«Βόμβα στα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας» χαρακτήρισε τους πλειστηριασμούς ο Αλέξης Τσίπρας από το βήμα του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, ανακοινώνοντας συγχρόνως ότι η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ θα καταθέσει σήμερα στη Βουλή «τροπολογία- ασπίδα προστασίας των πολιτών από την κερδοσκοπική επίθεση που ετοιμάζουν τα διεθνή κοράκια στην πρώτη κατοικία».
Η τροπολογία θα περιλαμβάνει δύο σκέλη. Την παράταση της προθεσμίας αναστολής πλειστηριασμών αφενός, τον αποκλεισμό των κερδοσκοπικών funds από τα δάνεια που έχουν συναφθεί μεταξύ πολιτών και τραπεζών αφετέρου. Παράλληλα ο Αλέξης Τσίπρας παρουσίασε του οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ με έμφαση στην ανάπτυξη αλλά και την προστασία των εργαζομένων ενώ κάλεσε τους επιχειρηματίες να πάρουν θέση στο δίλημμα λιτότητα ή ανάπτυξη.
Ο Αλέξης Τσίπρας επιτέθηκε στην κυβέρνηση για το «disaster story» αλλά και για τον συμφωνημένα εικονικό όπως είπε προϋπολογισμό και προέβλεψε ότι το 2014 θα είναι έτος εκλογών.
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
100 Σχόλια
Comments feed for this article
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 4:15 μμ
kapetanios
(τι να πω! Όσο πάει και χειρότερα..).
εάν αυτή λέγεται ρε πστμου «επεξεργασμένη τροπολογία- ασπίδα» πρέπει όλοι εμείς που στηρίζουμε χρόνια τώρα αυτόν τον πολιτικό φορέα πρέπει να αρχίσουμε να τσιμπιόμαστε να δούμε εάν βλέπουμε ένα κακό όνειρο. Τέλος πάντων καλώς κατατέθηκε αυτό το κοπυπαστάρησμα γιατί έτσι ανάγκασε το νδσοκ να κατεβάσει κι αυτό το δικό του τερατούργημα ξεκινώντας και επίσημα την συζήτηση στην βουλή γι αυτό το κρίσιμο ζήτημα (λίγο πριν ξεκινήσουν να πέφτουν συμπολίτες μας από τα μπαλκόνια).
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 4:17 μμ
oxtapus
Reblogged this on Oxtapus *beta.
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 4:46 μμ
Don Johnson
Οι λειψανδρία δεν είναι ίδιον μόνο του κυβερνητικού συνασπισμού. Ανήκει σε όλο το φάσμα της κοινωνίας από αριστερά τα δεξιά, έστω κι αν δεν υπάρχουν ακρα αλλά άκρο. Γιατί λοιπόν θα πρέπει να μας εκπλήσσουν οι αοριστολογίες;
Πολλοί τις εντάσσουν σε ένα γενικότερο πλαίσιο πολιντικαντισμού. Η εξήγηση όμως είναι πιο απλή: ανεπάρκεια σε όλα τα επίπεδα.
ΥΓ Δεν μιλάω μόνο για το ΣΥΡΙΖΑ, μιλώ για όλους.
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 5:07 μμ
kapetanios
Don
το σχόλιο μου είναι εντελώς πολιτικό, δεν αναφέρεται σε «αοριστολογίες» της ΝΔούλας και του σύριζα — γιατί δεν είναι καθόλου αοριστολογίες(το ακριβώς αντίθετο θα έλεγα..) τέτοιες προτάσεις. Υπάρχει μια κεντρική πολιτική ιδέα–που μου γυρίζει τα μυαλά επειδή φαίνεται να την υιοθετεί σε έναν βαθμό και ο συριζας . Με τις στρακαστρούκες για τους κερδοσκόποι δεν μπορεί να χρυσώσει κανένα χάπι(έλα Αλέκοοοο )
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 5:17 μμ
kapetanios
ας προτείνει μια κρατική «κακή τράπεζα» που θα αγοράσει/ εκμεταλλευτεί(σαν κοινός κερδοσκόπος ) τα κόκκινα δάνεια. Με μια απλή μόχλευση πχ των 10δις που υπάρχουν στον ΤΧΣ μπορεί να δημιουργήσει κεφάλαια ικανά να απορροφήσουν το σύνολο των κόκκινων δανείων που κυκλοφορούν στα ενεργητικά των τραπεζώνε–και να έχει και ρέστα
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 5:39 μμ
Πάνος
καπιτάνιε,
κάνε μια ψύχραιμη και κατά το δυνατόν πλήρη ανάλυση: τι ακριβώς δεν σου αρέσει; Πληζ, για να καταλάβουμε κι εμείς γιατί συμφωνήσατε εσύ και ο Δον…
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 5:49 μμ
kapetanios
εγω και ο δον δεν συμφωνήσαμε καθόλου (προσπάθησα να το εξηγήσω στο προηγούμενο σχόλιο μου)
εν τάχει (η πλήρη ανάλυση της άποψη μου ίσως προκύψει στην συνέχεια μιας ενδεχόμενης συζήτησης)λέει λοιπόν αυτή η κεντρική πολιτική ιδέα (του Σαμαροβενιζέλου) ότι την ζημία των κόκκινων (ιδιωτικών–γιατί για τα επιχειρηματικά υπάρχει **άλλη** γραμμή με την οποία δεν ξέρω εαν συμφωνεί ο Άλεξ) δανείων θα την επωμισθεί(δεν έχει σημασία εάν θα γίνει σήμερα, σε 6 μήνες ή σε έναν χρόνο ) το τραπεζικό σύστημα, οι καταθέτες , οι οφειλέτες και πάντως όχι το κράτος–που έχει και την μεγαλύτερη, την κύρια ευθύνη. Κι αντί να βγει ο Αλεξάκης μας και να διαχωρίσει την θέση του απ αυτήν την άποψη προσποιείται τον σωτήρα κοπυπαστάροντας έναν νόμο(υιοθετώντας μάλιστακαι αυτήν ακόμη την **βραχυπρόθεσμη** λογική του–τον ένα χρόνο παράτασης) και καταγγέλλοντας(ως άλλος γιωργάπης) τους κερδοσκόποι. Ρε πάμε καλά?
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 6:02 μμ
Πάνος
Μισό… Αν την αναλάβει «το κράτος» τη ζημιά, αντί για «τις τράπεζες», ποιος πληρώνει;
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 6:04 μμ
Lavrentij
Εξήγησέ μας όμως γιατί να πληρώσουμε κι άλλα από την τσέπη μας για να ξελασπώσουμε τις τράπεζες. Τα χρήματα που πήγαν σε αυτές για την ανακεφαλαιοποίηςή τους δεν αφορούν και τις τρύπες από τα κόκκινα δάνεια;
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 6:07 μμ
elias
@καπετάνιε
τι περίμενες?
εδώ υπάρχει γενικότερο θέμα διαλόγου. Κανείς δεν εξηγεί ότι, δεδομένου οι τράπεζες είναι πλέον κρατικές, η κάθε τους ζημιά αυτομάτως μεταφέρεται στο δημόσιο χρέος, το οποίο πληρώνουμε με τους φόρους μας. Δηλαδή αν κάποιος δεν πληρώνει το χρέος του πρέπει να το πληρώσουμε εμείς μέσω των φόρων που δίνουμε. Σαφώς και πρέπει να τεθεί ένα όριο προστασίας, αλλά από την άλλη δεν είναι αποδεκτό το σύνολο των μη εξυπηρετούμενων δανείων να τα αναλάβουμε εμείς. Και εκεί πρέπει να γίνει ακριβώς ο δημόσιος διάλογος: ποιο είναι το όριο προστασίας.
Απ΄ την άλλη πρέπει να καταλάβουμε ότι ένα γενικότερο ξεπούλημα ακινήτων είναι εφιάλτης και για τις τράπεζες, οι οποίες έχοντας στην ιδιοκτησία τους, τόσο άμεσα όσο και έμμεσα μέσω των υποθηκών, τη μεγαλύτερη περιουσία στην ελλάδα, θα ζημιωθούν από το κατρακύλισμα των αξιών.
Η οικονομία δεν είναι αυτό ή εκείνο. Η οικονομία είναι ένας οργανισμός, ισορροπία χρειάζεται και όχι μαγικές λύσεις.
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 6:11 μμ
Πάνος
Για συκοφαντίες κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ το ΠΑΣΟΚ αναφορικά με την κατάθεση της τροπολογίας από την Κουμουνδούρου για τους πλειστηριασμούς.
«Όλο το προηγούμενο διάστημα η κυβέρνηση και ιδιαιτέρως το ΠΑΣΟΚ, δίνουν τη μάχη με την τρόικα ώστε να διατηρηθεί η προστασία από πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας των φτωχών και μεσαίων νοικοκυριών, κάτι που ήταν και νομοθετική πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ από το 2010, και ο ΣΥΡΙΖΑ τότε είχε καταψηφίσει» ανέφερε το ΠΑΣΟΚ.
«Από αυτή τη μάχη η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν απούσα, περιοριζόμενη να συκοφαντεί την κυβέρνηση και να προεξοφλεί ότι δήθεν θα κάνει πίσω στις απαιτήσεις της τρόικας» τόνισε το ΠΑΣΟΚ.
«Χαιρόμαστε που η διαπραγματευτική σταθερότητα της κυβέρνησης, βοήθησε τον ΣΥΡΙΖΑ να ασχοληθεί επιτέλους με το θέμα. Ελπίζουμε πως ο κ. Τσίπρας δεν θα μείνει μόνο στα επικοινωνιακά τρικ, αλλά θα ψηφίσει στη Βουλή και το Νομοθετικό πλαίσιο που θα καταθέσει η κυβέρνηση για την απαγόρευση των πλειστηριασμών» κατέληξε το ΠΑΣΟΚ.
http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=280780&catID=1&utm_source=dlvr.it&utm_medium=twitter&utm_campaign=real_gr
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 6:12 μμ
zeppos
Αραγε τα ακίνητα που (θα) περιέρχονται στις τράπεζες πληρώνουν φόρο ακινήτων;
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 6:16 μμ
σχολιαστης
Χρειάζεται να τεθεί ένα σαφές όριο ώστε να προστατεύεται η 1η κατοικία αυτών που δεν μπορούν να πληρώσουν αλλά και κανένας που έχει να πληρώσει να μην επωφελείται.
Μάλιστα όποιος πιάνεται να προσπαθεί να εκμεταλλευθεί το νόμο υπέρ αδυνάτων καλό είναι να πληρώνει ένα καλό πρόστιμο που να κατατίθεται σε ένα ταμείο αλληλεγγύης υπέρ των ευπαθών ομάδων.
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 6:25 μμ
Lavrentij
Ας μου εξηγήσει κάποιος τι σημαίνει το προστασία για όσους δεν έχουν να πληρώσουν. Αν κάποιος έχει και άλλα περιουσιακά στοιχεία πέρα απο το σπίτι τίποτα δεν εμποδίζει την τράπεζα να του τα πάρει. Από όσο καταλαβαίνω το ερώτημα είναι τι γίνεται όταν η πρώτη κατοικία είναι μεγάλης αξίας, αλλά και πάλι δεν σημαίνει ότι θα μείνει στον ιδιοκτήτη ένα ελάχιστο ποσό ώστε να μην πεθάνει της πείνας, καθώς το χρέος μπορεί να καλύπτει την αξία του ακινήτου. Μάλλον κάτι δεν έχω καταλάβει σωστά στην όλη κουβέντα.
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 6:31 μμ
δεξιος
Δεν υπάρχει κάποιος άλλος πλην των φορολογουμένων ή των καταθετών που θα πληρώσει το κόστος της παραμονής των κακοπληρωτών στα σπίτια τους.Οι «τράπεζες» είναι άψυχα αντικείμενα.Τα έμψυχα είναι οι μέτοχοι,οι καταθέτες,οι δανειολήπτες και οι υπάλληλοί τους.Οι μέτοχοι ήδη έχουν εξοντωθεί οικονομικά και ουσιαστικά μέτοχος είναι το Δημόσιο.
Επομένως μην ψάχνετε κάποιο Σκρουτζ στον οποίο να φορτώσετε τη ζημιά γιατί δεν υπάρχει.Είτε θα κουρευθούν οι καταθέσεις είτε θα πληρώσουν οι φορολογούμενοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Η προστασία είναι απαράδεκτη όταν την ίδια στιγμή υπάρχουν ενοικιαστές που μένουν σε σπίτια για τα οποία πληρώνουν και δεν είναι δικά τους ενώ εάν πάψουν να πληρώνουν θα μείνουν στο δρόμο.Στοιχειώδης ισονομία θα πρόβλεπε ότι προκειμένου να παρέχεται η προστασία θα έπρεπε οι δανειολήπτες να πληρώνουν τουλάχιστον δόση ισόποση με το αντίστοιχο ενοίκιο βάσει αντικειμενικής αξίας.
