Κάποτε πρέπει να πάψουμε να κοροϊδευόμαστε: αριστερά δεν σημαίνει περισσότερο προοδευτικά ή, έστω, σκέτο προοδευτικά. Ειδικά όταν όλο και περισσότερο η έτσι αυτοαποκαλούμενη χρησιμεύει ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ δια τα ορφανά του ΠΑΣΟΚ, αντάμα με τα ορφανά του Χόνεκερ. Χρειαζόμαστε μια πολιτική έκφραση των ανθρώπων που βλέπουν τη λύση του προσωπικού τους προβλήματος μέσα από πολιτικές που θα επιδιώκουν λύση για όλους, εκτός από τα λαμόγια, τους ήδη «δοκιμασμένους» και τους ιδεοληπτικούς. Μόνο αυτή η προοπτική μπορεί να δημιουργήσει μια πραγματική πλειοψηφία, η οποία θα διαρκέσει και θα έχει αποτελέσματα. Αν τη δείτε, πείτε το και σε μένα!
Τελευταια σχολια
 | Πάνος στη Παπαλάμπραινα |
 | Απόστολος Χριστόπουλ… στη Παπαλάμπραινα |
| Άδεια για γεμάτα στο… στη Το σκυλάδικο, παλιά αριστερή… | |
 | Αφώτιστος Φιλέλλην στη Σημειώσεις: Διαδικτυακή παρουσ… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη Θοδωρής Τσιμπίδης: στις ελληνι… |
| Πάνος στη ΝΔΣΟΚ κλπ (18) |
| Πάνος στη Σημειώσεις για τον Εμφύλιο, Τό… |
 | Δημήτρης Γρηγοριάδης στη Σημειώσεις για τον Εμφύλιο, Τό… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΝΔΣΟΚ κλπ (18) |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… |
 | papoylis στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΣΔΙΤ… Τι είναι πάλι τούτο… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΣΔΙΤ… Τι είναι πάλι τούτο… |
 | Fil στη Η καλύβα ψηλά στο βουνό – δεύτ… |
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
43 Σχόλια
Comments feed for this article
7 Ιανουαρίου, 2014 στις 3:33 μμ
oxtapus
Reblogged this on Oxtapus *beta.
7 Ιανουαρίου, 2014 στις 4:09 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
«ΠΈΜΠΤΗ, 2 ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΥ 2014
Λύση η (δημιουργική) καταστροφή;
The Athens Review of books, Ιανουάριος 2014
O αυστριακός οικονομολόγος Γιόζεφ Σουμπέτερ, ένας από τους σημαντικότερους οικονομολόγους του πρώτου μισού του 20ού αιώνα, εισήγαγε στα οικονομικά τον όροδημιουργική καταστροφή, για να περιγράψει τη μεγαλύτερη ικανότητα του καπιταλιστικού συστήματος, την ικανότητά του να ανανεώνεται μέσα από τη δυναμική της καινοτομίας και του ανταγωνισμού. Έγραφε: «…αδυσώπητα καταστρέφοντας το παλιό, αδυσώπητα δημιουργώντας το καινούργιο. Αυτή η διαδικασία της Δημιουργικής Καταστροφής είναι το θεμελιώδες δεδομένο του καπιταλισμού». Πράγματι, μεγάλες επιχειρηματικές συλλογικότητες του παρελθόντος που κυριάρχησαν στις αγορές επί πολλές δεκαετίες εξαφανίστηκαν μέσα σε λίγα χρόνια, όταν το περιβάλλον μέσα στο οποίο ανέπτυσσαν δεξιότητες και επιχειρηματική κουλτούρα ανατράπηκε ολοσχερώς.
Η διαδικασία της δημιουργικής καταστροφής δεν έχει εντούτοις εφαρμογή μόνο στις οικονομικές αγορές. Ισχύει σε σημαντικό βαθμό και στην πολιτική διαδικασία. Πολιτικοί σχηματισμοί πανίσχυροι που κυριάρχησαν δεκαετίες εξαφανίστηκαν μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα όταν οι συνθήκες που τους γέννησαν και επί των οποίων στηρίχθηκε η κυριαρχία τους ανατράπηκαν ολοσχερώς. Το πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας τόσο προπολεμικά όσο και μετά την Κατοχή και μετά τη Δικτατορία αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Στη διαδικασία αυτή της ριζικής πολιτικής ανανέωσης η καταστροφή μπορεί να έρθει με τρόπο δημιουργικό ή ολέθριο. Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα ακριβώς σ’ αυτό το κρίσιμο μεταίχμιο.
