Διαλύοντας την Κεντροαριστερά
Η χθεσινοβραδινή συνεδρίαση της ολομέλειας των 58 κατέληξε σε μια ανακοίνωση με την οποία για πρώτη φορά αφήνεται ανοιχτό το ενδεχόμενο να μη συμμετάσχουν στη Συνδιάσκεψη για τη συγκρότηση της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης. Τυπικά, τίθενται συγκεκριμένοι όροι προς το ΠΑΣΟΚ, με κύριο τη σύνθεση ενός ευρωψηφοδελτίου που θα σηματοδοτεί ανανέωση και αξιοκρατία. Ουσιαστικά, έχει χαθεί από πολλούς μετέχοντες στην Πρωτοβουλία των 58 η πίστη στο εγχείρημα και αναζητείται αιτία ή αφορμή για εγκατάλειψη της προσπάθειας. Την ανακοίνωση δεν υπέγραψαν τέσσερις κινήσεις (Δυναμική Ελλάδα, Πολιτεία 2012, Πρωτοβουλία Β, Μπροστά, Νέοι Μεταρρυθμιστές) ζητώντας μεγαλύτερη σαφήνεια ως προς το χρόνο και επίσπευση των διαδικασιών πραγματοποίησης της Συνδιάσκεψης για τη συγκρότηση της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης. Προς αυτή την κατεύθυνση κινήθηκε στις τοποθετήσεις του και ο Νίκος Μπίστης, μέλος του συντονιστικού των «58». Άλλωστε, ο Ευ. Βενιζέλος στην τελευταία συνάντηση που είχε με τους «58» τους ζήτησε να καθοριστεί η ημερομηνία της Συνδιάσκεψης, χωρίς αυτό να γίνει τελικά, αφού υπάρχουν μεγάλες επιφυλάξεις από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η κυβερνητική απόφαση για ευρωεκλογές με σταυροδοσία.
Ορίστηκε, πάντως, μια τριμελής επιτροπή (Σ. Καρουζίδης, Χρ. Λάζος και Β. Βαμβακάς) που θα προσπαθήσει εκ μέρους των 58 να συνεννοηθεί με το ΠΑΣΟΚ για τη συγκρότηση του ευρωψηφοδελτίου, χωρίς ακόμη να έχει δηλώσει πρόθεση συμμετοχής κανένα κομματικό στέλεχος και χωρίς να έχει κάνει βολιδοσκοπήσεις ο Ευ. Βενιζέλος.
Την ίδια ώρα, υπάρχει κύμα φυγής προς τη ΔΗΜΑΡ στελεχών που κινούνταν στην περιοχή ΠΑΣΟΚ+58. Σήμερα ο βουλευτής της ΔΗΜΑΡ Γρηγόρης Ψαριανός ανακοίνωσε μέσω της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ ότι θα είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής με το ευρωψηφοδέλτιο της ΔΗΜΑΡ, ενώ και ο πρώην εκπρόσωπος της ΔΗΜΑΡ Ανδρέας Παπαδόπουλος, έχει αποστασιοποιηθεί από τις διεργασίες για τη δημιουργία της «Ελιάς». Μάλιστα, ο Γ. Γεωργάτος, μέλος του Συντονιστικού των 58 και στέλεχος της ΔΗΜΑΡ, την προηγούμενη Παρασκευή συμμετείχε στο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής ως εκπρόσωπος της ΔΗΜΑΡ. Είχε προηγηθεί η απομάκρυνση του βουλευτή Επικρατείας και πρώην γραμματέα της ΔΗΜΑΡ Σπύρου Λυκούδη, ενώ η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μαριλένα Κοππά (με συνέντευξή της στον Τύπο της Κυριακής) προανήγγειλε την ένταξή της στη ΔΗΜΑΡ.
Η απομάκρυνση δυνάμεων από την Πρωτοβουλία των 58 συνδέεται με την κατάρρευση κάθε προσχήματος ως προς την ευθεία και άμεση διασύνδεσή της με το ΠΑΣΟΚ. Μετά τον κυβερνητικό αιφνιδιασμό για ευρωεκλογές με σταυρό προτίμησης έγινε ολοφάνερος ο ηγεμονισμός του ΠΑΣΟΚ που δεν αφήνει κανένα περιθώριο αυτονόμησης και πολιτικής χειραφέτησης στις συνεργαζόμενες κινήσεις. Η επιστροφή του Α. Λοβέρδου που εγκατέλειψε τη συνεργασία με τον Φ. Κουβέλη προφανώς δεν αρκεί για να δώσει πνοή σε ένα εγχείρημα που υποχωρεί, πριν καν ωριμάσει.
Από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ οι πληροφορίες που κυκλοφορούν για ονόματα υποψηφίων αναφέρονται σε πρόσωπα της νέας γενιάς, όπως ο Κ. Πιερρακάκης και η Αφ. Αλ Σάλεχ, ακόμη και ο γραμματέας Ν. Ανδρουλάκης, χωρίς όμως να είναι σαφές ότι δεν θα εκφράσει επιθυμία συμμετοχής κάποιο από τα δοκιμασμένα στελέχη του κόμματος – κάτι που αν συμβεί μπορεί να λειτουργήσει ως θρυαλλίδα για τη σταθερότητα των «58».
Ο Φ. Κουβέλης, ενθαρρυμένος από τις τελευταίες εξελίξεις, προτίθεται να ανακοινώσει τις επόμενες μέρες διακήρυξη συνεργασίας με τον Χ. Καστανίδη, τον Στ. Μανίκα, τον Π. Μπεγλίτη, ενώ έπεται και κείμενο με υπογραφές στήριξης της ΔΗΜΑΡ από πρόσωπα των γραμμάτων και των τεχνών.
Η ανακοίνωση της ολομέλειας των 58
Οι 58 στηρίζουν και συμμετέχουν ενεργά στην προσπάθεια των δυνάμεων του ευρύτερου κεντροαριστερού χώρου στις ευρωεκλογές. Καθώς η αντιπαράθεση παίρνει χαρακτηριστικά εθνικών εκλογών, είναι ανάγκη να μην περάσει η πόλωση που επιδιώκει ο μικρός δικομματισμός ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτό το σκηνικό οι πολίτες, τα κόμματα, οι κινήσεις και τα στελέχη της ευρύτερης δημοκρατικής παράταξης πρέπει να αντιτάξουν το όπλο της συνεργασίας και της ανανέωσης ταυτόχρονα. Οι 58 αγωνίζονται μαζί με όλες τις προοδευτικές δυνάμεις της ηπείρου μας και με ιδιαίτερη αναφορά στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, για μια αλλαγή στην Ευρώπη που θα πει ούτε λιτότητα ούτε λαϊκισμός.
Ο αγώνας θα πρέπει να δοθεί στο όνομα της Παράταξης και με το πνεύμα παράταξης. Θα πρέπει να εκπροσωπείται από ένα ψηφοδέλτιο αξιοκρατικό, ανανεωτικό που θα προκύψει από συναινετική διαδικασία και θα έχει την έγκριση όλων των μερών. Η ανανέωση του πολιτικού προσωπικού με την ανάδειξη στελεχών από τις νεώτερες γενιές είναι καθολικό αίτημα της κοινωνίας και το ΠαΣΟΚ ήταν και ειναι ο κατεξοχήν δέκτης της κριτικής και του αιτήματος. Ως 58 δεν διεκδικούμε τίποτε, αλλά μας ενδιαφέρουν τα κριτήρια και οι διαδικασίες διαμόρφωσης του ψηφοδελτίου ώστε να ανταποκρίνεται στο πολιτικό σχέδιο της ανασυγκρότησης του ευρύτερου χώρου. Με αυτό το πνεύμα συνομιλούμε με τις άλλες δυνάμεις της Παράταξης για να εξασφαλιστούν οι απαραίτητες συνθήκες, ώστε να οδηγηθούμε σε κοινή συνδιάσκεψη με την παρουσία του ΕΣΚ. Χωρίς αυτές, δεν θα έχει νόημα η συμμετοχή μας.
