκείνο που δεν ξέρω είναι αν είσαι στην υποκατηγορία των αναρχικών ή των φασιστών.»
Εσυ πάντως είσαι σίγουρα στην κατηγοριά των μαοϊκών σκατοφασιστών.
5 Απριλίου, 2013 στις 1:38 πμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Και για να μην την πατήσεις όπως ο άλλος, δεν μου λέει τίποτα το ιδιαίτερο ούτε αυτός ούτε η μουσική του.
5 Απριλίου, 2013 στις 12:06 μμ
Βλαδίμηρος
Δύστροπε Βλαξ
με κάθε καινούργιο σου σχόλιο επιβεβαιώνεις το χαρακτηρισμό σου σα βλάκα. Αν γράφω ασυναρτησίες, το πιο εύκολο θα ήταν να απαντήσεις, ή να δείξεις ότι είναι ασυναρτησίες. Αυτό όμως προϋποθέτει εγκεφαλική λειτουργία, πράγμα πολύ οδυνηρό για μερικούς.
Όσο για τους «μαοϊκούς», τους είχαν στην μπούκα του κανονιού οι ιμπεριαλιστές και οι αντικομμουνιστές όλου του κόσμου με πρωτοπορεία τα τσιράκια των σοσιαλφασιστών και σοσιαλιμπεριαλιστών «σοβιετικών» κατεδαφιστών του σοσιαλισμού. Διαλέγεις μόνος σου, σε ποια υποκατηγορία αυτών των ευηπόληπτων κυρίων θέλεις να ανήκεις.
Τώρα, γιατί αποκαλείς τους «μαοϊκούς» φασίστες δεν το κατάλαβα. Η κινέζικη δικτατορία του προλεταριάτου ήταν η πιο πλήρης λαϊκή δημοκρατία που υπήρξε ποτέ. Εσύ, όμως, γιατί δε μας λες ποιο πολιτικό καθεστώς σου αρέσει; Ή ντρέπεσαι να το πεις;
Υ.Γ. Ευτυχώς που γράφεις ότι δε σου λέει «τίποτα το ιδιαίτερο ούτε αυτός ούτε η μουσική του», γιατί με γλιτώνεις από τον κόπο να ασχοληθώ και να κρίνω τη στιχουργική του (για τη μουσική του, δεν έχω τα εφόδια να την κρίνω).
5 Απριλίου, 2013 στις 1:08 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
«Αν γράφω ασυναρτησίες, το πιο εύκολο θα ήταν να απαντήσεις, ή να δείξεις ότι είναι ασυναρτησίες.»
Μαοϊκε μαλάκα εαν ασχολιόμουνα με το να αντικρούω τις ασυναρτησίες του κάθε εγκεφαλικά κατεστραμμένου όπως εσυ, δεν θα έκανα άλλη δουλειά. Πάντως εδω στην Καλύβα έχω ασχοληθεί με άτομα σαν του λόγου σου (υπήρχαν μερικοί σαν και σένα εδω πέρα στο παρελθόν) και ειλικρινά βαριέμαι να το ξανακάνω γιατί απλά βαριέμαι να γράφω το ένα σεντόνι μετά το άλλο αντικρουωντας τις ίδιες παπαριές.
Οι μαοϊκοι ήταν (και είναι) για τον πούτσο, και αυτό το είχε καταλάβει η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου (ακόμα και των οπαδών τους στην Δύση) ηδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’70. Μερικοί όμως το χάσατε το τραίνο…και από ότι βλέπω οριστικά…
Tωρα φταίω εγω αν πω πως είσαι παρα. πολύ. χοντρός. μαλάκας?
Η κινέζικη δικτατορία του προλεταριάτου ήταν η πιο πλήρης λαϊκή δημοκρατία που υπήρξε ποτέ???
Τι λές εδω πέρα μωρέ μαομαλάκα?
Με τα δεκάδες εκατομμύρια νεκρούς του Μεγάλου Άλματος, με τα απίστευτα αίσχη (χώρια τους παρα πολλούς νεκρούς) της «μεγάλης» Πολιτιστικής Επανάστασης? Με τον ΑΡΧΙΜΑΛΑΚΑ τον Μάο που δήλωνε πως δεν είχε πρόβλημα με ένα πυρηνικό πόλεμο όπου θα πέθαιναν εκατοντάδες εκατομμύρια γιατί μετά η ανθρωπότητα θα ήταν «σοσιαλιστική»?? Ο οποίος τα κατάφερε και ο πληθυσμός της Κίνας, ενω αυξάνονταν (όταν ανέλαβε την εξουσία), κατόπιν με τις πολιτικές που εφάρμοσε, μειώθηκε?
Πιστεύεις στα σοβαρά βρε σαλταρισμένε πως το μαοϊκό ολοκληρωτικό καθεστώς ήταν «η πιο πλήρης λαϊκή δημοκρατία που υπήρξε ποτέ» και παράλληλα θεωρείς πως μπορεί να γίνει ο οποιοσδήποτε «διάλογος»? Πάνω σε τι ρε μαλάκα?? Στο πόσα δεκάδες εκατομμύρια θα πρέπει να στείλουν στον άλλο κόσμο μαλακοπίτουρες σαν του λόγου σου, προκειμένου να οικοδομήσουν την «σοσιαλιστική» κοινωνία?
Και οσον αφορά το που βρίσκομαι τα πράγματα είναι απλά, σιχαίνομαι άψυχα γραφειοκρατικά ρομπότ όπως εσένα όπου στο όνομα ενός επίγειου παραδείσου είναι έτοιμα να χτίσουν μία επίγεια κόλαση την οποία θα βαφτίζουν μετά την «πιο πλήρη λαϊκή δημοκρατία που υπήρξε ποτέ» και θα είναι απολύτως πρόθυμα να καταστρέψουν (μέχρις φυσικής εξόντωσης) την ζωή όποιου δεν συμμερίζεται τις πουτσες τους περί «ολοκληρωμένης λαϊκής δημοκρατίας».
Με άλλα λόγια θεωρώ ένα εκατομμύριο φορές προτιμότερο ένα δημοκρατικό καθεστώς δυτικού τύπου από ολοκληρωτικές δικτατορίες όπως η μαοϊκή, την οποία προσκυνάς.
ΥΓ. Μου αρέσει πάντως που στα σοβαρά πιστευεις πως δεν είσαι φασίστας… ασε, μη φάς, έχουμε γλαρόσουπα..
5 Απριλίου, 2013 στις 1:36 μμ
Pepermint
»Η κινέζικη δικτατορία του προλεταριάτου ήταν η πιο πλήρης λαϊκή δημοκρατία που υπήρξε ποτέ. »
και η μοναδική…που θανάτωσε μέχρι και τα σπουργίτια
5 Απριλίου, 2013 στις 6:19 μμ
vlad
Το θέμα δεν είναι τι άποψη έχει ο Βλαδίμηρος για τον Θ.Π αυτό είναι άσχετο…απλά κάτι ήθελε να πει και το είπε…ας τον αφήσουμε στην ησυχία του…
Τυγχάνει να έχω τελειώσει την σχολή, που τελικά δεν τους πέρασε να την κόψουν!!!
Η σχολή έρχεται σε σύγκρουση με πολλά συμφέροντα που πονάνε το υπουργείο αλλά και την εθνική ιδεολογία του κράτους. Ενώ πολλοί πίστευαν οτι η σχολή θα συνεχίσει το ίδιο βιολί για την παράδοση και την απευθείας σύνδεση της με την αρχαιότητα κλπ κλπ, αυτή με επιστημονικό τρόπο αναλύει το φαινόμενο της παράδοσης στον ελλαδικό χώρο αλλά και σε γειτονικές περιοχές χωρίς παρωπίδες αλλάζοντας σιγα σιγά το κατεστημένο.
Είναι η πρώτη σχολή που εξετάζει επιστημονικά την προφορικότητα της λαϊκής παράδοσης με εργαλεία την ανθρωπολογία την κοινωνιολογία, την εθνομουσικολογία και την μουσικολογία και συγχρόνως όλα αυτά συνδυάζονται με την χρήση παραδοσιακών οργάνων.
Το τμήμα απορροφάει μεγάλο ποσοστό φοιτητών που η σειρά προτίμησης στο μηχανογραφικό είναι απο το 1 εως το 3. Και το 97.3% είναι παιδιά με πάνων το 10 βαθμολογία. Έχει τεράστια αλληλεπίδραση στην πόλη της Άρτας σε σημείο που την έχει αλλάξει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Και τέλος οι απόφοιτοι είναι αξιόλογοι καθηγητές, οργανοπαίχτες με άποψη, και ερευνητές της παραδοσιακής μουσικής.
Τους χαλούσε την ”εθνική” μαγιά το τμήμα. Αλλά όσοι σπούδασαν εκεί θα συνεχίσουν να τους χαλάνε την μαγιά.
5 Απριλίου, 2013 στις 6:34 μμ
Πάνος
Βλάντ,
ΔΕΝ δίνουν καμιά σημασία σε αυτά. Η μετανεωτερικότητα επιτρέπει τα πάντα – για να μην ακούγονται μέσα στον ορυμαγδό αυτά που πρέπει 😉
5 Απριλίου, 2013 στις 7:04 μμ
vlad
Σε κάποια πράγματα είναι έτσι όπως τα λες αλλά ότι έχει να κάνει με την εκπαίδευση (καθώς οι απόφοιτοι απορροφούνται από Μουσικά Σχολεία) τα πράγματα είναι ίδια εδώ και πολλές δεκαετίες.