Ποια είναι τα δεδομένα. Ίσως καταντούμε μονότονοι επαναλαμβάνοντας τα αυτονόητα. Σήμερα κυβερνούν τη χώρα τα δύο κόμματα που έχουν απόλυτη ευθύνη για τη σημερινή οδύνη. Τα κόμματα αυτά, έχοντας τον απόλυτο και άνετο έλεγχο της εξουσίας κατά την τελευταία τριακονταετία, δανείστηκαν, καταχράστηκαν, εκμαύλισαν, εκμεταλλεύτηκαν, συναλλάχθηκαν αθέμιτα και τελικά διέλυσαν τη χώρα. Την τελευταία τετραετία προσπαθούν να ξεφύγουν την καθαρτήρια τιμωρία μεταθέτοντας τις ευθύνες τους. Καθυστέρησαν τις μεταρρυθμίσεις για να μειώσουν το πολιτικό κόστος και να εμφανίσουν ως υπαίτιους των όσων συνέβησαν τους ξένους δανειστές. Και, το κυριότερο, παρ’ όλα τα δεινά που προκάλεσαν, τα κόμματα αυτά –ως συλλογικοί οργανισμοί– δεν άλλαξαν διόλου. Δέσμια των χρεοκοπημένων διαπλεκόμενων συμφερόντων, συναλλάσσονται ξεδιάντροπα μαζί τους προσφέροντάς τους αφειδώς διαφημίσεις, δάνεια και δουλειές την ώρα που ένας ολόκληρος λαός υποφέρει. Πιστά στον πιο άθλιο κομματισμό αναθέτουν σε πολιτευτές, μέλη ΝΟΔΕ και άλλους κομματάρχες τη διοίκηση νοσοκομείων, οργανισμών και δημόσιων υπηρεσιών. Αδιόρθωτοι συνεχίζουν να διορίζουν και να ρουσφετολογούν. Να μοιράζουν εφάπαξ, πλουσιοπάροχες εθελούσιες εξόδους και πρόωρες συντάξεις στα απομεινάρια των κομματικών τους στρατών, την ώρα που φορολογούν αμείλικτα και καταδιώκουν τους πολίτες που οι ίδιοι κατέστρεψαν. Ταυτόχρονα είναι και τα δύο αυτά κόμματα κυριολεκτικά χρεοκοπημένα. Τα δάνεια που πήραν παράνομα και καταχρηστικά, πέραν των πλουσιοπάροχων νόμιμων κρατικών επιχορηγήσεων και των αφειδών μαύρων χρημάτων που κατέληγαν στα ταμεία τους από τις διάφορες Siemens, δεν μπορούν πλέον ούτε καν να τα εξυπηρετήσουν.
Πόσο καιρό μπορούν τα κόμματα αυτά να συνεχίσουν να κυβερνούν; Ο χρόνος τους τελειώνει ανελέητα και το γνωρίζουν και τα ίδια. Όσο όμως συνεχίζουν τόσο η οργή του κόσμου αυξάνεται τροφοδοτώντας τον παραλογισμό και τις ακραίες εκδοχές της πολιτικής. Ως συλλογικότητες, τους είναι αδύνατο να αλλάξουν. Είναι δέσμια των ανομημάτων τους και ευπρόσβλητα σε κάθε είδους εκβιασμό από τα διάφορα συμφέροντα, μικρά και μεγάλα, που κατά καιρούς συναλλάχθηκαν μαζί τους. Όσο ιστορίες αποκαλύπτονται, από τα πιο πενιχρά, όπως τα λαδώματα στις εφορίες και οι πλαστές πινακίδες οχημάτων μεγαλόσχημων, μέχρι τις μίζες για τους εξοπλισμούς και τις θηριώδεις συναλλαγές με τη διαπλοκή, τόσο γίνονται πιο ευάλωτα, απαξιώνονται και απαξιώνουν ό,τι έχει απομείνει ακόμα όρθιο στον τόπο.
Το δίλημμα συνεπώς διαμορφώνεται με όλη την αδυσώπητη σκληρότητά του: Καταστροφή κανονική ή δημιουργική καταστροφή των συγκεκριμένων πολιτικών σχηματισμών;Δημιουργική καταστροφή που θα επιτρέψει την απελευθέρωση των αξιόλογων δυνάμεων και ανθρώπων οι οποίοι παραμένουν ακόμα παγιδευμένοι στις τάξεις τους, αλλά –κυρίως– έξω από αυτές. Δημιουργική καταστροφή που θα διευκολύνει την είσοδο στην πολιτική νέων ανθρώπων για να διαμορφώσουν νέες πολιτικές δυνάμεις και να στελεχώσουν τα πολιτικά αξιώματα με νέο πολιτικό προσωπικό.
Η απάντηση είναι προφανής και όσοι σώφρονες παραμένουν ακόμα στους σχηματισμούς αυτούς οφείλουν να αφουγκραστούν επιτέλους τη βοή των γεγονότων που πλησιάζουν. Πώς θα γίνει αυτό; Δύο κινήσεις αρκούν για να πυροδοτήσουν τη δημιουργική διαδικασία. Απλή αναλογική και κυβέρνηση εθνικής ενότητας από την παρούσα Βουλή, που θα αναλάβει να κυβερνήσει μέχρις ότου διαμορφωθεί μέσα από τις προσεχείς εκλογικές διαδικασίες (ευρωεκλογές, εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης και εθνικές εκλογές στις αρχές του 2015, με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας) το νέο πολιτικό σκηνικό. Απλή αναλογική που θα περιορίσει δραστικά τις ακραίες εκδοχές της πολιτικής, αφαιρώντας τους οποιαδήποτε πιθανότητα αυτοδύναμης ή σχεδόν αυτοδύναμης διακυβέρνησης. Απλή αναλογική που θα αποφορτίσει την πολιτική ένταση και θα εκτονώσει την οργή του κόσμου, καθώς δεν θα χρειάζεται να διακινδυνεύσει μια γενικευμένη καταστροφή για να καταστρέψει όσα και όσους τον οδήγησαν εδώ.
Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν ήταν ποτέ σχεδόν πρόβλημα οικονομίας· ήταν πάντα πρόβλημα πολιτικής. Η πολιτική οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία. Αν η ίδια διαμορφώθηκε από την κοινωνία ή αν τη διαμόρφωσε κατ’ εικόνα και ομοίωσή της μικρή σημασία έχει. Το βέβαιο είναι ότι η πολιτική πρέπει να αλλάξει άρδην προς το καλύτερο για να έχει η χώρα κάποια ελπίδα να βγει από αυτή την εξουθενωτική δοκιμασία.
