Είναι θλιβερό η ηγεσία της ΟΛΜΕ να στέλνει μια τέτοια επιστολή στους μαθητές. Βέβαια ξέχασαν να γράψουν το «η χούντα δεν τελείωσε το 73»
Ενημέρωση: παρατίθενται και οι δυο επιστολές Μαΐου και Σεπτεμβρίου. Η δεύτερη κάνει ακόμα πιο σαφές το «ή εμείς ή αυτοί»
Ανοικτή επιστολή ΟΛΜΕ στους μαθητές για την απεργία (Μάιος 2013)
«Φίλε μαθητή/ φίλη μαθήτρια, 
Θα ήθελα να σου εξηγήσω για ποιους λόγους αναγκαστήκαμε εμείς, οι καθηγητές σου, να ξεκινήσουμε αυτό τον δύσκολο απεργιακό αγώνα. Αυτό βέβαια δεν είναι αρκετό. Θα ήθελα να μάθω κι εγώ τη γνώμη σου, ιδίως αν είναι διαφορετική από τη δική μου. Σου ζητώ όμως πρώτα να ξοδέψεις δυο λεπτά για να με ακούσεις.
Σε συναντώ καθημερινά στην τάξη, ανταμώνουμε στους διαδρόμους και στις σκάλες, στη αυλή του σχολείου μας. Με ενώνουν μαζί σου κοινές έγνοιες για το μάθημα της ημέρας, οι χαρές και οι λύπες της σχολικής καθημερινότητας. Ακόμα κι αυτά που κάποιες στιγμές φαίνεται να μας χωρίζουν συχνά γίνονται αφορμή για να συνδεθούμε στενότερα.
Κάποιες φορές στο σχολείο κυριαρχεί η ένταση, οι κραυγές δυναμώνουν, οι παλάμες σφίγγουν, το βλέμμα αγριεύει. Θα έχει περάσει, ασφαλώς, από το νου σου ότι τις περισσότερες φορές αυτές οι συγκρούσεις έχουν τη ρίζα τους έξω από το σχολείο, στο σπίτι, στη γειτονιά, στην καθημερινή ζωή. Και υπάρχουν λόγοι γιʼ αυτό. Ιδίως στις μέρες μας, η επιβίωση συχνά γίνεται ένας καθημερινός εφιάλτης.
Οι γονείς συζητούν ολοένα στο σπίτι για νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, για μεγαλύτερη φτώχεια, για το φόβο της απόλυσης. Οι μεγαλύτεροι φίλοι σου ομολογούν πόσο δύσκολο είναι να βρεις μια όποια δουλειά, κι ας έχεις ένα σωρό πτυχία. Μόνη διέξοδο βλέπουν στη μετανάστευση. Αλλά και συ ο ίδιος παρατηρείς το χαρτζιλίκι σου να λιγοστεύει, το σπίτι σου μέρα τη μέρα να αδειάζει. Και την ίδια ώρα οι υπουργοί μας κάνουν λόγο για νέες περικοπές και νέα μέτρα, που σχεδιάζει να επιβάλει η τρόικα, ή για δημόσια περιουσία που πρέπει να ξεπουληθεί.
Αυτά, φίλοι μαθητές, είναι προβλήματα που κι εμείς οι καθηγητές σας αντιμετωπίζουμε, όπως όλοι οι εργαζόμενοι. Ο μισθός μας μειώθηκε μέχρι το μισό, το διδακτικό μας ωράριο αυξήθηκε, οι συνθήκες εργασίας χειροτέρεψαν, οι διορισμοί νέων εκπαιδευτικών σταμάτησαν. Ταυτόχρονα, πολλά δημόσια σχολεία καταργούνται και συγχωνεύονται, άλλα δεν έχουν θέρμανση, εξοπλισμό, αίθουσες και εργαστήρια. Με τα τελευταία μέτρα που ψήφισε η κυβέρνηση, μπορούν να μας ξεσπιτώνουν και να μας στέλνουν από τη μια άκρη της χώρας στην άλλη οποτεδήποτε, χωρίς να νοιάζονται πώς θα τα βγάλουμε πέρα με τέτοιους μισθούς. Μπορούν ακόμη να μας απολύουν με το παραμικρό.
Μετά από αυτά τα τελευταία μέτρα το ποτήρι ξεχείλισε. Πήραμε την απόφαση πως πια δεν πάει άλλο. Το ξέρουμε πως δεν είναι εύκολο να απεργούμε σε μέρες που κάποιοι από σας δίνουν κρίσιμες εξετάσεις για το μέλλον τους. Όμως δεν διαλέξαμε εμείς αυτή την περίοδο για να συγκρουστούμε, αλλά η κυβέρνηση, που προώθησε αυτά τα μέτρα. Ούτε είναι εύκολο για μας σε τέτοιες συνθήκες να στερηθούμε το μισθό μιας πολυήμερης απεργιακής περιόδου. Όμως, δυστυχώς, δεν έχουμε άλλη διέξοδο.
Στην τηλεόραση συχνά θα ακούς ότι τάχα η απεργία μας έχει στο στόχο της εσένα. Αυτοί που τα λένε αυτά έχουν κάνει ήδη την επιλογή τους. Πήγαν με εκείνους τους λίγους, που συνεχίζουν να κερδίζουν ακόμα και σε αυτή τη δύσκολη περίοδο. Είναι αυτοί που διαπομπεύουν τους γονείς σου και όλους τους εργαζόμενους σαν τους τεμπέληδες της Ευρώπης. Μην επιτρέπεις σʼ αυτούς να μιλούν στο όνομά σου. Μην τους αφήνεις να σε χρησιμοποιούν σαν όπλο ενάντια στο δίκαιο αγώνα όλων μας για ένα καλύτερο μέλλον.
Σκέψου πως έχουμε ένα κοινό στόχο, που μας φέρνει από την ίδια πλευρά. Θέλουμε να βάλουμε τέρμα σε αυτή την πολιτική, που διαλύει τη χώρα, που καταστρέφει το παρόν και το μέλλον μας. Έχουμε επιλέξει να σταθούμε από την πλευρά του δίκιου και της αξιοπρέπειας. Και θα το κάνουμε, όσο περνάει από το χέρι μας.
Δεν είναι μια εύκολη επιλογή. Αλλά, πίστεψέ μας, δεν υπάρχει άλλη λύση.»
*****************************************************************
09-09-2013 Γράμμα της ΟΛΜΕ προς τους Μαθητές
ΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΟΛΜΕ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ
Μαρία, Γιάννη, Πέτρο, Ελένη, Ανίσα, Βλαντισλάβ…
Αγαπητή μας μαθήτρια, αγαπητέ μας μαθητή
Πάει καιρός από τότε που οι πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη ήταν για όλους μας μια γλυκιά επιστροφή στο σχολείο, γεμάτη από τις ανταλλαγές των καλοκαιρινών εμπειριών, από το σχεδιασμό και τις αποφάσεις για την καινούργια σχολική χρονιά και την ανανέωση της υπόσχεσης πως θα κάνουμε ό,τι μπορούμε, για να ζήσουμε καλύτερα. Έχει περάσει ήδη αρκετός καιρός, από τότε που οι κυβερνήσεις των μνημονίων και όλοι όσοι τις υπηρετούν, αποφάσισαν να διαλύσουν το Δημόσιο Σχολείο, να το μετατρέψουν σε μια άχρωμη και σκληρή επιχείρηση, που θα χωράει όλο και λιγότερα παιδιά. Κάποιοι προσπαθούν επίμονα να μας πείσουν πως αυτό είναι κάτι φυσικό και λογικό. Περιμένουν από μας να «συνηθίσουμε» την καταστροφή. Όμως ξέρουμε, ότι αυτό δεν θα συμβεί! Γιατί δεν μπορούμε να ζήσουμε έτσι. Αλλά και γιατί ακόμη δεν θα παραιτηθούμε -ούτε εμείς ούτε εσύ- από το να είμαστε άνθρωποι, από το να θέλουμε έναν καλύτερο κόσμο, από τη δύναμη της νεανικής ορμής και δημιουργικότητας, από την έντονη επιθυμία ν΄ αλλάζουν τα πράγματα γύρω μας κόντρα στις συνήθειες και τον εφησυχασμό.
Μετά από τούτο το Σεπτέμβρη λοιπόν, τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο. Γι αυτό, εμείς, οι καθηγητές και οι καθηγήτριές σου, αποφασίσαμε να ξεσηκωθούμε σε έναν απεργιακό αγώνα για την υπεράσπιση του Δημόσιου Σχολείου, της ζωής μας και της δικιάς σου ζωής. Απέναντί μας έχουμε τα στελέχη των υπουργείων, τους καλοπληρωμένους μάνατζερ, τα δελτία ειδήσεων, που δεν έχουν σταματήσει να επαναλαμβάνουν μονότονα ότι ο δικός μας αγώνας θα βλάψει το Σχολείο και όχι η δική τους βάρβαρη πολιτική. Αυτοί οι άνθρωποι, ζώντας χρόνια τώρα στα σαλόνια της εξουσίας, δεν είναι σε θέση να καταλάβουν τις ανάγκες σου, τις αγωνίες σου, τα όνειρά σου. Αυτοί οι άνθρωποι, γρανάζια του συστήματος ξέρουν μόνο να κάνουν λογιστικούς λογαριασμούς, και σ’ αυτούς τους λογαριασμούς βρήκαν ότι το Δημόσιο Σχολείο περισσεύει.
Μέσα στο καλοκαίρι, συνέχισαν το καταστροφικό έργο της συγχώνευσης/κατάργησης σχολείων. Έκλεισαν αιφνιδιαστικά και μέσα σε μια νύχτα σχολεία καταργώντας ειδικότητες της τεχνικής εκπαίδευσης σπρώχνοντας εσένα και χιλιάδες συμμαθητές σου στην «αγκαλιά» των σχολαρχών. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση προσπαθεί να ολοκληρώσει τη μετατροπή του σχολείου σε ένα εξεταστικό κάτεργο, ένα εξαντλητικό κέντρο εξετάσεων. Αντί να επεξεργαστεί ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που θα στοχεύει στην ουσιαστική και πολύπλευρη γνώση, που θα μειώνει την αφόρητη πίεση που ζεις, δημιουργεί έναν απάνθρωπο μηχανισμό, ένα Μινώταυρο, που βασίζεται στις συνεχείς εξετάσεις από το Γυμνάσιο μέχρι και την τελευταία μέρα σου στο Λύκειο. Θέλουν έτσι να τσακίσουν τη Νιότη σου, να συνηθίσεις τον έλεγχό τους, ώστε αύριο να είσαι ένας υπάκουος υπάλληλος. θέλουν να σε διώξουν πρόωρα από το Σχολείο, ώστε να γίνεις ένας «φθηνός» ανειδίκευτος εργαζόμενος, αν καταφέρεις να βρεις δουλειά. Σχεδιάζουν μια σχολική ζωή άχαρη και δυσάρεστη, με πιο πολλά παιδιά στα τμήματα και τα εργαστήρια και πολύ λιγότερους καθηγητές περιπλανώμενους –σε πολλά σχολεία ο καθένας-. Με την ίδια περιφρόνηση που φέρονται σε καθετί ζωντανό και όμορφο, μας επιβάλλουν να «αξιολογηθούμε», να μετατρέψουμε δηλαδή ό,τι αγαπάμε περισσότερο –τις σπουδές μας και την καλλιέργειά μας, τα προγράμματα και τις εργασίες που κάνουμε μαζί με σένα, τις εκδρομές, τα θεατρικά, τις συζητήσεις, τις πρόβες και τις συναυλίες- σε «χαρτιά» που θα γεμίσουν το φάκελό μας, μήπως και γλιτώσουμε για λίγο την απόλυση. Μαζί μ’ αυτό έχτισαν έναν ασφυκτικό πειθαρχικό κώδικα που μας θέλει άβουλα ανθρωπάκια που θα κάνουν απλά μάθημα και δεν θα νοιάζονται για τίποτε περισσότερο.