Οι 58 συμμετέχουν στις προσπάθειες διατηρώντας τον χαρακτήρα της Πρωτοβουλίας πολιτών για την ενότητα και την αναγέννηση της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης, με βάση το τετράπτυχο: εθνική ανασυγκρότηση και δουλειές – αλλαγή του πολιτικού συστήματος – γενναία στήριξη των αδύναμων και των φτωχών – περισσότερη αλλά διαφορετική Ευρώπη. Δεν μετατρεπόμαστε σε πολιτικό οργανισμό ή πολιτική κίνηση. Οι στόχοι και το αίτημα που μας συνένωσαν πηγαίνουν πολύ πέρα από τις ευρωεκλογές.
26 Σχόλια
Comments feed for this article
18 Φεβρουαρίου, 2014 στις 1:47 μμ
Πάνος
Ίσως κερδίσει η ΝΔ κάτι (από τα ορφανά) αλλά ως σύνολο το ΝΔΣΟΚ θα πάθει καθίζηση. Εκτός αν γίνουν… θαύματα!
18 Φεβρουαρίου, 2014 στις 2:12 μμ
arcades
Λυπάμαι τη ΔΗΜΑΡ που θα υποδεχτεί κάποιους της Ελαίας. Για ένα διάστημα οι 58 έφεραν το στίγμα της πασοκίτιδας και ήραν φαινομενικώς τις αμαρτίες των κουβελικών. Επιστρέφοντας θα μεγαλώσουν τον μικροβιακό της φόρτο. Καλό δεν θα της κάνουν.
18 Φεβρουαρίου, 2014 στις 2:21 μμ
Πάνος
http://tvxs.gr/news/ellada/pasok-dyskoleyetai
*
http://tvxs.gr/news/ellada/antio-sto-pasok-apo-ti-marilena-koppa
18 Φεβρουαρίου, 2014 στις 2:58 μμ
σχολιαστης
Δεν προκύπτει ότι τα παρατάνε, διαβάζοντας την ανακοίνωση.
Φροντίζουν να διασφαλίσουν ευνοϊκούς για αυτούς όρους στη συγκρότηση του ψηφοδελτίου.
18 Φεβρουαρίου, 2014 στις 3:02 μμ
zeppos
Το «ευαγγέλιον».. κατά TVXS σε ρόλο κομπάρσου κωμωδίας…
18 Φεβρουαρίου, 2014 στις 3:12 μμ
oxtapus
Reblogged this on Oxtapus *blueAction.
18 Φεβρουαρίου, 2014 στις 3:38 μμ
zeppos
Η αλήθεια για την κεντροαριστερά, είναι οτι οχι μόνο δεν μαδάει (ευσαβείς πόθοι), αλλά συνεχίζονται οι συγκεντρώσεις κάθε μέρα σε διαφορετικά μέρη σε όλη την Ελλάδα, με διαφορετικούς ή ίδιους ομηλιτές, με εδιαφερέρουσες συζητήσεις και τοποθετήσεις από τους ακροατές, σε κατάμεστες αίθουσες και σχεδόν παντού με κόσμο έξω να παρακολουθεί τις συζητήσεις.
Και όλα αυτά χωρίς να υπάρχει ακόμη καμία οργάνωση στελεχών εντεταλμένων να στηρίζει και να οραγνώνει τις συναντήσεις.
Και παρόλο που ο αιφνιδιασμός του σταυρού από τον Βενιζέλο έφερε γκρίνιες και ερωτηματικά..
Η κίνηση θα πάει καλά. Και στις ευρωεκλογές και μετά προς πλήρη απογοήτευση των ασούμπαλων συριζαίων..
Βέβαια καλύτερα είναι να υποτιμούν για την ώρα το «σιωπηλό» σκεπτόμενο πλήθος των πολιτών που δεν μασάνε ταραμά!
18 Φεβρουαρίου, 2014 στις 5:44 μμ
xberliner
«Φροντίζουν να διασφαλίσουν ευνοϊκούς για αυτούς όρους στη συγκρότηση του ψηφοδελτίου»
Δεν υπάρχουν ευνοϊκοί όροι για αυτούς. Οι εκλογές θα γίνουν με σταυρό. Οπότε μικρή σημασία έχει αν πάρουν ακόμα τις 35 από τις 40 διαθέσιμες θέσεις στο ψηφοδέλτιο.
«Και όλα αυτά χωρίς να υπάρχει ακόμη καμία οργάνωση στελεχών εντεταλμένων να στηρίζει και να οραγνώνει τις συναντήσεις.»
Μπορεί να μην υπάρχει καμιά οργάνωση να οργανώνει τις συναντήσεις, αλλά οι 58 απολαμβάνουν άγριου ζμπρωξίματος από τους νταβατζήδες. Παρόλαυτα, δημοσκοπικά ακολουθούν την πορεία που είχε και το κόμμα του Αβραμόπουλου. Όσο καλές προθέσεις και αν έχουν από τη στιγμή που δέχονται τα αγκαλιάσματα και τα χουφτώματα και τα «να σου τον ακουμπήσω λίγο» από το πασοκ, ο Βενιζέλος θα τους πάρει μαζί του στον πάτο.
18 Φεβρουαρίου, 2014 στις 5:52 μμ
Πάνος
Τέλος πάντων, ας κάνουν ό,τι μπορούν οι άνθρωποι – ο Σαμαράς θα χρειαστεί οπωσδήποτε συνεταίρο για την επόμενη κυβέρνηση. Αρκεί, βεβαίως, να μην έρθουν τα πράγματα όπως προβλέπεται να έρθουν 😉
18 Φεβρουαρίου, 2014 στις 6:52 μμ
Πάνος
Στο μεταξύ διαφαίνονται μεγάλες λαχτάρες για Ιωαννίδη και Σαμαρά, στο Βορρά.
http://www.kilkistoday.gr/kilkis24/26571-itan-oloi-sti-sugkentrosi-kilkis24
18 Φεβρουαρίου, 2014 στις 7:09 μμ
forget it yiannis...
Αναξιο λογου ενα θνησιγεννες ρεταλι του ΔΟΛ.
Ο συριζα θα τους καταπιει αμασητους.
Ολους……
18 Φεβρουαρίου, 2014 στις 7:27 μμ
Πάνος
ΠΑΣΟΚ…
Άνω κάτω το ΠΑΣΟΚ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Τα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ θυμίζουν εκείνο το τραγούδι που λέει: «Πιο χαμηλά, Λόλα, πιο χαμηλά Λόλα, μαζί σου κι άλλο πέφτω χαμηλά…». Με το καλό και υπό του μηδενός!
Μια ομάδα υπό τον γραμματέα Περιφερειακής Επιτροπής Κ. Μακεδονίας, Χρόνη Μακρίδη, το κομματικό στέλεχος, Χρήστο Παπαστεργιου και τον Γιάννη Μαγκριώτη κατέλυσαν όλα τα αρμόδια όργανα και κινούνται αυτοβούλως χωρίς καμιά θεσμική έγκριση για να χρίσουν με το «έτσι θέλω» υποψήφιο τον Παπαστεργίου στη Κεντρική Μακεδονία.
Έχουν απορρίψει όλες τις προτάσεις (Καϊλή, Τόλκα, Πάνα) που ήταν οι κεντρικές επιλογές για να είναι υποψήφιοι και κινούνται τραβώντας τις διαδικασίες χρονικά για να χρίσουν το Παπαστεργίου χρεώνοντας τους ως επιλογή Βενιζέλου χωρίς καμία ενημέρωση του προέδρου.
Οι αντιδράσεις στην τελευταία διαδικασία ήταν μεγάλες, αλλά αυτοί συνεχίζουν πληροφορίες αναφέρουν ότι ομάδα στελεχών θέτει βέτο στις κινήσεις των συγκεκριμένων και απειλεί με διάσπαση καταλογίζοντας ευθύνες στο Μακρίδη για αυταρχισμό και αποφάσεις σε κλειστά γραφεία και καμία επαφή με τις περιφερειακές οργανώσεις.