5 Απριλίου, 2013 στις 11:09 μμ
Pepermint
»Η σχολή έρχεται σε σύγκρουση με πολλά συμφέροντα που πονάνε το υπουργείο αλλά και την εθνική ιδεολογία του κράτους. Ενώ πολλοί πίστευαν οτι η σχολή θα συνεχίσει το ίδιο βιολί για την παράδοση και την απευθείας σύνδεση της με την αρχαιότητα κλπ κλπ, αυτή με επιστημονικό τρόπο αναλύει το φαινόμενο της παράδοσης στον ελλαδικό χώρο αλλά και σε γειτονικές περιοχές χωρίς παρωπίδες αλλάζοντας σιγα σιγά το κατεστημένο.»
vlad….κόψε τα υγρά μπαταρίας παιδάκι μου…δεν πίνονται
o Χρίστος Νταβέλης…και ο Μίκυ Μάους, τι άλλο θα ακούσουμε στην γκρης του μηδενισμού
6 Απριλίου, 2013 στις 9:42 πμ
vlad
Pepermint επίσης στο γκρις όλοι ξέρουν να κράζουν καλύτερα από τους άλλους… Να χες και κάτι ουσιαστικό να πεις το καταλαβαίνω,αλλά απλά ήθελες να πεις την εμπεριστατωμένη κοτσάνα σου…
6 Απριλίου, 2013 στις 6:25 μμ
Βλαδίμηρος
Δύστροπε
1) Για τις ασυναρτησίες.
Δεν έχω καμιά πρόθεση να υπερασπίσω τις απόψεις του οποιουδήποτε. Αν ήταν όμως απόψεις του Μάο, εντάξει είναι πολύ εύκολο κάποιος που έχει μάθει να σκέφτεται ιδεαλιστικά και μεταφυσικά, (δηλαδή, αντιδιαλεκτικά – κυρίως αυτό), να μην μπορεί να καταλάβει και να θεωρεί ασυναρτησία μια άποψη υλιστική και διαλεκτική.
Καταλαβαίνω ότι κάθε άνθρωπος μπορεί να έχει βαρεθεί μια συζήτηση, ιδίως αν θεωρεί ότι οι αντίπαλοί του λένε ασυναρτησίες. Αυτό, όμως, δε σημαίνει καθόλου ότι το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να βρίζει. Αυτό κάτι άλλο σημαίνει. Εκτός από κακή ανατροφή και φασίζουσα συμπεριφορά, σημαίνει – κυρίως – και έλλειψη επιχειρημάτων.
Εγώ, πάντως, μπορώ να σου επισημάνω μια κραυγαλέα ασυναρτησία σου.
Παραθέτεις αυτό που λέω για το ποιοι είχαν «στην μπούκα του κανονιού» τους «μαοϊκούς» (οι φασίστες και οι σοσιαλφασίστες). Και τι «απαντάς»; Ότι οι «μαοϊκοί» ήταν (και είναι) για τα μπάζα (συγνώμη, για την αλλοίωση του προσωπικού σου στιλ). Αυτό που λέμε «Γεια σου, Γιάννη – Κουκιά σπέρνω». Όσο για το τι καταλαβαίνει κάθε φορά «η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου», άστο καλύτερα. Σήμερα, αυτή η «πλειοψηφία», στην Ελλάδα, έχει εμπεδώσει τη βασική αρχή της αστικής τάξης, το «άρπαξε να φας και κλέψε να ‘χεις», αυτό που λέτε στη διάλεκτό σας «λαμογιά».
Και μία ταξική διευκρίνιση : «κόσμος» είναι η μικροαστική τάξη (όπως «χώρα», ή «τόπος» είναι η μεγαλοαστική τάξη).
2) Και τώρα, αυτό που σου φαίνεται τερατώδες και το γράφεις με χοντρά γράμματα.
Μπορεί η δικτατορία του προλεταριάτου να είναι συγχρόνως η «πιο πλήρης λαϊκή δημοκρατία που έγινε ποτέ»; Το μικροαστικό μυαλό μένει κατάπληκτο και εξεγείρεται με περισσή αγανάκτηση μπροστά στην ανήκουστη προσβολή της τυπικής λογικής, του «κοινού νου». Τι διάβολο μας μάθανε τόσα χρόνια στα θρανία, ότι το Α είναι Α και δεν μπορεί να είναι (με καμία Παναγία!) συγχρόνως και ΜΗ Α! Ε, αυτή η προσβολή μόνο με βρισιές ξεπλένεται! Ε, όχι! Η δικτατορία είναι δικτατορία και δεν μπορεί ποτέ, μα ποτέ, να είναι δημοκρατία (πόσο μάλλον «συγχρόνως»!).
Κι όμως, η δικτατορία του προλεταριάτου (δικτατορία απέναντι στους εχθρούς της εργατικής τάξης και νοσταλγούς της εκμετάλλευσης), μπορεί κάλλιστα να είναι η πιο πλήρης δημοκρατία για τους εργαζόμενους, που θέλουν να χτίσουν τη νέα κοινωνία. Κάτι περισσότερο : χωρίς την πιο πλήρη δημοκρατία στους κόλπους του λαού, δεν μπορεί να χτιστεί με επιτυχία ο σοσιαλισμός. Αυτές οι δύο αντιτιθέμενες πλευρές του πολιτικού καθεστώτος της μεταβατικής εποχής αλληλοσυμπληρώνονται και αλληλοκαθορίζονται.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στο «δημοκρατικό καθεστώς δυτικού τύπου», που είναι το πρότυπό σου. Αυτό το «δημοκρατικό καθεστώς» υπάρχει μόνο όσο οι προλεταριακές μάζες ξεγελιούνται και εξαπατώνται για το ποιος φταίει για τη ζωή τους που δεν είναι και τόσο ρόδινη, λόγω της εκμετάλλευσης. Μόλις αρχίζουν να συνειδητοποιούνται, η «αστική δημοκρατία» αρχίζει να συρρικνώνεται, φτάνοντας στην πλήρη κατάργησή της, όταν ο κίνδυνος της ανατροπής γίνει πραγματικά μεγάλος (ή νομίσουν πως έγινε). Και τότε, η αστική δημοκρατία γίνεται απροκάλυπτη δικτατορία, έτοιμη για τα φρικωδέστερα εγκλήματα (πες αλεύρι! Ο Χίτλερ, ο Φράνκο και ο Πινοσέτ σε γυρεύουν!).
Φίλε, δεν υπάρχουν πολλές εναλλακτικές : ή θα είσαι με τη δικτατορία του προλεταριάτου ή θα είσαι με τη δικτατορία της αστικής τάξης. Σήμερα, μάλιστα, που ο κίνδυνος του φασισμού όσο πάει και γίνεται πιο απειλητικός, το ζήτημα του με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις γίνεται όλο και πιο επίκαιρο. Ο φασισμός είναι αναγκαίος για να διατηρηθούν οι υπάρχουσες σχέσεις ιδιοκτησίας.
Όπως έγραφε ο Μπρεχτ, το 1935 :
«Η μεγάλη αλήθεια της εποχής μας (που δεν υπηρετεί κανείς με το να τη βρει μονάχα, που όμως χωρίς αυτή καμιά άλλη σημαντική αλήθεια δεν μπορεί να βρεθεί) είναι ότι η ήπειρός μας βουλιάζει στη βαρβαρότητα επειδή προσπαθούν να διατηρήσουν με τη βία τις σχέσεις ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Τι ωφελεί να γράψει κανείς κάτι θαρραλέο απ’ όπου να βγαίνει πως η κατάσταση που βρισκόμαστε είναι βάρβαρη (που είναι αλήθεια) αν δε φαίνεται ξεκάθαρα για ποιο ολόγο φτάσαμε σ’ αυτή την κατάσταση; Πρέπει να πούμε ότι τα βασανιστήρια γίνονται γιατί πρέπει να διατηρηθούν οι σχέσεις ιδιοκτησίας. Φυσικά, λέγοντάς το αυτό χάνουμε πολλούς φίλους που είναι αντίθετοι στα βασανιστήρια γιατί πιστεύουν πως οι σχέσεις ιδιοκτησίας θα μπορούσαν να διατηρηθούν και χωρίς αυτά (που δεν είναι αλήθεια).
Πρέπει να πούμε την αλήθεια για τις βάρβαρες συνθήκες στη χώρα μας, για να μπορέσει να γίνει αυτό που θα τις εξαφανίσει, δηλαδή, αυτό που θα αλλάξει τις σχέσεις ιδιοκτησίας».
3) Αλλά, οι νεκροί; Τα δεκάδες εκατομμύρια νεκροί του Μεγάλου Άλματος;
Πρώτα-πρώτα, μια πολιτική δεν κρίνεται από τους νεκρούς, που προέκυψαν από την εφαρμογή της, αλλά, από το στόχο της, αν είναι προοδευτική ή αντιδραστική. Είναι συνηθισμένη μέθοδος των συκοφαντών να μην καταπιάνονται με την ουσία μιας πολιτικής και να μιλάνε συνέχεια για «αθώα θύματα», «νεκρούς» και γενικά αρέσκονται στην πτωματολογία έχουν κάτι από τη φύση της ύαινας. Π.χ., ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος κόστισε στη Σοβιετική Ένωση 20 εκατ. νεκρούς. Τι σημαίνει αυτό; Ότι έπρεπε να πει στους χιτλερικούς «ορίστε, περάστε»; Η Κομμούνα του Παρισιού είχε σαν αποτέλεσμα μια ανήκουστη σφαγή του παρισινού προλεταριάτου από τους «αστούς δημοκράτες» των Βερσαλλιών, του αιμοδιψούς καθάρματος Θιέρσου. Τι έπρεπε να γίνει; Να υποταχτούν χωρίς μάχη στην «ανώτερη κοινωνία» των αρσενικών και θηλυκών κοκοτών που τα είχαν κάνει πλακάκια με τους κατακτητές της πατρίδας τους; Μα κι εδώ, οι δοσίλογοι και οι συνεργάτες των Γερμανών, υποστήριζαν ότι για τις σφαγές και το ξεκλήρισμα ολόκληρων χωριών υπεύθυνοι ήταν οι αντάρτες που σκότωναν Γερμανούς αξιωματικούς.
