Αναρτώ το ποστ για να τονίσω ότι εκτός από το Νιόκαστρο υπάρχει και το Παλαιόκαστρο – ακριβώς απέναντι -και ότι η εμπειρία από την επίσκεψη σ’ αυτό είναι ανυπέρβλητη. Superb, όπως λέμε στο χωριό μου, που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα ανατολικότερα. Δεν ξέρω βέβαια αν η επίσκεψη αυτή μπορεί να γίνει «νόμιμα», πριν λίγα χρόνια που πήγα εγώ υπήρχαν σοβαρά προβλήματα ασφαλείας. Υποθέτω όμως ότι αυτά έχουν λυθεί – με εντολή Σαμαρά 😉
Το νησιώτικο χρώμα, τα παραδοσιακά αρχιτεκτονικά στοιχεία, τα αξιόλογα ιστορικά μνημεία και η σύγχρονη μαρίνα δίνουν ξεχωριστό χρώμα στην Πύλο, που δέχεται πολυάριθμους επισκέπτες όλες τις εποχές του χρόνου.
Το ενδιαφέρον των επισκεπτών συγκεντρώνουν η εκκλησία της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας, το Αντωνοπούλειο Αρχαιολογικό Μουσείο, το σπίτι και ο ανδριάντας του ολυμπιονίκη Κωνσταντίνου Τσικλητήρα (1888-1913), τα λείψανα υδραγωγείου, στη διαδρομή προς τη Μεθώνη, στη θέση «Καμάρες».
Όμως, τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Πύλου είναι, ασφαλώς, το Νιόκαστρο και η Σφακτηρία.
Το Νιόκαστρο, στη νότια είσοδο του όρμου του Ναβαρίνου, οικοδομήθηκε από τους Τούρκους το 1573, λίγο μετά την ήττα τους στη ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571). Στη μακρά ιστορική διαδρομή του το Νιόκαστρο αποτέλεσε έδρα του ενετού διοικητή της περιοχής, έδρα του βιλαετίου του Ναβαρίνου και φυλακή. Κύρια αρχιτεκτονικά στοιχεία του είναι η εξαγωνική ακρόπολη, οι δύο τετράπλευροι προμαχώνες και ο οχυρωματικός περίβολος. Στο αναστηλωμένο «Κτίριο Στρατώνων Μαιζώνος» (ο γάλλος στρατηγός Νικολά Ζοζέφ Μεζόν ήταν επικεφαλής του γαλλικού εκστρατευτικού σώματος στην Πελοπόννησο κατά τα έτη 1827-1830) φιλοξενούνται εκθέματα από την προσωπική συλλογή του γάλλου φιλέλληνα δημοσιογράφου René Puaux, ο οποίος δώρισε τη συλλογή του στο ελληνικό κράτος, για να εκτεθεί σε μουσείο στην Πύλο.
Η Σφακτηρία, το μακρόστενο νησί που κλείνει από τα δυτικά τον όρμο του Ναβαρίνου, φιλοξενεί, μεταξύ άλλων, το μνημείο των ελλήνων πεσόντων στη μάχη της Σφακτηρίας (26 Απριλίου 1825), τον τάφο του φιλέλληνα πρίγκιπα Παύλου Μαρία Βοναπάρτη (ανιψιού του Ναπολέοντος), το μνημείο του φιλέλληνα Σανταρόζα, το μνημείο των ρώσων πεσόντων στη ναυμαχία του Ναβαρίνου και το εκκλησάκι της Αναλήψεως (Παναγούλα).
Εκπληκτική θέα στην ευρύτερη περιοχή της Πύλου προσφέρει το ξωκλήσι του Αγίου Νικολάου, στην ομώνυμη κορυφή.
Σε μικρή απόσταση από την Πύλο βρίσκεται η Γιάλοβα, γραφικός παραθαλάσσιος οικισμός, χτισμένος στο μυχό του όρμου του Ναβαρίνου. Η ευρύτερη περιοχή της Γιάλοβας με την πλούσια χλωρίδα και πανίδα αποτελεί σημαντικό υγρότοπο της Πελοποννήσου. Η λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας (Διβάρι), υγρότοπος με σπάνια χλωρίδα και πανίδα, και ο όρμος της Βοϊδοκοιλιάς, με αμμόλοφους και γαλαζοπράσινα νερά, είναι περιοχές εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς.
Στην Πύλο και τη Γιάλοβα – diakopes.gr.
(Η φωτογραφία του ποστ είναι τραβηγμένη από το Παλαιόκαστρο στις 22 Αυγούστου 2008)
8 Σχόλια
Comments feed for this article
22 Απριλίου, 2014 στις 2:01 μμ
oxtapus
Reblogged this on Oxtapus *blueAction.