Το ΠΑΣΟΚ στη Κεντρική Μακεδονία έχει πολύ μικρό ποσοστό και οποιαδήποτε αποτυχία θα τη χρεωθεί πολιτικά ο Βενιζελος. Κάποιοι δεν καταλαβαίνουν την ανάγκη για συντήρησής τους και οι αντιδράσεις θα είναι μεγάλες.
Άραγε οι 58 της Θεσσαλονίκης, που πάνε να συνεργαστούν με την παλαιοκοματική τους, ξέρουν τη πραγματικότητα;
Πρασινοφρουρός
http://taxalia.blogspot.gr/2014/02/blog-post_9263.html
18 Φεβρουαρίου, 2014 στις 7:34 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
«Ο συριζα θα τους καταπιει αμασητους.
Ολους……»
1969 Alka Seltzer «Spicy Meatball» Commercial
18 Φεβρουαρίου, 2014 στις 7:40 μμ
Πάνος
Τρώτε μακαρόνια…
18 Φεβρουαρίου, 2014 στις 7:56 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
Πάνος ++++++++
18 Φεβρουαρίου, 2014 στις 8:03 μμ
σχολιαστης
«forget it yiannis…» έχεις αναλάβει τον αυτόκλητο προπαγανδιστή του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Απόστολος Διαμαντής στο Protagon λέει τα ίδια με σένα. 🙂
Τελικά οι προπαγανδιστές χωρίς κάποιο φρένο είσαστε αρκετοί. 🙂
18 Φεβρουαρίου, 2014 στις 8:11 μμ
kapetanios
τι έγινε ρε σχο,
κυνηγάς σε κάθε ποστ τον forget it?! 😆
18 Φεβρουαρίου, 2014 στις 8:15 μμ
kapetanios
ο σκοπός της ελιάς ήταν η διάλυση/αφομοίωση της δημαρ σε ένα πασοκογενή πολιτικό φορέα. Εάν ο Φώτης αντέξει, όπως τα λέγαμε και στο παρελθόν Πάνο, η ελιά δεν θα καρποφορήσει
18 Φεβρουαρίου, 2014 στις 8:20 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
…so, forget it yiannis SYRIZA PADU, only locally, for dimosioypalliistas, awating for «rousfetia» again…
18 Φεβρουαρίου, 2014 στις 8:39 μμ
Πάνος
Αφήστε τα αυτά και μελετείστε το γκάλλοπ της GPO
18 Φεβρουαρίου, 2014 στις 8:39 μμ
zeppos
Μια βαθειά τομή στην πολιτική πραγματικότητα. Τα συν και τα πλήν έως τώρα της Δημοκτρατικής Προοδευτικής Παράταξης. Σεντόνι διπλόφαρδο μεν αλλά ενδιαφέρον δε..για μερικούς βεβαίως!
«Η ομιλία του Πασχάλη Αγανίδη στην εκδήλωση της Πρωτοβουλίας στην Πετρούπολη (17/2/2014)
Είμαστε εδώ γιατί μας συνδέουν 3 μεγάλα πράγματα.
1. Μία κοινή ματιά σε όσα συμβαίνουν. Ακόμα και όταν όλα υποχωρούν γύρω μας, όταν ο θυμός και ο φόβος υπαγορεύουν τις συμπεριφορές των ανθρώπων, η δική μας ματιά παραμένει δημοκρατική και προοδευτική. Δεν υποκύπτουμε ούτε στο λαϊκισμό ούτε στις κραυγές των εύκολων εξηγήσεων. Ο κόσμος είναι πιο πολύπλοκος από ποτέ. Και αν θέλουμε να τον αλλάξουμε, πρέπει να πρώτα να τον κατανοήσουμε. Ακόμα και αν αυτό δίνει την δυνατότητα στους πολιτικούς μας αντιπάλους να μας κάνουν κριτική για αμηχανία ή αδυναμία.
2. Μία κοινή αγωνία. Ότι μετά από 5 χρόνια κρίσης, έχει επιτευχθεί η παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, έχουν διορθωθεί οι μεγάλες δημοσιονομικές και οικονομικές ανισορροπίες που έφεραν την χρεοκοπία, αλλά αυτό επιτεύχθηκε με ένα δραματικό κόστος, πολύ υψηλότερο από το προσδοκώμενο, πολύ μεγαλύτερο από κάθε άλλη χώρα. Και αυτό έγινε για λόγους πολλούς και σύνθετους, που αφορούν και στον τρόπο λειτουργίας του δικού μας πολιτικού συστήματος, στις θεσμικές αδυναμίες της ΟΝΕ, στην απρονοησία -πολλές φορές-της τρόικας και των ευρωπαϊων. Η κοινή μας αγωνία είναι ότι η κοινωνική και θεσμική κατάσταση της; χώρας δεν είναι βιώσιμη (ανεργία, φτώχεια, ανισότητες). Τι κάνουμε γι΄ αυτό. Πώς απαντάμε σ΄ αυτό; Αυτό είναι κάτι που πρέπει να συζητήσουμε.
3. Ένα κοινό πολιτικό σχέδιο. Όλοι παραδεχόμαστε κάτι πολύ θεμελιώδες. Ότι υπάρχει μία μεγάλη αντίφαση, μία τεράστια αναντιστοιχία αυτή τη στιγμή στο πολιτικό σύστημα. Η χώρα χρειάζεται μεγάλες αλλαγές για να πάει ένα βήμα μπροστά, αλλά το πολιτικό σύστημα πάει να ισορροπήσει σε ένα κακέκτυπο δικομματισμού που επιχειρεί να μας πάει ένα άλμα προς τα πίσω. Αριστερά και δεξιά βρίσκονται σε μία σύγκρουση ενστίκτων και λαϊκισμού, όπου ο ένας επενδύει στον θυμό και ο άλλος στον φόβο. Είναι δυνάμεις συντηρητικές, όπου η μεν συντηρητική δεξιά βιάζεται να βγούμε από την κρίση για να αποκαταστήσει τις παλιές «καλές πρακτικές» και τα συστήματα αναπαραγωγής της εξουσία, η δε αριστερά, χωρίς να κατανοεί ποια είναι η σύγχρονη πραγματικότητα της χώρας , υπονομεύει με την στάση της την ανάκαμψη της χώρας και φαντάζεται την εξουσία σαν ένα μεγάλο ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τους πολιτικούς της αντιπάλους και με την Ευρώπη, το οποίο θα μας οδηγήσει με μαγικό τρόπο στις παλιές καλές ημέρες. Όταν η πολιτική μάχη γίνεται με βάση τα ένστικτα και τον λαϊκισμό και όχι τις ιδέες, πριμοδοτείται ακόμα περισσότερο το ναζιστικό εγκληματικό κομμάτι του πολιτικού συστήματος. Μέσα σ΄ αυτό το σκηνικό, παραδεχόμαστε ότι η χώρα δεν μπορεί να παραμείνει πολιτικά ασπόνδυλη, πολιτικά ατροφική. Δεν υπάρχει δυνατότητα να αλλάξει η χώρα προς το καλύτερο χωρίς ένα ισχυρό μεταρρυθμιστικό κέντρο, χωρίς μία ανασυγκροτημένη κεντροαριστερά, χωρίς την Δημοκρατική Παράταξη.
Όλα αυτά είναι που μας ενώνουν.
Αλλά, επιτρέψτε μου να πω, ότι για να προχωρήσουμε αυτό το πολιτικό σχέδιο, δεν μπορούμε να κάνουμε άλλο δύο πολύ σημαντικά λάθη, τα οποία αν δεν διορθωθούν θα μας στοιχήσουν, ενδεχομένως και ανεπανόρθωτα. Νομίζω, όμως, και πρέπει να μεταδώσω την αισιοδοξία μου γι΄αυτό, ότι είμαστε σε καλό δρόμο για να τα διορθώσουμε. Ωστόσο, οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς για να μπορέσουμε να κάνουμε και μία ουσιαστική συζήτηση αργότερα.
Πρόβλημα πρώτο.