Τι επιδίωκε το Μεγάλο Άλμα; Τη γρήγορη εκβιομηχάνιση της Κίνας και την κολεκτιβοποίηση της αγροτικής παραγωγής για να ανακοπεί η πορεία προς τον καπιταλισμό στην ύπαιθρο. Ήταν λάθος ο τρόπος που εφαρμόστηκε; Χίλιες κριτικές μπορεί κανείς να κάνει. Εσύ, όμως, δεν κάνεις κάτι τέτοιο. Εσύ απλώς θέλεις να χτυπήσεις την πορεία προς το σοσιαλισμό και επειδή δεν μπορείς να το πεις αυτό ξεκάθαρα, το ρίχνεις στην πτωματολογία.
Ας δούμε, όμως, και τις πηγές σου για να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται.
Δεν ξέρω αν προέρχονται οι πληροφορίες σου από την ίδια πηγή, εγώ βρήκα με αναζήτηση στο διαδίκτυο, ένα δημοσίευμα του ΒΗΜΑΤΟΣ, το 2010, με τίτλο : 45 εκατομμύρια νεκροί για το «Μεγάλο Άλμα προς τα Εμπρός» και υπότιτλο : Ο Μάο ήταν ο μεγαλύτερος δολοφόνος, σύμφωνα με τον μοναδικό ιστορικό που είδε τα αρχεία του ΚΚΚ. (Υποθέτω, ότι το «μεγαλύτερος δολοφόνος», περιλαμβάνει και το Χίτλερ).
Κι αυτός ο «ιστορικός» είναι ο «βρετανός ιστορικός Φρανκ Ντίκφτερ (Frank Dikötter)» (δεν είναι βρετανός, αλλά, ολλανδός και «διδάσκει» Σύγχρονη Ιστορία στη Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών Μελετών του Πανεπιστήμιου του Λονδίνου).
Θεωρείται «αναθεωρητής ιστορικός» (από αυτούς δηλαδή που θέλουν να ξαναγράψουν την ιστορία – αρνητές του Ολοκαυτώματος, κλπ.) και δύο από τις «αναθεωρήσεις» του είναι να «τονίζει τα πλεονεκτήματα από το κάπνισμα του οπίου» και η «αποκατάσταση» της Δημοκρατίας του Τσανγκ Κάι Σεκ, του παγκόσμια αναγνωρισμένου δημοκράτη, που ακόμα και οι δικοί του τον είχαν δέσει και ετοιμάζονταν να τον εκτελέσουν σαν προδότη του αντιγιαπωνέζικου αγώνα και τον γλίτωσε ο Μάο, για να μη διχαστεί η Κίνα και να αντιμετωπίσει ενωμένη τους φασίστες Γιαπωνέζους.
Αυτός, λοιπόν, ο αξιότιμος «ιστορικός» κέρδισε την εύνοια των σημερινών ηγετών της Κίνας, που διεκδικεί σε παγκόσμιο επίπεδο το χαμηλότερο μεροκάματο και αμφισβητεί το σκήπτρο της φασιστικής διακυβέρνησης από το Ιράν.
Αυτός ο άνθρωπος λέει : «Ο αριθμός (δηλαδή, τα 45 εκατομμύρια) κατατάσσει τον “Μεγάλο Τιμονιέρη” στην κορυφή του μακάβριου καταλόγου των μεγαλύτερων κατά συρροή δολοφόνων της παγκόσμιας ιστορίας» λέει ο ιστορικός στην εφημερίδα «Τhe Ιndependent».
Τι εστί «Τhe Ιndependent»; Από το 2010 ανήκει στον Αλεξάντερ Λιέμπεντεφ, «ρώσο επιχειρηματία, αναφερόμενο ως έναν από τους ρώσους ολιγάρχες». Αυτός, λοιπόν, ο ολογάρχης είναι ιδιοκτήτης 4 βρετανικών εφημερίδων και στη Ρωσία κατέχει το 11% του εθνικού αερομεταφορέα «Αεροφλότ», το 44% της εταιρίας «Ιλιούσιν», που κατέχει σημαντικό τμήμα της κατασκευής αεροσκαφών, καθώς και σημαντικό τμήμα της Τράπεζας Σμπερμπάνκ, του ενεργειακού κολοσσού Γκάζπρομ και της μετοχικής εταιρίας «RAO UES», που ελέγχει περίπου το 70% της ηλεκτρικής ενέργειας της Ρωσίας.
Και το κερασάκι στην τούρτα : Υπηρέτησε επί 10 χρόνια στο Πρώτο Αρχηγικό Διευθυντήριο της Κα Γκε Μπε.
Ο «ιστορικός», λοιπόν, κ. Dikötter, είναι ο μόνος που αξιώθηκε να δει τα αρχεία του ΚΚΚ (υποθέτω, ότι θα είναι τόσο γνήσια, όσο και τα αντίστοιχα σοβιετικά, που παρουσίασαν οι ρώσοι φασίστες στους «έγκριτους» δημοσιογράφους του Μπι Μπι Σι).
4) Οι κομμουνιστές και ειδικότερα οι κινέζοι κομμουνιστές έκαναν ευρύτατη χρήση όχι της βίας, αλλά, της «αναδιαπαιδαγώγησης» των αντιδραστικών. Ακόμα και τον τελευταίο αυτοκράτορα της Κίνας τον προσεταιρίστηκαν, αντί να τον σκοτώσουν. Τους κεφαλαιοκράτες, ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων, τους πρόσφεραν την ευκαιρία να γίνουν διευθυντές των απαλλοτριωμένων επιχειρήσεών τους. Θα μου πεις και τι σε νοιάζει εσένα; Εσύ έχεις άσβεστο μίσος κατά του κομμουνισμού. Το μόνο που ήθελα να δείξω με όσα έγραψα, ήταν να σου δώσω να καταλάβεις ότι ο αντικομμουνισμός σε κάνει να μπλέκεις με πολύ άσχημη παρέα, που, φαντάζομαι, ούτε κι εσένα θα σου αρέσει.
5) Σε ρώτησα ποιο «πολιτικό καθεστώς σου αρέσει» και εσύ μου απαντάς «σιχαίνομαι άψυχα γραφειοκρατικά ρομπότ». Αυτό βέβαια δεν είναι απάντηση.
«Απάντηση» προσπαθείς να δώσεις πιο κάτω, αλλά και πάλι δεν απαντάς. Γιατί, βέβαια, το να βρίσκεις «ένα εκατομμύριο φορές» προτιμότερο «ένα δημοκρατικό καθεστώς δυτικού τύπου από ολοκληρωτικές δικτατορίες όπως η μαοϊκή, την οποία προσκυνάς», δεν είναι απάντηση για το δικό σου πρότυπο, αλλά, μια σύγκριση μεταξύ δύο κακών. Πρόσεξε, όμως, γιατί όπως σου επισήμανα παραπάνω, μέσω και του κειμένου του Μπρεχτ, αν αυτή τη στιγμή κάνεις απλώς παρέα ιδεολογικά με φασίστες, όπως ο κ. «ιστορικός» και ο κ. ρώσος ολιγάρχης, πολύ σύντομα θα αναγκαστείς να δεχτείς κάθε κτηνωδία αυτών που θέλουν να διατηρήσουν τις υπάρχουσες σχέσεις ιδιοκτησίας με κάθε θυσία. Όταν η «αστική δημοκρατία» φαίνεται ανεπαρκής για τη συγκεκριμένη «διατήρηση», οι καλοπροαίρετοι δημοκράτες σαν κι εσένα, θα αναγκαστούν να γλείψουν εκεί που σήμερα φτύνουν.
6 Απριλίου, 2013 στις 6:59 μμ
δεξιος
Bλαδίμηρε εάν θέλεις απαντάς χωρίς παρεξήγηση επειδή για πολλούς ο σοσιαλφασισμός από τη λαική δημοκρατία είναι δυσδιάκριτοι.
1) το καθεστώς της γειτονικής Αλβανίας επί Εμβέρ Χότζα που υποστήριξε ο Μάο σε όλη τη ζωή του ήταν σοσιαλφασισμός ή λαική δημοκρατία.
2) το καθεστως των Ερυθρών Χμερ στην Καμπότζη που επίσης υποστήριξε η Κίνα ήταν σοσιαλφασισμός ή λαική δημοκρατία.
3) τέλος: το καθεστώς σήμερα στη Βόρειο Κορέα που ο Μάο υποστήριξε όχι μόνο ιδεολογικά αλλά με στρατό στον πόλεμο της Κορέας και ουσιαστικά το έσωσε με μεγάλα τμήματα του κινεζικού στρατού που πολέμησαν είναι σοσιαλφασισμός ή λαική δημοκρατία.