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 6:32 μμ
σχολιαστης
Lavrentij, πρέπει να αφορά όσους δεν έχουν να πληρώσουν γιατί έμειναν άνεργοι ή μειώθηκαν πολύ οι αποδοχές τους.
Σαφώς πρέπει να είναι απόλυτη συνάρτηση της περιουσιακής κατάστασης.
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 6:33 μμ
kapetanios
το κράτος Πάνο μπορεί να αναλάβει το κόστος γιατί μπορεί να το διαχειριστεί(με πολιτικούς και όχι μόνο οικονομικούς) σε ένα βάθος χρόνου που μας ξεπερνά όλους–μειώνοντας ταυτόχρονα το άμεσο κοινωνικό κόστος που θα προκύψει εάν αυτό το ζήτημα επιχειρηθεί να αντιμετωπιστεί (σε 6 μήνες ,σε 1 χρόνο ή σε 3 –εφόσον η κατάσταση συνεχίσει να παραμένει ίδια ή και χειρότερη ) με οικονομικούς και μόνο όρους.
*
Λαβρέντη
είναι σαν να μου ζητάς πχ να σου εξηγήσω γιατί πρέπει να πληρώνουμε (εσαεί ) όλοι μας για ένα κοινωνικό κράτος. Δλδ εάν βγαίνουν κερδισμένες ΚΑΙ οι τράπεζες από μια προτεινόμενη λύση εμείς θα την αρνηθούμε? Ναι, ένα μέρος της ανακεφαλαιοποίησης αφορούσε και στις επισφάλειες, όμως από τότε λέγαμε ότι αυτός ο τρόπος αντιμετώπισης θα δημιουργήσει έναν καθοδικό φαύλο κύκλο που θα δημιουργεί διαρκώς όλο και μεγαλύτερες ανάγκες ρευστότητας — **αυτή** είναι και αυτά δημιουργεί η εσωτερική υποτίμηση. Έξαλλου έριξα μια ιδέα(μιας ας πούμε κρατικής κακής τράπεζας) η οποία θα μπορούσε να υλοποιηθεί χωρίς ιδιαίτερο κόστος.
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 6:35 μμ
kapetanios
(χωρίς ιδιαίτερο **οικονομικό**κόστος–το πολιτικό είναι μια άλλη ιστορία)
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 6:35 μμ
zeppos
Ο Στουρνάρας προτείνει τα 180.000 αντικειμενική αξία του σπιτιού ως ταβάνι για προστασία. Στην αρχή μιλούσε για 250…αλλά η ανυποχώρητη άρνηση τον έφερε να το χαμηλώνει. Και έτσι το 80% των δανειοληπτών για πρώτη κατοικία, θα προστατεύονται. Το ζήτημα είναι οτι ΟΥΤΕ αυτό το νούμερο είναι αποδεκτό.
Ο εκπρόσωπος Ολι Ρεν παραδέχτηκε χθες οτι ΠΟΤΕ η τρόϊκα δεν ζήτησε ΠΛΗΡΗ απελευθέρωση των πλειστηριασμών. Πάντα μιλούσε για προστασία των κατόχων που έχουν συνολικό εισόδημα ίσο ή κάτω από τις 12.000 χιλ. δεν έχουν άλλες καταθέσεις και άλλα ακίνητα..
Τα παραπάνω τα άκουσα χθες. Τώρα εδώ ακούμε συνέχεια οτι η τρόϊκα ζητάει πλήρη απελευθέρωση κλπ..
Για την γνώμη μου, η προστασία πρέπει να περιοριστεί εκεί που έχει αντικειμενική αδυναμία και οχι σε όλους τους επαγγελματίες «δεν πληρώνω»..
Αλλά το ερώτημα θα έπρεπε να είναι η προστασία να έχει όρο το συνολικό εισόδημα ή το ύψος της αξίας του σπιτιού;
Το μεν πραγματικό εισόδημα είναι ολίγον αφηρημένη έννοια σε μια χώρα φοροκλεφτών, αλλά και το ύψος της αντικειμενικής αξίας είναι πέρα για πέρα διαβλητό, επειδή το κράτος αδιαφορεί για την αυξομοίωση των εμπορικών τιμών, αλλά και επειδή η σημερινή οικονομική κατάσταση του δανειολήπτη δεν έχει καμία σχέση με την οικονομική του δυνατότητα τότε που αποφάσισε την αγορά μεγαλύτερου σπιτιού. Γιατί πρέπει να «τιμωρηθεί» τώρα;
Γόρδιος…
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 6:39 μμ
kapetanios
δεξιέ
αυτή η πολιτική δεν ξεχωρίζει τους ιδιοκτήτες από τους ενοικιαστές, τους πηδάει όλους ανεπανόρθωτα–και χωρίς αναισθητικό
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 6:41 μμ
δεξιος
Προστασία των ενοικιαστών που μένουν άνεργοι και κινδυνεύουν εξ αυτού να μείνουν άστεγοι υπάρχει;Όχι.
Γιατί να υπάρχει προστασία με άλλους όρους δανειοληπτών που δεν πληρώνουν το δάνειό τους;
Στην πραγματικότητα όλα αυτά τα κόλπα Κατσέλη ήταν μία ακόμη πριμοδότηση συντεχνίας.Κοινωνικό μέτρο που δεν έχει καθολικότητα είναι συντεχνιακό.
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 6:42 μμ
kapetanios
ζεπε
μας φέρνεις μια πρόταση του Στουρνάρα λες και αυτή αφορά στην οριστική λύση του προβλήματος και όχι στην μετάθεση του στο τέλος του 6μηνου ή του χρόνου.
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 6:44 μμ
δεξιος
Και όμως τους ξεχωρίζει.Οι ιδιοκτήτες χρεώστες έμειναν στο σπίτι τους που δεν το έχουν πληρώσει τρία χρόνια της κρίσης χωρίς να τους ενοχλεί κανείς.
Οι ενοικιαστές ήσαν υποχρεωμένοι να πληρώνουν το νοίκι σε σπίτι που δεν ήταν δικό τους για να μην τους κάνουν έξωση.
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 6:46 μμ
kapetanios
δεξιέ για ρίξε μια ματιά στην Ισπανία και πες μου εάν ξεχωρίζεις τον ιδιοκτήτη από τον ενοικιαστή. Εξάλλου ποιός σου είπε ότι δεν υπάρχει προστασία για τους ενοικιαστές –οι περισσότεροι μείωσαν σε μια νύχτα (και παρά την θέληση των ιδιοκτητών) το μίσθωμα τους κατά 25%. Ας κουρέψουν και τα δάνεια κατά 25% και βλέπουμε
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 6:46 μμ
δεξιος
Κάπταιν η μετάθεση έχει νόημα : αφού θα επιβαρύνουμε τις τράπεζες μεταθέτουμε το πρόβλημα για όταν η οικονομία θα ανακάμπτει και θα μπορούν να αντέξουν.
Κατά τα άλλα όμως επιμένω ότι θα έπρεπε να πληρώνουν δόση ίση με το ενοίκιό τους.
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 6:52 μμ
σχολιαστης
Ο δεξιός έχει απόλυτο δίκιο. Μπορεί ένας ενοικιαστής να είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση από ιδιοκτήτη που δεν έχει αποπληρώσει.
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 6:57 μμ
Πάνος
δεξιέ,
αυτό γίνεται ήδη (ή σχεδόν) για όσους έχουν κάνει διακανονισμό. Που σημαίνει ότι εξακολουθούν να έχουν ακόμα εισοδήματα.
(Ουσιαστικά μεταθέτοντας το σφίξιμο της θηλιάς στο άδηλο μέλλον)
Το πρόβλημα είναι γι’ αυτούς που δεν έχουν πλέον εισοδήματα και έχουν ήδη πληρώσει τα προηγούμενα χρόνια (αποπληρώνοντας το στεγαστικό + έξτρα) ποσά πολλαπλάσια από όσα θα πλήρωναν αν δεν το είχαν αγοράσει ποτέ το ρημάδι και έμεναν στο νοίκι.
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 7:01 μμ
kapetanios
για φύλο συκής ψάχνουν λέμεε–το ίδιο και ο συριζας..
Oσο για την δόση, εάν το πρόβλημα ήταν το ύψος της θα μπορούσαμε να κάνουμε μια κουβέντα– aλλά ΔΕΝ είναι
υγ
το κράτος πρέπει να μεριμνήσει ούτως ή άλλως για τις οικογένειες που θα βρεθούν στον δρόμο –το είπε έξαλλου και ο Τόμσεν 😉
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 7:03 μμ
Πάνος
Επιπλέον, με τη ραγδαία μείωση της εμπορικής αξίας των ακινήτων, ο δανειολήπτης βρίσκεται πολλές φορές στην προοπτική να πληρώσει διπλό το σπίτι του. Ενώ η τράπεζα, βγαίνει λάδι.
Εντάξει, ας πρόσεχε (ο δανειολήπτης). Να του το εξηγήσουν πειστικά όμως, για να στρέψει την καραμπίνα στο κεφάλι του όταν θα πάνε να του κάνουν κατάσχεση – και όχι προς τα έξω.
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 7:08 μμ
kapetanios
Πάνο
υπάρχει όμως ένα δυο σημαντικά ζητήματα που προκύπτουν από τέτοιες προσωρινές ρυθμίσεις. Το χρέος αυξάνεται σημαντικά και η αξία των διαμερισμάτων πέφτει.
Εξάλλου κι εμείς δεν ζητάμε μόνο πάγωμα και μετάθεση του δημόσιου χρέους , χρειαζόμαστε και διαγραφή (έστω και με ταχυδακτυλουργικό τρόπο) μέρους του
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 7:13 μμ
kapetanios
(για τα επιχειρηματικά όμως που θα βαρύνουν το κράτος δεεεε βλέπω κάποια αντίρρηση )
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 7:28 μμ
Πάνος
Λυκουρέντζος: «Δεν ψηφίζω για πλειστηριασμούς». «Υπερόπτης» ο Στουρνάρας
http://www.koutipandoras.gr/article/100495/lykoyrentzos-den-psifizo-gia-pleistiriasmoys-yperoptis-o-stoyrnaras
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 7:28 μμ
σχολιαστης
Μάλλον η πιο σωστή πολιτική είναι να πάνε τα δάνεια για πολλά-πολλά χρόνια με χαμηλό επιτόκιο.
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 7:29 μμ
Πάνος
καπιτάνιε,
(7.08 μμ)
έτσι.
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 8:27 μμ
Πάνος
Ολοι οι ιδιωτικοί πόροι υπέρ δημόσιου χρέους
Του Νίκου Ξυδάκη
Στις ερχόμενες αρκετές εβδομάδες, με πρώτο ορόσημο την 18η Δεκμεβρίου, κρίνεται το μέλλον της μικροϊδιοκτησίας στην Ελλάδα. Στις 18 Δεκεμβρίου εκπνέει η νομοθετική προστασία κατά πλειστηριασμών στα σπίτια των μη εξυπηρετούμενων στεγαστικών δανείων· η ελληνική κυβέρνηση και η Βουλή καλούνται να ανανεώσουν την προστασία ή να επιτρέψουν την απελευθέρωση των πλειστηριασμών. Η πίεση της τρόικας υπέρ της απελευθέρωσης είναι αφόρητη· ευλόγως: ζητεί να εφαρμοστεί το μεσοπρόθεσμο που έχει υπερψηφίσει η Βουλή. Η ελληνική πλευρά βρίσκεται, ακόμη μια φορά, απροετοίμαστη, τεχνοκρατικά και πολιτικά.
Εν τω μεταξύ, ένα στα τέσσερα στεγαστικά δάνεια δεν εξυπηρετείται, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν με κατασχέσεις κατοικιών περίπου 80-100 χιλιάδες νοικοκυριά· 80 χιλιάδες δανειολήπτες έχουν ήδη ζητήσει την προστασία του νόμου. Ας εντάξουμε στον συλλογισμό μας ένα στοιχείο, τη φούσκα: τα μισά από τα 350 χιλιάδες στεγαστικά δάνεια πρώτης κατοικίας χορηγήθηκαν την περίοδο της μεγάλης πιστωτικής επέκτασης και της ισχυρής Ελλάδας, την περίοδο 1995-2004, και το ένα τρίτο χορηγήθηκε την περίοδο 2005-2008.