Ξεκινάμε αυτή τη χρονιά σημαντικά λιγότεροι: με κλεισμένα πολλά σχολεία στην τεχνική και τη γενική εκπαίδευση, με πάνω από δέκα χιλιάδες συναδέλφους μας που τους έκοψαν το δρόμο για το σχολείο. Είναι μια κατάσταση που τη γνωρίζεις και εσύ από πρώτο χέρι: Και οι δικοί σου γονείς υφίστανται την ίδια βίαιη επίθεση με τις περικοπές των μισθών τους, τις απολύσεις , τα λουκέτα των καταστημάτων και το απελπιστικό τέρας της ανεργίας να τους απειλεί. Γιατί κι εσύ κάθε μέρα μετράς τα λιγοστά ψιλά μπροστά στο κυλικείο, δηλητηριάζεις τη χαρά της επιτυχίας σου στις Πανελλαδικές με την αγωνία αν θα τα βγάλει η οικογένειά σου πέρα οικονομικά, ρωτάς αν έχει πια νόημα να σπουδάσεις αυτό που θέλησες ή αν υπάρχει κάποια άλλη σχολή που να σε οδηγεί σε «πιο σίγουρο μισθό» μήπως και ξεφύγεις έτσι απ’ τη μιζέρια και τη φτώχεια. Γιατί είναι οι χθεσινοί μας μαθητές, δηλαδή τ’ αδέρφια και οι φίλοι σου, που μας λένε ότι πια δεν αντέχουν εδώ και κυνηγούν την τύχη τους στο εξωτερικό, στο δρόμο της μετανάστευσης, που τον είχαν πάρει κάποτε οι παππούδες μας κι ελπίζαμε πως δεν θα τον ξαναπερπατήσουμε από την ανάγκη.
Είναι κοινά τα προβλήματά μας. Ζούμε, δημιουργούμε, αγωνιούμε και ονειρευόμαστε στον ίδιο χώρο αλλά για ολόκληρη την κοινωνία. Μια κοινωνία που δεν έχει την πολυτέλεια να παρακολουθεί μουδιασμένη το ένα χτύπημα να ακολουθεί το άλλο. Γι’ αυτό εμείς, οι καθηγητές και οι καθηγήτριές σου, αποφασίσαμε να ξεσηκωθούμε σ’ αυτόν τον αποφασιστικό αγώνα, που θα σπάσει την αδράνεια του «δε γίνεται τίποτα». Σ’ αυτόν τον αγώνα θέλουμε δίπλα μας όλους τους εργαζόμενους. Θέλουμε τους γονείς σου, μα χρειαζόμαστε κι εσένα. Όχι για να αναλάβεις καθήκοντά που είναι δικά μας. Το κόστος του αγώνα θα το σηκώσουμε εμείς στο ακέραιο. Σε θέλουμε δίπλα μας γιατί, όπως και μέσα στην τάξη, είναι η δικιά σου συμμετοχή που δίνει νόημα στη δουλειά μας και στον αγώνα μας. Μόνο μαζί μπορούμε να σπάσουμε την κυριαρχία της μοιρολατρίας και της μιζέριας, μόνο μαζί μπορούμε να σταθούμε όρθιοι και να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε απλώς «άλλο ένα τούβλο στον τοίχο» τους, άλλο ένα γρανάζι στη μηχανή τους.
Μετά από τούτο τον Σεπτέμβρη λοιπόν τίποτε δεν θα είναι πια το ίδιο. Αυτήν την κρίσιμη μάχη ή θα την κερδίσουν οι πολιτικές της Τρόικα και της κυβέρνησης που την υπηρετεί επιβάλλοντας την ερήμωση και τη δυστυχία ή θα την κερδίσουμε εμείς, ανοίγοντας το δρόμο για το σχολείο του μέλλοντος, για μια δημιουργική και ελεύθερη ζωή για όλους. Εμείς, οι καθηγητές και οι καθηγήτριές σου, σου ζητάμε να σταθείς στο πλάι μας, να προσθέσεις την αποφασιστικότητά σου στη δική μας και να γίνεις μέρος του τεράστιου λαϊκού ποταμιού που θα γεμίσει τους δρόμους της χώρας και θα νικήσει!
Με αγάπη,
Οι αγωνιζόμενοι καθηγητές και καθηγήτριες σου! Αθήνα, 9/9/2013
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
58 Σχόλια
Comments feed for this article
10 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 8:30 μμ
oxtapus
Reblogged this on Oxtapus *beta.
10 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 10:22 μμ
nikiplos
Αγαπητέ, Σχολιαστή…
Ειλικρινά περιμένω να μου πεις που συνδέεται αυτή η πραγματικά πολύ ωραία επιστολή, ευγενική, ήρεμη με στρωτό λόγο με εκείνο που κομίζεις στα κόκκινα γράμματα, δλδ περί Χούντας του 73 και λοιπών ακραίων εκδηλώσεων γιατί κάτι τέτοιο εγώ, πουθενά δεν είδα…
Καταννοώ βέβαια να μας καταλαμβάνει κάποτε το θυμικό, όμως ετούτη τη φορά οι ΟΛΜΕ και ΕΛΜΕ έχουν κάνει μιαν υπέρβαση, αφού για πρώτη φορά απευθύνονται οι ίδιοι στους μαθητές τους και τους γονείς τους. Φυσικά δεν αρκεί, αλλά κάτι είναι κι αυτό μπροστά σε τούτα και τα άλλα που είδαμε για τα σχολεία τούτο το καλοκαίρι…
(και που δεν είχαμε διαννοηθεί τα τελευταία 20 χρόνια)
10 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 10:35 μμ
σχολιαστης
Γιατί το κείμενο το έγραψε η …ΑΝΤΑΡΣΥΑ που το σύνθημα αυτό το έχει για ψωμοτύρι.
Αγαπητέ nikiplos διαφωνούμε πλήρως. Βρίσκω την επιστολή ανατριχιαστική αφού οι λειτουργοί του κράτους στο χώρο της εκπαίδευσης παρουσιάζουν στα παιδιά την δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση σαν κάτι το τερατώδες.
Ενα κείμενο διχαστικό.
10 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 10:38 μμ
sissa ben dahir
Σχο μου φαίνεται είσαι μακριά από την καμαρίλα του σχολικού συνδικαλισμού και καλά κάνεις βέβαια.
Σε πενθήμερες και μάλιστα επαναλαμβανόμενες το μεγάλο μέρος των καθηγητών της δευτεροβάθμιας δεν μπορεί ν ακολουθήσει. Η παρακράτηση πολλών μεροκάματων στα 700-1400 ευρώ του μισθού είναι απαγορευτική για να κάνεις απεργία. Οι δάσκαλοι δεν έχουν τρόπο όπως έχουν στην τριτοβάθμια, στο μετρό ή στην αλήστου μνήμης ΕΡΤ να έχουν κλειστό το μαγαζί και να πληρώνονται.
Συνεπώς οι Ολμέδες/Ελμέδες προσπαθούν να βάλουν στο παιγνίδι τους μαθητές και όσες ομοσπονδίες γονέων ελέγχουν τα κόμματά τους, να τραβήξουν εκείνοι τον αγώνα.
Οι μεν μαθητές να κάνουν τις καταλήψεις, οι δε γονείς την περιφρούρηση των καταλήψεων, ώστε να αρχίσει μεν η εξέγερση κατά των ανδρείκελων της Μέρκελ αλλά να μην χάνεται και το μεροκάματο αφού θα έχουμε κατάληψη.
10 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 11:10 μμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Το πρόβλημα δεν είναι κατά τη γνώμη μου στο πώς εμφανίζουν την κυβέρνηση ή την πολιτική της ή και τις όποιες αντιλήψεις έχουν οι συντάκτες.
Ούτε στο ύφος, δεν είναι ιδιαίτερα επιθετικό, αλλά και να ήταν δεν νομίζω ότι ..θα άφηνε τράυματα.
Το πρόβλημα είναι ότι έχουν μπερδέψει τους ρόλους του συνδικαλιστή εκπροσώπου, με αυτόν του καθηγητή και του παιδαγωγού και απευθύνονται για ζητήματα που εμπίπτουν στα πλαίσια της άσκησης του πρώτου ρόλου χρησιμοποιώντας ως μη όφειλαν τις σχέσεις του δεύτερου.
Και αν αυτοί έχουν μπερδευτεί, αν στην πραγματικότητα δεν έχουν μπερδευτεί καθόλου 😉 , είναι μεγάλο λάθος να μπερδεύουν και τα παιδιά και να τα κάνουν μέρος του αχταρμά που έχουν στο κεφάλι τους.
Δυστυχώς όμως ακόμη και στο επίπεδο της ..σκιαγράφησης της σχέσης τους είναι εξίσου ανεύθυνοι
Λένε
Με ενώνουν μαζί σου κοινές έγνοιες για το μάθημα της ημέρας, οι χαρές και οι λύπες της σχολικής καθημερινότητας. Ακόμα κι αυτά που κάποιες στιγμές φαίνεται να μας χωρίζουν συχνά γίνονται αφορμή για να συνδεθούμε στενότερα
Τι λετε ρε παιδιά, δεν έχετε αντιληφθεί ότι σας ενώνουν πολλά φυσικά και ότι ο δεσμός σας είναι από τους σοβαρότερους αλλά στα πλαίσια του ρόλου σας;;
Ο οποίος είναι η εκπροσώπηση της Πολιτείας στο πεδίο της διαπαιδαγώγησης των νέων και μάλιστα στη β¨θμια των ανήλικων μελών της κοινωνίας.
Αυτή η σχέση, ξέρετε, προϋποθέτει ιεραρχίες και άσκηση εξουσίας, πράγμα το οποίο κάνετε (και ορθά)
Γιατί τον απεκδύεστε τόσο εύκολα, για να το παίξετε ..αντεξουσιαστές στα μάτια τους και τελικά να τους φορτώσετε το δικό σας πρόβλημα.
Και τελικά άμα δεν μπορέσουν να σας αμφισβητήσουν, αφού τους πήρατε το παιχνίδι της κόντρας στις δομές της εξουσίας με ένα ασφαλή και εντός των κοινωνικών πλαισίων τρόπων, τι θα πρέπει να κάνουν, τι να αμφισβητήσουν και πώς;; (ρητορικά τα ερωτήματα, νομίζω ότι όλο και κάπου πάει το μυαλό μας).
