n1

Του Νικήτα Μακρένιν

19 Νοεμβρίου 2013 στις 8:44 μ.μ.

Στεκόταν αμίλητη για ώρα στην άκρη του κρεβατιού. Όταν ακούστηκαν οι καμπάνες βρήκε στο μπαλκόνι.

  • Έλα να δεις.

-Τι είναι;

  • Η πλατεία είναι γεμάτη κόσμο. Πρέπει να είναι κάποια γιορτή.

  • Στη Βενετία κάθε μέρα είναι γιορτή

  • Μένεις χρόνια εδώ;

  • Έξι μήνες. Κάνω ρεπορτάζ για τα κανάλια.

  • Τι έχουν τα κανάλια;

  • Η Βενετία θα βουλιάξει μια μέρα. Σύντομα.

  • Από την αμαρτία;

Οι δυο γυναίκες γελάνε δυνατά. Η Λάουρα πηγαίνει στο κρεβάτι, ξαπλώνει δίπλα της και την αγκαλιάζει.

  • Εσύ μωρό μου θα πνιγείς πρώτη. Εγώ θα φύγω.

  • Που πας;

  • Νέα Υόρκη. Μια υπόθεση τοκογλυφίας.

  • Είσαι πράκτορας;

  • Πως σου ήρθε αυτό;  Δικηγόρος είμαι, στο είπα.

  • Είδα το πιστόλι σου Λάουρα. Όταν κοιμόσουν κοίταξα στην τσάντα σου.

    • Η Λάουρα τινάζεται σαν ελατήριο. Σηκώνεται από το κρεβάτι, πηγαίνει προς το μπαλκόνι και κλείνει τη μπαλκονόπορτα.

    • Καλά λένε πως οι δημοσιογράφοι είναι κάφροι.

  • Μη θυμώνεις. Και μη φοβάσαι. Δεν θα μιλήσω σε κανέναν.

  • Είσαι βούρλο κορίτσι μου; Είσαι μαλακισμένη;

  • Μη με βρίζεις.

  • Έψαξες τα πράγματα μου;

  • Ηρέμησε αγάπη μου.

  • Τι λες βρε ζώον; Καψουρεύτηκες κιόλας;

  • Σε παρακαλώ, μη μου μιλάς έτσι. Έλα κοντά μου.

  • Σόνια, μη μου ξαναμιλήσεις ποτέ. Δεν συναντηθήκαμε ποτέ. Και δεν με λένε Λάουρα. Μη με αναζητήσεις.

  • Εσύ θα με βρεις, Και δεν με λένε Σόνια. Θα με βρεις σαν Κατερίνα Πρόχινα και είμαι Ξανθιά. Όπως εσύ είσαι η μελαχρινή Πολωνοεβραία Τάρα Λιανίνσκι.

    • Η ξανθιά γυναίκα πάγωσε.

    • Με παγίδεψες.

  • Όχι. Σε ερωτεύτηκα Τάρα.

  • Τι μαλακίες λες;

  • Πάμε να φάμε πρωινό;

  • Έψαξες το δωμάτιο πριν έρθουμε εδώ;

    • -Ασφαλώς.

    • Εντάξει, πάμε.

    Η μελαχρινή καλλονή κοιτάζει το ρολόι της και λέει χαμηλόφωνα : Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2013.

    –  2  –

    Το απόγευμα της παραμονής Χριστουγέννων η μυστική πράκτορας Κατερίνα Πρόχινα βγαίνει από το ξενοδοχείο Locanda Vivaldi στην piazza san Marco και κατευθύνεται στο Caffe Florian. Φοράει ένα δερμάτινο παντελόνι, ψηλοτάκουνες μπότες και  δερμάτινο στενό μπουφάν. Τα μαύρα μαλλιά της καλύπτουν μεγάλο μέρος του προσώπου της. Το ύψος της, πάνω από 180 εκατοστά, της προσδίδει μια εντυπωσιακή παρουσία που δεν περνάει απαρατήρητη. Στρίβοντας στο στενό δρομάκι μια παρέα νεαρών σχολιάζει κάτι στα ιταλικά κοιτώντας την. Έχει μάθει να μη δίνει σημασία σ’ αυτά, ακόμα και στα πιο έντονα πειράγματα, επιδοκιμασίες ή αποδοκιμασίες. Η δεκαετής εκπαίδευση της ήταν πολύ σκληρή για να επηρεάζεται από κάτι τέτοια. Εκτός από μια φορά. Πριν δυο χρονιά στην Αθήνα. Νύχτα καλοκαιρινή, απ’ αυτές που τα ρούχα κολλούσαν πάνω στο δέρμα της και η ζέστη ήταν ανυπόφορη. Τέσσερις νεαροί Ασιάτες της επιτέθηκαν σε ένα σοκάκι κάτω από την ακρόπολη, την αναγκάσαν με την απειλή μαχαιριού να μπει σε ένα εγκαταλελημμένο οίκημα και προσπάθησαν να της αποσπάσουν την τσάντα. Αναγκάστηκε να τους σκοτώσει και τους τέσσερις. Δεν καθάρισε εύκολα. Χρειάστηκε η παρέμβαση του ίδιου του προέδρου Πούτιν για να κλείσει η υπόθεση. Οι δεξιές εφημερίδες γράψανε για  ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ αλλοδαπών συμμοριών, οι αριστερές καταγγείλανε επίθεση από τοπική φασιστική ομάδα. Όλοι αναφέρανε μια ξανθιά καλλονή που την είδαν να κινείται κοντά στο χώρο της δολοφονίας, αλλά γρήγορα το περιστατικό ξεχάστηκε. Το μόνο σημάδι που έμεινε είναι εκείνη η νύχτα στα κρατητήρια του τοπικού αστυνομικού τμήματος και η συμπεριφορά ενός χωριάτη διοικητή που την κράτησε γυμνή πάνω σε ένα τσιμεντένιο πάγκο και την παρενόχλησε σεξουαλικά. Ξέρει που βρίσκεται, έχει πάρει μετάθεση σε απομακρυσμένη επαρχία, θα ασχοληθεί μαζί του όταν θα έχει αποστολή στην Ελλάδα.

    Τώρα όμως έχει αλλά στο μυαλό της. Η συνάντηση που θα έχει σε λίγα λεπτά είναι πολύ σημαντική. Αφορά στη δολοφονία του Ρώσου πράκτορα Αντρέι Παλράτζοφ που αποδόθηκε στην τοπική μαφία, ενώ η υπηρεσία της την αποδίδει σε τρομοκρατική ενέργεια.

    (Συνεχίζεται)