Δεν πρέπει να συνεχίσουμε να ετεροπροσδιοριζόμαστε. Δεν ταιριάζει στο πολιτικό, ιστορικό και συμβολικό μέγεθος της δημοκρατικής παράταξης να λέμε ότι προσπαθούμε να εκπροσωπήσουμε τον ενδιάμεσο χώρο μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Η ανασυγκρότηση της Δημοκρατικής Παράταξης δεν υποτάσσεται στην συγκυρία, στην πολιτική επικαιρότητα. Δεν είναι σχέδιο μίας χρήσης για τις επόμενες ευρωεκλογές. Πολύ περισσότερο, δεν επιδιώκει να γίνει ένα μικρό και απολίτικο σχήμα που θα λειτουργεί ως αμορτισέρ του πολιτικού συστήματος δίνοντας απλά σταθερές κυβερνήσεις και βάζοντας κάποιες κόκκινες γραμμές. Εφόσον αναλαμβάνουμε την ευθύνη να απευθυνόμαστε δημόσια στους πολίτες με στόχο να τους πείσουμε ότι το πολιτικό σχέδιο που υπηρετούμε είναι η ανασυγκρότηση της Δημοκρατικής Παράταξης, πρέπει να ξέρουμε ότι ο λόγος μας δεν είναι συγκυριακός, είναι ιστορικός και απευθύνεται σε μία μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που έχει σκορπίσει δεξιά και αριστερά. Αλλά προσέξτε, ακόμα και τώρα δεν χάνει την πολιτική της καταγωγή. Το ιδεολογικό της έρμα. Η παράταξη είναι εκεί, υπάρχει, ανεξάρτητα από τις συγκυριακές εκλογικές συμπεριφορές των ανθρώπων.
Πρόβλημα δεύτερο
Δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να αντιστρέψουμε τους όρους του παιχνιδιού. Τους όρους με τους οποίους διεξάγεται η δημόσια συζήτηση για την κεντροαριστερά. Δεν έχουμε ακόμα καταφέρει να την κάνουμε περισσότερο ιδεοκεντρική και λιγότερο προσωποκεντρική. Δεν έχουμε καταφέρει να ξεφύγουμε από μία ατέρμονη συζήτηση για ονόματα, ζυμώσεις και διαπραγματεύσεις και να προτάξουμε πολιτικές θέσεις. Προτάσεις που θα στοιχήσουν τους ανθρώπους που μας ακούνε σε ένα μεγάλο πολιτικό σχέδιο που θα κάνει την ζωή αυτών που έχουν λιγότερες ευκαιρίες καλύτερη. Αυτό είναι η προοδευτική πολιτική.
Και επειδή η αξία αυτών των εκδηλώσεων, είναι η ουσιαστική μεταξύ μας συζήτηση, επιτρέψτε μου να βάλω τους μεγάλους πολιτικούς άξονες στους οποίους πρέπει να στηριχθεί το πολιτικό σχέδιο για την ανασυγκρότηση της Παράταξης.
1. Η Δημοκρατική Παράταξη καταλαβαίνει τον κόσμο.
Πρέπει να γίνουμε εξωστρεφείς και να δώσουμε στον κόσμο την πραγματική εικόνα της Ελλάδας μέσα στον κόσμο. Και λέω συνειδητά μέσα στον κόσμο. Θέλω η ματιά μας να ανοίξει πιο πέρα από την Ευρώπη. Αν καταλάβουμε τι γίνεται γύρω μας, το αποτέλεσμα θα μας εκπλήξει. Η παγκόσμια οικονομία ξεκινά ένα νέο κύκλο ευημερίας. Και το σημείο αναφοράς αυτής της περιόδου μπορεί να είναι η ευρύτερη γειτονιά μας. Η ΝΑ Μεσόγειος, η Β. Αφρική με την σταδιακή πολιτική και κοινωνική της ανασυγκρότηση, η Μέση Ανατολή, οι νέες εξελίξεις στο Ιράν, οι εμπορικές συμφωνίες Ε.Ε – ΗΠΑ. Τι σημαίνουν όλα αυτά. Ότι μερικές νέες εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων τα επόμενα χρόνια θα διεκδικήσουν το δικό τους μερίδιο στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας. Θα ταξιδεύουν περισσότερο. Θα καταναλώνουν περισσότερο. Θα θέλουν περισσότερη ενέργεια. Θα ζητούν νέες καινοτόμες υπηρεσίες. Στις τεράστιες αλλαγές που θα συμβούν γύρω μας η Ελλάδα μπορεί να αποσπάσει πολύ μεγάλο μερίδιο από τον νέο πλούτο, με τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα, την τεράστια γεωγραφική αξία των υποδομών της, τους σταθερούς δημοκρατικούς θεσμούς, το πιο ικανό ανθρώπινο δυναμικό σε όλη την περιοχή. Ίσως σας φανεί υπερβολικό, αλλά η Ελλάδα μπορεί να γίνει σημείο αναφοράς του νέου ευρωπαϊκού κύκλου ανόδου.
2. Η Δημοκρατική Παράταξη καταλαβαίνει την Ευρώπη.
Η Ευρώπη άλλαξε μέσα στην κρίση. Και είναι έτοιμη να υποδεχτεί το νέο ευρώ. Εννοώ μία νέα θεσμική πραγματικότητα διακυβέρνησης του κοινού νομίσματος. Η πρώτη δεκαετία του χαλαρού συντονισμού δίνει την θέση της σε μία νέα περίοδο αυστηρού συντονισμού, συγκεκριμένων προϋποθέσεων για τον τρόπο σχεδιασμού και άσκησης δημοσιονομικής και οικονομικής πολιτικής. Ακόμα και η διαρθρωτική πολιτική, η ροή των κοινοτικών πόρων θα βασίζεται στην εκπλήρωση συγκεκριμένων στόχων. Σ΄ αυτή την νέα πραγματικότητα, εμείς μιλάμε ακόμα με όρους μνημονίου ή αντιμνημονίου; Δύο πράγματα χρειαζόμαστε. Αφενός, να προσαρμόσουμε όλο το πολιτικό σύστημα και τους θεσμούς μας στη λογική μίας οικονομικής διαχείρισης που δεν θα φορτώνει χρέη στο μέλλον και θα στηρίζει την ευημερία στην παραγωγή πλούτου. Δεύτερον, στο να προσπαθήσουμε ως παράταξη να αλλάξουμε τους συσχετισμούς ισχύος στην Ευρώπη. Να πούμε ότι θέλουμε το νέο ευρώ, αλλά θέλουμε και ένα ευρωπαϊκό reset (χρέος, εγγυήσεις, κοινωνική Ευρώπη, δημοσιονομικές μεταβιβάσεις…)
3. Η Δημοκρατική Παράταξη είναι δύναμη κοινωνικής μεταρρύθμισης και όχι μεταρρυθμιστικής ισοπέδωσης.
Δεν μας ενδιαφέρουν οι σωτήρες στην πολιτική. Πρέπει να σας πω ότι ούτε και τους χρειαζόμαστε. Καλούς θεσμούς θέλουμε. Θεσμοί που δεν θα προκύψουν από πεφωτισμένες ελίτ μεταρρυθμιστών αλλά από μία νέα μεταρρυθμιστική κοινωνική πλειοψηφία. Οι καλοί θεσμοί δεν επιβάλλονται από κανέναν. Και όταν επιβάλλονται δεν λειτουργούν. Οι καλοί θεσμοί χτίζονται από όλους και υπερασπίζονται από όλους. Επειδή μιλάμε για κράτος και πολιτικό σύστημα χρειαζόμαστε νέους καινοτόμους θεσμούς, σαν τα ΚΕΠ και την Διαύγεια. Το δημόσιο δεν αλλάζει με ισοπέδωση. Αλλά με συμμάχους τους αφοσιωμένους λειτουργούς του και μία κοινωνία που θα μπορεί να αξιολογεί το τελικό αποτέλεσμα, να συμμετέχει στην διαμόρφωση των αλλαγών στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στο νοσοκομείο, στις αποκεντρωμένες υπηρεσίες. Και βέβαια, χρειαζόμαστε πολιτικούς θεσμούς που θα ανακατανέμουν την ισχύ από τα συμφέρονται στο πολιτικό σύστημα, από την εκτελεστική εξουσία στην νομοθετική εξουσία, από τις τυραννικές μειοψηφίες στο κοινωνικό σύνολο.
