(Το σχόλιο στο τέλος)
Ο Άρειος Πάγος επικύρωσε εφετειακή απόφαση με την οποία οδοντίατρος υποχρεώθηκε να καταβάλει σε 37χρονη κοινωνική λειτουργό για ψυχική οδύνη το ποσό των 30.000 ευρώ για ιατρικό λάθος του που είχε ως συνέπεια να χάσει την όρασή της από τον αριστερό οφθαλμό της.Αναλυτικότερα, η κοινωνική λειτουργός τον Αυγούστου του 2002 πήγε στον οδοντίατρο της για απονεύρωση ενός δοντιού στην άνω γνάθο. Ο οδοντίατρος μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας απονεύρωσης, έπρεπε να προβεί σε αποστείρωση του δοντιού χρησιμοποιώντας υδροξείδιο του ασβεστίου, που είναι καυστικό.
Σύμφωνα με την εφετειακή απόφαση, ο οδοντίατρος χρησιμοποίησε μεταλλική σύριγγα, αντί της ειδικής πλαστικής σύριγγας που υπάρχει για το σκοπό αυτό. Όταν προσπάθησε να εκχύσει το υλικό αυτό στο δόντι της κοινωνικής λειτουργού απέτυχε και αναζήτησε άλλη σύριγγα από την βοηθό του και αφού δεν βρέθηκε, επιχείρησε να εκχύσει το υλικό στο δόντι με την ίδια μεταλλική σύριγγα.
Στη συνέχεια ο οδοντίατρος επιχείρησε για δεύτερη φορά την έκχυση, «χωρίς να λάβει τα αναγκαία μέτρα και χωρίς έστω να προειδοποιήσει την κοινωνική λειτουργό να κρατήσει κλειστούς τους οφθαλμούς της, με αποτέλεσμα το υλικό να έχει πήξει και να εκτοξευτεί με δύναμη και να εισέλθει στον αριστερό οφθαλμό της, προκαλώντας της σωματική βλάβη και συγκεκριμένα έγκαυμα του κερατοειδούς και του επιπεφυκότος».
Η Δικαιοσύνη απέδωσε στον οδοντίατρο αμέλεια, καθώς παρέλειψε να προβεί στις ενέργειες εκείνες οι οποίες θα είχαν αποτρέψει το ατυχές συμβάν, ενώ παράλληλα ποινικά καταδικάστηκε αμετάκλητα για σωματική βλάβη της κοινωνικής λειτουργού.
Αρχικά η κοινωνική λειτουργός διεκδικούσε το ποσό των 200.000 ευρώ από τον οδοντίατρο, αλλά τελικά της επιδικάστηκε το ποσό των 30.000 ευρώ.
Αποζημίωση 30.000 από οδοντίατρο για το τρομερό του ιατρικό λάθος – Yahoo Ειδήσεις Ελλάδα.
Σχόλιο: Θα μας τρελάνουν… Αν το υλικό «είχε πήξει» ΔΕΝ θα «εκτοξευόταν», θα έμενε στη θέση του, δηλ. μέσα στη σύριγγα, όση πίεση και αν δεχόταν. Και η διαφορά «μεταλλικής» (προφανώς εννοεί την carpule) και «πλαστικής» σύριγγας σε αυτή την περίπτωση είναι απλά ανύπαρκτη! Συγγνώμη, δηλαδή, αλλά έχοντας χρησιμοποιήσει μερικές χιλιάδες φορές υδροξείδιο του ασβεστίου σε ριζικούς σωλήνες (σε «απονευρώσεις») ντεν τα καταλαβαίνω αυτά και ζητώ την βοήθεια του κοινού, δηλαδή των συναδέλφων οδοντιάτρων – καλυβίστας!
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
22 Σχόλια
Comments feed for this article
30 Οκτωβρίου, 2013 στις 11:16 μμ
σχολιαστης
Ως απλός μηχανικός θα ρωτούσα αν είχε σχέση ο τρόπος εργασίας του οδοντίατρου με τις βλάβες στο μάτι της ασθενούς.
30 Οκτωβρίου, 2013 στις 11:24 μμ
Πάνος
Με βάση αυτά που γράφονται στο ρεπορτάζ, η μόνη λογική συσχέτιση είναι να της έχωσε τη μεταλλική σύριγγα στο μάτι – ανεξαρτήτως του υλικού που είχε αυτή μέσα. Πάντως να έγιναν τα πράγματα έτσι όπως περιγράφονται, το θεωρώ (καταρχήν) απίθανο.