Για την ώρα, γαντζωμένοι με νύχια και με δόντια στην εξουσία, οι υπαίτιοι της καταστροφής κυοφορούν ένα νέο γύρο εκθεμελίωσης, καθώς τροφοδοτούν την αγανάκτηση που θα γίνει κύμα να τους σαρώσει. Αυτούς αλλά και οτιδήποτε άλλο βρεθεί στο πέρασμά του. Η δημιουργική καταστροφή είναι η μόνη μας ελπίδα να αποφύγουμε τηνκανονική καταστροφή. Και με την εξαίρεση ελαχίστων, δεν είναι πια παράδοξο ότι συμφέρει σήμερα τους πάντες. Ακόμα και την αντιπολίτευση, που αν αναλάβει την εξουσία θα εξαφανιστεί κι αυτή κάτω από τα ερείπια που θα έχει προκαλέσει ο ακραίος λαϊκισμός της.
Αδυσώπητα πρέπει λοιπόν το παλιό να καταστραφεί. Αδυσώπητα τότε το καινούργιο θα γεννηθεί.
— The Athens Review of Books
ΥΓ. Μια εντελώς ασυνήθιστη υποσημείωση για editorial της ARB: Το πρωί μιας Δευτέρας του Δεκεμβρίου στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση συλλογής πρωτοεμφανιζόμενου μεν, πλην εγκωμιασθέντος σαν «μεγάλου ποιητή», Διευθυντή Ειδήσεων μεγάλου τηλεοπτικού σταθμού. Παραβρέθηκαν, εκτός των άλλων, ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευ. Βενιζέλος και δεκάδες εκπρόσωποι όλου του πολιτικού και μιντιακού συστήματος. Ήταν δε τόσο φαραωνική η εκδήλωση που μπροστά της η ανακοίνωση του Νόμπελ στον Ελύτη το 1979 γιορτάστηκε παρ’ ημίν με μια εξαιρετικά φτωχή τελετή. Δεν θα ασχοληθούμε με την ποιότητα των στίχων που τόσο ενθουσίασαν δύο εθνικούς «μουσουργούς» ώστε να τους έχουν ήδη «μελοποιήσει». Ούτε με την παρουσία του Τίτου Πατρίκιου. Δείγματος χάριν, το επίκαιρο «αντιστασιακό» άσμα “Ο χορός των κολασμένων”: Στων αιώνων το πιθάρι / χάθηκαν οι συνταγές / Βάλ’ το ξίφος στο θηκάρι / δεν περνάν οι προσταγές. Αλλού (στο συγκλονιστικά αφελές “Πατρίδα-Μήδεια”) ο νεοφανής βάρδος καταλήγει:Τώρα στο χώμα που ακουμπάς / τον Σολωμό στοχάσου / Του Βενιζέλου το σκουφί κι απ’ τον Καβάφη πιάσου/ Απ’ του Μακρυγιάννη τη φωνή / του Ελύτη, του Σεφέρη / Του Χατζιδάκι το κλαβιέ / της Κάλλας το αστέρι.
Για τους στιχοπλόκους του είδους τον καίριο λόγο έχει εκφέρει προ αιώνων ο Κάτουλλος, κάποτε μάλιστα με ακραίο σκωπτικό τρόπο: AnnalesVolusi, cacatacarta.Δεν είναι ωστόσο το πρόβλημά μας τα φληναφήματα που εκτοξεύθηκαν από τους ομιλητές, όπως: «Κι ο Καμύ δημοσιογράφος ήταν!». Ή: «πάμε σε μάχες για τη συνέχεια της φυλής» (Μάνος Ελευθερίου). Προφανώς έχοντας για όπλο τους θουριώδεις αυτούς στίχους όπου «υπάρχει διάχυτος ο πόνος της Ρωμιοσύνης».
Αυτά όμως συνέβαιναν πάντα στη χώρα της Κατουρημένης Ποδιάς, και μάλιστα κατά συρροήν σε καιρούς ανέμελους. Γιατί λοιπόν να δαπανούμε χώρο για το συγκεκριμένο κρούσμα; Για τον εξής σοβαρότατο λόγο: Το μείζον θέμα είναι ότι –τώρα– όλα αυτά συμβαίνουν στον Βυθό. Ενώ το σκάφος της πολιτείας είναι βυθισμένο, οι «καπετάνιοι» που υποτίθεται ότι θα το οδηγήσουν στην φουρτουνιασμένη επιφάνεια και ενδεχομένως κάποτε σε λιμάνι, «σίγησαν» τη λειτουργία της κυβέρνησής τους για ένα ολόκληρο πρωινό προκειμένου το Κενό να χειροκροτήσει το Κενό.»
http://politicalreviewgr.blogspot.gr/2014/01/blog-post_2.html#more
ΥΓ ΑΦ, οπαδος της καταστροφης ολων των υφισταμενων πολιικων σχηματσιμων
7 Ιανουαρίου, 2014 στις 4:33 μμ
σχολιαστης
«ορφανά του Χόνεκερ»; Ωχ, θα σε περιλάβουν … 🙂
7 Ιανουαρίου, 2014 στις 4:42 μμ
skipper
Όταν το διάβασα-δεν είχα δει ποιανού είναι η ανάρτηση- είπα : » αυτός είναι ο σχο » 🙂
Κατόπιν , όταν δεν είδα πουθενά το όνομά του είπα : » φταίνε οι κακές παρέες » 🙂
7 Ιανουαρίου, 2014 στις 4:51 μμ
zepos
Τις «καλές» εποχές όπου ο Πρετεντέρ λοιδωρούσε καθημερινά τον ΓΑΠ, είχαμε την «ευχαρίστηση» να τον διαβάζουμε εδώ συχνά. Τώρα που έχει αναλάβει εργολαβικά να στολίζει τον θίασο έγινε σπάνιο είδος..