Ταυτοχρόνως, η κυβέρνηση εντάσσει στον προϋπολογισμό του 2014 έσοδα περίπου 2 δισ. από τη νέα φορολόγηση ακινήτων. Ο συνδυασμός των δύο ενεργειών, της απελευθέρωσης πλειστηριασμών και της οριζόντιας, καθολικής υπερφορολόγησης ακινήτων, προκαλεί μια ασύλληπτης έντασης μόχλευση στην ελληνική κοινωνία. Μετά την εξουθένωση που έχουν επιφέρει η εξαετής ύφεση, η απομείωση του εισοδήματος έως και κατά το ήμισυ, και η ανεργία του 27%, οι Ελληνες απειλούνται με συρρίκνωση ή και απώλεια της ακίνητης περιουσίας τους.
Πρόκειται για ανθρωπολογικό σοκ, στο μέτρο που οι μεσογειακές κοινωνίες, και όχι μόνο η ελληνική, σε βάθος πολλών αιώνων είναι διαρθρωμένες υλικά και συνειδησιακά γύρω από τη μικροϊδιοκτησία, ως το πιο πρόσφορο μέσον αποταμίευσης, διασφάλισης προσόδου, αλλά και συγκρότησης μιας πολιτισμικής ταυτότητας. Η μικροϊδιοκτησία, μαζί με το ελεύθερο επάγγελμα, τη μικρομεσαία επιχείρηση, τις πολυσθενείς οικονομικές δραστηριότητες μικρής κλίμακας, τα οικογενειακά και τοπικά δίκτυα, την επένδυση στη γνώση και την κινητικότητα, διασφάλιζαν τη συνοχή, την αντοχή και τη λειτουργικότητα των μεσογειακών κοινωνιών σε ένα γεωπολιτικό και γεωοικονομικό περιβάλλον κατεξοχήν ρευστό και ευμετάβλητο.
Στην παρούσα φάση της παρατεταμένης κρίσης βιώνουμε όχι μόνο ύφεση και ανεργία, αλλά επίσης την κατεδάφιση όλων των παραδοσιακών δυνατοτήτων εργασίας, επιχειρηματικότητας και κατοχής περιουσίας. Αυτό συνιστά πρωτοφανή κοινωνικό μετασχηματισμό, επιβαλλόμενο εκ των άνω, βιαίως και σε εξαιρετικά βραχύ χρόνο, χωρίς μάλιστα να προσφέρονται άλλες εναλλακτικές οδοί, άλλοι τρόποι ανάκαμψης και ανάπτυξης· πρακτικά, δεν έχει υποβληθεί απολύτως κανένα πειστικό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας, πλην διαφόρων αδέσποτων θραυσμάτων περί τουρισμού και ενέργειας, και διαφόρων ευχολογίων περί καινοτομίας.
Το μοναδικό ορατό και εφαρμοστέο σχέδιο είναι η μαζική και ταχύτατη ρευστοποίηση των μικρομεσαίων στρωμάτων, της μικροϊδιοκτησίας και της μικροεπιχειρηματικότητας· ουσιαστικά, η υπεξαίρεση όλων των ιδιωτικών πόρων τους για την εξυπηρέτηση του μη βιώσιμου και διαιωνιζόμενου δημόσιου χρέους.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_03/12/2013_530456
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 8:44 μμ
δεξιος
Οποιος ήθελε να αποφύγει το ανθρωπολογικό σοκ θα έπρεπε να ταχθεί κατά της συμμετοχής της Ελλάδος στην ευρωζώνη.
Οι όροι του Μάαστριχτ και όλη η λογική της ευρωζώνης βασίζεται στην προυπόθεση ότι υπ αριθ. 1 στόχος είναι η σταθερότητα της αξίας του νομίσματος και όχι της ακίνητης περιουσίας.Εάν κάποιοι είχαν μάθει αλλιώς με τα ακίνητα να ανεβαίνουν πάντα σε τιμές πληθωριστικών νομισμάτων δεν έπρεπε να μπουν εκεί που δεν είχαν καμμιά δουλειά.
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 8:46 μμ
Πάνος
Για τους Ολλανδούς τα λες, δεξιέ;
*
Το άλλο, πιο επικίνδυνο, χρέος
Του Ηλία Σιακαντάρη
Θα αφήσω στην άκρη τα στοιχεία για την πραγματική οικονομία (PMI) και τις προοπτικές της μεταποίησης, που αναγνώστηκαν ως «θετικά» για την Ευρωζώνη (παρά τις δυσάρεστες εκπλήξεις από Γαλλία και Ισπανία). Θα παραμερίσω και το πρόσφατο σερί αξιολογήσεων – άλλωστε, αυτό κάνουν και οι αγορές: Η επίδραση μιας αναβάθμισης ή υποβάθμισης στο κόστος δανεισμού μιας χώρας είναι πια μικρή. Θα σταθώ όμως σε μία χώρα που υποβαθμίστηκε, την Ολλανδία. Αν η Ελλάδα ήταν η μασκότ στην πρώτη φάση της κρίσης, αυτή του κρατικού χρέους, η Ολλανδία είναι «σημαιοφόρος» στην επόμενη – αυτή του ιδιωτικού.
Το σκεπτικό της υποβάθμισης από τη S&P, την προηγούμενη εβδομάδα, επισημαίνει μια πληγή που ήδη αιμορραγεί. Η ολλανδική οικονομία, παρά τον δυναμισμό της παραγωγής ή τις εξαγωγικές της επιδόσεις, έχει μπει σε ύφεση, από την οποία θα ξεκολλήσει δύσκολα.
Αιτία; Ο υπερδανεισμός των νοικοκυριών, που τα έχει αναγκάσει σε περιστολή των δαπανών τους, άρα μείωση της οικονομικής δραστηριότητας. Δεν έπεσε ακριβώς ως κεραυνός εν αιθρία.
Τέλη του 2008, συζητούσα σε μια κενή αίθουσα αθηναϊκού ξενοδοχείου με τον Κένεθ Ρόγκοφ, καθηγητή και πρώην οικονομολόγο του ΔΝΤ. Τον είχα ρωτήσει τι θα ακολουθούσε κατά τη γνώμη του στην Ελλάδα, και αν η καταιγίδα που ερχόταν με αφορμή τα «άρτι αποκαλυφθέντα» κρατικά ελλείμματα ήταν αρκετή για να δημιουργήσει ευρωπαϊκή κρίση. Χαμογέλασε και μου είπε κάτι αναπάντεχο: Ο υπερδανεισμός της Ελληνικής Δημοκρατίας είναι, τεχνικά, εύκολο θέμα. «Εχετε ένα μικρό σχετικά κρατικό προϋπολογισμό, με μεγάλα περιθώρια βελτίωσης» (είπε ο άνθρωπος ο οποίος είχε διατυπώσει τη –διαφιλονικούμενη έκτοτε– θεωρία ότι χώρα με δανεισμό μεγαλύτερο του 90% του ΑΕΠ είναι καταδικασμένη σε ύφεση). Το μεγάλο πρόβλημα, είπε, είναι ο υπερδανεισμός των ιδιωτών γενικότερα στην Ευρώπη. «Το πρόβλημα θα έρθει αργότερα», τόνισε, και δεν θα έχει προφανή λύση.
Ηρθε. Στην Ολλανδία του 2013 οι τιμές ακινήτων έχουν υποχωρήσει κατά 20%. Σε αρκετές περιπτώσεις πια, το υπόλοιπο του στεγαστικού που χρωστάει μια οικογένεια είναι υψηλότερο από την αξία του ακινήτου. Η «αίσθηση πλούτου» του Ολλανδού πλήττεται, έτσι μειώνει τις δαπάνες του κάτω από το βάρος του χρέους: μόνο τα στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια αντιπροσωπεύουν το 110% του ΑΕΠ της Ολλανδίας.
Αλλά το πρόβλημα του υπερδανεισμού των νοικοκυριών δεν είναι αποκλειστική «ασθένεια του πυρήνα». Αρκετές χώρες της περιφέρειας πάσχουν από «διπλή ίωση»: και υπερχρεωμένο Δημόσιο και νοικοκυριά. Σε αυτές, δε, η επίδραση της πτώσης των τιμών των ακινήτων είναι πιο έντονη· το ιδιωτικό χρέος των Ιρλανδών ξεπερνάει το 100% του ΑΕΠ, όπως και των Ολλανδών ή των Κυπρίων. Αλλά στην Ιρλανδία οι τιμές των ακινήτων έχουν υποχωρήσει κατά 50%, στην Ισπανία κατά 30%.
Αν στην Ελλάδα το κράτος έπεσε με τα μούτρα στον δανεισμό, στην υπόλοιπη Ευρωζώνη αυτό έγινε κατά κόρον με τους ιδιώτες. Σε οκτώ χώρες της Ευρωζώνης, το ιδιωτικό χρέος ξεπερνά το 200% του ΑΕΠ. Σε Ολλανδία, Βέλγιο, Μάλτα και Ισπανία οι ιδιώτες (επιχειρήσεις και νοικοκυριά) έχουν ακόμα μεγαλύτερα χρέη (220% ΑΕΠ). Στην Πορτογαλία χρωστούν δυόμισι φορές το ΑΕΠ. Στην Κύπρο και την Ιρλανδία το ιδιωτικό χρέος είναι υπερτριπλάσιο του εθνικού προϊόντος, στο Λουξεμβούργο, είναι σχεδόν 4 φορές μεγαλύτερο.
Αυτά τα χρέη είναι κρυμμένα σε τραπεζικούς ισολογισμούς. Αυτούς που θέλει να «καθαρίσει» η ΕΚΤ στο πλαίσιο της «Τραπεζική Ενωσης» – χωρίς όμως «πλάτες». Αυτό θα αποτελέσει το σημαντικότερο πρότζεκτ της Ε.Ε. για τη διάσωσή της – όχι η στήριξη μερικών περιφερειακών κυβερνήσεων που έπεσαν έξω. Αν το «τεχνικά εύκολο» ελληνικό ζήτημα κόντεψε να διαλύσει την Ευρωζώνη, οι αγορές περιμένουν την ευρωπαϊκή απάντηση σε ένα ζήτημα –τεχνικά και πολιτικά– πιο δύσκολο.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_03/12/2013_530463
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 8:51 μμ
δεξιος
Στην Ολλανδία όμως δεν περίμεναν να τους σώσει κανείς άλλος.Έχουν ήδη λάβει μέτρα και αρχίζουν και τσεκουρώνουν όπου χρειάζεται.
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 8:55 μμ
kapetanios
γιατί ρε σχο. δεν μπορούμε να σχεδιάσουμε μια κοινωνική πολιτική? Πόσες χιλιάδες οικογένειες μπόρεσαν και απέκτησαν κατοικία με αρωγό το κράτους(ΟΕΚ, εργατικές κατοικίες, κοινωνικοί συντελεστές κλπ) και σε εποχές λιγότερο δύσκολες από τις σημερινές? Αυτό δεν ήταν «άδικο» για τους υπόλοιπους? Την αναλγησία του σημερινού κράτους θα υιοθετήσουμε? Τι σημαίνει να πάνε πολλά πολλά χρόνια με χαμηλό επιτόκιο? Εάν αυτή η πρόθεση δεν μεταφραστεί σε μια συγκεκριμένη οικονομική απαίτηση που να μπορούν να εξυπηρετούν οι οφειλέτες είναι ένα κενό γράμμα. Αλλά και πάλι δεν θα πρέπει να μεριμνήσουμε σαν κράτος (εάν θέλουμε να έχουμε κράτος) και γι αυτούς που ΔΕΝ έχουν την οποιαδήποτε δυνατότητα να πληρώσουν? Εκτός εάν τους ζητήσουμε όπως λέει και ο Πάνος να αυτοκτονήσουν χωρίς να μας πρήζουν τον έρωτα. Γι αυτούς δεν πρέπει να προβλέψουμε πχ την δυνατότητα να εξυπηρετούν την δόση τους με ένα εναλλακτικό (κοινωνική εργασία ή άλλο) τρόπο? Αυτό ζητώ, γαμώ τα μπρέκια τους, να παράξουμε πολιτικό και κοινωνικό πολιτισμό και ήθος. Κι αν δεν το ζητώ από το νδσοκ δλδ ένα πολιτικό προσωπικό που έχτισε ένα πολιτικό σύστημα με γνώμονα την εξυπηρέτηση του προσωπικού τους συμφέροντος , το ζητώ από τον συριζα, αλλιώς να πα να γαμηθεί και ο συριζας και ο ξεσύριζας– δεν υπήρξα ποτέ ως πολιτικό ον οπαδός ούτε και πρόκειται να γίνω τώρα στα γεράματα. Είναι δυνατόν να κατεβάζει πρόταση αντιγραφή της υπάρχουσας αδιέξοδης κατάστασης ο μαλάκας ? δλδ τόσο καιρό στην κρίση δεν επεξεργάστηκαν τίποτα?!