4. Η Δημοκρατική Παράταξη αγωνίζεται για αλλαγές προς όφελος αυτών που έχουν λιγότερες ευκαιρίες.
Υπάρχουν 2 νέα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα που πρέπει να μας απασχολήσουν. Είναι πολύ σκληρά και πρέπει να προκαλούν ντροπή σε κάθε προοδευτικό πολίτη.
Α) Ζούμε άραγε το τέλος της εργασίας; Η εργασία για πρώτη φορά δεν υπάρχει. Όταν υπάρχει δεν είναι διαβατήριο για έξοδο από την φτώχεια. Τα συστήματα αμοιβών και εξέλιξης δεν επιβραβεύουν αυτούς που δουλεύουν περισσότερο. Ακόμα χειρότερα η ευελιξία στην αγορά εργασίας δεν έχει θεσμικά αντίβαρα προστασίας με αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι να εργάζονται με περιορισμένα ή χωρίς δικαιώματα.
Β) Υπάρχουν οικογένειες που δεν μπορούν να στηρίξουν τα παιδιά τους. Παιδιά παρατούν τις σπουδές ή το σχολείο. Δημιουργούνται συνθήκες για μόνιμα χάσματα ανισότητας. Το όνειρο της κοινωνικής κινητικότητας θα παραμείνει άπιαστο για πολλούς. Δεν υπάρχει Δημοκρατική Παράταξη χωρίς σαφή σχέση εμπιστοσύνης με τα παιδιά της μεσαίας τάξης για την υπηρέτηση ενός σχεδίου κοινωνικής κινητικότητας για όλους.
Τι πρέπει να κάνουμε;
– Να σταματήσουμε να θεωρούμε την κοινωνική πολιτική ως περίσσευμα που δίνεται υπό την μορφή εκλογικού φιλοδωρήματος (πρωτογενές πλεόνασμα σε ποιους και γιατί, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα).
– Να αλλάξουμε το κοινωνικό κράτος με πρόταγμα την ισότητα και συγκεκριμένα μετρήσιμα αποτέλεσματα. Να αποκηρύξουμε το κακό παρελθόν μας και να πούμε με τόλμη μερικά πράγματα (κανένας πρόωρα στην σύνταξη, αλλά με ίσα δικαιώματα όλοι να έχουν μία γενναιόδωρη στήριξη στα πιο κρίσιμα στάδια της ζωής τους – πρώτη κατοικία, πρώτη δουλειά, νέες μητέρες, απολυμένοι)
– Να στηρίξουμε την εργασία. Να δώσουμε έξτρα κίνητρα στην επιχειρηματικότητα που επανεπενδύει κέρδη στους εργαζομένους.
– Να ενθαρρύνουμε νέες συλλογικότητες για την προστασία των δικαιωμάτων της νέας γενιάς της επισφάλειας (πρεκαριάτο).
5. Η Δημοκρατική Παράταξη ανακαλύπτει και την δίκαιη παραγωγή πλούτου.
– Δίκαιη παραγωγή πλούτου σημαίνει ριζοσπαστικές ανακατανομές ισχύος από την αεριτζήδικη επιχειρηματικότητα στην πραγματική παραγωγή, από τους παραδοσιακούς πελάτες των προγραμμάτων ΕΣΠΑ στους νέους καινοτόμους επιχειρηματίες, από ένα κλειστό τραπεζικό σύστημα σε ένα ανοιχτό σύστημα με νέες μορφές χρηματοδότησης με περισσότερο έλεγχο, διαφάνεια, στήριξη των μικρομεσαίων και ικανών επιχειρηματιών, με κίνητρα και εμπιστοσύνη σε όσους εξάγουν. Και επιτέλους ένα φορολογικό σύστημα που θα ευνοεί περισσότερο αυτούς που παράγουν, που επενδύουν τα κέρδη σε νέες τεχνολογίες, σε νέες επενδύσεις, στους εργαζομένους.
Για μένα, όλα σας ανέφερα είναι οι βασικές πολιτικές προϋποθέσεις για να μπορέσει αυτή η παράταξη να ανασυγκροτηθεί. Ξέρω ότι δεν είναι εύκολο. Αλλά δεν είναι και ακατόρθωτο. Εξαρτάται από το πόσο εύκολα ή δύσκολα θα απαλλαγούμε από τα συμπτώματα μίας πολιτικής που έχει βολευτεί να αφήνει τις ιδέες στο περιθώριο. «
18 Φεβρουαρίου, 2014 στις 8:55 μμ
nikos__alfa
«Δεν μπορούν οι 58 χωρίς το ΠΑΣΟΚ
και δεν μπορεί το ΠΑΣΟΚ χωρίς τους 58»
Νίκος Μπίστης
simitis-b
Επιστολή από το Σωτήριο Έτος 1901 μ.Χ. εν μέσω «Ευαγγελικών» επεισοδίων, του Βλάση Γαβριηλίδη*
Επειδή ο τίτλος ήδη του άρθρου προδιαθέτει τι θα ακολουθήσει, οφείλω εξαρχής τη διευκρίνιση ότι θα αδικούσα αν δεν εξαιρούσα εκείνους από τους «58» οι οποίοι παρασύρθηκαν, όπως συμβαίνει πάντα, από τη δύναμη της ουτοπίας ή της διάθεσης να ανήκουν σε μια «πρωτοβουλία» (τι ευφημισμός κι αυτός!) για έναν «ευγενή σκοπό». Και θα τους αδικούσα διπλά αν δεν τους υπέβαλα την ερώτηση: Και τώρα, ύστερα από 5 μήνες δημοσιότητας που δεν σας αναλογούσε, τώρα που γνωρίζετε τα πάντα, ότι σας χρησιμοποίησε το θνήσκον ΠΑΣΟΚ σαν πλυντήριο, τώρα που γνωρίζετε ότι το Κόμμα-Κράτος δεν πληρώνει ούτε τους τόκους από τα χρήματα που άρπαξε από τον ελληνικό λαό προκαταβολικώς ως κρατική επιχορήγηση για τα επόμενα χρόνια, έστω τώρα σκέφτεστε να διαφοροποιηθείτε; Θα επιδιώξετε να κατεβείτε στον στίβο με τις δικές σας δυνάμεις ή θα αφήσετε να σας εξευτελίσει εντελώς ο Βενιζέλος; Δεν πέρασε ούτε στιγμή από το μυαλό σας πού οφείλεται αυτή η πρωτοφανής δημοσιότητα στην «πρωτοβουλία» σας, τόση που κανείς δεν είχε σωρευτικά σε τόσο λίγο διάστημα τα τελευταία χρόνια; Αλήθεια, τι βλέπετε από τη στρατόσφαιρα όπου σας ανέβασαν τα διαπλεκόμενα; Πόσο ακόμη θα κρατήσουν η μέθη και οι αυταπάτες σας;
«Το ΠΑΣΟΚ επιδιώκει να αλλάξει όνομα και ΑΦΜ». Ζήλεψα πολύ όταν διάβασα κάπου αυτή τη φράση, την οποία θα ήθελα να έχω γράψει εγώ. Το ΠΑΣΟΚ επί 33 χρόνια, από τότε δηλαδή που πήρε την εξουσία το 1981, δεν είναι «Κίνημα» όπως αυτοπροβαλλόταν, εξελίχθηκε σε Κόμμα-Κράτος, είναι κυρίαρχο παντού. Εσχάτως, κινητοποιήθηκαν όλοι οι μηχανισμοί, πρωτίστως των διαπλεκομένων, για τη σωτηρία του εναπομείναντος ΠΑΣΟΚ.