Τέλος, τι θέλετε από αυτήν την κίνηση, τι νομίζετε ότι πρέπει να κάνουν δηλαδή τα 12-17χρονα για να εκφράσουν τη ..συμπαράστασή τους;; 😉
Όντως θλίψη, αλλά για άλλους λόγους από αυτούς των …κόκκινων γραμμάτων, πολύ πιο σοβαρούς
10 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 11:25 μμ
σχολιαστης
Μα τα κόκκινα γράμματα απλώς θυμίζουν μέσω του συνθήματος ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει 2 έδρες στις 11 της ΟΛΜΕ που δείχνει ότι το …όργανο έχει προκύψει μέσα από την τάση των εκπαιδευτικών να μη συμμετέχουν στις διαδικασίες. 🙂
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 12:01 πμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Έτσι έλεγες παλιά και για τον σ. Παναγιώτη (ανύπαρκτη διείσδυση και τέτοια) και ..η ζωή σε οδήγησε να τσιτάρεις ακατασχέτως ίσκρα.
Για αξιοποίησε την εμπειρία σε παρακαλώ και άρχισε από τα τώρα τις επαφές με τον εν λόγω χώρο, διότι προβλέπω ότι έχουμε αύξηση (γενικότερα).
(ξεκίνα από τον Άγγελο για να σούρθει μαλακά και μετά ..ανεβάζουμε το επίπεδο με άλλους πιο μπρούτους) 🙂
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 12:06 πμ
Ahepas
Σχολιαστή είσαι θλιβερός…
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 12:59 πμ
Kostas Karampas
oi ολμεδες βγαλαν μια ηπια ανακοινωση ενω θα μπορουσαν να μιλανε για τη γεννοκτονια που γινεται σε βαρος ολων μας για να σωθει το ευρω και οι γερμανικες τραπεζες οτι καταπατηθηκε το συνταγμα και οι νομοι και οτι οι κλεφτες και ληστες τσιπροσαμαραδες θα μας εξοντωσουν ολους,Ηρθε η ωρα της ειρηνικης επαναστασης και ανατροπηςτης κατοχης και της χουντας.Ας κανουμε οτι μπορουμε και πρωτα απο ολους οι 12000 απολυμμενοι εκπαιδευτικοι.Με πορειες κηδειες καρναβαλια δεν προκειται να βρουν δουλια ουτε σε 400 χρονια πρεπει να γινουν ολοι σιχαμεροι οπως λεει ο συντροφος μπουμπουκος δηλαδη λαθρομεταναστες΄.Η΄τωρα ή ποτε.ΓΙΟΥΡΓΙΑ
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 1:45 πμ
Πάνος
σχο (και λοιποί σχολιαστές)
εδώ υπάρχει μια παρεξήγηση: η επιστολή αυτή της ΟΛΜΕ κυκλοφόρησε στις 13 Μαϊου 2013:
http://www.naftemporiki.gr/story/650963
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 1:49 πμ
Πάνος
Η σωστή (φρέσκια) επιστολή προς τους μαθητές είναι αυτή:
09-09-2013 Γράμμα της ΟΛΜΕ προς τους Μαθητές
ΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΟΛΜΕ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ
Μαρία, Γιάννη, Πέτρο, Ελένη, Ανίσα, Βλαντισλάβ…
Αγαπητή μας μαθήτρια, αγαπητέ μας μαθητή
Πάει καιρός από τότε που οι πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη ήταν για όλους μας μια γλυκιά επιστροφή στο σχολείο, γεμάτη από τις ανταλλαγές των καλοκαιρινών εμπειριών, από το σχεδιασμό και τις αποφάσεις για την καινούργια σχολική χρονιά και την ανανέωση της υπόσχεσης πως θα κάνουμε ό,τι μπορούμε, για να ζήσουμε καλύτερα. Έχει περάσει ήδη αρκετός καιρός, από τότε που οι κυβερνήσεις των μνημονίων και όλοι όσοι τις υπηρετούν, αποφάσισαν να διαλύσουν το Δημόσιο Σχολείο, να το μετατρέψουν σε μια άχρωμη και σκληρή επιχείρηση, που θα χωράει όλο και λιγότερα παιδιά. Κάποιοι προσπαθούν επίμονα να μας πείσουν πως αυτό είναι κάτι φυσικό και λογικό. Περιμένουν από μας να «συνηθίσουμε» την καταστροφή. Όμως ξέρουμε, ότι αυτό δεν θα συμβεί! Γιατί δεν μπορούμε να ζήσουμε έτσι. Αλλά και γιατί ακόμη δεν θα παραιτηθούμε -ούτε εμείς ούτε εσύ- από το να είμαστε άνθρωποι, από το να θέλουμε έναν καλύτερο κόσμο, από τη δύναμη της νεανικής ορμής και δημιουργικότητας, από την έντονη επιθυμία ν΄ αλλάζουν τα πράγματα γύρω μας κόντρα στις συνήθειες και τον εφησυχασμό.
Μετά από τούτο το Σεπτέμβρη λοιπόν, τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο. Γι αυτό, εμείς, οι καθηγητές και οι καθηγήτριές σου, αποφασίσαμε να ξεσηκωθούμε σε έναν απεργιακό αγώνα για την υπεράσπιση του Δημόσιου Σχολείου, της ζωής μας και της δικιάς σου ζωής. Απέναντί μας έχουμε τα στελέχη των υπουργείων, τους καλοπληρωμένους μάνατζερ, τα δελτία ειδήσεων, που δεν έχουν σταματήσει να επαναλαμβάνουν μονότονα ότι ο δικός μας αγώνας θα βλάψει το Σχολείο και όχι η δική τους βάρβαρη πολιτική. Αυτοί οι άνθρωποι, ζώντας χρόνια τώρα στα σαλόνια της εξουσίας, δεν είναι σε θέση να καταλάβουν τις ανάγκες σου, τις αγωνίες σου, τα όνειρά σου. Αυτοί οι άνθρωποι, γρανάζια του συστήματος ξέρουν μόνο να κάνουν λογιστικούς λογαριασμούς, και σ’ αυτούς τους λογαριασμούς βρήκαν ότι το Δημόσιο Σχολείο περισσεύει.
Μέσα στο καλοκαίρι, συνέχισαν το καταστροφικό έργο της συγχώνευσης/κατάργησης σχολείων. Έκλεισαν αιφνιδιαστικά και μέσα σε μια νύχτα σχολεία καταργώντας ειδικότητες της τεχνικής εκπαίδευσης σπρώχνοντας εσένα και χιλιάδες συμμαθητές σου στην «αγκαλιά» των σχολαρχών. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση προσπαθεί να ολοκληρώσει τη μετατροπή του σχολείου σε ένα εξεταστικό κάτεργο, ένα εξαντλητικό κέντρο εξετάσεων. Αντί να επεξεργαστεί ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που θα στοχεύει στην ουσιαστική και πολύπλευρη γνώση, που θα μειώνει την αφόρητη πίεση που ζεις, δημιουργεί έναν απάνθρωπο μηχανισμό, ένα Μινώταυρο, που βασίζεται στις συνεχείς εξετάσεις από το Γυμνάσιο μέχρι και την τελευταία μέρα σου στο Λύκειο. Θέλουν έτσι να τσακίσουν τη Νιότη σου, να συνηθίσεις τον έλεγχό τους, ώστε αύριο να είσαι ένας υπάκουος υπάλληλος. θέλουν να σε διώξουν πρόωρα από το Σχολείο, ώστε να γίνεις ένας «φθηνός» ανειδίκευτος εργαζόμενος, αν καταφέρεις να βρεις δουλειά. Σχεδιάζουν μια σχολική ζωή άχαρη και δυσάρεστη, με πιο πολλά παιδιά στα τμήματα και τα εργαστήρια και πολύ λιγότερους καθηγητές περιπλανώμενους –σε πολλά σχολεία ο καθένας-. Με την ίδια περιφρόνηση που φέρονται σε καθετί ζωντανό και όμορφο, μας επιβάλλουν να «αξιολογηθούμε», να μετατρέψουμε δηλαδή ό,τι αγαπάμε περισσότερο –τις σπουδές μας και την καλλιέργειά μας, τα προγράμματα και τις εργασίες που κάνουμε μαζί με σένα, τις εκδρομές, τα θεατρικά, τις συζητήσεις, τις πρόβες και τις συναυλίες- σε «χαρτιά» που θα γεμίσουν το φάκελό μας, μήπως και γλιτώσουμε για λίγο την απόλυση. Μαζί μ’ αυτό έχτισαν έναν ασφυκτικό πειθαρχικό κώδικα που μας θέλει άβουλα ανθρωπάκια που θα κάνουν απλά μάθημα και δεν θα νοιάζονται για τίποτε περισσότερο.
Ξεκινάμε αυτή τη χρονιά σημαντικά λιγότεροι: με κλεισμένα πολλά σχολεία στην τεχνική και τη γενική εκπαίδευση, με πάνω από δέκα χιλιάδες συναδέλφους μας που τους έκοψαν το δρόμο για το σχολείο. Είναι μια κατάσταση που τη γνωρίζεις και εσύ από πρώτο χέρι: Και οι δικοί σου γονείς υφίστανται την ίδια βίαιη επίθεση με τις περικοπές των μισθών τους, τις απολύσεις , τα λουκέτα των καταστημάτων και το απελπιστικό τέρας της ανεργίας να τους απειλεί. Γιατί κι εσύ κάθε μέρα μετράς τα λιγοστά ψιλά μπροστά στο κυλικείο, δηλητηριάζεις τη χαρά της επιτυχίας σου στις Πανελλαδικές με την αγωνία αν θα τα βγάλει η οικογένειά σου πέρα οικονομικά, ρωτάς αν έχει πια νόημα να σπουδάσεις αυτό που θέλησες ή αν υπάρχει κάποια άλλη σχολή που να σε οδηγεί σε «πιο σίγουρο μισθό» μήπως και ξεφύγεις έτσι απ’ τη μιζέρια και τη φτώχεια. Γιατί είναι οι χθεσινοί μας μαθητές, δηλαδή τ’ αδέρφια και οι φίλοι σου, που μας λένε ότι πια δεν αντέχουν εδώ και κυνηγούν την τύχη τους στο εξωτερικό, στο δρόμο της μετανάστευσης, που τον είχαν πάρει κάποτε οι παππούδες μας κι ελπίζαμε πως δεν θα τον ξαναπερπατήσουμε από την ανάγκη.
Είναι κοινά τα προβλήματά μας. Ζούμε, δημιουργούμε, αγωνιούμε και ονειρευόμαστε στον ίδιο χώρο αλλά για ολόκληρη την κοινωνία. Μια κοινωνία που δεν έχει την πολυτέλεια να παρακολουθεί μουδιασμένη το ένα χτύπημα να ακολουθεί το άλλο. Γι’ αυτό εμείς, οι καθηγητές και οι καθηγήτριές σου, αποφασίσαμε να ξεσηκωθούμε σ’ αυτόν τον αποφασιστικό αγώνα, που θα σπάσει την αδράνεια του «δε γίνεται τίποτα». Σ’ αυτόν τον αγώνα θέλουμε δίπλα μας όλους τους εργαζόμενους. Θέλουμε τους γονείς σου, μα χρειαζόμαστε κι εσένα. Όχι για να αναλάβεις καθήκοντά που είναι δικά μας. Το κόστος του αγώνα θα το σηκώσουμε εμείς στο ακέραιο. Σε θέλουμε δίπλα μας γιατί, όπως και μέσα στην τάξη, είναι η δικιά σου συμμετοχή που δίνει νόημα στη δουλειά μας και στον αγώνα μας. Μόνο μαζί μπορούμε να σπάσουμε την κυριαρχία της μοιρολατρίας και της μιζέριας, μόνο μαζί μπορούμε να σταθούμε όρθιοι και να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε απλώς «άλλο ένα τούβλο στον τοίχο» τους, άλλο ένα γρανάζι στη μηχανή τους.