30 Οκτωβρίου, 2013 στις 11:50 μμ
Γιάννης - 2
«η μόνη λογική συσχέτιση είναι να της έχωσε τη μεταλλική σύριγγα στο μάτι »
Λες να μάλωσαν;
Ο ασθενής, όταν είναι στην καρέκλα του οδοντιάτρου, δεν φορά τα υπερμεγέθη γυαλιά που εφαρμόζουν στο πρόσωπο; Εδώ φορούμε πάντα αυτά τα γυαλιά, που θα έκαναν αδύνατο παρόμοιο ατύχημα, αν μάλιστα το υλικό είχε πήξει!
30 Οκτωβρίου, 2013 στις 11:53 μμ
Πάνος
Γιάννη,
το υλικό που έχει πήξει ΔΕΝ «εκτοξεύεται», μέσω σύριγγας. Και, όχι, στην υπερήφανη πατρίδα μας δεν τα φοράνε οι ασθενείς αυτά τα υπερμεγέθη γυαλιά, καθότι απόγονοι του Αντρούτσου! 😉
(Βεβαίως, αν έχουμε μερικές ακόμα τέτοιες αποφάσεις, θα τα φορέσουν…) 😉
30 Οκτωβρίου, 2013 στις 11:53 μμ
nikos10
Ιδού τα πραγματικά περιστατικά, όπως αναφέρονται στην με αριθμό 1009/2013 απόφαση του Αρείου Πάγου:
Στις 28-8-2002, περί ώρα 14.30, η ενάγουσα επισκέφθηκε τον εναγόμενο που είναι οδοντίατρος, στο ιατρείο του για να υποβληθεί σε ενδοδοντική θεραπεία (απονεύρωση) του δεύτερου αριστερού κοπτήρα της άνω γνάθου. Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας απονεύρωσης, ο εναγόμενος έπρεπε να προβεί σε αποστείρωση του δοντιού χρησιμοποιώντας προς τούτο υδροξείδιο του ασβεστίου χρησιμοποιείται στην οδοντιατρική για την απολύμανση του δοντιού, διατίθεται για την χρήση αυτή σε μορφή σκόνης ή σε μορφή πάστας σε ειδικές πλαστικές σύριγγες για εύκολη τοποθέτηση … Είναι υλικό υδατοδιαλυτό και εξαιρετικά καυστικό για τους ιστούς, ιδιαίτερα σε υγρό περιβάλλον, όπως το στόμα και ο οφθαλμός, σύμφωνα με την προσκομιζόμενη από τους διαδίκους βιβλιογραφία. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο εναγόμενος χρησιμοποίησε για άγνωστο λόγο σύριγγα μεταλλική, αντί της ειδικής κατά τα ανωτέρω πλαστικής σύριγγας, στην προσπάθειά του δε να εκχύσει το υλικό αυτό στο δόντι της εναγούσης, η οποία καθ’ όλη τη διάρκεια της επέμβασης καθόταν σε ημιύπτια θέση στο ειδικό οδοντιατρικό κάθισμα, απέτυχε. Κατόπιν αυτού αναζήτησε άλλη σύριγγα από την βοηθό του … και αφού δεν βρέθηκε, επιχείρησε να εκχύσει το υλικό στο δόντι με την ίδια σύριγγα. Παρότι όμως γνώριζε λόγω της ιδιότητάς του, ότι το υλικό αυτό πήζει εύκολα και είναι ιδιαίτερα καυστικό, ότι η μεταλλική σύριγγα που χρησιμοποιούσε δεν ήταν κατάλληλη, εφόσον ο ίδιος είχε αναζητήσει να χρησιμοποιήσει άλλη αντί αυτής, δεν φρόντισε πριν προβεί στην δεύτερη προσπάθεια να βεβαιωθεί ότι η σύριγγα λειτουργεί κανονικά και ότι το υλικό ρέει και δεν έχει πήξει, επιχειρώντας χρήση της σε ασφαλές περιβάλλον, μακράν της εναγούσης, όπως θα έπραττε υπό τις ίδιες συνθήκες και με τα ίδια μέσα ο μέσος συνετός και επιμελής οδοντίατρος κατά την εκτέλεση των ιατρικών του καθηκόντων ώστε να διαφυλάξει την υγεία της ασθενούς του, όπως είχε υποχρέωση