Τρεις μέρες αφιερωμένες στην ποίηση (την πολιτική την αναλαμβάνει ο σχολιαστής). Έμμετρη ή μη. Σατιρική ή όχι. Δική σας ή άλλων συναδέλφων. Δημοσιευμένη ή συρταράτη. Ως την Πέμπτη 21/11 τα μεσάνυχτα.
ΥΓ. Μην είστε ντροπαλοί, μεταξύ μας είμαστε…
Αχ,
τα σφυρά τα ηλιοψημένα
οι κνήμες του μπρούντζου
τα σκέλη που ξεπερνούν κατά τι την ορθή γωνία
στην πίσω θέση της μηχανής.
Αχ,
ο ήλιος κι ο αγέρας
καθώς φιλάνε εναλλάξ, οι μόρτες,
το φανερό και το ψευτοκρυμμένο
στις παραβολές του κόρφου και της πυγής.
Αχ,
τα μελένια βλέμματα
οι ίσκιοι που πέφτουν ζευγαρωμένοι στα βότσαλα
η κάψα στο μεσόφρυδο του μεσημεριού
των χειλιών τ’ αγγίγματα
αχ.
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
9 Σχόλια
Comments feed for this article
19 Νοεμβρίου, 2013 στις 2:13 πμ
Karl
Άντε, μια και είναι όλοι ντροπαλοί, ας κάνω εγώ σεφτέ, με κάποιο «αχ» :
Ο ΕΡΩΤΑΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ
Του στιφάδου τα κρεμμύδια
ξαναρχίσανε τα ίδια
στο μυαλό μου τριγυρίζουν
και εσένα μου θυμίζουν
Κει που τρώγαμε στιφάδο
τ’ άδειασες, ξάφνου, στον κάδο
«Φεύγω», μου ’πες, «θα σ’ αφήσω»
κι εγώ είπα «πώς θα ζήσω;»
Της αγάπης τα τσαλίμια
γίναν μέσα μου αγρίμια
τη ζωή μου κρυφοτρώνε
κι άσκοπα διαβαίνεις, χρόνε
Μέρα-νύχτα με το «αχ» –
Με παρηγορεί ο Μπαχ
«το καλώς συγκερασμένο
κλειδοκύμβαλο» κι η Φούγκα
σπάνε της καρδιάς τον πάγο
και της μοναξιάς τη μούγκα
19 Νοεμβρίου, 2013 στις 4:00 μμ
silia
Εγώ πάλι, δεν είμαι (ιδιαίτερα) ντροπαλή, αλλά απλά δεν ήξερα, που να το γράψω το ποίημα… Τώρα μετά το «βήμα» του Karl, το επιχειρώ.
Το (ας το πούμε) ποίημα, γράφτηκε το σωτήριον έτος… 1970.
ΑΠΟΨΕ ΘΑ ΜΕΘΥΣΩ
————————————————–
Ε , όχι πια !
Κλέφτες , τρελοί ,
ανθρωποφάγοι , δούλοι , στρατιώτες ,
φονιάδες , υβριστές και αιμομίχτες ,
απόψε , όχι ,
δεν θελω να σας σκέφτομαι .
Απόψε το πνεύμα μου ,
θα προσκυνήσει άλλον θεό .
Λυχνάρια με κρασί και αίμα
θα του ανάψω ….
Καθώς τα κύμβαλα θα ηχούν
και τα ποδάρια των Σατύρων
θα οργιάζουν ,
καθώς θα στεφανώνουν με κισσό
το ολόσγουρο κεφάλι του
οι Μαινάδες ,
θα ασπαστώ κι εγώ την θυμωμένη
βούλησή του ,
θα νιώσω μέσα μου το υπέδαφος ,
το ένστικτο …..
Και μακριά απ’τα ιδανικά ,
κι από τους στοχασμούς των φιλοσόφων
….θα σας ξεχάσω …
19 Νοεμβρίου, 2013 στις 4:40 μμ
Πάνος
Από το στιφάδο του Καρλ στο Διόνυσο της Σίλιας, η ποίηση είναι πάντα απρόβλεπτη…
Ευχαριστώ αμφοτέρους! 🙂
19 Νοεμβρίου, 2013 στις 4:58 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΕΥΚΟΛΙΑ (ΑΦΗΣΤΕ ΜΑΣ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΟΥΜΕ)
Στην «οικογενεια» Pia,Raya, Μπαμπη(;)απο Μπραχαμι με την τρομπεττα,…
Ίος, παραλία Μυλοπότα, καλοκαίρι 1975, 4:00
Σε sleeping bagς πάνω στην άμμο, εκατοντάδες νέοι τουρίστες από Ευρώπη και Αμερική κοιμούνται βαθιά μετά από γλέντι στα στενά και στα μπαρ της Χώρας.