Μετά από τούτο τον Σεπτέμβρη λοιπόν τίποτε δεν θα είναι πια το ίδιο. Αυτήν την κρίσιμη μάχη ή θα την κερδίσουν οι πολιτικές της Τρόικα και της κυβέρνησης που την υπηρετεί επιβάλλοντας την ερήμωση και τη δυστυχία ή θα την κερδίσουμε εμείς, ανοίγοντας το δρόμο για το σχολείο του μέλλοντος, για μια δημιουργική και ελεύθερη ζωή για όλους. Εμείς, οι καθηγητές και οι καθηγήτριές σου, σου ζητάμε να σταθείς στο πλάι μας, να προσθέσεις την αποφασιστικότητά σου στη δική μας και να γίνεις μέρος του τεράστιου λαϊκού ποταμιού που θα γεμίσει τους δρόμους της χώρας και θα νικήσει!
Με αγάπη,
Οι αγωνιζόμενοι καθηγητές και καθηγήτριες σου! Αθήνα, 9/9/2013
http://olme-attik.att.sch.gr/new/?p=5895
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 1:50 πμ
Πάνος
…και προς τους γονείς, αυτή:
09-09-2013 Γράμμα της ΟΛΜΕ προς τους Γονείς
ΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΟΛΜΕ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ
Αγαπητοί Γονείς,
Ο φετινός Σεπτέμβρης με το άνοιγμα των σχολείων μας βρίσκει όλους, εργαζόμενους και νεολαία με σοβαρά προβλήματα επιβίωσης από τη συνέχιση της πιο βάρβαρης πολιτικής Κυβέρνησης και Τρόικα.
Ο χώρος της δημόσιας εκπαίδευσης δέχεται ολομέτωπη επίθεση.
ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
Ας μας απαντήσουν :
1.Μπορούν να λειτουργήσουν τα σχολεία με 16.000 λιγότερους καθηγητές;
2. Μπορούν να λειτουργήσουν τα σχολεία με 27αρια και 30αρια τμήματα, με μετακινήσεις μαθητών και κατευθύνσεων;
3. Μπορούν να λειτουργήσουν τα σχολεία χωρίς να βρίσκει τον καθηγητή του και τον τομέα στον οποίο φοιτούσε και θα ήθελε να συνεχίσει να φοιτά ένας μεγάλος αριθμός μαθητών (πάνω από 20.000) των ΕΠΑΛ και των ΕΠΑΣ;
4. Μπορούν να λειτουργήσουν τα σχολεία με καθηγητές που δεν ξέρουν σε ποια και πόσα σχολεία θα διδάξουν, σε ποια περιοχή της χώρας θα δουλέψουν κι αν θα έχουν δουλειά το επόμενο διάστημα;
5. Μπορούν να λειτουργήσουν τα σχολεία με λειτουργικές δαπάνες μειωμένες κατά 60%. χωρίς χρήματα για ρεύμα, νερό, θέρμανση;
6. Μπορούν να λειτουργήσουν τα σχολεία με προγράμματα που αναμορφώνονται κάθε ημέρα και περιμένουμε που θα σταματήσει η ρουλέτα; Χωρίς να υπάρχει μια μελέτη που να υποστηρίζει τη μια ή την άλλη αλλαγή;
7. Μπορούν να λειτουργήσουν τα σχολεία με προγράμματα αποσπασματικά – επιστημονικά αντικείμενα κατακερματισμένα- με πληροφορίες ατάκτως εριμμένες αντί της γνώσης σε βάθος και πλάτος των γνωστικών αντικειμένων;
8. Μπορούν να λειτουργήσουν τα σχολεία και να ανταποκριθούν οι μαθητές που προέρχονται από φτωχές οικογένειες στον εξεταστικό μαραθώνιο που ετοιμάζουν, με εξετάσεις τύπου πανελληνίων στις τρεις τάξεις του Γενικού και του Επαγγελματικού Λυκείου και μάλιστα χωρίς καμιά υποστηρικτική διαδικασία; Με αμφισβήτηση και αυτής της δυνατότητας να πάρουν απολυτήριο;
9. Μπορούν να λειτουργήσουν σχολεία που μετατρέπουν τα οράματα και τις προσδοκίες των μαθητών για επαγγελματική εκπαίδευση, σε απλήρωτη, ανασφάλιστη εργασία μέσω της μαθητείας, για να αυξάνουν τα κέρδη τους οι εργοδότες;
10. Θα αποδεχτούμε για τα παιδιά μας τη θέση ενός μισοκαταρτισμένου εργάτη σε μια ειδικότητα που θα υπάρχει όσο εξασφαλίζει κέρδη στους εργοδότες και θα καταργείται όταν ο εργοδότης αυτός βρίσκει σε άλλο τόπο και κλάδο δυνατότητες για να αυξάνει τα κέρδη του;
11. Μπορούν να διδάξουν και να παράγουν ποιοτικό έργο οι εκπαιδευτικοί σε σχολεία που λειτουργούν με την απειλή του ελεγκτή της δημόσιας διοίκησης, την απειλή των κακόβουλων καταγγελιών που οδηγούν σε βαριές πειθαρχικές ποινές και αργία όσους δε συμμορφώνονται με τις επιλογές τους;
Για όλους αυτούς τους λόγους αλλά και πολλούς ακόμη εμείς οι εκπαιδευτικοί, μαζί με τους μαθητές και τους γονείς και όλους τους εργαζόμενους.
ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ «ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ» ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ:
στην ουσιαστική μόρφωση για όλους τους μαθητές, χωρίς εξεταστικούς και ταξικούς φραγμούς,
στη σταθερή, μόνιμη αξιοπρεπή εργασία για εκπαιδευτικούς, για μαθητές – αυριανούς εργαζόμενους και για τους γονείς τους – τωρινούς εργαζόμενους κι ανέργους.
Αντιστεκόμαστε στη διάλυση του δημόσιου σχολείου. Με μαζικούς ενωτικούς αγώνες ΜΠΟΡΟΥΜΕ και θα ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ αυτή την πολιτική.
ΜΑΖΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΧΩΡΑΕΙ ΌΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΌΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ
Αθήνα, 9/9/2013
http://olme-attik.att.sch.gr/new/?p=5892
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 2:11 πμ
Πάνος
Ως προς τη «θλίψη» τώρα, όντως υπάρχει. Αλλά αιτία της δεν είναι κυρίως η επιστολή της ΟΛΜΕ προς τους μαθητές, αλλά η κατεδάφιση της Δημόσιας Εκπαίδευσης.
Η οποία, μαζί με τις Δημόσιες Υπηρεσίες Υγείας (που αντιμετωπίζουν παρόμοιο θέμα) είναι οι δυο μεγάλες κατακτήσεις της ελληνικής κοινωνίας.
Μιας κοινωνίας που ΧΩΡΙΣ αυτές θα επιστρέψει δεκαετίες πίσω.
Η ΟΛΜΕ (η οποία ΔΕΝ είναι η ΑΝΤΑΣΥΑ, βεβαίως) προσπαθεί να αντιπαρατεθεί στην επικοινωνιακή επίθεση της κυβέρνησης. Η οποία ΔΕΝ εξαιρεί καθόλου μαθητές και γονείς – κάθε άλλο μάλιστα.
Αν τώρα ό,τι κάνει (και λέει) η κυβέρνηση είναι καλό και ότι προέρχεται από την ΟΛΜΕ είναι κακό, είναι άλλης τάξεως πρόβλημα.
Κατά τη γνώμη μου ευθύνες έχουν (έχουμε) όλοι. Όχι όμως τις ίδιες.
Η αναλογία στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι 90:10.
*
Την άποψή μου για την απεργία που ξεκινάει σε λίγες μέρες τη διατύπωσα στις 20 Αυγούστου:
https://panosz.wordpress.com/2013/08/20/strike-10/
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 2:23 πμ
Άγγελος
μια χαρά είναι οι επιστολές.
η ΟΛΜΕ διαβάζει τέκη;
http://www.techiechan.com/?p=1989
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 8:01 πμ
Πάνος
Άσχετο, ίσως, αλλά συνέβη χθες στη Βουλή κατά τη συζήτηση του ν/σ για την Παιδεία.
*
Αντι-ΚΚΕ παραλήρημα από τον υφυπουργό Παιδείας
Πληρωμένη απάντηση από τον Θ. Παφίλη στα αναμασήματα Κεδίκογλου για τον «902»
Αισχρή επίθεση κατά του ΚΚΕ εξαπέλυσε ο υφυπουργός Παιδείας Συμεών Κεδίκογλου, ενοχλημένος από την πολιτική κριτική του Κόμματος στο αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο. Απευθυνόμενος στους βουλευτές του ΚΚΕ, είπε ότι «δεν είστε θύματα του καπιταλισμού, είστε θύτες», «δεν έχετε ηθικό πλεονέκτημα, πουλήσατε τον «902» σε «οφ σορ» εταιρεία», «απολύσατε τους εργαζόμενους και ψάχνουμε στις Παρθένες Νήσους να βρούμε τους νέους ιδιοκτήτες του «902»».
Απάντηση στον Σ. Κεδίκογλου, έδωσε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης, ο οποίος είπε: «Ακουσα την τοποθέτηση του κ. Κεδίκογλου. Φοβερή επιχειρηματολογία για το νομοσχέδιο για την παιδεία. Μας απάντησε για την κριτική που κάνουμε, την σκληρή. Δε μου λέτε ποιος σας το έγραψε; Ο ΔΟΛ ή ο Παπαδημούλης το άρθρο; Εχετε το θράσος εσείς να μιλάτε και να μας κατηγορείτε γιατί πουλήσαμε τον «902»; Σας έπιασε ο πόνος για τον «902»;
Εμείς τον πουλήσαμε νόμιμα, για να πληρώσουμε τους εργαζόμενους και τα ασφαλιστικά ταμεία. Οταν εσείς και προσωπικά, έχετε υπογράψει και έχετε ψηφίσει τέτοιους νόμους που στέλνουν στην κόλαση χιλιάδες εργαζόμενους. Τολμάτε να πάτε στην Εύβοια, ή όπου θέλετε; Και τολμάτε να μας μιλήσετε εμάς γιατί τον πουλήσαμε; Τι μας περάσατε; Δεν τον θέλαμε τον «902»; Για να πληρώσουμε τους εργαζόμενους. Εχετε ακούσει κανένα να έχει πουλήσει επιχείρηση και τα λεφτά που παίρνει να τα δίνει στους εργαζόμενους και στα ασφαλιστικά ταμεία; Γι’ αυτό τον δώσαμε τον «902».