Με τον πιο θορυβώδη τρόπο παρουσίαζαν την «κίνηση» με την έκκληση την οποία υπέγραφαν 58 μεγαλοπασόκοι, κάποιοι κρυπτοπασόκοι και λίγοι καλοπροαίρετοι και στην οποία τονιζόταν από την πρώτη ήδη γραμμή πως «Αυτό δεν είναι Διακήρυξη δημιουργίας νέου κόμματος». Αυτή η «κίνηση» χάρη στην καθημερινή προπαγάνδα των διαπλεκομένων εξελίχθηκε στο Κίνημα του Θράσους. Τόσου θράσους που μόνο το ΠΑΣΟΚ διαθέτει. Πολύ σύντομα, ανακοίνωσαν τη δημιουργία όχι κόμματος, αλλά παράταξης, της «Προοδευτικής Δημοκρατικής Παράταξης», που δεν είναι «κόμμα» αλλά «παράταξη» – το γνωστό δηλαδή πασοκικό παιχνίδι με τις λέξεις («το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κόμμα, είναι κίνημα»). Και μια διακήρυξη με Αφόρητες Κοινοτοπίες, χωρίς καμιά πρόταση και χωρίς καμιά αιχμή.
Υποστήκαμε τόση ποσότητα ημερήσιας προπαγάνδας, ώστε ήταν φανερό ότι εξέφραζε την μεγάλη αγωνία των διαπλεκομένων για την επιτυχία του εγχειρήματος προ της οριστικής εξαφάνισης του εναπομείνατος ΠΑΣΟΚ. Από τον σχεδιασμό της, η «πρωτοβουλία» των «58» είχε στόχο τον πειθαναγκασμό της Δημοκρατικής Αριστεράς, πολύ σύντομα όμως εξελίχθηκε σε φορέα ανοιχτού εκβιασμού της ΔΗΜΑΡ, τη διάλυση της οποίας φαίνεται να έχει στόχο αφού η τελευταία δεν υπέκυψε στον εκβιασμό. Όλα για τη σωτηρία του εναπομείναντος ΠΑΣΟΚ (το «όλον ΠΑΣΟΚ» βέβαια ήδη έχει πραγματοποιήσει αλλού μεταστάσεις). Ας εμφανίσουμε λοιπόν μια «Ελιά», ένα Μαϊμού ΠΑΣΟΚ, καθώς το ορίτζιναλ αδυνατεί πια να εμφανιστεί γιατί ο κόσμος το απεχθάνεται.
Με δυο λόγια, αφού τα διαπλεκόμενα τούς έκαναν παντού πρωτοσέλιδα και πρώτη είδηση, η «πρωτοβουλία» των «58» άρχισε με τον πιο παράλογο τρόπο να εγκαλεί ένα κόμμα, τη ΔΗΜΑΡ, που έλαβε 385.000 ψήφους (6,26%) γιατί δεν προσχωρεί σ’ αυτούς! Κι όλα αυτά γιατί το βαμπιρικό ΠΑΣΟΚ δεν τολμά να κατέβει στις εκλογές ως ΠΑΣΟΚ, γιατί απεγνωσμένα ψάχνει μάσκα μεταμφίεσης. Γνωρίζουν ότι χωρίς τη ΔΗΜΑΡ το αποτέλεσμα είναι ΠΑΣΟΚ σκέτο (συν 58 ψήφοι οι οποίοι ούτως ή άλλως ΠΑΣΟΚ θα ψήφιζαν) μείον όσους εγκαταλείπουν το Ναυάγιο του Βενιζέλου για τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλα κόμματα. Αν κάποιοι άλλοι συγκέντρωναν 158 υπογραφές ανθρώπων που πρότειναν κάτι, τα μίντια των διαπλεκομένων δεν θα το δημοσίευαν καν ή θα τους διαπόμπευαν σαν γραφικούς. Εδώ με σοβιετικό τρόπο αποκρύπτουν την είδηση ότι ο Επίτροπος Αλμούνια από 7.2.2014 έχει απαντήσει πως έχουν σταματήσει προ πολλού να εξυπηρετούν τα χρέη τους τα κόμματα της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΝΔ. Και οι «58» αποδέχθηκαν χωρίς καμιά επιφύλαξη –τουναντίον!– την στήριξη και από ένα χρεοκοπημένο (και οικονομικά) κόμμα και από τα χρεοκοπημένα ΜΜΕ.
Κουτσή-στραβή, η ΔΗΜΑΡ, άτολμη ή αναποφάσιστη σε πολλά, μας αρέσει δεν μας αρέσει, αυτή είναι ο κορμός της δημοκρατικής αριστεράς και δεν υπάρχει κάποια καλύτερη αριστερά στην Ελλάδα. Εκείνο που παραβλέπουν τα διαπλεκόμενα είναι ότι η ΔΗΜΑΡ έχει λευκό μητρώο. Σε όσα σκάνδαλα είδαν το φως της δημοσιότητας και σε όσα θα το δουν στο μέλλον δεν θα ενέχονται στελέχη της ΔΗΜΑΡ, αλλά του ΠΑΣΟΚ. Αρκούν λ.χ. οι μίζες του Υπουργείου Άμυνας για να στείλουν καμπόσους μεγαλοπασόκους στη φυλακή (και δεξιούς ενδεχομένως). Συνεπώς, η ΔΗΜΑΡ έχει το ηθικό πλεονέκτημα, κι αν κάποιος στις εκλογές θα αφήσει την τελευταία του πνοή, παρά τα όσα λένε τα παπαγαλάκια των διαπλεκομένων, αυτός θα είναι το ΠΑΣΟΚ, το οποίο απεχθάνεται όλος ο κόσμος και θεωρεί ως πρωταίτιο της καταστροφής του. Το μόνο αποτέλεσμα αυτής της προπαγάνδας θα είναι η ενίσχυση των ακραίων και των ημιπαραφρόνων που μπορεί να κατακλύσουν την επόμενη Βουλή, καθώς, όπως έχει γράψει από καιρό ο Ν. Μαραντζίδης, «όσο το ΠΑΣΟΚ παραμένει ένα άταφο πτώμα, τόσο μολύνει το πολιτικό περιβάλλον και δεν αφήνει τίποτε να αναπτυχθεί στη θέση του».
***
Επειδή όμως σ’ αυτόν τον τόπο έχουμε παραγνωριστεί, χρειάζεται να ξανασυστηθούμε. Εγώ που υπογράφω αυτό το άρθρο προέρχομαι από τη δημοκρατική και πολιτικά φιλελεύθερη αριστερά που υπήρξε ίσως μόνο στο μυαλό μου αλλά οπωσδήποτε στις σχέσεις μεταξύ του στενού περιβάλλοντός μου. Δυο λόγια λοιπόν για τους «58»: Η λίστα ξεκινά με τις υπογραφές: Αγανίδης Πασχάλης, Αυγερινός Παρασκευάς και τελειώνει με τον υπουργό Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ Χριστοδουλάκη Νίκο των Greek Statistics. (Κατά την τετραετία 2001-2004 που ήταν υπουργός υπήρχε μέση απόκλιση 5% του ΑΕΠ μεταξύ αυτού που ψηφιζόταν στον προϋπολογισμό και αυτού που εφαρμοζόταν τελικά. Δηλαδή περίπου διπλάσια από το επιτρεπόμενο έλλειμμα ήταν μόνο η απόκλιση! Έλεγε συνεπώς συνειδητά ψέματα στον ελληνικό λαό σε βαθμό κακουργήματος και έκανε υπέρβαση της τάξεως των 35-40 δισεκατομμυρίων. Με όσο θράσος εμφανιζόταν τότε σαν «εκσυγχρονιστής» με το ίδιο θράσος εμφανίζεται σήμερα σαν «μεταρρυθμιστής»).