από τον κώδικα ασκήσεως ιατρικού επαγγέλματος (άρθρο 24 ΑΝ 1565/1939). Αντίθετα, επιχείρησε για δεύτερη φορά την έκχυση, χωρίς να λάβει τα προαναφερόμενα μέτρα και χωρίς έστω να προειδοποιήσει την ενάγουσα να κρατήσει κλειστούς τους οφθαλμούς της, ασκώντας μεγάλη πίεση στην σύριγγα λόγω της προηγούμενης δυσλειτουργίας αυτής, αλλά και της εν τω μεταξύ πήξεως του υλικού, με αποτέλεσμα το υλικό να εκτοξευτεί με δύναμη και να εισέλθει στον αριστερό οφθαλμό της εναγούσης, προκαλώντας της σωματική βλάβη και συγκεκριμένα έγκαυμα του κερατοειδούς και του επιπεφυκότος. Σύμφωνα με τα περιστατικά αυτά αποκλειστικά υπαίτιος της σωματικής βλάβης της εναγούσης είναι ο εναγόμενος, ο οποίος παρέλειψε από αμέλεια να προβεί στις προαναφερόμενες ενέργειες, στις οποίες αν είχε προβεί δεν θα είχε επέλθει το ζημιογόνο αποτέλεσμα. Για την πράξη αυτή της σωματικής βλάβης της εναγούσης, ο εναγόμενος έχει καταδικασθεί αμετακλήτως με τις αποφάσεις 11621 και 9056/2006 του Τριμελούς Πλημ/κείου και του Εφετείου Αθηνών αντίστοιχα…
Λογικά, θα πρέπει να έσπασε η σύριγγα και να εκτοξεύτηκε το υλικό. Αυτό καταλαβαίνω από τις λέξεις «ασκώντας μεγάλη πίεση στην σύριγγα«.
30 Οκτωβρίου, 2013 στις 11:56 μμ
Πάνος
Να έσπασε η μεταλλική σύριγγα;
Δύσκολο, ακόμα κι αν την κρατούσε ο Κόναν!
Αν ήταν μια carpule (το πιθανότερο, αν και αναρωτιέμαι πως διάβολο έβαλε το υδροξείδιο εκεί και σε τι είδους φύσιγγα) μπορεί να αποσυναρμολογήθηκε και να χώθηκε η φύσιγγα (και όχι το «πηγμένο» υλικό) στο μάτι της ασθενούς, με τη φόρα που είχε το χέρι του γιατρού.
31 Οκτωβρίου, 2013 στις 12:06 πμ
nikos10
Ναι, σωστά. Υπάρχει μήπως καμία περίπτωση να «ξέπηξε» βίαια το υλικό, εξαιτίας της πίεσης; Δεν τα γνωρίζω αυτά τα τεχνικά, δεν είμαι οδοντίατρος.
Πάντως, το γεγονός ότι προσπάθησε να χρησιμοποιήσει μία σύριγγα που προηγουμένως είχε παρατήσει, μόνο και μόνο επειδή δεν έβρισκε άλλη, έπαιξε ρόλο στην απόφαση. Όπως και οι δύο καταδικαστικές αποφάσεις στο ποινικό σκέλος. Επίσης, συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις έχουν μεσολαβήσει πραγματογνωμοσύνες από γιατρούς, καταθέσεις γιατρών κ.λπ. Ίσως η απόφαση να είναι βιαστικά γραμμένη, αλλά δεν νομίζω να είναι λανθασμένη στην ουσία της.
31 Οκτωβρίου, 2013 στις 12:12 πμ
Πάνος
Όχι, δεν υπάρχει περίπτωση να «ξέπηξε βίαια» το υλικό. Όταν πήζει παίρνει μια υφή σαθρής (εύθρυπτης) κιμωλίας, η οποία δεν αναστρέφεται παρά με την προσθήκη υγρού (φυσ. ορού) και δούλεμα με τη σπάθη πάνω στην πλάκα. Τις οδοντιατρικές «σπάθη» και «πλάκα» 😉
31 Οκτωβρίου, 2013 στις 12:17 πμ
Πάνος
Σας ζάλισα… μάλλον ήταν λάθος μου αυτό το ποστ 😉
31 Οκτωβρίου, 2013 στις 9:24 πμ
xBerliner
Για να υποχρέωσε το γιατρό να πληρώσει μάλλον η ζημιά έγινε κατά τη διαδικασία της απονεύρωσης.