22 Απριλίου, 2014 στις 4:55 μμ
kapetanios
Σχέδιο Νόμου: «Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και
παραλίας»
Click to access %CE%A3%CE%A7%CE%95%CE%94%CE%99%CE%9F%20%CE%9D%CE%9F%CE%9C%CE%9F%CE%A5%20%CE%B1%CE%B9%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CF%8C%CF%82%20%CE%A4%CE%95%CE%9B%CE%99%CE%9A%CE%9F%20%CE%A0%CE%A1%CE%9F%CE%A3%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%92%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%95%CE%A5%CE%A3%CE%97%20clean.pdf
22 Απριλίου, 2014 στις 5:02 μμ
kapetanios
(από την εισηγητική έκθεση του Στουρνάρα)
Ειδικότερα, με τις υπό κρίση ρυθμίσεις επιδιώκεται:
• Η άμεση και συνολική οριοθέτηση του αιγιαλού στα υπόβαθρα της
εταιρείας ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΑΕ, δεδομένου ότι μέχρι σήμε ρα έχει
οριοθετηθεί αποσπασματικά μόνο ποσοστό 8% της συνολικής ζώνης των αιγιαλών της χώρας.
• Η καθιέρωση μιας νέας αντίληψης για την δημοσιότητα των στοιχείων που απεικονίζουν και οριοθετούν την παράκτια ζώνη, με την διαρκή ανάρτηση αυτών σε διαδικτυακό τόπο και διαρκή ενημέρωση των αναρτημένων ψηφιακών υποβάθρων με τις νέες χαράξεις παραλίας, επαναχαράξεις αιγιαλών κ.λπ.
•Η αποσύνδεση της χάραξης της παραλίας από την χάραξη του αιγιαλού, με σκοπό την ευχερέστερη οικονομική αξιοποίηση ακινήτων που συνορεύουν ή εμπίπτουν στην παράκτια ζώνη.
• Ο συγκεκριμένος καθορισμός των λιμνών και ποταμών που διαθέτουν όχθη και παρόχθια ζώνη, δεδομένου ότι η υφιστάμενη μέχρι σήμερα έννοια των «πλευσίμων ποταμών» και «μεγάλων λιμνών» δημιουργεί πλείστα ζητήματα ερμηνείας.
• Η απλοποίηση και εκλογίκευση των διαδικασιών παραχώρησης της χρήσης αιγιαλού για οικονομική αξιοποίηση και εκτέλεση έργων.
22 Απριλίου, 2014 στις 5:12 μμ
Πάνος
Δε τα μεταφράζεις αυτά στα νέα ελληνικά, μιας και ασχολείσαι;
Τι αλλάζει; Γιατί αλλάζει; Ποιος κερδίζει από τις (τυχόν) αλλαγές;
22 Απριλίου, 2014 στις 6:26 μμ
Georgios
Μια χαρά ελεύθερη είσοδο έχει, επίσημα απο τη χρυσή ακτή προς την κύρια είσοδο του κάστρου, απο νότο προς βορρά. Μια εξαιρετική εμπειρία και ιστορικά αλλά και οδοιπορικά. Η θέα ολόγυρα, μαζί με την βλάστηση (ειδικά την άνοιξη!) και τα λιγοστά ερείπια, αναδύουν ιεροσύνη. Για να βγείτε απο την βόρεια πλευρά του τείχους, υπάρχει μικρό άνοιγμα που συνεχίζει σε μονοπάτι, αρχικά δύσβατο, με λίγους λείους βράχους και πυκνή βλάστηση. Προσοχή στα φίδια. Θα περάσετε απο πλάτωμα όπου στα δεξιά υπάρχει η φημισμένη σπηλιά του Νέστορα, ένα κωνοειδές ψηλό (20μ) σπήλαιο με οπή στο κέντρο της οροφής απ’ όπου περνά το φως. Το μονοπάτι βγάζει στους αλλόκοσμους αμμόλοφους με τους όμορφους θάμνους, νότια της ημικύκλιου βοϊδοκοιλιάς.
22 Απριλίου, 2014 στις 7:39 μμ
klafsigelos
Όλοι οι «μεγαλοσχήμονες» που έχουν καταπατήσει τον αιγιαλό και θα συνεχίσουν να τον καταπατούν έναντι …πινακίου φακής. Και σε μερικά χρόνια, θα ψάχνουμε παραλία ελεύθερη με το κυάλι… 🙂
23 Απριλίου, 2014 στις 10:25 μμ
vlad
Ένα τόσο ωραίο μέρος που έχουν πέσει τα θηρία να το κατασπαράξουν… αλλά δεν καίγεται καρφάκι.
Ας όψεται η ανάπτυξη και η καθυστέρηση στα μυαλά των ανθρώπων. Φτάνει να παινευόμαστε που έρχονται στον τόπο μας μεγάλες προσωπικότητες τύπου Άδωνι, Μενεγάκη και κακό συναπάντημα.
Πολύ πίκρα σας λέω……
23 Απριλίου, 2014 στις 10:46 μμ
Πάνος
Βρίσκουν και κάνουν… όπως παντού (σχεδόν).