Ο δεύτερος (Αυγερινός) εκπροσωπεί το αρχέγονο ΠΑΣΟΚ, αλλά ο πρώτος (Αγανίδης) ποιος είναι; Είναι ο εκπρόσωπος της νεολαίας των «58» και ως τέτοιος μίλησε στην πρεμιέρα του «Ακροπόλ». Λοιπόν, από όλους τους νέους της Ελλάδας, ο Βενιζέλος επέλεξε να τοποθετήσει σαν «Νεολαία» στους «58» έναν κρατικοδίαιτο που διόρισε το ΠΑΣΟΚ πριν μερικά χρόνια, μόλις πήρε το πτυχίο του, σαν επιστημονικό συνεργάτη (sic) στην παρασιτική Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς (που «δόξασε» ο Κ. Λαλιώτης), η οποία υποτίθεται ότι θα είχε καταργηθεί βάσει των μνημονιακών υποχρεώσεων. Στις 23 Φεβρουαρίου 2013, η εφημερίδα Τα Νέα διαλαλούσε πως ο εν λόγω ανήκε στη «Μαγιά του Νέου ΠΑΣΟΚ»: «Ο Βαγγέλης Βενιζέλος επενδύει σε μια άφθαρτη ομάδα στελεχών για την εκπόνηση του Εθνικού Σχεδίου Ανασυγκρότησης του κόμματος». Σημειώνω ακόμη ότι ήταν δημιουργός της λαϊκιστικής κίνησης G700 («Γενιά των 700 ευρώ») το 2007, που τότε, «αγανακτισμένος», κατήγγελλε το τρομακτικό «σχέδιο» να οδηγήσουν τη νεολαία «μας» να αμείβεται με το ευτελέστατο ποσόν των 700 ευρώ. Υποθέτω ότι ο αγώνας του δικαιώθηκε κι έτσι στην ΓΓ Νέας Γενιάς θα αμείβεται αναλόγως των κομματικών προσόντων του.
Έκανα μια σύντομη αναφορά στον νεαρό Πασόκο που μεταμφιέστηκε με μια «κεντροαριστερή» προβιά και τον οποίο εμφανίζουν οι «58» ως εκπρόσωπο της νεολαίας «τους», για να πω ότι ακόμη κι αυτό που εμφανίζει σαν νεολαία το αμετανόητο ΠΑΣΟΚ αποτελεί προσβολή για όλους τους νέους της χώρας. Θα μπορούσα να συνεχίσω με τα πορτρέτα όλων των ακραιφνών Πασόκων που παριστάνουν τους «κεντροαριστερούς», αλλά και των κρυπτοπασόκων που «φύτευε» το καθεστώς ΠΑΣΟΚ σε κινήσεις και κόμματα κυρίως της Αριστεράς, οι οποίοι ήταν πάντα –τελικώς– συνεργάτες και αβανταδόροι του Κόμματος-Κράτους την κρίσιμη ώρα των εκλογών, με διασημότερο τον Ν. Μπίστη.
Ενδεικτικά, ανάμεσα στους «58», ο πρόεδρος του ΙΣΤΑΜΕ-«Ανδρέας Παπανδρέου» δεν είναι ΠΑΣΟΚ αλλά «κεντροαριστερός», το μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ Αθηνά Δρέττα είναι «κεντροαριστερή», ο πρώην υφυπουργός του ΠΑΣΟΚ Ηλίας Ευθυμιόπουλος είναι «κεντροαριστερός», ο τέως υπουργός του ΠΑΣΟΚ Σταύρος Μπένος είναι «κεντροαριστερός», ο υφυπουργός μερικούς μήνες του ΠΑΣΟΚ και συντάκτης του άρθρου «Της κοντής σχολής όλα της φταίνε» Νίκος Μπίστης είναι «κεντροαριστερός», ο γραμματέας του Τομέα Πολιτισμού (sic) του ΠΑΣΟΚ Θανάσης Χειμωνάς είναι «κεντροαριστερός». Στο Ακροπόλ, όπου έκαναν την πρεμιέρα τους σαν «κεντροαριστερά», προσήλθε κυνικά και χονδροειδέστατα το όλον ΠΑΣΟΚ με επικεφαλής τον Β. Βενιζέλο, πλην του κατηγορούμενου ως φοροφυγάδα και κατ’ εξακολούθησιν εκσυγχρονιστή υπουργού Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ Γιάννου Παπαντωνίου. Απουσίαζαν και κάποιοι διαβόητοι εκπρόσωποι του Σημιτικού ΠΑΣΟΚ (Μαντέλης, Τσουκάτος, κ.ά.) το οποίο οργίασε την περίοδο 1996-2004. Κατά τα λοιπά το Πασοκικό σύμπαν ήταν εκεί μεταμφιεσμένο σε «κεντροαριστερά». Ο Κ. Σημίτης και ο Β. Βενιζέλος, όλη η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, από τον Χρήστο Πρωτόπαπα και τον Κώστα Σκανδαλίδη έως τον Απόστολο Κακλαμάνη, κανείς δεν ήταν πια ΠΑΣΟΚ, όλοι τους ήσαν «κεντροαριστεροί». Ήταν εκεί και το γέννημα-θρέμμα του ΠΑΣΟΚ και πρόσφατο σύμβολο της «διαφανούς αναξιοκρατίας» Παντελής Καψής.
Η πάλαι ποτέ μεγάλη «δημοκρατική παράταξη» τώρα μετονομάστηκε σε «προοδευτική παράταξη». Η μεταμφίεση θα ήταν σχεδόν τέλεια αν χάρη στην πίεση της προπαγάνδας των διαπλεκομένων και του ΠΑΣΟΚ στις τάξεις της συμμετείχε και η ΔΗΜΑΡ. Τα διαπλεκόμενα είχαν προεξοφλήσει ότι με την κτηνώδη πίεσή τους και τη συνεχή προβολή κάποιων «πρόθυμων» που τους φούσκωσαν τα μυαλά, τελικώς εκβιαστικά θα έσερναν την ΔΗΜΑΡ. Αλλά εκεί λειτούργησε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης: στη ΔΗΜΑΡ φαίνεται να διαισθάνθηκαν επιτέλους ότι το εναπομείναν ΠΑΣΟΚ είναι τόσο μολυσμένο που όποιος συναγελάζεται μαζί του θα πεθάνει πολιτικά.
Η πίεση των διαπλεκομένων προς την ΔΗΜΑΡ τις επόμενες εβδομάδες εξελίχθηκε με μανία. Ο θάνατος της ΔΗΜΑΡ, η ζωή του ΠΑΣΟΚ! Δηλαδή προσδοκούν ανάσταση του νεκρού ΠΑΣΟΚ κι ας ενισχυθούν τα άκρα. Ο Βενιζέλος Μαινόμενος θα την κατηγορούσε για… «ανηθικότητα» και «παρασιτισμό». Ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Λοβέρδος, που εξασφάλισε την επανεκλογή του το 2012 με τη διαπόμπευση των οροθετικών και που είχε σπεύσει να χαρακτηρίσει τους «58» σαν «φορέα του τίποτα και εκφραστή του κανενός», έγινε κι αυτός «κεντροαριστερός» και προσχώρησε στην «παράταξη» των «58».
Ενδεχομένως, μετά τις προσχωρήσεις και άλλων Πασόκων που θα επανεμφανιστούν σαν «κεντροαριστεροί», τα διαπλεκόμενα θα κάνουν τα πάντα για να προπαγανδίσουν την επιτυχία συγκρότησης της λεγόμενης «παράταξης». Όπως λένε και ξαναλένε μονότονα, το μόνο που τους λείπει είναι «μια νέα αφήγηση». Ψάχνουν για το –κοινώς– «νέο μπαλαμούτι» το οποίο στις συνθήκες αυτής της κρίσης είναι αδύνατον να βρεθεί.
Το πραγματικά αφόρητο όμως είναι ότι όλοι ανεξαιρέτως οι «58» και οι προπαγανδιστές τους όταν προβάλλεις οποιαδήποτε αντίρρηση επαναλαμβάνουν το ίδιο –και μοναδικό– επιχείρημα: «Τι να κάνουμε;… Δεν υπάρχει παρθενογένεση στην πολιτική». Κι επειδή δεν μπορούμε να βρούμε «παρθένες» βάφουμε με κεντροαριστερά χρώματα την πασοκική Μεγάλη Βαβυλώνα. Αλλά δεν εκχωρούμε τίποτε σε κανέναν μη Πασόκο ή μη Πασοκίσαντα. Κι από όλους τους νέους της Ελλάδας, π.χ., αυτοί μεταμφιέζουν σε κεντροαριστερό ένα κρατικοδίαιτο παιδί του κόμματος. Επειδή λοιπόν «δεν υπάρχει παρθενογένεση», να ’μαστε πάλι εδώ, τα παιδιά του ΠΑΣΟΚ μεταμφιεσμένα σε «κεντροαριστερούς» να παριστάνουν την «Ελιά». Η «κεντροαριστερή» ιδέα πρωτοεμφανίστηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο όταν το ΠΑΣΟΚ οργάνωσε την πρώτη του «πλατιά» εμφάνιση στο ΙΣΤΑΜΕ-«Ανδρέας Παπανδρέου» με τη συμμετοχή του Κ. Σημίτη, για να ακολουθήσει ένα μήνα μετά ο σαματάς των «58», το άλλοθι δηλαδή ακόμη κι αυτών που ντρέπονται πλέον να πουν πως είναι ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτό είχα χαρακτηρίσει τότε το ΙΣΤΑΜΕ ως μπούνκερ του ΠΑΣΟΚ.
