Τελευταια σχολια
Πάνος στη Το νησί της Καλυψώς | |
Πάνος στη Παπαλάμπραινα | |
Απόστολος Χριστόπουλ… στη Παπαλάμπραινα | |
Άδεια για γεμάτα στο… στη Το σκυλάδικο, παλιά αριστερή… | |
Αφώτιστος Φιλέλλην στη Σημειώσεις: Διαδικτυακή παρουσ… | |
Αφώτιστος Φιλέλλην στη Θοδωρής Τσιμπίδης: στις ελληνι… | |
Πάνος στη ΝΔΣΟΚ κλπ (18) | |
Πάνος στη Σημειώσεις για τον Εμφύλιο, Τό… | |
Δημήτρης Γρηγοριάδης στη Σημειώσεις για τον Εμφύλιο, Τό… | |
Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΝΔΣΟΚ κλπ (18) | |
Αφώτιστος Φιλέλλην στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… | |
papoylis στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… | |
Αφώτιστος Φιλέλλην στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… | |
Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΣΔΙΤ… Τι είναι πάλι τούτο… | |
Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΣΔΙΤ… Τι είναι πάλι τούτο… |
Προσφατη παραγωγη
- Το νησί της Καλυψώς – Έκθεση γλυπτικής
- Το νησί της Καλυψώς
- Σημειώσεις: Διαδικτυακή παρουσίαση
- Σφηνάκια
- 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις για τον Εμφύλιο»
- Σημειώσεις για τον Εμφύλιο, Τόμος Α
- 25 «μουσικές» αναρτήσεις στο Academia.edu
- Οι πιο δημοφιλείς αναρτήσεις μου στο Academia.edu
- Academia.edu
- ΚΑΖΑΜΙΑΣ 2021
- Ρεμπέτικο και αυτοκτονία
- Στιχηρά Ιδιόμελα
- Οι τελευταίες αστακομακαρονάδες (2006-2009)
- Ο παπάς
- Αυτοί που μιλούσαν με το Θεό
Τα πλεον δημοφιλη
- Ορθοκωστά
- Όχι στο τείχος του Έβρου
- Μια επιστολή στον Νίμιτς σχετικά με τον Βασίλη Γκλιγκορίγιεβιτς
- “Για όλους όλα, για εμάς τίποτα” το ρητό των Ζαπατίστας
- Προσφέρω 20ευρα στην τιμή των 3,5 ευρώ.
- Δυο διαφορετικές ματιές στον Εμφύλιο: Στάθης Καλύβας και Γιώργος Μαργαρίτης
- Μια καλύβα ψηλά στο βουνό
- Ήταν ο Παναγιώτης Κονδύλης Έλληνας;
- Οι τελευταίες αστακομακαρονάδες (2006-2009)
- Στο τέλος θα κρατήσουμε την αναπνοή μας
Kατηγορίες
Αρχείο
Καλύβα International
Προστεθείτε στους 522 εγγεγραμμένους.
Blog Stats
- 9.554.665 hits
28 Σχόλια
Comments feed for this article
16 Φεβρουαρίου, 2014 στις 12:41 μμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Πάνο οι σημειώσεις (1 έως 5) είναι δικές σου;;
16 Φεβρουαρίου, 2014 στις 1:31 μμ
Πάνος
Ναι.
16 Φεβρουαρίου, 2014 στις 1:53 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Ενδιαφέρουσα μαρτυρία.
Επιβεβαιώνει τον κανόνα πως οσο και αν παρουσιάζει μία οργάνωση πρός τα εξω ένα συμπαγές και ενιαίο προσωπο, παρόλα αυτά, στο εσωτερικό, τα πράγματα είναι συνήθως αρκετά λιγότερο συμπαγή και στέρεα από ότι παρουσιάζονται, καθώς αναπτύσσονται διαφορετικές εκτιμήσεις για διάφορα ζητήματα από τις εκτιμήσεις που συνιστούν την επίσημη κομματική γραμμή.