Πάνο οι ασθενείς δεν φοράνε τα γυαλιά ή οι γιατροί δεν τα δίνουν;
Εμένα αν μου έδινε ο οδοντίατρος να τα φορέσω θα το έκανα (και θα τον εκτιμούσα που παίρνει όλα τα μέτρα ασφαλείας). Αλλά ποτέ δεν μου έδωσαν τέτοια γυαλιά (ίσως επειδή ποτέ δεν έκανα απονεύρωση;).
31 Οκτωβρίου, 2013 στις 9:49 πμ
nikos__alfa
Με αποζημίωση 30.000 ευρώ για ένα μάτι και τις επιπτώσεις για όλη την υπόλοιπη ζωή της ασθενούς φθηνά την έβγαλε ο οδοντίατρος.
Σόρυ Πάνο. 😦
Η εξήγηση νομίζω είναι ότι όταν λέει η απόφαση έπηξε το υδροξείδιο εννοεί πως απλά είχε μεταβληθεί το ιξώδες του, είχε γίνει πιο παχύρρευστο με την πάροδο του χρόνου και όχι ότι είχε πήξει πλήρως, οπότε στη δεύτερη προσπάθεια με τη μεγαλύτερη πίεση εκτοξεύθηκε και έγινε η ζημιά.
31 Οκτωβρίου, 2013 στις 10:02 πμ
Luciano Mastapiani
Πανο,παιζει περιπτωση να υπηρξε καποιο πηγμα(στερεο υπολειμμα) στην ακρη της βελονας που εμποδιζε τη ροη του απηκτου υδροξειδιου..στην προσπαθεια της συναδελφου να πιεσει το εμβολο της συριγγας,αυτο αρχικα αντισταθηκε,αλλα τελικα με την πιεση βγηκε ,ακολουθουμενο απο το απηκτο υδροξειδιο που ,λογω της δυναμης που ασκηθηκε,εκτοξευτηκε δυστυχως στο ματι της ασθενους………μου εχει συμβει παρομοιο περιστατικο με τη λεπτη συριγγα αδροποιητικου τζελ,οπου το υλικο εκτοξευτηκε στο ταβανι…ευτυχως παντα φροντιζω να δοκιμαζω τις συριγγες σε κατευθυνση διαφορετικη απ αυτη που βρισκεται ο ασθενης
31 Οκτωβρίου, 2013 στις 10:21 πμ
ΠανΚαπ
Πάνο, Λόγω μεταπτυχιακού και πείρας είσαι ο πλέον αρμόδιος στην καλύβα να κρίνεις.
Δέξου μερικές σκέψεις από κάποιον που τα τελευταία 25 χρόνια δεν έχει πιάσει στα χέρια του υδροξείδιο του ασβεστίου.
Μπορεί να ήταν και σε carpule. Μιλάμε για το 2002. Δεν ξέρω αν υπήρξαν και προγεμισμένες φύσιγγες στο εμπόριο, αλλά από πρόχειρη αναζήτηση βρήκα ότι το 2001 δημοσιεύτηκε στο Dental Traumatology (2001; 17: 86–92) εργασία που στη μέθοδο περιγράφει «Calcium hydroxide preparations. Five CH preparations were used: (a) Injectable paste: a commercial preparation, preloaded in carpules (Calasept, Scania Dental, Knivsta, Sweden);…»
Δεν αποκλείεται ο συνάδελφος να την πάτησε, θέλοντας να χρησιμοποιήσει ότι καλύτερο ίσως κυκλοφορούσε την εποχή εκείνη. Δεν ξέρω αν οι εμπειρογνώμονες έλαβαν υπόψη τους, τι ήταν διαθέσιμο και γνωστό τότε και τι σήμερα για να υποστηρίξουν, «Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο εναγόμενος χρησιμοποίησε για άγνωστο λόγο σύριγγα μεταλλική, αντί της ειδικής κατά τα ανωτέρω πλαστικής σύριγγας…»
Το υλικό μάλλον δεν “είχε πήξει”. Πρέπει να ήταν σε ημίρρευστη προς ημίπηκτη κατάσταση ή είχε κάνει μεγάλο πήγμα στο ρύγχος, το οποίο τάπωνε το υπόλοιπο υλικό.