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 9:08 μμ
kapetanios
εν τω μεταξύ δεν είχε ούτε την σπουδή να συμπεριλάβει στους προστατευόμενους και όλους αυτούς που δέχονται επίθεση στην κατοικία τους από το ίδιο το κράτος. Αλλά και τους αυτοαπασχολούμενους ξέχασε που δεν μπορούν να ενταχτούν στον νομο Κατσέλη. Μόνο τους κερδοσκόποι θυμήθηκε!
Ασταδιαλα, τσατίστηκα πάλι σήμερα– πάω να μιλήσω για κανα ψάρεμα για να ηρεμήσω με τους μέτριους που θέλουν να διαχειριστούν την τύχη μας
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 9:16 μμ
Άγγελος
Είναι δυνατόν να κατεβάζει πρόταση αντιγραφή της υπάρχουσας αδιέξοδης κατάστασης ο μαλάκας ? δλδ τόσο καιρό στην κρίση δεν επεξεργάστηκαν τίποτα?!
πως, πως; την επικοινωνιακή τους πολιτική.
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 9:32 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνω σε όλη αυτή την ιστορία με την άποψη που μας λέει (την διακινούν και εδω μερικοί σχολιαστές) πως εαν δεν αρθούν οι πλειστηριασμοί για όλα αυτα τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, οι τράπεζες θα καταγράψουν μεγάλες ζημιές τις οποίες θα κληθούν να πληρώσουν είτε οι φορολογούμενοι (διαμέσου περαιτέρω αύξησης των φόρων) είτε οι καταθέτες των τραπεζων (διαμέσου κουρέματος των καταθέσεων).
Εαν τελικά προχωρήσουν οι πλειστηριασμοί αυτών των σπιτιών, και πεταχτούν φυσικά στον δρόμο οσοι μένουν σε αυτά, η κτηματαγορά θα κατακλυστεί από δεκάδες χιλιάδες κατοικίες πρός πώληση που θα έχουν στην κατοχή τους οι τράπεζες. Εύκολα γίνεται αντιληπτό πως όλη αυτή η υπερπροσφορά σπιτιών θα ρίξει πάρα πολύ και τις τιμές τους. Στην περίπτωση αυτή όμως, οι τράπεζες – ακόμα και αν καταφέρουν να τα πουλήσουν, πράγμα που λόγω των συνθηκών οικονομικής ασφυξίας που ισχύουν, στην καλύτερη περίπτωση είναι αμφίβολο ενω στην χειρότερη σχεδόν αδύνατο – ακριβώς λόγω των πολύ πιο μειωμένων τιμών πώλησης αυτών των κατοικιών και πάλι θα βρεθούν να εγγράφουν ζημιές. Οπότε τότε τι γίνεται? Υποθέτω θα πρέπει να υπάρξει είτε αύξηση φόρων είτε κούρεμα καταθέσεων (ή, ακόμα καλύτερα, και τα δύο μαζί) λόγω των ζημιών που θα έχουν εγγράψει οι τράπεζες. Με την μόνη διαφορά βέβαια πως σε αυτή την περίπτωση θα έχουν μείνει άστεγοι και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας οπότε εκτός από την (σχεδόν σίγουρη) αύξηση της φορολογίας και το (πολύ πιθανό) κούρεμα καταθέσεων θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε και ένα τεράστιο και οξύτατο κοινωνικό πρόβλημα.
Αρα κάπου δεν πολυκαταλαβαίνω την πρεμούρα κάποιων υπέρ του να αρθούν τα όποια νομικά εμπόδια και να ξεκινήσουν οι πλειστηριασμοί με το νέο έτος.
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 9:36 μμ
Πάνος
Καλά, μήπως νομίζετε ότι ο σύριζας διαθέτει τίποτα… think tanks; Έχει λίγους (ελάχιστους) ανθρώπους που προσπαθούν να ΠΑΡΑΞΟΥΝ πολιτική – περικυκλωμένους μάλιστα από ένα τσούρμο φανατικούς που νομίζουν ότι ήρθε η ώρα να πιάσουν τον πάπα από τ’ αρχίδια και να τα ξεριζώσουν – και μια αμοιβαδοειδή μάζα στο γύρω γύρω, που και η ίδια δεν ξέρει τι ακριβώς θέλει και (το χειρότερο) δεν έχει ιδέα για τον τρόπο που θα γίνει αυτό.
Χαλαρά λοιπόν – και, κυρίως, χαμηλάααααα ο πήχης των προσδοκιών, προς αποφυγή των εγκεφαλικών 😉
ΥΓ. Πάω για ψυχοθεραπεία: τσίπουρα με παλιούς φίλους. Ση για… προσεχώς.
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 9:43 μμ
Άγγελος
πιο χαμηλά δεν γίνεται, δεν είναι πήχης, πηχάκι είναι.
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 10:01 μμ
δεξιος
Οι τράπεζες Δ.Π. ξέρουν το συμφέρον τους και άρα ξέρουν που θα πιέσουν,που θα υποχωρήσουν και πως θα συμβιβασθούν.Αυτό ζητάει η τρόικα που επί πλέον δέχεται και την παρέμβαση των δικαστηρίων.
Αλλά εάν προστατεύεται κάθε κατοικία μέχρι 200.000 ευρώ τότε δεν υπάρχει κανένα κίνητρο διαπραγμάτευσης ή πληρωμής και φυσικά θα είναι ασύμφορο να ξαναδώσουν δάνεια.
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 10:15 μμ
σχολιαστης
Δεν θέλει και πλαϊνά στηρίγματα, αφού στηρίζεται στο δάπεδο. 🙂
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 10:55 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Ενω δεξιέ με το να οδηγήσουν κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες στον δρόμο, και να πάρουν τα σπίτια τους τα οποία κατόπιν θα πουλήσουν (εαν τα πουλήσουν, γιατί αυτό είναι το αισιόδοξο σενάριο) σε πολύ χαμηλότερη τιμή από αυτή που αγοράστηκαν, εσυ στα σοβαρά πιστεύεις πως θα έχουν έτσι την δυνατότητα να ξαναδώσουν δάνεια (χώρια το τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα που θα έχουν δημιουργήσει)…
Φοβάμαι πως δεν απάντησες καθόλου επαρκώς στο ερώτημα που έθεσα.
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 11:00 μμ
δεξιος
Το εάν θα οδηγήσουν ή θα συμβιβασθούν και πως το ξέρουν καλύτερα οι ίδιοι.Δηλαδή άλλοι ξέρουν καλύτερα από αυτούς πως θα εμφανίσουν τις ζημιές στους ισολογισμούς τους από τους ίδιους;
Eξ άλλου και για προστασία όσων έχουν εισόδημα κάτω από 12.000 λέγεται και για συνέχεια της δικαστικής προστασίας και για πλαφόν αξίας των ακινήτων.Αλλά κάποια πρέπει να τακτοποιηθούν για να τακτοποιηθούν μετά και τα υπόλοιπα.
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 11:14 μμ
kapetanios
δυστροπε
μην τον ακούς τον δεξιό, στην Ισπανία οι τράπεζες τα κάνανε όλα μούτι (και ο Ραχόι αναγκάστηκε να νομοθετήσει μια ελάχιστη προστασία (έως 19χιλ εισόδημα) Να σκεφτείς ότι μέσα στους πρώτους 5 μήνες πλειστηριάστηκαν 50χιλ κατοικίες (και 400χιλ μέχρι σήμερα) και τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν είναι τεράστια.
Για τις τράπεζες παρά την άποψη που επικρατεί ότι θα βρεθούν χαμένες από τις πτώσεις των τιμών δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα–τουλάχιστον σε βάθος χρόνου Για τα μεν μη εξυπηρετούμενα ( για λιγότερο από 90 ημέρες) ήδη γράφουν προβλέψεις στο 50% της ονομαστικής και για τα κόκκινα (δλδ πάνω από 3 μήνες σε καθυστέρηση)γράφουν σαν ζημία σχεδόν το σύνολο της ονομαστικής τους αξίας. Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι δημιουργώντας ένα καλάθι από δάνεια από όλες τις κατηγορίες, ακόμη και από τα εξυπηρετούμενα (γιατί είναι υποχρεωμένες όχι μόνο να διώξουν από πάνω τους τα μη εξυπηρετούμενα αλλά και γενικά να μειώσουν τα ενεργητικά τους) μπορούν να πάρουν σε πρώτη φάση ένα 25-30% της ονομαστικής με πρόβλεψη μάλιστα μεριδίου από τυχόν υπεραποδόσεις.
Το θέμα βέβαια δεν είναι πόσα θα χάσουν σε πρώτη φάση από το ξεπούλημα των δανείων αλλά πόσα θα κερδίσουν από την πιστοληπτική τους ικανότητα με χαρτοφυλάκια πιο υγιή. Σκέψου ότι για κάθε 10 ευρώ πραγματικά κεφάλαια μπορούν να διαχειριστούν άλλα 90 αέρα που σημαίνει ότι ακόμη και στην περίπτωση που υποστούν από τα κόκκινα δάνεια 70% ζημία θα μπορούν από την επόμενη μέρα να μοχλεύουν κατά το δοκούν μεγαλύτερα κεφάλαια απ αυτά που προ στιγμήν έχασαν. Η επιφυλακτικότητα ο προβληματισμός και η αυτοσυγκράτηση εκ μέρους τους υπήρχε όσο τα ποσοστά των μη εξυπηρετούμενων ήταν μικρά και μπορούσαν να μαγειρεύουν σχετικά εύκολα τους ισολογισμούς τους (όντας χρεοκοπημένες και σε εποπτεία με ιδιαίτερο καθεστώς στην κεφαλαιακή τους επάρκεια(<6%).
Τώρα που δόθηκε το σήμα ότι το καράβι μπάζει (και επίκειται γενική πτώχευση της κοινωνίας) ο σώζων εαυτόν σωθήτω , θα τα βγάλουν όλα στο σφυρί και ότι πιάσουν–έως ότου ξαναζητήσουν προστασία από το κράτος .Σε δουλειά να βρίσκονται δλδ
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 11:30 μμ
kapetanios
ας πούμε και δυο πράματα παραπάνω γιατί υπάρχει μια σύγχυση και καλλιεργούνται πολλοί μύθοι .
Όταν λέμε ότι οι τράπεζες κατασχέτουν και εν συνεχεία πλειστηριάζουν δεν σημαίνει απαραίτητα ότι πουλούν σε τρίτους (και άρα πρέπει να βρουν καλά και ντε πελάτες από την ελεύθερη αγορά που ίσως να μην υπάρχουν –που ΠΑΝΤΑ υπάρχουν..) πωλούν και στο εαυτό τους, τα αγοράζουν δλδ οι ίδιες ή θυγατρικές τους κλπ. Κάθε ακίνητη περιουσία στην ιδιοκτησία τους λογίζεται ως κεφάλαιο ακόμη και στην περίπτωση που δεν πουληθεί ΠΟΤΕ. Όπως καταλαβαίνεις κάτι τέτοιο δημιουργεί προσδοκίες γιατί η αγορά δεν πάει συνεχώς κάτω πάει και πάνω όντας σε διαρκείς κύκλους. Αυτό σημαίνει ότι οι ίδιες οι τράπεζες ή τα φαν θα γράψουν υπεραποδώσεις σε 5-10-15 χρόνια , χρόνος που για νομικά (και όχι φυσικά) πρόσωπα είναι ελάχιστος. Για την κοινωνία και τα φυσικά πρόσωπα είναι καταστροφικά αυτά τα χρόνια όχι για τις εταιρείες
3 Δεκεμβρίου, 2013 στις 11:47 μμ
σχολιαστης
Καπετάνιε, αν η αποπληρωμή γίνεται σε πολλά χρόνια, χωρίς τόκους, πάλι οι τράπεζες δεν θα παίρνουν συνεχώς ποσά που με τη μόχλευση θα τα εκμεταλλεύονται;
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 12:05 πμ
Θανασης_χανια
Ειλκρινης απορια προς προβληματισμο….:(
Ρε παιδια, γιατι τους κατηγορουσαμε τους γερμανους οταν προτεινανε το συμφωνο σταθεροτητας?
(3 % οριο στο ελλειμα και 60% χρεος /αεπ)
Ειχαν η δεν ειχαν δικιο τοτε τελικα?