16 Φεβρουαρίου, 2014 στις 2:10 μμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Ωραία και εύστοχα (κανά 2 τα σκέφτηκα και ..από μόνος μου την ώρα που το διάβαζα, τα υπόλοιπα είναι χρησιμότατα για την αντίληψη της περιόδου)
16 Φεβρουαρίου, 2014 στις 2:14 μμ
Πάνος
Μεταφέρω μια συνομιλία από το φ/μπ, με τον συν-ονόματο:
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΖΕΡΒΑΣ Η γνώμη λοιπόν του Καραγιώργη και ίσως και του Ζαχαριάδη (δηλαδή των επαγγελματιών επαναστατών όπως χαρακτηριστικά γράφεις, και όχι κατ’ ανάγκη του ΚΚΕ) παρουσιάζει τον ΕΛΑΣ και μάλιστα από τις αρχές της δράσης του με τα χαρακτηριστικά που καθορίζουν μία οργάνωση σαν «Συμμορία».
Να δείς μωρέ ποιοί άλλοι τους έλεγαν έτσι ….
Panos Zervas Παναγιώτη, στα 1948 ΔΕΝ υπήρχε άλλη άποψη ανάμεσα στα στελέχη του ΚΚΕ (τουλάχιστον σε επίπεδο ΚΕ). Αυτό ήταν. Εξάλλου υπάρχουν σχετικές γραπτές αναφορές του Ζαχαριάδη – με πιο γνωστή εκείνη για τον Άρη και τον «κατσαπλιαδισμό» του.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΖΕΡΒΑΣ Καμία αντίρρηση Πάνο !
Ίσα –ίσα, αυτό που ήθελα να υπονοήσω παραπάνω είναι ότι ίσως δεν είναι τυχαία η κοινή εντύπωση που είχαν για τον ΕΛΑΣ και τα δύο άσπονδα, αντίπαλα πολιτικά στρατόπεδα της εποχής. Είναι δηλαδή πιο πιθανό ο ΕΛΑΣ να είχε πράγματι αυτά τα χαρακτηριστικά της συμμορίας (πέρα και πάνω από τις καταστατικές-ιδρυτικές του αρχές , αλλά στην πρακτική του ) , παρά ότι οι ηγεσίες δεξιάς και αριστεράς είχαν «αδίκως» σχηματίσει τέτοια κοινή εντύπωση.
Panos Zervas Δεν έχω την εικόνα του ΕΛΑΣ ως «συμμορία», παρ’ όλο που συχνά πρωταγωνίστησε σε εμφύλιες διαμάχες και ένοπλες συγκρούσεις. Εν πάσει περιπτώσει δεν ήταν αυτό το βασικό του χαρακτηριστικό. Απλά οι κομματικοί (του βαθέος Κόμματος) δεν τον χώνεψαν ποτέ γιατί δεν τον έλεγχαν οι ίδιοι, απολύτως. Κι αυτά που λέει ο Καραγιώργης «να μην πήγαινε ο Κλάρας καπετάνιος» αλλά κάποιος άμεμπτος κομματικά και ιδεολογικά Κούτβης, είναι παραμύθια. Τα κομματικά στελέχη ήταν παντελώς ανεπαρκή και ανίκανα να δημιουργήσουν και να διευθύνουν έναν ΕΛΑΣ. Κι αυτό δεν το συχώρεσαν ποτέ σε αυτούς που μπόρεσαν – και τους οποίους πήραν κυριολεκτικά στο λαιμό τους, γιατί τις κρίσιμες στρατηγικές αποφάσεις (σύγκρουση με ΕΔΕΣ και άλλες οργανώσεις, εκκαθάριση «αντιδραστικών», Λίβανος, Καζέρτα, Δεκεμβριανά, αποχή 46, ολοκληρωτικός εμφύλιος 46-49, απόρριψη έγκαιρου συμβιβασμού πριν την ήττα κλπ) τις έπαιρνε πάντοτε το Κόμμα και όχι ο ΕΛΑΣ και οι «καπεταναίοι».
16 Φεβρουαρίου, 2014 στις 2:39 μμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Ναι, είναι εντυπωσιακό ότι ο Καραγιώργης το 48 (!) αισθάνεται την ανάγκη να χρεώσει στους καπεταναίους τα όσα συνέβησαν , προσπαθώντας ταυτόχρονα να αποσείσει τις ευθύνες και το συνεπαγόμενο άγος από τηνς πολιτική ηγεσία (του ΚΚΕ)
Λέει
«Στους «ειδικούς» του παλιού στρατού αντιπαρατάχθηκαν οι «ειδικοί» από την πλευρά μας: γενειάδα, χατζάρι, σαδισμοί, αυθαιρεσία, διαφθορά κλπ.«.