Χρησιμοποιώ εδώ τον ενεστώτα χρόνο είναι γιατί το καθεστώς αυτό υπάρχει ακόμη και αυτή την εποχή απειλεί θεούς και δαίμονες.
Εάν πιστεύεις ότι το 1950 ήταν λαική δημοκρατία και μεταλλάχθηκε όπως π.χ. η ΕΣΣΔ κατά τη μαοική άποψη σε σοσιαλφασισμό αργότερα θα πρέπει να εξηγήσεις πως μπορεί να γίνει μια παρόμοια αλλαγή που κατά την άποψή σου είναι και αλλαγή άρχουσας τάξης και να παραμείνει ο ίδιος άνθρωπος επικεφαλής του κράτους καθ όσον ο Κιμ Ιλ Σουνγκ υπέρ του οποίου επενέβη ο Μαο το 1950 παρέμεινε ηγέτης της χώρας έως το 1994 που πέθανε και τον διαδέχθηκαν ο γιος και ο εγγονός του.
6 Απριλίου, 2013 στις 7:37 μμ
Mitsos
O αναρχος καπιταλισμος μοιράζει τον πλούτο άδικα. Ο κομμουνισμός όμως καταφέρνει στο τέλος να μοιράσει τη φτώχεια δίκαια. Αποδείχθηκε αυτό και εξηγείται απλά διότι ιστορικά από την εποχή του Μίνωα οι κοινωνίες αναπτύσσονταν στη βάση του ελεύθερου εμπορίου. Κοινωνίες όπως των Σπαρτιατών που ήταν κλειστές δεν αναπτύχθηκαν οικονομικά. Η ΕΣΣΔ προσπάθησε να εισέλθει στο ελεύθερο εμπόριο. Το κατάφερε μερικώς, αλλά στην πράξη δεν την άφησαν οι Αγγλοαμερικάνοι ποτέ να κυριαρχήσει στο εμπόριο. Σιγά-σιγά απομονώθηκε κλείστηκε στον εαυτό της και κατέρρευσε μη αντέχοντας και το βάρος του ψυχρού πολέμου.
Η Κίνα εγκαίρως αποφάσισε να μην έχειεμπορικές σχέσεις με κανένα δυτικό κράτος και κατόπιν και με κανένα κομμουνιστικό εκτός από την Αλβανία και την Κορέα. Αποτέλεσμα ήταν η μαύρη πείνα, η υποανάπτυξη, οι θάνατοι από ασιτία κλπ κλπ.. Ο Μάο αγνόησε τον ίδιο τον Λένιν που προσπάθησε να διατηρήσει εμπορικές σχέσεις με όσα περισσότερα κράτη μπορούσε. Στην Κίνα ακόμη και σήμερα ο χαιρετισμός είναι όχι καλημέρα αλλά Τι φάγατε σήμερα;
6 Απριλίου, 2013 στις 7:43 μμ
Πάνος
Ούτε καν αυτό! 😉
8 Απριλίου, 2013 στις 10:31 μμ
Βλαδίμηρος
Συμπληρωματικά για τον Δύστροπο, επειδή η διαστρέβλωση πάει σύννεφο.
Ο Μάο είχε γράψει για τον πόλεμο :
«Οι λαοί όλου του κόσμου συζητάνε τώρα εάν πρόκειται να ξεσπάσει ένας 3ος παγκόσμιος πόλεμος. Γι’ αυτό το ζήτημα πρέπει να είμαστε ιδεολογικά προετοιμασμένοι και να έχουμε κάνει την ανάλυσή μας. Είμαστε σταθερά υπέρ της ειρήνης και κατά του πολέμου. Παρ’ όλα αυτά, εάν οι ιμπεριαλιστές επιμένουν να εξαπολύσουν άλλο πόλεμο, δεν πρέπει να μας φοβίσει αυτός. Η στάση μας σ’ αυτό το ζήτημα είναι η στάση που τηρούμε σε κάθε αναταραχή : πρώτο, είμαστε εναντίον και δεύτερο, δεν τη φοβόμαστε. Ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος είχε σαν επακόλουθο τη γέννηση της Σοβιετικής Ένωσης με πληθυσμό 200 εκατομμυρίων. Ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος είχε σαν επακόλουθο την εμφάνιση του σοσιαλιστικού στρατοπέδου με συνολικό πληθυσμό 900 εκατομμυρίων. Αν οι ιμπεριαλιστές επιμείνουν να εξαπολύσουν έναν 3ο παγκόσμιο πόλεμο, είναι σίγουρο ότι αρκετές επιπλέον εκατοντάδες εκατομμυρίων θα γίνουν σοσιαλιστές και τότε δε θα μείνει αρκετός χώρος πάνω στη γη για τους ιμπεριαλιστές. Είναι επίσης πιθανό όλη η δομή του ιμπεριαλισμού να καταρρεύσει εντελώς».
Νομίζω πως η διαστρέβλωση δε χρειάζεται σχολιασμό.
Η μεγάλη εξυπνάδα όμως ήταν ότι ο Μάο κατάφερε να μειώσει τον αυξανόμενο πληθυσμό της Κίνας. Φυσικά και το κατάφερε, γιατί ο υπερπληθυσμός ήταν μια μόνιμη πληγή για την Κίνα. Τώρα, αν εσύ σαν καλός χριστιανός είσαι κατά της αντισύλληψης, σίγουρα δεν έχω κανένα επιχείρημα να σου παραθέσω.
8 Απριλίου, 2013 στις 10:53 μμ
Pepermint
»απλά ήθελες να πεις την εμπεριστατωμένη κοτσάνα σου»
εκεί και το ζουμί
8 Απριλίου, 2013 στις 10:59 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
«Φυσικά και το κατάφερε, γιατί ο υπερπληθυσμός ήταν μια μόνιμη πληγή για την Κίνα.»
Μόνο που δεν το κατάφερε μέσω της αντισύλληψης Bλαδίμηρε, όπως υπονείς, αλλά μέσω της θανάτωσης δεκάδων εκατομμυρίων με το Μεγάλο Άλμα. Και επιπλέον η αντισύλληψη (που σαφώς και είμαι υπέρ) εξακολουθεί να υπάρχει στην Κίνα αλλά ο πληθυσμός εξακολουθεί να αυξάνεται (ακριβώς επειδή μαλακίες α λα Μεγάλο Άλμα έχουν πάψει, και ευτυχώς, να λαμβάνουν χώρα).
Και τα περί διαστρέβλωσης πέστα αλλού, αυτό που είχε πει ήταν πως ακόμα και αν γίνει πυρηνικός πόλεμος (και ασχέτως ποιός θα τον έχει προκαλέσει) αυτό δεν θα ήταν απαραίτητα και κάτι το τόσο κακό, ακόμα και αν χάνονταν μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια, ακριβώς επειδή μετά ο κόσμος θα γίνονταν πολύ πιο εύκολα σοσιαλιστικός. Αυτό το είχε πει στους σοβιετικούς και ακόμα και αυτοί είχαν χάσει τα αυγα και τα πασχάλια με το μεγεθος της μαλακίας που είπε. Γιατί φυσικά όταν ένας ηγέτης έχει αυτή την στάση απέναντι στον πυρηνικό πόλεμο, τελικά δεν τον θεωρεί και κάτι τόσο κακό οπότε μοιραία και η πιθανότητα να τον αποφύγει μειώνεται δραματικά.
Την συζήτηση αυτή πάντως την έχουν φέρει στο φώς ιστορικοί που είχαν μελετήσει τα σοβιετικά αρχεία (και η κουβέντα νομίζω είχε γίνει όταν ο Στάλιν ήταν ακόμα ζωντανός).
Από την άλλη μεριά τι σε ξενίζει τόσο πολύ, εδω ο άνθρωπος δεν δίστασε να στείλει στον άλλο κόσμο μερικά δεκάδες εκατομμύρια κινέζους, και εσυ πιστεύεις στα σοβαρά πως θα είχε πρόβλημα να στείλει μερικά εκατοντάδες εκατομμύρια μη-κινέζων?
———-
Ο Δεξιός σου έθεσε μερικά ενδιαφέροντα ερωτήματα. Θα το εκτιμούσα εαν έδινες και σε αυτά κάποια απάντηση.
8 Απριλίου, 2013 στις 11:00 μμ
Βλαδίμηρος
Για τον δεξιό.
Πρώτα-πρώτα να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι ούτε σοβιετολόγος, ούτε σινολόγος, δεν έχω ασχοληθεί ειδικά με τα θέματα που θίγεις και πέρα από μερικές γενικές μαρξιστικές γνώσεις δεν μπορώ να δώσω απαντήσεις σε θέματα που μου λείπουν και τα στοιχεία και η πρόσβαση σε στοιχεία που μπορεί να υπάρχουν κάπου.
Παράδειγμα : ίσως το ΚΚΕ να έχει διάφορα στοιχεία για τη Σοβιετική Ένωση και τον καιρό του Στάλιν και για τους μετέπειτα. Τι στοιχεία; Οικονομικά (στατιστικές, επίσημα έγγραφα για την οικονομική κατάσταση, για την κολεκτιβοποίηση, για την οικονομική στροφή προς την ελεύθερη αγορά, το 1970 – μεταρρύθμιση Κοσίγκιν, κλπ.) ή πολιτικά (σχετικά με τις διώξεις των αντιφρονούντων, τα γκουλάγκ, τις δίκες, την πολιτική μετά το Β΄ Παγκόσμιο, κλπ.). Πρόσβαση στο ΚΚΕ δεν έχω. Προσπαθώ να καταλάβω τι γινόταν στη Σοβιετική Ένωση από τα λίγα στοιχεία που υπάρχουν και με τη βοήθεια του μαρξισμού να φανταστώ πώς μπορούν να καλυφθούν τα κενά.