Αν έγινε θραύση ίσως επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά ο νόμος του Μέρφυ. Η σύριγγα να είχε φτάσει στο όριο κοπώσεως, όπως πιθανόν και ο συνάδελφος, η φύσιγγα να ήταν προβληματική και να μην υπήρξε και η καλύτερη διάθεση συνεργασίας από την ασθενή. Υπό συνθήκες πίεσης και αγχωμένος δεν χρειάζεται να είσαι ο Κόναν για να σπάσει μια carpule.
Αν έσπασε η σύριγγα και εκτοξεύτηκε το υλικό, τι ήταν αυτό που προκάλεσε τραυματισμό; Το θραύσμα ή το πήγμα; Και τι έγινε μετά; Αξιοπερίεργο να είχε τέτοια έκβαση το περιστατικό αν δόθηκαν άμεσα οι κατάλληλες πρώτες βοήθειες από ειδικό οφθαλμίατρο. Μήπως η ασθενής καθησυχάστηκε;
Ίσως είναι ασήμαντο αλλά μου προκαλεί εντύπωση ότι στο τελικό επίσημο κείμενο του Αρείου Πάγου, δεν χρησιμοποιείται ο πλέον επίσημος και δόκιμος όρος πλάγιος τομέας άλλα προτιμάται το πολύ εκλαϊκευμένο «δεύτερου αριστερού κοπτήρα». Δεν με εκπλήσσει όμως γιατί άκουσα και επανειλημμένα δικηγόρο να αποκαλεί έμφραγμα το σφράγισμα.
Το γεγονός είναι ότι η ασθενής έχασε την όραση ή υπέστη σημαντική βλάβη στον αριστερό οφθαλμό της (η απόφαση δεν γράφει ακριβώς το μέγεθος της ζημίας). Ο κανόνας λέει ότι δεν υπάρχει κακιά ώρα και ότι δεν υπάρχει ατύχημα άλλα έλλειψη πρόβλεψης. Σε ότι αφορά την ιατρική αμέλεια ο νόμος λέει ότι ο γιατρός πρέπει να αποδείξει ότι δεν προκάλεσε βλάβη και όχι ο βλαφθείς το αντίθετο. Και στην περίπτωση περιστατικού όχι ξεκάθαρου, ο νόμος και η κοινή γνώμη είναι πάντα με το μέρος του «αδύναμου» που κατά παράδοση θεωρείται ο ασθενής.
31 Οκτωβρίου, 2013 στις 12:26 μμ
Πάνος
Συνάδελφοι,
θενξ για τα σχόλια.
(το μυστήριο παραμένει) 😉
*
Νίκο- Α,
κανένας δεν θέλει να στερήσει την ασθενή από το δίκιο της – αλίμονο! Δεν είχε αυτή τη λογική το ποστάκι. Ό,τι και να συνέβη, όπως και να συνέβη, την ευθύνη την έχει ο οδοντίατρος. Η «τεκμηρίωση» όμως μου φάνηκε άλλα αντ’ άλλων – γι’ αυτό ζήτησα τη βοήθεια των συναδέλφων 😉
Επί τη ευκαιρία, το ποσό της αποζημίωσης που επιδικάστηκε είναι (όπως και να το πάρεις) υπερβολικά χαμηλό.
Το μεγάλο θέμα όμως είναι η ασφάλιση αστικής ευθύνης για τους επαγγελματίες της Υγείας, που δεν είναι διαδεδομένη στην Ελλάδα. Αλλού οι γιατροί πληρώνουν εξωφρενικά ποσά γι’ αυτή την ασφάλιση, γιατί αν τους τύχει ένα περιστατικό σαν αυτό που συζητάμε, οι αποζημιώσεις προς τον ασθενή φτάνουν σε αστρονομικά ύψη.
31 Οκτωβρίου, 2013 στις 12:33 μμ
kapetanios
με εκπλήσσεις! Είναι δυνατόν?