Πέρα από ζητήματα που έχουν να κάνουνς με τη σφαίρα του προσωπικού, πιθανές τύψεις ή οτιδήποτε, σε πολιτικό επίπεδο είναι εντυπωσιακό ότι ανάγει σε ζήτημα ψηλά στην ατζέντα του απολογισμού του, ζητήματα της ατζέντας των «αντιπάλων».
Πέρα από όλα τα άλλα σημαίνει ότι σε ιδεολογικό επίπεδο ο Καραγιώργης μιλούσε ως να έχει συμφιλιωθεί πλήρως με την ιδέα της οριστικής ήττας.
Όχι μόνο σε τατκικό ή στρατιωτικό, ακόμη και πολιτικό επίπεδο, αλλά και σε ιδεολογικό.
Αυτά όταν έχεις στελέχη και ηγεσίες νοοτροπίας και συγκρότησης Ζαχαριάδη, σημαίνουν ότι η τύχη που σε περιμένει είναι προδιαγεγραμμένη, κάτι που επιβεβαιώθηκε 😉
16 Φεβρουαρίου, 2014 στις 5:50 μμ
Πάνος
Επειδή στο γράμμα αναφέρεται και ο δυστυχής Σιάντος (που, ευτυχώς γι’ αυτόν είχε ήδη πεθάνει – από καρδιά στην κλινική του Κόκκαλη), ιδού και το υστερόγραφο του γράμματος, γραμμένο την άλλη μέρα (18 Ιουνίου 1948). Δε χρειάζονται επεξηγήσεις, μιλάει από μόνο του για την πλήρη ταύτιση Καραγιώργη και Ζαχαριάδη:
ΥΓ. Είχα έτοιμο το γράμμα αυτό για να το παραδώσω φεύγοντας στο σ. Μάρκο. Αλλά την τελευταία στιγμή μου έγινε η ειδική ανακοίνωση για τον Σ (Σιάντο). Το πήρα μαζί μου με την ιδέα να το γράψω αλλιώς με άξονα την ανακοίνωση που μου έγινε. Αλλά στο πλαϊνό λημέρι του ΓΑ το ξαναδιάβασα και νομίζω ότι είναι καλύτερα που γράφτηκε χωρίς να ξέρω την ανακοίνωση για τον Σ. Για το ζήτημα του Σ. κάνω κι εγώ φυσικά τις σκέψεις μου και θα τις βαθύνω ερευνώντας. Η γυναίκα μου που ήταν σύνδεσμος του ΠΓ (Σιάντος – Σκαφίδας) επί 4ης Αυγούστου θα μπορέσει, αν ζήσει, να μας δώσει ενδείξεις για εκείνη την περίοδο.
Κ.
18.VI.48
*
Λεπτομέρεια: Τον Σκαφίδα τον είχε «καθαρίσει» ο μακαρίτης Σιάντος, επί Κατοχής.
17 Φεβρουαρίου, 2014 στις 1:06 μμ
forget it yiannis...
Γιατι ολα να ειναι αντιδραστικα , επειδη κριτικαρει ο Καραγιωργης ισως σωστα μερικα πραγματα?
Μπορει να υπαρχει και μια κομματικη οσμη, αλλα που κανει λαθος για υπερβολες εναντια σε αμμαχους και απολιτικ που ο Αρης , που εκτιμω, εκανε?
Ο Καραγιωργης ηταν λαμπρη περιπτωση και ειχε αποψη που πληρωσε με την ζωη του απο τον ζαχαριαδη στην Ρουμανια.
Ο Τσολακης τον επνιξε με τα ιδια του τα χερια.
Τι λεμε τωρα?