(και εννοω στην ουσια των επιχειρηματων τους οχι αν τα ψιλο-παραβιαζαν και αυτοι)
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 12:07 πμ
kapetanios
δλδ εάν ένα ακίνητο έχει μια αξία πχ 10 μονάδες και οι τράπεζες χάνουν σήμερα (εξαιτίας της πτώσεις των τιμών) τις 7 ας πούμε από την αμέσως επόμενη στιγμή (και εφόσον το ακίνητο είναι στην κατοχή τους) δημιουργούνται προσδοκίες ότι σε ένα χρονικό διάστημα χ το ακίνητο θα αποκτήσει ξανά την αξία του και άρα θα γράψει 400-500% απόδοση με βάση την αξία(3 μονάδες) της απόκτησης τους Αυτές οι προσδοκίες τιτλοποιούνται και ταξιδεύοντας ανα τον επενδυτικό κόσμο προσφέρουν πολαπλάσια κέρδη ακόμη κι αν ποτέ δεν καταφέρουν να αποκτήσουν την προηγούμενη αξία τους. Είναι όπως μια μετοχή που ξεκινά το πρωί χαμηλά και αφού ενδοσυνεδριακά γράψει ακόμη και 4% απόδοση ξαναεπιστρέφει το μεσημέρι στην ίδια ή και σε λίγο χαμηλότερη τιμή από την πρωινή– και τανάπαλιν την άλλη μέρα. Αυτό το παίγνιο αφήνει ένα μικρό μεν αλλά σταθερό μεροκάματο που αθροιστικά υπερβαίνει ακόμη και την αξία της μετοχής αυτής κάθε αυτής. Δλδ και να σου την δώσει μια μέρα να την πετάξεις δεν θα έχεις χάσει τίποτε απολύτως , το αντίθετο. Αυτό όμως είναι ένα παίγνιο που δεν μπορεί να παίξει ο απλός πολίτης –αυτός απλά ανίκανος να διαχειριστεί το χρέος του πέφτει από το μπαλκόνι
*
σχο
όλα είναι ζήτημα ερμηνείας γι αυτό με βλέπεις να επιμένω στην πολιτική πλευρά του όλου θέματος. Θέλω να πω ότι εάν αύριο το πρωί συμφωνήσουμε, όλοι μας ρε παιδί μου ότι τα στεγαστικά στο εξής δεν θα λογίζονται ως τοξικά και αυτό το πράμα το στολίζαμε με διάφορες τεχνοκρατικές μαλακίες τότε οι τράπεζες θα μπορούσαν να τα τιτλοποιούν στο 100% τις ονομαστικής τους αξίας ακόμη και στην περίπτωση που οι δόσεις που θα εισέπρατταν θα ήταν μικρές. δλδ θα πήγαιναν στην ΕΚΤ και με αντάλλαγμα τα στεγαστικά θα έπαιρναν φρέσκο χρήμα στο σύνολο των τίτλων ή κάπου εκεί τέλος πάντων. Όμως σήμερα αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Μόνο μια μικρή ρευστότητα μπορούν να αποκτήσουν με τις μικρές δόσεις που θα λαμβάνουν και πέρα τούτου ουδέν. Καταλαβαίνεις βέβαια ότι το παίγνιο δεν μπορεί να γίνει μόνο με αυτές τις(σαφώς αναγκαίες) ενέσεις. Είναι άλλο πράμα να αποκτάς άμεση ρευστότητα στο 100% του τίτλου ή έστω και στο 25% (μετά τον πλειστηριασμό και με καθαρό χαρτοφυλάκιο–καθαρό όπως το εννοούν αυτοί) και άλλο για μια μικρή δόση το μήνα
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 12:15 πμ
Γιάννης - 2
Ομολογώ ότι παρά το ότι ακούω ή διαβάζω (διαγωνίως) τόσες πολλές αναφορές στους πλειστηριασμούς οικιών στην Ελλάδα, δεν έχω αποφασίσει με ποιά λύση/απόφαση είμαι.
Και τούτο γιατί η απαγόρευση της κατάσχεσης και πλειστηριασμού οικίας, γιατί δεν πληρώνεται η δόση δανείου, αντίκειται σε βασικό κανόνα της ελεύθερης οικονομίας.
Επίσης, το κράτος σε μιά χώρα που λειτουργεί υπό καθεστώς ελεύθερης οικονομίας, κάνει κοινωνική πολιτική μέσω του φορολογικού του συστήματος και όχι με νόμους που παρεμβάλλονται στη λειτουργεία της ελεύθερης οικονομίας, ούτε με τα δικαστήρια.
Αν το κράτος δεν παρενέβαινε ή απειλούσε να παρέμβει, πιστεύετε ότι οι τράπεζες θα έβγαζαν τον κόσμο στον δρόμο;
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 12:44 πμ
kapetanios
(συνέχεια)
βεβαίως το κράτος δεν έχει ανάγκη να γράψει υπεραποδώσεις ούτε καν αποδώσεις (φτάνει να καλύπτει τα έξοδα των πράξεων του) οπότε στην περίπτωση που αναλάμβανε τα κόκκινα δάνεια θα μπορούσε να συμφωνήσει με τους οφειλέτες σε μια μικρή καταβολή έως την τελική αποπληρωμή τους χωρίς κανένα πρόβλημα. Άντε πείσε όμως την ΕΚΤ να σου επιτρέψει να το παίξεις ανταγωνιστής των distress funds που είναι οι καλύτεροι της πελάτες σήμερα στην Ευρώπη των 1,2 τρισ. Ευρώ NPLs –κι όσο πάει γίνονται και περισσότερα. Γιατί, μπορεί στην γειτονιά μας να θεωρούμε ότι το πρόβλημα οφείλεται σε κάτι κακοπληρωτές και μπαταχτσήδες Έλληνες (που τρέχει ο Στουρνάρας να τους ξεμπροστιάσει) αλλά αυτά μόνο ως κακόγουστα ανέκδοτα μπορεί να τα ακούσει κανείς–έστω κι αν σε αυτήν την χώρα του παραλόγου υπάρχουν πολλοί που τα πιστεύουν. Το πρόβλημα είναι γενικό και οι αιτίες βαθύτατα πολιτικές
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 6:26 πμ
Don Johnson
Κανείς, τουλάχιστον από τα πολιτικά κόμματα, δεν μπορεί να καταλάβει τι γίνεται με τους πλειστηριασμούς.
Ένας πλειστηριασμός για να τελεσιδικήσει κι αν τον κερδίσει η τράπεζα χρειάζεται πάνω από 4 χρόνια στο δικαστήριο και πάνω από 50000€ έξοδα. Άρα, δεν συμφέρει την τράπεζα για ένα δάνειο 100 έως 150 χιλιάδων να αναλωθεί σε αμφίβολο δικαστικό αγώνα. Από την άλλη αν δεν υπάρχει ο φόβος του πλειστηριασμού κανένα σοβαρό λαμόγιο δεν πρόκειται να καθίσει και να συζητήσει με την τράπεζα για την εξυπηρέτηση του δανείου του.
Οι τράπεζες δίνουν διευκολύνσεις. Αν επιτρεπόταν οι πλειστηριασμοί, πιθανότατα να έκαναν και συμφωνίες-κουρέματα με τους πελάτες τους. Η τράπεζα προτιμά ένα μερικώς εξυπηρετούμενο δάνειο, έστω και κουρεμένο, από ένα μη εξυπηρετούμενο και στο δικαστήριο.
Όσο για την απαγόρευση της πώλησης δανείων σε τρίτους δεν μπορώ να καταλάβω τι θα πετύχει, αν συνεχίσει να ισχύει η απαγόρευση των πλειστηριασμών.
Για το νόμο Κατσέλη, την πολύφερνη νύφη, έχω να πω ότι σαν αποτέλεσμα θα έχει να εξυπηρετηθούν οι λίγοι, και μάλιστα αμφίβολης ηθικής υπόστασης, και να την πληρώσουν οι πολλοί,αρκετοί από τους οποίους την ψηφίζουν κιόλας.
Σε μια χώρα που όλοι μας θέλουμε το κράτος να ΜΑΣ προστατεύει, αδιαφορώντας για το κόστος, δεν περιμένουμε τίποτε διαφορετικό από τα κόμματα.
Εδώ στην Ελλάδα, το πρόβλημα είναι ότι η φερόμενη κι ως πνευματική ηγεσία, όχι μόνον δεν βοηθά το λαό να ξεκολλήσει από το βούρκο, αντίθετα τον χώνει πιο μέσα ακόμη. Αλλιώς πως μπορείς να εξηγήσεις για παράδειγμα, τη «λογική» του πρύτανη του μεγαλύτερου πανεπιστήμιου να δώσει παράσταση στο Παρίσι – πόσοι άραγε Έλληνες φορολογούμενοι αφεντικά του κ Πελεγκρίνη, θα μπορούσαν να την παρακολουθήσουν εκεί, όταν το κράτος τους έχει απομυζήσει τόσα πολλά για να βρίσκεται ο ίδιος του στην πρυτανεία; Εγώ αυτό το ονομάζω ύβρις και φανερώνει τη λογική των κυβερνώντων, τωρινών και μελλοντικών.
Άρα ας μην πέφτουμε από τον ουρανό από την ανεπάρκεια των κομμάτων. Είναι αναμενόμενη.
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 8:31 πμ
M
—
Εν τω μεταξύ, στην άλλη άκρη του δάσους……..
http://rt.com/news/iceland-debt-relief-measure-535/
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 8:55 πμ
kapetanios
.
(μήπως στο σκραμπλ είσαι καλύτερος? Να το κοιτούσες λέω γιατί η χώρα μπορεί να στερείται σήμερα ένα σημαντικό ταλέντο)
Τι λες άνθρωπε μου ? Από ποια ηλεκτρονική φυλλάδα αντέγραψες τα παραπάνω? Έχεις υπόψη σου για τι πράγμα μιλάς? Δεν λέω , το νετ έχει δημιουργήσει πολλές ιδιοφυείς περσόνες αλλά και λίγη αυτοσυγκράτηση δεν κάνει κακό.
ελα καλημέρα–γελάσαμε πάλι 🙂
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 10:27 πμ
Lavrentij
Πάντως εγώ εξακολουθώ να μην πιάνω πώς από την απαγόρευση πλειστηριασμών για την πρώτη κατοικία (και μόνο από αυτό) μπορούν και ωφελούνται επαγελματίες κακοπληρωτές που γενικά θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους. Tα Νέα κάνουν λόγο σήμερα για 20.000 «εύρωστους δανειολήπτες» με καταθέσεις και λοιπά περιουσιακά στοιχεία. Και ρωτάω: γιατί δεν μπορεί η τράπεζα να ικανοποιηθεί με αυτά τα λοιπά στοιχεία και τις καταθέσεις (εφόσον πούμε ότι αίρονται λοιποί περιορισμοί πέραν αυτών που αφορούν την πρώτη κατοικία); Δεν μπορεί η τράπεζα να βάλει χέρι στις καταθέσεις αλλά και στα μελλοντικά εισοδήματα, εφόσον φαίνοται κάπου βέβαια; Το ότι σε πολλές περιπτώσεις υπάρχουν αφανή εισοδήματα είναι σαφές, αλλά η αξία του σπιτιού (η οποία προτείνεται ως κριτήριο για την άρση της προστασίας) δεν έχει καμία σχέση με αυτό. Στην τελική πολλά από αυτά τα σπίτια έχουν αγοραστεί με τα στεγαστικά δάνεια που ακριβώς τώρα έγιναν κόκκινα. Ποιό σαφές και ειλικρινές που φαίνεται το να πούμε ότι ελευθερώνουμε τους πλειστηριασμούς γιατί πετυχαίνουμε έτσι τον χ στόχο και θέτουμε ως κριτήριο της όποιας προστασίας το αν ο οφειλέτης μπορεί εύλογα να ζήσει στο νοίκι, είτε γιατί έχει ένα ελάχιστο εισόδημα είτε γιατί το δάνειο υπολείπεται της αξίας του ακινήτου και το υπόλοιπο πλειστηρίασμα είναι ένα αξιόλογο ποσό (και ας συζητήσουμε εδώ από ποιό ποσό και πάνω είναι εύλογο να χάνει κανείς το σπίτι του, το οποίο μάλιστα μπορεί να μην έχει χρηματοδοτηθεί από το εν λόγω δάνειο).