Και βρήκατε εσείς να μιλήσετε για οφσόρ. Τα μισά σας στελέχη θα πάνε φυλακή. Το βασίλειο της διαφθοράς, το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα σας, τόσα χρόνια. Εσείς είστε οι βασιλιάδες των οφσόρ και της αδιαφάνειας και έχετε το θράσος να βγαίνετε στη Βουλή και να μιλάτε; Ολα φανερά είναι, τίποτα κρυφό δεν υπάρχει. Είστε υπουργός ή δεν είστε; Εχετε στοιχεία να μιλήσετε ή ζηλέψατε τον Πάγκαλο; Κι ο Πάγκαλος μας έλεγε για το «Γερμανό» και βγήκε δικός σας υπουργός, θα τον ονομάσω κιόλας, Επικοινωνιών, ο Βερελής και λέει το ΚΚΕ δεν έχει καμία σχέση με το «Γερμανό». Ζηλέψατε τον Πάγκαλο; Σ’ αυτή τη λογική;
Τι νομίζετε, ότι βρήκατε ευκαιρία και μας μιλάτε εσείς για ηθικό κύρος; Το ΠΑΣΟΚ; Εσείς στέλεχος του ΠΑΣΟΚ κι αυτής της κυβέρνησης και όλης της κατάστασης που βιώνει ο ελληνικός λαός, μιλάτε για το ΚΚΕ; Που, τι έκανε; Σας το λέω, για να το ξέρει κι ο ελληνικός λαός, έδωσε ένα μέσο πολύ χρήσιμο για την πάλη του λαού, όχι για να βγάλει λεφτά, αλλά για να πληρώσει τους ίδιους εργαζόμενους. Ποιος σας τα είπε αυτά; Οι καναλάρχες; Αυτοί που σας χρηματοδοτούν όλα αυτά τα χρόνια; Ποιοι;
Μιλάτε εσείς για οφσόρ; Για τις βαλίτσες των χρημάτων που έρχονταν; Για τα σκάνδαλα της ΖΗΜΕΝΣ; Για ποια μιλάτε; Εσείς δεν τα φτιάξατε; Τι νομίζετε, ότι βρήκατε ευκαιρία στο εκπαιδευτικό να απαντήσετε με συκοφαντική επίθεση κατά του ΚΚΕ; Αμα έχετε στοιχεία, υπουργός είστε, αλλά δεν έχετε στοιχεία. Είστε ανίκανος. Ανίκανος και αισχρός. Και το λέω έτσι. Αμα έχετε στοιχεία, βγέστε και πέστε τα. Οχι αυριανισμούς και χτυπήματα κάτω απ’ τη μέση.
Εμείς κάνουμε πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση. Δεν ανεχόμαστε όμως αυτούς που έχουν συνδέσει με τη μίζα και τη διαφθορά το όνομά τους να μας κατηγορούν άδικα. Αλλωστε, την απάντηση στον κ. Κεδίκογλου και σε όλους τους υπόλοιπους τη δίνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι του «902» που ομόφωνα, όχι μόνο αποδέχτηκαν, αλλά υπερασπίζονται κι αυτή τη λύση που έδωσε το ΚΚΕ. Ντροπή».
Παρά την πληρωμένη απάντηση που πήρε από τον Θ. Παφίλη, ο Σ. Κεδίκογλου επανήλθε για να επαναλάβει τα ίδια. Τις αθλιότητες Κεδίκογλου αποδοκίμασε ακόμα και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, Δ. Κρεμαστινός, που έκανε λόγο για προσωπική άποψη του υφυπουργού, προσθέτοντας ότι «δεν υιοθετούμε ως χώρος αυτήν την άποψη».
http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=7606355&publDate=11/9/2013
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 8:01 πμ
σχολιαστης
Ahepas, θλιβερός είσαι και φαίνεσαι.
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 8:09 πμ
nikiplos
Αγαπητέ, Σχολιαστή… Απο τα γραφόμενά σου καταννοώ ότι είσαι αδαής περί του τι συνέβη στη δημόσια παιδεία το καλοκαίρι του 13…
Ενημερώσου και ύστερα θα δεις την επιστολή του Πάνου πολύ ήπια… 🙂
(επομένως προς ώρας … δεν διαφωνούμε πουθενά… :). Απλά δεν γίνεται να υπάρξει συζήτηση ή διαφωνία επι ενός θέματος που γνωρίζει μόνο ο ένας… )
Αναγνώστη Αθηναίε… Πολύ σωστά θέτεις το ζήτημα: Μπορεί ο παιδαγωγός να κάνει πολιτική? Μπορεί ο Δημόσιος Διδάσκαλος να περνάει την πολιτική του εκμεταλλευόμενος το ρόλο του? Και μάλιστα εμπλέκοντας τις δικές του συνδικαλιστικές ανησυχίες με τα παιδιά? Που είναι χαρακτήρες εν τη διαπλάσει των, δηλαδή που τώρα διαμορφώνονται? κλπ κλπ?
Γιατί αυτά τα ερωτήματα επί τοις ουσίας βάζεις. Στο πρώτο (περί πολιτικής κλπ) η απάντηση είναι περίπου άμεση. Και δεν θα πω εδώ αυτά τα ορέα, ότι δηλαδή κάθε τι άπτεται της πολιτικής και επίσης ότι η διαχείριση μιας ομάδας ανθρώπων με όλους τους δυνατούς ρόλους αν δεν είναι πολιτική τι άλλο είναι. Θα πω το απλούστερο: Δεν μπορεί να κάνει πολιτική όπως την εννοεί ένας ενήλικας ή (το χειρότερο) ο γονιός του παιδιού που βλέπει μέσα σε αυτό μια προέκταση του δικού του εαυτού και των δικών του στρεβλώσεων. 50-70 χρόνια στοχευμένης πολιτικής από το άθλιο σύστημα εκπαίδευσης της παιδείας μας στα κεφάλια των μαθητών ελάχιστα αποτελέσματα έφεραν. Εσύ φυσικά το ξέρεις καλύτερα: στρατευμένη copy paste πολιτική δεν πιάνει… Ας θυμηθούν κάποιοι νεώτεροι τη θέση των Κνιτών στα σχολεία στα 80ς για να το κατανοήσουν…
Στο δεύτερο ζήτημα που βάζεις μπορεί η ηθικά σωστή απάντηση να είναι όχι, όμως η πραγματικότητα είναι άλλη. Το επίσημο κράτος επενέβη στο σχολικό συνδικαλισμό με τον ίδιο τρόπο που ένας μαλλιαρός καθολικός ιερέας βιάζει ένα 8χρονο αγγελούδι… Σε όλα τα χρόνια του σχολικού συνδικαλισμού, οι καταμετρήσεις της ΜΑΚΙ, ΠΑΜΚ, ΚΝΕ κλπ, δεν ήταν άλλο παρά η καθαρή επεμβατικότητα των γονέων, της κοινωνίας και κυρίως των εκπαιδευτών προς τους μαθητές. Το αποτέλεσμα φυσικά το βλέπουμε και σήμερα. Ως αντίδραση στα ανωτέρω προέκυψαν οι καταλήψεις στα σχολεία και ένα κίνημα της τάξης του: βαριέμαι να κάνω μάθημα κάνω κατάληψη για τη θέρμανση. Φυσικά για άλλους προφανείς λόγους το καθηγητικό κατεστημένο ήταν υπέρ αυτών των καταλήψεων.
Επί τοις ουσίας: Με το περιεχόμενο και την ουσία των επιστολών συμφωνώ. Ίσως να είναι το ήττον και ακροθιγώς να τίθενται ζητήματα που θα έπρεπε να αναλυθούν, όμως είναι η πρώτη φορά που κάποιοι κάνουν κάτι πχ μια απεργία και εξηγούν τους λόγους σε εκείνους στους οποίους η άσκηση της απεργίας έχει άμεσο αντίκτυπο, τους μαθητές και συνεκδοχικά τους γονείς τους (η προέκταση που λέγαμε). Ίσως στο περιεχόμενο καθεαυτό να μπαίνουν ζητήματα άσχετα, η θέρμανση κλπ, όμως για να αναλογιστούν μερικοί τι σημαίνει να πηγαίνεις στην Κοζάνη σε σχολείο που δεν θερμαίνεται? Τελειώνω με το να πω το προφανές για μένα, ότι ίσως να κρύβονται πίσω συντεχνιακά ζητήματα, όμως σε ποιόν μέχρι σήμερα συνδικαλιστικό αγώνα δεν μπαίνουν τέτοια και μόνο τέτοια? Ίσως αυτή να είναι η πρώτη φορά που μπαίνουν και ζητήματα που αφορούν την άσκηση της ίδιας της παιδείας στη χώρα.
Ακροθιγώς:
α. Μπορεί να υπάρξει φέτος σχολείο στα ΕΠΑΛ, όπου οι μαθητές που περαίωσαν την πρώτη λυκείου θα πρέπει να αλλάξουν ειδικότητα? Πχ ο κομμωτής ή ο γραφίστας να γίνει υδραυλικός ας πούμε… Ξέρει κανείς πόσοι είναι αυτοί? Δεν θα έπρεπε με γνώμονα τους μαθητές και αναδρομικά να γίνουν οι «κινητικότητες»? Αναλογίζονται μερικοί ότι οι περισσότεροι μαθητές πλέον δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πάνε σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια? Ξέρουν μερικοί εξυπνάκηδες τι δημοτικότητα είχαν οι ειδικότητες που αποσύρθηκαν? Ήταν μήπως στα αζήτητα ή ήταν οι πλέον δημοφιλείς?
β. Μπορούσε να υπάρξει σχολείο χωρίς πληροφορική? Χωρίς να διδάσκονται οι μαθητές του τα στοιχειώδη επί ενός εργαλείου που σήμερα είναι βασικό ακόμη και σε χώρες του τρίτου κόσμου?
γ. Έχει κανείς υπόψη του πως συμπεριφέρονται τα σημερινά παιδιά? Ακόμη χειρότερα οι Γονείς τους? Γιατί το να κάνει μια σύγκριση με τα 70ς ή 60ς καλό είναι νοσταλγεί τα μικράτα του, αλλά γνωρίζω στους αδαείς ότι αν τότε σε εκείνα τα χρόνια ήταν δύσκολο να «μαντρώσεις» 30 παιδιά μέσα σε μια τάξη, σήμερα είναι απλά αδύνατο. Η αναλογία είναι 2 προς ένα, δηλαδή σήμερα δεν θα έπρεπε να συζητούμε για πάνω από 15-20 παιδιά, αν φυσικά θέλαμε πραγματικά να μορφώσουμε τον τόπο. Ούτως ή αλλέως οι καθηγητές είναι πάμφθηνοι και αναλώσιμοι πλέον. Ένα σχολικό έτος για ένα σχολείο ακόμη και με υπεράριθμους εκπαιδευτικούς δαπανά λιγότερα από τους 17 αστυνομικούς που φυλάνε τον Πρετεντέρη και την κα Τρέμη. Ένα σχολείο που κάνει καλά τη δουλειά του, όμως θα βγάλει 1000 ή 2000 λιγότερους «αγαπούλες» και «βλαστούς» σε μια 5ετία. Ένα κακό σχολείο θα βγάλει τους διπλούς από όσους βγαίνουν σήμερα
δ. Αναλογίστηκε κανείς αν τυπικά το κράτος ενδιαφέρεται για το αν έγινε μάθημα σε τάξη? Αν διδάχτηκαν οι ώρες? Οι τυπικές επεμβάσεις του κράτους στην εκπαίδευση προάγουν την εύρυθμη λειτουργία της ή τους μαθητοπατέρες και τους λεχρίτες? Τυπική επέμβαση, η καθημερινή δικαιοπρακτική λειτουργία του δημόσιου σχολείου.
ε. και τελειώνω για να μην τα ζαλίζω… Έχει κανείς υπόψη του πως λειτουργεί ένα σχολείο σήμερα? Πως θα πείσεις τους μαθητές, τους νέους να πιστέψουν στον εαυτό τους, να ξεπεράσουν τα στερεότυπα των γονέων τους, να κάνουν δηλαδή την υπέρβαση, όταν η κοινωνία σε εξευτελίζει μπροστά στους ίδιους τους μαθητές σου και σε κάνει καρπαζοεισπράκτορα?