17 Φεβρουαρίου, 2014 στις 1:13 μμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Λέμε ότι τα πράματα είναι πολύ πιο σύνθετα από το δίπολο καλός κακός (λαμπρή ή σκοτεινή προσωπικότητα) και ότι εκτός από σύνθετα, ήτοι να δούμε ζητήματα προσωπικής συγκρότησης, ζητήματα ιδεολογικής συγκρότησης, πολιτικό ή κοινωνικό περιβάλλον, είναι και μεταβαλλόμενα ..προϊόντος του χρόνου, δηλαδή μια προσωπικότητα μπορεί να περάσει πολλές φορές από λαμπρή σε σκοτεινή και τούμπαλιν.
Αυτές δε που σφράγισαν την εποχή τους σίγουρα 😉
17 Φεβρουαρίου, 2014 στις 1:53 μμ
Πάνος
Ο Αναγνώστης προφανώς έχει μελετήσει καλύτερα από τον ξεχασμένο Γιάννη 😉
Ο Καραγιώργης είχε τη φωτεινή του πλευρά (όπως όλοι) αλλά ήταν η σκοτεινή που άφησε το στίγμα της, (γιατί η φωτεινή δεν παρήγαγε τίποτα καλό για τον τόπο και τους ανθρώπους της εποχής του). Είτε με την περίπτωση της εξόντωσης του Βελουχιώτη (στην οποία είχε απόλυτη συν-ευθύνη) είτε σε άλλες δραματικές καταστάσεις του ΔΣΕ, για τις οποίες κατηγορήθηκε όχι χωρίς βάση από τους τέως «δικούς του» σταλινικούς.
17 Φεβρουαρίου, 2014 στις 2:23 μμ
forget it yiannis...
Ισως ειναι πιο μελετημενος, και το αναγνωριζω, δεν εχω προβλημα.
Αλλα η ουσια ειναι αυτη που πρεπει να ειδωθει μεσα απο μια περιοδο ταραγμενη που τωρα εμεις βαζουμε ταμπελες κατα το δοκουν.
Και η ουσια λοιπον ειναι για οσους γνωριζουν απο μεσα το ΚΚΕ , μια.
Αλλο φιλος και ψηφοφορος, και αλλο στελεχος.
Εκει πολλοι φιλοι, κανουν λαθη στην κριτικη τους.
Πχ. Εδω δεν εχει απαντηθει καθολου στην ουσια του το θεμα, …γιατι ο Ζαχαριαδης συνεχισε κατι χαμενο.
Εχω αποψη, αλλοι εχουν αλλες αποψεις , αλλα η αποψη μου ειναι δηλητηριο για το κομμα τοτε.
17 Φεβρουαρίου, 2014 στις 2:50 μμ
Πάνος
Έχει απαντηθεί και συζητηθεί πολλές φορές στις αναρτήσεις της ενότητας «Εμφύλιος». Σίγουρα θα μας ξαναδοθεί ευκαιρία, αν βιάζεσαι κάνε ένα πέρασμα από τα ποστ με θέμα τον Ζαχαριάδη.
17 Φεβρουαρίου, 2014 στις 3:24 μμ
forget it yiannis...
Ναι Πανο , δω μεσα και σε πολλα ακομα εχει δωθει μια ερμηνεια …….
Αλλα επισημα τιποτα.
17 Φεβρουαρίου, 2014 στις 6:35 μμ
Ιάκωβος
Πέρα από το τι θα γινόταν μετά από μια πιθανή επικράτηση του ΚΚΕ στην Ελλάδα, είναι σίγουρο ότι η ηγεσία του δεν σκάμπαζε από πολιτική, δεν τους έκοβε, γενικά ήταν ανθρωπάκια.
Κι όταν κάποιος πολιτικός είναι ανθρωπάκι, σε δύσκολες στιγμές ή περίπλοκες καταστάσεις δεν μπορεί να ορθώσει ανάστημα και απλά αναπτύσσει μια εξαρτητική σχέση με τους αρχηγούς του και κάνει ότι του λένε.
Οι αρχηγοί του Ζαχαριάδη ήταν οι Σοβιετικοί. Λέγεται ότι είχε και βαθμό στο σοβιετικό στρατό. Πίστεψαν λοιπόν ότι το συμφέρον της Ελλάδας ήταν ταυτισμένο απόλυτα με εκείνο της ΕΣΣΔ. Αλλιώς δεν εξηγείται γιατί ο ΕΛΑΣ δεν κατέλαβε την Αθήνα πριν το Δεκέμβρη, πριν πλακώσουν οι Άγγλοι.