31 Οκτωβρίου, 2013 στις 12:51 μμ
ΠανΚαπ
Σύμφωνα με την Οδηγία 2011/24/EU του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 9.3.2011 για την εφαρμογή των δικαιωμάτων των ασθενών στο πλαίσιο της διασυνοριακής υγειονομικής περίθαλψης, και συγκεκριμένα σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. δ’αυτής, το κράτος μέλος στο έδαφος του οποίου παρέχεται η θεραπεία, υποχρεούται μεταξύ άλλων, λαμβάνοντας υπόψη τις αρχές της καθολικότητας, της πρόσβασης σε ποιοτική φροντίδα, της ισότητας και της αλληλεγγύης, θα πρέπει η διασυνοριακή υγειονομική περίθαλψη, να «έχει συστήματα ασφάλισης επαγγελματικής ευθύνης ή εγγύηση ή παρόμοια ρύθμιση που είναι ισοδύναμη ή ουσιαστικά συγκρίσιμη ως προς το σκοπό της και κατάλληλη για τη φύση και το βαθμό του κινδύνου».
Η ρύθμιση αυτή θεσπίστηκε επειδή σε κάθε χώρα της Ε.Ε. ισχύει διαφορετικό νομικό σύστημα, όσον αφορά στις αποζημιώσεις για ιατρική αμέλεια, είτε πρόκειται για ποινική ευθύνη ή για αστική ευθύνη και σε κάποιες το σύστημα είναι αρκετά περίπλοκο και χρονοβόρο μέχρι ο ασθενής να λάβει αποζημίωση.
Σε ερώτημα Νομικής Συμβούλου, εάν το άρθρο 4 της Οδηγίας αφορά ΟΛΟΥΣ ανεξαιρέτως τους επαγγελματίες υγείας ή είναι στη διακριτική ευχέρεια κάποιου να επιλέξει να μην παρέχει υπηρεσίες σε κοινοτικό αλλοδαπό, επομένως και να μην έχει ασφάλεια αστικής ευθύνης, υπήρξε η διαβεβαίωση από πλευράς ηγεσίας του Υπουργείου Υγείας διά στόματος της Υπεύθυνης του Τμήματος Ευρωπαϊκής Ένωσης & Νομοθετικής Εναρμόνισης, της Διεύθυνσης Διεθνών Σχέσεων του Υπουργείου Υγείας, πως το ερώτημα αυτό έχει τεθεί και στο παρελθόν και πως η ρύθμιση είναι υποχρεωτική για όλους.
Η καταφατική αυτή απάντηση σημαίνει πως με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κάθε ιατρός που ασκεί το λειτούργημά του στη χώρα, στον ιδιωτικό ή δημόσιο τομέα, ως φυσικό πρόσωπο ή με βεβαίωση λειτουργίας που έχει εκδοθεί σε νομικό πρόσωπο, έχει υποχρέωση να έχει κάλυψη αστικής ευθύνης και σε συνδυασμό με το άρθρο 21 της Οδηγίας που παραγγέλλει τα κράτη -μέλη να θέσουν σε ισχύ τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις, προκειμένου να συμμορφωθούν με την Οδηγία αυτή έως τις 25 Οκτωβρίου 2013, οι όποιες ενέργειες συμμόρφωσης θα πρέπει να γίνουν τάχιστα.
Για τους ιατρούς κλάδου ΕΣΥ αλλά και για τους Πανεπιστημιακούς με πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση (άρθρο 1 Ν. 3754/09: «Οι ισχύουσες για την αστική ευθύνη των νοσοκομειακών ιατρών διατάξεις εφαρμόζονται και για τους πανεπιστημιακούς ιατρούς») είναι ευθύνη του δημοσίου: την ευθύνη από πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του δημοσίου ή των ΝΠΔΔ έχει το δημόσιο, το οποίο και ενέχεται σε αποζημίωση (βλ. 105- 106 ΕΙσΝΑΚ).
Εφόσον επομένως τα Νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας καλυφθούν για αστική ευθύνη και καλύψουν και το προσωπικό τους, τότε όσοι παρέχουν σε αυτά υπηρεσίες λογικά δεν χρειάζεται να ασφαλιστούν, εκτός εάν στη συνέχεια στραφεί το Δημόσιο, που αποζημίωσε τον ασθενή, εναντίον τους.
Οι υπόλοιποι ιδιώτες υποχρεούνται σε ασφαλιστική κάλυψη.