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 10:38 πμ
kapetanios
μα δεν μπορεί να έχει κανείς καταθέσεις σε τράπεζες και εκκρεμούν εις βάρος του ασφαλιστικά μέτρα(από απλήρωτους λογαριασμούς, επιταγές , δάνεια κλπ) ! Αυτό είναι μύθος. Της τράπεζας, λεφτά της οφείλεις όχι το σπίτι? Εάν τα βρει κάπου θα τα πάρει δεν πα να έχεις τον θεό μπάρμπα
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 10:45 πμ
kapetanios
αυτό που στοχεύουν σε πρώτη φάση είναι να κατασχέσουν ακίνητα πέραν της πρώτης κατοικίας (που προστατεύονται σήμερα έως τα 200χιλ χρέος) και ακίνητα μεγάλης εμπορικής αξίας ή μάλλον μεγαλύτερης των δανειακών σου υποχρεώσεων . Εάν πχ σήμερα χρωστάς 200χιλ και το σπίτι σου είναι αντικειμενικής 350χιλ, δεν μπορεί να στο πάρει η τράπεζα–την οποία συμφέρει να το βγάλει στο σφυρί ακόμη και στο 50% της εμπορικής του αξίας
(γράφω βιαστικά , ελπίζω να βγάζεις νόημα)
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 11:00 πμ
Lavrentij
Ωραία, άρα η υπόθεση ότι από την προστασία της πρώτης κατοικίας επωφελούνται (και) άτομα που θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν το δάνειό τους δεν τίθεται καν (εφόσον αρθούν οι λοιποί περιορισμοί), παρά μόνο στην περίπτωση των αφανών εισοδημάτων. Αλλά αυτό είναι γενικά άλυτο ζήτημα. Κατά τα άλλα το αν κάποιος έχει αυτή τη στιγμή εισόδημα δεν σχετίζεται με την αξία του ακινήτου. Θέλω να πω ότι αν η τράπεζα σου πάρει το σπίτι των 350 χιλ. δεν είναι ότι αποκαθίσταται κάποια έννοια δικαιοσύνης, γιατί εσύ εκ των προτέρων (λόγω αξίας του σπιτιού) δεν είσαι άξιος προστασίας.
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 11:01 πμ
kapetanios
για μένα το σημαντικότερο ίσως όλων πριν ξεκινήσουν οι πλειστηριασμοί είναι να ρυθμιστεί με νόμο ότι η υποχρέωση του δανειολήπτη εξαντλείται στο ακίνητο–και μόνο. Εάν ψηφιστεί κάτι τέτοιο είμαι σχεδόν βέβαιος ότι τουλάχιστον το 60% των οφειλετών θα τρέξουν οι ίδιοι τον εκπλειστηριασμό
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 11:08 πμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
«Το θέμα βέβαια δεν είναι πόσα θα χάσουν σε πρώτη φάση από το ξεπούλημα των δανείων αλλά πόσα θα κερδίσουν από την πιστοληπτική τους ικανότητα με χαρτοφυλάκια πιο υγιή. Σκέψου ότι για κάθε 10 ευρώ πραγματικά κεφάλαια μπορούν να διαχειριστούν άλλα 90 αέρα που σημαίνει ότι ακόμη και στην περίπτωση που υποστούν από τα κόκκινα δάνεια 70% ζημία θα μπορούν από την επόμενη μέρα να μοχλεύουν κατά το δοκούν μεγαλύτερα κεφάλαια απ αυτά που προ στιγμήν έχασαν.»
To παραπάνω κάπταιν είναι ένα σωστό επιχείρημα αλλά σε φυσιολογικούς, ομαλούς οικονομικούς καιρούς. Και αυτή την στιγμή οι καιροί είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό. Έστω λοιπόν πως η τράπεζα θα βρεθεί με περισσότερα κεφάλαια τα οποία θα έχουν προέλθει από την πώληση σπιτιών, μέσω πλειστηριασμού, σε τιμή χαμηλότερη από αυτή που αρχικά είχαν πωληθεί.
Τι θα τα κάνει λοιπόν όλα αυτά τα νέα κεφάλαια που θα έχουν εισρεύσει στα ταμεία της η τράπεζα? Θα τα δανείσει μήπως για… αγορά κατοικίας? Θα υπάρχει ιδιώτης με σώας τα φρένας που μετά το χουνέρι των μαζικών πλειστηριασμών θα πάει να πάρει στεγαστικό δάνειο? Θα τα δανείσει μήπως η τράπεζα σε επιχειρηματίες? Και γιατί να δανειστούν οι τελευταίοι όταν οι προσδοκίες τους για επικερδείς επενδύσεις είναι ηδη εξαιρετικά χαμηλές? Αρα ένα πολύ μεγάλο μέρος από αυτά τα κεφάλαια πολύ απλά δεν πρόκειται να διατεθεί στην αγορά γιατί δεν θα υπάρχουν αυτοί που θα είχαν κίνητρο να δανειστούν. Και συνεπώς καμία αύξηση της τραπεζικής κερδοφορίας δεν θα υπάρξει γιατί απλούστατα οι τράπεζες δεν θα τα καταφέρουν να δώσουν περισσότερα δάνεια.
«Όταν λέμε ότι οι τράπεζες κατασχέτουν και εν συνεχεία πλειστηριάζουν δεν σημαίνει απαραίτητα ότι πουλούν σε τρίτους (και άρα πρέπει να βρουν καλά και ντε πελάτες από την ελεύθερη αγορά που ίσως να μην υπάρχουν –που ΠΑΝΤΑ υπάρχουν..) πωλούν και στο εαυτό τους, τα αγοράζουν δλδ οι ίδιες ή θυγατρικές τους κλπ. Κάθε ακίνητη περιουσία στην ιδιοκτησία τους λογίζεται ως κεφάλαιο ακόμη και στην περίπτωση που δεν πουληθεί ΠΟΤΕ. Όπως καταλαβαίνεις κάτι τέτοιο δημιουργεί προσδοκίες γιατί η αγορά δεν πάει συνεχώς κάτω πάει και πάνω όντας σε διαρκείς κύκλους.»
Όχι, αγοραστές δεν υπάρχουν πάντα, τουλάχιστον όχι στους αριθμούς που θα ήταν αναγκαίο ώστε οι τράπεζες να μπορούν να αυξήσουν την κερδοφορία τους μέσω της αύξησης των δανείων που δίνουν.
Το γεγονός πως η ακίνητη ιδιοκτησία που κατέχουν οι τράπεζες λογίζεται στα κεφαλαιά τους είναι μεν σωστό αλλά να σου υπενθυμίσω πως το ίδιο ακριβώς ίσχυε και στις ΗΠΑ παραμονές του ξεσπάσματος της οικονομικής κρίσης του ’08. Οι τράπεζες είχαν γεμίσει από ακίνητα, οι τιμές στην κτηματαγορά είχαν γκρεμιστεί, αλλά τελικά εαν δεν παρενέβαινε το κράτος πολλές από αυτές πολύ απλά θα χρεωκοπούσαν οση ακίνητη ιδιοκτησία και αν κατείχαν. Και αυτό σε μία περίοδο που η αμερικάνικη οικονομία ισα που είχε αρχίσει να εισέρχεται στην φάση της οικονομικής ύφεσης. Η ελληνική οικονομία, αντίθετα, έχει εισέλθει σε βαθιά ύφεση προ πολλού οπότε το επιχείρημα, πως εαν οι τράπεζες βρεθούν με ένα σωρό ακίνητα, μέσω πλειστηριασμών, στα χέρια τους αυτό θα συνιστά ένδειξη οικονομικής ευρωστίας, στις παρούσες συνθήκες, κάπου δεν το βρίσκω σωστό. Ποιός θα βρεθεί να δανειστεί από αυτές τις τράπεζες (και ας έχουν όλα αυτά τα ακίνητα εγγεγραμένα ως κεφάλαια) και γιατί?
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 11:09 πμ
kapetanios
Λαβρέντη
είναι έτσι όπως τα λες (επαναλαμβάνω όμως ότι δεν υπάρχει κανένας περιορισμός σήμερα έτσι και εκκρεμούν εντολές πληρωμής )
Όμως για μένα δικαιούνται προστασίας ακόμη και τα ακίνητα αντικειμενικής αξίας 350χιλ εφόσον ο δανειολήπτης έχει καταβάλει 40-50 ή 100χιλ από τα 200χιλ που πήρε
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 11:13 πμ
kapetanios
δεν είναι ακριβές αυτό δύστροπε, Οι τράπεζες δεν είχαν ακίνητα αλλά χρεόγραφα (supreme, swaps και άλλα παράγωγα )
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 11:19 πμ
kapetanios
κι αυτό δεν είναι ακριβώς έτσι(είναι περίπου έτσι) . Θέλω να πω ότι ο οικονομικός κύκλος των τραπεζών σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό είναι αποτέλεσμα των χρηματοοικονομικών προϊόντων ,πράξεων και εργαλείων . Αλλά ακόμη κι ήταν τα δάνεια (με την αυστηρή έννοια του όρου) οι πελάτες σήμερα δεν είναι οι λαϊκές μάζες αλλά τα μεγάλα προτζεκτ–και τέτοια υπάρχουν πολλά και ικανά (με τις Ελληνικές τράπεζες να βρίσκονται εκτός παιχνιδιού για τους γνωστούς λόγους)
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 11:28 πμ
kapetanios
κι εδω υπάρχει μια λεπτομέρεια–που κάνει την διαφορά.
Οι τράπεζες δεν είναι άψυχα αντικείμενα που λέει ο δεξιός αλλά φυσικά πρόσωπα που στόχο έχουν την **προσωπική** τους κερδοφορία. Το ίδιο ισχύει και για τα γκόλντεν μπόις–ποιος γαμεί στο φινάλε την τράπεζα
Θέλω να πω ότι ένα καθαρό τραπεζικό χαρτοφυλάκιο ,μπορεί να εξασφαλίσει πχ στον Σάλλα ένα καλό μεροκάματο–πουλώντας το. Το γιατί θα τον αγοράσουν οι επενδυτές είναι μια άλλη ιστορία
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 11:29 πμ
kapetanios
(η γιουρομπανκ χρεοκόπησε ο Λάτσης όχι 😉 )
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 11:30 πμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
«Οι τράπεζες δεν είχαν ακίνητα αλλά χρεόγραφα (supreme, swaps και άλλα παράγωγα )»
Ναι αλλά αυτά τα χρεώγραφα στην άλλη άκρη είχαν ένα ακίνητο που κάποιος είχε πάρει με δάνειο. Και η κερδοφορία τους βασίζονταν στην ικανότητα του τελευταίου να ξεπληρώνει αυτό το δάνειο. Και επειδή αυτοί οι τελευταίοι, για διάφορους λόγους, βρέθηκαν σε αδυναμία να ξεπληρώσουν τα δάνεια τους οι τράπεζες βρέθηκαν με εκατοντάδες χιλιάδες ακίνητα στα χέρια τους. Η συνέχεια είναι γνωστή.
Οπότε θα επιμείνω, οσα ακίνητα και αν έχει στην κατοχή της μία τράπεζα, εαν δεν μπορεί ούτε να τα πουλήσει στην αγορά ούτε με βάση αυτά τα ακίνητα να προσφέρει περισσότερα δάνεια τότε αυτή η τράπεζα έχει πολύ μεγάλο πρόβλημα, και αν όχι στο παρόν σίγουρα πάντως στο άμεσο μέλλον.
Ο καλύτερος δείκτης για την ευρωστία μίας οικονομίας είναι οι προσδοκίες αυτών που κάνουν τις βιομηχανικές επενδύσεις, όχι το πόσα ακίνητα, και γενικότερα κεφάλαια, διαθέτουν αυτοί που χορηγούν τα δάνεια για τις επενδύσεις. Όταν οι προσδοκίες των πρώτων είναι πολύ χαμηλές αυτό θα έχει άμεση αρνητική επίδραση και στην κερδοφορία των δεύτερων.
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 11:33 πμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
«η γιουρομπανκ χρεοκόπησε ο Λάτσης όχι»
Η Γιουρομπάνκ όμως σου έβγαζε το σπίτι σε πλειστηριασμό, όχι ο Λάτσης.
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 11:46 πμ
kapetanios
θέλω να καταλάβεις την διαφορά στους ισολογισμούς ανάμεσα στα assets και στα χρεόγραφα. Τα πρώτα λογίζονται ως κεφάλαια τα δεύτερα λογίζονται ως τέτοια υπό πολλεεεες προϋποθέσεις(και προβλέψεις) Κάποιες από αυτές τις πολλές προϋποθέσεις(και προβλέψεις) έπαψαν να ισχύουν και κατέρρευσε το σύμπαν
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 11:49 πμ
kapetanios
(βασικά κερδοφορία «γράφουν» και σήμερα οι Ελληνικές τράπεζες 😉 )
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 11:54 πμ
δεξιος
Οι μετοχές του Λάτση στη Γιούρομπανκ έχασαν τόση αξία ανά μονάδα όση και οι δικές μου.Απλώς αυτού ήσαν πολύ περισσότερες και είχε και πολύ περισσότερα λεφτά αλλού.