Ο Μάο αντίθετα, μπόρεσε να πάρει την εξουσία, αλλά και να κατασφάξει τους κομματικούς του εχθρούς (προς δυστυχία του Κινέζικου λαού) ουσιαστικά δρώντας μόνος του, παρά τη γνώμη του Στάλιν, που ήταν αρνητικός σε σχέση με την επιτυχία της επανάστασης στην Κίνα.Τον χρησιμοποίησε τον Στάλιν. Εδώ, οι Σοβιετικοί χρησιμοποίησαν τα ανθρωπάκια Σιάντο, Ζαχαριάδη κλπ. Σ
Το θέμα του πολιτικού ηγέτη είναι πολύ πιο σημαντικό από όσο νομίζει ο μέσος αριστερός. Για παράδειγμα σήμερα, η Δεξιά έχει στην ηγεσία της τον πιο άχρηστο και γελοίο πρωθυπουργό που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα .Για να μη μιλήσουμε για τον Υπουργό Υγείας, που παρά τις αντιρρήσεις πολλών από το μπλογκ αυτό, είναι όχι μόνο ακροδεξιός αλλά και βαθειά διαταραγμένος.
Και όμως η Αριστερά δε φαίνεται να συγκινείται…Ούτε ο κόσμος που τους βλέπει από τον καναπέ να τους καταστρέφουν τη χώρα. Αυτό πείτε μου πως εξηγείται….
17 Φεβρουαρίου, 2014 στις 10:26 μμ
forget it yiannis...
Ιακωβε
Καπου συμφωνω μαζι σου αν και υπαρχουν κενα στην θεση σου.
Υπαρχει μια πραγματικοτητα, μια αληθεια που ειναι πολυ εφιαλτικη για το ολο σεναριο το τοτε, ωστε να την γραψω εδω.
Ολοι λοιπον στριφογυριζουν γυρω της χωρις να καταληγουν στο γιατι.
17 Φεβρουαρίου, 2014 στις 10:30 μμ
Γιάννης - 2
«..Το θέμα του πολιτικού ηγέτη είναι πολύ πιο σημαντικό από όσο νομίζει ο μέσος αριστερός. Για παράδειγμα σήμερα, η Δεξιά έχει στην ηγεσία της τον πιο άχρηστο και γελοίο πρωθυπουργό που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα .Για να μη μιλήσουμε για τον Υπουργό Υγείας, που παρά τις αντιρρήσεις πολλών από το μπλογκ αυτό, είναι όχι μόνο ακροδεξιός αλλά και βαθειά διαταραγμένος.
Και όμως η Αριστερά δε φαίνεται να συγκινείται…Ούτε ο κόσμος που τους βλέπει από τον καναπέ να τους καταστρέφουν τη χώρα. Αυτό πείτε μου πως εξηγείται….»
Συμφωνώ με την αποτίμηση των προσώπων, και ακόμη έχω την ίδια απορία γιά την απιστευτη έλειψη αντίδρασης από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, αλλά και τον Ελληνικό λαό γενικά.
Τώρα σχετικά με αυτά που λέει ο Κ. Καραγιώργης
“…Αλλά και σαν γενική νοοτροπία: «στρατιωτικοποίηση του ΕΛΑΣ πάνω σε παλιό, γραφειοκρατικό, καραβανάδικο πνεύμα». Ραχάτι, καλοπέραση, πολιτικολογία και πολεμικός συμβιβασμός, στην ουσία, με τον καταχτητή. Σε μιαν Ολομέλεια της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας (υπήρχε αντιπροσωπεία του Πολιτικού Γραφείου με επικεφαλής τον σ. Ιωαννίδη) μίλησα για «λιπαρές επωμίδες» των μονίμων αξιωματικών μέσα στον ΕΛΑΣ. Μου μπήκε έμμεσα χέρι για τους «λίβελους κατά των αξιωματικών […]Έτσι σαν αντίβαρο στην επίδραση των παλιών αξιωματικών που έφερναν στις γραμμές μας το πνεύμα του αστικού στρατού, από την πλευρά του λαϊκού κινήματος προωθούνταν τέτοιοι τύποι και δοξάζονταν: Άρης, Ορέστης, Ζαχαριάς, Πελοπίδας, όλοι οι καπετανοίοι της Ρούμελης, του Μωριά και της Εύβοιας κλπ. (Αργότερα βρήκαν και τον θεωρητικό τους στο πρόσωπο του Πετσόπουλου). Στους «ειδικούς» του παλιού στρατού αντιπαρατάχθηκαν οι «ειδικοί» από την πλευρά μας: γενειάδα, χατζάρι, σαδισμοί, αυθαιρεσία, διαφθορά κλπ. (Φυσικά δεν πρόκειται να παραγνωρίσω σ’ αυτούς τον παράγοντα της παλικαριάς, αλλά όπου αυτός πραγματικά υπήρχε. Συχνά θεωρούνταν παλικαριά η απαίσια απολίτικη τρομοκρατική αιμοβορία).