31 Οκτωβρίου, 2013 στις 12:58 μμ
ΠανΚαπ
Ναι το μυστήριο παραμένει και το ποσό της αποζημίωσης που επιδικάστηκε είναι υπερβολικά χαμηλό, γιατί από την ελλιπή ειδησεογραφία φαίνεται ότι δεν προκλήθηκε κάποια μεγάλη αναπηρία, που να επηρέασε πραγματικά τη ζωή του θύματος, αλλά ο Οδοντίατρος υποχρεώθηκε να καταβάλει τα 30.000 ευρώ για ψυχική οδύνη.
31 Οκτωβρίου, 2013 στις 1:12 μμ
Πάνος
Σχόλιο από Βρετανία, στο φ/μπ:
Vivie Oikonomou η ασφάλιση αυτή είναι υποχρεωτική εδώ-Αγγλία-,δεν επιτρέπεται να ασκείς το επάγγελμα αν δεν την πληρώνεις. Παρ’ όλω που είναι 3000 ευρώ περίπου το χρόνο,δεν αποζημιώνεται ο ασθενής μεσω αυτής σε τέτοιες περιπτώσεις. Μόνο νομική εκπροσώπηση σε επίπεδο εξωδικαστικού συμβιβασμού καλύπτεται..σ’αυτήν την περίπτωση η καριέρα του γιατρού απλά θα είχε τελειώσει,όχι μόνο γιατί το πρόστιμο θα ήταν αστρονομικό για μόνιμη βλάβη,αλλά & γιατί θα κρινόταν ακατάλληλος να ασκεί οδοντιατρική από τον οδοντιατρικό σύλλογο λόγω παραβίασης κανόνων υγιεινής & ασφάλειας( προστατευτικά γιαλιά φοριούνται στον ασθενή υποχρεωτικά ακόμα & στην αρχική εξέταση).
(Ναι, Παναγιώτη, η δική μας Βιβή είναι) 🙂
31 Οκτωβρίου, 2013 στις 1:29 μμ
arcades
Καλά στους κανόνες υγιεινής και ασφάλειας η Βρετανία είναι άλλος πλανήτης. Τίποτα δεν μπορεί να γίνει στο δημόσιο χώρο αν δεν ικανοποιούνται. Πόσο μάλλον στην υγεία.
31 Οκτωβρίου, 2013 στις 7:44 μμ
nikos__alfa
Πάνο
δεν υπονοούσα ότι είχες αυτή τη λογική αλλά ότι οπωσδήποτε το περιστατικό θα σε στενοχώρησε και δυστυχώς η δική μου επισήμανση λίγο περισσότερο, γι αυτό και το «σόρυ» ως …συμπαράσταση. 😉
Όσο για το μυστήριο τρεις σχολιαστές οι δύο ειδικοί, το λιγότερο συμφωνούν περίπου πως εξηγείται. Η εκτόξευση του υδροξειδίου.
Εκείνο που δεν εξηγείται είναι γιατί δεν έγινε άμεση πλύση του ασβέστη από το μάτι ώστε να μην προκαλέσει τόσο μεγάλη ζημιά (έγκαυμα) . Μάλλον λόγω απειρίας και πανικού του συναδέλφου σας.
Όσο για την αποζημίωση, στο ποστ αναφέρεται ότι η ασθενής έχασε την όραση της ενώ στην απόφαση σωματική βλάβη αλλά μιλώντας με διοικητικό δικαστή για παρόμοιες περιπτώσεις στο παρελθόν, πάντα τόνιζε ότι τα Ελληνικά πολιτικά δικαστήρια είναι σχετικά φειδωλά σε αποζημιώσεις για σωματικές βλάβες. Αν η διεκδίκηση ήταν έναντι του δημοσίου η αποζημίωση που θα επιδικαζόταν θα ήταν πολύ μεγαλύτερη.
Λείπουν και οι νομικοί της καλύβας να δώσουν τα φώτα τους.
31 Οκτωβρίου, 2013 στις 7:57 μμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Τη μία πρέπει να τη ψάχνει ο Καπετάνιος, μούπανε ότι πήγε μέχρι τη γωνία να δει αν έρχεται, οπότε μην ανησυχείς
4 Φεβρουαρίου, 2016 στις 12:30 πμ
antea
Tην έκθεση του πραγματογνώμονα να μας δημοσιεύσουν .Το ιστορικό όπως θέλει το εξιστορεί η κάθε πλευρά των αντιδίκων.