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 11:57 πμ
kapetanios
στο κάτω κάτω δυστροπε την αλήθεια μπορεί κανείς να την βρει σχετικά εύκολα κάνοντας το εξής ερώτημα :Πόσες τράπεζες χρεοκόπησαν από τους πλειστηριασμούς που έκαναν και πόσες γλύτωσαν (πχ δεν τις χρεοκοπημένες μεγάλες αμερικάνικες τράπεζες –σχεδόν όλες τους απολαμβάνουν μια δεύτερη νεότητα )
*
δεξιέ
μην λες τέτοια πράγματα( η πώληση του μεριδίου του Λάτση έγινε εκεί που εσύ δεν θα μπορούσες να παραβρίσκεσαι )
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 11:58 πμ
kapetanios
(και σε τιμή φεύγα)
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 12:16 μμ
Πάνος
«για μένα το σημαντικότερο ίσως όλων πριν ξεκινήσουν οι πλειστηριασμοί είναι να ρυθμιστεί με νόμο ότι η υποχρέωση του δανειολήπτη εξαντλείται στο ακίνητο–και μόνο».
Σωστά!
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 12:35 μμ
kapetanios
μωρε σωστό μπορεί να είναι , τον Αλεξάκη δεν βλέπω να το υιοθετεί –και να το προτείνει 😉
Κι αυτό κάτι δείχνει, το οποίο προς το παρόν αρνούμαι να πιστέψω. Θα κλείσω τα αυτιά μου και θα κλειδώσω την αντίληψη μου απ έξω μέχρι τις επόμενες εκλογές. Η ψήφος μου είναι και θα παραμείνει δεδομένη. Από κει και πέρα δεν εγγυούμαι τίποτα
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 12:36 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
«Πόσες τράπεζες χρεοκόπησαν από τους πλειστηριασμούς που έκαναν και πόσες γλύτωσαν (πχ δεν τις χρεοκοπημένες μεγάλες αμερικάνικες τράπεζες –σχεδόν όλες τους απολαμβάνουν μια δεύτερη νεότητα )»
Στις ΗΠΑ λίγες, στην Ελλάδα καμία.
Παρόλα αυτά, εαν δεν έχει επέμβει το κράτος στις ΗΠΑ οι χρεοκοπημένες τράπεζες θα ήταν πάρα πολλές. Οι αμερικάνοι τραπεζίτες την έβγαλαν καθαρή εν μέρει φορτώνοντας τα χρέη τους στον αμερικάνο φορολογούμενο και εν μέρει, μέσω της κοπής νέου χρήματος από την αμερικάνική κυβέρνηση, πληθωρίζοντας το νόμισμα. Το επιχείρημά τους ήταν φυσικά το ίδιο με αυτό των ελλήνων τραπεζιτών (αλλά και των όπου γης τραπεζιτών), «μη μας αφήσετε να χρεοκοπήσουμε, είμαστε πολύ μεγάλοι για τέτοιο».
Το πρόβλημα είναι πολύπλοκο από την μία επειδή οι τραπεζίτες εκβιάζουν τα κράτη να τους βοηθούν ώστε να μην χρεοκοπήσουν (και εκατομμύρια πολίτες χάσουν τι καταθέσεις τους) και από την άλλη επειδή δημιουργείται μία τέτοια δομή κινήτρων εντός του τραπεζικού τομέα η οποία πολύ απλά καθιστά αδύνατο την συνετή, ορθολογική δράση εκ μέρους του. Και γιατί άλλωστε? Όταν γνωρίζουν πως για κάθε μεγάλης έκτασης αλλά τελείως εσφαλμένη επιλογή θα ζημιωθούν ελάχιστα, εφόσον το όποιο κόστος των εσφαλμένων επιλογών τους θα το επωμιστεί το κράτος (και αρα μέσω αυτού οι φορολογούμενοι), δεν έχουν και κανένα κίνητρο να είναι πιο συνετοί στις σημαντικές αποφάσεις που παίρνουν.
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 12:41 μμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Βαρουφάκης για το θέμα
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.oikonomia&id=29822
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 12:43 μμ
σχολιαστης
Τα δάνεια αυτά θυμίζουν τα προς είσπραξη του δημοσίου. Πολλά λεφτά μόνο για να τα λες.
Χρειάζεται ενσωμάτωση ενός λογικού κουρέματος και νέα συμφωνία με τον κάθε δανειζόμενο. Οσο μικρότερο το κούρεμα τόσο πιο ευνοικά επιτόκια. Συμφωνία χωρίς κούρεμα, πληρωμή μόνο του κεφαλαίου με τόκο αυτόν της ΕΚΤ.
Κάποιος που έχει δανειστεί μεγάλο ποσό, -π.χ. 300 χιλιάδες, και έχει δώσει ένα τμήμα- να συμφωνεί με την τράπεζα να μεταφερθεί σε μικρότερης αξίας ακίνητο που να ανταποκρίνεται στις δυνατότητές του. Είναι αδύνατο να θέλεις να κάνει κοινωνική πολιτική με οριζόντια λογική.
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 1:24 μμ
kapetanios
περιμένεις από τις τράπεζες να κάνουν κοινωνική πολιτική?!
Αυτά που λες γίνονται μόνο στο πλαίσιο της σχέσης του κράτους με τους πολίτες που το ίδιο πτώχευσε, όχι στο ανύπαρκτο πλαίσιο των σχέσεων ανάμεσα στους Έλληνες πολίτες και το τραπεζικό σύστημα που φιλοδοξεί να εξασφαλίσει την θέση του εις βάρος τους. Υπάρχει ένα πολύ συγκεκριμένο αρνητικό κλίμα πλέον που διαπερνά όλα τα στρώματα της κοινωνίας και κάθε πολιτικός σχεδιασμός οφείλει να το λαμβάνει σοβαρά υπόψην του–εάν θέλει να δώσει κάποια διέξοδο στο πρόβλημα. Εκλείπει το κοινωνικό συμβόλαιο σχο και τίποτε δεν μπορεί να το υποκαταστήσει –πόσο μάλλον το μνημόνιο
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 1:29 μμ
kapetanios
έξαλλου για ποσά πάνω από 200χιλ η κατοικία δεν προστατεύεται
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 1:34 μμ
aftercrisis
@ Δύστροπη Πραγματικότητα
Voilà, μεταφρασμένος ο Seccareccia απο την Οττάβα:
Ένας Κευνσιανός αντίλογος στους Σάμμερς – Κρούγκμαν: Η στασιμότητα της κοσμικής κοινωνίας και η κρίση του προτύπου της Νέας Συναίνεσης
– του Μάριο Σεκκαρέτσια
http://aftercrisisblog.blogspot.gr/2013/12/blog-post_4.html
Ευχαριστώ και πάλι για την επισήμανση του άρθρου
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 1:51 μμ
σχολιαστης
Καπετάνιε, λες και προτείνω κάτι επαναστατικό. 🙂
Οι τράπεζες έχουν ρυθμιστική αρχή και μπορούν να κάνουν κάποια λογικά πράγματα που και αυτές θα ωφελήσουν και τον δανειζόμενο και τον κρατικό προυπολογισμό.
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 2:07 μμ
Fil
http://www.euro2day.gr/specials/dr_money/article/1161688/ton-logariasmo-ton-pleisthriasmon-please.html
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 2:18 μμ
nikiplos
Σχολιαστή, ο Captain έχει δίκιο… Το ζήτημα δεν είναι αν μπορούν να κάνουν κοινωνική πολιτική ή όχι. Είναι να θέλουν. Και ΔΕΝ θέλουν γιατί είναι υπόλογες στο παγκόσμιο παίγνιο του καζινοκαπιταλισμού που επενδύει σε μεταγραφές, δυνητικά κεφάλαια, προσδοκητά κεφάλαια, αλλά όχι σε πραγματικό χρήμα ή εργασία. Οι πολίτες (ο Γιάννης-2 σωστά το λέει) πρέπει να περιμένουν κοινωνική πολιτική μόνο από το κράτος και από κανέναν άλλον: ούτε από την εκκλησία (η οποία appropos πρέπει και στο «ιράν» της Ευρώπης να φορολογηθεί στις εμπορικές της μπίζνες), ούτε από πλούσιους ιδιώτες που επενδύουν (φυσιολογικό και σωστό) με γνώμονα το γρήγορο κέρδος, αλλά δυστυχώς δεν πληρώνουν φόρο (με την εγγύηση των διεφθαρμένων κυβερνήσεων).
Έχει ξαναγραφεί και από εμένα μια προτεινόμενη λύση. Εϊναι μεικτή, μεταξύ του Captain και του Δεξιού. Την έκανε ο Κλίντωνας στις ΗΠΑ… Το κράτος μπορεί να αγοράσει μια κακή τράπεζα. Θα σταματήσει τελείως να ανακεφαλαιοποιεί τις ιδιωτικές τράπεζες με χρήματα των φορολογουμένων (εδώ Captain μου το τσιπρόπουλο έχει δίκιο). Αυτές θα ανακεφαλαιοποιούνται μόνο από την ΕΚΤ, μέσω του ευρωπαϊκού ταμείου στήριξης που πάει απευθείας σε αυτές (τις τράπεζες) χωρίς να μεσολαβεί το κράτος. Στη συνέχεια η κακή αυτή τράπεζα θα αγοράζει μισοτιμής τα κόκκινα στεγαστικά δάνεια. Κατ’ αρχήν θα προσανατολιστεί στις μικρές τιμές, δηλαδή σε σπίτια κάτω από 200.000€ αντικειμενικής αξίας. Με 50% ζεστό χρήμα οι λουμπινιάρικες 199 (!!! ναι τόσες είναι, ενώ πχ κοτζάμ Γαλλία έχει μόνο 30) υπόλοιπες ελληνικές τράπεζες, θα κάνουν τούμπες… Όσες ΔΕΝ θέλουν να πουλήσουν αλλά κάνουν την πάπια και broking, απλά θα φάνε τη χλαπάτσα του ακινήτου κι ας πορευτούν όπως νομίζουν. Φυσικά απαιτεί όπως σωστά λέει ο Captain ΝΟΜΟ που να επιβάλει τον περιορισμό σε υποχρεώσεις του πολίτη μόνο ως υποχρέωση στο ακίνήτο καθεαυτό…
Εδώ κάνω μια παρένθεση για να δείξω ότι αυτό είναι σωστό. Όταν συνέβαλαν οι ιδιοκτήτες με τους τραπεζίτες ΔΕΝ συνέβαλαν για χρήμα. Ποιός θα δάνειζε ξεβράκωτους? Συνέβαλαν πάνω σε μια δικαιοπραξία συγκεκριμένη, δηλαδή την συν-ιδιοκτησία ενός ακινήτου σε συμφωνημένη αξία (εμπορική τιμή αγοράς και ΟΧΙ την αντικειμενική). Η οικονομία δεν πήγε καλά, οι μισθοί έπεσαν, ο ιδιοκτήτεις έχει κόκκινο δάνειο. Γιατί να πληρώσει μόνο αυτός τη νύφη? Δεν πρέπει λογικά να συν-πληρώσει και η Τράπεζα ως συνβαλλόμενος στην πράξη χρήσικτησίας του ακινήτου?
Με υποχρέωση του ιδιοκτήτη μόνο στο ακίνητο καθεαυτό, όπως η κοινή λογική επιβάλλει, ο πολίτης μπορεί να ξεφορτωθεί το ακίνητο (σωστά λέει ο Captain) και να προχωρήσει σε business as usual τη ζωή του, χωρίς Τειρεσίες, κόκκινες λίστες κλπ. Η τράπεζα μπορεί είτε να φορτωθεί το ακίνητο με ότι αυτό συνεπάγεται, είτε να το πουλήσει (στο 50% της ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΑΞΙΑΣ ΤΟΥ) στην κρατική τράπεζα (και στο 25% να του πούλαγε, πάλι τούμπες θα έκαναν).
ΚΟΚΚΙΝΑ ΔΑΝΕΙΑ
Το κράτος διαθέτει στον κόκκινο ιδιοκτήτη το ακίνητο ΜΟΝΟ προς επικαρπία, κατόπιν αντιτίμου που θα είναι ένα λογικό ενοίκιο, πχ 300€/μήνα, κι εφόρου ζωής, ΧΩΡΙΣ δικαίωμα να το κληρονομήσει ούτε στα παιδιά του, ούτε στη φουκαριάρα τη μάνα του, γιατί τότε θα μετακυλήσει το κόστος της μαλακίας που έκανε στα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, όπως κάνουν οι πρόγονοί μας τόσα χρόνια τώρα… Αν δεν του αρέσει, ξεφορτώνεται το ακίνητο όπως είπαμε πριν και πορεύεται… Φυσικά συμβαλλόμενος είναι η κρατική τράπεζα στέγασης.