Να το πεί και να το γράψει πάλι: «τρομοκρατική αιμοβορία»! Αυτό κυρίως έδωσε ο ΕΛΑΣ αντί γιά Αντίσταση. Βέβαια τα γεγονότα, στα οποία ο ίδιος ο ΕΛΑΣ έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο, του χαμογέλασαν και βρέθηκαν αιμοβόροι και από την άλλη πλευρά. Χωρίς τη δημιουργία των Ταγμάτων Ασφαλείας,η αιμοβορία και τα εγκλήματά του θα ήταν χωρίς αντίβαρο και δεν θα είχαν ιστορικά «εξαγνισθεί».
Εκεί που πέφτει έξω ο Καραγιώργης είναι που περιορίζει το « χατζάρι, σαδισμοί, αυθαιρεσία, διαφθορά κλπ» στους μη αξιωματικούς καπεταναίους. Μερικοί από τους χειρότερους σαδιστές, παλληκαράδες του ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο ήταν μόνιμοι αξιωματικοί. Παραδείγματα: Υπολοχαγός Αναστάσιος Τούτουνας (απίστευτη σφαγή αμάχων στο Χέλι και αιχμαλώτων στον Αχλαδόκαμπο), λοχαγός Χρήστος Στασινόπουλος (18 στο Βαλτεσινίκο, 13 στην Δημητσάνα, έμμεσα υπεύθυνος γιά το ύψος της σφαγής στα Καλάβρυτα λόγω της σαδιστικής εκτέλεσης των Γερμανών στρατιωτών αιχμαλώτων), υπίλαρχος Κώστας Κανελλόπουλος (πολλαπλές δολοφονίες, υπεύθυνος Στρατοπέδων Κρατουμένων και εκτελέσεων στην Ποταμιά και στην Αυλώνα, περίπτωση Νίτσας Ρούκα), ταγματάρχης Ηλίας Κονδύλης (δολοφονίες αμάχων στον Πύργο), κλπ.
17 Φεβρουαρίου, 2014 στις 11:09 μμ
Πάνος
Τις μεγάλες ζημιές όμως τις έκαναν πάντα «κομματικά στελέχη». Πχ στις σφαγές της Πελοποννήσου την εντολή είχε δώσει ο Σιάντος, ενώ ήταν παρών και ο Μπελογιάννης. Τη «δόξα» όμως πήρε σχεδόν μόνος του ο Άρης. Το ίδιο με τη δολοφονία του Ψαρρού, το ίδιο στον Έβρο, το ίδιο με την τρομοκρατία του Μπλάνα κοκ. Στο τέλος του ποστ αναφέρω ενδεικτικά τις μεγάλες κρίσιμες αποφάσεις (του ΚΚΕ) που χρεώθηκαν στον ΕΛΑΣ, ο οποίος στην περίοδο της Κατοχής ήταν συνήθως το εκτελεστικό όργανο. Επιπλέον, για τα πιο σκληρά δρούσε η ΟΠΛΑ, η οποία καθοδηγούνταν άμεσα από το ΠΓ του ΚΚΕ.
Αλλά και στην τελευταία περίοδο, τα ίδια γινόντουσαν – πχ υπόθεση Γιαννούλη, καταστροφή της Φλώρινας, περίπτωση 7ης Μεραρχίας κλπ. Το Κόμμα τα έκανε μαντάρα και μετά αναζητούσε εξιλαστήρια θύματα ανάμεσα στα εκτελεστικά όργανα των εντολών του, τα εκτός του υψηλού / στενού κομματικού κύκλου.
