Αναρτώ το ποστ για να τονίσω ότι εκτός από το Νιόκαστρο υπάρχει και το Παλαιόκαστρο – ακριβώς απέναντι -και ότι  η εμπειρία από την επίσκεψη σ’ αυτό είναι ανυπέρβλητη. Superb, όπως λέμε στο χωριό μου, που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα ανατολικότερα. Δεν ξέρω βέβαια αν η επίσκεψη αυτή μπορεί να γίνει «νόμιμα», πριν λίγα χρόνια που πήγα εγώ υπήρχαν σοβαρά προβλήματα ασφαλείας. Υποθέτω όμως ότι αυτά έχουν λυθεί – με εντολή Σαμαρά 😉

H ιστορική κωμόπολη της Πύλου, ένας από τους πλέον ενδιαφέροντες τουριστικούς προορισμούς της Μεσσηνίας, απλώνεται αμφιθεατρικά σε δύο υψώματα γύρω από το λιμάνι της, στον όρμο του Ναβαρίνου.Στον όρμο αυτόν, το μεγαλύτερο φυσικό λιμάνι της Πελοποννήσου, ο συμμαχικός στόλος (που αποτελούνταν από αγγλικά, γαλλικά και ρωσικά πλοία) καταναυμάχησε στις 20 Οκτωβρίου του 1827 τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο, συμβάλλοντας καθοριστικά στην απελευθέρωση της Ελλάδας από τον τουρκικό ζυγό.

Το νησιώτικο χρώμα, τα παραδοσιακά αρχιτεκτονικά στοιχεία, τα αξιόλογα ιστορικά μνημεία και η σύγχρονη μαρίνα δίνουν ξεχωριστό χρώμα στην Πύλο, που δέχεται πολυάριθμους επισκέπτες όλες τις εποχές του χρόνου.

Το ενδιαφέρον των επισκεπτών συγκεντρώνουν η εκκλησία της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας, το Αντωνοπούλειο Αρχαιολογικό Μουσείο, το σπίτι και ο ανδριάντας του ολυμπιονίκη Κωνσταντίνου Τσικλητήρα (1888-1913), τα λείψανα υδραγωγείου, στη διαδρομή προς τη Μεθώνη, στη θέση «Καμάρες».

Όμως, τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Πύλου είναι, ασφαλώς, το Νιόκαστρο και η Σφακτηρία.

Το Νιόκαστρο, στη νότια είσοδο του όρμου του Ναβαρίνου, οικοδομήθηκε από τους Τούρκους το 1573, λίγο μετά την ήττα τους στη ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571). Στη μακρά ιστορική διαδρομή του το Νιόκαστρο αποτέλεσε έδρα του ενετού διοικητή της περιοχής, έδρα του βιλαετίου του Ναβαρίνου και φυλακή. Κύρια αρχιτεκτονικά στοιχεία του είναι η εξαγωνική ακρόπολη, οι δύο τετράπλευροι προμαχώνες και ο οχυρωματικός περίβολος. Στο αναστηλωμένο «Κτίριο Στρατώνων Μαιζώνος» (ο γάλλος στρατηγός Νικολά Ζοζέφ Μεζόν ήταν επικεφαλής του γαλλικού εκστρατευτικού σώματος στην Πελοπόννησο κατά τα έτη 1827-1830)  φιλοξενούνται εκθέματα από την προσωπική συλλογή του γάλλου φιλέλληνα δημοσιογράφου René Puaux, ο οποίος δώρισε τη συλλογή του στο ελληνικό κράτος, για να εκτεθεί σε μουσείο στην Πύλο.

Η Σφακτηρία, το μακρόστενο νησί  που κλείνει από τα δυτικά τον όρμο του Ναβαρίνου, φιλοξενεί, μεταξύ άλλων, το μνημείο των ελλήνων πεσόντων στη μάχη της Σφακτηρίας (26 Απριλίου 1825), τον τάφο του φιλέλληνα πρίγκιπα Παύλου Μαρία Βοναπάρτη (ανιψιού του Ναπολέοντος), το μνημείο του φιλέλληνα Σανταρόζα, το μνημείο των ρώσων πεσόντων στη ναυμαχία του Ναβαρίνου και το εκκλησάκι της Αναλήψεως (Παναγούλα).

Εκπληκτική θέα στην ευρύτερη περιοχή της Πύλου προσφέρει το ξωκλήσι του Αγίου Νικολάου, στην ομώνυμη κορυφή.

Σε μικρή απόσταση από την Πύλο βρίσκεται η Γιάλοβα, γραφικός παραθαλάσσιος οικισμός, χτισμένος στο μυχό του όρμου του Ναβαρίνου. Η ευρύτερη περιοχή της Γιάλοβας με την πλούσια χλωρίδα και πανίδα αποτελεί σημαντικό υγρότοπο της Πελοποννήσου. Η λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας (Διβάρι), υγρότοπος με σπάνια χλωρίδα και πανίδα, και ο όρμος της Βοϊδοκοιλιάς, με αμμόλοφους και γαλαζοπράσινα νερά, είναι περιοχές εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς.

Δείτε τις φωτογραφίες στο σύνδεσμο:

Στην Πύλο και τη Γιάλοβα – diakopes.gr.

(Η φωτογραφία του ποστ είναι τραβηγμένη από το Παλαιόκαστρο στις 22 Αυγούστου 2008)