NPLs. Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, δυστυχώς είναι εκείνα που οι ιδιοκτήτες είναι άνεργοι, ή δεν έχουν εισοδήματα ούτε δυνατότητα να πληρώσουν οτιδήποτε. Εδώ τα πράγματα είναι δύσκολα και επι χάρτου εύκολα λεει κανείς μλκς… Το σωστό είναι η κρατική τράπεζα να αγοράσει κι αυτά και να δώσει έναν χρόνο διορίας πχ 2 ετών στους ενοίκους να τα εγκαταλείψουν. Αν τα εγκαταλείπουν πλυμμένα σιδερωμένα συντηρημένα ως μπόνους μπορούν να παίρνουν 10.000€ και αν τα εγκαταλείπουν νωρίτερα + 400€/μήνα που τα εγκατέλειψαν κατόπιν της περιοδου διορίας. Ζεστό χρήμα φρέσκο χωρίς φόρους και παπαριές… Στη συνέχεια τα σπίτια αυτά το Δημόσιο μετά την εγκατάλειψη μπορεί να τα βγάζει σε πλειστηριασμούς ή να στεγάζει εκεί ειδικές κατηγορίες ή να τα κληρώνει ως Εργατικές κατοικίες κλπ, εισπράττοντας από τους ΟΕΚ κλπ, τα αντίστοιχα αντίτιμα… Όλα αυτά φυσικά μέσω της Κρατικής Τράπεζας Στέγασης (ΚΤΣ)…
για νη μην υπάρξουν … σταυρίδηδες εκεί, πρέπει η ΚΤΣ να διοικηθεί, διακομματικά, να προστατευτεί από το Σύνταγμα για 50 χρόνια (όση η … επιμήκυνση του ΓΑΠ) ώστε να μην πέσει σε χέρια τίποτε Βουλγαράκηδων ή Ρουσόπουλων και για ό,τι άλλο είναι αναγκαίο…
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 2:31 μμ
kapetanios
σχο πλάκα έχει να πιστεύεις/επενδύεις στα σοβαρά στην ψυχούλα των Βγενόπουλου , Σάλλα , Ζανιά , Τουρκολιά και των άλλων παιδιών ! Πόσα θες να μας τρελάνεις 🙂
(ρυθμιστική αρχή εννοείς τον Προβόπουλο? )
*
Φιλλ με φαίνεται ότι τελευταία το έχεις ρίξει στα σκληρά . Γιατί φίλε μου? Εμείς σε αγαπάμε βρε 😎
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 3:55 μμ
Fil
«Φιλλ με φαίνεται ότι τελευταία το έχεις ρίξει στα σκληρά . Γιατί φίλε μου? Εμείς σε αγαπάμε βρε»
Με το μαλακό δεν καταλαβαίνετε εσείς… 🙂
ΥΓ: Με ένα λάμδα είναι βρε, ΦΙΛ όχι ΦΙΛΛ
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 4:22 μμ
kapetanios
Το «σχέδιο Β» βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας για τους πλειστηριασμούς
http://newpost.gr/post/300391/to-sxedio-b-boyleytwn-ths-neas-dhmokratias-gia-toys-pleisthriasmoys#ixzz2mQsA4EDo
Α. Πρώτον, εν πάση περιπτώσει το καθεστώς της αναστολής των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας παρατείνεται, για όλους εκείνους που υπάγονται σ’ αυτό κατά το ν. 3869/2010, και μετά την 1.1.2014. Και μάλιστα τουλάχιστον ως το τέλος του 2015.
Β. Δεύτερον, εφόσον η δανείστρια τράπεζα, ύστερα από δική της πάντα πρωτοβουλία -αφού μπορεί να προκρίνει άλλες λύσεις, π.χ. ρύθμιση του κάθε δανείου μ’ ευνοϊκότερους όρους- και με δικά της ερευνητικά μέσα αποκαλύπτει και αποδεικνύει, φυσικά με βάση τα κριτήρια που έχει προσδιορίσει ο νόμος, ότι ο δανειολήπτης έχει άλλα επαρκή οικονομικά εφόδια για την εξόφληση του δανείου του, τα οποία αυθαιρέτως και καταχρηστικώς δεν χρησιμοποιεί, τότε μπορεί να προσφεύγει στο αρμόδιο δικαστήριο (π.χ. Μονομελές Πρωτοδικείο). Και να ζητήσει την άδεια αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος αυτών και μόνο των περιουσιακών στοιχείων. Όχι όμως κατά της πρώτης κατοικίας.
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 5:41 μμ
σχολιαστης
Παίδες, οι τράπεζες είναι αυτή τη στιγμή κρατικές με -εν μέρει- ιδιωτική διοίκηση. Αρα η πολιτική βούληση μετράει. Και εγώ δε μιλάω να κάνουν κάτι για να χάσουν αλλά για να κερδίσουν όλοι με τον μικρότερο κοινωνικό αντίκτυπο.
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 6:25 μμ
zeppos
Οχι μόνο είναι κρατικές σχο, αλλά κάθε κόκινο δάνειο που έχουν αφαιρεί ανάλογο ποσό από την κεφαλαιοποίησή τους. Ετσι οι μελλοντικοί αγοραστές των μετοχών που σήμερα κατέχει το κράτος με το Τ.Χ.Σ. θα πρέπει να σκάσουν λιγότερα από τα 17 δις που αναμένει να εισπράξει συνολικά το δημόσιο από την μεταπώληση μετοχών.
Το χρήμα που θα εισπράξει το κράτος θα πάει φυσικά στην εξυπηρέτηση του χρέους. Μάλιστα φέτος έπεσε μεγάλη σπέκουλα με την αιφνίδια αύξηση του δημόσιου χρέους, από 305 στα 321 το 2ο τρίμηνο. Ήταν απλά η εγγραφή της δόσης για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών (με αντάλλαγμα τις μετοχές των τραπεζών), χρήμα που ΠΡΕΠΕΙ να επιστρέψει στο ταμείο του κράτους από την πώληση των μετοχών.
Εκεί βρίσκεται και το σκληρό «ενδιαφέρον» των δανειστών. Όσα λιγότερα κόκκινα δάνεια έχει η τράπεζα, τόσο θα πλησιάζει ή θα αυξάνει την αναμενόμενη τιμή των μετοχών της. Αρα και το διαθέσιμο χρήμα προς εξυπηρέτηση τοκοχρεολυσίων.. Μύλος..
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 6:40 μμ
Πάνος
Κατάσχουν μέχρι και τα σκαμνιά…
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 8:55 μμ
Don Johnson
«H υφιστάμενη νομοθεσία προβλέπει υποχρεωτικά την αντικειμενική αξία του ακινήτου ως τιμή πρώτης προσφοράς πλειστηριασμού. Με τις ισχύουσες αντικειμενικές και την ισχύουσα φορολογία υπάρχει περίπτωση να βρεθεί αγοραστής; Η συγκεκριμένη ρύθμιση εισήχθη το 2008 και έκτοτε πλειοδοτούν μόνο οι τράπεζες και οι συγγενείς του οφειλέτη. Μετά από δύο άγονους πλειστηριασμούς το δικαστήριο μπορεί να μειώσει την τιμή. Το ίδιο μπορεί να γίνει ακόμη μία φορά, αν υπάρξει και τρίτος άγονος πλειστηριασμός. Μετά αίρεται η κατάσχεση (και φτου κι από την αρχή !). Η όλη διαδικασία κρατά περίπου ένα χρόνο και στοιχίζει πανάκριβα. Οι δε δικαστές είναι φειδωλοί στις μειώσεις, ιδίως των κατοικιών.
Πηγή:www.capital.gr
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 9:23 μμ
papoylis
Αντιλαμβάνεστε από το τελευταίο που ανέβασε ο Πάνος το βαθμό απόδοσης της ενέργειας ( ένα ξύλινο σκαμπό όφελος , αν εμφανιστεί κάποιος πλειοδότης στο πλειστηριασμό έναντι των εξόδων που έγιναν και θα γίνουν για τη πραγματοποίηση του πλειστηριασμού ) Ο υπάλληλος που διέπραξε το κατόρθωμα θα έπρεπε να απολυθεί πάραυτα 😉
κατά τα λοιπά και αφού διάβασα όλα τα σχόλια με προσοχή να σημειώσω πολλά σημαντικά που προσπάθησε να εξηγήσει ο Κάπταιν και που ελάχιστοι έδειξαν να καταλαβαίνουν ( να τα ξαναλέμε έχει καμμία διαφορά ;; ) και μια ομορφιά :
Ο Γιάννη μ δύος κόπτεται για τους νόμους της ελεύθερης αγοράς από τα μακρυνά μέρη όπου συνήθως ζει . Οι άνθρωποι εκεί έχουν να γνωρίσουν οικονομική κρίση σαν αυτή που βιώνουμε από τη δεκαετία του 30 , τότε που υπήρξε σοβαρή κρατική παρέμβαση , έκτοτε διάγουν βίο ομαλό και καθωσπρέπει μακριά από πολέμους , φασαρίες και λοιπά ατυχήματα. Εδώ όμως , πιστοί στους κανόνες της ελεύθερης αγοράς , φορτωθήκαμε μια 40άρα δις και καμμιά 100ή δις σε ELA για να παίρνει ο κάθε τουρκολιάς τα μισθά του , αλλά πάντα υπάκουοι στην ελεύθερη οικονομία … ! Ο Μπένη ξελάσπωσε το κολλητάρι του το λαυρέντη ( όχι το δικό μας σχολιαστή , ούτε τον άξιο δάσκαλό μου ) με 700 μύρια ζεστά και από πίσω παράχωσε και το σκατό με νομικό άφες αυτοίς και θα ασχολούμαστε τώρα με το τριαράκι του πρώην εργαζόμενου και νυν άνεργου.
Για το πόσο παπαριά είναι η συζήτηση για αυτούς που τάχα έχουν , αλλά κρύβωνται πίσω από το νόμο κατσέλη και την απαγόρευση πλειστηριασμών α κατοικίας χρειάζεται και συζήτηση ;;; Είναι ο επικοινωνιακός κριός – πομφόλυγας για αυτό που θα ακολουθήσει , μπας και χρυσώσουν το χάπι – δώσουν άλλοθι «επιχειρήματος» στους εν πολλαίς αμαρτίαις πουλτσινέλλους που θα τα ψηφίσουν πρόθυμα στο γνωστό μπουρδέλο 🙂
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 9:25 μμ
papoylis
Ορέ Κάπταιν
ο «καταίσχυντος» ξέρει λέμε από σφυρί 🙂
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 9:49 μμ
kapetanios
Don
τέτοιες παπαρίες βρωμάν από μακριά Μαυρίδη και καπιταλ –οπότε δεν με εκπλήσσουν οι πηγές σου 😉
Για το μαξιλάρι (που ξεχνούν διάφοροι που μετέχουν στα τηλεοπτικά παράθυρα) των αντικειμενικών έγραψα κι εγώ
https://panosz.wordpress.com/2013/12/04/tsakalotos-3/#comment-208467
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 10:21 μμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Καλάααα, εγώ σας λέω ότι οι καμπάνες μπορεί να ακουστούν από αλλού, δηλαδή να μην προλάβουμε καν να ακούσουμε τα στεγαστικά και τα ιδιωτικά (γενικότερα) πρώτα 🙂
http://www.euro2day.gr/news/economy/article/1161373/epiheirhseis-sos-pros-trapezes-kai-kyvernhsh.html
Παρεμπιπτόντως για το θέμα έχει κάνει παρέμβαση ο Σταθάκης και ο Παπαδημούλης, με τις οποίες εγώ συμφωνώ ή τουλάχιστον βρίσκω λογικές, αλλά μάλλον διάφοροι τις ακούν και φτάνουν στα πρόθυρα εγκεφαλικού, καθότι αντικαπιταλιστικές δεν τις λες
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 10:29 μμ
kapetanios
αναγνώστα αυτά τα sos έχουν πολύ συγκεκριμένο κωδικοποιημένο μήνυμα που μεταφράζεται : «tax credit εδώ και τώρα».
Μην ανησυχείς , για τους μεγάλοι το έχουν λυμένο το ζήτημα 😉
4 Δεκεμβρίου, 2013 στις 10:48 μμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Δεν είναι και σαν την Πελοπόννησο Καπετάνιε 😉
(θα δούμε τέλος του μήνα)