Διαβάζω και προσπαθώ να καταλάβω τι από όλα με όσα μας βομβαρδίζουν οι διάφοροι καλοθελητές είναι αλήθεια και τι ψέμα. Και πάντα βάζω το ερώτημα : ΓΙΑΤΙ; Όπως θα είδες και στο θέμα των νεκρών του Μεγάλου Άλματος, ψάχνω να βρω την ουσία για να υιοθετήσω ή να καταδικάσω κάτι, γιατί ξέρω σε έναν ακήρυκτο αλλά λυσσαλέο αγώνα καπιταλιστών και κομμουνιστών, ο αντίπαλος θα χρησιμοποιήσει και το ψέμα και τη διαστρέβλωση και την πλαστογραφία και δε θα διστάσει μπροστά στο μεγαλύτερο έγκλημα.
Ειδικότερα : Οι μαρξιστές-λενινιστές θεωρούσαν (και μερικοί ακόμα θεωρούν) ότι από το 1960 και έπειτα (πάνω-κάτω) στη Σοβιετική Ένωση η εξουσία πέρασε στα χέρια ανθρώπων που άρχισαν σιγά-σιγά να κατεδαφίζουν το σοσιαλισμό. Η διαλεκτική λέει ότι όταν ένα πράγμα μεταλλάσσεται σε κάτι άλλο, λόγω των εσωτερικών του αντιθέσεων, δεν αλλάζει απλώς, αλλά, μετατρέπεται στο ακριβώς αντίθετό του, στο διαμετρικά αντίθετό του, στην άρνησή του. Έτσι η δικτατορία του προλεταριάτου δεν μετατρέπεται σε αστική δημοκρατία, αλλά σε φασιστική δικτατορία. Αν το 1960 είχαν βγει οι ηγέτες του ΚΚΣΕ και είχαν αναγγείλει ότι περνάμε σε αστική δημοκρατία, μπορεί ορισμένοι να χειροκροτούσαν, αλλά, η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων θα τους έπαιρνε με τις πέτρες. Γιατί τότε αυτή η πλειοψηφία ήθελε τον κομμουνισμό. Έπρεπε να τους πουν ότι η δικτατορία του προλεταριάτου συνεχίζεται, ότι η χώρα προχωράει σταθερά προς τον κομμουνισμό. Αυτή ακριβώς η μετάλλαξη από δικτατορία του προλεταριάτου σε αστική φασιστική δικτατορία εκφράζεται με το χαρακτηρισμό «σοσιαλφασισμός». Ενώ είναι φασισμός, παρουσιάζεται σα σοσιαλιστική μορφή διακυβέρνησης, σα δικτατορία του προλεταριάτου.
Γι’ αυτό, στο ερώτημα σου, μπορώ να απαντήσω ως εξής :
1) Η Αλβανία δεν ακολούθησε τη σοβιετική γραμμή μετά το 1956, πριν ακόμα από τους κινέζους την κατάγγειλε. Το μόνο στοιχείο που έχω για την Αλβανία είναι το βιβλίο ενός γάλλου δημοσιογράφου, κομμουνιστή, με τίτλο «Η σημερινή Αλβανία», που κυκλοφόρησε το 72 (όταν αποκαταστάθηκαν οι διπλωματικές σχέσεις Ελλάδας-Αλβανίας και αντάλλαξαν πρεσβευτές) . Στο διαδίκτυο το βιβλίο υπάρχει στα γαλλικά, με τον πραγματικό του τίτλο «Αλβανία, χώρα του νέου ανθρώπου» (Albanie, terre de l’ homme nouveau). Αν από αυτά που γράφει το βιβλίο τα μισά είναι αληθινά, μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει την Αλβανία του Χότζα «λαϊκή δημοκρατία».
2) Για την Καμπότζη : Οι Κόκκινοι Χμερ ήταν οι αντάρτες που μάχονταν το αμερικανόδουλο καθεστώς του Λον Νολ, που πραξικοπηματικά κατέλαβε την εξουσία το 1970, ανατρέποντας το νόμιμο πρωθυπουργό πρίγκιπα Νοροντόμ Σιχανούκ. Συνεργάζονταν με τις δυνάμεις του Σιχανούκ και μαζί ανέτρεψαν το Λον Νολ τον Απρίλη του 1975. Φυσικά, η Κίνα υποστήριζε τους Κόκκινους Χμερ στην καθόλα νόμιμη πάλη τους κατά του καθεστώτος Λον Νολ. Το κακό είναι ότι τους Κόκκινους Χμερ υποστήριζε και η σοσιαλιμπεριαλιστική και σοσιαλφασιστική πλέον Σοβιετική Ένωση. Ο Μάο πέθανε το Σεπτέμβριο του 1976, ενάμιση χρόνο μετά τη νίκη των Κόκκινων Χμερ, που έφερε στην εξουσία και πάλι το Σιχανούκ. Αυτό τον ενάμιση χρόνο δεν ξέρω αν οι Κόκκινοι Χμερ είχαν την υποστήριξη της Κίνας. Ειλικρινά, δεν μπορώ να σου απαντήσω για το αν οι Κόκκινοι Χμερ είχαν ή όχι «λαϊκή δημοκρατία». Ήταν ένα καθεστώς μισητό σε όλους, δυτικούς και ανατολικούς, ειδικά, όμως, μισητό από τη Σοβιετική Ένωση, που διέταξε το πιστό τσιράκι της, το Βιετνάμ, να εισβάλλει το 1978 και να κατακτήσει την Καμπότζη για 10 ολόκληρα χρόνια.
3) Βόρεια Κορέα : Πολλά πράγματα δεν είναι γνωστά. Το ότι ο ΚιμΙλ Σουνγκ ήταν αγαπημένος ηγέτης μπορεί να θεωρηθεί μάλλον σίγουρο. Φυσικά, αν συμπορεύτηκε με τους ηγέτες της Σ. Ένωσης μετά το 1960, σίγουρα θα τον επηρέασε κατά το «μ’ όποιο δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις». Εδώ την πάτησε κοτζάμ Κάστρο και έστειλε Κουβανούς μισθοφόρους στην Αγκόλα μετά την απελευθέρωσή της από τους Πορτογάλους για να επιβληθούν τα τσιράκια της Μόσχας.
Η Κίνα υποστήριξε τον αγώνα των Κορεατών για εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή εξουσία (και καλά έκανε).
Το αν αργότερα μεταλλάχθηκε η Βόρεια Κορέα σε σοσιαλφασισμό από δικτατορία του προλεταριάτου, δεν μπορώ να το πω με στοιχεία, απλά, μπορώ μόνο να το υποθέσω.
Τώρα, πώς μπορεί να μεταλλαχθεί ένας άνθρωπος, νομίζω ότι δεν είναι και μεγάλο πρόβλημα. Δόξα το θεό, έχουμε ένα σωρό ιστορικά παραδείγματα.
8 Απριλίου, 2013 στις 11:06 μμ
bas
Βλαδίμηρος
Ενα αναμνηστικό βίντεο από τη χώρα του αγαπημένου Κιμ Ιλ Σούνγκ
8 Απριλίου, 2013 στις 11:13 μμ
Πάνος
Λαϊκόν Πανεπιστήμιον «ο Γιανγκ Τσε» στο ξέφωτο της καλύβας… 😉
8 Απριλίου, 2013 στις 11:13 μμ
bas
Ακόμα ένα βίντεο απ’ την Εθνικά ανεξάρτητη χώρα που έχει εγκαθιδρύσει την Λαική κυριαρχία
8 Απριλίου, 2013 στις 11:18 μμ
Πάνος
βας,
τι παιδεύεσαι με βίντεα;
Δες εδώ, δυο υπερπαραγωγές της καλύβας:
Πως η μικρή Κορεάτισσα Τσουν έφτασε να γίνει ηρωίδα του σοσιαλισμού και άγαλμα
https://panosz.wordpress.com/2010/11/28/propaganda-2/
και
Σαδιστές Αμερικάνοι βασανίζουν Κορεάτισσες αγωνίστριες
https://panosz.wordpress.com/2010/12/02/corea/
8 Απριλίου, 2013 στις 11:27 μμ
bas
Το δεύτερο καλό, το πρώτο ΚΟΡΥΦΑΙΟ!
8 Απριλίου, 2013 στις 11:41 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Σύντροφε, λάθος!