17 Φεβρουαρίου, 2014 στις 11:42 μμ
Γιάννης - 2
«..Τις μεγάλες ζημιές όμως τις έκαναν πάντα “κομματικά στελέχη”. Πχ στις σφαγές της Πελοποννήσου την εντολή είχε δώσει ο Σιάντος, ενώ ήταν παρών και ο Μπελογιάννης. Τη “δόξα” όμως πήρε σχεδόν μόνος του ο Άρης..»
Απόλυτα σωστός, Πάνο. Τα έχουμε πει και αλλού.
Μην ξεχνάμε τον μεγαλύτερο «εντολέα χασάπη» κομματικό στην Πελοπόννησο, τον Θόδωρο Ζέγκο (Στάθη ή Τριαντάφυλλο), υπερ-εκτελεστή των εντολών του Μπλάνα στην Αργολιδο-Κορινθία, με πάνω από χίλια θύματα.
Οι εντολές και τα σχέδια της Τρομοκρατίας ανήκαν στο ΕΑΜ και στο ΚΚΕ. Ο ΕΛΑΣ και η ΟΠΛΑ ήταν οι εκτελεστές. Υπήρχαν όμως και περιπτώσεις που οι ΕΛΑΣίτες δεν υστερούσαν σε βία και εγκληματικότητα αυτούς τους εντολείς τους. Με το προηγούμενο σχόλιό μου αυτό ήθελα να προσθέσω. Ότι πολλοί από τους μονίμους αξιωματικούς κατωτέρων βαθμών που πήγαν στον ΕΛΑΣ δεν ήταν και …αγιόπαιδα! 🙂
18 Φεβρουαρίου, 2014 στις 12:04 πμ
Πάνος
Όχι «το ΕΑΜ». Πάντα στις στραβές ήταν το Κόμμα από πίσω – το ΕΑΜ χρησίμευε για (δήθεν) καμουφλάζ.
18 Φεβρουαρίου, 2014 στις 12:04 πμ
Πάνος
Βέβαια, από ένα σημείο και μετά, έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα…
18 Φεβρουαρίου, 2014 στις 10:02 πμ
Πάνος
Κλεάνθης Γρίβας: Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΗ – ΓΥΦΤΟΔΗΜΟΥ 1954
http://www.grivas.info/politiki/156-2011-05-12-22-05-43
Η πιο σημαντική εργασία πάνω στο θέμα – να τη δείτε οπωσδήποτε!
18 Φεβρουαρίου, 2014 στις 5:12 μμ
Ιάκωβος
Για τις σφαγές στην Πελοπόννησο δεν ξέρω πολλά, αν όμως ήταν σαν του Μελιγαλά, εκεί το πράγμα δεν είναι απλό.
Σε όλες τις χώρες έγιναν την απελευθέρωση τέτοια, αλλού οργανωμένα από αστυνομίες και αλλού από το πλήθος.
Στη Γαλλία ήταν το κίνημα για epuration, όπου αρχικά ο κόσμος κρέμαγε τους δοσίλογους κατά βούληση και μετά τους κρέμαγε οργανωμένα ο Ντε Γκωλ. Εφτα χιλιάδες καταδίκασαν σε θάνατο στη Γαλλία και εκτέλεσαν τέσσερεις χιλιάδες.
Στη Γαλλία βέβαια πολλοί γλύτωσαν, κυρίως οι αστυνόμοι ,που είχαν σε μεγάλο βαθμό συνεργαστεί, είχαν ξεκαθαρίσει τους Εβραίους του Παρισιού κλπ.
Στην Ελλάδα πάλι, τιμωρήθηκαν μόνο εκείνοι στο Μελιγαλά, και κάποιοι μεμονωμένοι στην Κρήτη, στη Μεσσηνία ο Νομάρχης Περωτής που τον κρέμασε το πλήθος στα φανάρια, κλπ.