Τόσες δεκαετίες στην εξουσία, δεν διανοούνται αλλιώς τον εαυτό τους. Είτε παριστάνοντας τους «αγωνιστές» από τα «μετερίζια» της Αυριανής είτε παριστάνοντας τους αντιλαϊκιστές και τους «κεντροαριστερούς», ένας είναι ο στόχος: το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, αυτοί στην εξουσία. Έχουν δίκιο που είναι τόσο θρασείς: ήταν κυρίαρχοι τόσα χρόνια. Κι έχουν καταντήσει να πάσχουν από έναν ιδιότυπο αυτισμό, να έχουν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα, που θα είναι ανελέητη μαζί τους, παρά την κινητοποίηση και των τελευταίων εφεδρειών τους, τις οποίες απλώς θα «κάψουν».
___________________
[*] Οι αγώνες του Βλάση Γαβριηλίδη για την ελευθερία της έκφρασης είχαν σκληρό τίμημα. Οι επιδρομές των εθνικοφρόνων τραμπούκων της εποχής του δεν τον έκαμψαν όμως, ακόμα κι όταν το 1894 κατέστρεψαν ολοσχερώς τα τυπογραφεία της εφημερίδας του («Ακρόπολις»).
http://roides.wordpress.com/2014/02/12/12feb14/
18 Φεβρουαρίου, 2014 στις 9:10 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
Πάνος
Βρε …μανια με τις δημοσκοπησεις.
Και να φανταστεις οτι ειχα κανει ως ερευνητης την πρωτη πολιικη δημοσκοποιηση στην Ελλαδα το 1981 με ψηφοδελτιο και καλπη (λιγο πριν τις εκλογες 18-10-81 στις ΔΕΚΑΟΚΤΩ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ ;)) . Ξεκινησαμε απο το Λαυριο γιατι πληρωναν τα διπλα εκτος Αθηνας και επειδη υπηρχε επηρεασμος-φοβος (ελαφρα απο την δεξια) και αρνουνταν να συμμετασχουν ( τυχαια πεσαμε στις πολυκατοικιες Καρελλα , που εμεναν οι εργαζομενοι στην κλωστοϋφαντουργία Αιγαίον), πηγαμε στο τοτε χωριο Καλυβια Θορικου, οπου απαντουσαν και ψηφιζαν.
http://www.lavriaki.gr/?p=17516
«…Οταν μπήκαν σε αυτά τα διαμερίσματα οι πρώτοι ένοικοι, η εταιρεία τούς παρείχε δωρεάν νερό και ρεύμα. Το μίσθωμα ήταν ένα υποτυπώδες ποσό. Μία δραχμή, δύο δραχμές που κρατούνταν από τον μισθό τους ίσα για να θεωρούνται οι κάτοικοι ένοικοι και να μη τα διεκδικήσουν με τα χρόνια ως χρησικτησία. Ο Μιχάλης Αναστάσης εγκαταστάθηκε εκεί το 1979. Ηταν 14 ετών τότε. Εφυγε από την Κω και έσμιξε με την οικογένειά του που είχε ήδη στεγαστεί στις πολυκατοικίες του Καρέλα. Πρώην ψαράδες που μπήκαν στα μασούρια. Επιασε δουλειά στο εργοστάσιο ανήλικος ακόμη. Αφού έκλεισε η επιχείρηση εισέπραξε τμηματικά – μέσα σε δύο δεκαετίες – την αποζημίωσή του, ακόμη όμως του οφείλονται όπως λέει 2.300.000 δραχμές από την επίσχεση εργασίας. Σήμερα κάνει σκόρπια μεροκάματα σε οικοδομές. Είναι τυχερός, λέει, που η γυναίκα του εργάζεται σε σουπερμάρκετ. «Τα σπίτια δεν είναι ούτε δικά μας ούτε δικά τους. Η εταιρεία που αγόρασε τις παλιές εγκαταστάσεις του εργοστασίου μάς έστειλε εξώδικα για να φύγουμε. Αλλά επειδή μας χρωστούσαν χρήματα μείναμε εδώ. Από το 1997 όμως δεν μας ενόχλησε κανείς» τονίζει.
Από το μπαλκόνι του βλέπει να απλώνονται οι εκτάσεις της παλιάς κλωστοϋφαντουργίας. Ενα μεγάλο κομμάτι τους έχει αξιοποιηθεί. Χτίστηκε εκεί ένα Jumbo, άνοιξαν εστιατόρια και άλλοι εμπορικοί χώροι. Δίπλα τους όμως συνεχίζεται η αποσύνθεση στα ερείπια τής Αιγαίον….»
ΥΓ Για να θυμωνται οι μεγαλυτεροι κια να μαθαινυν οι…μικροι
18 Φεβρουαρίου, 2014 στις 9:30 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
«….Κουτσή-στραβή, η ΔΗΜΑΡ, άτολμη ή αναποφάσιστη σε πολλά, μας αρέσει δεν μας αρέσει, αυτή είναι ο κορμός της δημοκρατικής αριστεράς και δεν υπάρχει κάποια καλύτερη αριστερά στην Ελλάδα. Εκείνο που παραβλέπουν τα διαπλεκόμενα είναι ότι η ΔΗΜΑΡ έχει λευκό μητρώο. Σε όσα σκάνδαλα είδαν το φως της δημοσιότητας και σε όσα θα το δουν στο μέλλον δεν θα ενέχονται στελέχη της ΔΗΜΑΡ, αλλά του ΠΑΣΟΚ. Αρκούν λ.χ. οι μίζες του Υπουργείου Άμυνας για να στείλουν καμπόσους μεγαλοπασόκους στη φυλακή (και δεξιούς ενδεχομένως). Συνεπώς, η ΔΗΜΑΡ έχει το ηθικό πλεονέκτημα, κι αν κάποιος στις εκλογές θα αφήσει την τελευταία του πνοή, παρά τα όσα λένε τα παπαγαλάκια των διαπλεκομένων, αυτός θα είναι το ΠΑΣΟΚ, το οποίο απεχθάνεται όλος ο κόσμος και θεωρεί ως πρωταίτιο της καταστροφής του. Το μόνο αποτέλεσμα αυτής της προπαγάνδας θα είναι η ενίσχυση των ακραίων και των ημιπαραφρόνων …»
++++++++++++
19 Φεβρουαρίου, 2014 στις 3:07 μμ
Ενη
Zeppos
Αυτή η ομιλια που παρεθεσες της Δημοκρατικης Προοδευτικης Παραταξης θιγει ζητηματα που καποτε θα πρέπει να μπουν στην ατζεντα των πολιτικων προβληματισμων
Διακρινεται σε μεγαλο βαθμό για εμπνευσμενες σκεψεις που σημερα εχουν εγκλωβιστει η σε λαικισμους η στα ενστικτα.
Αν αυτή η ομιλία εχει εκφραζει ολους τους συντελεστες της Κινησης αυτής, θα μπορουσε κανεις να ελπιζει οτι κατι Νεο διαφαινεται στον οριζοντα του ελληνικου μελλοντος.
Οπως επισης και αν μπορεσει να προχωρήσει απο τις προσωποκεντρικες σκεψεις (μιας και εχουν διαφορετικες πολιτικες αφετηρίες) ,
σε σκεψει ς ιδεων, για να πανε μπροστα ως μια «απηχηση» της κοινωνίας.
19 Φεβρουαρίου, 2014 στις 3:08 μμ
Ενη
Διορθωση ενα «εχει» διαγραφεται