Μπλα-μπλα ο Pierrangello
Θέλει να θέλξει
Μα αυτή αντέχει
Τρεις ώρες ύπνο
ως το ξημέρωμα
μας απομένουν
Χίππικο μέρος
δεν θέλει προσπάθεια
μα αυτή … απάθεια
Του χρόνου ίσως
με μια ragazza
να ξαναέλθεις
Με δακτυλίδι
χρυσό στολίδι
θα ζευγαρώνεις
Κι εμείς οι άλλοι
στην καταδίκη
της ….ευκολίας
Να κοιμηθούμε
αν μας αφήσεις
και μας αφήσουν
οι …. Ευρωπαίες
……………………
Του χρόνου ήρθε
με την ragazza
άλλαξ’ η πιάτσα
Η παραλία
περιφραγμένη
σαν camping μοιάζει
Kαίει ο ήλιος
βότσαλα κι άμμο
δεν ξαπλώνεις πάνω
Rooms to let βρήκε
Άνετα τώρα
του έρωτα η ώρα
Σοφός ήταν
η ευκολία
ειν’ …αλητεία.
09.11.2009
20 Νοεμβρίου, 2013 στις 9:18 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
ΣΤΗ Μ.
Τα μικρά τα μεγεθύνεις υπερβολικά
αιώνιους όρκους φιλίας κι’ αγάπης ζητάς ή δίνεις.
Με τον καιρό η ανάγκη της μυωπίας
θα ατροφήσει τα αισθητήριά σου :
η σκόνη της ωριμότητας θα σκεπάσει
ότι ήταν ορατό δια γυμνού οφθαλμού
δυσάρεστα λόγια και οσμές
δεν θα σ’ ενοχλούν στο τέλος.
Θα λές : κάποτε έβλεπα τα πάντα
τώρα θα πρέπει ν΄ αλλάξω γυαλιά
5.Χ.02
20 Νοεμβρίου, 2013 στις 9:25 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ…ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ
Φθηνότερο το να …πελεκάς στίχους
από μια πολύχρονη αυτο-ψυχανάλυση
Οι στίχοι σαρώνονται απ’ το μυαλό των αναγνωστών
από ένα ξαφνικό αεράκι κοινοτυπίας
Αν κάθε πικραμένος τύπωνε τα ποιήματά του
οι αυλές μας θα γέμιζαν παλιόχαρτα
που η επιλεκτική μνήμη μας απέβαλλε
και μετά, περισυλλογή απορριμμάτων
πολτοποίηση : προστασία πνευματικού περιβάλλοντος
ας γίνουν ξανά χαρτί εκτύπωσης των κλασικών
(αν τους είχαν διαβάσει καλά πολλοί δεν θα ‘γραφαν)
Είστε τόσο πολύ ευαίσθητοι φερέλπιδες “ποιητές”
εσείς, μόνον και διαρκώς ;
Ας πάτε μια βόλτα ακόμα και εντός σας
κάντε ένα ταξίδι με το τραίνο
μόνοι ή με παρέα τελοσπάντων.
Ερωτευτείτε πάλι : κάντε τα ίδια λάθη
πιο βελτιωμένα κάθε φορά
και μην υμνείτε ή κακίζετε
παλιότερες αγάπες ή απώλειες,
τα λανθασμένα πάθη σας
συμφιλιωθείτε με το εγώ σας,
ωριμάστε κατά το δυνατόν.
Ας σωπάσετε ολίγον,
μη θορυβείτε στο χαρτί
με την στριγκλιά του μαρκαδόρου σας
ξεφτιλίζοντας τη ζωή σας μ’ ανόητα στιχάκια
τα ποιήματα γράφονται με πέννα
και με πυρετώδη ταχύτητα
χωρίς σβήνω –γράφω
ήδη είναι γραμμένα στο μυαλό.
Μην χαλάτε άλλο χαρτί και μελάνι
στείλτε τα στους αγαπημένους σας
με το email ή -έστω- ταχυδρομικά
Έτσι όλα θα’ ναι καλύτερα.