Μας έλειψε λοιπόν και έτσι είπα να τον δώσω σε ένα
κρεσέντο:
“Και για το ’14 πριν η χρονιά τελειώσει,
εύχομαι να’ λθει ο ΣΥΡΙΖΑ τη χώρα μας να σώσει.
Να σκίσει τα Μνημόνια, να διώξει και τον πόνο,
να δώσει χρήμα στον λαό, μ’ ένα άρθρο κι έναν νόμο.
Να’ χουμε όλοι ακίνητα ίσα με του Στρατούλη,
λεφτά πολλά και μετοχές σαν τον Παπαδημούλη.
Να’ χουμε λίρες αγγλικές ωσάν τη Βαλαβάνη,
βραβεία όλοι να παίρνουμε ωσάν τον Βαξεβάνη.
Εφάπαξ σαν του Τσουκαλά όλοι να τα χαρούνε,
να μπαίνουν στο δημόσιο όσοι το επιθυμούνε.
Να γίνουμε Αργεντινή, μα και Βενεζουέλα,
να ψάχνουμε κωλόχαρτα, δραχμές, δεκάρες… τρέλα!”».
Ειναι μια πολιτική έκφραση και αυτή.. λέμε..
7 Ιανουαρίου, 2014 στις 4:56 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
zepos+++++++++
Συνεπως παραιτουμαι απο την συγγραφη σατιρικων ποιημυτιδιων και περιοριζομαι εις τα πεζα….
7 Ιανουαρίου, 2014 στις 5:28 μμ
zepos
Τα μνημόνια πολλοί εμίσησαν, την επιτυχία τους όμως ουδείς! Εστω και με λάθη δούλεψε στην χώρα μας αν και πολεμήθηκε αγρίως από όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Σήμερα βέβαια μετά το «όλοι κάνουμε λάθη» του αντωνάκη, μετά την κατάληψη της καρέκλας, παρουσιάζονται υπέρμαχοι των μνημονίων οι πρώην εχθροί του.
Εκεί, στις χώρες που δεν υπήρξαν τόσο έντονες και επίμονες αντιδράσεις καιροσκοπικών πολιτικών κομμάτων, το μνημόνιο πήγε πρίμα. Στην Ιρλανδία πχ που μόλις πριν λίγες μέρες ξεκόλλησε από τις υποχρεώσεις των προαπαιτούμενων και πήρε και την τελευταία δόση των 15 δις, η επιτυχία της εκτέλεσης των υποχρεώσεων έδωσε μια αξιοπιστία στην χώρα που σήμερα εισπράτει άξια. Στριμώχνονται οι επενδυτές να αγοράσουν Ιρλανδικά ομόλογα!!
«Εντυπωσιακή ζήτηση προσέλκυσαν τα 10ετή ιρλανδικά ομόλογα, στην πρώτη έξοδο του Δουβλίνου στις μακροπρόθεσμες αγορές χρέους μετά το τέλος του μνημονίου.
Οι προσφορές που κατατέθηκαν από επίδοξους επενδυτές υπερβαίνουν τα 14 δισεκατομμύρια ευρώ, τη στιγμή που το Δουβλίνο αναμένεται να δημοπρατήσει ομόλογα αξίας μόλις 3-4 δισ.
Το επιτόκιο για το ιρλανδικό χρέος θα καθοριστεί εντός της Τρίτης, αλλά δεν αναμένεται να υπερβεί το 3,5%.
Στα μέσα της ιρλανδικής κρίσης, το 2011, τα 10ετή ομόλογα του Δουβλίνου έφτασαν να πωλούνται στη δευτερογενή αγορά με απόδοση που άγγιζε το 15%. Αντίθετα, η απόδοση του ιταλικού χρέους αυτή την ώρα βρίσκεται στο 3,27%.»
7 Ιανουαρίου, 2014 στις 5:30 μμ
zepos
Φαντάζομαι το κλάμα που θα πέσει εάν συμβεί κάτι παρόμοιο με την Ελληνική έκδοση…
7 Ιανουαρίου, 2014 στις 6:08 μμ
δεξιος
Δεν μετράει αυτό που έγινε στην Ιρλανδία.Το έχει ακυρώσει ο Βαρουφάκης.
https://panosz.wordpress.com/2013/12/02/varufakis/
Εάν δεν διαγράψεις χρέος δεν παίρνεις την έγκριση του Βαρουφάκη οπότε ότι και να κάνεις μνημόνιο έχεις.
7 Ιανουαρίου, 2014 στις 6:22 μμ
σχολιαστης
Ο θίασος -που λέει και ο Ζέππος 🙂 – θα κάνει ότι μπορεί ώστε η δική μας έξοδος στις αγορές να πάει κατά διαόλου. Δυστυχώς έχουμε πέσει σε τέτοια περίπτωση, με την αντιπολίτευση μεγάλη και μικρή να είναι …δηλητηρίαση και πιστολίδι.
7 Ιανουαρίου, 2014 στις 6:41 μμ
kapetanios
(ένας ήταν ο θίασος)
7 Ιανουαρίου, 2014 στις 6:43 μμ
σχολιαστης
Χο! 🙂
7 Ιανουαρίου, 2014 στις 7:01 μμ
sissa ben dahir
Τι έγινε λέει; Άρχισε ο ΣΥΡ να βλέπει δυσκολίες στην ανάληψη της εξουσίας που τον περιμένει; Άρχισαν τα αρθράκια για τις «απίστευτες δυσκολίες» που έχει μπροστά της η ελληνική κοινωνία ;
Ποιες δυσκολίες ;
Αφού «δεν χρωστάμε»,
αφού «δεν χρειάζεται να πληρώσουμε»,
αφού θα «φορολογήσουμε τον Πλούτο»,
αφού «ήταν πλαστά τα στοιχεία»,
αφού τα νομοσχέδια από Παπακωνσταντίνου και εντεύθεν δεν τα χρειαζόμασταν και ήταν κατ επιταγή του 4ου Ράιχ,
Φτάνει η ώρα που θα βρεθεί κι ο ΣΥΡ αντιμέτωπος(όπως βρέθηκε κι ο Σαμαράς) με αυτό που δημιούργησε τα τελευταία 5 χρόνια με την ρητορική και την πρακτική του.