Το σωστό είναι: Λαϊκόν Πανεπιστήμιον «O Μεγάλος Τιμονιέρης Μάο Τσε Τουνγκ». 🙂
8 Απριλίου, 2013 στις 11:49 μμ
Πάνος
Μην υποτιμάς το Γιανγκ Τσε, σύντροφε Γιαν -ι, γιατί υπήρξε ο πατέρας όλων τους (και του Μάου) 😉
8 Απριλίου, 2013 στις 11:55 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
🙂
Εδω έχετε ένα δίκιο σύντροφε Παν-ο
11 Απριλίου, 2013 στις 1:56 πμ
Βλαδίμηρος
Δύστροπε
Η υπεργεννητικότητα στην Κίνα ήταν ένα πρόβλημα αναγνωρισμένο από όλους. Οι κομμουνιστές ανέλαβαν μια τεράστια διαφωτιστική εκστρατεία (που φυσικά περιλάμβανε σαν πρακτικό μέσο την αντισύλληψη, νομίζω και τη διευκόλυνση της έκτρωσης – όπως είχε θεσμοθετηθεί και στη Σ. Ένωση) και έτσι κατάφεραν να τεθούν οι γεννήσεις υπό έλεγχο. Τώρα, αν εσύ θέλεις να πιστεύεις τα παραμύθια «ιστορικών» σαν τον κ. Frank Dikötter, που βρίσκει ευεργετική τη χρήση του οπίου και εξυμνεί τον Τσανγκ Κάι Σεκ και ο οποίος «μελέτησε» τα «αρχεία του ΚΚΚ» χάρη στην εκτίμηση που του είχαν τα φασιστοειδή που τυραννάνε τα εκατομμύρια των κινέζων μισθωτών σκλάβων κι έχουν καταργήσει την υποχρεωτική στοιχειώδη εκπαίδευση στην ύπαιθρο, δικαίωμά σου. Μόνο που δε μου απάντησες στην ουσία : διαφωνείς με τους στόχους του Μεγάλου Άλματος, ή, με τον τρόπο που εφαρμόστηκε;
Για τον πόλεμο, τώρα.
Γράφεις : «Την συζήτηση αυτή πάντως την έχουν φέρει στο φώς ιστορικοί που είχαν μελετήσει τα σοβιετικά αρχεία (και η κουβέντα νομίζω είχε γίνει όταν ο Στάλιν ήταν ακόμα ζωντανός).
Το σχετικό κείμενο του Μάο δεν ήταν προϊόν καμιάς «συζήτησης», ούτε γράφτηκε «όταν ο Στάλιν ήταν ακόμα ζωντανός», ούτε υπήρχε καμιά ανάγκη να το αναζητήσει κανείς στα «σοβιετικά αρχεία».
Ήταν ένα κομμάτι της εργασίας του Μάο «Για τη σωστή λύση των αντιθέσεων στους κόλπους του λαού», δημοσιευμένο το 1957 (4 χρόνια μετά το θάνατο του Στάλιν), όταν είχαν αρχίσει να εκδηλώνονται οι αντιδράσεις στο 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ.
Όπως γράφει η παρουσίαση του κειμένου στο διαδίκτυο :
«Λόγος που εκφώνησε ο Μάο Τσε Τουνγκ, ηγέτης του ΚΚΚ και νούμερο ένα της κυβέρνησης. Αρχικά, το κείμενο δημοσιεύτηκε στη Ρενμίν Ριμπάο (Καθημερινή του Λαού) στις 19 Ιούνη 1957. Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό κείμενο για την κατανόηση του μαοϊσμού και του κινέζικου σοσιαλισμού. Ο συγγραφέας αναλύει τα είδη των αντιθέσεων επιδιώκοντας να αποδεσμευτεί από το μοντέλο που χρησιμοποιήθηκε από την ΕΣΣΔ για τη λύση των διενέξεων. Πρόκειται για μια πολύ ιδιαίτερη χρησιμοποίηση, έως και πρωτότυπη, της μαρξιστικής διαλεκτικής που δε θα μείνει χωρίς επιπτώσεις στον κινέζικο πολιτικό βίο και στις σχέσεις με την ΕΣΣΔ».
Ο λόγος αυτός έχει συμπεριληφθεί στα «4 δοκίμια για τη Φιλοσοφία», μαζί με το «Για τις αντιθέσεις», «Για την πράξη» και «Από πού προέρχονται οι ιδέες;». Το κείμενο «Για τη σωστή λύση των αντιθέσεων στους κόλπους του λαού» είναι γύρω στις 45 σελίδες. Οι «σοβιετικοί» απομόνωσαν τις 10 αράδες περί «πολέμου» και ξεσήκωσαν μια παγκόσμια κατακραυγή με τα τσιράκια τους (τη μεγάλη πλειοψηφία των «Κομμουνιστικών» Κομμάτων») και άρχισαν ένα συντονισμένο πόλεμο λάσπης κατά του «πολεμοκάπηλου» Μάο, που «είναι έτοιμος να εξαπολύσει έναν παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο για να νικήσει ο σοσιαλισμός» . Οι πιο «επιεικείς» τον χαρακτήριζαν παράφρονα και οι λιγότερο επιεικείς τον κατηγορούσαν ότι θέλει να γίνει κοσμοκράτορας, βυθίζοντας την ανθρωπότητα στην κόλαση ενός πυρηνικού πολέμου (αν και βέβαια το πυρηνικό και πυραυλικό πρόγραμμα της Κίνας ήταν τότε στα σπάργανα και όλη η δομή του στρατού της Κίνας ήταν καθαρά αμυντική). Ήταν ο καιρός του ειδυλλίου Χρουστσόφ-Αϊζενχάουερ και της συμφωνίας «όπου ανάβει η σπίθα κάποιας φωτιάς στον κόσμο, θα επεμβαίνουμε να τη σβήνουμε». (φωτιά= επανάσταση, ή εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας). Ήταν η εποχή της παγκόσμιας στάχτης στα μάτια, που ονομάστηκε «ειρηνική συνύπαρξη» (των αμερικάνων ιμπεριαλιστών με τους εκκολαπτόμενους σοσιαλιμπεριαλιστές), μιας συμφωνίας ληστών σε παγκόσμιο επίπεδο, που, στο όνομα της ειρήνης, μοίραζαν τον κόσμο, καθορίζοντας τις σφαίρες επιρροής τους, όπου ο ένας από τους δύο είχε το απόλυτο και αποκλειστικό δικαίωμα της διάπραξης φρικαλεοτήτων.
Παραθέτω ολόκληρο το 10ο μέρος της «Σωστής λύσης των αντιθέσεων στους κόλπους του λαού» (όλα τα μέρη είναι 12), όπου τα περί πολέμου είναι απλά ένα παράδειγμα αυτού που έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες (ξεφτέρια στη διαλεκτική σκέψη, σε αντίθεση με τους Νεοέλληνες) «ουδέν κακόν αμιγές καλού».
10. ΜΠΟΡΟΥΝ ΤΑ ΚΑΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΑΠΟΥΝ ΣΕ ΚΑΛΑ;
Στην κοινωνία μας, όπως είπα, οι ταραχές ανάμεσα στις μάζες είναι κάτι κακό και δεν τις επιδοκιμάζουμε. Αλλά, όταν οι ταραχές πραγματικά συμβούν, μας κάνουν ικανούς να βγάζουμε διδάγματα, να υπερνικούμε τη γραφειοκρατία και να εκπαιδεύουμε τα στελέχη και τις μάζες. Μ’ αυτή την έννοια, τα κακά πράγματα μπορούν να μετατραπούν σε καλά. Έτσι, οι ταραχές έχουν ένα διπλό χαρακτήρα. Κάθε αναταραχή μπορεί να εξεταστεί μ’ αυτόν τον τρόπο.
Όλοι ξέρουν ότι το συμβάν στην Ουγγαρία δεν ήταν καλό πράγμα. Αλλά, κι αυτό επίσης είχε διπλό χαρακτήρα. Επειδή οι ουγγαρέζοι σύντροφοί μας ανέλαβαν δράση κατά τη διάρκεια αυτού του συμβάντος, αυτό που ήταν κακό πράγμα τελικά μετατράπηκε σε καλό πράγμα. Η Ουγγαρία είναι τώρα πιο σταθερή από ποτέ και όλες οι άλλες χώρες του σοσιαλιστικού στρατοπέδου έβγαλαν επίσης ένα δίδαγμα.
Παρόμοια, η παγκόσμια εκστρατεία κατά του κομμουνισμού και του λαού, που έλαβε χώρα στο δεύτερο μισό του 1956, ήταν βέβαια κάτι κακό. Αλλά, βοήθησε στο να εκπαιδευτούν και να ατσαλωθούν τα Κομμουνιστικά Κόμματα και η εργατική τάξη όλων των χωρών και έτσι μετατράπηκε σε κάτι καλό. Στη θύελλα και την ένταση αυτής της περιόδου, ένας αριθμός ατόμων αποχώρησε από το Κομμουνιστικό Κόμμα. Η αποχώρηση από το Κόμμα μειώνει τα μέλη του και είναι, βέβαια, κάτι κακό. Αλλά, υπάρχει και μια καλή πλευρά σ’ αυτό. Τα ταλαντευόμενα στοιχεία, που δεν επιθυμούσαν να συνεχίσουν, αποχώρησαν και η μεγάλη πλειοψηφία που είναι αφοσιωμένα κομματικά μέλη ενώθηκαν πιο στέρεα μέσα στην πάλη. Αυτό δεν είναι κάτι καλό;
Με δυο λόγια, πρέπει να μάθουμε να εξετάζουμε τα προβλήματα από όλες τις πλευρές τους, να βλέπουμε όχι μόνο από την όψη, αλλά, και από την ανάποδη των πραγμάτων και των φαινομένων. Σε καθορισμένες συνθήκες, κάτι κακό μπορεί να παραγάγει καλά αποτελέσματα και, με τη σειρά του, κάτι καλό μπορεί να παραγάγει κακά αποτελέσματα. Εδώ και 2000 χρόνια, ο Λάο Τσε έλεγε : «Η δυστυχία στηρίζεται στην ευτυχία και μέσα στην ευτυχία κρύβεται η δυστυχία». Όταν οι Γιαπωνέζοι κατέκτησαν την Κίνα, το χαρακτήρισαν νίκη. Και οι Κινέζοι ονόμασαν ήττα την κατάκτηση από τον επιτιθέμενο απέραντων περιοχών της χώρας. Όμως, μέσα στην ήττα της Κίνας, υπήρχε το σπέρμα της νίκης και η νίκη της Ιαπωνίας περιείχε την ήττα. Δε ν το βεβαίωσε αυτό η ιστορία;
Σήμερα, σε όλο τον κόσμο συζητούν το ενδεχόμενο ενός τρίτου παγκόσμιου πολέμου. Πρέπει να είμαστε ψυχολογικά προετοιμασμένοι γι α ένα τέτοιο ενδεχόμενο και να το αντιμετωπίζουμε με αναλυτικό τρόπο. Είμαστε αποφασιστικά υπέρ της ειρήνης και κατά του πολέμου. Αλλά, αν οι ιμπεριαλιστές επιμείνουν να εξαπολύσουν ένα νέο πόλεμο, δεν πρέπει να φοβηθούμε. Η στάση μας σ’ αυτό το ζήτημα, είναι η ίδια που τηρούμε σε όλες τις αναταραχές : πρώτο, είμαστε αντίθετοι και δεύτερο, δεν τις φοβόμαστε. Ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος ακολουθήθηκε από τη γέννηση της Σοβιετικής Ένωσης με πληθυσμό 200 εκατομμύρια κατοίκους. Ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος ακολουθήθηκε από το σχηματισμό του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, που περιλαμβάνει ένα πληθυσμό 900 εκατομμυρίων ανθρώπων.