Αν τουλάχιστον οι αρχηγοί των δοσιλόγων και όσοι έκαναν τα αίσχη μαζί με τους ναζιστές είχαν τιμωρηθεί, όσοι γλύτωσαν θα είχαν λουφάξει,όπως στη Γαλλία,και δε θα μπορούσαν να μας διοικήσουν αυτοί και τα παιδιά τους τα επόμενα 70 χρόνια μέχρι και σήμερα.
Όταν με ρωτάει κανένας ξένος φίλος για το που οφείλεται η σκατοκατάσταση στην Ελλάδα, λέω ότι η ευθύνη είναι μεν και των σημερινών Ελλήνων, αλλά βασικά ευθύνονται ο Χίτλερ για τους γνωστούς λόγους, ο Στάλιν, που μας έδωσε ψυχρά στη Δύση , και ο Τσώρτσιλ που για να κυριαρχήσει προσέλαβε σαν τους φριχτούς συνεργάτες των Γερμανών, οι οποίοι τελικά και μας κάθησαν στο σβέρκο.
Η άλλη εκδοχή, είναι οτι δυστυχώς από ΠΑΝΤΑ και ΟΛΗ η άρχουσα τάξη της Ελλάδας ήταν μπάτλερ των ξένων.
Όταν δηλαδή είχε να διαλέξει μεταξύ της δικής καλοπέρασης και της σφαγής του Ελληνικού λαού, διάλεγε το δεύτερο, κάτω από οποιοδήποτε καθεστώς.
Οπότε εκεί είναι πρόβλημα. Τι μπορεί να κάνει ένα κόμμα αριστερό; Όχι και πολλά. Ή θα συναινέσει στην αντιλαϊκή πολιτική όπως η ανεκδιήγητη Δημαρ, ή θα ποντάρει σε μια μακρινή ταξική σύγκρουση, που δεν έρχεται ποτέ , όπως κάνει το σημερινό ΚΚΕ.
18 Φεβρουαρίου, 2014 στις 5:44 μμ
Πάνος
Ιάκωβε,
υπάρχουν κενά (μεγάλα) στην αφήγησή σου, αλλά δεν είναι δυνατόν να τα πιάσουμε αυτή την ώρα όλα, πάλι από την αρχή… 🙂
Ρίξε μια ματιά εδώ:
https://panosz.wordpress.com/2010/04/06/civil_war-50/
18 Φεβρουαρίου, 2014 στις 7:30 μμ
Η γνώμη του ΚΚΕ για τον ΕΛΑΣ | Η καλύβα ψηλά στο βουνό « Ε.ΠΑ.Μ. Αγίας Παρασκευής
[…] Η γνώμη του ΚΚΕ για τον ΕΛΑΣ | Η καλύβα ψηλά στο βουνό. […]
20 Ιουνίου, 2014 στις 8:39 μμ
Νίκος Π
Προσωπικά πιστεύω ότι το θέμα της απόδοσης ευθυνών για τις διάφορες φάσεις του διαρκούς εμφύλιου της δεκαετίας του ’40, έχει εδώ και καιρό εξαντληθεί. Εκείνο που θεωρώ πιο σημαντικό είναι η ανάλυση των αιτίων του βαθύτατου μίσους της κάθε παράταξης προς την απέναντι, στο οποίο στηρίχτηκε και η εκατέρωθεν εθελοντική στρατολόγηση. Υπάρχει καμιά σχετική ανάρτηση στην Καλύβα Πάνο;
20 Ιουνίου, 2014 στις 10:47 μμ
Πάνος
Όχι, δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο, στη βάση που το θέτεις.
2 Σεπτεμβρίου, 2015 στις 11:41 μμ
Γιάννης -2
Ρίχνοντας πάλι μια βιαστική ματιά στα σχόλια αυτού του ποστ δεν είδα κανέναν να υποστηρίζει ότι ο ΕΛΑΣ ελευθέρωσε την Ελλάδα από τους Γερμανούς, ούτε καν από τα Τάγματα.
Κρίμα. 🙂
28 Ιανουαρίου, 2017 στις 10:55 πμ
Η γνώμη του ΚΚΕ για τον ΕΛΑΣ | Σημειώσεις για τον Εμφύλιο
[…] Πηγή: Η γνώμη του ΚΚΕ για τον ΕΛΑΣ | Η καλύβα ψηλά στο βουνό […]