7 Ιανουαρίου, 2014 στις 7:20 μμ
Πάνος
σισσα,
μακάρι το πρόβλημα να ήταν μονάχα ο σύριζας 😉
8 Ιανουαρίου, 2014 στις 7:10 πμ
zepos
Νέα «πολιτική έκφραση» δημιουργεί ένα από κομμάτια που εκσφεντονίσθησαν με το μπαμ των Ο.Π.
Η «ΕΥΡΩΠΗ – ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ» είναι στα σκαριά και μας καλεί να αυτοοργανωθούμε..
Λεπτομέρεια: Διάκειται φιλικά προς την άλλη νέα, την Κεντροαριστερά των 58.. Με λίγα λόγια…άλλος για Χιό ετράβηξε κι’άλλος για Μυτιλήνη..
Το μέϊλ που μου έστειλαν:
«Η διακήρυξη των 58 δημιούργησε ιδιαίτερη κινητικότητα και εξελίξεις στον ενδιάμεσο χώρο, ανάμεσα στην ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ιδίως στο χώρο της Πολιτικής Οικολογίας, η αποφασιστική μετακίνηση των Οικολόγων Πράσινων στο ζωτικό χώρο του ΣΥΡΙΖΑ -και πέραν αυτού- προκάλεσε μια κίνηση αποχώρησης πολλών στελεχών των ΟΠ, που δημιουργούν τώρα το κόμμα Ευρώπη-Οικολογία, για την Ελλάδα της Πράσινης Ανάπτυξης, για τις Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Το νέο κόμμα έχει σκοπό να συμμετάσχει ενεργά στην Eνιαία Πολυκομματική έκφραση του Προοδευτικού-Δημοκρατικού χώρου και στη δημιουργία μιας «Ευρωπαϊκής Βιώσιμης Ελλάδας».
Για να μάθεις περισσότερα για το εγχείρημα, αλλά και να συνυπογράψεις τη δήλωση υποστήριξης στην ίδρυση του νέου κόμματος, μπορείς να επισκεφθείς το http://www.europe-ecology.gr/
Στο facebook μπορείς να κάνεις Like στη σελίδα της Ευρώπης Οικολογίας https://www.facebook.com/groups/1420187711550869/ και να δηλώσεις συμμετοχή στο Event της ίδρυσής της στο https://www.facebook.com/events/704225402931491/
Σε ευχαριστούμε για την προσοχή και ζητούμε συγγνώμη για την ενόχληση. Αυτό το μήνυμα είχε αυστηρά ενημερωτικό χαρακτήρα και δεν πρόκειται να επαναληφθεί σχετική αποστολή.
Φιλικά και με ευχές για Δημιουργικό και Ευτυχισμένο 2014,
Νίκος Ράπτης «
Καλημέρα σας!
8 Ιανουαρίου, 2014 στις 8:43 πμ
Πάνος
Θα υπάρξουν, πιθανότατα εντός των ημερών, πολύ πιο… κραυγαλέες εξελίξεις στους ΟΠ, ζέπο.
8 Ιανουαρίου, 2014 στις 12:17 μμ
dina kazana
Εχει κι αλλο ….λιπος Πανο?
8 Ιανουαρίου, 2014 στις 12:21 μμ
dina kazana
Α.Φ.
Μη σε πιανουν οι ντροπες και δεν μας λες και το ονομα του διευθυντη ειδησεων-ποιητη(εκ του προχειρου) Μεγαλου ιδιωτικου καναλιου!
Απλη αναλογικη και ανοθευτη ειναι αυτη που δεν εχει πλαφον.
Αλλαγη στο εκλογικο συστημα εφαρμοζεται απ τις επομενες εκλογες.
Κατα τα αλλα Ο.Κ.!
8 Ιανουαρίου, 2014 στις 12:22 μμ
dina kazana
Πρετεντερ: ωραιος δεκαπεντασυλλαβος, αν μη τι αλλο!
8 Ιανουαρίου, 2014 στις 12:40 μμ
σχολιαστης
Ντίνα, που τη θυμήθηκες την απλή και ανόθευτη αναλογική; 🙂
Ακόμα και σε χώρες που έχουν κουλτούρα συνεργασιών, υπάρχει συνήθως ελάχιστο όριο. Δεν είναι αυτό το πρόβλημα.
8 Ιανουαρίου, 2014 στις 12:55 μμ
dina kazana
σχο, θελεις να συζητησουμε για το πλαφον?
Την απλη αναλογικη την αναφερει το κειμενο που εφερε ο Α.Φ.
Φαινεται δεν τον διαβασες!
8 Ιανουαρίου, 2014 στις 1:03 μμ
dina kazana
σχο, αν το διαβασες βαζει θεμα πληρους καταστροφης των υπαρχουσων πολιτικων δομων και σχηματισμων, που εμενα γι αυτη τη φαση μου ειναι ελκυστικη ιδεα.
Η καταργηση και του πλαφον θα δωσει την ευκαιρια σε καθε πολιτη να βρει ακριβως αυτο που τον εκφραζει, θα δωθει η ευκαιρια να γινουν αφοβα νεοι πολιτικοι σχηματισμοι.