συγνώμη για το σεντόνι…
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 8:33 πμ
σχολιαστης
Αγαπητέ nikiplos, εντάξει εσύ τα ξέρεις κι εγώ όχι. 🙂
Οι φίλοι σχολιαστές μπορούν να διαβάσουν το διάλογο που έγινε το αθώο 2007 στην καλύβα για το θέμα της εκπαίδευσης
https://panosz.wordpress.com/2007/11/04/sholiastis/
Τα ίδια χάλια -επί της ουσίας- υπήρχαν και τότε στην εκπαίδευση με περισσότερα χρήματα για μισθούς και υποδομές και περισσότερους καθηγητές. Δυστυχώς.
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 9:47 πμ
gazakas
Ο Πάνος διευκρινίζει ότι η συγκεκριμένη επιστολή δημοσιεύτηκε το Μάη, ο σχολιαστής σχολιάζει μετά την παράθεση της σωστής χρονικά επιστολής κάνοντας γαργάρα την κοτσάνα του χωρίς καν να βάζει στην ανάρτηση τη διόρθωση. Το «θλιβερός» είναι όντως λίγο.
@nikiplos kudos για όσα επισημαίνεις, ακόμη κι αν διαφωνούμε σε κάποια επιμέρους και όχι, σχολιαστή, δεν υπήρχαν τα ίδια χάλια.
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 10:12 πμ
nikos__alfa
Πέρα από τις εκτιμήσεις στα επί μέρους ζητήματα ουσίας εκείνο που είναι ενδιαφέρον είναι ότι δια των επιστολών ανοίγει ένας διάλογος με τους άμεσα ενδιαφερομένους, γονείς και μαθητές, κάτι που είναι πολύ θετικό για να προσανατολιστεί η κοινωνία και να σκύψει πάνω στα τεράστια προβλήματα της παιδείας. Αυτό πρέπει να συνεχισθεί, να θεσμοθετηθεί ως κοινωνική πρακτική κατά κάποιον τρόπο και να αποτελέσει μπούσουλα για κάθε συνδικαλιστική ηγεσία που σέβεται τον εαυτό της.
Και βέβαια οι καθηγητές ανοίγοντας αυτό τον διάλογο θα πρέπει να περιμένουν και έντονη κριτική για τις δικές τους ευθύνες που οφείλουν να ενσωματώσουν δημιουργικά στις στοχεύσεις τους!
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 10:28 πμ
σχολιαστης
Γκάζακα, έχεις εύκολους τους χαρακτηρισμούς. Δεν θα ακολουθήσω.
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 10:34 πμ
σχολιαστης
Θα είχε ενδιαφέρον να έχουμε στοιχεία για τον αριθμό αυτών που συμμετείχαν στην ψηφοφορία των ΕΛΜΕ. Αν κάποιος μπορεί ας συνεισφέρει.
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 10:36 πμ
papoylis
Ο Σχολιαστής δεν είναι θλιβερός , αγαπητοί συσχολιαστές : είναι απλά απρόσεκτος , όπως ένα παιδί που του δίνουν ένα πατίνι και αυτό από τη χαρά του στουκάρει στην επόμενη γωνία 😉
Περί παιδείας τα έχουμε πει επί μακρόν. Θεωρώ χάσιμο χρόνου να επανέλθω . Οι επιστολές Α και Β της ΟΛΜΕ είναι ένα μέσο αντίδρασης στην επικοινωνιακή καταιγίδα των στημένων . Μέσο συζητήσιμο ως προς τη θεσμική του «επάρκεια» και το ευάλωτο της αμυντικής θέσης στην οποία οι λειτουργοί της εκπαίδευσης βρίσκονται. Θα το συνυπέγραφα ως απλός πολίτης , δεν θα το συνέτασσα έτσι αν ήμουν ΟΛΜΕ.
Αυτό που όντως ήταν θλιβερό ( όπως συνήθως ) ήταν η παρουσία της κας Βούλτεψη στο αλαφούζειο σύμπλεγμα σήμερα το πρωί . . Το κνώδαλο που έχει άποψη για όλα σε αγαστή συνεργασία με το δίδυμο των γαύρων και τον Άγιο με ταυτότητα ΣΥΡΙΖΑ ( εδώ γελάμε ) κατάφεραν
α) να συσκοτίσουν και να διαβάλλουν τις απόψεις της κας Ρεπούση ( με τις οποίες συμφωνώ εν πολλοίς )
β) να μην αφήσουν σοβαρό επί της παιδείας ερευνητή να διατυπώσει στοιχειωδώς τη διαγραφόμενη πραγματικότητα
γ) να δραματοποιήσουν σε επίπεδα Μάρθας Βούρτση ( συχώρα με καλή μου σε έχω δει και θαυμάσει στις Βάκχες σε σκηνοθεσία Κ. Κουν ) το δίλημμα ανοικτά ή κλειστά σχολεία λες και ΑΥΤΟ είναι το καίριο ( ενώ είναι μόνο το …επίκαιρο )
δ) και εν γένει να μετατρέψουν την όλη συζήτηση , που στο προοίμιο οι δύο γλύφτες είχαν αναγγείλλει ως σοβαρή , εμπεριστατωμένη κτλ κτλ , σε ένα απερίγραπτο μπάχαλο με κύριο στόχο τα Ρεπούσεια έπη
Να μη ξεχάσω να σημειώσω ότι στο ίδιο μαγαζί , στο χθεσινοβραδυνό ενημερωτικό πρόγραμμα του εισαγγελάτου θαύμασα το θράσος της δημοσιογράφου – ελέω θεού καθηγήτριας του ΑΠΘ ( αλήθεια πότε και πώς κάν ει η κυρία αυτή διδακτικό και ερευνητικό έργο ) που καταφερόταν με ένθεο πάθος κατά της συναδέλφου της Ρεπούση μη γνωρίζοντας πχ ότι ΔΕΝ υπάρχει πλέον Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Μαύρη λινάτσα με μια άσπρη ανταύγεια 🙂
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 11:08 πμ
σχολιαστης
Τάκης Καραγιάννης
Ο πιο καλός ο μαθητής
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.paideia&id=27517
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 11:14 πμ
σχολιαστης
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_07/09/2013_517682
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 11:31 πμ
Ενη
Δεν εχω διαβάσει τα σχολια, επιφυλασσομαι, ομως
απο μια ματιά βλέπω οτι γινεται περίπου μια «αγιογραφία» του εκπαιδευτικου προσωπικου της δημόσιας εκπαιδευσης.
Αν ομως εχει κανείς και καποιες εμπειρίες απο τη συμπεριφορά δασκάλων και καθηγητών προς τους μαθητές αλλά και προς τους γονεις οι οποιοι δεν τολμουν να διαμαρτυρηθουν επειδή η «αντιδραση» των καθηγητών επεφτε επάνω στα παιδιά. (π.χ. το παιδί σας χρειάζεται φροντιστήριο, μια συνηθης «διαδικασία» και αλλα παρόμοια ……)
Υπηρξαν και υπάρχουν πολλες εμπειρίες μαθητών και γονιών, οπου οι καθηγητές συμπεριφέρονταν ως εχοντες την «εξουσία».και πολλές φορές εχουν και αγνοια.
π.χ. καποτε ενας μαθητης σε εκθεση περιεγραψε την επισκεψη του σε ενα μουσειο σε καποια αλλη χώρα και ο καθηγητής του του ειπε να μην εχει τοσο μεγαλη φαντασία/Προφανως ο ιδιος αγνουσε την υπαρξη του μουσειου.
Αν οι εκπροσωποι της ΟΛΜΕ ειναι το απαγαυσμα των «ιδανικων εκπαιδευτικων,» δεν αποτελουν το συνολο των εκπαιδευτικών.
Αυτό δεν εμποδίζει, φυσικά, το συνολο να συμπαρατασσεται στον αγωνα της ΟΛΜΕ για τα δικαιώματά τους.
Η δε εικόνα που δινεται απο την επιστολη προς τους μαθητές (κειμενο του ποστ), ειναι μια αποπειρα να δημιουργηθει ενα αισθημα αγανάκτησης και μισους στους μαθητές, αλλά πουθενά δεν δινεται και μια εικόνα μιας διεξόδου που να δημιουργει μια αισιοδοξία στα νεαρά παιδιά.
Το να δημιουργεις απαισιοδοξία στη τρυφερή ηλικία ειναι και παρακινδυνευμένο, πολλά παιδιά μπορει να μη σεφθουν τον «αγώνα» (που τους προτρεπει η επιστολη), αλλά την «παραιτηση» οπως και αν ερμηνευθει αυτή.
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 11:41 πμ
Ενη
Πάνο,
Τι ειναι αυτή η επιστολή (χθεσινη) , φρεσκια οπως λες κι΄εσυ;
Μηπως ειδαν την αντιδραση της αλλης του Μαιου (που σιγουρα υπάρχει δεν απεσύρθη)
και προσπαθησαν να διορθώσουν τα …αδιόρθωτα;;
υγ.
Ο Σχολιαστής αναφέρει στο ποστ την ημερομηνία της επιστολης που ποστάρει , Μαιος 2013.
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 11:45 πμ
Πάνος
Από τα στοιχεία που δίνει το (ελαφρώς – όσο πατάει η γάτα) στρατευμένο άρθρο του Λακασά (λινκ του σχολιαστή στην Καθημερινή) προκύπτει και το ενδιαφέρον ότι στις συνελεύσεις η μεν ΔΑΚΕ ήταν σχεδόν αδιόρατη, η δε ΠΑΣΚΕ… αόρατη.
Αυτό δεν εμποδίζει βέβαια τα ΜΜΕ του ΝΔΣΟΚ να προσπαθούν να υποσκάψουν την απεργία όσο μπορούν, ενόψει της χρησιμοποίησης των κομματικών – παραταξιακών μελών του ΝΔΣΟΚ σε ρόλο απεργοσπαστικού μηχανισμού, όπως έχει συμβεί πλειστάκις σε παλαιότερες απεργίες.
Μοναδική ελπίδα της ΟΛΜΕ (και υπό την προϋπόθεση ότι ατή τη φορά θα ξεπεράσει… τον εαυτό της) είναι να αγκαλιαστεί η απεργία των εκπαιδευτικών από τον κόσμο.
Αν δεν συμβεί αυτό, μπορώ να σας περιγράψω από τώρα με κάθε λεπτομέρεια τη συνέχεια – το έργο το έχουμε ξαναδεί σε επανειλημμένες προβολές.
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 11:46 πμ
σχολιαστης
Ενη ποστάρονται και οι δυο επιστολές. Στην αρχή ανέβηκε κατά λάθος αυτή του Μαΐου ως η πρόσφατη. Το λάθος το επισήμανε ο καλυβάρχης και στην επιβαλλόμενη διόρθωση και ενημέρωση, αντί να βάλω μόνο την πρόσφατη, έβαλα και τις δυο. 🙂
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 11:49 πμ
Ενη
Πάνο,
Αυτά που περιγραφεις πιο πάνω (11/9 11,45 πμ.)