Είναι σίγουρο ότι, αν οι ιμπεριαλιστές επιμείνουν να εξαπολύσουν έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι θα περάσουν στην πλευρά του σοσιαλισμού και για τους ιμπεριαλιστές δε θα μείνει και πολύς χώρος πάνω στη γη. Είναι ακόμα πιθανό, το ιμπεριαλιστικό σύστημα να καταρρεύσει εντελώς.
Σε καθορισμένες συνθήκες, η κάθε μια από τις δύο αντιτιθέμενες πλευρές μιας αντίθεσης μετατρέπεται αναπόφευκτα στο αντίθετό της, σαν αποτέλεσμα της πάλης μεταξύ τους. Εδώ, το ουσιώδες είναι οι συνθήκες. Χωρίς τις καθορισμένες συνθήκες, καμιά από τις δύο πλευρές που βρίσκονται σε πάλη μεταξύ τους δεν μπορεί να μετατραπεί στο αντίθετό της. Από όλες τις τάξεις του κόσμου, το προλεταριάτο είναι αυτό που θέλει πιο πολύ από όλες να αλλάξει την κατάστασή του και μετά έρχεται το μισοπρολεταριάτο : το πρώτο δεν κατέχει απολύτως τίποτα και το δεύτερο κατέχει πολύ λίγα. Η σημερινή κατάσταση, όπου οι ΗΠΑ έχουν την πλειοψηφία στον ΟΗΕ και ελέγχουν πολυάριθμες περιοχές στον κόσμο, είναι μόνο προσωρινή. Μια μέρα, αναγκαστικά θα αλλάξει. Η κατάσταση της Κίνας, που είναι μια χώρα φτωχή, που της αρνούνται τα δικαιώματά της στο διεθνή στίβο, θ’ αλλάξει κι αυτή. Η φτωχή χώρα θα γίνει μια χώρα πλούσια και η απουσία δικαιωμάτων θα γίνει πληθώρα δικαιωμάτων, δηλαδή, θα γίνει μια μετατροπή των πραγμάτων στο αντίθετό τους. Εδώ, οι συνθήκες που παίζουν αποφασιστικό ρόλο είναι το σοσιαλιστικό καθεστώς και οι συντονισμένες προσπάθειες του ενωμένου λαού.
11 Απριλίου, 2013 στις 3:01 πμ
δεξιος
Ενδιαφέρον κείμενο που αρχίζει με την επιδοκιμασία της σοβιετικής εισβολής (επι Χρουστσώφ) από τον Μάο στην Ουγγαρία.
Άρα ακόμη τότε ιδιαίτερο πρόβλημα με τους σοσιαλιμπεριαλιστές και τι κάνουν στη σφαίρα επιρροής τους δεν είχε.
11 Απριλίου, 2013 στις 7:10 μμ
Βλαδίμηρος-2
Nα ξεκαθαρίσουμε από την αρχή κάτι : Κανένας μαρξιστής δεν αρνήθηκε ότι ένα σοσιαλιστικό κράτος μπορεί να επέμβει ακόμα και με στρατιωτική δύναμη για να βοηθήσει είτε το προλεταριάτο μιας χώρας που έχει επαναστατήσει, είτε το προλεταριάτο που βρίσκεται στην εξουσία σε μια χώρα, ενάντια σε αντεπαναστάτες που προσπαθούν να γκρεμίσουν την εργατική εξουσία. Και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για διεθνιστική βοήθεια.
Εκείνο που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι αν το κράτος που επεμβαίνει είναι σοσιαλιστικό ή ιμπεριαλιστικό. Στην περίπτωση της Ουγγαρίας, οι κινέζοι φαίνεται εκτίμησαν ότι η Σοβ. Ένωση ήταν χώρα σοσιαλιστική (ακόμα) και όχι ιμπεριαλιστική. Το αν είχαν δίκιο, ή έκαναν λάθος, είναι άλλο θέμα.
Μπορεί μια χώρα να είναι καπιταλιστική, αλλά, όχι ιμπεριαλιστική. Μπορεί εσωτερικά να είναι ακόμα και φασιστική, αλλά, όχι ακόμα ιμπεριαλιστική, όπως, π.χ. η Κίνα. Οπότε, επειδή κυβερνάει το «Κ»ΚΚίνας, μπορεί να χαρακτηριστεί σοσιαλφασιστική, αλλά όχι σοσιαλιμπεριαλιστική.
11 Απριλίου, 2013 στις 8:54 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Είσαι πολύ βαθιά νυχτωμένος εαν πιστεύεις πως μόνο ο συγκεκριμένος ιστορικός έχει ασχολήθει με την δολοφονική πλευρά του μαοϊκού ολοκληρωτισμού. Αντίθετα, υπάρχουν αρκετοί – ιστορικοί, πολιτικοί επιστήμονες, σινολόγοι κλπ – που έχουν γράψει για την μαοϊκή ολοκληρωτική δικτατορία, και κινέζοι αντιφρονούντες φυσικά. Τον συγκεκριμένο που ανέφερες δεν τον ήξερα, από εσένα τον άκουσα για πρώτη φορά.
——————————
Στο ξαναείπα αλλά δεν έδωσες σημασία, ΚΑΙ σήμερα εφαρμόζεται η αντισύλληψη στην Κίνα αλλά ο πληθυσμός εξακολουθεί να αυξάνεται (απλά με χαμηλότερους ρυθμούς).Ο Μάο δεν μείωσε τον πλήθυσμο της Κίνας επειδή τάχα…ενθάρρυνε την αντισύλληψη, αλλά λόγω της αθλιότητας που λέγονταν Μεγάλο Άλμα Εμπρός, και πιο συγκεκριμένα λόγω της λιμοκτονίας που προκάλεσε η εφαρμογή αυτής της αθλιότητας.
Bασικά σου απάντησα Βλαδίμηρε σε ένα σχόλιο παραπάνω αλλά μάλλον η απάντηση μου δεν σε ικανοποίησε. Θα την επαναλάβω εδω αναδιατυπώνοντάς την ελαφρά.
Το ΜΑΕ (μεγάλα άλμα εμπρός) ήταν μία κολοσσιαία αθλιότητα και ηλιθιότητα η οποία προέκυψε ακριβώς επειδή ο μαλάκας ο Μάο ήθελε η Κίνα να πετύχει μέσα σε 10 χρόνια την εκβιομηχάνιση που η Δύση είχε χρειαστεί 150 για να την πετύχει. Ο λόγος που επιδίωξε αυτή την τρέλα είχε να κάνει με το γεγονός πως είχε θεοποιήσει τον βολονταρισμό – την πίστη δηλαδή πως μέ την θέληση μπορεί κανείς να πετύχει τα πάντα, να πετύχει κανείς τα πάντα αρκεί να το θέλει.
Όχι μόνο δεν πέτυχε το σκοπό του βέβαια, να εκσυγχρονίσει την κινέζικη οικονομία εκβιομηχανίζοντάς την, αλλά οδήγησε και δεκάδες εκατομμύρια κινέζων στον θάνατο μέσω της λιμοκτονίας που προκάλεσαν οι πολιτικές του ΜΑΕ, ακριβώς επειδή αυτές οι πολιτικές σχεδόν κατέστρεψαν την κινέζικη οικονομία.
Και ακριβώς επειδή την είχε σακατέψει την κινέζικη οικονομία, μία με την μαλακία το ΜΑΕ και κατόπιν με την άλλη την αθλιότητα, την μεγάλη πολιτιστική επανάσταση, χρειάστηκε να ξεκουμπιστεί αυτός και οι συνεχιστές του, η Συμμορία των 4, ώστε να αρχίσει πραγματικά να εκβιομηχανίζεται η οικονομία της Κίνας και έτσι ένα μεγάλο τμήμα των κινέζων να βελτιώσει κάπως το βιοτικό του επίπεδο (πολύ μεγαλύτερο από ότι την εποχή του μεγάλου τιμονιέρη). Τα πράγματα απέχουν πάρα πολύ βέβαια από το να είναι ιδανικά, η Κίνα παραμένει μία σκληρή δικτατορία, αλλά παρόλα αυτά είναι και αρκετά καλύτερα από την εποχή που μεσουρανούσε η «λαϊκή δημοκρατία» του Μάο, που δεν ήταν βέβαια ούτε λαϊκή ούτε δημοκρατία αλλά ένα από τα πιο σκληροπυρηνικά ολοκληρωτικά καθεστώτα που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα (και στο οποίο οι εργάτες απολάμβαναν τόσα δικαιώματα οσα και οι εβραίοι κάτω από το ναζιστικό καθεστώς).