Πιστευω οτι οταν λειψει ο φοβος της χαμενης ψηφου, πολλα μπορει ν αλλαξουν .
Βεβαια υποθετω οτι ολ αυτα τα βρισκεις πολυ αστεια για να μπορεις να τα συζητησεις!
8 Ιανουαρίου, 2014 στις 1:16 μμ
Lavrentij
Ρε Ζέππο, έλεος πια με την Ιρλανδία. Τη γραμμή ότι το πρώτο μνημόνιο ήταν μια χαρά πρόγραμμα και απέτυχε μόνο λόγω των δικών μας αδυναμιών (πράγμα που υποτίθεται ότι επιιβεβαιώνει η περίπτωση της Ιρλανδίας, άλλο που είναι σαν να συγκρίνεις μήλα με πορτοκάλια για μια σειρά από λόγους που έχουν αναφερθεί σε άλλα ποστ) την έχει εγκαταλείψει ακόμη και το ίδιο το ΔΝΤ. Και έλεος και με τον ΓΑΠ. Θύμισέ μου τι έκανε ακριβώς ο ΓΑΠ από τις εκλογές μέχρι τον Απρίλιο του 2010 για να συμμαζέψει λίγο την κατάσταση και να αποφευχθεί η άτυπη πτώχευση;
8 Ιανουαρίου, 2014 στις 1:25 μμ
σχολιαστης
Αυτά περί πλήρους καταστροφής δεν είναι ρεαλιστικά. Μπορούμε να τα συζητάμε βέβαια, αλλά η πραγματικότητα είναι άλλη.
Κάνεις υποθέσεις που δεν έχουν βάση (τα βρίσκω πολύ αστεία ) οπότε με αποτρέπεις η ίδια από το να συζητήσω μαζί σου το θέμα. 🙂
Πέρα από την πλάκα, ασχολούμαι με κάτι τζαναμπέτικα οπλισμικά σχέδια. 🙂 Εσεις οι …συνταξιούχοι πως τα πάτε; Γεμίζει ο χρόνος; 🙂
8 Ιανουαρίου, 2014 στις 1:26 μμ
Πάνος
«Θύμισέ μου τι έκανε ακριβώς ο ΓΑΠ από τις εκλογές μέχρι τον Απρίλιο του 2010 για να συμμαζέψει λίγο την κατάσταση και να αποφευχθεί η άτυπη πτώχευση;»
Πως δεν έκανε… Παρατηρούσε εμβριθώς – και έχωσε τη χώρα στο ΔΝΤ, όπως του είχε προτείνει (πολύ πριν) ο Στρως Καν.
Τι άλλο να έκανε δηλαδή το ανθρωπάκι; 😉
8 Ιανουαρίου, 2014 στις 2:58 μμ
Ενη
Ζέππο το ιδιο μαιηλ ηρθε και σε μενα της κινησης «ΕΥΡΩΠΗ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ»,
δεν το ειχα διαβασει, ειναι το ιδιο που αναρτησες στο σχολιο σου
8/1 7,10 π.μ.
Αντε να δουμε ποσα «Κινηματα» θα προκυψουν μεχρι τις ευρωεκλογές. lol
8 Ιανουαρίου, 2014 στις 3:45 μμ
dina kazana
σχο, με απλη αναλογικη και καταργηση του πλαφον και δεδομενης της πληρους απαξιωσης οσων κυβερνησαν και σ εναν βαθμο και των υπολοιπον ειναι απολυτως ρεαλιστικα.
Τοσο ευκολα τσιμπας, και σου φευγει η ορεξη, η μηπως σου φαινονται εξωτικα φρουτα τετοιες ιδεες??
8 Ιανουαρίου, 2014 στις 3:57 μμ
dina kazana
σχο,
εμεις οι συνταξιουχοι δεν ειμαστε ακριβως αυτο που λεει η λεξη αλλα εν αναμονη, προσπαθωντας να σκεφτουμε τροπους για την επιλυση των οικονομικων στο μεσοδιαστημα μεχρις την πρωτη πληρωμη, η οποια συνηθως αργει απ εξαμηνο ως δυο ετη, οπως φανταζομαι θα εχεις,,,ακουσει και συ!
Κατα τα αλλα- φροντιζω μια γηραια κυρια με ελαφρα ανοια, την μαδερ μου, η οποια συνηθως με θεωρει αδερφη της και προσπαθουμε να ανακαμψουμε απο τις ιωσεις των εορτων!
Εσυ τι σχεση εχεις με τα οπλικα? κανενα βιντεο γκεημ παιζεις η τοχεις δει επαγγελματικα? Αν το δευτερο, προσεχε πολυ! ειδες τι επαθαν οι αλλοι! Και μονο να ξερεις …επικινδυνον!!!!!!!!!!!!
8 Ιανουαρίου, 2014 στις 5:08 μμ
Πάνος
«οπλισμικά» είπεν ο νέος, ουχί ¨οπλικά» 😉
8 Ιανουαρίου, 2014 στις 5:16 μμ
dina kazana
Ελα βρε Πανο, ασε να κανουμε καμμια πλακα, τωρα που τα παμε καλα γιατι αυριο που ξερεις?