εντασσονται στο συνδικαλισμό των κομματων και δεν αφορουν
τον κοσμο. 😉
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 11:50 πμ
papoylis
… αφού δηλαδή έκανε καρούμπαλο με το …πατίνι 😉
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 12:19 μμ
σχολιαστης
Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ στον αγιασμό
Τσίπρας προς μαθητές: Θέλω να σας ευχηθώ καλή χρονιά αλλά θα το θεωρήσετε ειρωνεία…
http://www.protothema.gr/politics/article/309587/tsipras-pros-mathites-thelo-na-sas-euhitho-kali-hronia-alla-tha-to-theorisete-eironeia/
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 12:35 μμ
Πάνος
σχο,
μερσί για την πάσα!
https://panosz.wordpress.com/2013/09/11/tsipras-37/
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 12:41 μμ
Πάνος
…και δεύτερη πάσα!
https://panosz.wordpress.com/2013/09/11/tsipras-38/
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 1:22 μμ
Ενη
Πάντως, αυτή η τακτικη ενος κόμματος , του ΣΥΡΙΖΑ, να επιχειρει μια «διεισδυση» στην μια πλευρα του δημοσιου εκπαιδευτικου συστήματος, με
ανοιχτες επιστολές σε μαθητες και γονεις
μπορει να φανταζει σαν στρατηγικη μιας συγκεκριμενης ιδεολογίας π.χ.
πως αντιμετωπιζονται οι ΙΜΚ (ιδεολογικοι μηχανισμοι του κρατους εκπαιδευση κλπ). απο την κοινωνία των πολιτών, ομως,
αυτή η θεωρία( σύμφωνα με το Γκραμσι )του «πολέμου θέσεων»,
εχει γραφει προ πολλών δεκαετιων σε αλλες συνθηκες και ουδεις μπορει
να πει ποιες θα ηταν οι θεσεις ενος διανοητή οπως ο Γκραμσι, αν ζουσε σημερα,
στην εποχή του παγκοσμιου ιστου, οπου η γνωση και η πληροφορία διαδίδονται σε χρονο dt.
Στο χρονο του ιντερνετ, δεν ισχύουν οι παλαιες μέθοδες επηρρεασμου των πολιτών, χρειάζεται νεα ματιά και για τη θεωρία και για την πραξη.
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 1:24 μμ
Ενη
συνεχεια.
Τωρα θα δω και τις προαναφερόμενες «πάσες» 😉
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 1:33 μμ
Kατερίνα Σ.Μ.
Κακώς ξέχασαν να γράψουν πως “η χούντα δεν τελείωσε το 73″. Ανάμεσα στα καθήκοντα των καθηγητών πρέπει να συμπεριλαμβάνεται και ο εφοδιασμός των μαθητών με την απαραίτητη βασική γνώση για την ουσιαστική λειτουργία της δημοκρατίας.
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 2:27 μμ
σχολιαστης
Κατερίνα όπως ξέρεις εννοούν τη «λαϊκή» δημοκρατία. 🙂
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 2:31 μμ
Ενη
Σχολιαστή
Νομίζω οτι εκτος απο αυτό
https://panosz.wordpress.com/2007/11/04/sholiastis/
υπάρχει επίσης και αλλο ενα εκτενες ποστ για θεματα εκπαιδευσης, αρκετα μεταγενέστερο απο αυτό του 2007.
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 2:40 μμ
σχολιαστης
Αν το θυμηθεί ο καλυβάρχης το δίνει.
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 2:42 μμ
papoylis
«Πάντως, αυτή η τακτικη ενος κόμματος , του ΣΥΡΙΖΑ, να επιχειρει μια “διεισδυση” στην μια πλευρα του δημοσιου εκπαιδευτικου συστήματος, με
ανοιχτες επιστολές σε μαθητες και γονεις»
Η αναγνωστική επάρκεια στο απόγειο της ( …. δεν άνθεξα 🙂 )
ΥΓ Οι δύο ανοικτές επιστολές που σταδιακά δημοσίευσε εδώ ο σχο φέρουν την υπογραφή του Ρούντι Ρινάλντι 😆
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 3:02 μμ
Kατερίνα Σ.Μ.
σχολιαστά,
τώρα πες μας και ποια «δημοκρατία» υπηρετούν αυτοί που με τόσο πάθος στηρίζεις.
Και τελικώς δεν έχω καταλάβει τι σε κάνει να μην θέλεις να απαλλαγούμε από αυτούς που κατέστρεψαν τη χώρα. Το ‘χεις ως αρχή να στηρίζεις αποτυχημένους πολιτικούς ή είναι απλώς χούι σου; 🙂
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 3:16 μμ
Ενη
Δεν φαινεται πουθενά στα ποστ της Καλυβας , καμιά υπογραφή. Ρ.Ρ.
Αναφέρονται στην ΟΛΜΕ, γενικως.
Το ποιο κομμα επηρρεαζει την ΟΛΜΕ, ειναι προς «διερευνηση».
Ο Ρουντι Ρολάντι, (δεν υπαρχει υπογραφή οπως τονίσθηκε), εκφραζει προσωπικη του αποψη;
Τοτε ας το υπέγραφε και να διευκρίνιζε οτι εκπροσωπει τον εαυτό του και οχι καποιο κομμα.
Ασε που ολοι δεν ειμαστε υποχρεωμένοι να ξερουμε τα εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ , ουτε τα ονοματα των στελεχών του.
Αλλα ποιος ειναι αυτός που αμφισβητει οτι ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει την κινηση της ΟΛΜΕ;;
αλλιως δεν θα υπηρχαν και τόσα δημοσιευματα με το Τσιπρα «πρωταγωνιστή» στο θεμα αυτό.
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 3:24 μμ
papoylis
😆
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 3:25 μμ
papoylis
Η κωμωδία των παρεξηγήσεων για ένα μόνο ρόλο … 🙂
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 3:30 μμ
skipper
Ο Στυλιανίδης πάντως διέθεσε 20μύρια για επισκευές και συντήρηση ΟΛΩΝ των σχολείων της χώρας…περίπου δηλ. το 2πλάσιο τζίρο ενός μεγάλου ιδιωτικού σχολείου….αναλογικά κανά χιλιάρικο για κάθε σχολείο,ότι πρέπει για να αλλάξεις 2 βρύσες και 2,5 πλακάκια.
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 4:47 μμ
nikiplos
Αγαπητέ Σχολιαστή… δεν κατάλαβες ότι δεν ήταν ειρωνεία το σχόλιό μου προς εσένα αλλά… συμπόνοια 🙂
Φαντάζομαι για να κομπάζεις ως επαΐων και να τσουβαλιάζεις τους καθηγητές της Μέσης Εκπαίδευσης με δυό τρεις συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ (αυτούς έχουν για την ώρα) συμφωνείς με την παρακάτω υπόθεση εργασίας:
Ο υιός σου περνάει στο Μετσόβιο στη σχολή των Μηχανολόγων. Στο 4ο έτος και ενώ συν-σκέπτεστε για το τι διπλωματική να κάνει, η Κυβέρνηση ανακοινώνει ότι δη δη χρημάτων ω άνδρες Αθηναίοι κλείνει τη σχολή. Στον τόπο! Φυσικά ενώ τα παπαγαλάκια κανάλια λεν για διευθέτηση, μετά την εγγραφή του εξαμήνου κατανοείτε και οι δυό ότι διευθέτηση είναι να ξαναγραφτεί στο πρώτο (άντε δεύτερο) έτος των Τοπογράφων Μηχανικών. Αιτία? Η Κυβέρνηση προτιμάει τις οριζόντιες απολύσεις απο το να κάνει έναν καλλικράτη στα πανεπιστήμια ή να κλείσει κάποιο από τα άπειρα περιφερειακά πανεπιστήμια (που είναι μονίμως κλειστά έτσι κι αλλιώς) προτιμάει την οριζόντια υποχώρηση…
Πως Θα σου φαινόταν ως γονιός? Θα έβρισκες προσβλητική ή «επαναστατική» μια τέτοια επιστολή από τους καθηγητές?
αμ δε χο!
🙂
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 5:10 μμ
Don Johnson
Το βραντισλάβ είναι κομμουνιστική αδεία ή ποιητική;
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 6:43 μμ
σχολιαστης
Θα είμαι και εγώ …συμπονετικός απέναντί σου αγαπητέ nikiplos, συνεκτιμώντας τα χρόνια που συναντιόμαστε διαδικτυακά στην καλύβα. Γι’ αυτό δεν θα σου απαντήσω. 🙂
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 6:43 μμ
σχολιαστης
Παπούλη μάλλον ο Χάγιος τις έγραψε. 🙂
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 8:41 μμ
nikiplos
Αγαπητέ Σχολιαστή είμαι υπέρ της … δημιουργικής γραφής… Εκτός από κοσμητικά, φαντάζομαι θα έχεις και άποψη για το απόσπασμα που προέβαλα, γιατί αυτό ακριβώς έκαναν το καλοκαίρι οι φωστήρες του Υπουργείου.
Κατήργησαν τις πλέον δημοφιλείς ειδικότητες από τα ΕΠΑΛ, στέλνοντας τους γονείς που δεν έχουν τα μέσα στο καναβάτσο. Υπενθυμίζω ότι για να έχει τη δυνατότητα ένα παιδί σήμερα να ασκήσει το επάγγελμα του υδραυλικού, ηλεκτρολόγου εγκαταστάτη κλπ πρέπει να έχει περαιώσει σπουδές τουλάχιστον σε ΙΕΚ. Ακόμη και φωτοτυπάδικο να θέλει να ανοίξει το ίδιο απαιτείται. Στο βαθμό που επαγγέλματα όπως του κομμωτή, βοηθού φαρμακείου, γραμματέως ιατρείου, βοηθού νοσηλευτή, παραϊατρικά επαγγέλματα, ήταν τα πλέον δημοφιλή στα ΕΠΑΛ (δηλαδή τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση για αυτές τις δεξιότητες), ξαφνικά επιλέγονται αυτά και κλείνουν. Πολλώ δε μάλλον δεν γίνεται ρύθμιση για τα παιδιά που ήδη έχουν διαλέξει αυτές τις ειδικότητες… Πείτε εσείς σε ένα παιδί 17 χρονών να ξαναγυρίσει 2 χρόνια πίσω. (Εδώ φοιτητές που αναγκάζονταν να κάνουν «downshipping» στα έτη σπουδών καθώς χρωστούσαν τη μισή σχολή, είχαν το βλέμμα του ηττημένου…)
Αν μιλάμε για θίασο, σαν και τούτον που μας κυβερνάει δεν έχει ματαξαναδεί ο τόπος…
ΥΓ> Α’ και μην νομίζει κανείς ότι δεν είναι προφανείς οι λόγοι που καταργήθηκαν ακριβώς αυτές οι δημοφιλείς ειδικότητες…
12 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 12:07 πμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Νίκιπλε δεν με ..αντελήφθης πλήρως(ίσως να φταίνε τα αραμαϊκά μου) 🙂
Καταρχήν σε καμία περίπτωση δεν θα αμφισβητούσα το δικαίωμα των δημόσιων λειτουργών, ούτε και των παιδαγωγών να ασκούν πολιτική ως πρόσωπα ή ως κλάδος να ασκούν συνδικαλισμό.
Σε αυτό θέλω να είμαι καθαρός (που λέγανε και στο ΚΚΕ παλιά).
Το ζήτημα για το αν χρησιμοποιούν σε διάφορες διεκδικήσεις και μαθητές, δηλαδή αξιοποιούν την ευαισθησία της κοινωνίας στα προβλήματά τους, είναι οπωσδήποτε ένα ζήτημα, αλλά δεν είναι για μένα το κύριο πρόβλημα, ούτε της επιστολής, ούτε ..γενικότερα.