Όπως και να ‘χει πάντως Βλαδίμηρε, όπως εγω δεν θεωρώ πως είναι δυνατό να σου αλλάξω την θετική γνώμη που έχεις γύρω από το μαοϊκό ολοκληρωτικό καθεστώς, έτσι και εσυ είναι αδύνατο να αλλάξεις την άκρως αρνητική γνώμη που έχω εγω για αυτό.
Ας συμφωνήσουμε λοιπόν πως διαφωνούμε και ας το λήξουμε εδω το θέμα.
13 Απριλίου, 2013 στις 3:42 πμ
Βλαδίμηρος-2
Γράφεις : «Είσαι πολύ βαθιά νυχτωμένος εαν πιστεύεις πως μόνο ο συγκεκριμένος ιστορικός έχει ασχολήθει με την δολοφονική πλευρά του μαοϊκού ολοκληρωτισμού. Αντίθετα, υπάρχουν αρκετοί – ιστορικοί, πολιτικοί επιστήμονες, σινολόγοι κλπ – που έχουν γράψει για την μαοϊκή ολοκληρωτική δικτατορία, και κινέζοι αντιφρονούντες φυσικά. Τον συγκεκριμένο που ανέφερες δεν τον ήξερα, από εσένα τον άκουσα για πρώτη φορά».
Εγώ αναφέρθηκα σε έναν συγκεκριμένο «ιστορικό», που μιλάει για «δεκάδες εκατομμύρια» νεκρούς του Μεγάλου Άλματος, ο οποίος είναι και πολύ «έγκυρος» μια και μελέτησε τα «αρχεία του ΚΚΚ» και δείχνω πόσο λίγο αξιόπιστος είναι.
Αν εσύ έχεις άλλες πηγές, ανάφερέ τις, για να δούμε τι είδους είναι.
Αλλά, εσύ γράφεις ότι υπάρχουν αρκετοί ιστορικοί, πολιτικοί επιστήμονες, σινολόγοι κλπ. (και κινέζοι αντιφρονούντες, βεβαίως-βεβαίως, που είναι πρόθυμοι να βρίσουν τη Λαϊκή Κίνα. Το ότι θα είναι άξιοι του μισθού τους το πιστεύω απόλυτα.
Εκείνο, όμως, που παραβλέπεις συνέχεια και γι’ αυτό επιδίδεσαι στην πτωματολογία είναι να μιλήσεις για τους σκοπούς του Μεγάλου Άλματος. Είναι αυτοί που γράφω πιο πάνω : (Η γρήγορη εκβιομηχάνιση της Κίνας και η κολεκτιβοποίηση της αγροτικής παραγωγής για να ανακοπεί η πορεία προς τον καπιταλισμό στην ύπαιθρο); Ξανάγραψα ότι μπορεί να πει κανείς ότι ήταν λάθος η εφαρμογή. Για το στόχο, όμως, γιατί δε λες τίποτα; Μπορεί, ίσως, όπως είσαι οπαδός του αστικού πολιτικού συστήματος, να είσαι οπαδός και της εκμετάλλευσης. Εντάξει, είμαστε σε διαφορετικές όχθες.
Μόνο που ξεχνάς ότι το καθεστώς της αστικής δημοκρατίας είναι το καθεστώς που διατηρεί την εκμετάλλευση, ενώ η επάρατη δικτατορία του προλεταριάτου την καταργεί. Και επειδή σου αρέσει να μιλάς για νεκρούς, μπορείς να μετρήσεις τους νεκρούς των δύο παγκοσμίων πολέμων, που προκάλεσε το καπιταλιστικό σύστημα;
Λες : «Το ΜΑΕ (μεγάλα άλμα εμπρός) ήταν μία κολοσσιαία αθλιότητα και ηλιθιότητα η οποία προέκυψε ακριβώς επειδή ο μαλάκας ο Μάο ήθελε η Κίνα να πετύχει μέσα σε 10 χρόνια την εκβιομηχάνιση που η Δύση είχε χρειαστεί 150 για να την πετύχει».
Εδώ έχεις πάψει να μιλάς για «δολοφονίες», και μιλάς για λάθη. Το αν μπορούσε να γίνει αυτό σε 10 χρόνια, είναι συζητήσιμο. Το αν η Δύση είχε χρειαστεί πολύ περισσότερα χρόνια για να κάνει την εκβιομηχάνιση (δεν έχει νόημα να μετράμε πόσα – αν και το 150 νομίζω ότι είναι κάπως αυθαίρετο), οφείλεται στη διαφορά καθεστώτος. Πολλά πράγματα που μοιάζουν απραγματοποίητα σε καθεστώς καπιταλισμού, γίνονται πραγματικότητα σε καθεστώς σοσιαλισμού. Σκέψου και μόνος σου : το ίδιο δουλεύει κάποιος για το αφεντικό και το ίδιο δουλεύει για τον εαυτόν του;
Μιλάς για βολονταρισμό. Το να έχεις μια σχεδιοποιημένη οικονομία, αντί για την αναρχία της παραγωγής του καπιταλισμού και να βασίζεσαι σ’ αυτό, δεν είναι βολονταρισμός, αλλά, εκτίμηση της νέας πραγματικότητας. Μπορεί η εκτίμηση να είναι λάθος, αλλά, αυτό είναι τελείως άλλο θέμα. Και τα λάθη είναι δύο ειδών : είναι τα λάθη που δεν μπορούν να αποφευχθούν και άλλα που μπορούν να αποφευχθούν. Στην πρώτη περίπτωση υπάγονται τα λάθη που κανείς δεν μπορεί να αποφύγει, στη διάρκεια της οικοδόμησης ενός νέου καθεστώτος. Στη δεύτερη περίπτωση, υπάγονται τα λάθη που θα μπορούσαν να αποφευχθούν, αν επικεφαλής βρίσκονταν πιο ικανοί ηγέτες. Απ’ ότι καταλαβαίνω εσύ καταλογίζεις στο Μάο ότι ήταν πολύ ηλίθιος για να ηγείται της Κίνας. Άποψή σου.
Αλλά, βλέπω ότι, σα γνήσιος οπαδός του καπιταλισμού, είσαι κατά και της πολιτιστικής επανάστασης, γιατί πολύ έβλαψε τη δεξιά πτέρυγα, που έπαιρνε το δρόμο της επιστροφής στον καπιταλισμό. Όσο μεγάλωνε η αντίδραση, τόσο η επανάσταση έπρεπε να πηγαίνει πιο πολύ σε βάθος και να αλλάζει και όλο το εποικοδόμημα και όχι μόνο την οικονομική βάση.
Το αν είχε δίκιο ο Μάο στο να καταπολεμήσει τη δεξιά πτέρυγα, το έδειξε όλη η ταχύτατη μετατροπή της Κίνας σε καπιταλιστική-φασιστική χώρα. Η σημερινή εκβιομηχάνιση, που τόσο θαυμάζεις είναι θεμελιωμένη στην κτηνώδη εκμετάλλευση εκατομμυρίων εργαζομένων προς όφελος μερικών μεγιστάνων και για να μπορέσει «ένα μεγάλο τμήμα των κινέζων να βελτιώσει κάπως το βιοτικό του επίπεδο (πολύ μεγαλύτερο από ότι την εποχή του μεγάλου τιμονιέρη)», όπως γράφεις εσύ. Μήπως θα μπορούσες να μας πεις πόσο μεγάλο είναι αυτό το τμήμα, πόσο βελτίωσε το βιοτικό του επίπεδο και πόσο μεγάλο, αντίθετα, είναι το ποσοστό αυτών που αμείβονται με μια κούπα ρύζι;
Ανέφερα ήδη ότι ο αναλφαβητισμός ξαναγύρισε στην Κίνα, ιδιαίτερα στην ύπαιθρο. Και ξέρεις πού οφείλεται; Στο ότι, μια και οι αγρότες έγιναν «ελεύθεροι», έπαψαν να στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο, για να τα απασχολούν στα χωράφια. Θα προσθέσω και κάτι άλλο. Ο Μάο είχε καθιερώσει μια απλούστερη γραφή των κινέζικων χαρακτήρων, ώστε να μπορούν να μαθευτούν πιο εύκολα και να πάψει η αγραμματοσύνη στα ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Οι «δικοί» σου, που θέλουν το λαό αγράμματο, επανέφεραν τους παλιούς κινέζικους χαρακτήρες.
Μια και συγκινείσαι για την τύχη των εργατών, οι οποίοι επί Μάο «απολάμβαναν τόσα δικαιώματα οσα και οι εβραίοι κάτω από το ναζιστικό καθεστώς», μήπως μπορείς να μου πεις πόσα δικαιώματα «απολαμβάνουν» τώρα;
Έχεις δίκιο, όμως, δεν έχει νόημα να συνεχίζουμε. Όταν ο ένας είναι οπαδός του καπιταλισμού και ο άλλος του σοσιαλισμού, στο μόνο που μπορούν να συμφωνήσουν είναι ότι διαφωνούν.