8 Ιανουαρίου, 2014 στις 7:06 μμ
zepos
Όταν ο ΓΑΠ είχε «κάψει» χιλιάδες μίλια ταξιδιών το πρώτο τρίμηνο του 2010, σε συναντήσεις με τους αργόστροφους ευρωπαίους ηγέτες, προσπαθώντας να τους κάνει να κατανοήσουν οτι η κρίση δεν είναι απλά μια ελληνική υπόθεση, αλλά θα προσβάλλει όλη την ΕΕ εάν δεν δημιουργηθεί ΑΜΕΣΑ ο μηχανισμός στήριξης, αυτός που έσωσε οχι μόνο την χώρα μας αλλά και τις άλλες, εσύ λαυρέντη έβοσκες αλλού μάλλον. Επειδή μάλλον έλειπες δεν θα διάβαζες τι είδους σχόλια έγραφαν τότε οι κοντυλοφόροι που δεν κατάλαβαν ΠΟΤΕ τι μας είχε βρει και είχαν μείνει στα γκρηκ στατιστικ, για δήθεν «τουρισμό» του ΓΑΠ. Ο δε καλυβάρχης εδω ήταν, αλλά οταν βλέπει και μόνο τη λέξη ΓΑΠ, δεν διαβάζει παρακάτω και έτσι μπορεί σήμερα να το παίζει απληροφόρητος, πράμα που είναι γεγονός μεν, αλλά του στερεί την δυνατότητα να καταλάβει τι συμβαίνει και αρκείται σε επιφανειακές κριτικές, με στυλ είναι αλήθεια και προπαντός με γνήσια αισθητική! 😉
Την ίδια στιγμή Λαυρέντη είχε καταρτίσει ήδη από το 2009 ένα προϋπολογισμό μέτριας λιτότητας για το 2010, με δραστική περικοπή της σπατάλης και απόλυση των χιλιάδων συμβασιούχων που είχαν αναλάβει οι κακόμοιροι να εργάζονται στη θέση των μονίμων οι οποίοι ήσαν σε μόνιμη άδεια! Η εκτέλεση εκείνου του προϋπολογισμού, με προσθήκες το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου, λόγω μνημονίου, ΜΕΙΩΣΕ το έλλειμμα κατά 5 μονάδες Λαυρέντη, με ήπιες ρυθμίσεις και οχι με φωνασκίες και δήθεν..
Σήμερα ο καιροσκόπος αντωνάκης, υπερηφανεύεται για το βραβείο που παίρνει η χώρα μας, με την παραδοχή των αγορών οτι η ελλάδα σε τρία μόλις χρόνια, μείωσε το πρωτοφανές έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης σε ποσοστά παγκόσμιου ρεκόρ..
8 Ιανουαρίου, 2014 στις 7:50 μμ
Ενη
«Την ίδια στιγμή Λαυρέντη είχε καταρτίσει ήδη από το 2009 ένα προϋπολογισμό μέτριας λιτότητας για το 2010, με δραστική περικοπή της σπατάλης και απόλυση των χιλιάδων συμβασιούχων που είχαν αναλάβει οι κακόμοιροι να εργάζονται στη θέση των μονίμων οι οποίοι ήσαν σε μόνιμη άδεια! Η εκτέλεση εκείνου του προϋπολογισμού, με προσθήκες το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου, λόγω μνημονίου, ΜΕΙΩΣΕ το έλλειμμα κατά 5 μονάδες Λαυρέντη, με ήπιες ρυθμίσεις και οχι με φωνασκίες και δήθεν.»
Ακριβως λογω αυτής της πραγματικότητας Ζέπο, ο Στουρναρας στην εκθεση του προς το ευρωκοινοβουλιο (αναρτηθηκε και στην Καλυβα το αποσπασμα που αφορουσε τους μηνες της κυβερνησης ΓΑΠ μεχρι το μνημονιο, σε αλλο ποστ, πριν δυο μερες)
δεν «τολμησε» να «ξεφυγει» απο τα πραγματκά γεγονότα περιγραφοντας τα με λεπτομερειες και χρονικά προσδιορισμενα,
προς αρσιν ολων των λαικισμων που κυκλοφορουσαν επι τριετία και κυκλοφορουν ακομα.
Εδω βεβαια στην Καλυβα εχουν χιλιοειπωθει ολα αυτά απο το 2010 και μετα, σε εκτενεστατα σχολια.
8 Ιανουαρίου, 2014 στις 8:01 μμ
zepos
Η επιστολή Στουρνάρα στην επιτροπή των ευρωβουλευτών Ενη, «αναρτήθηκε» με λινκ από τον ζεπο και επειδή μάλλον ήταν ένα κείμενο που εξιστορούσε πολύ γνωστά ζητήματα στους καλυβίστες, δεν έτυχε σχολιασμού ή ξεχωριστού ποστ, ή αντιρρήσεων ή…
Εκτός φυσικά από σένα που έδωσες το σχετικό απόσπασμα σε όσους είχαν «δουλειές» και δεν πρόκαναν..
Να μην τα επαναλαμβάνουμε και γινόμεθα κουραστικοί έ;
8 Ιανουαρίου, 2014 στις 8:22 μμ
σχολιαστης
Ηταν αρκετά διπλωματικό κείμενο Ζέπο, γιατί θέλει να τα έχει καλά με όσο το δυνατό περισσότερους. Και από τη θέση που είναι καλά κάνει.
8 Ιανουαρίου, 2014 στις 8:33 μμ
zepos
Ετσι!
Το έγραψα κι’όλας, οτι τα «στρογγυλεύει»..αλλά ο Στουρνάρας τα έχει πει και κανονικά και γι’αυτό οι Καραμανλικοί είναι έτοιμοι να τον σουβλίσουν σαν τον Διάκο..