Θα σούλεγα μάλιστα ότι μπορώ να καταλάβω τις διάφορες καραμπόλες που γίνονται στις πολιτικές διεκδικήσεις και δεν τρελλαίνομαι και με την πολιτική ορθότητα.
Επίσης, δεν πιστεύω ότι η διαμαρτυρία τους είναι άδικη και επιπλέον πιστεύω ότι θα είναι χρήσιμο να ακούσουμε σοβαρά κάποια από αυτά που λενε και ότι θα ήταν λάθος να σταθούμε απέναντί τους συνολικά.
Επίσης δεν έχω κανένα πρόβλημα με την επιστολή στους γονείς και την προσπάθεια ..συντονισμού μαζί τους.
Το πρόβλημα είναι αλλού, κατά τη γνώμη μου.
Ο παιδαγωγός μπορεί να είναι και συνδικαλιστής και ..τούμπαλιν, αλλά μιλάμε για 2 διαφορετικούς ρόλους.
Δεν ξέρω αν είναι αποδεκτό να ζητούν μέσω διακηρύξεων – εκκλήσεων οι παιδαγωγοί τη συμπαράσταση των ..αντικειμένων της εφαρμογής των παιδαγωγικών που αυτοί εφαρμόζουν 😉 , αλλά ακόμη και αν είναι (που δεν το βλέπω ), αυτό θα μπορούσαμε να το δεχθούμε αν έμεναν ..αυστηρά προσηλωμένοι στη συνδικαλιστική τους ιδιότητα και μάλιστα με τρόπο που δεν θα υποχωρούν ούτε ..ρούπι από τις ευθύνες του κυρίως ρόλου τους που είναι ο βασικός, ο κρίσιμος κλπ κλπ, ήτοι του παιδαγωγού.
Ο συνδικαλιστής δηλαδή δεν θα αναιρεί τον παιδαγωγό.
Ήτοι (στην περίπτωσή μας) άντε μία ενημέρωση για τα …δίκαια αιτήματά τους και τέλος.
Αμ δε!!
(να σημειώσω ότι η πρόσφατη επιστολή είναι ακόμη χειρότερη της ..προγενέστερης, αφού κλιμακώνει κιόλας)
«Είναι κοινά τα προβλήματά μας. Ζούμε, δημιουργούμε, αγωνιούμε και ονειρευόμαστε στον ίδιο χώρο αλλά για ολόκληρη την κοινωνία
Τώρα εγώ είμαι υπερβολικός;; 😉
«Σ’ αυτόν τον αγώνα θέλουμε δίπλα μας όλους τους εργαζόμενους. Θέλουμε τους γονείς σου, μα χρειαζόμαστε κι εσένα.
(τι να κάνει για να φανεί χρήσιμος δηλαδή;; )
««μόνο μαζί μπορούμε να σταθούμε όρθιοι και να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε απλώς «άλλο ένα τούβλο στον τοίχο» τους, άλλο ένα γρανάζι στη μηχανή τους»
Και η κατακλείδα
«Εμείς, οι καθηγητές και οι καθηγήτριές σου, σου ζητάμε να σταθείς στο πλάι μας, να προσθέσεις την αποφασιστικότητά σου στη δική μας και να γίνεις μέρος του τεράστιου λαϊκού ποταμιού που θα γεμίσει τους δρόμους της χώρας και θα νικήσει!»
Για να μην κάνω χαρακτηρισμούς και ίσως γίναι και άδικος, θα περιοριστώ να επαναλάβω ότι προκαλέι θλίψη ο τρόπος που ως γονείς, παιδαγωγοί και λοιπά ορέα αντιλαμβανόμαστε την ευθύνη που συνεπάγεται ο ρόλος μας απέναντι στα παιδιά, προκαλεί θλίψη η ευκολία με την οποία είμαστε πρόθυμοι να το παίξουμε φιλαράκια και ..συναγωνιστές μέχρι και σύντροφοι στο ποτάμι της ανατροπής (έλεος!!).
Και το χειρότερο είναι ότι δεν αντιλαμβανόμαστε ότι αυτούς τους ρόλους τους επιλέγουμε για να …απεκδυθούμε του ρόλου του γονέα ή του δασκάλου, αυτού δηλαδή που όχι μόνο δεν είναι ισότιμος (ρε τι καθόμαστε και λέμε) αλλά είναι αυτός που βάζει όρια και μάλιστα εγγυάται και την τήρησή τους.
ΔΙότι αν ενθυμούμαι καλώς οι κκ καθηγητές και βαθμολογία βάζουν και αποβολές δίνουν ή εισηγούνται 😉
Και τι συμβαίνει από την λούφα αυτή;;
ΑΠλώς έλλειψη, τα πιτσιρίκια τρελλαίνονται, αφού μπερδεύονται και όταν τα πράγματα σοβαρεύουν εμφανίζονται περιπτώσεις που κάνουν πράξεις που καταστρέφουν τη ζωή τους ή-και άλλων και έχουν απορία «μα τι κακό έκανα;;»
Αυτό αγαπητέ Νίκιπλε και ..λοιποί είναι ίσως σοβαρότερο από όλα.
Τέλος, δεν κατάλαβα γιατί αναφέρεται το …προβληματικόν της κυβερνητικής πολιτικής και στην παιδεία.
Το αμφισβήτησε κανείς (εν πάσει περιπτώσει εγώ όχι) 😉
Εγώ θα τους απαντούσα ως γονιός (για την επιστολή στα παιδιά)
Εΐ τήτσερ ληβ δε κιντσ αλόοουν 🙂
12 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 12:32 πμ
chi0
Η επιστολή είναι μια χαρά. Δεν μπορεί να διαφωνήσει κανείς με αυτά που λέει. Το πρόβλημα είναι ότι οι καθηγητές ξεσηκώθηκαν μόλις μειώσαν μισθούς. Το ένα δέκατο αυτής της ενεργητικότητας να αφιέρωναν στην αύξηση του προϋπολογισμού για την παιδεία δεν θα φτάναμε εδώ. Επομένως, δεν τους πιστεύω.
12 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 12:43 πμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Στην παρούσα φάση, ήτοι σε αυτήν την απεργία, δεν ξεσηκώθηκαν για αυτό (αυξήσεις ή λεφτά), κάνεις λάθος.
Το θέμα που θέτουν είναι η εφαρμογή της λεγόμενης διαθεσιμότητας σε συνδυασμό με την εφαρμογή του ..καλλικράτη στα σχολεία, καθώς και με το νέο σύστημα εισαγωγής.
Το αν πιστεύουμε κάποιους είναι ένα ζήτημα, το αν μπορούμε να συμφωνήσουμε ή να διαφωνήσουμε με κάποιους, χωρίς να προϋποτίθεται να τους ..πιστεύουμε ένα άλλο 😉
12 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 12:51 πμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
A!! μην το ξεχάσω,
«Δεν μπορεί να διαφωνήσει κανείς με αυτά που λέει.
Πάλι έξω πέφτεις, βρέθηκε τουλάχιστον ένας (που ..μπορεί να διαφωνήσει), ο απωπάνω σου 🙂
12 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 4:34 μμ
nikiplos
cher Αναγνώστη…
«Τέλος, δεν κατάλαβα γιατί αναφέρεται το …προβληματικόν της κυβερνητικής πολιτικής και στην παιδεία.»
Μα από εκεί ξεκινάν όλα! Κι από εκεί θα δούμε ποιός (απεργοί κυβέρνηση κοινωνία) παίζει τίμιο παιχνίδι και ποιός πετάει τη μπάλα στην εξέδρα…
Όσον αφορά το ζήτημα του διττού ρόλου συμφωνώ αναφανδόν. Το τόνισα άλλωστε. Όμως απεργώντας ένας εκπαιδευτικός άμεσα αποδύεται το ρόλο του παιδαγωγού, αφού απέχει από το μάθημα-μαθήματα. Ενδεχομένως επιβαρύνει και οικονομικά τους γονείς που είτε στα… ουφάδικα θα στείλουν τα βλαστάρια τους, είτε θα πληρώσουν baby sitting… 🙂
Είδα τις επιστολές ως αιτιολόγηση του όποιου αγώνα τους, όπως αυτοί τον αντιλαμβάνονται για τους παραπάνω λόγους + 1. Την βέβαιη καραμπινάτη συκοφαντία τους από τα παπαγαλάκια-ΜΜΕ.
Κι ένα επί του πρακτέου αν μου επιτρέπεις κι εσύ και οι άλλοι… Όλοι (και η ΟΛΜΕ) αποκρύπτουν το πραγματικό πρόβλημα στην παρούσα φάση: την έλλειψη παιδιών. Το γεωγραφικό ανάγλυφο (ορεινός ως επι το πλείστον τόπος με νησιά), αλλά ακόμη χειρότερα το δημογραφικό ευτράπελο (υδροκέφαλη πρωτεύουσα-αστικά κέντρα με άδεια την περιφέρεια), επιβάλει καλλικράτη και μεταθέσεις, πιθανώς υποχρεωτικές.
Στην παρούσα φάση και το φλέγον εννοείται γιατί το πραγματικό μαζί με άλλα είναι το εξάμβλωμα της κυβερνητικής πολιτικής στην παιδεία…
13 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 10:15 πμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Νίκιπλε προσπάθησα και παραπάνω να το πω, το πρόβλημα ..εδράζεται, αλλά και ανατροφοδοτείται κυρίως από το «εξάμβλωμα της κυβερνητικής πολιτικής στην παιδεία» με 2 ..προθήκες, ήτοι των κυβερνητικών πολιτικών επί δεκαετίες …συνεπικουρούμενο από την απουσία διατύπωσης διαφορετικής θέσης από το συνδικαλιστικό κίνημα, καθώς και από βόλεμα έως αφασία της ελληνικής κοινωνίας (γονέων τε και εκπαιδευτικών).
Αλλά τι να κάνουμε, κάθε φορά που συζητάμε για το ένα ή το άλλο της ΟΛΜΕ, του Υπουργείου, των Γονέων να το ..υπογραμίζουμε μπας και και κάποιοι το ξεχνάνε;;
Να το κάνουμε δεν έχω αντίρρηση, αλλά να προσέχουμε και τις πονηριές, ήτοι αφού υπεύθυνοι είναι η Κυβέρνηση ότι και να κάνουν οι άλλοι δεν κρίνεται, αφού είναι ..ανεύθυνοι 🙂
Και κλείνω υπενθυμίζοντας σου το ρητό
Τα όπλα της κριτικής δεν μπορούν (και δεν πρέπει) να υποκαθιστούν την κριτική των όπλων (χο χο χο)
13 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 10:24 πμ
σχολιαστης
Για το συγκεκριμένο θέμα της τεχνικής εκπαίδευσης που αναφέρεις, αγαπητέ nikiplos, σίγουρα οι κυβερνώντες έκαναν μεγάλη πατάτα. Ας προσπαθήσουν να τα διορθώσουν.
Σε κάθε περίπτωση, η πρώτη επιστολή είναι πριν προκύψει αυτό το θέμα και δεν αλλάζει κατ’ ουσίαν με τη δεύτερη. Είναι στο πνεύμα «ή εμείς ή αυτοί» στο οποίο κακώς επιχειρεί να εμπλέξει τα παιδιά.