30.06.2010
20 Νοεμβρίου, 2013 στις 10:57 μμ
dhmo pap
Ωραίο το κορίτσι. Ελυτικόν. Ως προς τα υπόλοιπα, μην το ευτελίζουμε…
21 Νοεμβρίου, 2013 στις 2:38 πμ
Karl
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ
(εκλαϊκευτικά για τους απλούς ανθρώπους)
Στις πολιτείες τις παλιές
που τάξεις δεν υπήρχαν
είχανε μια Συνέλευση
που όλοι συμμετείχαν
Τους άρχοντες εκλέγανε
– αυτό δεν είναι ψέμα –
και όλοι τους σεβόντουσαν
κι ας μη φορούσαν στέμμα
Η παραγωγικότητα
που λεν της εργασίας
δεν έφτανε να φαν κι οι δυο,
κι ο αφέντης κι ο παρίας
Γι’ αυτό κι ήταν ελεύθεροι
και κράτος δεν υπήρχε,
άγνωστη η καταπίεση,
κανείς δούλους δεν είχε
Όταν, μετά, η δουλειά του ενός
να θρέψει δυο μπορούσε
γεννήθηκε η εκμετάλλευση,
το σχίσμα προχωρούσε
Οι τάξεις χωριστήκανε
κι άρχισαν να παλεύουν
κι έφτασαν μέχρι και τη γη
με αίμα να μουσκεύουν
Και για να μην καταστραφεί
η κοινωνία όλη
χρειάστηκε ένα όργανο
που να υποτάσσονται όλοι
Αυτό «κράτος»το είπανε
και το ’χουν να κοιτάζει
τ ’αντίθετα συμφέροντα
σε τάξη να τα βάζει
Μα, όπως είναι φυσικό,
η τάξη που ’χει το χρήμα
θα ’χει δικό της τ’ όργανο
κι είναι μεγάλο κρίμα
Γιατί από κυρίαρχη
στα οικονομικά
με τ’ όργανο κυρίαρχη
γίνεται και πολιτικά
Το κράτος έτσι γίνεται
όργανο κάποιας τάξης
κι από την καταπίεση
σου ’ρχεται να βελάξεις
Αυτή η τάξη, η αστική
είναι μειοψηφία
και πρέπει να ανατραπεί
απ’ την πλειοψηφία
Από το κράτος το αστικό
τίποτα δε θα μείνει
και άλλο κράτος, εργατικό,
για τους πολλούς θα γίνει
Για όλους τους εκμεταλλευτές
θα ’ναι δικτατορία
μα για τους προλετάριους
– πλατιά δημοκρατία
Τη διοίκηση θα ’χει ο λαός
χωρίς γραφειοκράτες
κι έτσι των εκμεταλλευτών
θα τσακιστούν οι πλάτες
Κι όταν θα σβήσουν κάποτε
οι ανταγωνίστριες τάξεις,
το κράτος θα ’ναι άχρηστο.
Ποιον, τότε, να υποτάξεις;
Όλοι θα συνεργάζονται,
βία δε θα υπάρχει
κι αυτό το λεν «κομμουνισμό»,
άμποτε, αύριο να ’ρθει!
21 Νοεμβρίου, 2013 στις 9:15 πμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
Aφιερωμένο εξαιρετικά στα ηγετικά στελέχη της ΚΝΕ της περιόδου της δεκαετίας του ΄70, και όχι μόνον.
ΕΙΜΑΙ ΑΛΟΓΟ ΚΟΥΡΣΑΣ
Την δεκαετία του ’70
τον κόσμο ήθελα ν’ αλλάξουμε
Με τους προλετάριους να καταλάβουμε
Τα ανάκτορα τα χειμερινά
(Ο Eisenstein όμως …μας δούλευε κανονικά
όμως το’ μαθα πολύ αργά)
Στη σχολή στρατολογούσα επαρχιώτες
(αν δεν έλθεις στην παράταξη δεν σε καλώ στο πάρτυ)
έτρεχα, οργάνωνα, συντόνιζα, προξένευα
να κάνουμε πολλά παιδιά για το δεκαεπτά (%)
Το ‘ 85 γκλάσνοστ (διαφάνεια)
(μήπως θα βάζανε κρυστάλλινες πόρτες στο Κρεμλίνο 😉
Ρόδινα ακρογιάλια στη Μαύρη Θάλασσα ψεύτικα υποσχόταν
η περεστρόϊκα του Γκορμπατζόφ
(Τώρα διαφημίζει πίτσες)
Από μια ….παρεξήγηση
ανατολικογερμανού αξιωματούχου
το ΄89 άφησαν το πλήθος
να περάσει το Τείχος
το Τείχος που γκρεμίστηκε.
Γκρεμίστηκαν και τα τελευταία ονειρά μου
Την πρώην κνίτισα γυναίκα μου με τρία παιδιά παράτησα
και τώρα πηδάω …διεθνιστικά : Ρωσίδες και Ουκρανίδες
Σε πρώην πράκτορα-επιχειρηματία-χρηματοδότη του Κόμματος
(που αυτονομήθηκε νωρίς) μπήκα στη δουλεψή του
είμαι άλογο κούρσας :
για το έπαθλο τρέχω του αφεντικού μου
σαν παλιός συνδικαλιστής οργανώνω και διαχειρίζομαι τα πάντα :
τις λέξεις, το πλήθος, τον χρόνο, το χρήμα…
01.08.2008