8 Ιανουαρίου, 2014 στις 8:35 μμ
σχολιαστης
Ε’ βέβαια, αυτό δεν το ξεχνούν. 🙂
8 Ιανουαρίου, 2014 στις 8:37 μμ
zepos
Και επειδή σχο #πολιτική έκφραση είναι και η «πόρτα» (έτσι έγραψαν τα φύλλα της επανάστασης) που έδειξε ο θίασος στους απεσταλμένους της ΕΕ στην έναρξη της προεδρίας, τι νομίζεις οτι κέρδισε η Κομουνδούρου;
8 Ιανουαρίου, 2014 στις 8:44 μμ
zepos
Ωραία!!
http://www.hprt.gr/webtv-live
9 Ιανουαρίου, 2014 στις 11:24 πμ
Lavrentij
Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι το χρέος του 2010 έκλεισε στα 330 δις., όταν στον προϋπολογισμό του 2010 η εκτίμηση ήταν για 295 δις. Επιτυχία πάντως δεν το λες αυτό.
9 Ιανουαρίου, 2014 στις 1:55 μμ
zepos
Λαυρέντ, 298,52 ήταν στις 31-12-2009, με 36,3 δις έλλειμμα να τρέχει και μόνο το πρωτογενές να πιάνει τα 24,5 δις, εσύ λες οτι έπρεπε να ήταν 295 στο τέλος του 2010..Οι μάγοι κατοικούν μόνο στον θίασο, το γνωρίζεις αυτό..
Η αλήθεια είναι οτι το χρέος αυξήθηκε κατά 42 δις το 2010 και έπιασε τα 340 δις στις 31-12-2010.
Ο προϋπολογισμός του 2010 σχεδιάστηκε τον Νοέμβρη του 2009 με το τότε γνωστό έλλειμμα (κεντρικής κυβέρνησης) στο 12,3% του ΑΕΠ, το οποίο αναθεωρήθηκε πολύ αργότερα, το φθινόπωρο του 2010 στα 15,6% (36,3 δισ). Προέβλεπε λοιπόν περαιτέρω αύξηση του χρέους της κεντρ.κυβέρνησης στα 326 δις.
Όλο το 2010, ανακαλύπτονταν κρυμένα χρέη, σπατάλες και υποχρεώσεις που είχαν μπεί κάτω από το χαλί από την ΚΑΚοκυβέρνηση. Και έτσι τα αναγκαία δανεικά πέταξαν στα 42 δις!
«Χρέος
Το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης στο τέλος του 2009 εκτιμάται ότι θα ανέλθει στα 300.800 εκατ. ευρώ ή 125,3% του ΑΕΠ έναντι των 262.071 εκατ. ευρώ ή 109,6% του ΑΕΠ το 2008.
Σύμφωνα με το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού 2010 το ύψος του χρέους της κεντρικής κυβέρνησης για το 2010 προβλέπεται να διαμορφωθεί στα 326.305 εκατ. ευρώ ή 133,6% του ΑΕΠ, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 8,3 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ έναντι του 2009.
Σε ό,τι αφορά το χρέος της γενικής κυβέρνησης αναμένεται να διαμορφωθεί στα 294.950 εκατ. ευρώ (120,8% του ΑΕΠ) έναντι των 272.300 εκατ. ευρώ (113,4% του ΑΕΠ).
Οι δαπάνες για τόκους του χρέους της κεντρικής κυβέρνησης ως ποσοστό του ΑΕΠ προβλέπεται να φτάσουν στο 5,3% έναντι του 5,1% που ήταν το 2009 και του 4,7% που ήταν το 2008. «
http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=297619
9 Ιανουαρίου, 2014 στις 3:12 μμ
zepos
Η Πορτογαλλία στα ίδια «βήματα» με την Ιρλανδική έκδοση ομολόγων.. Η ζήτηση αυξάνεται εντυπωσιακά και μάλιστα με χαμηλό επιτόκιο..
Μα καλά, τρελλάθηκαν οι αγορές;
«Πέμπτη, 09 Ιανουαρίου, 2014
Τελευταία ενημέρωση: 14:29
Η ζήτηση που εκδηλώθηκε από τους επενδυτές για την πώληση 5ετών πορτογαλικών ομολόγων υπερέβη τα 9 δισεκ. ευρώ, σύμφωνα με τους επικεφαλής της πώλησης.
Πρόκειται για μία έκδοση κρίσιμη για να αποδειχθεί ότι η Λισαβόνα έχει πρόσβαση στις αγορές πριν από τη σχεδιαζόμενη έξοδό της από το πρόγραμμα διάσωσής της, στα μέσα του 2014.
Η Πορτογαλία έχει θέσει ως περιθώριο για το επιτόκιο των ομολόγων το μέσο επιτόκιο (mid swap) συν 330 μονάδες βάσης (3,3 εκατοστιαίες μονάδες). Αρχικά, τα ομόλογα προσφέρθηκαν στους επενδυτές με τη σκέψη το περιθώριο του επιτοκίου να φθάσει τις 340 μονάδες βάσης, ενώ στη συνέχεια δόθηκε επίσημα η κατεύθυνση για περιθώριο 335 μονάδων βάσης, όταν η ζήτηση το πρωί ξεπέρασε τα 5 δισεκ. ευρώ.»
19 Ιουλίου, 2015 στις 12:24 πμ
Η πολιτική έκφραση που δεν υπάρχει | Η καλύβα ψηλά στο βουνό
[…] Η πολιτική έκφραση που δεν υπάρχει | Η καλύβα ψηλά στο β…. […]
3 Ιανουαρίου, 2016 στις 1:37 μμ
Ιούλιος, ο μήνας του μεγάλου ΟΧΙ (και του ΝΑΙ και του ΙΣΩΣ) | Η καλύβα ψηλά στο βουνό
[…] Η πολιτική έκφραση που δεν υπάρχει | Η καλύβα ψηλά στο β…. […]